public Γιασεμή, Γιασεμής Ν. Ο Αιτητής, XXXXX Κυπριανού, εμφανίζεται προσωπικά. Μαρίνα Μασούρα, για τους Καθ' ων η Αίτηση, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2018-11-14 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ , Πολιτική Αίτηση Αρ. 124/2018, 14/11/2018 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2018:D498

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

 

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 124/2018)

 

14 Νοεμβρίου, 2018

 

 

[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

(ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ

XXXXX ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΓΙΑ

ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ

ΤΥΠΟΥ HABEAS CORPUS

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΦΥΛΑΚΩΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ 1996 (62(Ι)/1996) ΤΟΝ 116(Ι)/2008 ΚΑΙ 37(Ι)/2009 ΩΣ ΕΧΟΥΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΦΥΛΑΚΩΝ, ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30, 34 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ:

 

 1.  ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 2.  ΙΩΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ

           ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ

 3.  ΑΝΝΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ

        ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΦΥΛΑΚΩΝ

_________________________

 

Ο Αιτητής, XXXXX Κυπριανού, εμφανίζεται προσωπικά.

Μαρίνα Μασούρα, για τους Καθ' ων η Αίτηση, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α ΣΗ

 

 

Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.:  Ο αιτητής τελεί υπό κράτηση στις Κεντρικές Φυλακές από τις 7.3.2014, εκτίνοντας ποινές φυλάκισης,  που του επιβλήθηκαν σε διαφορετικές ποινικές υποθέσεις κατά την περίοδο μεταξύ 19.3.2014 και 7.3.2017.  Διατάχθηκε κάποιες από τις ποινές αυτές να συντρέχουν με άλλες ποινές και κάποιες να είναι διαδοχικές, ήδη, επιβληθεισών ποινών.

 

Σύμφωνα με τη Διεύθυνση των Φυλακών, ο αιτητής, έχοντας ωφεληθεί από όλες τις μειώσεις που προβλέπονται από τον περί Φυλακών Νόμο του 1996, (Ν. 62(Ι)/1996), (ο «Νόμος»), καθώς, επίσης, από τις μειώσεις που, λόγω καθιερωμένης πρακτικής[1], προέκυψαν στην πορεία, κατά την πιο πάνω χρονική περίοδο, αναμένεται να αποφυλακιστεί στις 11.12.2018.  Ο ίδιος έχει διαφορετική άποψη.  Ισχυρίζεται ότι έπρεπε να είχε αποφυλακιστεί στις 18.9.2018 και, επομένως, θεωρεί ότι η κράτησή του είναι παράνομη.  Για το λόγο αυτό, υπέβαλε την υπό εξέταση αίτηση, με την οποία επιδιώκει την έκδοση εντάλματος habeas corpus, δυνάμει του ΄Αρθρου 155.4 του Συντάγματος.  Επιτυχία της οδηγεί, άνευ ετέρου, στην απελευθέρωσή του.  Με δεδομένη, όμως, τη διαφορετική, ως άνω, άποψη της Διεύθυνσης των Φυλακών, καταχωρίστηκε ένσταση, εκ μέρους της, από το Γενικό Εισαγγελέα.

 

Στα έγγραφα που καταχωρίστηκαν με την αίτηση και την ένσταση, αντίστοιχα, γίνεται λεπτομερής αναφορά στις ποινικές υποθέσεις που αντιμετώπισε ο αιτητής κατά την προαναφερθείσα περίοδο, στις ποινές φυλάκισης που του επιβλήθηκαν σε κάθε μια και στους όρους οι οποίοι τέθηκαν σε σχέση με αυτές.  Δεν υπάρχει, βασικά, διαφωνία όσον αφορά την πιο πάνω πραγματική πτυχή.  Όπως προκύπτει δε από αυτή, ο αιτητής αντιμετώπισε την ποινική υπόθεση αρ. 2021/2012, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, στην οποία του επιβλήθηκε, στις 19.3.2014, ποινή φυλάκισης δύο ετών, που θα άρχιζε από τις 7.3.2014.  Ακολούθως, ο αιτητής αντιμετώπισε την ποινική υπόθεση αρ. 1890/2010, του ιδίου Επαρχιακού Δικαστηρίου, στο πλαίσιο της οποίας του επιβλήθηκε, στις 9.9.2014, ποινή φυλάκισης πέντε ετών.  Η έκτισή της θα άρχιζε από τις 2.8.2014, ημερομηνία από την οποία ο αιτητής τελούσε υπό κράτηση σε σχέση με την εν λόγω υπόθεση. 

