public Οικονόμου, Τεύκρος Θ. Ο αιτητής και στις δύο αιτήσεις εμφανίζεται αυτοπροσώπως. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2019-03-04 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΗ , Πολιτική Αίτηση Αρ. 13/19, 14/19, 4/3/2019 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2019:D71

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 13/19 και

Πολιτική Αίτηση Αρ. 14/19)

 

4 Μαρτίου 2019

 

 

[Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.]

 

 

(Πολιτική Aίτηση Αρ. 13/2019)

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxxx ΚΑΛΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI

KAI

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2019 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΥΠ΄ΑΡ. 1471/2017

--------------

 

(Πολιτική Aίτηση Αρ. 14/2019)

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxxx ΚΑΛΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ PROHIBITION

KAI

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΥΠ΄ΑΡ. 1471/2017 ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΥΠ΄ΑΡ. 2241/18

--------------

 

Ο αιτητής και στις δύο αιτήσεις εμφανίζεται αυτοπροσώπως.

 

--------------

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.:  Στις 15.1.2019 ο αιτητής καταδικάστηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας για το αδίκημα της έκδοσης επιταγής άνευ αντικρύσματος.

 

Ήταν μεν παρών κατά την εκφώνηση της απόφασης στις 15.1.2019, πλην όμως η ακρόαση είχε διενεργηθεί και περατωθεί στην απουσία του ήδη στις 21.12.2018.

 

Οι λόγοι που το Δικαστήριο έκρινε ότι μπορούσε και θα έπρεπε υπό τις περιστάσεις να προχωρήσει ερήμην του αιτητή εξηγούνται με λεπτομέρειες στην απόφασή του ημερομηνίας 15.1.2019.  Η ουσία έγκειται ότι, λόγω των παραλείψεων του αιτητή να εμφανιστεί στο Δικαστήριο και μη εκτέλεσης δεύτερου εντάλματος σύλληψης εναντίον του, ενώ η κλήση του είχε επιδοθεί προσωπικά στις 20.11.2017, η υπόθεση εκκρεμούσε ακόμα για απάντηση ένα και πλέον χρόνο μετά. 

 

Στις 15.1.2019, πριν την εκφώνηση της απόφασης, ο αιτητής εμφανίστηκε αυτοβούλως ζητώντας άδεια, όπως το θέτει, να δηλώσει παραδοχή.  Το Δικαστήριο όμως θεώρησε ότι είχε παρέλθει πλέον το στάδιο εκείνο, εφόσον στις 21.12.2018 προχώρησε σε ακρόαση και επεφύλαξε την απόφασή του. Έτσι, προχώρησε στην εκφώνηση της απόφασης που ήταν καταδικαστική και ανέβαλε την υπόθεση για επιβολή ποινής, στην παρουσία πλέον του αιτητή.

 

Μια άλλη πτυχή που εγείρει ο αιτητής σχετίζεται με την ποινική υπόθεση υπ΄αριθμό 2241/2018 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου για την οποία προβάλλει τον ισχυρισμό ότι αφορά στην ίδια επίδικη επιταγή όπως η υπόθεση 2241/2018 Ε.Δ. Λευκωσίας.

 

Με τις υπό εξέταση αιτήσεις ζητείται άδεια για καταχώριση, αφενός αίτησης certiorari με σκοπό την ακύρωση της προαναφερθείσας απόφασης ημερομηνίας 15.1.2019 και αφετέρου, αίτησης prohibition ώστε να απαγορευθεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας και στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου να προχωρήσουν στην εκδίκαση των δύο υποθέσεων, κάτι που κατά την εισήγηση του αιτητή συνιστά κατάχρηση δικαστικής διαδικασίας.  Οι δύο αιτήσεις ως συναφείς εκδικάστηκαν μαζί στο ίδιο πλαίσιο.

 

Οι λόγοι που προβάλλονται στην αίτηση για χορήγηση άδειας για καταχώριση αίτησης prohibition και που σχετίζονται με το χειρισμό και την απόφαση του Ε.Δ. Λευκωσίας στις 15.1.2019 έχουν ως ακολούθως:

 

«Β. Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας προχώρησε στην ποινική υπόθεση υπ' αρ. 1471/2017 χωρίς να εκτελεστεί το ένταλμα σύλληψης του αιτητή.  Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας φαίνεται να εκτροχίασε την υπόθεση εφαρμόζοντας αντινομικές ή και παράτυπες μεθόδους που παραβιάζουν τα δικαιώματα του αιτητή για δίκαιη δίκη. Παράγραφοι της επίδικης απόφασης παραπέμπουν σε εσωτερικά προβλήματα του Δικαστηρίου και για τα οποία καμιά ευθύνη [sic] βαρύνει τον αιτητή (βλ. παραγράφους 19, 20, 21, 22, 24, 25).

 

Γ.  Δεν δόθηκε κανένα δικαίωμα στον Αιτητή να προβάλει τους ισχυρισμούς ή και τις θέσεις του ενώπιον του Δικαστηρίου.  Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας έσπευσε να τον κρίνει ένοχο με αντινομικές και συνοπτικές διαδικασίες.  Αρνήθηκε να δώσει άδεια στον Αιτητή για να δηλώσει παραδοχή αρνούμενο να επιδείξει το παραμικρό ίχνος επιείκειας.»

 

Εάν με αυτά προσβάλλεται η απόφαση του Δικαστηρίου να προχωρήσει ερήμην του αιτητή, το ζήτημα ενέπιπτε στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου[1] χωρίς να δύναται να αποτελέσει αντικείμενο της υπό συζήτηση προνομιακής διαδικασίας.

 

Εάν προσβάλλεται η επιλογή του Δικαστηρίου να μην καταχωρίσει παραδοχή αλλά να προχωρήσει στην εκφώνηση της απόφασής του, η επιλογή αυτή ήταν το αναγκαίο συνεπακόλουθο της ήδη προηγηθείσας απόφασής του για ακρόαση in absentia.  Συνεπώς δεν στοιχειοθετείται λάθος και πολύ περισσότερο πασιφανές  λάθος υπό την έννοια της απαιτούμενης εν προκειμένω προϋπόθεσης.  Άλλωστε η επιλογή αυτή εμπεριείχε και τη δυνατότητα αθώωσης του αιτητή που δεν θα υπήρχε ούτε ως θεωρητική πιθανότητα εάν το Δικαστήριο δεχόταν να λάβει την παραδοχή του.  Αντιδιαστέλλεται το δικαίωμα ενός κατηγορούμενου, ως εκπηγάζον από το τεκμήριο αθωότητας, να αλλάξει απάντηση από παραδοχή σε μη παραδοχή.

 

Άλλος λόγος που προβάλλεται με την αίτηση είναι ότι η παράλληλη εκδίκαση των δύο εν λόγω ποινικών υποθέσεων αποτελεί κατάχρηση διαδικασίας.  Αυτό όμως είναι ζήτημα που θα έπρεπε κατ΄αρχάς να τεθεί στο εκδικάζον Δικαστήριο.  Όχι μόνο δεν τέθηκε, αλλά ο σκοπός του αιτητή ήταν να παραδεχθεί.  Πώς είναι τώρα δυνατό να του δοθεί άδεια να εγείρει στην εξαιρετική παρούσα διαδικασία ζήτημα κατάχρησης και ακύρωσης της ποινικής δίκης στην οποία είχε σκοπό να παραδεχθεί;

 

Τέλος προβάλλεται ως λόγος ότι ενώ οι δικηγόροι της παραπονούμενης αποδέχθηκαν επιταγές του αιτητή με την υπόσχεση να αποσύρουν την υπόθεση, υπέσκαψαν ανέντιμα τον αιτητή παρακινούμενοι από αλλότριους σκοπούς.  Αυτά βρίσκονται εντελώς εκτός των πλαισίων της παρούσας διαδικασίας.

 

Τα όσα έχω ήδη αναφέρει καλύπτουν και το ζήτημα της κατάχρησης όπως εγείρεται στην αίτηση για χορήγηση άδειας προς καταχώριση αίτησης prohibition.  Το παράδοξο είναι ότι ενώ ο αιτητής ζητά άδεια για να καταχωρίσει τέτοια αίτηση, δηλώνει παράλληλα στην υπό εξέταση τώρα αίτησή του ότι προτίθεται να δηλώσει παραδοχή και στις δύο υποθέσεις.  Η υπόθεσή του είναι παντελώς αβάσιμη.

 

Αμφότερες οι αιτήσεις απορρίπτονται.

 

 

 

                                                          Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.

 

 

 

 

/ΚΧ»Π