|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2020:D225
AΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 60/2020)
15 Ιουνίου, 2020
[Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΑΡ. 33/1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx TYULENEV ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ MANDAMUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 2911/19 ΗΜΕΡ. 18/5/2020
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 137 ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΚΕΦ. 154
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 126, 136 ΚΑΙ 178 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 113
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ/Ή ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ ΚΕΦ. 113 ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 4/3/2020 ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕ Ο ΑΙΤΗΤΗΣ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΕΤΑΡΙΕΙΩΝ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ NINFA HOLDING LTD ΓΙΑ ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΚΑΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΝΕΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΕΙ ΜΕ ΤΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 2911/19 ΗΜΕΡ. 18/5/2020 ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΟΥ ΕΠΕΔΟΘΗΚΑΝ στις 19/5/2020, ΔΙΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΕ:
(1) ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΩΣ ΙΣΧΥΟΝΤΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ NINFA HOLDING LTD, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΝΟΙΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 113 ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, ΜΕΧΡΙ ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΚΔΙΚΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 2911/19 ΚΑΙ/Ή ΜΕΧΡΙ ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΚΑΙ
(2) ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ (RESOLUTIONS), ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ NINFA HOLDING LTD ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΧΩΡΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΝΟΙΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 113 ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, ΜΕΧΡΙ ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΚΔΙΚΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 2911/19, ΚΑΙ/Ή ΜΕΧΡΙ ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
----------
Μονομερής Αίτηση (Ex parte) του xxx Tyulenev, εκ Λεμεσού
Ν. Κληρίδης με Τζ. Αλτεμπιάνι, για τον αιτητή.
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Ο αιτητής παρουσιάζεται ως ο κατά πάντα ουσιώδη χρόνο διευθυντής και μοναδικός μέτοχος της κυπριακής εταιρείας NINFA ΗOLDING LTD.
Σύμφωνα με τα γεγονότα όπως τα έχει παρουσιάσει στην παρούσα αίτηση, στα πλαίσια παράγωγης αγωγής με ενάγοντες τον ίδιο προσωπικά και την εν λόγω εταιρεία, η οποία στρέφεται και εναντίον του Εφόρου Εταιρειών, οι ενάγοντες κατόπιν μονομερούς αίτησης εξασφάλισαν στις 18.5.2020 ενδιάμεσο προσωρινό διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου με το οποίο διατάσσεται ο Έφορος Εταιρειών «να αποδεχθεί και να αναγνωρίσει ως ισχύοντα και νόμιμα τα δικαιώματα των σημερινών μετόχων της ενάγουσας εταιρείας NINFA HOLDINGS» ως επίσης και διάταγμα που να διατάσσει τον Έφορο Εταιρειών όπως «αποδεχθεί και προωθήσει όλες τις αποφάσεις (resolutions) των Ειδικών και Γενικών Συνελεύσεων των μετόχων της ενάγουσας εταιρείας που έχουν καταχωρηθεί και θα καταχωρούνται στο μέλλον στο γραφείο του Εφόρου Εταιρειών». Τα εν λόγω διατάγματα οπισθογραφήθηκαν και επιδόθηκαν στον Έφορο Εταιρειών στις 19.5.2020, ο οποίος αρνήθηκε να συμμορφωθεί με αυτά.
Ειδικότερα, στις 22.5.2020 ο Έφορος Εταιρειών, μέσω των υφισταμένων και υπαλλήλων, απέπεμψε τους υπαλλήλους του δικηγορικού γραφείου του αιτητή και αρνήθηκε να προωθήσει αίτηση ημερ. 4.3.2020 εκ μέρους των μετόχων της εταιρείας NINFA για παύση των υφιστάμενων διοικητικών συμβούλων και διορισμό νέου διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας. Αυτό, κατά τον αιτητή, συνιστούσε παρακοή των εν λόγω διαταγμάτων του Επαρχιακού Δικαστηρίου και γι΄ αυτό 28.5.2020 καταχώρισε αίτηση με την οποία να ζητά την φυλάκιση ή την καταβολή προστίμου ή την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του Εφόρου, ως τιμωρητικά μέτρα λόγω της παρακοής. Περιπλέον, με επιστολή των δικηγόρων του ο αιτητής προειδοποίησε τον καθ΄ ου η αίτηση Έφορο ότι θα προχωρούσε και σε άμεση καταχώριση ιδιωτικής ποινικής δίωξης εναντίον του, με βάση το άρθρο 137 του Ποινικού Κώδικα.
Επιπρόσθετα, την 1.6.2020 καταχωρίστηκε και η παρούσα αίτηση για παραχώρηση άδειας ώστε να καταχωριστεί αίτηση προς έκδοση διατάγματος mandamus, με το οποίο να διατάσσεται ο καθ΄ ου η αίτηση να προωθήσει την εν λόγω αίτηση ημερ. 4.3.2020.
Δεν θεωρώ αναγκαίο να υπεισέλθω στην εξέταση άλλων προϋποθέσεων εφόσον καταλυτική είναι εν προκειμένω η διαπίστωση πως ο αιτητής επιδιώκει την έκδοση προνομιακού εντάλματος ενώ, όχι απλώς παρέχεται άλλο ένδικο μέσο αλλά έχει ασκηθεί το προβλεπόμενο ένδικο μέσο. Περιπλέον μάλιστα έχει προειδοποιήσει την άλλη πλευρά ότι θα λάβει και περαιτέρω διαθέσιμα δικαστικά μέτρα. Ισχυρίστηκε ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή ότι η αίτηση παρακοής δεν αποτελεί εναλλακτική θεραπεία, αφού είναι οιωνεί ποινικής φύσεως και τιμωρητικού χαρακτήρα και αποβλέπει αποκλειστικά στην τιμωρία του καθ΄ ου η αίτηση για την ανυπακοή του να συμμορφωθεί, αλλά δεν τον εξαναγκάζει σε συμμόρφωση. Συνεπώς, συνέχισε, εν προκειμένω με την αίτηση παρακοής ο αιτητής δεν ζητά τη συμμόρφωση του Εφόρου, αλλά την επιβολή ποινής. Τούτο, δεν έχει σχέση με τη διαδικασία mandamus κατέληξε παραπέμποντας στην υπόθεση Παπαχριστοδούλου κ.α. (2006) 1 ΑΑΔ 1180.
