|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:D236
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 47/2019
20 Ιουνίου, 2019
[Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11 ΚΑΙ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 33/64 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 19 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1960 (14/60) ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 10 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΥ 1970 (Ν.97/70) ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ COMMISSION FOR THE CONTROL OF INTERPOL'S FILES ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 19/02/2019
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxxx PALIEI ΝΥΝ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS AD SUBJICIENDUM
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ 97/70 (ΕΚΔΟΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ) ΚΑΙ 95/70 (ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ - ΚΥΡΩΤΙΚΟΣ)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΟΥ ΜΕ ΑΡ. 2/17 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 29/9/2017 ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΑΝΩ xxxx PALIEI.
****************************
Χ. Χριστοδουλίδης, Για τον Αιτητή
Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα), Για την Καθ' ης η Αίτηση - Δημοκρατία
Αιτητής παρών
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.: Σύμφωνα με τα ουσιώδη και αδιαμφισβήτητα γεγονότα ο εφεσείων, Ισραηλινός υπήκοος, είναι ο Καθ' ου η Αίτηση στην Αίτηση Έκδοσης Φυγοδίκου Αρ. 2/2017 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας με σκοπό την έκδοση του στην Ουκρανία για αδικήματα που φέρεται να διέπραξε περί τα έτη 2011-2013. Συνελήφθηκε στις 5/2/2017 προς εκτέλεση του προσωρινού εντάλματος σύλληψης που εκδόθηκε εναντίον του από Πρόεδρο Επαρχιακού Δικαστηρίου, ενόψει της απόφασης του Δικαστηρίου
της Ουκρανίας ημερ. 17/12/2014.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας κατόπιν ακρόασης, εξέδωσε στις 29/9/2017 την απόφαση του με την οποία ενέκρινε το αίτημα κράτησης του εφεσείοντα για σκοπούς έκδοσης του στην Ουκρανία στη βάση του περί Ευρωπαικής Σύμβασης Έκδοσης Φυγοδίκων, που κυρώθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία με το Νόμο 95/1970. Για σκοπούς αναθεώρησης της απόφασης αυτής ο Αιτητής καταχώρησε την αίτηση Αρ. 145/2017 στο Ανώτατο Δικαστήριο για την έκδοση προνομιακού εντάλματος habeas corpus η οποία απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στις 5/10/2018. Εναντίον της απόφασης αυτής ο Αιτητής καταχώρησε την Πολιτική Έφεση Αρ. 317/2018 την οποία απέσυρε στις 10/4/2019.
Ο Αιτητής εν τω μεταξύ στις 13/6/2018 υπέβαλε παράπονο στην Επιτροπή για τον έλεγχο των φακέλων της Interpol η οποία στην Συνεδρία της 28/1/2019 - 1/2/2019 αποφάσισε ότι η ερυθρά αγγελία που εκδόθηκε αρχικά από τις Ουκρανικές Αρχές ήταν καταχρηστική και παράνομη και προχώρησε στη διαγραφή και ακύρωση της αγγελίας. Το γεγονός αυτό δεν είχε τεθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου αλλά κατά τη διαδικασία της έφεσης Αρ. 317/2018.
Μετά την πιο πάνω εξέλιξη ο Αιτητής υπέβαλε την παρούσα αίτηση με την οποίαν ζητά επί λέξει τα εξής:
«Α. Διάταγμα και/ή απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο να ακυρώνεται η εκδοθείσα στις 29/9/2017 απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας στην αίτηση για Έκδοση Φυγοδίκου αρ. 2/2017 ενόψει της απόφασης της Επιτροπής για τον έλεγχο των φακέλων της INTERPOL , (Commission for the Control of Interpol's Files) στην 107η Συνεδρία της 28/1/2019 - 1/2/2019 όπου αποφάσισε ότι η ερυθρά αγγελία (RED NOTICE) της INTERPOL, εκδόθηκε καταχρηστικά και παρανόμως από των Αρχών της Ουκρανίας και ακύρωσε και διέγραψε την ερυθρά αγγελία (RED NOTICE) της (INTERPOL, βάση της οποίας εκδόθηκε η απόφαση έκδοσης του Αιτητή από το Επαρχιακό Λάρνακας στις 29/09/2017 αναφορικά με την αίτηση για έκδοση φυγόδικου με αρ. 2/2017).
