|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:D378
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 128/2020)
4 Νοεμβρίου, 2020
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν. 33/1964)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx ALMAHMOUD, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS
ΑΙΤΗΤΗ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ 14/60, ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ 1964 ΜΕΧΡΙ 1991, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟ, ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2013/33/ΕΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ:
(1) ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
(2) ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΚΑΘ΄ ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΝ xxx ALMAHMOUD, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 11 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 5(1) ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9ΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 8 ΚΑΙ 9 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2013/33/ΕΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
_ _ _ _ _ _
Ν. Χαραλαμπίδου (κα), για τον Αιτητή.
Π. Χαραλάμπους (κα) με Στ. Νικολάου (κα) ασκούμενη δικηγόρο, για την Καθ΄ ης η Αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Με την υπό κρίση αίτηση επιδιώκεται η έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus ad subjiciendum, με το οποίο να κηρύσσεται ως παράνομη η κράτηση του Αιτητή, από άποψης διάρκειας και να διατάσσεται η απελευθέρωσή του. Το αίτημα εδράζεται στις σχετικές διατάξεις του άρθρου 9ΣΤ του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν.6(Ι)/2000, (ο Νόμος).
Μέσω του προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus, παρέχεται αποτελεσματικός τρόπος άμεσης απελευθέρωσης από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση. Η προνομιακή δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως προσδιορίζεται στο άρθρο 9ΣΤ(7)(α)(i) του Νόμου, οριοθετείται στη δυνατότητα προς έλεγχο της νομιμότητας της διάρκειας της κράτησης και όχι της νομιμότητας του διατάγματος κράτησης. Το κρίσιμο βεβαίως ερώτημα, σε υποθέσεις όπως η υπό κρίση, επικεντρώνεται στο κατά πόσο η κράτηση αντιστρατεύεται τις πρόνοιες του άρθρου 9ΣΤ(4)(α) και (β) του Νόμου, κατά πόσο δηλαδή έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια, υπό την έννοια ότι εκτείνεται στο απαραίτητο και μόνο χρονικό διάστημα που ισχύει ο λόγος κράτησης που προβλέπεται από το εδάφιο (2) του εν λόγω άρθρου και, επιπρόσθετα, κατά πόσο οι διοικητικές διαδικασίες που συνδέονται με τον λόγο κράτησης εκτελούνται χωρίς περιττές καθυστερήσεις.
Όπως είχε την ευκαιρία το Δικαστήριο να σημειώσει στην υπόθεση xxx Alabdalla, Πολιτική Αίτηση Αρ. 129/2019, ημερ. 8.8.2019, ECLI:CY:AD:2019:D542:
«Ο περί Προσφύγων Νόμος του 2000, Ν.6(Ι)/2000 (ο Νόμος), θεσπίστηκε προς τον σκοπό εναρμόνισης με σειρά Οδηγιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, σχετικά με τις απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων διεθνή προστασία και σε αναφορά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας, αλλά και προς την αποτελεσματική εφαρμογή του Κανονισμού (ΕΕ) Αριθ. 604/2013.
Κατ΄ ακολουθίαν του πιο πάνω Νόμου, άρθρο 9ΣΤ(1), απαγορεύεται η κράτηση αιτητή διεθνούς προστασίας λόγω μόνο της ιδιότητάς του ως αιτητή. Παρά ταύτα, είναι εφικτό, άρθρο 9ΣΤ(2), εφόσον αυτό κρίνεται αναγκαίο και κατόπιν ατομικής αξιολόγησης κάθε περίπτωσης, να τεθεί υπό κράτηση ο αιτητής κατόπιν γραπτού διατάγματος του αρμοδίου Υπουργού των Εσωτερικών, μεταξύ άλλων, άρθρο 9ΣΤ(2)(ε), «όταν απαιτείται για την προστασία της εθνικής ασφάλειας ή της δημόσιας τάξης».»
