|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:D270
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική αίτηση αρ.56/18
5 Ioυνίου, 2018
[Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ]
Αναφορικά με το άρθρο 155.4 του Συντάγματος και τα Άρθρα 3 και 9 του Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1964,
και
Αναφορικά με τον περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία έκδοσης ενταλμάτων προνομιακής φύσεως) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2018
και
Αναφορικά με την Αίτηση του Γενικού εισαγγελέα της Δημοκρατίας για άδεια για την καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari και/ή prohibition.
και
Aναφορικά με το Διάταγμα του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού - Δικαιοδοσία Γονικής Μέριμνας - ημερ. 02/04/2018 στην αίτηση γονικής μέριμνας υπ΄αρ.130/18
------------------
Σ.Χαραλάμπους με Κ.Παπαδοπούλου, για Γενικό Εισαγγελέα, αιτητή
A Π Ο Φ Α Σ Η
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Ο αιτητής, αιτείται από το Δικαστήριο άδεια για την καταχώρηση Αίτησης δια Κλήσεως για την έκδοση Προνομιακών Ενταλμάτων της φύσεως Certiorari και/ή Prohibition, ως ακολούθως:
Α) Διάταγμα Certiorar\i για μεταφορά και/ή μετάθεση (to remove) στο Ανώτατο Δικαστήριο για σκοπούς ακύρωσης του Διατάγματος που εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού - Δικαιοδοσία Γονικής Μέριμνας- στην αίτηση Γονικής Μέριμνας υπ' αρ. 130/18, ημερ. 02/04/2018, με το οποίο δόθηκε άδεια του Δικαστηρίου για απαλλαγή από οποιαδήποτε υποχρέωση για επιστροφή ή συμψηφισμό χορηγιών στους αιτητές και στα ανήλικα τους τέκνα για τα διαμερίσματα που αναφέρονται στο Διάταγμα, βάσει των διατάξεων του μόνου άρθρου αρ.9 που παραμένει σε ισχύ, του Νόμου 91(Ι)/2006 που έχει καταργηθεί, για τους λόγους που αναφέρονται στο Διάταγμα.
Β) Διάταγμα Certiorari για μεταφορά και/ή μετάθεση (to remove) στο Ανώτατο Δικαστήριο για σκοπούς ακύρωσης του Διατάγματος που εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού - Δικαιοδοσία Γονικής Μέριμνας- στην αίτηση Γονικής Μέριμνας υπ' αρ. 130/18, ημερ. 02/04/2018, με το οποίο υποχρεώνει την Αρμόδια Αρχή/Όργανο (Υπουργό Οικονομικών και/ή Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Οικονομικών) όπως εκδώσουν τις σχετικές βεβαιώσεις απαλλαγής των αιτητών και των ανήλικων τους τέκνων, από την οποιαδήποτε υποχρέωση για επιστροφή ή συμψηφισμό χορηγιών που απαιτεί το Τμήμα Φορολογίας για τα διαμερίσματα που αναφέρονται στο Διάταγμα, για να μπορεί να εξεταστεί η νέα αίτηση τους για μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ 5% με τον νέο καταργητικό Νόμο 129(Ι)/2011.
Γ) Διάταγμα Prohibition με το οποίο να απαγορεύεται και/ή εμποδίζεται το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού, από το να συνεχίσει την αναρμόδια και/ή καθ' υπέρβαση εξουσίας και/ή αρμοδιότητας και/ή δικαιοδοσίας, εκδίκαση της Αίτησης Γονικής Μέριμνας υπ' αρ. 130/18, ήτοι να απαγορεύεται και/ή εμποδίζεται το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού να αποφασίσει επί της συμμόρφωσης ή μη της αρμόδιας Αρχής με το Διάταγμα του και/ή να επιληφθεί τυχόν αίτησης παρακοής του εκδοθέντος Διατάγματος ημερ. 02/04/2018 και/ή με οποιοδήποτε τρόπο διατάξει την εκτέλεση του Διατάγματος ημερ. 02/04/2018.
Στις 02/04/2018 εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού - Δικαιοδοσία Γονικής Μέριμνας - Διάταγμα στα πλαίσια της Μονομερούς Αίτησης Γονικής Μέριμνας υπ' αρ. 130/18. Σύμφωνα με το Διάταγμα του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού, δόθηκε άδεια του Δικαστηρίου για απαλλαγή από οποιαδήποτε υποχρέωση για επιστροφή ή συμψηφισμό χορηγιών στους αιτητές και στα ανήλικα τους τέκνα για τα δύο διαμερίσματα που περιγράφονται στο Διάταγμα, βάσει των διατάξεων του μόνου άρθρου αρ. 9 που παραμένει σε ισχύ, του νόμου 91 (ί)/2006 που έχει καταργηθεί.
Περαιτέρω, το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού, εξέδωσε Διάταγμα με το οποίο υποχρεώνει την Αρμόδια Αρχή/Όργανο (Υπουργό Οικονομικών και/ή Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών) όπως εκδώσουν τις σχετικές βεβαιώσεις απαλλαγής των αιτητών και των ανήλικων τους τέκνων, από την οποιαδήποτε υποχρέωση για επιστροφή ή συμψηφισμό χορηγιών που απαιτεί το Τμήμα Φορολογίας για τα υπό αναφορά διαμερίσματα, για να μπορεί να εξεταστεί η νέα αίτηση τους για μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ 5% με τον νέο καταργητικό νόμο 129(Ι)/2011.
