|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:A5
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
11 Ιανουαρίου, 2019
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 56/2010
(σχ. με 58/10 και 56/13)
Α.Σ.
Εφεσείοντα/Ενάγοντα
- και -
1. Κ. Τ.
2. Α.Α.Τ., ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ Α.Τ., τέως εκ xxx, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΗΓΕΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ/Ή ΩΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΚΑΙ/Ή ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ Ε.Τ.
Εφεσιβλήτων/Εναγομένων
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 58/2010
(σχ. με 56/10 και 56/13)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 53-71 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 6
- και -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΑ ΒΑΡΗ ΜΕ ΑΡ. 2259/05 ΚΑΙ 1389/08 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ xxx ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ Α.Σ., από τη xxx
Εφεσείοντα
- και -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ Κ. Τ., από τη xxx
ΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ. Τ., από τη xxx Εφεσίβλητου
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 56/2013
(σχ. με 56/10 και 58/10)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΑ ΒΑΡΗ ΜΕ ΑΡ. 480/08, 1431/08 ΚΑΙ 1519/08 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ xxx ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ Α.Σ.
Εφεσείοντα/Αιτητή
- και -
Α.Α.Τ, εκ xxx ΣΑΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΑ Α.Ε.Τ., τέως εκ xxx
Εφεσίβλητου/Καθ' ου η Αίτηση
_ _ _ _ _ _
Ο Εφεσείων εμφανίζεται προσωπικά
Μ. Ηλία για τους Εφεσίβλητους στην 56/2010
Μ. Ηλία (κα) για τους Εφεσίβλητους στην 56/2013 και 58/2010
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τη Δικαστή Α. Πούγιουρου.
---------------
ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.: Με τις τρεις συνεκδικαζόμενες εφέσεις επιδιώκεται η ανατροπή τριών πρωτόδικων αποφάσεων σε δικαστικές διαδικασίες του Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx μεταξύ των ιδίων διαδίκων που έχουν ως κεντρικό άξονα την Αγωγή υπ΄αρ.3164/00 του Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx, η οποία ήταν και η αφετηρία της μεγάλης δικαστικής διαμάχης που ακολούθησε. Θα προχωρήσουμε στη συνέχεια να εξετάσουμε κατά προτεραιότητα την έφεση υπ΄αρ.56/10 ενόψει της σπουδαιότητας, κατά τον εφεσείοντα, των θεμάτων που εγείρονται.
Με την αγωγή του υπ΄αρ.6363/05 στο Επαρχιακό Δικαστήριο xxx ο εφεσείων αξίωνε εναντίον των εφεσιβλήτων/εναγομένων γενικές και ειδικές αποζημιώσεις στη βάση της Αγωγής υπ΄αρ.3164/2000 του Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx, που είχαν καταχωρήσει οι εφεσίβλητοι εναντίον του, για τις οποίες είχε επιφυλάξει το δικαίωμα να διεκδικήσει σε άλλη δικαστική διαδικασία.
Σύμφωνα με την ΄Εκθεση Απαίτησης, στις 18.3.2005 εκδόθηκε απόφαση στην Αγωγή υπ΄αρ.3164/00 με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή και επιβεβαιώθηκε το δικαίωμα του εφεσείοντα ιδιοκτησίας επί του ακινήτου με αρ.τεμαχίου 2x8, Φύλλο/Σχέδιο xx/xx στο χωριό xxx της επαρχίας xxx, το οποίο διεκδικούσαν με την αγωγή τους οι εφεσίβλητοι. Οι αξιώσεις του στην Αγωγή υπ΄αρ.6363/05 αναφέρονται στην απώλεια διαφόρων ποσών που επιδικάστηκαν σε βάρος του στην Πολιτική ΄Εφεση υπ΄αρ.10932, που αναγκάστηκε να καταχωρήσει ενόψει του αναιτιολόγητου της απόφασης στην Αγωγή υπ΄αρ.3164/00, ως έξοδα του αντιδίκου του, και τα οποία ξόφλησε μετά την καταχώρηση εναντίον του της ειδοποίησης πτώχευσης υπ΄αρ.128/03 και σε απώλεια εξόδων που δεν επιδικάστηκαν υπέρ του σε αριθμό ενδιάμεσων αιτήσεων και άλλων διαδικασιών όπως στην Ειδοποίηση Πτώχευσης υπ΄αρ.128/03 Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx και στην Πολ. ΄Εφεση υπ΄αρ.11266. Συγκεκριμένα, προβάλλεται η θέση ότι οι εφεσίβλητοι παράνομα, μετά την αλλαγή του επωνύμου τους, καταχώρησαν την αγωγή υπ΄αρ.3164/00 στο Επαρχιακό Δικαστήριο xxx, αξιώνοντας το πιο πάνω ακίνητο.