Β. Διάταγμα και/ή απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου με την οποία να ακυρώνεται το Διάταγμα κράτησης του αιτητή και/η την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Habeas Corpus ad subjiciendum αναφορικά με το Διάταγμα κράτησης ημερ. 29/09/2017 που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας αναφορικά με την αίτηση για έκδοση φυγόδικου με αρ. 2/2017 η οποία απόφαση στηρίχθηκε στην ερυθρά αγγελία (RED NOTICE) της INTERPOL, η οποία ακυρώθηκε και διαγράφθηκε από Επιτροπή για τον έλεγχο των φακέλων της INTERPOL (Commission for the Control of Interpol's Files) στην 107η Συνεδρία της 28/1/2019 - 1/2/2019.
Γ. Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου που να διατάσσει την αποφυλάκιση του υπό έκδοση προσώπου - Αιτητή.
Δ. Οποιαδήποτε άλλη Διαταγή και/ή περαιτέρω θεραπεία την οποία το Σεβαστό Δικαστήριο ήθελε κρίνει εύλογη και/ή δίκαιη υπό της περιστάσεις.
Ε. Τα έξοδα της παρούσας Αίτησης.»
Η αίτηση συνοδεύεται από την ένορκη δήλωση του ιδίου του Αιτητή στην οποίαν αναφέρεται στο ιστορικό της υπόθεσης, μεγάλο μέρος του οποίου κατέγραψα ανωτέρω, προσθέτοντας τα εξής: Στις 5/2/2017 εκδόθηκε από Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου, μετά από αίτημα της Κυπριακής Αστυνομίας, στη βάση όρκου αστυφύλακα που συνοδεύετο από ειδοποίηση ερυθράς αγγελίας της Interpol μαζί με αντίγραφο του διαβατηρίου του Αιτητή, προσωρινό ένταλμα σύλληψης δυνάμει του άρθρου 8(2) του περί Φυγοδίκων Νόμου (Ν.97/1970).
Με την άφιξη του στην Κύπρο στις 5/2/2017 με σκοπό την τέλεση γάμου με την αρραβωνιαστικιά του, συνελήφθη στο Αεροδρόμιο Λάρνακας και μεταφέρθηκε σε Αστυνομικό Σταθμό. Την επόμενη μέρα οδηγήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας για σκοπούς της Αίτησης Αρ. 2/2017 για την έκδοση του στην Ουκρανία. Ενόψει αυτής της εξέλιξης, καταχώρησε την αίτηση Αρ. 97/2017 στο Ανώτατο Δικαστήριο, κατόπιν σχετικής άδειας, για προνομιακό ένταλμα certiorari προς ακύρωση του προσωρινού εντάλματος σύλληψης, η οποία αίτηση στις 21/8/2017 απορρίφθηκε. Εκδόθηκε στη συνέχεια η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου στις 29/9/2017 στην Αίτηση Αρ. 2/2017 με την οποίαν εγκρίθηκε το αίτημα για έκδοση του Αιτητή.
Ο Αιτητής καταχώρησε στη συνέχεια την αίτηση Αρ. 145/2017 για έκδοση habeas corpus η οποία απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στις 5/10/2018. Στα πλαίσια της Αίτησης αυτής καταχωρήθηκε ενδιάμεση αίτηση για προσαγωγή μαρτυρίας η οποία απορρίφθηκε στις 11/1/2018.
Προς το σκοπό προσβολής της απόφασης ημερ. 5/10/2018 ο Αιτητής προχώρησε στην άμεση καταχώρηση της Πολιτικής Έφεσης Αρ. 317/2018. Καταχώρησε περαιτέρω στις 13/6/2018 παράπονο στην Επιτροπή για τον έλεγχο των Φακέλων της Interpol η οποία σε συνεδρία της αποφάσισε ότι η ερυθρά αγγελία που είχε εκδοθεί αρχικά, εκδόθηκε καταχρηστικά και παράνομα γι' αυτό και προχώρησε στην ακύρωση και διαγραφή της.