Τα κρίσιμα για την υπόθεση γεγονότα έχουν ως ακολούθως:
Ο Αιτητής είναι υπήκοος Συρίας και γεννήθηκε την 1.1.2000. Αφίχθηκε στην Κύπρο, στα κατεχόμενα, στις 13.11.2019, με εμπορικό πλοίο, το οποίο μετέφερε και άλλους ομοεθνείς του. Μαζί με άλλους αλλοδαπούς εισήλθε πεζός στις ελεύθερες περιοχές και εντοπίστηκε σε χωριό της επαρχίας Λευκωσίας, την Περιστερώνα. Την επόμενη μέρα, 14.11.2019, μετέβηκε στην Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Λευκωσίας (ΥΑΜ), όπου και υπέβαλε αίτημα για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Την ίδια ημέρα, ομοεθνής του Αιτητή, ο Χασάν ΧΧΧ, επικαλούμενος προσωπικές του πληροφορίες, ανέφερε ότι ο Αιτητής ενδέχεται να βρίσκεται στην Κύπρο και ενημέρωσε, μεταξύ άλλων, την Αστυνομία, ότι αυτός (ο Αιτητής) είναι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης που δρα στη Συρία, της Αλ Νούσρα. Υπό το φως αυτών των δεδομένων, εκδόθηκε διάταγμα κράτησης του Αιτητή για λόγους εθνικής ασφάλειας, βάσει του άρθρου 9ΣΤ(2)(ε) του Νόμου. Ακολούθησε, στις 9.1.2020, καταχώρηση προσφυγής εκ μέρους του Αιτητή, ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας (ΔΔΔΠ), με την οποία προσέβαλε το εν λόγω διάταγμα κράτησής του. Η προσφυγή απέτυχε και απορρίφθηκε, με απόφαση ημερομηνίας 9.6.2020. Εν τω μεταξύ, στις 9.1.2020, διεξήχθη συνέντευξη του Αιτητή στην Υπηρεσία Ασύλου, προς εξέταση του αιτήματός του για διεθνή προστασία. Μετά τη συνέντευξη και κατόπιν υποβολής σχετικής έκθεσης - εισήγησης από το αρμόδιο πρόσωπο, λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε, στις 16.6.2020, τον αποκλεισμό του Αιτητή από το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, κατ΄ ακολουθίαν του άρθρου 5(2)(δ) του Νόμου. Ενημερώθηκε σχετικά την ίδια ημέρα ο Αιτητής, ο οποίος, στις 21.8.2020, καταχώρησε την προσφυγή υπ΄ αριθμό 1007/2020, ενώπιον του ΔΔΔΠ, προς ακύρωση της εν λόγω απόφασης και, εναλλακτικά, για να του αναγνωρισθεί καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19 του Νόμου. Η προσφυγή αυτή εκκρεμεί.
Η υπό κρίση αίτηση καταχωρήθηκε στις 25.9.2020. Προβάλλεται ουσιαστικά η θέση ότι η δεκάμηνη περίπου διάρκεια κράτησης του Αιτητή αντιστρατεύεται τις πρόνοιες του άρθρου 9ΣΤ(4)(α)(β) του Νόμου, αφού δεν παρουσιάστηκε ο,τιδήποτε από την Καθ΄ ης η αίτηση, που να αποδεικνύει ότι λήφθηκαν ενέργειες για επαλήθευση των λόγων κράτησης, η συνέχιση της οποίας δεν εξυπηρετεί πλέον κανένα σκοπό και ιδιαίτερα τον σκοπό για τον οποίο διατάχθηκε.
Η πλευρά της Δημοκρατίας εισηγείται ότι οι διοικητικές διαδικασίες που αφορούν τον Αιτητή ολοκληρώθηκαν εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος και, υποστηρίζει ότι, εν πάση περιπτώσει, η περίοδος κράτησής του δεν είναι τέτοιας διάρκειας που να υποδηλοί είτε εγκατάλειψη του σκοπού για τον οποίο αυτή διενεργείται, είτε παραβίαση των εκ του νόμου δικαιωμάτων του.