Με την υπεράσπιση τους οι εφεσίβλητοι αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς του εφεσείοντα προβάλλοντας και προδικαστική ένσταση ως προς την κλίμακα της αγωγής την οποία όμως δεν υποστήριξαν τελικά.
Κατόπιν ακρόασης η τελική ετυμηγορία του Δικαστηρίου ήταν η απόρριψη της αγωγής με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντα στην κλίμακα ΛΚ1,000-5,000 (€2,000-10,000).
Με την έφεση υπ΄αρ.56/10 ο εφεσείων προσβάλλει την ορθότητα της πιο πάνω απόφασης με 12 λόγους έφεσης που αναφέρονται σε συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου και σε αριθμό παραλείψεων του, ως λανθασμένες. Συγκεκριμένα, με τους λόγους έφεσης 1 και 11 προσβάλλεται η διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι δεν ήταν αναγκαία η απόδειξη ότι οι εφεσίβλητοι ήσαν κληρονόμοι των προσώπων που ισχυρίζοντο, με έγγραφα και μαρτυρία. Με το λόγο έφεσης 2 προσβάλλεται η διαπίστωση ότι η πράξη των εφεσιβλήτων να καταχωρήσουν την αγωγή υπ΄αρ.3164/00 ήταν λανθασμένη και ότι η αγωγή αυτή «έχει εκδικαστεί, έχει εκδοθεί απόφαση και έχουν δοθεί ανάλογες οδηγίες για τα έξοδα». Οι λόγοι έφεσης 3, 4, 5 και 6 αναφέρονται σε κατ΄ισχυρισμόν λανθασμένες παραλείψεις του Δικαστηρίου δηλ. να μη διατάξει την ποινική δίωξη των εφεσιβλήτων, να μην ακυρώσει όλες τις διαδικασίες στη διαχείριση υπ΄αρ.98/73 Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx που αφορά τον αποβιώσαντα Ε. Τ., να μην ακυρώσει τους τίτλους εγγραφής που εκδόθηκαν στα πλαίσια της διαχείρισης υπ΄αρ.11/51 Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx σε σχέση με τον αποβιώσαντα Γ.T. και να μην ακυρώσει όλους τους τίτλους εγγραφής που εκδόθηκαν επ΄ονόματι των εφεσιβλήτων στη βάση της εκδοχής ότι ο Χ. Τ. ήταν ο παππούς τους και ο Ε.Τ ο πατέρας τους και ότι ο Χ.Τ. αποκαλείτο και ως xxx ή xxx ή xxx. Ο λόγος έφεσης 7 αναφέρεται στο αναιτιολόγητο της πρωτόδικης απόφασης, ο 8ος στη λανθασμένη αμφισβήτηση του Δικαστηρίου του δικαιώματος υποβολής αίτησης στα πλαίσια αγωγής και ο 9ος ότι λανθασμένα αγνόησε τη μαρτυρία του εφεσίβλητου 1 με το δικαιολογητικό ότι αναφέρετο σε ειδικό θέμα. Οι λόγοι έφεσης 10, 11 και 12 τέλος αναφέρονται στην κατάληξη του Δικαστηρίου ότι ο εφεσείων δεν εδικαιούτο στις αξιούμενες θεραπείες ή σε οποιαδήποτε εξ αυτών.