Η αίτηση προσέκρουσε στην ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση στην οποία προβάλλουν δώδεκα (12) λόγους περιλαμβανομένης και της προδικαστικής ένστασης ότι η αίτηση στερείται νομικής βάσης εφόσον αυτή ασκήθηκε σε χρόνο πέραν των 15 ημερών από τις 29/9/2017, που εκδόθηκε η πρωτόδικη απόφαση στην Αίτηση Αρ. 2/2017, κατά παράβαση προνοιών του Νόμου 97/1970. Οι υπόλοιποι λόγοι αναφέρονται σε καταχρηστικότητα της διαδικασίας, στην ύπαρξη δεδικασμένου ενόψει απόρριψης της Πολ. Έφεσης Αρ. 317/2018 στις 10/4/2019, στο ότι η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου στην Αίτηση Αρ. 2/2017 δεν στηρίχθηκε στο μήνυμα της Interpol το οποίο είχε απλά επικουρικό χαρακτήρα και στήριζε μόνο την προσωρινή διαδικασία και άλλες ενστάσεις.
Συνοδεύεται δε από την ένορκη δήλωση της κας Ν. Π., Βοηθού Γραμματειακού Λειτουργού στο Αρχείο Προσφυγών της Νομικής Υπηρεσίας, στην οποίαν επαναλαμβάνει ουσιαστικά τους λόγους ένστασης.
Προτού προχωρήσω με την εξέταση της ουσίας της αίτησης κρίνω σκόπιμο να παραθέσω το νομικό πλαίσιο και πεδίο εφαρμογής του προνομιακού εντάλματος habeas corpus, όπως έχει συνοψιστεί στην πρόσφατη απόφαση στην Αίτηση του Γεώργιου Χαρατσίδη, Πολιτική Έφεση αρ. 394/2014 ημερ. 28/3/16, ECLI:CY:AD:2016:A176, που αφορούσε σε έκδοση φυγόδικου. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:
«Η νομολογία αναγνωρίζει τη δραστικότητα του προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus ώστε άτομο το οποίο τελεί υπό παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε από κρατικές Αρχές, είτε από ιδιώτη, να δύναται να απελευθερωθεί άμεσα. Όπου διαπιστώνεται το παράνομο της κράτησης, το ένταλμα εκδίδεται ex debito justitiae και σε τέτοια περίπτωση η θεραπεία δεν παρέχεται κατά διακριτική ευχέρεια. Ταυτόχρονα, το Habeas Corpus δεν αποτελεί τιμωρητικό μέτρο, ούτε μέτρο για αποζημίωση, εμπίπτει δε στην πολιτικής φύσεως δικαιοδοσία, (Ρωσική Ομοσπονδία (Αρ. 1) (2012) 1 Α.Α.Δ. 20).
Έχει επίσης αναγνωρισθεί από τη νομολογία ότι το Ανώτατο Δικαστήριο κατά την εξέταση αιτήματος για την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus, δεν επενεργεί ως Εφετείο. Δεν μπορεί να αναθεωρήσει τα ευρήματα του Δικαστηρίου που αποφάσισε την έκδοση, αλλά περιορίζεται στην εξέταση κατά πόσο υπήρχε ικανοποιητική μαρτυρία που να δικαιολογούσε την έκδοση και κατά πόσο το Επαρχιακό Δικαστήριο ενήργησε εντός του δικαιοδοτικού του πλαισίου, (Μελά (Αρ. 3) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1199, Hachem v. Διευθυντή Κεντρικών Φυλακών (1992) 1 Α.Α.Δ. 191 και Katcho (2004) 1 Α.Α.Δ. 793). Γενικά για το θέμα σχετικό είναι το σύγγραμμα του Π. Αρτέμη: «Προνομιακά Εντάλματα» παρ. 3.18 και 3.19).
Συναφώς προς τα ανωτέρω που είναι γενικής φύσεως με αναφορά στο ένταλμα Habeas Corpus, πρέπει να λεχθούν συμπληρωματικά και τα εξής: ιδιαιτέρως ως προς τις διαδικασίες που αφορούν θέματα έκδοσης φυγοδίκων, είναι σημαντικό να υπομνησθεί ο γενικός κανόνας ότι τα συμβαλλόμενα με τη Σύμβαση κράτη μέλη υπέχουν σχέση αμοιβαιότητας στην τήρηση των αντίστοιχων συμβατικών τους υποχρεώσεων σεβόμενα ταυτόχρονα τη διαφορετικότητα των νομικών συστημάτων και διαδικασιών. Η νομοθεσία που διέπει τις εκδόσεις φυγοδίκων, όπως και εκείνη που διέπει την αναζήτηση και παράδοση εκζητουμένων προσώπων και οι αντίστοιχες Ευρωπαϊκές Συμβάσεις ή Αποφάσεις-Πλαίσιο, στηρίζεται στην εμπιστοσύνη μεταξύ των κρατών μελών στο ποινικό σύστημα απονομής της δικαιοσύνης και στην τήρηση των αρχών που καθορίζονται από το Άρθρο 6(1) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, (Κωνσταντίνος (Ντίνος) Μιχαηλίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2013) 1 Α.Α.Δ 1764, και Gomesv. Government of Trimidal and Tobago (2009) UKHL 21).
