|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:A281
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ. 438/2012
8 Ιουνίου, 2018
[ΠΑΝΑΓΗ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΜΕΤΑΞΥ:
EUROCYPRIA AIRLINES LTD (ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ) ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΑΥΤΗΣ κ. ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Εφεσειόντων/Καθ΄ ων η αίτηση
ΚΑΙ
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ
Εφεσίβλητης/Αιτήτριας
-----------------
Στ. Καρακατσάνη για κα Αργ. Ιωάννου Για Εφεσείοντες
Χρ. Κληρίδης Για Εφεσίβλητη
------------------------
ΠΑΝΑΓΗ Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Χριστοδούλου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Η παρούσα έφεση έχει στο στόχαστρο της απόφαση του Εργατικού Δικαστηρίου Λάρνακας-Αμμοχώστου, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση των εφεσειόντων/καθ΄ ων η αίτηση δυνάμει της Δ.57 θ.2 των περί Πολιτικής Δικονομίας διαδικαστικών Κανονισμών για παράταση του χρόνου των 15 ημερών που προβλέπεται από τη Δ.33 θ.5 προς καταχώριση αίτησης παραμερισμού της απόφασης που εκδόθηκε στην απουσία τους στις 2.6.11.
Η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης προσβάλλεται με 14 λόγους έφεσης. Ωστόσο, κατά την επ΄ ακροατηρίω συζήτηση της υπόθεσης, η ευπαίδευτη συνήγορος των εφεσειόντων αναγνώρισε - και ορθώς - πως όλοι οι λόγοι έφεσης έχουν στο επίκεντρο τους τον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Όντως, σύμφωνα με τη Λυσιώτη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2000) 1 Α.Α.Δ. 364 η οποία κωδικοποίησε τις επί του θέματος αρχές της νομολογίας, σε αιτήματα παράτασης προθεσμίας δυνάμει της Δ.57 θ.2:-
1. Η προεξάρχουσα αρχή είναι ότι η σχετική εξουσία του Δικαστηρίου αποτελεί ζήτημα διακριτικής ευχέρειας η οποία ασκείται δικαστικά,
2. Οι τασσόμενες προθεσμίες αποτελούν βασικό υποστήριγμα του νομικού μας συστήματος για την αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης,
3. Η υπερβολική αργοπορία δυνατόν να πείσει το Δικαστήριο να αρνηθεί την παράταση της προθεσμίας και συναφώς ο αιτητής φέρει το βάρος να αποδείξει ότι δικαιολογημένα καθυστέρησε να αποταθεί και
4. Αποκλειστικός οδηγός για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου είναι το συμφέρον της δικαιοσύνης, το οποίο σταθμίζεται στη βάση των ιδιαίτερων περιστατικών της κάθε υπόθεσης.
Τα περιστατικά που συνθέτουν την υπό κρίση περίπτωση απορρέουν από τα πρακτικά της πρωτόδικης διαδικασίας και τις ενόρκους δηλώσεις που συνόδευαν την αίτηση των εφεσειόντων και την ένσταση της εφεσίβλητης. Τα παραθέτουμε με κάθε δυνατή συντομία:-
Η εφεσίβλητη υπήρξε εργοδοτούμενη των εφεσειόντων από το 1991, πλην όμως στις 11.9.09 η εργοδότηση της τερματίστηκε με το αιτιολογικό ότι είχε καταστεί πλεονάζον προσωπικό.
Η εφεσίβλητη αντέδρασε στον τερματισμό της εργοδότησης της με αίτηση, αξιώνοντας εναντίον των εφεσειόντων αποζημιώσεις για παράνομη απόλυση.
Με τη συμπλήρωση των δικογράφων η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση στις 20.10.10, πλην όμως η ακρόαση αναβλήθηκε κατόπιν αιτήματος των δικηγόρων των εφεσειόντων (Χρυσαφίνης & Πολυβίου Δ.Ε.Π.Ε.) για τις 26.1.11. Στο μεταξύ όμως οι εφεσείοντες τέθηκαν υπό εκκαθάριση και ενόψει τούτου το πρωτόδικο Δικαστήριο ικανοποίησε μη ενστάσιμο αίτημα των δικηγόρων τους για αναβολή της ακρόασης και ως νέα ημερομηνία ακρόασης δόθηκε η 11.4.11.