Με τα ανωτέρω Διατάγματα, δίδεται άδεια για απαλλαγή των γονέων των ανηλίκων και των ανηλίκων από υποχρεώσεις που επιβάλλονται από το Νόμο αναφορικά με ζητήματα απαλλαγής από οποιαδήποτε υποχρέωση για επιστροφή ή συμψηφισμό χορηγιών και διατάζουν την αρμόδια Αρχή να προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες.
To εν λόγω διάταγμα γνωστοποιήθηκε στη Διοίκηση αργότερα, όταν ζητήθηκε από τους αιτητές η συμμόρφωση σ΄αυτό.
O Γενικός Εισαγγελέας αιτείται τις ως άνω θεραπείες κυρίως στη βάση της μη ύπαρξης δικαιοδοσίας του Οικογενειακού Δικαστηρίου για ένα θέμα που αφορά Διοικητικό Δίκαιο και για το οποίο υπήρχε σε εξέλιξη έρευνα της αρμοδίας αρχής ώστε να ληφθεί απόφαση, η οποία μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής.
΄Εχω εξετάσει τις θέσεις που προβάλλονται στα πλαίσια των αρχών που καθορίζουν το έρεισμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου να παραχωρήσει άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari.
Είναι γεγονός ότι το επίδικο διάταγμα εξεδόθη μετά από μονομερή αίτηση από τα πιο πάνω πρόσωπα χωρίς επίδοση στη Δημοκρατία ή στο Γενικό Εισαγγελέα, (και χωρίς να είναι επιστρεπτέο). Εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον διαφαίνεται ότι το διάταγμα έχει αντικείμενο θέμα Διοικητικού Δικαίου, αφού δίδεται «άδεια του Δικαστηρίου για απαλλαγή από οποιαδήποτε υποχρέωση για επιστροφή ή συμψηφισμό χορηγιών στους αιτητές». Ενώ από τα τεκμήρια που καταχωρούνται στην ένορκη δήλωση που στηρίζει την αίτηση, διαφαίνεται πως το θέμα ήταν αντικείμενο εξέτασης στα πλαίσια της σχετικής νομοθεσίας από τη διοικητική αρχή. Επιπλέον το διάταγμα υποχρέωνε «την Αρμόδια Αρχή/΄Οργανο/Υπουργό Οικονομικών ή Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Οικονομικών», όπως εκδώσουν σχετικές βεβαιώσεις απαλλαγών που φαίνεται να αφορούν φορολογικές υποχρεώσεις προς το κράτος.
Καταφαίνεται συνεπώς από τα πιο πάνω με μόνη αναφορά στο περιεχόμενο του εν λόγω διατάγματος, ότι στοιχειοθετείται συζητήσιμη υπόθεση, ώστε να πρέπει να παραχωρηθεί άδεια (βλ. R. v. Northumberland Compensation Appeal Tribunal, ex parte Shaw {1952} 1 All E.R. 122, Tζεννάρο Περρέλλα (αρ.2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692).
΄Εχω περαιτέρω προβληματιστεί εάν υφίσταται άλλο ένδικο μέσο έναντι της ισχύος του εν λόγω διατάγματος.
Στον περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Διαδικαστικό Κανονισμό του 1990 ως έχει τροποποιηθεί δεν περιλαμβάνεται οποιαδήποτε συγκεκριμένη πρόνοια. Όμως στον Κανονισμό 11 αναφέρεται πως «για διαδικασία που αφορά άλλο θέμα για το οποίο δεν γίνεται ειδικότερη πρόνοια στον Κανονισμό αυτό, εφαρμόζονται οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας». Θα μπορούσε λοιπόν να υποστηριχθεί ότι ισχύει η Δ.48 θ.11 ή η Δ.48 θ.8(4) των θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και ότι ο αιτητής έχει κατ΄αρχήν άλλο ένδικο μέσο στη διάθεση του. Ωστόσο ο αιτητής επικαλείται και εξαιρετικές περιστάσεις που σχετίζονται ουσιαστικά με τη λειτουργία των αρμοδίων αρχών, οι οποίες θα κληθούν να εφαρμόσουν ένα διάταγμα «οικογενειακής υφής», στα πλαίσια οικονομικών και φορολογικών νομοθεσιών. Εξάλλου εν προκειμένω που το έρεισμα της αίτησης είναι η προβαλλόμενη έλλειψη δικαιοδοσίας, η περίπτωση μπορεί να κριθεί ως εξαιρετική από μόνη της, καθιστώντας δυνατή τη θεραπεία παραχώρησης αδείας (βλ. Ανθίμου (1991)1 Α.Α.Δ. 41, και R v. Secretary of State {1986} 1 All E.R. 717, και Σύγγραμμα Π. Αρτέμη, Προνομιακά Εντάλματα σελ.166, 167).
Ενόψει των ειδικών αυτών περιστάσεων έχω καταλήξει ότι οι αιτούμενες θεραπείες Α και Β μπορεί να αποδοθούν. Ως εκ τούτου δίδεται άδεια στον αιτητή ως οι παράγραφοι Α και Β ανωτέρω.
Αναστέλλεται η ισχύς του επίδικου διατάγματος στην αίτηση Γονικής Μέριμνας, ως άνω, μέχρι εκδίκασης της κύριας αίτησης ή νεωτέρας διαταγής του παρόντος Δικαστηρίου.
Ο αιτητής να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση διατάγματος certiorari εντός 8 ημερών από σήμερα και να επιδοθεί στα ως άνω ενδιαφερόμενα πρόσωπα σύμφωνα με το Διαδικαστικό Κανονισμό του 2018.
Η αίτηση να ορισθεί από το Πρωτοκολλητείο στις 20.6.2018 και ώρα 9.15π.μ.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου,
Δ.