|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:D483
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟΥ
Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 2/2016
26 Νοεμβρίου, 2019
[Τ.Θ. ΟIKONOMOY, Δ/ΣΤΗΣ]
ISLAND PETROLEUM LIMITED
Ενάγουσα
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΕΚΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ «VUSOKOGORSK»
Εναγόμενος
---------
Aίτηση για παραμερισμό απόφασης ημερ. 18.6.2018
Κ. Διόλα (κα) με Μαστρογιαννοπούλου (κα), ασκούμενη δικηγόρο, για τον κ. Ε. Στυλιανίδη, για τους αιτητές.
Γ. Παπαπέτρου με Χρ. Λύτρα για Μοντάνιο & Μοντάνιο, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Στα πλαίσια της Αγωγής Ναυτοδικείου υπ΄ αρ. 2/16, η Island Petroleum Ltd («Island») (καθ΄ ης η αίτηση στην παρούσα αίτηση) εξασφάλισε ερήμην απόφαση εναντίον του εκπλειστηριάσματος του πλοίου VΥSOKOGORSK για ποσό οφειλόμενο ως αντάλλαγμα για την προμήθεια καυσίμων προς το «αδελφό πλοίο» SHATROVA. Ήταν η εκδοχή της Island ότι τα δύο εν λόγω πλοία ανήκαν ουσιαστικά (beneficially owned) στην ίδια εταιρεία, την Brouns Maritime Ltd («Brouns») (αιτήτρια στην παρούσα αίτηση).
Η παρούσα αίτηση στηρίζεται σε ένορκη δήλωση του xxx Ulybin, γενικού διευθυντή της Brouns, ο οποίος αρνείται ότι η Brouns ήταν ποτέ ιδιοκτήτης του VΥSOKOGORSK. Είναι ο δικός του ισχυρισμός ότι οι Brouns ήταν απλώς διαχειριστές του πλοίου. Γι΄ αυτό, λέει, οι Brouns έχουν καλή, συζητήσιμη υπόθεση και ζητούν τον παραμερισμό της απόφασης.
Η Brouns ισχυρίζεται ότι έχει έννομο συμφέρον να παρέμβει εφόσον είναι εξ αποφάσεως πιστωτής στην Αγωγή Ναυτοδικείου υπ΄ αρ. 38/14 εναντίον του εκπλειστηριάσματος του VΥSOKOGORSK. Υπήρχαν πολλές αποφάσεις εναντίον του εκπλειστηριάσματος και το δικαστήριο με απόφαση του στα πλαίσια της Αγωγής Ναυτοδικείου αρ. 12/13 (Island Oil Ltd v. Πλοίο VΥSOKOGORSK, Αγωγή Ναυτοδικείου 12/2013, ημερ. 11.2.2019, ECLI:CY:AD:2019:D37) καθόρισε τις προτεραιότητες διανομής του εκπλειστηριάσματος μεταξύ των εξ αποφάσεων πιστωτών, περιλαμβανομένης της Brouns στην αγωγή αρ. 38/14. Ειδικότερα, με δεδομένο ότι εκκρεμούσε η παρούσα αίτηση, ορίστηκε ότι το ποσό που θα αναλογίσει στην αγωγή αρ. 2/16, να μην αποδοθεί στην Island μέχρι την απόφαση στην υπό εκδίκαση τώρα αίτηση, εφόσον όπως σημειώθηκε, «εάν η απόφαση παραμεριστεί δεν θα έχουν (η Island) δικαίωμα στη διανομή και το ποσό θα κατανεμηθεί in pari passu στους υπόλοιπους εξ αποφάσεως πιστωτές», περιλαμβανομένης της Brouns.
Αυτά ενδεχομένως να στοιχειοθετούν συμφέρον επί του εκπλειστηριάσματος, το οποίο, όπως εξηγήθηκε στην Chantiers Et Ateliers Du Maroc v. Πλοίο "Cattle Trail One" (1997) 1 AAΔ.958, δίδει δικαίωμα στον έχοντα το συμφέρον τρίτο για παρέμβαση σε αγωγή in rem εναντίον του εκπλειστηριάσματος, με βάση τον Καν. 35 του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Σχετική επίσης είναι η υπόθεση Θέμελη ν. Ρυμουλκού «Ελπίδα» (2005) 1 ΑΑΔ 187. Ο ευπαίδευτος δικηγόρος της Brouns παρέπεμψε στις δύο αυτές αποφάσεις.
Η Island όμως αμφισβήτησε τη νομιμοποίηση της Βrouns ως αιτήτριας λέγοντας ότι δεν είναι μέρος της διαδικασίας, ούτε έλαβε τη συγκατάθεση του εναγόμενου, ούτε άδεια για παρέμβαση.
Οι προαναφερθείσες αποφάσεις αφορούν ως άνω τον Καν. 35,[1] ο οποίος αναφέρεται στη νομική βάση της αίτησης, πλην όμως έχει εφαρμογή στο στάδιο της εκδίκασης της αγωγής, πριν την απόφαση, εφόσον αναγνωρίζει το δικαίωμα σε τρίτο πρόσωπο που έχει συμφέρον στην περιουσία να εμφανιστεί ενώπιον του δικαστηρίου και να αμφισβητήσει την απαίτηση του ενάγοντα.
Η αίτηση όμως στηρίχθηκε και στον Καν. 44 ο οποίος έχει ως ακολούθως:
«Where any judgment has been given in the absence of either of the parties in accordance with the provisions of Rules 41 and 43 hereof, any party affected by such judgment may apply to the Court or Judge to set aside the judgment and the Court or Judge may set aside the judgment on such terms as to the payment of costs or otherwise as shall appear to be just.»
Ο Κανονισμός αυτός έχει ερμηνευθεί στην υπόθεση Kouloumbis v. The Ship "Maria" (1982) 1 CLR 727, με αναφορά στο Ο.27, r.15 των παλαιών Διαδικαστικών Κανονισμών της Αγγλίας (βλ. Annual Practice 1960) και περαιτέρω στο Ο.13, r.9 των μεταγενέστερων Κανονισμών που αντικατέστησε το O.17, r.15 (βλ. Annual Practice 1979). Από τις ερμηνευτικές σημειώσεις στα αντίστοιχα Annual Practice 1960 και Annual Practice 1979 υιοθετήθηκαν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα αποσπάσματα:
«Any person whether a party or not who has or can acquire a locus standi may make the application. (Jacques v. Harrison, 12 QBD 136, 165.)
[.]
Application by a third party:
"The Rule is designed to enable judgments by default to be set aside by those who have, or can acquire, a locus standi; it does not give a locus standi to those who have none (Jacques v. Harrison [1883] 13 Q.B.D. 136). A third party who desires to apply to set aside a judgment must show that he has a direct interest in so doing and must either do so in the name of the defendant with his leave, or he must make both the plaintiff and the defendant parties to the application and ask for leave to intervene (ib.; Sedgwick, Collins & Co. v. Rossis Insurance Co., [1926] 1 K.B.. 1; affd. In H.L. sub nom. Eployers' Liability Ass. Corp. v. Sedgwick, Collins & Co., [1927] A.C. 95, where garnishees were held not entitled to apply).»
Σαφώς είναι διαφορετικές οι προϋποθέσεις ώστε να επιτραπεί παρέμβαση μετά την έκδοση απόφασης και αυτές οι προϋποθέσεις, εν προκειμένω, δεν πληρούνται. Όπως υποδεικνύεται από την παρατεθείσα νομολογιακή αρχή η οποία υιοθετήθηκε στην υπόθεση Kouloumbis θα έπρεπε η Brouns να λάβει τη συγκατάθεση και να ενεργήσει στο όνομα του εξ αποφάσεως χρεώστη για να είχε δικαίωμα παρέμβασης και locus standi στην παρούσα αίτηση.
Ενόψει της διαπίστωσης ότι η αιτήτρια δεν νομιμοποιείται είναι αχρείαστο να εξετάσω την περαιτέρω πτυχή της αίτησης.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της καθ΄ ης η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας, όπως θα υπολογιστούν από τον πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το δικαστήριο.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
/φκ
[1] 35. The parties named in the writ of summons and every person interested in the property sought to be affected by the action who desires to dispute the Plaintiff's claim shall appear before the Court or Judge either personally or by advocate at the time named in that behalf in the writ of summons.