Η πρωτόδικη απόφαση δεν ικανοποίησε ούτε τους εφεσίβλητους σ΄όσον αφορά όμως τη διαταγή για τα έξοδα, οι οποίοι και καταχώρησαν ειδοποίηση αντέφεσης.
Ο εφεσείων προς υποστήριξη της υπόθεσης του πρωτόδικα έδωσε ο ίδιος μαρτυρία (Μ.Ε.3) και κάλεσε άλλους 9 μάρτυρες, τον Σ. Β. (Μ.Ε.1), Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx, τον ιερέα Ι.Δ. (Μ.Ε.2), την Ε.Χ. (Μ.Ε.4), Πρωτοκολλητή στο Ανώτατο Δικαστήριο, τον Α.Ι. (Μ.Ε.5), υπεύθυνο των κοιμητηρίων της Ιεράς Μητρόπολης xxx, τον Σ.Κ. (Μ.Ε.6) Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx, τον Π.Π. (Μ.Ε.7), την Ε.Ι. (Μ.Ε.8), και τον Κ. Κ. (Μ.Ε.9), και οι τρεις υπάλληλοι του Κτηματολογίου xxx και τέλος τη Μ.Ι. (Μ.Ε10), Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο εκδίδοντας την απόφαση του ασχολήθηκε κατ΄αρχάς με την αξιολόγηση των τεκμηρίων. Όπως αναφέρεται στην απόφαση, κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες να κατατάξει τον όγκο των διαφόρων εγγράφων σε κατηγορίες προς το σκοπό εξέτασης των επιδίκων θεμάτων που εγείροντο στα δικόγραφα. Διαπίστωσε πως μεγάλο μέρος των εγγράφων αφορούσαν στην αγωγή υπ΄αρ.3164/00 του Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx και συγκεκριμένα αποτελούσαν τα δικόγραφα της (τεκμήρια 4 και 6), το προσωρινό διάταγμα (τεκμήριο 2), η ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση για προσωρινό διάταγμα, η τελική απόφαση του Δικαστηρίου (τεκμήριο 5), τα πρακτικά της μαρτυρίας του Μ.Υ.7 στην υπόθεση (τεκμήριο 7), τα πρακτικά της μαρτυρίας του Μ.Ε.1, τα πρακτικά της αντεξέτασης του Μ.Ε.1 (τεκμ.9), το πρακτικό του Δικαστηρίου της απόρριψης της αίτησης ημερ. 25.4.2002 (τεκμ.10), το πρακτικό της απόρριψης της αίτησης ημερ. 6.2.2002 (τεκμ.11), το πρακτικό της απόρριψης της αίτησης ημερ. 3.6.2002 (τεκμ.12), τα πρακτικά αντεξέτασης της Μ.Ε.1 (τεκμ.13), τα πρακτικά της δικασίμου ημερ. 25.9.2000 (τεκμ.4) και η ενδιάμεση απόφαση ημερ. 12.10.2000. Από την ενδελεχή εξέταση των τεκμηρίων το Δικαστήριο δεν διαπίστωσε ο,τιδήποτε που να εμπόδιζε την άσκηση του αναφαίρετου δικαιώματος των εφεσιβλήτων, στη βάση του ΄Αρθρου 30 του Συντάγματος, καταχώρησης της Αγωγής υπ΄αρ.3164/00. Συνεχίζει στην απόφαση ότι η αγωγή αυτή προχώρησε σε εκδίκαση και εκδόθηκε απόφαση μαζί με σχετική διαταγή ως προς τα έξοδα.