public Οικονόμου, Τεύκρος Θ. Νικ. Χαραλαμπίδου (κα), για τον αιτητή. Χρ. Πλαστήρα (κα) για Γενικό Εισαγγελέα, για τους καθ΄ ων η αίτηση. Αιτητής παρών. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2020-05-20 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TOY SINGH ΠΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS v. ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ κ.α., Πολιτική Αίτηση αρ. 29/2020, 20/5/2020 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2020:D155

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική Αίτηση αρ. 29/2020)

 

20 Μαϊου, 2020

 

 

[Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.]

 

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν. 33/1964)

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TOY xxx SINGH ΠΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ 14/60, ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ 1964 ΜΕΧΡΙ 1991, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟ, ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2013/33/ΕΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΝΟΜΟ (ΚΕΦ. 105) ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2008/115/ΕΚ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΠΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ -

 

1.  ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

2.  ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,

 

ΔΙΑ TΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ TON xxx SINGH ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 11 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 5(1) ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9ΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 8 ΚΑΙ 9 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2013/33/ΕΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 18ΠΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 15 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2008/115/ΕΚ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ

 

..........

 

 

Νικ. Χαραλαμπίδου (κα), για τον αιτητή.

Χρ. Πλαστήρα (κα) για Γενικό Εισαγγελέα, για τους καθ΄ ων η αίτηση.

Αιτητής παρών.

 

------------------

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.:Ο αιτητής είναι υπήκοος Ινδίας.  Στις 26.6.2016 αφίχθηκε στην Κύπρο προκειμένου να φοιτήσει σε κολλέγιο.  Έλαβε σχετική άδεια μέχρι 26.6.2017 η οποία ανανεώθηκε μέχρι 26.6.2018 Στις 17.12.2018 καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων μηνών σε σχέση με ελεγχόμενα φάρμακα τάξης Γ και σε σχέση με παραμονή στη Δημοκρατία χωρίς άδεια του Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης.  Ως αποτέλεσμα τούτου, δυνάμει του άρθρου 6(1)(δ)[1] του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105,στις 11.1.2019 θεωρήθηκε απαγορευμένος μετανάστης και εκδόθηκε εναντίον του διάταγμα απέλασης, αλλά και διάταγμα κράτησης του με βάση το άρθρο 9ΣΤ (1)(δ)[2] και (ε)περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6(Ι)/2000 («ο Νόμος»).[3]  Τα διατάγματα αυτά αναστάλησαν αυθημερόν λόγω του ότι στο μεταξύ, ενόσω ο αιτητής ήταν υπόδικος είχε ήδη υποβάλει στις 22.11.2018 αίτηση για διεθνή προστασία στην Υπηρεσία Ασύλου.

 

Η εν λόγω αίτηση για διεθνή προστασία απερρίφθη από την Υπηρεσία Ασύλου στις 26.2.2019.  Ακολούθησε προσφυγή κατά της απορριπτικής αυτής απόφασης ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων η οποία απερρίφθη στις 19.7.2019.  Ακολούθως ο αιτητής καταχώρισε την προσφυγή υπ΄ αρ. ΔΔΠ 56/2019 ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας η οποία ήταν ορισμένη για διευκρινίσεις/ακρόαση στις 13.5.2020.

 

Έλαβε και άλλα ένδικα μέσα ο αιτητής.  Στις 6.5.2019 καταχώρισε αίτηση Habeas Corpus υπ΄ αρ. 71/19 με την οποία επιχείρησε να προσβάλει το εν λόγω διάταγμα κράτησης επικαλούμενος το καθεστώς του αιτητή πολιτικού ασύλου.  Την αίτηση αυτή την απέσυρε. 

 

Στις 22.5.2019 καταχώρισε προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο με αρ. 750/19 με σκοπό την ακύρωση του εν λόγω διατάγματος κράτησης η οποία απορρίφθηκε ως εκπρόθεσμη.

 

Στις 10.7.2019 καταχώρισε άλλη αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus με αρ. 120/19 η οποία απορρίφθηκε από το Δικαστήριο στις 25.7.2019 καθότι κρίθηκε ότι ο χρόνος της κράτησης του ήταν, υπό τις περιστάσεις, αναγκαίος. 

 

Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής επαναφέρει το ζήτημα της παράνομης κράτησης του ισχυριζόμενος ότι ο χρόνος που κρατείται από τις 15.2.2019 δεν δικαιολογείται.  Όπως επικέντρωσε το ζήτημα στην τελική της αγόρευση η ευπαίδευτη δικηγόρος του η διάρκεια της κράτησης, σχεδόν 16 μήνες, έχει καταστεί παράνομη χωρίς οι καθ΄ ων η αίτηση να λαμβάνουν οποιαδήποτε ενέργεια για να επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος σκοπός που είναι η απέλαση του σε περίπτωση που δεν επιτύχει το αίτημα του για παροχή διεθνούς προστασίας.  Το αποτέλεσμα είναι ο αιτητής να κρατείται, αν και αιτητής ασύλου, κατά παράβαση του άρθρου 9ΣΤ(1) του Nόμου.  Ενώ υπάρχει η δυνατότητα επιβολής εναλλακτικών μέτρων. 