Στο μεσοδιάστημα, στις 16.3.11, οι δικηγόροι της εφεσίβλητης απέστειλαν επιστολή στους δικηγόρους των εφεσειόντων ότι δεν θα συγκατατεθούν σε νέα αναβολή και την ίδια ημέρα παρέλαβαν ηλεκτρονικό μήνυμα από τον εκκαθαριστή των εφεσειόντων (τον Ιακωβίδη, στο εξής ο Εκκαθαριστής) ότι την υπόθεση την είχε παραπέμψει για χειρισμό στο δικηγόρο Λάκη Τσιέλεπο γιατί ο κ. Πολυβίου θα ενεργούσε ως δικηγόρος και για τις Κυπριακές Αερογραμμές. Πράγματι την επομένη, 17.3.11, ο κ. Πολυβίου απέστειλε στους δικηγόρους της εφεσίβλητης επιστολή που επιβεβαίωνε τα πιο πάνω και στις 23.3.11 ο Εκκαθαριστής, με νέο ηλεκτρονικό μήνυμα, πληροφορούσε τους δικηγόρους της εφεσίβλητης ότι όλα τα σχετικά έγγραφα της υπόθεσης προωθήθηκαν στο δικηγόρο Λ. Τσιέλεπο. Ενόψει τούτου οι δικηγόροι της εφεσίβλητης απέστειλαν, στις 29.3.11 και 6.4.11, επιστολές στον εν λόγω δικηγόρο με τις οποίες τον ενημέρωναν ότι η υπόθεση ήταν ορισμένη για ακρόαση στις 11.4.11 και μέχρι τότε θα έπρεπε να καταλήξουν επί της πρότασης που είχε υποβληθεί για διευθέτηση, διαφορετικά θα άρχιζε η ακρόαση. Οι επιστολές αυτές δεν απαντήθηκαν.
Στις 11.4.11 το πρωτόδικο Δικαστήριο ικανοποίησε αίτημα του κ. Π. Πολυβίου να αποσυρθεί από δικηγόρος των εφεσειόντων και κατά τη δικάσιμο αυτή εμφανίστηκε εκ μέρους των εφεσειόντων ο δικηγόρος Γ. Χαπάρης, ο οποίος ανάφερε ότι ως νέοι δικηγόροι τους διορίστηκαν από τον Εκκαθαριστή οι Χρύσης Δημητριάδης & Μουσιούτας και ζήτησε εκ μέρους τους αναβολή της ακρόασης προκειμένου να υπογραφεί το σχετικό διοριστήριο. Στο αίτημα αναβολής ο δικηγόρος της εφεσίβλητης έφερε ένσταση, αλλά το πρωτόδικο Δικαστήριο το ικανοποίησε και όρισε την υπόθεση για ακρόαση στις 30.5.11 και ώρα 9:30 π.μ.. Στη συνέχεια όμως, επιβεβαιώθηκε στους δικηγόρους της εφεσίβλητης ότι την υπόθεση των εφεσειόντων θα την χειριζόταν ο δικηγόρος Λ. Τσιέλεπος, προς τον οποίο απέστειλαν επιστολή ημερ. 27.5.11 εκφράζοντας τη διαμαρτυρία τους για τον τρόπο που πετύχαιναν αναβολές της ακρόασης. Ό,τι όμως εν τέλει έχει σημασία είναι ότι μέχρι τις 10:30 π.μ. της 30.5.11, ουδείς εμφανίστηκε εκ μέρους των εφεσειόντων με αποτέλεσμα να εκδοθεί στην απουσία τους απόφαση προς όφελος της εφεσίβλητης για ποσό €65.655,72 πλέον έξοδα.
Τα πιο πάνω περιστατικά δεν αμφισβητήθηκαν πρωτοδίκως. Ό,τι αμφισβητήθηκε ήταν μόνο ο ισχυρισμός των δικηγόρων της εφεσίβλητης ότι στις 2.6.11 απέστειλαν τηλεομοιότυπο στον Εκκαθαριστή, στον οποίο επισύναπταν αντίγραφο της εκδοθείσας απόφασης ημερ. 2.6.11 και τον καλούσαν σε συμμόρφωση. Το τηλεομοιότυπο αυτό, ισχυρίστηκε ο Εκκαθαριστής, ουδέποτε περιήλθε σε γνώση του και «. αν ήθελε θεωρηθεί πως η συγκεκριμένη επιστολή παραλήφθηκε από το γραφείο μου, πράγμα με το οποίο δεν συμφωνών, δεν σημαίνει πως εγώ έλαβα γνώση αυτής. Σημειώνω ότι το συγκεκριμένο διάστημα (Μάιο, Ιούνιο και Ιούλιο του 2011) εργοδοτούσα συγκεκριμένο υπάλληλο στο γραφείο μου ο οποίος μεταξύ άλλων χειριζόταν και θέματα που προέκυπταν από την εκκαθάριση της Eurocypria, του οποίου οι υπηρεσίες τερματίστηκαν τελικά τον Σεπτέμβριο του 2011 για τον λόγο ότι ασκούσε πλημμελώς τα καθήκοντα του». Το ότι - ισχυρίστηκε - εκδόθηκε απόφαση εναντίον των εφεσειόντων το πληροφορήθηκε για πρώτη φορά στις 2.8.11 από τον Γ. Τσιέλεπο και στη συνέχεια και με την επιστολή ημερ. 6.8.11 των δικηγόρων της εφεσίβλητης οι οποίοι επισύναπταν και την (αμφισβητούμενη) επιστολή ημερ. 2.6.11.
