public Μαλαχτός, Χάρης Χρ. Χριστοδουλίδης για τον Αιτητή. Φ. Σωτηρίου (Κα) και Κ. Χριστοφή (Κα) για τη Δημοκρατία CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2020-08-10 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ YUSUF ΥΠΗΚΟΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS, Πολιτική Aίτηση Αρ. 83/2020, 10/8/2020 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2020:D283

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική Aίτηση Αρ. 83/2020)

 

10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020

 

 

[Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ xxx YUSUF ΥΠΗΚΟΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ/Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΣΥΛΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΝ xxx YUSUF ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 11 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 5 ΤΗΣ ΕΣΔΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΥΠ' ΑΡΙΘ. 7, ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 4(α), 7(1), 8(1)α, 9Δ(1) και (2), 9ΣΤ(2), 9ΣΤ(6)α και 9ΣΤ(7)(α)(i) Ν.6(Ι)/2000 ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΝΟΜΟ 105(Ι)/2016.

Χρ. Χριστοδουλίδης για τον Αιτητή.

Φ. Σωτηρίου (Κα) και Κ. Χριστοφή (Κα) για τη Δημοκρατία

 

------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.:  Ο Αιτητής αιτείται την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus Ad Subjiciendum με το οποίο να κηρύσσεται η διάρκεια της κράτησης του υπό την ιδιότητα του ως αιτητή ασύλου από τις 18.1.2019 μέχρι σήμερα ως παράνομη.  Είναι η πέμπτη φορά που ο Αιτητής επικαλείται την εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την έκδοση τέτοιου προνομιακού εντάλματος.  Η Αίτηση υποστηρίζεται με ένορκη δήλωση ημερ.14.7.2020 του Αιτητή.  Η Δημοκρατία καταχώρησε Ειδοποίηση Πρόθεσης Ένστασης που υποστηρίζεται με ένορκη δήλωση ημερ.24.7.2020 λειτουργού στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης.

 

Ο Αιτητής είναι υπήκοος Ισραήλ.  Την 1.3.2004 αφίχθηκε στην Κύπρο μέσω του αερολιμένα Λάρνακας και του δόθηκε άδεια προσωρινής παραμονής ως τουρίστας.  Την 22.3.2004, όπως τεκμηριώνει η Δημοκρατία και όχι την 13.9.2004 όπως ο ίδιος διατείνεται, υπόβαλε αίτηση για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας στην Υπηρεσία Ασύλου και του χορηγήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής ως αιτητής ασύλου, που ανανεωνόταν.

 

Την 19.5.2010 η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση του, οπόταν ο Αιτητής υπόβαλε διοικητική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, που και αυτή απορρίφθηκε την 12.10.2018.

 

Την 21.12.2018 ο Αιτητής υπόβαλε νέα αίτηση για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, που διαβιβάστηκε για εξέταση στην Υπηρεσία Ασύλου ως η αρμόδια αρχή. 

 

Την 18.1.2019 εκδόθηκε διάταγμα κράτησης εναντίον του Αιτητή για λόγους εθνικής ασφάλειας, δυνάμει του άρθρου 9ΣΤ(2)(ε) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 (Ν.6(Ι)/2000).  Συνελήφθηκε και έκτοτε κρατείται, αρχικά σε αστυνομικό σταθμό και του τελευταίους 16 μήνες στο Κέντρο Υποδοχής Μεταναστών Μενόγειας.

 

 

Την 4.7.2019 ο Αιτητής προσέφυγε στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας, Δ.Δ.Δ.Π., με την προσφυγή 20/2019, επιδιώκοντας την ακύρωση του διατάγματος κράτησης του, όμως την 7.1.2020 απέσυρε την προσφυγή και αυτή απορρίφθηκε. 

 

Η Υπηρεσία Ασύλου εξέτασε τη προαναφερθείσα νέα αίτηση ημερ.21.12.2018 την οποία και απόρριψε με απόφαση της ημερ.11.7.2019 ως απαράδεχτη (inadmissible) και την 15.7.2019 ο Αιτητής προσέφυγε στο Δ.Δ.Δ.Π., με την προσφυγή 43/2019, επιδιώκοντας την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.  Ωστόσο, την 3.3.2020, απέσυρε και αυτή την προσφυγή, που απορρίφθηκε. 

