|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:D163
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ KYΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 185/2019
25 Μαΐου, 2020
[Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ME THN ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx ΒΟΥΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ TOY xxx ΒΟΥΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΙΣ 13/06/2019.
***********************************
Δύο (2) αιτήσεις ημερ. 5.3.2020 για παραμερισμό
και/ή ακύρωση της απόφασης του παρόντος
Δικαστηρίου ημερ. 10.12.2019
κ. Ε. Ευσταθίου μαζί με κ. Δ. Νικολετόπουλο, για τον αιτητή
Κ. Βελάρης για τον καθ΄ ου η αίτηση
Α. Αριστείδης για Γενικό Εισαγγελέα
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Δόθηκε αυθημερόν)
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Στις 30.6.2019 εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας ένταλμα σύλληψης εναντίον του ρώσου επιχειρηματία xxx Boyko (στο εξής το Ένταλμα), προκειμένου να ανακριθεί από την κυπριακή αστυνομία αναφορικά με τα αδικήματα της κλοπής μετοχών (άρθρο 255 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154) και της δόλιας διάθεσης περιουσίας (άρθρο 310 του Ποινικού Κώδικα).
Το Ένταλμα εκδόθηκε στη βάση πολυσέλιδης ένορκης δήλωσης υπαστυνόμου του ΓΔΟΕ κατ΄ ακολουθία υποβολής καταγγελίας προς το εν λόγω Γραφείο κύπριου δικηγόρου, ο οποίος ενεργούσε κατ΄ εντολή του επίσης ρώσου επιχειρηματία xxx Surkov (στο εξής ο Αιτητής) ότι ο Βoyko οικειοποιήθηκε παράνομα μετοχές του πελάτη του που κατείχε μέσω της εταιρείας Ornaldo Heights Ltd στην κυπριακή εταιρεία Greencat Services Ltd αξίας άνω των 113 εκατομμυρίων δολαρίων Αμερικής.
Ο Βοyko αντέδρασε στην έκδοση του Εντάλματος, καταχωρώντας - μετά από σχετική άδεια - αίτηση προς έκδοση εντάλματος Certiorari η οποία προσέκρουσε σε ένσταση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, πλην όμως με αιτιολογημένη απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου το Ένταλμα ακυρώθηκε (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του xxx Boyko, Aρ. Αιτ. 185/2019 ημερ. 10.12.2019) και η εν λόγω απόφαση κατέστη οριστική και τελεσίδικη εφόσον ο Γενικός Εισαγγελέας δεν την πρόσβαλε με έφεση.
Τρεις (3) μήνες μετά την έκδοση του προαναφερθέντος εντάλματος Certiorari με το οποίο ακυρώθηκε το Ένταλμα, στις 5.3.2020, ο Αιτητής καταχώρισε στο Ανώτατο Δικαστήριο δύο αιτήσεις για παραμερισμό και/ή ακύρωση της προαναφερθείσας απόφασης ημερ. 10.12.2019. Με τη διαφορά ότι το αίτημα της πρώτης εξ αυτών έχει ως πραγματική βάση ότι η αίτηση του Boyko για έκδοση Certiorari δεν επιδόθηκε στον ίδιο «ως Ενδιαφερόμενου Μέρους ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να συμμετάσχει στη διαδικασία που τον αφορούσε και να εκθέσει την υπεράσπιση του και/ή λόγω διεξαγωγής της διαδικασίας ερήμην του και/ή χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία να ακουσθεί όταν συζητείτο η υπόθεση που αφορούσε τον ίδιο και/ή τα δικαιώματά του», ενώ το αίτημα της δεύτερης έχει ως βάση ότι ο Βoyko πέτυχε στην έκδοση του Certiorari «κατόπιν δόλου και/ή ψευδών παραστάσεων».
Οι δύο πιο πάνω αιτήσεις ορίστηκαν για οδηγίες στις 5.5.2020, ημερομηνία κατά την οποία το Δικαστήριο θεώρησε ορθό - με τη σύμφωνη γνώμη αμφοτέρων των πλευρών - να ακούσει τις θέσεις τους αναφορικά με τη νομιμοποίηση του Αιτητή στην προώθηση των αιτημάτων του. Σημειώνεται στο σημείο αυτό ότι ο κ. Αριστείδης, ο οποίος εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα, δήλωσε ότι το ενδιαφέρον του περιορίζεται στο να παρακολουθήσει τη διαδικασία.
Κατ΄ ακολουθία των πιο πάνω δόθηκαν οδηγίες για κατάθεση διαγραμμάτων σε σχέση με το ζήτημα της νομιμοποίησης του Αιτητή για προώθηση των αιτήσεων του, όπερ και έγινε και οι αιτήσεις ορίστηκαν για ακρόαση σήμερα 25.5.2020 οπόταν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων προώθησαν τις εκατέρωθεν θέσεις τους και δια ζώσης.
Έχω εξετάσει την επιχειρηματολογία των ευπαιδεύτων συνηγόρων σε σχέση με το ζήτημα της νομιμοποίησης του Αιτητή και να παρατηρήσω κατ΄ αρχάς ότι η νομολογία που επικαλέστηκε ο κ. Ευσταθίου (Κρονίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας (Αρ.1) (1994) 3 Α.Α.Δ. 33, Κυπριακή Δημοκρατία ν. Σολωμού (2001) 3 Α.Α.Δ. 955 και Κυπριακή Δημοκρατία ν. Πουλλής (2001) 3 Α.Α.Δ. 1060) δεν τυγχάνει εφαρμογής στο υπό εξέταση ζήτημα. Και αυτό εφόσον πραγματεύεται αρχές του Διοικητικού Δικαίου, ενώ η παρούσα διαδικασία αφορά αιτήσεις για παραμερισμό απόφασης με την οποία ακυρώθηκε ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε μετά από αίτημα της αστυνομίας προς διερεύνηση/ανάκριση ποινικού αδικήματος. Όπως δεν τυγχάνει εφαρμογής και η Τtofinis v. Theocharides and another (1993) 2 CLR 363 η οποία πραγματεύεται του δικαιώματος ιδιώτη να προχωρήσει με ιδιωτική ποινική δίωξη στην περίπτωση που ζημιώνεται από ποινική πράξη, ζήτημα που δεν σχετίζεται με την έκδοση εντάλματος σύλληψης το οποίο εκδίδεται όταν το κατ΄ ισχυρισμό αδίκημα εξετάζεται από την αστυνομία. Επιπρόσθετα δεν εφαρμόζονται τα όσα επισημάνθηκαν στην Igor Zhigachov και άλλοι (2012) 1 A.A.Δ. 2458 (υπό μονομελή σύνθεση) που αφορούσε αίτηση για παρέμβαση διαδίκου σε αίτηση έκδοσης Certiorari/Prohibition εφόσον εδώ το αίτημα δεν είναι για παρέμβαση, αλλά για παραμερισμό τελεσίδικης απόφασης με την οποία ακυρώθηκε ένταλμα σύλληψης. Το ίδιο ισχύει και σε σχέση με την Α.Σ. Ηλία (Αρ.1) (1995) 1 Α.Α.Δ. 497 που αφορούσε νομιμοποίηση του αιτητή για άδεια καταχώρισης αίτησης Certiorari και όχι - όπως είναι η παρούσα - για παραμερισμό ακυρωθέντος εντάλματος σύλληψης.
Κατ΄ ακολουθία των πιο πάνω θεωρώ πως καμία από τις αυθεντίες που επικαλέστηκε ο κ. Ευσταθίου για προώθηση των αιτημάτων του πελάτη του τυγχάνει εφαρμογής στα περιστατικά της παρούσης. Το μόνο ερώτημα που εγείρεται εδώ είναι κατά πόσο ένας ιδιώτης/παραπονούμενος, ο οποίος κατήγγειλε στην αστυνομία τη διάπραξη σε βάρος του σοβαρού ποινικού αδικήματος, νομιμοποιείται να απευθυνθεί προσωπικά για παραμερισμό απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία ακυρώθηκε το ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε με αίτημα της αστυνομίας προς διερεύνηση του εν λόγω αδικήματος. Αυτό είναι το μόνο ερώτημα που κατά την άποψή μου εγείρεται και η απάντηση - πάντα κατά την άποψή μου - είναι σαφώς αρνητική. Τούτο για τον απλό λόγο ότι - πέραν του γεγονότος ότι η απόφαση για ακύρωση του εντάλματος σύλληψης κατέστη οριστική και τελεσίδικη (βλ. ανωτέρω) - η εξουσία έκδοσης εντάλματος σύλληψης παρέχεται, μεταξύ άλλων, από το Άρθρο 11.2(γ) του Συντάγματος και το άρθρο 18(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, κατόπιν αιτήσεως ανακριτή (άρθρα 4, 5 και 9, Κεφ. 155) εφόσον ικανοποιούνται σωρευτικά δύο προϋποθέσεις:- Εύλογη υπόνοια ότι ο ύποπτος διέπραξε αδίκημα και αναγκαιότητα σύλληψης του υπόπτου.
Υπό τα περιστατικά της υπόθεσής το κατώτερο Δικαστήριο είχε κρίνει πως ικανοποιούνταν οι δύο προαναφερθείσες προϋποθέσεις και, ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, προχώρησε στην έκδοση του εντάλματος το οποίο, όμως, ακυρώθηκε για τους λόγους που παρατίθεται στην απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου στις 10.12.2019 και η οποία απόφαση κατέστη οριστική και τελεσίδικη (ανωτέρω). Αιτητής στην έκδοση του επίδικου εντάλματος ήταν η αστυνομία - που δεν μπορούσε να ήταν άλλο πρόσωπο ή αρχή - και δεν μπορώ να αντιληφθώ τη θέση ότι ο Boyko θα έπρεπε να επιδώσει την αίτηση για ακύρωση του εντάλματος σύλληψης του και στον Αιτητή. Tο ενδιαφέρον του Αιτητή στην όλη διαδικασία εξαντλήθηκε στην υποβολή της καταγγελίας του προς την αστυνομία η οποία ανέλαβε την ευθύνη διερεύνησής της και μόνο αυτή μπορούσε να αιτηθεί την έκδοση εντάλματος σύλληψης, καθώς επίσης και την υποστήριξη της νομιμοποίησης έκδοσης του. Έπεται ότι ο Αιτητής σε καμιά περίπτωση δεν νομιμοποιείται στη λήψη οποιουδήποτε δικαστικού διαβήματος σε σχέση είτε με την έκδοση είτε με την ακύρωση του επίδικου εντάλματος σύλληψης του Boyko, ζήτημα που βρίσκεται αποκλειστικά στο πλαίσιο διερεύνησης της καταγγελίας του από την αστυνομία. Πρόκειται κατά την άποψή μου για καταφανή έλλειψη νομιμοποίησης του Αιτητή για εμπλοκή του στη διαδικασία, ιδίως μάλιστα με αίτηση παραμερισμού ακύρωσης του εκδοθέντος διατάγματος σύλληψης που όσο και να ερεύνησα δεν εντόπισα παρόμοια προηγούμενη δικαστική διαδικασία όπου ένας ιδιώτης ζητά με αίτηση του να επανέλθει σε ισχύ ακυρωθέν ένταλμα σύλληψης, το οποίο εκδόθηκε για σκοπούς ανάκρισης της αστυνομίας υπόπτου διάπραξης του αδικήματος.
Ενόψει των πιο πάνω η αίτηση απορρίπτεται ως νομικά και ουσιαστικά αβάσιμη με €2.000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και προς όφελος του καθ΄ ου η αίτηση - αν μπορεί να χαρακτηρισθεί - Βoyko. Όπως απορρίπτεται και τρίτη αίτηση του Αιτητή ημερ. 30.4.2020 με την οποία ζητεί όπως του επιτραπεί να καταχωρίσει συμπληρωματική ένορκο δήλωση στην αίτησή του για παραμερισμό λόγω του ότι ο Boyko πέτυχε στην έκδοση του Certiorari «κατόπιν δόλου και/ή ψευδών παραστάσεων».
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
/κβπ