Η διακρατική συνεργασία επί των πιο πάνω θεμάτων είναι ένας από τους στόχους της αμοιβαιότητας που είναι αναγκαία για την ευόδωση του ευρύτερου σκοπού της καταπολέμησης του εγκλήματος σε διεθνή κλίμακα, (Περέλλα (Αρ. 1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 344, Inre Hachem (1991) 1 Α.Α.Δ. 182), στο πλαίσιο δε αυτό δίδεται ευρεία και φιλελεύθερη ερμηνεία στα σχετικά νομοθετικά κείμενα (Petrov (1996) 1 Α,Α,Δ, 856, και In re Mechanov (2001) 1 Α.Α.Δ. 1228).»
Οι πιο πάνω αρχές υιοθετήθηκαν στην μεταγενέστερη υπόθεση Seif Eldim Mostafa Mohamed Emam, Πολ. Έφ. 35/2017, ημερ. 2/11/2017, στην οποία παραπέμπει και ο δικηγόρος του Αιτητή στο περίγραμμα αγόρευσης του.
Σημειώνεται ότι στην παρούσα περίπτωση εκείνο που ζητείται ουσιαστικά είναι η αναθεώρηση της απόφασης ημερ. 29/9/2017 με την οποίαν εγκρίθηκε το αίτημα των Καθ' ων η Αίτηση για έκδοση του Αιτητή στην Ουκρανία που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στην Αίτηση Αρ. 2/2017 αφ' ενός και αφ' ετέρου προνομιακό ένταλμα habeas corpus ad subjiciendum με το οποίο να ακυρώνεται το διάταγμα κράτησης που εκδόθηκε με την ίδια απόφαση.
Για να πετύχει ο Αιτητής την έκδοση του προνομιακού εντάλματος habeas corpus θα πρέπει να αποδείξει το παράνομο της κράτησης ή της φυλάκισης του (βλ. σύγγραμμα Προνομιακά Εντάλματα, Πέτρου Αρτέμη, παραγρ. 3.10, σελ. 76). Το Ανώτατο Δικαστήριο με το προνομιακό ένταλμα εξετάζει τη νομιμότητα της κράτησης και αν δεν υπάρχει νόμιμος δικαιολογία, διατάσσει την απελευθέρωση του κρατουμένου χωρίς αυτό να σημαίνει είτε αθώωση, ή άλλη επίπτωση στη νομική κατάσταση του ατόμου, εκτός του γεγονότος μόνο ότι η εξεταζόμενη κράτηση του είναι παράνομη ή αδικαιολόγητη (βλ. Περρέλλα (Αρ. 1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 344 και Αίτηση Δημ. X"Σάββα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1134).
Σημειώνεται ότι στην περίπτωση προνομιακών ενταλμάτων το Ανώτατο Δικαστήριο δεν ενεργεί ως Εφετείο σε θέματα γεγονότων και ούτε μπορεί να προβεί σε αναθεώρηση των ευρημάτων του Δικαστηρίου που επιλήφθηκε της αίτησης έκδοσης, ούτε να επέμβει στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας. Η δικαιοδοσία του είναι περιορισμένη (βλ. Hatchem v. Διευθυντή Κεντρικών Φυλακών (1992) 1 Α.Α.Δ. 191 και Kotlyarem Ko (2010) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1427).
Αυτό που εξετάζεται είναι μόνο αν η κράτηση είναι νόμιμη ή παράνομη και όχι αν διαπράχθηκε το αδίκημα για το οποίο ζητείται η έκδοση του (βλ. Μελάς (Αρ. 3) (1998) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1199).
