|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:A161
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε205/2017)
23 Απριλίου, 2019
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
XXXX NWILI,
Εφεσείων/Εναγόμενος
ΚΑΙ
MAREMONTE INVESTMENTS LTD,
Εφεσίβλητη/Ενάγουσα
Αίτηση ημερ. 9/10/2018 για ασφάλεια εξόδων
Μ. Χριστοφή (κα) για Αντωνάκης Σωτηρίου & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τον Εφεσείοντα-Καθ'ου η αίτηση.
Δ. Παπαευσταθίου (κα) με Ελ. Καπφχάμερ (κα) για Χάρη Κυριακίδη ΔΕΠΕ, για την Εφεσίβλητη-Αιτήτρια.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη, θα απαγγελθεί από το Δικαστή Παμπαλλή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Με την υπό κρίση αίτηση, η εφεσίβλητη επιδιώκει την έκδοση διατάγματος ασφάλειας εξόδων, τόσο για την εκκρεμούσα έφεση, όσο και για τα πρωτοδίκως επιδικασθέντα έξοδα.
Τα γεγονότα που συνθέτουν την υπόθεση αυτή δεν αμφισβητούνται. Στο πλαίσιο της αγωγής υπ' αρ. 766/2016 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, η εφεσίβλητη επιδίωξε την ακύρωση συμφωνίας πώλησης μιας κατοικίας, η οποία είχε συναφθεί στις 14 Νοεμβρίου 2010, με τον εφεσείοντα. Μετά την καταχώριση σημειώματος εμφάνισης από τον εφεσείοντα, η εφεσίβλητη καταχώρισε αίτηση για συνοπτική απόφαση. Η αίτηση εκδικάστηκε, παρά την εκφρασθείσα πρόθεση ένστασης, τελικώς, χωρίς την καταχώριση ένστασης από πλευράς του εφεσείοντα και στις 15 Νοεμβρίου 2017 εκδόθηκε απόφαση εναντίον του. Ο τερματισμός της συμφωνίας που έγινε από την εφεσίβλητη κρίθηκε νόμιμος και η συμφωνία ως τερματισθείσα, λόγω παραβίασης ουσιώδους όρου από τον εφεσείοντα. Περαιτέρω, και μεταξύ άλλων, εκδόθηκαν διατάγματα πληρωμής €1.067 μηνιαίως, από 15 Μαΐου 2016 μέχρι εκκενώσεως και παράδοσης της εν λόγω κατοικίας, που έπρεπε να γίνει εντός 30 ημερών από της επιδόσεως των διαταγμάτων στον εφεσείοντα. Επιδικάστηκαν €4.029 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α.
Ο εφεσείων καταχώρισε έφεση εναντίον της πιο πάνω απόφασης.
Η αίτηση για ασφάλεια εξόδων υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση της xxxx δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί την εφεσίβλητη.
Η ενόρκως δηλούσα προέβαλε το γεγονός ότι ο εφεσείων είναι αλλοδαπός, με μόνιμη κατοικία τη Λιβύη. Περαιτέρω, τονίστηκε ότι είναι αφερέγγυο πρόσωπο, χωρίς την κατοχή οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου εντός της δικαιοδοσίας των κυπριακών δικαστηρίων, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για πληρωμή των εξόδων.
Τα πρωτόδικα επιδικασθέντα έξοδα, συνέχισε η ενόρκως δηλούσα, παρέμειναν απλήρωτα, τα δε έξοδα της παρούσας έφεσης έχουν υπολογιστεί στο ποσό των €7.208 και αναμένεται ότι θα έχουν την ίδια τύχη.
Με την ένορκη δήλωση της xxxx, υπαλλήλου στο δικηγορικό γραφείο των δικηγόρων του εφεσείοντα, υποστηρίζεται ότι η ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση είναι αντικανονική και παράνομη, ως γενόμενη από δικηγόρο. Η έφεση που έχει κατατεθεί, συνεχίζει η ενόρκως δηλούσα, εδράζεται στο παράπονο του εφεσείοντα ότι τα εκδοθέντα διατάγματα παραβιάζουν τα όρια εμβέλειας της Δ.18, των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και υπάρχει βάσιμος λόγος για επιτυχία της έφεσης.
Η εφεσίβλητη, συνεχίζει η ένορκη δήλωση, έχει στην κατοχή της το ποσό των €100.000, το οποίο παραδόθηκε από τον εφεσείοντα ως προκαταβολή κατά τη σύναψη της συμφωνίας αγοράς της κατοικίας. Περαιτέρω, ο εφεσείων είναι κάτοχος ακίνητης περιουσίας στη Μάλτα, χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αξία της οποίας ανέρχεται στις €380.000. Τέλος, αναφέρεται ότι ο εφεσείων παρέδωσε ελεύθερη κατοχή της κατοικίας, όπως ήταν η διαταγή του δικαστηρίου, η δε εφεσίβλητη κατακράτησε και αφαίρεσε όλα τα κινητά περιουσιακά στοιχεία, έπιπλα και άλλα, που βρίσκονταν μέσα στην κατοικία. Για το σκοπό αυτό έγινε και καταγγελία στην αστυνομία.