 

Με την ένσταση εγείρονται προδικαστικές ενστάσεις με τις οποίες δεν προτίθεμαι να ασχοληθώ εφόσον εγείρουν ζητήματα που εμπίπτουν στην ουσία.  Περαιτέρω με την ένσταση, τέθηκε ότι ο χρόνος που κρατείται ο αιτητής είναι εύλογος και η παράταση της κράτησης του οφείλεται στα ένδικα μέσα στα οποία προχώρησε. 

 

Η ουσία του παραπόνου του αιτητή, όπως τονίστηκε από τη δικηγόρο του είναι ότι δεν είναι επιτρεπτό για τους καθ΄ ων η αίτηση να συνεχίζουν την κράτηση του χωρίς να «λένε ποιες ενέργειες κάνουν για να επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος σκοπός που είναι η απέλαση» και να επικαλούνται το γεγονός ότι άσκησε ένδικα μέσα ως πρόκληση καθυστέρησης εκ μέρους του.

 

Στην υπό εξέταση περίπτωση δεν εφαρμόζονται τα χρονικά πλαίσια που θέτει η Οδηγία 2008/115/ΕΚ και το άρθρο 18ΠΣΤ του Κεφ. 105 εφόσον σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 18 ΟΕ(2)(β) του εν λόγω Νόμου, τα άρθρα 18 ΟΔ μέχρι 18ΠΘ δεν εφαρμόζονται στους υπηκόους τρίτων χωρών οι οποίοι υπόκεινται σε απόφαση επιστροφής ως ποινική κύρωση ή ως συνέπεια ποινικής κύρωσης, σύμφωνα με το κυπριακό δίκαιο, όπως είναι ο αιτητής.

 

Εν πάση όμως περιπτώσει, ανεξάρτητα από το άρθρο 18ΠΣΤ, σταθερή είναι η νομολογία ότι η κράτηση, ως περιορισμός του δικαιώματος της ελευθερίας το οποίο διασφαλίζεται από το άρθρο 5 της ΕΣΔΑ και 11 του Συντάγματος, δεν μπορεί να καθίσταται αυτοσκοπός με την επ΄ αόριστο αναβολή της απέλασης.  Όπως χαρακτηριστικά ελέχθη στην υπόθεση Khlaief v. Δημοκρατίας (2003) 1 ΑΑΔ 1402 «γενομένη (η κράτηση) με την προοπτική της απέλασης εξυπακούεται ότι η απέλαση θα γίνει εντός του ευλόγου χρόνου που απαιτείται προς διευθέτησης της.  Άλλως ο λόγος της συνέχισης της καταρρέει.»  Bλ. Επίσης Chahal v. UK, 5.11.1996, Reports of Judgments and Decisions 1996-VκαιJ.N. v. UK, Appl. No. 37289/12, 9.5.2016.  Περαιτέρω, πάγια είναι η νομολογία ότι η νομιμότητα της κράτησης εξαρτάται αποκλειστικά από τα γεγονότα της υπόθεσης (βλ. νομολογία που αναφέρεται στην προαναφερθείσα J.N. v. UK, βλ. επίσης Fasel v. Δημοκρατίας, Πολιτική Έφεση αρ. 236/15, ημερ. 31.3.2016).

 

Εν προκειμένω δεν εκκρεμεί η λήψη οποιασδήποτε ενέργειας εκ μέρους των καθ΄ ων η αίτηση ώστε να επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος σκοπός, όπως ήταν η βασική και καταληκτική θέση εκ μέρους του αιτητή.  Ο λόγος για τον οποίο δεν ενεργοποιείται η απέλαση είναι διότι αναμένεται η απόφαση του Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας στην προαναφερθείσα προσφυγή. Η νομιμότητα των διαταγμάτων απέλασης και κράτησης δεν έχει προσβληθεί επιτυχώς και εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί να είναι το αντικείμενο της παρούσας.  Είναι συνεπώς δεδομένο ότι ο αιτητής είναι απαγορευμένος μετανάστης και ότι νόμιμα εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα απέλασης και κράτησης.  Ειδικότερα, δεδομένο είναι ότι νόμιμα εκδόθηκε εναντίον του διάταγμα κράτησης ως αναγκαίο μέτρο για λόγους δημόσιας τάξης. Ό,τι θα μπορούσε να προσβάλει στα πλαίσια της παρούσας αίτησης είναι το μη αναγκαίο της παράτασης της διάρκειας κράτησης σε χρόνο μεταγενέστερο της περιόδου που καλύπτει η απορριπτική απόφαση στην προαναφερθείσα αίτηση αρ. 120/19.  Όμως  ο αιτητής δεν έχει προωθήσει καθόλου τη θέση ότι υπάρχουν λόγοι για τους οποίους έπαυσε να είναι αναγκαία πλέον η κράτηση του για λόγους δημόσιας τάξης. Αυτό το ζήτημα θα έπρεπε να το στοιχειοθετήσει ή, εν πάση περιπτώσει, να το εγείρει κατά τρόπο συγκεκριμένο και δεν το έπραξε.  Η διαπίστωση αυτή θεωρώ ότι είναι μοιραία για την αίτηση του.

 

 

Η αίτηση απορρίπτεται.

 

 

                                                                             Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.

 

 

 

 

 

/φκ