 

Ο Αιτητής υπόβαλε και δεύτερη αίτηση για επανεξέταση του ζητήματος του για διεθνή προστασία. Η Υπηρεσία Ασύλου εξέτασε και τη δεύτερη αίτηση την οποία και απόρριψε με απόφαση της ημερ.4.5.2020 και πάλι ως απαράδεχτη (inadmissible).  Την 13.7.2020 ο Αιτητής προσέφυγε στο Δ.Δ.Δ.Π., με την προσφυγή 782/2020, επιδιώκοντας την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερ.4.5.2020.  Η προσφυγή αυτή εκκρεμεί. 

Το ζήτημα της κράτησης του επανεξετάστηκε την 14.2.2020, 17.3.2020, την 16.4.2020, την 20.5.2020 και την 13.7.2020 με εισήγηση όπως αυτή συνεχιστεί.

 

Από της σύλληψης και συνεχόμενης έκτοτε κράτησης του ο Αιτητής έχει, όπως έχει πιο πάνω σημειωθεί, αποταθεί άλλες τέσσερις φορές στο Ανώτατο Δικαστήριο για προνομιακό ένταλμα Habeas Corpus.  Την 30.5.2019 καταχώρησε την αίτηση 91/2019, που απορρίφθηκε την 20.6.2019, ECLI:CY:AD:2019:D237 και η απόφαση δεν εφεσιβλήθηκε.  Την 28.6.2019 καταχώρησε την αίτηση 110/2019 που απέσυρε την 3.7.2019 και απορρίφθηκε.  Την 23.7.2019 καταχώρησε την αίτηση 131/2019 που απέσυρε την 8.8.2019 και απορρίφθηκε και την 29.11.2019 καταχώρησε την αίτηση 210/2019 που απορρίφθηκε την 19.12.2019, ECLI:CY:AD:2019:D530 και η απόφαση δεν εφεσιβλήθηκε. 

 

Κατά την ακρόαση της Αίτησης η Δημοκρατία, χωρίς ένσταση εκ μέρους του Αιτητή, παρουσίασε για εξέταση από το Δικαστήριο μόνο δύο φακέλους με απόρρητα, όπως χαρακτηρίστηκαν έγγραφα.

 

Στη Δημητράκης Χ"Σάββα (1993) 1 Α.Α.Δ. 102, 106-7, αναφέρθηκε ότι:

 

«Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει µε βάση την παράγραφο 4 του Άρθρου 155 του Συντάγµατος αποκλειστική δικαιοδοσία να εκδίδει προνοµιακά εντάλµατα, µεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και τα εντάλµατα της φύσεως Habeas Corpus.

..................................

Το Habeas Corpus Ad. Subjiciendum είναι προνοµιακή διαδικασία για την εξασφάλιση της ελευθερίας του πολίτη, παρέχει αποτελεσµατικό µέσο άµεσης απελευθέρωσης από παράνοµη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε στη φυλακή, είτε σε ιδιωτικό χώρο, από αρχή ή ιδιώτη. Με το ένταλµα αυτό διατάσσεται η προσαγωγή του κρατούµενου στο Δικαστήριο και η έρευνα αναφορικά µε την αιτία της φυλάκισης ή της κράτησης του. Εάν δεν υπάρχει νόµιµη δικαιολογία για την κράτηση διατάσσεται η απόλυση του κρατούµενου.»

 

Πιο πρόσφατα, στη Ζανά (2013) 1(Β) Α.Α.Δ. 1156, 1162-3, αναφέρθηκε ότι:

«Η ελευθερία του ατόµου είναι το ύψιστο αγαθό που πρέπει να διασφαλίζεται σε κάθε δηµοκρατική κοινωνία, διεπόµενη από το κράτος δικαίου. Σε περίπτωση παράνοµης κράτησης ή περιορισµού προσφέρεται η δυνατότητα στον πολίτη να αµφισβητήσει τη νοµιµότητα της τοιαύτης κράτησης, µέσω του προνοµιακού εντάλµατος Habeas Corpus Ad Subjiciendum.