 

Με βάση τους υπολογισμούς της Διεύθυνσης των Φυλακών, διαπιστώθηκε ότι ο αιτητής, όπως έχει προαναφερθεί, αναμένεται να αποφυλακιστεί στις 11.12.2018.  Η ημερομηνία που λήφθηκε ως αφετηρία της περιόδου για την οποία υπολογίστηκαν οι μειώσεις που ο ίδιος δικαιούται στις ποινές που του επιβλήθηκαν είναι η 2.8.2014.  Ο αιτητής διαφωνεί, θεωρώντας πως, με αυτόν τον τρόπο, παραγνωρίζεται το γεγονός ότι ο ίδιος άρχισε να εκτίνει ποινή φυλάκισης από τις 7.3.2014, όταν του επιβλήθηκε η ποινή δύο ετών στην ποινική υπόθεση αρ. 2021/2012.  Είναι δε η θέση του, συναφώς, ότι, στον υπολογισμό των μειώσεων, πρέπει να ληφθεί υπόψη και η περίοδος από τις 7.3.2014 μέχρι την 1.8.2014.

 

Δεν απασχολεί το δικαστήριο, όταν αυτό επιβάλλει ποινή φυλάκισης σε κάποιο πρόσωπο για συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ο χρόνος τον οποίο το πρόσωπο αυτό, τελικώς, θα εκτίσει.  Δεν εμπίπτει καν το θέμα αυτό στη δικαιοδοσία του.  Το αν θα υπάρξει μείωση σε επιβληθείσα ποινή φυλάκισης και η έκτασή της ρυθμίζονται από τις πρόνοιες του άρθρου 12 του Νόμου.  Σημειώνεται, τέλος, πως, με το άρθρο 117[2] του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, ρυθμίζεται ο χρόνος έναρξης της έκτισης ποινής φυλάκισης. 

 

Στην προκειμένη περίπτωση, ο αιτητής δεν παραπέμπει σε οποιαδήποτε νομοθετική πρόνοια, προς υποστήριξη της πιο πάνω θέσης του.  Ο λόγος, βέβαια, είναι διότι δεν υπάρχει κάποια πρόνοια, η οποία να ρυθμίζει το υπό εξέταση θέμα κατά τον τρόπο που ο ίδιος εισηγείται.  Αντίθετα, η Διεύθυνση των Φυλακών θεωρεί ότι ο μη συνυπολογισμός, για σκοπούς των μειώσεων, τις οποίες ο αιτητής δικαιούται, της περιόδου από 7.3.2014 έως 1.8.2014, κατά την οποία αυτός εξέτιε ποινή φυλάκισης στην ποινική υπόθεση αρ. 2021/2012, διέπεται από το άρθρο 12(4) του Νόμου.  Η πρόνοια αυτή έχει ως εξής:-

 

«Σε περίπτωση που ποινή φυλάκισης συντρέχει κατά ένα μέρος της με άλλη ποινή και ταυτόχρονα υπερκαλύπτει την ποινή αυτή, η ποινή με τη μεγαλύτερη διάρκεια υπερισχύει της άλλης.»

 

 

 

Είναι σαφές, από την πιο πάνω πρόνοια, ότι, όταν επιβάλλεται σε κάποιο πρόσωπο το οποίο εκτίνει, ήδη, ποινή φυλάκισης μια δεύτερη ποινή φυλάκισης, μεγαλύτερης διάρκειας από την πρώτη, οι μειώσεις τις οποίες το πρόσωπο αυτό δικαιούται υπολογίζονται με αναφορά στη δεύτερη μεγαλύτερη ποινή και η περίπτωση του αιτητή είναι τέτοια.  Η διευθέτηση δε αυτή είναι, οπωσδήποτε, κατά πολύ πιο ευνοϊκή από την πρόνοια στο άρθρο 117(2) του Κεφ. 155, που προβλέπει για τη διαδοχικότητα των ποινών.  ΄Ο,τι είναι, όμως, εν προκειμένω, σημαντικό, είναι η απουσία οποιασδήποτε πρόνοιας στο Νόμο, η οποία να προβλέπει, σε περίπτωση ως η ανωτέρω, μειώσεις στην ποινή φυλάκισης για την περίοδο που μέρος της έχει, ήδη, εκτιθεί, πριν οι δύο ποινές, κατ' εφαρμογή του εδαφίου (4) του άρθρου 12 του Νόμου, αρχίσουν να συντρέχουν.    

 

Για τους λόγους, λοιπόν, που εξηγούνται πιο πάνω, η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται.  Ουδεμία διαταγή ως προς τα έξοδα.

 

              

                                    

 

 

                                                             Γ.Ν. Γιασεμής,

                                                                      Δ.

 

 

/ΜΠ