Κατά το στάδιο της ακρόασης της υπόθεσης, η ευπαίδευτη συνήγορος της εφεσίβλητης παραδέχθηκε ότι όντως είχε καταβληθεί στην εφεσίβλητη το ποσό των €100.000, αυτό όμως ή μέρος του έχει χρησιμοποιηθεί για κάλυψη των αποζημιώσεων που καθορίστηκαν από το δικαστήριο και εν πάση περιπτώσει, όπως είπε, τα δικηγορικά έξοδα ανήκουν στους δικηγόρους (sic).
Η αίτηση για ασφάλεια εξόδων στηρίζεται, μεταξύ άλλων, στη Δ.60, θ. 1 και 2, όπως και στη Δ.35, θ. 2.
Η Δ.60, θ. 1 προβλέπει ότι:
"A plaintiff (and, in respect of a counter-claim which is not merely in the nature of a set-off, a defendant) ordinarily resident out of Cyprus ή Κράτους-Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης may, at any stage of the action, be ordered to give security for costs, though he may be temporarily resident in Cyprus ή σε Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης."
Στη Δ.35, θ. 2 αναφέρεται ότι:
"Such deposit or other security for the costs to be occasioned by any appeal shall be made or given as may be directed under special circumstances by the Court of Appeal."
Το θέμα της ασφάλειας εξόδων έχει αναλυθεί στις πιο κάτω υποθέσεις: Alahmari v. Alia The Royal Jordanian Airline (1990) 1 Α.Α.Δ. 434, στην οποία αναφέρθηκε ότι:
″Δεν αμφισβητήθηκε ότι οι πρόνοιες της Δ.60 κ.1, με τις οποίες παρέχεται ευχέρεια στο Δικαστήριο να διατάξει την παροχή ασφάλειας για τα έξοδα του εναγομένου, επεκτείνεται και στα έξοδα της έφεσης. Αυτό προκύπτει από τον προσδιορισμό του πλαισίου της δικαιοδοσίας που καλύπτει κάθε στάδιο της αγωγής (at any stage of the action), που περιλαμβάνει και το στάδιο της έφεσης, μετά την άσκησή της. Το ίδιο υποστηρίζεται και από την αγγλική πρακτική, όπως αποσαφηνίζεται από τη νομολογία, σε σχέση με την ερμηνεία των αντίστοιχων διατάξεων της αγγλικής δικονομίας (βλ. Annual Practice 1960, p.1891, και την απόφαση του Δικαστή Kekewich Brown v. Haig [1905] 2 Ch., σ. 379).″
Σχετική επίσης είναι η Studland Holdings Limited κ.ά. ν. Ευσταθίου κ.ά. (2003) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1809 και Πολ. Έφ. 213/2014, Karaoglanian v. Boyadjian, ημερ. 21 Ιουνίου 2016.
Η Δ.60, θ. 1, όπως αναφέρεται πιο πάνω, τυγχάνει εφαρμογής δεδομένου ότι ο εφεσείων δεν διαμένει μονίμως στην Κύπρο. (Βλ. Πολ. Έφ. 391/2016, Βαρωσιώτη ν. Κυριάκου, ημερ. 13 Φεβρουαρίου 2018). Καταλήγουμε, συναφώς, ότι με το δεδομένο της απουσίας του εφεσείοντα από τη Δημοκρατία και της μόνιμης παραμονής του στη Λιβύη, θα ήταν εφικτό, εφόσον διαπιστωθεί ότι συντρέχουν και οι άλλες προϋποθέσεις, να διαταχθεί η παροχή ασφάλειας εξόδων. Βεβαίως το ζήτημα καλύπτει μόνο τα έξοδα της έφεσης. Τα πρωτοδίκως επιδικασθέντα ήδη έξοδα δύνανται ν' αποτελέσουν αντικείμενο άλλης διαδικασίας.
Προβλήθηκε, από πλευράς εφεσείοντα, ότι η ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση είναι παράτυπη και παράνομη, καθότι διενεργήθηκε από δικηγόρο. Η νομολογία αναγνωρίζει ότι είναι ανεπιθύμητο να προβαίνουν οι δικηγόροι σε ένορκες δηλώσεις, πλην, όμως, τα όσα αναφέρονται σ' αυτή, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αγνοηθούν. Επί του προκειμένου, πρόκειται περί ενόρκου δηλώσεως δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί την εφεσίβλητη και υπήρξε δήλωση περί γνώσεως των γεγονότων της υπόθεσης. Σημειώνουμε ότι πρόκειται περί διαδικασίας ασφάλειας εξόδων και όχι επί θεμάτων ουσίας της υπόθεσης.