Επιπροσθέτως της πιο πάνω αμφισβήτησης, και προκειμένου να δικαιολογηθεί ο χρόνος που παρήλθε μέχρι την καταχώριση της επίδικης αίτησης στις 11.10.11, ο Εκκαθαριστής επέρριψε την ευθύνη στο δικηγόρο των εφεσειόντων. Συγκεκριμένα πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι ο δικηγόρος των εφεσειόντων Γ. Τσιέλεπος τον διαβεβαίωσε ότι θα προχωρούσε άμεσα σε καταχώριση αίτησης παραμερισμού, αλλά επειδή δεν το έπραξε του απέστειλε στις 13.9.11 επιστολή διαμαρτυρίας. Ακολούθως, αφού ζήτησε και παρέλαβε τον φάκελο της υπόθεσης στις 29.9.11, διόρισε νέο δικηγόρο των εφεσειόντων την Α. Ιωάννου, η οποία καταχώρισε την επίδικη αίτηση στις 11.10.11.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού διεξήλθε ό,τι τέθηκε ενώπιον του από τους διαδίκους, απέρριψε την αίτηση των εφεσειόντων με αναφορά στις νομικές αρχές της Λυσιώτης (ανωτέρω). Παραθέτουμε επί τούτου μέρος του σχετικού σκεπτικού του πρωτόδικου Δικαστηρίου:-
«Όπως αναφέραμε πιο πάνω οι κυριότερες από τις προϋποθέσεις που θέτει η νομολογία για έγκριση αιτήματος για παράταση χρόνου για καταχώρηση αίτησης παραμερισμού εκδοθείσας απόφασης είναι η ύπαρξη ικανοποιητικού λόγου για την παράλειψη του αιτητή να αποταθεί στο Δικαστήριο εμπρόθεσμα και το κατά πόσον ο αιτητής δεν επέδειξε υπέρμετρη καθυστέρηση και αργοπορία στο να διεκδικήσει το δικαίωμα του για παράταση του χρόνου που καθορίζουν οι προθεσμίες αλλά κινήθηκε με την πρώτη δυνατή ευκαιρία. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε καταλήξει ότι οι Καθ΄ων η Αίτηση έχουν επιδείξει αδιαφορία για την πορεία της υπόθεσης και τη δικαστική διαδικασία και δεν παρείχαν, ικανοποιητικές και επαρκείς δικαιολογίες γιατί δεν φρόντισαν να πληροφορηθούν μετά τις 11.4.11 πότε επαναορίστηκε η υπόθεση για ακρόαση ώστε να δοθεί στο Δικαστήριο ικανοποιητικός λόγος αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι οι Καθ' ων η Αίτηση πληροφορήθηκαν πρώτη φορά για την έκδοση της απόφασης στις 2.8.11.
Στην υπόθεση Βουρία ν. Δασκάλου (1993) 1 ΑΑΔ 808 λέχθηκαν τ' ακόλουθα:
«Εκείνος που επιδιώκει το δίκαιο δεν μπορεί να επιδείξει αδιαφορία για τα δικαιώματα του ή εκείνα του αντιδίκου ή καταφρόνηση για τα θεσμικά πλαίσια άσκησης των δικαιωμάτων του. Εκεί όμως που επιδεικνύει σπουδή για την άσκηση των δικαιωμάτων του και εκτρέπεται λόγω σφάλματος ή αδιαφορίας του δικηγόρου, μπορεί να τύχει συγχώρεσης νοουμένου ότι δεν διαπιστώνεται άλλος ανατρεπτικός παράγοντας για την απονομή της δικαιοσύνης».
Στην παρούσα περίπτωση οι Καθ' ων η Αίτηση δεν επέδειξαν επιμέλεια και σπουδή για τα δικαιώματα τους. Αντίθετα βρίσκουμε ότι επέδειξαν αδιαφορία και καταφρόνηση για τη δικαστική διαδικασία.