Ενόψει του γεγονότος ότι μεταξύ των λόγων ένστασης που προβάλλουν οι Καθ' ων η Αίτηση εντοπίζονται και λόγοι περί κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας και παραβίασης της αρχής του δεδικασμένου κρίνω σκόπιμο όπως οι συγκεκριμένοι λόγοι ένστασης εξεταστούν κατά προτεραιότητα.
Είναι νομολογιακά γνωστό ότι η έγερση ή προώθηση περισσότερων της μιας διαδικασίας για επίτευξη του ίδιου στόχου συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Τζενάρο Περέλλα (1995) 1 ΑΑΔ 217). Στην υπόθεση Level Tachexcavs Ltd (Αρ. 2) (1995) 1 ΑΑΔ 1105 αναφέρθηκαν τα εξής από το Εφετείο ως προς την εφαρμογή των αρχών του δεδικασμένου κατά την άσκηση της πρωτοβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στις σελίδες 1111 και 1112:
«Ως προς τα προνομιακά εντάλματα είναι χαρακτηριστικές οι σελίδες 246,247 και 541 στο σύγγραμμα του Wade όπως και οι υποθέσεις Re Hastings (No. 2) [1959] 1 Q.B. 358 και Reg. v. Governor Pentonville Ex. P. Tarling [1979] 1 W.L.R. 1417, στις οποίες παραπέμπουν. Αναφέρονται στην εξουσία για άρνηση εκ νέου εξέτασης θεμάτων που εκδικάστηκαν ή που θα μπορούσαν να είχαν εκδικαστεί σε προγενέστερη διαδικασία εφόσον η επανέγερσή τους θα συνιστούσε κατάχρηση της διαδικασίας και, ακόμα, στην ανατροπή της αντίληψης πως στην περίπτωση των προνομιακών ενταλμάτων δεν εκδίδονται "αποφάσεις" ώστε να τίθεται ζήτημα δεδικασμένου, [βλ. επίσης Spencer - Bower and Turner, The Doctrine of Res Judicata, 2η έκδοση, σελ. 54 και 215].
........................................................................
Το θέμα του κωλύματος σε σχέση με επίδικο θέμα αναλύεται στον Spencer - Bower and Turner (ανωτέρω) σελ. 149 κ.επ. (βλ. επίσης Παναγιώτης Παμπορίδης ν. Κτηματικής Τραπέζης Κύπρου Λτδ (1995) 1 Α.Α.Δ. 670). Αποτελεί κλασσική περίπτωση ύπαρξης τέτοιου κωλύματος όταν ήδη εκδόθηκε απόφαση η οποία εμπεριέχει ως στοιχείο της αιτιολογικής της βάσης δικαστική κρίση αναφορικά με όσα επιχειρείται να επανασυζητηθούν σε νέα διαδικασία μεταξύ των ίδιων διαδίκων. Στην Αγγλία έχει αναγνωριστεί πως δικαιολογείται η επανασυζήτηση τέτοιου θέματος μόνο όπου εξαιρετικές περιστάσεις δείχνουν ότι η άκαμπτη εφαρμογή του κανόνα θα οδηγούσε σε αδικία ενώ, αντιστρόφως, η παράκαμψή του δεν θα απέληγε σε κατάχρηση της διαδικασίας, [βλ. Arnold ν. Natwest Bank PLC [1991] 2 AC. 93 και The "Indian Grace" [1994] 2 Lloyd's Rep. 331].»
Η πιο πάνω απόφαση υιοθετήθηκε στις πρόσφατες υποθέσεις Στέλιος Καλλή, Πολιτική Αίτηση 166/05, ημερ. 18.12.15, και Θεοφάνης Λώλου, Πολιτική Αίτηση 157/17, ημερ. 8.11.17, ECLI:CY:AD:2017:D394 και Fotiou Bros Shipping Ltd, Πολ. Έφ. 273/2017, ημερ. 4/4/2018.
Σχετική επίσης είναι και η υπόθεση Carter (Αρ. 3) (1996) 1(Α) ΑΑΔ 401 στην οποία το Εφετείο αφού προέβη σε μια ιστορική αναδρομή στην αγγλική νομολογία ως προς τη δυνατότητα καταχώρησης διαδοχικών αιτήσεων για έκδοση προνομιακού εντάλματος, αποφάσισε ότι η άσκηση της δικαιοδοσίας για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων κατά το ΄Αρθρο 155.4 του Συντάγματος από ένα ή ενδεχομένως και περισσότερους δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου εξαντλεί την πρωτοβάθμια δικαιοδοσία του. Δεν παρέχεται η δυνατότητα ανάληψης δικαιοδοσίας από άλλους δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου πάνω στο ίδιο θέμα επί των ιδίων γεγονότων.