Το ένταλµα Habeas Corpus είναι άµεσο δραστικό µέτρο για την απελευθέρωση ατόµου από παράνοµη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε αυτή ενεργείται από δηµοσία αρχή, ή ιδιώτη. Είναι µια θεραπεία η οποία επικεντρώνεται στο πρόσωπο που τελεί υπό κράτηση.»

 

 

Σε σχέση με το βάρος απόδειξης σε τέτοιες αιτήσεις αναφέρεται την Καλφοπούλου (1998) 1(Α) Α.Α.Δ. 55, 69-70, ότι:

«Το βάρος απόδειξης ότι εκ πρώτης όψης µια κράτηση είναι παράνοµη, το έχει ο αιτητής. Σαν θέµα τακτικής ο αιτητής πρέπει να αποδείξει µια εκ πρώτης όψης υπόθεση που δηµιουργεί ερωτηµατικά ως προς τη νοµιµότητα της κράτησης του.  Όταν η υπόθεση του βασίζεται πάνω σε γεγονότα έχει το αποδεικτικό βάρος (evidential burden) να παρουσιάσει ικανοποιητική µαρτυρία που µπορεί να οδηγήσει στην πιθανότητα ενός ευνοϊκού για τον ίδιο συµπεράσµατος. Σε µια τέτοια περίπτωση το νοµικό βάρος (legal burden) µεταφέρεται στους ώµους του καθ' ου η αίτηση που καλείται να δικαιολογήσει την κράτηση.»

 

 

Η νομιμότητα του διατάγματος κράτησης δεν αμφισβητείται εφόσον η προσφυγή με την οποία είχε προσβληθεί αποσύρθηκε και απορρίφθηκε και δεν αποτελεί αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας, που αφορά στον έλεγχο της νομιμότητας της διάρκεια της κράτησης του Αιτητή (άρθρο 9ΣΤ(7)(α)(i) του Ν.6(Ι)/2000).  Ωστόσο, η νομιμότητα του διατάγματος δεν καθιστά τη μετέπειτα κράτηση εκ προοιμίου και χωρίς άλλο νόμιμη.  Διαφορετικά θα αφαιρείτο από το Ανώτατο Δικαστήριο η δυνατότητα ελέγχου της νομιμότητας της διάρκειας της κράτησης που είναι η πεμπτουσία του προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus (Haghilo (2011) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2219, 2224).   Παρά λοιπόν τη νομιμότητα του αρχικού διατάγματος κράτησης, η διάρκεια της κράτησης μπορεί να κριθεί παράνομη αν διαπιστωθεί αδικαιολόγητα παρατεταμένη ή αν οι λόγοι κράτησης έχουν εκλείψει. 

 

Ο έλεγχος της διάρκειας της κράτησης διενεργείται υπό το φως των διατάξεων του άρθρου 9ΣΤ(4)(α) του Ν.6(Ι)/2000 που προνοεί ότι: «Η κράτηση αιτητή έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και διαρκεί μόνο για όσο διάστημα ισχύει λόγος κράτησης που προβλέπεται στο εδάφιο (2).»  Ακόμα, στο άρθρο 9ΣΤ(4)(β) προβλέπεται ότι: «Οι διοικητικές διαδικασίες που συνδέονται με λόγο κράτησης που προβλέπεται στο εδάφιο (2) εκτελούνται χωρίς περιττές καθυστερήσεις.  Καθυστερήσεις των διοικητικών διαδικασιών που δεν μπορούν να αποδοθούν στον αιτητή δεν δικαιολογούν την συνέχιση της κράτησης.». Οι λόγοι κράτησης που αναφέρονται στις παρ. (α)-(δ) του εδαφίου (2) του Ν.6(Ι)/2000 παραπέμπουν σε κάποιες ενέργειες που πρέπει να διεκπεραιωθούν.  Σε σχέση με το λόγο (ε), ως εκ της φύσης του, δεν αναφέρεται κάτι που πρέπει να γίνει και η κράτηση προσώπου για λόγους προστασίας της εθνικής ασφάλειας ή της δημόσιας τάξης μπορεί να δικαιολογηθεί εφόσον εκκρεμούν διαδικασίες που αφορούν τον αιτητή και που εμποδίζουν την απέλαση του, ενώ για λόγους προστασίας της εθνικής ασφάλειας ή της δημόσιας τάξης δεν μπορεί να αφεθεί να διαμένει και να διακινείται ελεύθερος στη Δημοκρατία.