Το διάταγμα κράτησης εκδόθηκε 14.11.2019 και ακολούθησαν τα δικονομικά διαβήματα, όπως αυτά με λεπτομέρεια έχουν ήδη καταγραφεί. Η έκδοσή του στηρίχθηκε στα στοιχεία που είχε στη διάθεσή της η Αστυνομία, ουσιαστικά στις πληροφορίες που έλαβε από τον Χασάν ΧΧΧ, πληροφορίες οι οποίες, στην έκταση που αφορούσαν την άφιξη του Αιτητή στην Κύπρο, επαληθεύθηκαν με την παρουσία του στις ελεύθερες περιοχές. Ο Αιτητής κρίθηκε ως άτομο επικίνδυνο για την ασφάλεια του κράτους στη βάση των όσων παρέθεσε ο πληροφοριοδότης. Τα στοιχεία αυτά διερευνήθηκαν στη συνέχεια από τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους και η ακρίβεια τους επιβεβαιώθηκε μέσα από καταθέσεις άλλων προσώπων, οι οποίες λήφθηκαν τέσσερις περίπου μήνες μετά τη σύλληψη του Αιτητή, στις 12.3.2020. ΄Εκτοτε, έλαβαν χώραν επανειλημμένες συσκέψεις στο Αρχηγείο της Αστυνομίας για θέματα τρομοκρατίας, προς επαναξιολόγηση και κρίθηκε ως επιβεβλημένη η συνέχιση της κράτησής του (τεκμήριο 13 της ένστασης).
Σύμφωνα με το εφαρμοστέο νομικό πλαίσιο, δεν καθορίζεται συγκεκριμένη προθεσμία, πέραν της οποίας τα κράτη-μέλη υποχρεούνται να άρουν την κράτηση των αιτούντων διεθνή προστασία. Επιτακτική όμως είναι η υποχρέωση σεβασμού στο δικαίωμα του Αιτητή στην ελευθερία, καθώς επίσης και η διασφάλιση αποτελεσματικών διαδικαστικών εγγυήσεων, μέσω των οποίων θα καθίσταται δυνατή η άρση της κράτησης, αφ΄ ης στιγμής αυτή παύσει να είναι αναγκαία ή αναλογική σε σχέση με τον σκοπό που επιδιώκει. Αδιαπραγμάτευτη υποχρέωση παραμένει η εγγύηση μέσω του εθνικού δικαίου ότι η κράτηση διαρκεί μόνο για όσο διάστημα συντρέχει ο λόγος που την δικαιολογεί και ότι οι διοικητικές διαδικασίες που συνδέονται με τον λόγο αυτό διεξάγονται με κάθε σπουδή και επιμέλεια.
Στην απόφαση Αναφορικά με την Αίτηση του xxx xxx Mhammedi, Πολιτική Αίτηση 126/2019, ημερ. 5.8.2019, ECLI:CY:AD:2019:D344, η οποία καλυπτόταν με πανομοιότυπα με την παρούσα υπόθεση γεγονότα. Κρίθηκαν τα ακόλουθα:
«Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα (δηλαδή, από την κράτηση στις 10.1.19 μέχρι την καταχώρηση αίτησης προς έκδοση Habeas Corpus) εξετάστηκε η αίτηση του αιτητή από την Υπηρεσία Ασύλου και από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων με την προσφάτως εκδοθείσα απόφαση, στις 30.7.2019. Η Υπηρεσία Ασύλου είχε αποφασίσει όπως ανακαλέσει την παραχώρηση του καθεστώτος του πρόσφυγα στον αιτητή, λόγω του ότι αυτός αποτελεί απειλή για την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, απόφαση που επιβεβαιώθηκε από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων με απόφαση της ημερομηνίας 30.7.2019. Προκύπτει συναφώς, ότι οι διοικητικές Αρχές έχουν εξετάσει το αίτημα του αιτητή για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας και στα δύο επίπεδα, επιβεβαιώνοντας ότι αυτός αποτελεί απειλή για την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η εισήγηση της κας Χαραλαμπίδου ότι θα έπρεπε σε περίπτωση που επιβεβαιώνονταν οι υποψίες να ακολουθήσουν άλλες διαδικασίες, δεν με βρίσκει, με όλο το σεβασμό, σύμφωνη. Η συνέχιση της κράτησης του αιτητή συνδέεται με την ολοκλήρωση των διοικητικών διαδικασιών σχετικά με το αίτημα του να τύχει διεθνούς προστασίας, όπως συνάγεται από το άρθρο 9ΣΤ(4)(β) του Νόμου. Οι διοικητικές διαδικασίες έχουν ολοκληρωθεί από τις διοικητικές Αρχές με την εξέταση του αιτήματός του και έκδοση απόφασης τόσο από την Υπηρεσία Ασύλου όσο και από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, στα πλαίσια των οποίων εξετάστηκε και το θέμα της επικινδυνότητας του αιτητή για την εθνική ασφάλεια. Η απόφασή τους, όμως, δεν θεωρείται τελική μέχρι τη λήξη της προθεσμίας των 75 ημερών που προβλέπεται για αμφισβήτησή της, δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Μετά το πέρας αυτής της προθεσμίας, θα μπορεί να αποφασιστεί η περαιτέρω πορεία, εφόσον σε αυτό το στάδιο δεν μπορεί ούτε να διαταχθεί η απέλαση του αιτητή.
Ο έλεγχος της διάρκειας της κράτησης άπτεται των πραγματικών γεγονότων της υπόθεσης. Στην παρούσα περίπτωση θεωρώ πως δεν προκύπτει ότι οι Αρχές δεν ενήργησαν με τη δέουσα επιμέλεια ή ότι υπήρξε περιττή καθυστέρηση στην προώθηση των διαδικασιών που απαιτούντο.
Ως προς το ζήτημα που εγέρθηκε από την κα Χαραλαμπίδου ότι το άρθρο 5 της ΕΣΔΑ δεν καλύπτει την περίπτωση κράτησης για σκοπούς εθνικής ασφάλειας, αποτελεί ζήτημα που αφορά τη νομιμότητα της κράτησης που δεν αποτελεί αντικείμενο εξέτασης στην παρούσα. Το ζήτημα αυτό εξετάστηκε από το Διοικητικό Δικαστήριο, με αναφορά στην απόφαση του ΔΕΕ στην C-601/15 PPU και κατέληξε ότι μέτρο κράτησης βάσει του άρθρου 8 παρ. 3 της Οδηγίας 2013/33/ΕΕ ανταποκρίνεται σε σκοπό γενικότερου ενδιαφέροντος που αναγνωρίζει η Ένωση. Σημειώνεται ότι το άρθρο 8 της Οδηγίας 2013/33/ΕΕ σχετικά με τις απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων προστασία, το οποίο προβλέπει για τις περιπτώσεις κράτησης αιτητών διεθνούς προστασίας, έχουν ενσωματωθεί στο άρθρο 9ΣΤ του Νόμου. Δεν προτίθεμαι όμως να προβώ σε περαιτέρω εξέταση του θέματος που εκφεύγει των θεμάτων που άπτονται της παρούσας προνομιακής διαδικασίας.
Η παραπομπή της κας Χαραλαμπίδου στις ακόλουθες δύο αποφάσεις του ΕΔΑΔ A and Others v. The United Kingdom (ανωτέρω) και Al-Jedda v. The United Kingdom (ανωτέρω), που, κατά την εισήγησή της, αφορούν τη διάρκεια της κράτησης για σκοπούς προστασίας της εθνικής ασφάλειας δεν την βοηθούν. Στην υπόθεση A and Others v. The United Kingdom, ανωτέρω, κρίθηκε ότι άτομα που κρατούνταν για παρατεταμένη διάρκεια για λόγους εθνικής ασφάλειας, χωρίς οποιαδήποτε προοπτική απέλασης, κρατούνταν κατά παράβαση του άρθρου 5(1)(στ) της ΕΣΔΑ. Δεν θεωρώ ότι η υπόθεση εκείνη εφαρμόζεται στην παρούσα περίπτωση. Εδώ η συνέχιση της κράτησης του αιτητή συνδέεται άμεσα με τους σκοπούς για τους οποίους διατάχθηκε εξ αρχής. Το γεγονός ότι, ενόσω δεν λήξει η προθεσμία για προσφυγή απαγορεύεται η απέλαση, δεν θεωρώ ότι καθιστά την κράτηση παράνομη. Ούτε και η Al-Jedda v. The United Kingdom βοηθά τον αιτητή. Εκεί, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι η απεριόριστη κράτηση από τις βρετανικές δυνάμεις ιρακινού πολίτη, ο οποίος θεωρείτο απειλή για την ασφάλεια του Ιράκ (εν προκειμένω για περισσότερο από τρία χρόνια), χωρίς να του προσαχθούν κατηγορίες, παραβίαζε το άρθρο 5(1) της ΕΣΔΑ. Εν πάση περιπτώσει, θεωρώ ότι εκείνη η υπόθεση διαφοροποιείται και ως προς τα γεγονότα.»