Σχετική επί του θέματος είναι η Πολ. Έφ. 319/2012, Ζωγράφου κ.ά ν. Drosoneri Farm Limited, ημερ. 21 Μαΐου 2015, στην οποία αναφέρονται τα εξής:
"Θα πρέπει εδώ να αναφέρουμε ότι δεν παραγνωρίζουμε τη θέση των εφεσειόντων περί παρατυπίας της ένορκης δήλωσης που υποστηρίζει την αίτηση λόγω όμνυσης της από δικηγόρο. Παρά το ανεπιθύμητο της πρακτικής αυτής, η νομολογία μας δεν απαγορεύει την όμνυση από δικηγόρο σε περιπτώσεις, όπως η παρούσα, που ο ομνύων δεν χειρίζεται την υπόθεση, ώστε να αγνοείται ή να απορρίπτεται η ένορκη αυτή δήλωση (βλ. Dimitry Rybolovlev v. Elena Rybolovleva (2010) 1 A.A.Δ 82). Όπως έχει νομολογηθεί, «η απαγόρευση αφορά την όμνυση ένορκης δήλωσης από δικηγόρο, ο οποίος είναι ή στη συνέχεια της διαδικασίας, καθίσταται μάρτυρας γεγονότων οπότε και θεωρείται ασυμβίβαστος ο περαιτέρω εκ μέρους του χειρισμός της υπόθεσης."
Το βασικό επιχείρημα που προβλήθηκε, τόσο με την ένορκη δήλωση, όσο και κατά την ακρόαση ενώπιον μας, ήταν ότι ο εφεσείων στερείται οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου βρισκόμενο στη Δημοκρατία, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για πληρωμή της ασφάλειας εξόδων. Έχει, όμως, επί του προκειμένου καταφανεί ότι ο εφεσείων παρέδωσε στην εφεσίβλητη το ποσό των €100.000. Δεν έχει καταδειχθεί, με οποιοδήποτε τρόπο, ότι το εν λόγω ποσό χρησιμοποιήθηκε για ικανοποίηση της εκδοθείσας απόφασης εναντίον του εφεσείοντα, έστω και αν υπήρχε μια χρηματική υποχρέωση, μικρής διάρκειας ενόψει της παράδοσης ελεύθερης της εν λόγω κατοικίας. Παραμένει, συνεπώς, ένα σημαντικό μέρος του πιο πάνω ποσού στην κατοχή της εφεσίβλητης.
Η παροχή ασφάλειας εξόδων εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Ένα από τα στοιχεία τα οποία λαμβάνεται υπόψη είναι κατά πόσο ο εφεσείων έχει τη διαμονή του στο εξωτερικό και κατέχει περιουσία βρισκόμενη εντός της δικαιοδοσίας των κυπριακών δικαστηρίων. Στην προκείμενη περίπτωση, υπήρχε η σαφής θέση της εφεσίβλητης ότι ο εφεσείων στερείται «οποιασδήποτε κινητής ή ακίνητης περιουσίας στην Κύπρο». Η καταβολή εκ μέρους του εφεσείοντα του ποσού των €100.000 περιλαμβάνεται σε βεβαίωση που είχε δώσει ο Διευθυντής της εφεσίβλητης για σκοπούς απόδειξης της υπόθεσης της ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας. Επίσης, με επιστολή του Διευθυντή της εφεσίβλητης, ημερ. 4 Ιανουαρίου 2018, διαβεβαιώνεται ο εφεσείων ότι τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία βρίσκονταν στην κατοικία, το αντικείμενο της πώλησης, έχουν μεταφερθεί σε αποθήκη. Η αξία των εν λόγω αντικειμένων, όπως αναφέρεται σε επιστολή του δικηγόρου του εφεσείοντα, ημερ. 5 Απριλίου 2018, προς τον Αστυνομικό Διευθυντή Παραλιμνίου, ήταν €25.000.
Στη βάση των πιο πάνω καθίσταται έκδηλο ότι σε περίπτωση που η έφεση απορριφθεί και εκδοθεί διάταγμα ως προς τα έξοδα της εφεσίβλητης, αυτή θα μπορεί να ικανοποιηθεί από τα πιο πάνω αναφερθέντα περιουσιακά στοιχεία και ιδιαιτέρως, από το σημαντικό ποσό χρημάτων που κατέβαλε ο εφεσείων και βρίσκεται στην κατοχή της εφεσίβλητης.
Μετά την πιο πάνω κατάληξη μας παρέλκει η εξέταση οποιουδήποτε άλλου θέματος.
Ενόψει των πιο πάνω, η αίτηση για παροχή ασφάλειας εξόδων απορρίπτεται με €1.500 έξοδα υπέρ του εφεσείοντα και εναντίον της εφεσίβλητης.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Α. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
/ΔΓ