Στην παρούσα περίπτωση αντικείμενο της Αίτησης Αρ. 145/2017 που αφορούσε σε habeas corpus και της παρούσας είναι η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου ημερ. 29/9/2017 στην Αίτηση Αρ. 2/2017, με την οποίαν εγκρίθηκε αίτημα για έκδοση του Αιτητή στην Ουκρανία και για κράτηση του για σκοπούς έκδοσης.
Εκείνο που αναδύεται από την επιχειρηματολογία του δικηγόρου του Αιτητή και την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, είναι ότι ο λόγος προσβολής της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου ημερ. 29/9/2017 με την παρούσα διαδικασία, εστιάζεται στην προσκόμιση νέας μαρτυρίας, που, κατά τη γνώμη του, η αξιολόγηση της επηρεάζει την απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 29/9/2017 για έκδοση και κράτηση του Αιτητή.
Στην Αγγλική υπόθεση Re Tarling (1979) 1 All E. R. 981 που αφορούσε σε αίτηση για προνομιακό ένταλμα habeas corpus και τέθηκε θέμα δεδικασμένου, επεξηγήθηκε η έννοια της φράσης «νέα μαρτυρία» ότι συνιστά όχι απλώς μαρτυρία επιπρόσθετη προς ή διαφορετική από τη μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την πρώτη περίπτωση, αλλά μαρτυρία την οποίαν ο Αιτητής δεν μπορούσε να προσάξει κατά την πρώτη αίτηση ή την οποίαν δεν μπορούσε ευλόγως να αναμένεται ότι θα προσήγαγε.
Στην παρούσα περίπτωση το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στην εμπεριστατωμένη και πολυσέλιδη απόφαση του εξέτασε όλα τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του ένα εκ των οποίων ήταν και η ερυθρά αγγελία της Interpol. Έκρινε ότι πληρούντο οι προϋποθέσεις για έκδοση του Αιτητή στην Ουκρανία και ενέκρινε το σχετικό αίτημα. Αν προέκυψαν νέα δεδομένα που διαφοροποιούσαν οποιοδήποτε στοιχείο είχεν τεθεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, και ετίθετο θέμα προσκόμισης περαιτέρω ή νέας μαρτυρίας είτε από πλευράς εκζητούμενου είτε Δημοκρατίας, θα μπορούσε να εγερθεί στα πλαίσια της Πολιτικής Έφεσης Αρ. 317/2018 που προσέβαλλε την απορριπτική απόφαση για habeas corpus στην Αίτηση Αρ. 145/2017. Τα νέα στοιχεία σ' όσον αφορά την ερυθρά αγγελία ήταν ήδη γνωστά στον Αιτητή από τις 19/2/2019, εξού και τέθηκαν κατά τη διαδικασία της Έφεσης Αρ. 317/2018. Ο δικηγόρος του Αιτητή τόνισε στην προφορική αγόρευση του ότι η έφεση αποσύρθηκε κατόπιν προτροπής του Δικαστή κ. Χριστοδούλου. Από αναδρομή μου στο πρακτικό στο οποίο παραπέμπει ο δικηγόρος, διαφαίνεται ότι εκείνο που αναφέρθηκε από το πιο πάνω μέλος του Εφετείου στις 10/4/2019, ήταν ότι εκκρεμούσαν δύο διαδικασίες για το ίδιο θέμα με την καταχώρηση της υπό κρίση αίτησης, που ήταν μεταγενέστερη της έφεσης. Με την αναφορά αυτή ο Αιτητής απέσυρε την έφεση η οποία απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο χωρίς αυτή να εξεταστεί επί της ουσίας της, με αποτέλεσμα η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου ημερ. 29/9/2017 να εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ. Σημειώνεται ότι η απόφαση αυτή εκδόθηκε από αρμόδιο Δικαστήριο. Δεν υπήρξε εξάλλου αντίθετη εισήγηση. Συνεπώς η καταχώρηση δεύτερης αίτησης, της παρούσας, για τον ίδιο σκοπό δηλ. την έκδοση προνομιακού εντάλματος habeas corpus ενόψει της απόφασης για έκδοση και κράτηση του Αιτητή ημερ. 29/9/2017 δίνει την πεποίθηση ότι ο Αιτητής επιζητεί μια δεύτερη ευκαιρία. Η δυνατότητα αυτή υπάρχει μόνο στην περίπτωση που καταδεικνύεται η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων. Δεν τέθηκε τέτοιο θέμα από πλευράς Αιτητή. Σημειώνεται ότι οι αρχές της Ουκρανίας και παρά την ακύρωση της ερυθράς αγγελίας επιμένουν στην έκδοση του Αιτητή. Αυτό δήλωσε η δικηγόρος των Καθ' ων η Αίτηση στη βάση μηνύματος της Αρμόδιας Αρχής της Ουκρανίας.
