|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:D331
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Aίτηση Αρ. 137/2020)
2 Οκτωβρίου 2020
[Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΙΝΕΡΒΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΤΔ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 16.9.2020 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ 1) Α. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΙΑ, 2) Α. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, 3) Αλ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ 4) Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 16.9.2020 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΛΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 827/2012 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ
--------------
A. Γιωρκάτζης με Μ. Γιωρκάτζη (Κα) για Ανδρέας Γιωρκάτζης Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.
--------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex tempore)
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Την 25.9.2019 εκδόθηκε απόφαση στην Αγωγή Αρ. 827/2012 Ε.Δ. Λεμεσού, υπέρ της Αιτήτριας, εκεί Ενάγουσας και εναντίον των Καθ'ων η Αίτηση, εκεί Εναγόμενων 1-4, για το ποσό των 43.413,03 πλέον τόκους και έξοδα. Την 1.11.2019, οι Καθ'ων η Αίτηση καταχώρισαν έφεση κατά της απόφασης και την 28.1.2020 αίτηση με κλήση για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης μέχρι την εκδίκαση και έκδοση απόφασης στην έφεση. Η Αιτήτρια καταχώρισε ένσταση και η αίτηση είναι ορισμένη για ακρόαση την 14.11.2020. Την 14.2.2020 οι Καθ'ων η Αίτηση καταχώρισαν νέα αίτηση, χωρίς κλήση, ζητώντας την αναστολή εκτέλεσης ή παραμερισμό εντάλματος κατάσχεσης και εκποίησης κινητής περιουσίας που είχε εκδοθεί από 6.11.2019 για το οποίο, κατά τη θέση τους, είχαν προσφάτως ενημερωθεί. Το κατώτερο Δικαστήριο διέταξε την επίδοση της.
Την 16.9.2020 οι Καθ'ων η Αίτηση καταχώρισαν νέα αίτηση, πάλι χωρίς κλήση, εξασφαλίζοντας αυθημερόν διάταγμα αναστολής της απόφασης μέχρι την εκδίκαση και έκδοση απόφασης στη αίτηση με κλήση ημερ.28.1.2020. Η αίτηση ημερ.16.9.2020 καταχωρίστηκε μετά που την 11.9.2020 επιδόθηκε ειδοποίηση πτώχευσης εναντίον του Εναγόμενου 2, ζήτημα στο οποίο επανέρχομαι πιο κάτω.
Το κατώτερο Δικαστήριο δεν όρισε το διάταγμα ημερ.16.9.2020 επιστρεπτέο και αυτός είναι ο βασικός λόγος που η Αιτήτρια αποτείνεται σήμερα στο Ανώτατο Δικαστήριο ζητώντας άδεια για την καταχώριση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο για το σκοπό ακύρωσης του εκδοθέντος διατάγματος. Είναι η θέση της Αιτήτριας ότι το κατώτερο Δικαστήριο έχει υπερβεί τη δικαιοδοσία του παραβιάζοντας τις πρόνοιες του άρθρου 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6 και τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης και δίκαιης δίκης. Με το να μην περιοριστεί η χρονική διάρκεια του διατάγματος μέχρι συγκεκριμένη ημερομηνία που θα οριζόταν επιστρεπτέο και να παρασχεθεί έτσι στην Αιτήτρια η δυνατότητα να εμφανιστεί ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου και να ενστεί, παραβιάστηκαν οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης και της δίκαιης δίκης. Ούτε διατάχθηκε η παροχή εγγύησης. Υπάρχει, κατά την Αιτήτρια, έκδηλη πλάνη νόμου η οποία είναι καταφανής στα πρακτικά.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι κατά πόσο το διάταγμα ημερ.16.9.2020 εκδόθηκε χωρίς ειδοποίηση προς την Αιτήτρια κατ΄εφαρμογή των προνοιών του άρθρου 9(1) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, που επιτρέπει την έκδοση διατάγματος με αίτηση ενός από τους διαδίκους χωρίς ειδοποίηση στον άλλο: «όταν αποδειχθεί το κατεπείγον ή άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις» ή δυνάμει των προνοιών της Δ.48, θ.8 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, που επιτρέπει, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, την καταχώριση αιτήσεων χωρίς κλήση και εξασφάλιση συναφών διαταγμάτων.