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι το αγώγιμο δικαίωμα στην Αγωγή υπ΄αρ.6363/05 συνίστατο σε αξιώσεις για αποζημιώσεις συνεπεία κατ΄ισχυρισμόν ζημιάς, ως αποτέλεσμα της συμπεριφοράς των εφεσιβλήτων στην αγωγή υπ΄αρ.3164/00 και ειδικότερα της έκδοσης του προσωρινού διατάγματος. Κατέληξε ότι ο εφεσείων δεν κατάφερε να αποδείξει ότι υπέστη οποιαδήποτε ζημιά από την έκδοση του προσωρινού διατάγματος στην αγωγή υπ΄αρ.3164/00. Σε ό,τι αφορά τα έξοδα των διαφόρων διαδικασιών στην αγωγή αυτή και στο Ανώτατο Δικαστήριο, διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε έδαφος για επαναδιεκδίκηση τους με άλλη αγωγή. Πέραν τούτου έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε ούτε το ύψος των εξόδων που κλήθηκε να καταβάλει ο ίδιος ο εφεσείων, ούτε ακόμη και με τη μαρτυρία του ιδίου.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επιλήφθηκε τέλος του θέματος του δεδικασμένου που είχε εγερθεί από πλευράς εφεσιβλήτων και διαπίστωσε ότι είχε ήδη αποφασιστεί σε προηγούμενη ενδιάμεση απόφαση του ότι δεν ετίθετο θέμα δεδικασμένου, προσθέτοντας ότι ο εφεσείων διατηρούσε το δικαίωμα να απαιτήσει με νέα αγωγή αποζημιώσεις για τυχόν ζημιές του από την έκδοση του προσωρινού διατάγματος.
Εξετάσαμε με προσοχή τις εισηγήσεις του εφεσείοντα περί λανθασμένων διαπιστώσεων και παραλείψεων του πρωτόδικου Δικαστηρίου που το οδήγησαν σε απόρριψη της αγωγής του, σε συνάρτηση με τα πρακτικά της πρωτόδικης διαδικασίας και τεκμήρια. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε είναι ότι τίποτε το ουσιαστικό δεν προβάλλεται από πλευράς εφεσείοντα με το οποίο να μπορούσε να τεθεί θέμα μεμπτότητας του τρόπου αξιολόγησης της δοθείσας μαρτυρίας από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Τίποτε δεν έχει προβληθεί που να δικαιολογεί την παρέμβαση μας. Η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν προσκομίστηκε ικανοποιητική μαρτυρία προς τεκμηρίωση της πρόκλησης οποιασδήποτε ζημιάς, λόγω της συμπεριφοράς των εφεσιβλήτων και ιδιαίτερα από την έκδοση του προσωρινού διατάγματος και του μεγέθους της, μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους.
Από τη μελέτη των πρακτικών διαπιστώνεται ότι ο εφεσείων (Μ.Ε.3) δεν κατέθεσε οτιδήποτε σχετικό με την υπόθεση εφόσον μόλις άρχισε να καταθέτει ενόρκως υπεβλήθη ένσταση από πλευράς εφεσιβλήτων ως προς το επιτρεπτόν της κλήσης του ως μάρτυρα, ενόψει της ιδιότητας του και ως δικηγόρου στην υπόθεση, και η διαδικασία διακόπηκε για να δοθεί η ευκαιρία στον εφεσείοντα να τοποθετηθεί επί της ένστασης. Κατά την επόμενη δικάσιμο όμως η ένσταση απεσύρθη και αμέσως μετά ο εφεσείων προέβη στη δήλωση «Σε αυτό το στάδιο για να αποφύγουμε κατά τη γνώμη μας κάποια δυσάρεστα δεν επιθυμώ να καταθέσω ο,τιδήποτε» ολοκληρώνοντας έτσι τη μαρτυρία του. Σ΄όσον αφορά τη μαρτυρία των υπολοίπων μαρτύρων που κλήθηκαν από πλευράς εφεσείοντα, αυτή ήταν τυπική περιοριζόμενη ουσιαστικά στην κατάθεση διαφόρων εγγράφων ως τεκμηρίων, που βρίσκοντο στην κατοχή τους, ενόψει της θέσης που υπηρετούσε ο καθένας στις διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες και στην Ιερά Μητρόπολη xxx. Σημειώνεται ότι οι Μ.