Υιοθετώ την πιο πάνω προσέγγιση, η οποία έχει εφαρμογή και στην παρούσα, δεδομένης της ομοιότητας των γεγονότων που την περιβάλλουν.
Ως θέμα γενικότερης θεώρησης, η συνέχιση της κράτησης είναι επιτρεπτή εκεί και μόνο όπου είναι αναγκαία για σκοπούς ολοκλήρωσης των διοικητικών διαδικασιών σε αναφορά με το προβληθέν αίτημα διεθνούς προστασίας. Η εύλογη περίοδος συναρτάται με τις ιδιαίτερες περιστάσεις της κάθε υπόθεσης. Στην υπό κρίση, δεν υπάρχουν περιθώρια αμφισβήτησης, ως προς την επιμέλεια προώθησης και διεκπεραίωσης, χωρίς περιττή καθυστέρηση, των δικαστικών διαβημάτων που αφορούσαν τον Αιτητή. Το διάταγμα κράτησής του κρίθηκε καθόλα νόμιμο με απόφαση του ΔΔΔΠ ημερομηνίας 9.6.2020. Ο,τι εκκρεμεί, είναι περαιτέρω ένδικο μέσο που προώθησε ο Αιτητής, το οποίο αφορά στην προσβολή της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, ημερομηνίας 16.6.2020, για αποκλεισμό του από το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.
Ούτε και τίθεται ζήτημα στο στάδιο αυτό, υποχρέωσης των Καθ΄ ων η αίτηση, λήψης περαιτέρω ενεργειών προς «επαλήθευση των λόγων κράτησης», όπως έθεσε η ευπαίδευτη συνήγορος του Αιτητή. Ο Αιτητής τελεί υπό κράτηση για λόγους εθνικής ασφάλειας και στη βάση των προνοιών του άρθρου 9ΣΤ(2)(ε). Η επικινδυνότητά του και η εξέταση των σχετικών πληροφοριών απασχόλησαν τα αρμόδια σώματα και η νομιμότητα του διατάγματος κράτησης κρίθηκε ήδη από το αρμόδιο Δικαστήριο. Στο διάστημα που διέρρευσε, λήφθηκαν επιπρόσθετες καταθέσεις και οι αρμόδιες αρχές προχώρησαν, επανειλημμένως, σε επανεξέταση και επαναξιολόγηση της επικινδυνότητας του Αιτητή. Το χρονικό διάστημα που παρήλθε, υπό τις περιστάσεις, δεν είναι τέτοιας διάρκειας που να υποδηλοί είτε εγκατάλειψη του σκοπού για τον οποίο κρατείται ο Αιτητής, είτε παράλειψη προώθησής του με τη δέουσα επιμέλεια, ούτε και εντοπίζεται παραβίαση των όποιων δικαιωμάτων του Αιτητή.
Υπενθυμίζεται ότι η Διοίκηση δεν έχει υποχρέωση παροχής οποιωνδήποτε εξηγήσεων για την έκδοση διατάγματος κράτησης για σκοπούς ασφάλειας. Η εκτίμηση των στοιχείων ή πληροφοριών που ευλόγως προκαλούν ανησυχία για τη δημόσια ασφάλεια, είναι κατ΄ εξοχήν έργον και ευθύνη της Διοίκησης. Το Δικαστήριο δεν μπορεί να ασκήσει ιδίαν κρίσιν περί της επικινδυνότητας αιτητή και η αρμοδιότητά του περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας της όλης διαδικασίας (Bekefi κ.α. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 42/2013, ημερ. 30.6.2016), ECLI:CY:AD:2016:C317.
Καταληκτικά, δεν εντοπίζεται παραβίαση των προνοιών του άρθρου 9ΣΤ(4) του Νόμου και, συνακόλουθα, η αίτηση απορρίπτεται.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.