Ενόψει των πιο πάνω είναι κατάληξη μου ότι ο Αιτητής κωλύεται να καταχωρήσει νέα αίτηση για habeas corpus λόγω δεδικασμένου και κατάχρησης της διαδικασίας. Ως εκ τούτου οι λόγοι ένστασης που αναφέρονται σε καταχρηστική διαδικασία και παραβίασης της αρχής του δεδικασμένου επιτυγχάνουν.
Παρά την πιο πάνω κατάληξη μου θα πρέπει να λεχθεί ότι η εισήγηση του Αιτητή ότι η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας στην Αίτηση Αρ. 2/2017 στηρίχθηκε αποκλειστικά στην ερυθρά αγγελία της Interpol, δεν με βρίσκει σύμφωνη. Από την απόφαση στην Αίτηση Αρ. 2/2017 διαφαίνεται ότι αυτή στηρίχθηκε στην εξουσιοδότηση του Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης και των επίσημων εγγράφων της Ουκρανίας, όπως προνοεί το άρθρο 9(5) του Νόμου 97/1970.
Ως προς το λόγο ένστασης που αναφέρεται στο εκπρόθεσμο της αίτησης, εφόσον αυτή καταχωρήθηκε εκτός της προθεσμίας των 15 ημερών από την ημερομηνία της απόφασης δηλ. 29/9/2017, που προνοείται στο άρθρο 10(2) του Νόμου 97/1970 δεν ευσταθεί. Παραθέτω αυτούσιο το άρθρο:
«10(1)...............................................................................
(2) Πρόσωπov, oύτιvoς διετάχθη η κράτησις δυvάμει τoυ ως είρηται άρθρoυ 9 δεv δύvαται δυvάμει τoυ παρόvτoς Νόμoυ vα απoδoθή εις τo Κράτoς ή τηv χώραv, ήτις ητήσατo τηv έκδoσιv αυτoύ-
(α) εv πάση περιπτώσει, μέχρις oυ παρέλθη διάστημα δεκαπέvτε ημερώv από της ημέρας, καθ' ηv εξεδόθη τo περί εκδόσεως διάταγμα·
(β) εv η περιπτώσει ήθελεv υπoβληθή αίτησις διά habeas corpus εφ' όσov εκκρεμεί η εξέτασις της υπoβληθείσης αιτήσεως.»
Η ερμηνεία που μπορεί να αποδοθεί στην πιο πάνω πρόνοια του Νόμου 97/1970 είναι ότι εκζητούμενος δεν μπορεί να αποδοθεί στο κράτος που ζήτησε την έκδοση του ενόσω εκκρεμεί η εξέταση αίτησης του για habeas corpus. Εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί να αποδοθεί εντός του χρονικού διαστήματος των 15 ημερών από την ημερομηνία του διατάγματος. Κατ' ουδένα λόγο μπορεί να ερμηνευθεί ότι η αίτηση για habeas corpus θα πρέπει να καταχωρηθεί εντός 15 ημερών, ως η εισήγηση της δικηγόρου των Καθ' ων η Αίτηση.
Ενόψει της κατάληξης μου ότι η υπό κρίση αίτηση συνιστά παραβίαση της αρχής του δεδικασμένου και κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας και ως εκ τούτου απορριπτέα, δεν κρίνω σκόπιμο να υπεισέλθω στην εξέταση των υπόλοιπων λόγων ένστασης.
Ενόψει των πιο πάνω η αίτηση δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
/Α.Λ.Ο.