Ε.1, 4, 6 και 10 είναι πρωτοκολλητές και τα τεκμήρια που κατέθεσαν ήταν έγγραφα από διάφορους φακέλους υποθέσεων του Επαρχιακού και Ανωτάτου Δικαστηρίου, ενώ οι Μ.Ε.7, 8 και 9 είναι υπάλληλοι του Κτηματολογίου xxx, οι οποίοι κατέθεσαν πιστοποιητικά έρευνας ακίνητης περιουσίας και πιστοποιητικό κληρονόμων του αποβιώσαντα Χ.Τ. που εκδόθηκαν από το μουχτάρη της xxx xxx xxx και πιστοποιητικό διαχειριστών της περιουσίας του Ε.Τ. Οι άλλοι δύο μάρτυρες δηλαδή ο Μ.Ε.2, ιερέας και υπεύθυνος του γραφείου έκδοσης αδειών γάμων και ο Μ.Ε. 5 υπεύθυνος των κοιμητηρίων, είναι λειτουργοί της Ιεράς Μητρόπολης xxx και κατέθεσαν ως τεκμήρια ο μεν πρώτος πιστοποιητικό γάμου του Ε. T. με την Π. Κ., ο δε δεύτερος Βεβαίωση Ταφής αριθμού προσώπων με το επίθετο «xxx» στον ίδιο τάφο.
Η μαρτυρία όλων έγινε αποδεκτή από το πρωτόδικο Δικαστήριο ως καθόλα αξιόπιστη και ως επί το πλείστον αναντίλεκτη. Δεν κρίθηκε όμως ικανή να στοιχειοθετήσει τόσο την πρόκληση ζημιάς στον εφεσείοντα από την έκδοση του προσωρινού διατάγματος που να μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα, όσο και το ύψος της. Αντίθετα οι μάρτυρες αυτοί δεν έκαναν καμιά αναφορά για το θέμα ζημιών. Η προσέγγιση αυτή του Δικαστηρίου δεν ενέχει οτιδήποτε το μεμπτόν.
Σ΄όσον αφορά την εισήγηση περί λανθασμένης παράλειψης του Δικαστηρίου να παραπέμψει τους εφεσίβλητους στην αρμόδια αρχή για άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον τους, δεν εντοπίζουμε ο,τιδήποτε από το ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου μαρτυρικό υλικό που να αναφέρεται σε διάπραξη ποινικού αδικήματος από πλευράς εφεσιβλήτων, ώστε το Δικαστήριο να επιληφθεί του θέματος.
Δεν κρίνουμε σκόπιμο να εξετάσουμε αναλυτικά τον κάθε λόγο που προβλήθηκε από πλευράς εφεσείοντα ως προς τις κατ΄ισχυρισμόν λανθασμένες παραλείψεις ή διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, εφόσον δεν εντοπίζουμε ο,τιδήποτε στα πρακτικά και τεκμήρια που να κατατείνει στην ορθότητα ή το βάσιμο των εισηγήσεων. Η μαρτυρία που προσφέρθηκε, κυρίως έγγραφη, δεν είναι ικανή να στοιχειοθετήσει αγώγιμη συμπεριφορά σε βάρος του εφεσείοντα ή πρόκληση ζημιάς στον τελευταίο. ΄Ηταν διαδικασίες είτε στα πλαίσια Αγωγών ή άλλων Πρωτογενών Αιτήσεων που έτυχαν του ανάλογου χειρισμού από το αρμόδιο Δικαστήριο και τους Πρωτοκολλητές.