Τα πιο πάνω, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι Καθ' ων η Αίτηση στην αίτηση εργατικής διαφοράς (αιτητές στην υπό εξέταση αίτηση) απέτυχαν να αποσείσουν το βάρος της απόδειξης που τους βαρύνει αφού απέτυχαν (ί) να αποδείξουν ότι επέδειξαν την απαιτούμενη επιμέλεια κατά την πορεία της υπόθεσης και (ii) να δικαιολογήσουν την αποτυχία τους στο να καταχωρήσουν εμπρόθεσμα την αίτηση παραμερισμού της εκδοθείσας απόφασης εναντίον τους αφού δεν δόθηκε ικανοποιητικός λόγος για το ότι δεν έλαβαν γνώση της εκδοθείσας απόφασης πριν τις αρχές Αυγούστου του 2011.
Υπό τις περιστάσεις κρίνουμε ότι δεν δικαιολογείται η άσκηση της διακριτικής μας ευχέρειας υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση.»
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα πιο πάνω, το κρίσιμο ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο υπό τα περιστατικά της υπόθεσης παρέχεται δυνατότητα στο Εφετείο για επέμβαση στον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του πρωτόδικου Δικαστηρίου, που αποτελεί και την προεξάρχουσα αρχή σε αιτήματα παράτασης προθεσμιών.
Κατά πάγια νομολογία επέμβαση του Εφετείου στον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας, προσδιοριστικής του αυτεξούσιου της δικαστικής κρίσης, δικαιολογείται στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται ότι η άσκηση της (α) έγινε έξω από το πλαίσιο που παρέχεται από το νόμο, (β) οδηγεί σε πασιφανή αδικία και (γ) είναι προϊόν πλάνης ως προς τα γεγονότα, σφάλμα νόμου, εφαρμογή λανθασμένων αρχών δικαίου, λήψη υπόψη άσχετων στοιχείων ή μη λήψη υπόψη σχετικών στοιχείων (βλ. Λυσιώτης (ανωτέρω), APL Alexander Promotions Ltd v. Gerlington Ltd κ.α., Πολ. Εφ. Ε40/15 ημερ. 31.1.18 και Chr. Petrides Tradelings Ltd v. Πετρίδου, Πολ. Εφ. 201/12 ημερ. 7.2.18 που παραπέμπουν στη σχετική επί του θέματος προηγούμενη νομολογία).
Υπό τα περιστατικά της υπό κρίση περίπτωσης διαμορφώσαμε την άποψη ότι στη βάση του σκεπτικού της πρωτόδικης απόφασης (ανωτέρω) δεν μπορεί να υποστηριχθεί βάσιμα ότι οι παράγοντες που έλαβε υπόψη το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν δικαιολογούσαν τον τρόπο με τον οποίο άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια. Προς τούτο είναι αρκετό να επισημάνουμε ότι το συμπέρασμα του Δικαστηρίου ότι επέδειξαν αδιαφορία για την πορεία της υπόθεσης τους και τη δικαστική διαδικασία δικαιολογείται πλήρως ως αποτέλεσμα της εν τέλει μη εμφάνισής τους στο Δικαστήριο για ακρόαση της υπόθεσης στις 30.5.11, ημερομηνία που γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν από 11.4.11. Επιπρόσθετα το γεγονός ότι κατά την εν λόγω ημερομηνία εκδόθηκε απόφαση εναντίον τους το πληροφορήθηκαν με τηλεομοιότυπο που αποδεδειγμένα απέστειλαν οι δικηγόροι της εφεσίβλητης στον Εκκαθαριστή και ο ισχυρισμός του Εκκαθαριστή ότι δεν το έλαβε ή (αμελής) υπάλληλος του γραφείου του δεν το έθεσε υπόψη του, είναι στοιχείο που δεν μπορούσε να έχει επιπτώσεις στον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Εν πάση περιπτώσει, όπως ορθώς παρατήρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο, η επίδικη αίτηση καταχωρίστηκε 11.10.11 και οι δικαιολογίες των εφεσειόντων για την 4μηνη καθυστέρηση στην καταχώρισή της δεν ήταν πειστικές.
Κατ΄ ακολουθία των πιο πάνω κρίνουμε πως το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έχει υποπέσει σε οποιοδήποτε σφάλμα ως προς τα στοιχεία που συνεκτίμησε για άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας και κατά συνέπεια η έφεση απορρίπτεται με έξοδα, τα οποία καθορίζουμε στο ποσό των €2.000 συν ΦΠΑ προς όφελος της εφεσίβλητης.
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
/κβπ