 

Η εκπρόσωπος του Γενικού Εισαγγελέα εισηγήθηκε ότι διαπιστώνεται κατάχρηση των διαδικασιών από τον Αιτητή που από τη μια με διαδοχικά αιτήματα επιτυγχάνει τη διατήρηση του καθεστώτος του αιτητή διεθνούς προστασίας, ώστε να μην είναι δυνατή η έκδοση διατάγματος απέλασης του  και από την άλλη καταχωρεί αιτήσεις Habeas Corpus για να επιτύχει να παραμείνει ελεύθερος στη Δημοκρατία.  Είναι γεγονός ότι τόσο η νέα αίτηση για επανεξέταση, όσο και η δεύτερη απορρίφθηκαν από την Υπηρεσία Ασύλου ως απαράδεκτες.  Η προσφυγή κατά της πρώτης απόφασης αποσύρθηκε, επομένως υπάρχει τελεσιδικία ότι η νέα αίτηση του για επανεξέταση ήταν όντως απαράδεκτη.  Ωστόσο, περισσότερο ενδιαφέρει η δεύτερη του αίτηση για επανεξέταση, όπου η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου να την απόρριψη ως απαράδεχτη είναι το αντικείμενο της προσφυγής που εκκρεμεί και που θα αποφασιστεί από το Δ.Δ.Δ.Π. ως το αρμόδιο Δικαστήριο.

 

Η υπό κρίση Αίτηση δεν μπορεί να θεωρηθεί εκ προοιμίου ως καταχρηστική ώστε να απορριφθεί χωρίς να εξεταστούν όλα τα επιμέρους ζητήματα που εγείρονται.   Ο ίδιος ο Νόμος παρέχει τη δυνατότητα καταχώρησης πέραν της μίας αίτησης για Habeas Corpus  για τον αυτοτελή λόγο ότι η κράτηση είναι παρατεταμένης διάρκειας.[1]  Η προηγούμενη αίτηση για Habeas Corpus που καταχώρησε ο Αιτητής ήταν την 29.11.2019, οκτώ σχεδόν μήνες πριν την καταχώρηση της παρούσας.  Κατά συνέπεια δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ο Αιτητής καταχράται τη δικαίωμα που του παρέχει ο Νόμος.

 

Το Δικαστήριο προχωρεί να εξετάσει κατά πόσο η κράτηση του Αιτητή είναι αδικαιολόγητα παρατεταμένη. Το γεγονός ότι ο Αιτητής κρατείται για χρονική περίοδο 18 και πλέον μηνών, είναι αντικειμενικό στοιχείο που αφ' εαυτού ταξινομεί την κράτηση του ως παρατεταμένη και αυξημένης διάρκειας, όπως ευθαρσώς αποδέχεται και η Δημοκρατία και την Αίτηση του ως ιδιαίτερη.  Ιδιαίτερη όμως είναι η περίπτωση του και σε σχέση με τα πολλά διαδικαστικά διαβήματα που έχει κατά καιρούς προωθήσει και τα οποία οι αρχές της Δημοκρατίας και τα Δικαστήρια εξέτασαν και εξετάζουν, παρέχοντας του κάθε δυνατή ευκαιρία να προβάλει τις θέσεις και τα αιτήματα του.  Το τελευταίο του διάβημα, δύο ημέρες πριν την καταχώρηση της υπό κρίση Αίτησης, η προσφυγή 782/2020 στο Δ.Δ.Δ.Π., για ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερ.4.5.2020 είναι ορισμένη για οδηγίες την 16.9.2020.

 

Κατά το χρόνο της σύλληψης του, την 18.1.2019, ο Αιτητής είχε ήδη και από 21.12.2018 υποβάλει την νέα του αίτηση για διεθνή προστασία (άρθρο 16Δ του Ν.6(Ι)/2000).  Η αίτηση απορρίφθηκε την 11.7.2019 από την Υπηρεσία Ασύλου.  Αμέσως μετά, την 15.7.2019, καταχώρησε την  προσφυγή 43/2019, επιδιώκοντας την ακύρωση της απόφασης.  Η διαδικασία της προσφυγής εκκρεμούσε όταν την 19.12.2019 το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την τέταρτη αίτηση του για Habeas Corpus.  Τελικά, απέσυρε την προσφυγή την 3.3.2020 και αυτή απορρίφθηκε.  Μέχρι και την 19.12.2019 δεν είχε διαπιστωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο καθυστέρηση στην εξέταση του αιτήματος του, τέτοια ώστε να διαταχθεί η απελευθέρωση του.  Στη συνέχεια και αφότου απέσυρε την προσφυγή, αμέσως υπόβαλε δεύτερη αίτηση για επανεξέταση του ζητήματος του για διεθνή προστασία που εξετάστηκε και απορρίφθηκε την 4.5.2020 δηλαδή μέσα σε χρόνο δύο μηνών.  Η Δημοκρατία όφειλε να αναμένει να παρέλθει ο χρόνος καταχώρησης προσφυγής προτού ενεργήσει.  Την 13.7.2020 ο Αιτητής προσέφυγε στο Δ.Δ.Δ.Π. επιδιώκοντας την ακύρωση της τελευταίας απόφασης και η υπόθεση του είναι, όπως έχει αναφερθεί, ορισμένη την 16.9.2020.  Διαπιστώνεται μια αδιάληπτη εκκρεμότητα στο ζήτημα του Αιτητή για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.  Κατά πόσο ήταν δυνατόν τα αιτήματα του να εξετάζονται με περισσότερη ταχύτητα, δεν διαπιστώνεται θετικά, ούτε διαφάνηκε ότι υπήρξε ολιγωρία  από τις αρχές.  Η παρατεταμένη κράτηση του Αιτητή είναι απότοκο των δικών του διαβημάτων.  Σημειώνεται ότι η τελευταία του προσφυγή καταχωρίστηκε, εμπρόθεσμα βέβαια, 70 ημέρες μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης.  Έχει ο Αιτητής κάθε δικαίωμα να προωθεί τα ζητήματα που τον αφορούν με τον τρόπο που ο ίδιος επιλέγει και η Δημοκρατία τα εξετάζει ως έχει υποχρέωση.  Όμως δεν μπορεί να παραπονείται για την κράτηση του, απότοκο της εκκρεμότητας που διατηρείται συνεπεία των δικών του διαβημάτων, νοουμένου ότι αυτά αντιμετωπίζονται και εξετάζονται χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση.

Είναι η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι η κράτηση του Αιτητή δεν έχει καταστεί, κάτω από τις περιστάσεις της περίπτωσης, αδικαιολόγητα παρατεταμένη. Το γεγονός ότι δεν εκκρεμεί διάταγμα απέλασης του Αιτητή, που εμφατικά επικαλείται ο δικηγόρος του, δεν έχει καμιά σημασία.  Εκκρεμούσας της προσφυγής 782/2020, ο Αιτητής εξακολουθεί να θεωρείται αιτητής διεθνούς προστασίας (Αναφορικά με την Αίτηση του Abdelmogeeth, Πολ. Αίτηση 183/2019, ημερ.12.11.2019, ECLI:CY:AD:2019:D465) και η Δημοκρατία εμποδίζεται από του να προωθήσει διαδικασία απέλασης του (Αναφορικά με την Αίτηση του Mhammedi, Πολ. Αίτηση 62/2019, ημερ.5.8.2019, ECLI:CY:AD:2019:D181).  Ούτε παρατηρείται εγκατάλειψη του σκοπού ή παράλειψη προώθησης του. Οι αρχές αναμένουν το αποτέλεσμα της προσφυγής για να καθορίσουν αναλόγως την πορεία (Αναφορικά με την Αίτηση του Tikov, Πολ. Αίτηση 126/2019, ημερ.10.5.2019, ECLI:CY:AD:2019:D344).  Είναι συνεπώς αυτονόητο πως εφόσον ο Αιτητής, θα βρίσκεται στη Δημοκρατία τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση της προσφυγής και της ετυμηγορίας του Δ.Δ.Δ.Π., η κράτηση του θα είναι επιβεβλημένη, εφόσον διαφανεί πως εξακολουθεί να συνιστά κίνδυνο για την ασφάλεια της Δημοκρατίας.  Εάν όχι θα πρέπει να αφεθεί αμέσως ελεύθερος. 