Ούτε και η εισήγηση ως προς το αναιτιολόγητο της πρωτόδικης απόφασης μας βρίσκει σύμφωνους. Επαναλαμβάνουμε ότι το Δικαστήριο εξέτασε όλο το μαρτυρικό υλικό που τέθηκε ενώπιον του για να καταλήξει ότι δεν υπήρχε μαρτυρία που να στοιχειοθετεί το αγώγιμο δικαίωμα του εφεσείοντα για αποζημιώσεις από την έκδοση του προσωρινού διατάγματος στην Αγωγή υπ΄αρ.3164/00. Εξήγησε επίσης στη συνέχεια και γιατί δεν μπορούσαν να επιτύχουν οι αξιώσεις του εφεσείοντα σ΄όσον αφορά τις άλλες διαδικασίες που κατ΄ισχυρισμόν του προκάλεσαν ζημιά, ότι δηλαδή δεν θα μπορούσε να επαναδιεκδικήσει έξοδα άλλων δικαστικών διαδικασιών. Ως εκ της μαρτυρίας που είχε προσκομιστεί πρωτόδικα, βρίσκουμε ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή και πλήρως αιτιολογημένη.
Ενόψει των πιο πάνω, όλοι οι λόγοι έφεσης είναι έκθετοι σε απόρριψη.
Σ΄όσον αφορά την ειδοποίηση αντέφεσης που αναφέρεται στη λανθασμένη επιδίκαση εξόδων στη βάση μικρότερης κλίμακας απ΄εκείνη της αγωγής, είναι νομολογιακή αρχή ότι το θέμα ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, με βάση τα γεγονότα της υπόθεσης και κυρίως το αποτέλεσμα της δίκης (βλ. Μενοίκου ν. Χριστοδουλίδη (2004)1(Γ) Α.Α.Δ. 1711 και Ελένη Στεφάνου-Mετζίτη (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 891).
Το πρωτόδικο Δικαστήριο ακολουθώντας την πιο πάνω αρχή επιδίκασε έξοδα στους εφεσίβλητους, που ήταν οι επιτυχόντες διάδικοι, στη βάση της κλίμακας ΛΚ1.000,00-5.000,00, στην οποία εμπίπτουν οι ειδικές αποζημιώσεις που ζητούντο με την Αγωγή. ΄Ηταν θέμα της διακριτικής του ευχέρειας η οποία δεν βρίσκουμε ότι ασκήθηκε λανθασμένα.
Συνεπώς η έφεση υπ΄αρ.56/10 και η αντέφεση απορρίπτονται. Σ΄όσον αφορά τα έξοδα της έφεσης και αντέφεσης, ενόψει της ανεπιτυχούς κατάληξης και των δύο δεν εκδίδουμε οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Παρέμειναν να εξεταστούν οι εφέσεις υπ΄αρ.58/10 και 56/13 των οποίων είχε αποφασιστεί η συνεκδίκαση με την έφεση υπ΄αρ.56/10, ενόψει της σχετικότητας των θεμάτων που εγείροντο.
Με την έφεση υπ΄αρ.58/10 ο εφεσείων προσβάλλει με ένδεκα λόγους έφεσης ως λανθασμένη την ενδιάμεση απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ημ. 28/1/2010, που εκδόθηκε στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης υπ΄αρ. 842/09 του Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του ημ. 10.12.2009 με την οποία ζητούσε (α) αναβολή της ακρόασης της κυρίως αίτησης μέχρις ότου εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση στην Αγωγή υπ΄αρ.6363/05 και (β) την ποινική δίωξη του K.Τ., αιτητή στη Γενική Αίτηση, και των δικηγόρων του Μάριου Ηλία και Μαρίας Βωνιάτη Ηλία. Σημειώνεται ότι με τη Γενική Αίτηση υπ΄αρ.842/09 ο Κ.Τ., εφεσίβλητος 1 στην Πολιτική ΄Εφεση υπ΄αρ.56/10, ζητούσε διάταγμα όπως ο εφεσείων αποσύρει από το Κτηματολόγιο xxx τα εμπράγματα βάρη (memos) με αρ.2259/05 και 1389/08 και να δεχθεί ταυτόχρονα την εξόφληση όλων των επιδικασθέντων ποσών προς όφελος του στην Αγωγή 3164/00, για τα οποία ενεγράφησαν τα memos. Ενόψει ολοκλήρωσης της Αγωγής υπ΄αρ.6363/05 και επικύρωσης της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε η Αγωγή, με την Πολιτική ΄Εφεση υπ΄αρ.56/10, κρίνουμε την έφεση υπ΄αρ.58/10 που αναφέρεται στην προσβολή της άρνησης από πλευράς Δικαστηρίου αναβολής της ακρόασης, ως άνευ αντικειμένου. Σ΄όσον αφορά το παράπονο του εφεσείοντα για τη μη ποινική δίωξη του Κ. Τ. και των δικηγόρων του, το σκεπτικό του πρωτόδικου Δικαστηρίου για απόρριψη του αιτήματος, ότι δηλαδή δεν είχε τέτοια αρμοδιότητα στα πλαίσια της ενώπιον του διαδικασίας αλλά μόνο ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας στη βάση του ΄Αρθρου 113 παράγραφος 2 του Συντάγματος είχε τέτοια εξουσία, μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους.