Με το δέοντα σεβασμό, οι θέσεις αυτές δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Οι αιτήσεις παρακοής, ενώπιον των κατώτερων δικαστηρίων, διέπονται από το άρθρο 42 του περί Δικαστηρίων Νόμου, το οποίο παρέχει σε κάθε δικαστήριο εξουσία εξαναγκασμού σε υπακοή προς οποιοδήποτε διάταγμα του δια της επιβολής προστίμου ή φυλάκισης ή μεσεγγύησης αγαθών. Σκοπός του άρθρου 42 και της διαδικασίας αίτησης παρακοής είναι ο εξαναγκασμός σε υπακοή στα διατάγματα των δικαστηρίων (Δημοκρατία ν. Θαλασσινού (1991) 3 ΑΑΔ 203). Η επιβολή ποινής δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Η εξουσία αυτή πηγάζει από το Άρθρο 162 του Συντάγματος το οποίο αφορά τόσο το Ανώτατο Δικαστήριο όσο και κάθε άλλο Δικαστήριο της Δημοκρατίας.
Με τη διαδικασία mandamus ο αιτητής επιδιώκει να λάβει ένα ακόμα διάταγμα με υποχρέωση του Εφόρου να συμμορφωθεί και αντίστοιχη εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου να τον εξαναγκάσει, δια της επιβολής ποινής, σε συμμόρφωση, σε περίπτωση παράλειψης (Άρθρο 162 του Συντάγματος).
Είναι πρόδηλο ότι, όχι μόνο προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ώστε να μην δικαιολογείται καθόλου η προσφυγή στην εξαιρετική θεραπεία mandamus και στην εφεδρεία του οπλοστασίου των εξουσιών του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αλλά ο αιτητής έχει ήδη ασκήσει το κατάλληλο αυτό ένδικο μέσο, ώστε η αίτηση για mandamus να συνιστούσε κατάχρηση της διαδικασίας του δικαστηρίου.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή εισηγήθηκε ότι υπάρχει διαφορά διότι δεν αναμένεται από ένα δημόσιο λειτουργό να μην συμμορφωθεί σε διάταγμα mandamus το οποίο θα εκδώσει το Ανώτατο Δικαστήριο, έστω και αν αρνείται να εκτελέσει διατάγματα Επαρχιακού Δικαστηρίου. Τέτοια διαφοροποίηση όμως στερείται κάθε ερείσματος. Η υποχρέωση για συμμόρφωση στα διατάγματα των Δικαστηρίων δεν διαβαθμίζεται ούτε ενισχύεται ανάλογα με την ιεράρχηση τους. Δεν είναι επιτρεπτό να καταφεύγει ο αιτητής στην εξαιρετική διαδικασία του mandamus για το λόγο και μόνο ότι έχει την πεποίθηση ότι ο Έφορος θα συμμορφωθεί σ΄ ένα διάταγμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σε αντίθεση με το διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Η υπόθεση Παπαχριστοδούλου σαφώς διαφοροποιείται. Εκεί οι αιτητές, ιδιοκτήτες γειτνιαζόντων κατοικιών, είχαν εξασφαλίσει διάταγμα mandamus που διέτασσε τον αρμόδιο Δήμο να προωθήσει την εκτέλεση διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου για επαναφορά της νόμιμης χρήσης ενός υποστατικού. Οι υπάλληλοι του Δήμου δεν ήταν σε θέση να εκτελέσουν το διάταγμα επειδή εμποδίζονταν από τους ιδιοκτήτες του υποστατικού και τους υπαλλήλους τους. Τότε ζητήθηκε η συνδρομή της Αστυνομίας, η οποία αρνήθηκε λέγοντας πως η ευθύνη εκτέλεσης του εντάλματος mandamus βάραινε το Δήμο και μόνο. Είναι υπ΄ αυτές τις περιστάσεις που οι αιτητές αποτάθηκαν για να εξασφαλίσουν ένταλμα mandamus ώστε να υποχρεωθεί η Αστυνομία να παράσχει συνδρομή. Προβλήθηκε από τους ενδιαφερόμενους ότι δεν θα έπρεπε να εκδοθεί διάταγμα mandamus επειδή υπήρχε ταυτόχρονα σε εκκρεμότητα ποινική διαδικασία εναντίον τους για παρακοή ή παράλειψη συμμόρφωσης προς το εκδοθέν διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Το Ανώτατο Δικαστήριο (μονομελής σύνθεση) έκρινε ότι η ύπαρξη της ποινικής διαδικασίας δεν αναιρούσε την τυχόν ανάγκη για έκδοση εντάλματος mandamus, που σκοπό είχε να επιβάλει στην Αστυνομία να εκτελέσει τα εκ του νόμου καθήκοντα της. Αντίθετα, εν προκειμένω, ο σκοπός τόσο της αίτησης παρακοής όσο και της σκοπούμενης αίτησης mandamus είναι ταυτόσημος, ήτοι ο εξαναγκασμός του Εφόρου σε συμμόρφωση με το διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τ. Θ. Οικονόμου, Δ.
/φκ