Περαιτέρω, εάν η εκδίκαση της προσφυγής του ενώπιον του Δ.Δ.Δ.Π. καθυστερήσει σε τέτοιο βαθμό που η παράταση της κράτησης του να καθίσταται αδικαιολόγητη ή και καταχρηστική και ως εκ τούτου παράνομη και πάλι θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερος. 

 

Θα προχωρήσει συνακόλουθα το Δικαστήριο να εξετάσει κατά πόσο οι λόγοι κράτησης έχουν εκλείψει.

 

 

Το Δικαστήριο δεν αξιολογεί τα στοιχεία που τίθενται ενώπιον του για να αποφανθεί κατά πόσο η απόφαση της διοίκησης ήταν ορθή ή έστω η ενδεδειγμένη.  Η απόφαση της διοίκησης δεν αναθεωρείται από το Ανώτατο Δικαστήριο.  Κατά την διαδικασία αίτησης για Habeas Corpus το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσιαστική εκτίμηση των πληροφοριών, όμως ελέγχει τις πληροφορίες και την όλη διαδικασία ως προς το νόμιμο αυτής (Stoyanov v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 718/12, ημερ. 26.2.2014, ECLI:CY:AD:2014:D151, Bekefi κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Πολ. Εφέσεις 42-45/2013, ημερ. 30.6.2016, Αναφορικά με την αίτηση του Yusuf, Υπόθ. Αρ. 91/2019, ημερ. 20.6.2019, ECLI:CY:AD:2019:D237, Αναφορικά με την Αίτηση του Moatasem, Πολ. Αίτηση αρ. 182/2019, ημερ.6.12.2019, ECLI:CY:AD:2019:D510 και Αναφορικά με την Αίτηση του Yazen, Πολ. Αίτηση αρ. 202/2019, ημερ.30.1.2020.)

 

Το Δικαστήριο έχει μελετήσει με προσοχή τα στοιχεία που τέθηκαν υπόψη του ως απόρρητα, στα πλαίσια της εξέτασης και διαπίστωσης κατά πόσο ο Αιτητής μπορεί να θεωρείται στη βάση τους σήμερα πρόσωπο επικίνδυνο για την ασφάλεια του κράτους, έτσι που η κράτηση του να πρέπει να συνεχιστεί.  Πρόκειται για τα στοιχεία στη βάση των οποίων εκδόθηκε το διάταγμα κράτησης του Αιτητή.  Η συμπεριφορά του Αιτητή που τεκμηρίωσε την απόφαση της διοίκησης, αφορά σε χρόνο μεταγενέστερο της απόρριψης της αίτησης του για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας και συνδέεται με αυτή.  Το Δικαστήριο δεν αξιολογεί τα στοιχεία αυτά.  Διαπιστώνει ωστόσο ότι είναι υπαρκτά και ήταν υπόψη της διοίκησης που εκτιμώντας τα κατέληξε στην έκδοση του διατάγματος κράτησης του Αιτητή, κρίνοντας πως άλλα εναλλακτικά μέτρα δεν ήταν πρόσφορα (άρθρο 9ΣΤ(3)).  Δοθείσης της νομιμότητας του διατάγματος και της εκκρεμότητας του ζητήματος της χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας στον Αιτητή, εξ' αντικειμένου οι ίδιοι λόγοι και στον ίδιο βαθμό εξακολουθούν να υφίστανται, με αποτέλεσμα η κράτηση του Αιτητή να εξακολουθεί να απαιτείται για λόγους εθνικής ασφάλειας

 

Κατά συνέπεια η Αίτηση απορρίπτεται.

 

 

 

Χ. Μαλαχτός, Δ.