Όταν ένα διάταγμα εκδίδεται μονομερώς κατ΄εφαρμογή των προνοιών του άρθρου 9(1) του Κεφ. 6, προβλέπεται στο εδάφιο (3) ότι: «δεν θα παραμένει σε ισχύ για χρόνο μεγαλύτερο από τον αναγκαίο για επίδοση ειδοποίησης γι' αυτό σε όλους όσους επηρεάζονται από αυτό και για παροχή δυνατότητας σε αυτούς να εμφανιστούν ενώπιον του Δικαστηρίου και ενστούν σε αυτό» (Αφρικάνα Δισκοθήκη Λτδ (1991) 1 Α.Α.Δ. 901, 903-4). Περαιτέρω, το εδάφιο (2) προβλέπει ότι σε τέτοια περίπτωση: «το Δικαστήριο πρέπει να απαιτεί από το πρόσωπο που ζητά αυτό, όπως αναλάβει προσωπική υποχρέωση, με ή χωρίς εγγυητή ή εγγυητές, όπως το Δικαστήριο θεωρεί σκόπιμο, για να εξασφαλιστεί η υποχρέωση του για αποζημίωση του προσώπου εναντίον του οποίου ζητείται το διάταγμα». Αντίθετα, όταν ένα διάταγμα εκδίδεται μονομερώς δυνάμει των προνοιών της Δ.48, θ.8 των Θεσμών, δεν ορίζεται επιστρεπτέο αλλά ούτε και διατάσσεται η παροχή τέτοιας εγγύησης.
Και η Δ.48, θ.8(1)(ee) επιτρέπει όπως αίτηση για αναστολή εκτέλεσης απόφασης εκκρεμούσας έφεσης, δυνάμει της Δ.35, θ.18, προωθηθεί χωρίς κλήση (Ιωάννου (1993) 1 Α.Α.Δ. 305, 307). Σε τέτοια περίπτωση είναι δυνατό, και όχι επιτακτικό, να διαταχθεί η παροχή εγγύησης για την εξασφάλιση της αποπληρωμής του εξ αποφάσεως χρέους, κάτι όμως εντελώς διαφορετικό από την εγγύηση που διατάσσεται δυνάμει του άρθρου 9(3) του Κεφ. 6.
Επανέρχομαι στο κρίσιμο ερώτημα. Θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει κάποιος ότι εφόσον το κατώτερο Δικαστήριο είχε την εξουσία, στα πλαίσια αίτησης χωρίς κλίση, να διατάξει την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της έφεσης, χωρίς να ορίσει το διάταγμα επιστρεπτέο και χωρίς να διατάξει την παραχώρηση σχετικής εγγύησης για τυχών ζημιές στην άλλη πλευρά, θα πρέπει να θεωρείται πως θα μπορούσε, κατά τον ίδιο τρόπο, να διατάξει την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης για τη μικρότερη χρονική περίοδο μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της αίτησης για αναστολή με κλίση, στη βάση της θεώρησης ότι το μείζον εμπεριέχει το έλασσον.
Προκύπτει όμως εκ πρώτης ότι αίτηση για αναστολή εκτέλεσης μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της έφεσης είχε γίνει την 28.1.2020 και είναι ορισμένη για ακρόαση. ’λλη αίτηση για αναστολή εκτέλεσης μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της έφεσης εκκρεμούσας της πρώτης θα συνιστούσε ενδεχομένως κατάχρηση των διαδικασιών. Μόνο εάν η πρώτη είχε απορριφθεί θα μπορούσε να ακολουθήσει νέα και αυτή στο Εφετείο (Δ.35, θ19). Επομένως, η αίτηση ημερ.16.9.2020 παρουσιάζεται να λαμβάνει τη μορφή ενδιάμεσου διαβήματος στα πλαίσια της αίτησης ημερ.28.1.2020, που προωθήθηκε χωρίς κλίση λόγω της επείγουσας περίστασης που είχε προκύψει από την επίδοση ειδοποίησης πτώχευσης εναντίον του Εναγόμενου 2. Οι Καθ'ων η Αίτηση επικαλέστηκαν το άρθρο 9 του Κεφ.6 στην αίτηση τους (όπως και τις Δ.35, θ.18 και Δ.48, θ.8 των Θεσμών) ενώ με την ένορκη δήλωση του Εναγόμενου 2 που υποστήριζε την αίτηση πρόβαλαν, στην παρ.15, ότι: «Η παρούσα αίτηση είναι κατεπείγουσα καθότι σήμερα λήγουν οι 3 μέρες που έχω στη διάθεση μου με βάση τον πτωχευτικό νόμο για να απευθυνθώ με ένορκη δήλωση στο δικαστήριο για παραμερισμό της ειδοποίησης πτώχευσης σε περίπτωση ύπαρξης αναστολής της απόφασης». Επίκληση του κατ' επείγοντος γινόταν και στην παρ.37, όπου αναφερόταν ότι: «Επομένως, καθίσταται άμεση και επιτακτική ανάγκη η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος καθότι εάν προχωρήσει η άλλη πλευρά σε καταχώρηση αίτησης πτώχευσης, οι συνέπειες θα είναι τεράστιες αφού αυτή τη στιγμή είμαι μέλος της Επιτροπής Δημοσίας Υπηρεσίας (ΕΔΥ)».
Προκύπτει, πάντα εκ πρώτης, ότι δεν επρόκειτο για αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της έφεσης. Δεν είναι αυτό που ζητήθηκε, ούτε αυτό που χορηγήθηκε. Ζητήθηκε και χορηγήθηκε αναστολή εκτέλεσης της απόφασης μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της αίτησης με κλίση, ενδιάμεση θεραπεία μέχρι την εκδίκαση της αίτησης ενόψει της επείγουσας, όπως είχε παρουσιαστεί, περίστασης μετά την επίδοση ειδοποίησης πτώχευσης στον Εναγόμενο 2. Και, παρεμπιπτόντως, ουδόλως δικαιολογήθηκε γιατί η αναστολή χορηγήθηκε σε σχέση και με τους Εναγόμενους 1,3 και 4.
Ο ορισμός διατάγματος που εκδίδεται χωρίς ειδοποίηση επιστρεπτέου, ώστε να παρέχεται η ευκαιρία στα πρόσωπα στα οποία απευθύνεται να εμφανιστούν ενώπιον του Δικαστηρίου και να ενστούν, εφόσον το επιθυμούν, είναι ουσιαστικής σημασίας και η παράλειψη να γίνει αυτό συνιστά νομικό σφάλμα αφού παραβιάζει τις πρόνοιες του άρθρου 9(3) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.6 (In Re Philippou (1986) 1 C.L.R. 568).
Στην Ανθίμου αναφέρθηκε από το Εφετείο ότι:
«Για την χορήγηση άδειας ο αιτητής πρέπει να ικανοποιήσει το Ανώτατο Δικαστήριο ότι έχει "εκ πρώτης όψεως" υπόθεση και/ή ότι υπάρχει "συζητήσι΅ο ζήτη΅α", στην έννοια που δόθηκε στις φράσεις αυτές στις Αγγλικές υποθέσεις Sidnell v. Wilson [1966] 1 All E.R. 681 και Land Securities v. Metropolitan Police [1983] 2 All E.R. 254, 258, οι οποίες υιοθετήθηκαν στην υπόθεση In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250. Η πλάνη περί το νό΅ο πρέπει να είναι έκδηλη στο πρακτικό. Το πρακτικό είναι η ελεγχό΅ενη απόφαση και το πρακτικό του Δικαστηρίου χωρίς προσθήκες ή ενόρκους ο΅ολογίες - (Rex v. Nat Bell Liquors Ltd. [1922] 2 A.C. 128, στη σελ. 159 Baldwin & Francis v. Patent Appeal Tribunal [1959] 2 All E.R. 433, In re Argyrides (1987) 1 C.L.R. 23). Πλάνη νό΅ου, (error of law), όπως ειπώθηκε στην υπόθεση R. v. Preston Appeal Tribunal [1975] 2 All E.R. 807, στη σελ. 810 από τον Λόρδο Denning MR., περιλα΅βάνει εσφαλ΅ένη ερ΅ηνεία νό΅ου, ή εσφαλ΅ένη εφαρ΅ογή του νό΅ου στα γεγονότα της υπόθεσης.»
Το διάταγμα ημερ.16.9.2020 δεν ορίστηκε επιστρεπτέο, ούτε διατάχτηκε η παροχή σχετικής εγγύησης από τους Καθ'ων η Αίτηση και αυτό συνιστά, εκ πρώτης, νομικό σφάλμα που διακρίνεται στην όψη του σχετικού πρακτικού.
Έχει, εν κατακλείδι, η Αιτήτρια καταδείξει εκ πρώτης όψεως υπόθεση για την χορήγηση άδειας για να καταχωρήσει αίτηση για Certiorari. Παρέχεται συνεπώς άδεια στην Αιτήτρια να καταχωρήσει αίτηση με κλήση για την έκδοση προνο΅ιακού εντάλ΅ατος Certiorari. Η αίτηση να καταχωριστεί μέσα σε τέσσερις ημέρες και να επιδοθεί στους Καθ΄ων η Αίτηση. Ο Πρωτοκολλητής να την ορίσει την 9.10.2020 και ώρα 09:00. Το διάταγμα ημερ.16.9.2020 αναστέλλεται μέχρι την καταχώριση της αίτησης και εφόσον καταχωριστεί μέσα στο χρόνο που προσδιορίστηκε, μέχρι την αποπεράτωση της.
Τα έξοδα της παρούσας αίτησης θα είναι έξοδα στην πορεία της αίτησης με κλήση.
Χ. Μαλαχτός, Δ.