Ενόψει των πιο πάνω η έφεση υπ΄αρ.58/10 απορρίπτεται με έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου και σε βάρος του εφεσείοντα όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο στην κλίμακα €2.000-10.000.
Με την έφεση υπ΄αρ.56/13 ο ίδιος εφεσείων προσβάλλει με τρεις λόγους έφεσης την ενδιάμεση απόφαση ημ. 21/1/13 του Επαρχιακού Δικαστηρίου xxx, που εκδόθηκε στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης υπ΄αρ.1/11, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του ημ.12/3/12 με έξοδα σε βάρος του, με την οποία αίτηση του ζητούσε την επαναφορά δύο ενδιάμεσων αιτήσεων του ημ. 16/5/2011 και 8/11/11. Σημειώνεται ότι με τη Γενική Αίτηση υπ΄αρ.1/11 ο Α.Τ., εφεσίβλητος 2 στην πολιτική έφεση υπ΄άρ.56/10 ζητούσε όπως ο εφεσείων αποσύρει από το Κτηματολόγιο xxx τα εμπράγματα βάρη με αρ.480/08, 1431/08 και 1519/08 που είχε εγγράψει επί της περιουσίας του εφεσίβλητου 2, στη βάση επιδικασθέντων υπέρ του εφεσείοντα εξόδων στην Αγωγή υπ΄αρ.3164/00, τα οποία έξοδα ο εφεσίβλητος 2 είχε εξοφλήσει στις 23.6.2010.
Το Δικαστήριο με αναφορά σε νομολογία (Αίτηση της Ζήνας Μήλιου (2005) 1 Α.Α.Δ. 154), έκρινε ότι η Δ.33 επί της οποίας στηρίζετο η αίτηση δεν ετύγχανε εφαρμογής στην περίπτωση του εφεσείοντα που αφορούσε σε επαναφορά αίτησης και όχι Αγωγής και απέρριψε την αίτηση καταδικάζοντας τον στον εφεσείοντα στα έξοδα της διαδικασίας. Εξετάσαμε με προσοχή την εισήγηση και κρίνουμε ότι η προσέγγιση αυτή του Δικαστηρίου δεν ενέχει οτιδήποτε το μεμπτόν. Εκτός αυτού στη βάση των λόγων έφεσης και του περιγράμματος αγόρευσης του εφεσείοντα, όπου είναι εμφανής ο συσχετισμός της παρούσας έφεσης με τις Πολιτικές Εφέσεις με υπ΄αρ.56/10 και 58/10 που απορρίφθηκαν, το αποτέλεσμα των εν λόγω εφέσεων προδιαγράφει και την τύχη της παρούσας έφεσης.
Ως εκ τούτου η έφεση υπ΄αρ.56/13 απορρίπτεται με έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου και εναντίον του εφεσείοντα όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, στην κλίμακα €2.000-10.000.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΜΑ