|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:D169
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ Αρ. 26/2018
(Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.)
5 Απριλίου 2018
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΥΠ' ΑΡ. 8244/16 ΤΟΥ ΜΟΝΙΜΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΜΟΝΙΜΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 1.3.2018
-------------------------------
Ν. Κέκκος με Κ. Τίκκα (ασκούμενο δικηγόρο) για Γενικό Εισαγγελέα
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Ο Αιτητής, o Έντιμος Γενικός Εισαγγελέας μέσω του ευπαιδεύτου συνηγόρου που τον εκπροσωπεί στην ποινική υπόθεση Αρ. 8244/16 ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λάρνακας/Αμμοχώστου, συμφώνησε όπως διεξαχθεί Δίκη Εντός Δίκης προκειμένου να διαπιστωθεί το νομότυπο της έρευνας που έγινε στην οικία των Κατηγορουμένων στις 28.1.2016 μεταξύ των ωρών 15.41-18.55. Τα ερωτήματα που έθεσε προς απάντηση το Κακουργιοδικείο είναι:
"1) Κατά πόσο η έρευνα, ή μέρος αυτής, διεξήχθη χωρίς την ύπαρξη εντάλματος έρευνας.
2) Ότι κατά την διάρκεια της έρευνας εντοπίστηκαν και κατασχέθηκαν αντικείμενα για τα οποία το Δικαστήριο δεν εξουσιοδότησε την αστυνομία να κατάσχει και,
3) Η έρευνα ή μέρος αυτής, διεξήχθη απόντων των δυο κατηγορουμένων από την κατοικία τους. "
Το Κακουργιοδικείο άκουσε τέσσερις μάρτυρες για την Κατηγορούσα Αρχή και τον Κατηγορούμενο 1 αναφορικά με τα γεγονότα που περιβάλλουν το Διάταγμα Ερεύνης ημερ. 28.1.2016, ECLI:CY:AD:2016:D147 κατά την εκτέλεση του.
Ακολούθως έλαβε καθοδήγηση από τις Αλ-Χάματ κ.α. ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 117, Μιχαήλ Π.Ε. 345/13 ημερ. 30.1.2015, ECLI:CY:AD:2015:A45 και Σύνδεσμος για την Πρόληψη της Βίας στα Γήπεδα (1996) 1 Α.Α.Δ. 171 "όπου υποδείχθει ότι θα πρέπει να διαχωριστούν οι εξελίξεις και περιστάσεις που λαμβάνουν χώρα μέχρι του σημείου της εκδόσεως του εντάλματος έρευνας, από τις μετέπεια πιθανές περιστάσεις ή συνθήκες εκτέλεσης του. Είναι στο πρώτο στάδιο που ελέγχεται, με προνομιακό ένταλμα, η εγκυρότητα της έκδοσης του εντάλματος έρευνας, ως το αποτέλεσμα της δικαστικής απόφασης."
Ακολούθως έκρινε ότι τα προαπαιτούμενα του Άρθρου 28(1), του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ. 155 και κατά πόσο αυτά έχουν τηρηθεί, στα πλαίσια πλέον εκτέλεσης του εντάλματος έρευνας, εμπίπτουν στην αρμοδιότητα και τον έλεγχο του (Κακουργιοδικείου). Έκρινε ότι αυτά έπονται της εγκυρότητας ή της νομιμότητας της δικαστικής απόφασης που αναθεωρούνται μόνο κατ' έφεση ή με προνομιακό ένταλμα.
Περαιτέρω έκρινε ότι η απουσία καταγραφής της ώρας εκδόσεως του εντάλματος ήταν καταλυτική. Η απουσία της ώρας εκδόσεως, συνιστά ουσιώδες ελάττωμα και παράλειψη στην όψη του εντάλματος, κατά παράβαση του Άρθρου 28(1) του ΚΕΦ. 155, που το καθιστά ανύπαρκτο. Αυτό δεν παρείχε εξουσία, τέτοια, ώστε να μπορούσε να παράξει αποτελέσματα. Στην ουσία, τα αστυνομικά όργανα ποτέ δεν είχαν στα χέρια τους προς εκτέλεση, ένταλμα έρευνας. Έκρινε περαιτέρω ότι δεν μπορούσε το κενό αυτό να συμπληρωθεί με προφορική ή άλλη μαρτυρία. Ούτε μπορούσε η καταγραμμένη ώρα στον όρκο βάσει του οποίου εξεδόθη το ένταλμα έρευνας, να συμπληρώσει τα όσα θα έπρεπε να αποτυπώνονται στο ένταλμα. Κατάληξε επίσης ότι από την προσαχθείσα μαρτυρία ήταν αδύνατο να εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα ως προς την ώρα υπογραφής του εντάλματος από τον Δικαστή. Ήταν δε η τελική του κατάληξη ότι το σύνολο των κατασχεθέντων είναι προϊόν παράνομης έρευνας και συνεπώς δεν μπορούν να αποτελέσουν αποδεικτικό υλικό.
Ο αιτητής, παρόλο που συμφώνησε στη διεξαγωγή της Δίκης εντός Δίκης με ενδεχόμενο το Κακουργιοδικείο να αχθεί στην απόφαση στην οποία τελικά κατέληξε, τώρα πιστεύοντας ότι το Κακουργιοδικείο λανθασμένα αποφάσισε ως ανωτέρω, κατεχώρησε την υπό εξέταση αίτηση με την οποία αιτείται:
"(Α). Άδεια του Σεβαστού Δικαστηρίου για καταχώρηση Αίτησης για έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari για παραπομπή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου προς ακύρωση της ενδιάμεσης Απόφασης του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λάρνακας ημερομηνίας 1/3/2018 στην Ποινική Υπόθεση υπ' αρ. 8244/16, με την οποία ουσιαστικά ακύρωσε το Ένταλμα έρευνας ημερομηνίας 28/1/2016 ΚΑΙ
(Β) Προσωρινό Διάταγμα που να αναστέλλει οποιαδήποτε περαιτέρω ενέργεια και/ή διαδικασία σε σχέση με τα ανευρισκόμενα από την έρευνα Τεκμήρια στα πλαίσια της Ποινικής Υπόθεσης υπ' αρ. 8244/16, μέχρι την αποπεράτωση της παρούσας διαδικασίας, ΚΑΙ
(Γ) Οποιαδήποτε άλλη συναφή προς τα Εντάλματα Certiorari και Prohibition θεραπεία, ΚΑΙ
(Δ) Οοιαδήποτε άλλη διαταγή ήθελε κρίνει ορθή και δίκαιη υπό τις περιστάσεις το Σεβαστό Δικαστήριο."
Σημειώνεται ότι η Αίτηση καταχωρήθηκε στις 27.3.2018 ενώ η προσβαλλόμενη πρωτόδικη απόφαση εξεδόθη την 1.3.2018.
Η αίτηση αποτελείται από την μονομερή αίτηση και Ένορκη Δήλωση του Υπαστυνόμου Σπύρου Χρυσοστόμου ημερ. 27.3.2018 στην οποία επισυνάπτονται ως τεκμήρια, το επίδικο ένταλμα έρευνας ημερ. 28.1.2016, το κατηγορητήριο το οποίο αντιμετωπίζουν οι δύο κατηγορούμενοι και η προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 1.3.2018, Τεκμήρια 1-3 αντίστοιχα. Στο σώμα της μονομερής αίτησης αναφέρονται οι λόγοι επί των οποίων βασίζεται η αίτηση.
Να σημειωθεί περαιτέρω ότι παρόμοια Αίτηση (Αρ. 14/2018) καταχωρήθηκε στις 8.3.2018 την οποία με γραπτή ειδοποίηση ημερ. 22.3.2018 ο Αιτητής πληροφορούσε το Δικαστήριο ότι επιθυμούσε την απόσυρση της "με πλήρη επιφύλαξη του δικαιώματος για καταχώρηση νέας αίτησης". Ως αποτέλεσμα στις 27.3.2018 ότε ήταν ορισμένη η αίτηση ενώπιον Δικαστηρίου (με άλλη σύνθεση) και χωρίς να εμφανισθεί ο Αιτητής απερρίφθη. Όπως εξήγησε κατά την εξέταση της παρούσας αίτησης ο συνήγορος του Αιτητή, αυτή απεσύρθη διότι η Ένορκη Δήλωση που συνόδευε την αίτηση προηγείτο χρονικά της αίτησης.
Εξέτασα με μεγάλη προσοχή όλα όσα τέθησαν ενώπιον μου τόσο εγγράφως όσο και προφορικά διά της αγορεύσεως του ευπαίδευτου συνηγόρου και η κατάληξη μου είναι ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί.
Όπως έχει αναφερθεί από την αίτηση, ελλείπει η Έκθεση, ήτοι η Αίτηση υπεβλήθη μόνο με δύο έγγραφα, την μονομερή αίτηση και την Ένορκη Δήλωση συνοδευόμενη από τρία τεκμήρια.
Η μονομερής αίτηση περιέχει αρχικά τις αιτούμενες θεραπείες, ακολούθως παρατίθεται η νομική της βάση και εν συνεχεία αναφέρεται ότι "τα γεγονότα επί των οποίων στηρίζεται η παρούσα Αίτηση εμφαίνονται πιο κάτω και στην επισυνημμένη Ένορκη Δήλωση του Υπαστυνόμου 501, Σπύρου Χρυσοστόμου, από τη Λάρνακα, ημερ. 27.3.2018.". Ακολουθούν οι λόγοι επί των οποίων βασίζεται, μεταξύ των οποίων και ο ισχυρισμός ότι "στην εν λόγω υπόθεση συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις που επιτρέπουν και δικαιολογούν την ενεργοποίηση της διαδικασίας για έκδοση προνομιακού εντάλματος. Η εναλλακτική θεραπεία που προσφέρεται δεν είναι τόσο επωφελής και αποτελεσματική λόγω των εξαιρετικών περιστάσεων της εν λόγω υποθέσεως.".
Περαιτέρω αναφέρεται ότι στο κατηγορητήριο που καταχωρήθηκε ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λάρνακας με αριθμό 8244/2016 οι Κατηγορούμενοι αντιμετωπίζουν μόνο μια κατηγορία, ήτοι "το αδίκημα Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Δραστηριότητες Ν. 188(Ι)/2007. Η απόδειξη της κατηγορίας στηρίζεται σε περιστατική μαρτυρία. Ένα μεγάλο μέρος της περιστατικής μαρτυρίας προέκυψε από την εκτέλεση του Εντάλματος Έρευνας το οποίο θεωρήθηκε ουσιαστικά άκυρο με ενδιάμεση απόφαση του Κακουργιοδικείου. Η αποστέρηση της μαρτυρίας αυτής κατά την ακρόαση της υπόθεσης θα έχει καταλυτική σημασία στην έκβαση της υπόθεσης με ενδεχόμενο την αθώωση των κατηγορουμένων και θα διεξαχθεί μια ατελέσφορη/αλισιτελής δίκη".
Τέλος, αναφέρεται εκ νέου ότι τα γεγονότα επί των οποίων στηρίζεται η αίτηση εμφαίνονται στην επισυνημμένη Ένορκο Δήλωση του ρηθέντα πιο πάνω Υπαστυνόμου.
Στην Τσιβίκος (2003) 1 Α.Α.Δ. 15 με αναφορά στη νομολογία, γίνεται εκτενής ανάλυση του τύπου της μονομερής αίτησης για Άδεια για καταχώρηση Αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari. Παρατίθεται το σχετικό μέρος:
"Στην Δώρος Γεωργιάδης, (2002) 1 Α.Α.Δ. 1428 με αναφορά στην Αγγλική Νομολογία, λέχθηκαν τα εξής σε σχέση με τη διαδικασία και το νομότυπο του αιτήματος του εφεσείοντα-αιτητή:
"Επιβάλλεται όμως να πούμε πως ίσως απορριπτική θα έπρεπε να ήταν η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου και για ένα άλλο λόγο που αφορά τη διαδικασία και το νομότυπο του αιτήματος του εφεσείοντα-αιτητή.
Επειδή δεν υπάρχει καθόλου πρόνοια, είτε στο Νόμο 14/60, είτε σε Κανονισμούς και επειδή δεν έγιναν Κανονισμοί από το Ανώτατο Δικαστήριο μετά ή πριν την ανεξαρτησία, το Δικαστήριο ως θέμα πρακτικής ακολουθούσε και εφάρμοζε διαδικασία ανάλογη με αυτή που εφαρμοζόταν στην Αγγλία (Ellinas v. Republic (1989) 1 C.L.R. 17). Eίναι η θέση της νομολογίας μας πως στην απουσία διαδικαστικού κανονισμού μπορεί και ακολουθείται η Αγγλική πρακτική που προδιαγράφεται στους Αγγλικούς Κανονισμούς σε διαδικασία προνομιακών ενταλμάτων. Προκύπτει δε από τη Νομολογία πως το Ανώτατο Δικαστήριο έχει με σταθερότητα ακολουθήσει τους Κανονισμούς που ίσχυαν στην Αγγλία κατά το χρόνο της εφαρμογής του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. (Τράπεζα Κύπρου (Αρ. 5) (1997) 1 Α.Α.Δ. 1319).
Στην Γιάγκου (Αρ. 1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1265 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
'Στην Κύπρο το Ανώτατο Δικαστήριο έχει αποκλειστικό δικαίωμα για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 154.4 του Συντάγματος. Επειδή δε, δεν έχουν εκδοθεί διαδικαστικοί κανονισμοί που διέπουν τη διαδικασία έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων, εφαρμόζονται οι αντίστοιχοι Αγγλικοί Κανόνες (Ίδε In re Aeroporos πιο πάνω, Ροδοθέου (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 602) που είναι η Διαταγή 53, Θεσμοί 1-14 των Αγγλικών Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Rules of the Supreme Court of England). (Ίδε The Supreme Court Practice 1979, V.1, σ. 819 που αντιστοιχεί στη Διαταγή 59, θεσμοί 3-8 των παλαιών Αγγλικών Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου (The Annual Practice 1956, σ. 1302). Ίδε επίσης Halsbury's Laws of England, 4th Edition, V.11, paras 1528-1573)'
H Aγγλική Δ.53 θ.1(2) προνοεί τα ακόλουθα:
'An application for such leave must be made ex parte to a Divisional court of the Queen's Bench Division, except in vacation when it may be made to a judge in chambers, and must be supported by a statement setting out the name and description of the applicant, the relief sought and the grounds on which it is sought, and by affidavits, to be filed before the application is made, verifying the facts relied on.'
Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω, το αίτημα θα πρέπει να αποτελείται από τρία έγγραφα: (α) μονομερής αίτηση για άδεια, (β) δήλωση (statement) που πρέπει να περιέχει το όνομα και περιγραφή του αιτητή, την αιτούμενη θεραπεία και τους λόγους στους οποίους βασίζεται και (γ) ένορκη/ες δήλωση/εις. Στην υπό εξέταση περίπτωση υπάρχουν μόνο δύο έγγραφα. Η ένορκη δήλωση που περιέχει και επαληθεύει τα γεγονότα και το τι τιτλοφορείται 'δήλωση' που περιέχει το όνομα του αιτητή, τις αιτούμενες θεραπείες και τα νομικά σημεία στα οποία στηρίζεται. Μονομερής αίτηση δεν υπάρχει. Όμως η πιο πάνω 'δήλωση' ακολούθως αίφνης ονομάζεται 'η παρούσα αίτηση' και παρατίθενται σ΄αυτή Άρθρα του Συντάγματος, του Νόμου 14/60, Κανονισμοί και άλλα (συμπεριλαμβανομένης και της Δ.48 θ. 1 και 2) και ακολούθως αναφέρεται πως 'η παρούσα αίτηση' έγινε από τους δικηγόρους του αιτητή, δίδοντας και τη διεύθυνση επίδοσης τους και τελειώνει με αναφορά στην ημερομηνία καταχώρισης και ορισμού της. Είναι προφανές ότι σύμφωνα με τους Κανονισμούς δεν μπορεί το ίδιο έγγραφο να είναι και η 'Δήλωση' (Statement) που απαιτεί ο Κανονισμός αλλά και η Αίτηση. Πρέπει να υπάρχει μονομερής Αίτηση (που ας σημειωθεί δεν μπορεί να βασίζεται στη Δ.48) η οποία να υποστηρίζεται από ξεχωριστή ανεξάρτητη 'Δήλωση', που όπως αναφέρεται στην παράγραφο 53/1/7 του White Book 1976, p.800, δεν πρέπει να περιέχει οτιδήποτε πέραν του ονόματος και της περιγραφής του αιτητή, της αιτούμενης θεραπείας, και των λόγων στους οποίους βασίζεται. Σχετική είναι και η Umber Industrial Co. Ltd (1990) 1 A.A.Δ. 731). Στην υπόθεση αυτή γίνεται παραπομπή, όσον αφορά τον τύπο που πρέπει να έχει η 'Δήλωση' (ή 'Έκθεση' όπως ονομάζεται) στο Atkin's Court Forms, 2nd Ed. Vol. 14, p.75, Volume 22, και Chitty & Jacob's Queen's Bench Forms, 20th Ed. pp 1007-1008.
...................
Σε τελευταία απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Λεύκος Γεωργιάδης (1992) 1 Α.Α.Δ. 298) τονίζεται από τον Γ. Πική, Δ., ότι η διαδικασία αίτησης για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος υπόκειται στους δικονομικούς κανόνες που διέπουν την έκδοση ανάλογων διαταγμάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο (In re Aeroporos and Others (1988) 1 C.L.R. 302 και Ellinas v. Republic (1989) 1 C.L.R. 17), και παράλειψη συμμόρφωσης με τα προαπαιτούμενα για την έγερση της διαδικασίας καθιστά το αίτημα προς το Δικαστήριο άνευ αντικειμένου.
Στην παρούσα υπόθεση δεν έχει σημειωθεί συμμόρφωση με τα πιο πάνω διαδικαστικά προαπαιτούμενα. Δεν έχουν καταχωρηθεί τρία έγγραφα. Απουσιάζει η μονομερής αίτηση. Επομένως το αίτημα καθίσταται άνευ αντικειμένου και απορρίπτεται."
(η υπογράμμιση είναι δική μου)
(βλ. επίσης Λεύκος Γεωργιάδης (1992) 1 Α.Α.Δ. 298, In Re Aeroporos and Others (1988) 1 C.L.R. 302, Ellinas v. Republic (1989) 1 C.L.R. 17)
Εφαρμοζομένων των πιο πάνω στην παρούσα υπόθεση, η αίτηση υπό εξέταση θα πρέπει να απορριφθεί. Ενδεχομένως κάποιος να υποστηρίξει, όπως έπραξε και ο συνήγορος του αιτητή, ότι το κενό που δημιουργείται λόγω της απουσίας της Έκθεσης να πληρούται με την παράθεση των λόγων επί των οποίων στηρίζεται η αίτηση στην αίτηση. Πιστεύω ότι αυτό δεν είναι ορθό. Η νομολογία ρητά καθόρισε ότι η καταχώρηση των τριών συγκεκριμένων εγγράφων είναι προαπαιτούμενο για την εγκυρότητα της αίτησης. Οι λόγοι πρέπει να περιέχονται στην Έκθεση που καταχωρείται πριν την Ένορκη Δήλωση. Με την τελευταία, επιβεβαιώνονται τα γεγονότα που εκτίθενται στην Έκθεση (βλ. New Marathon Tours Ltd (1999) 1 A.A.Δ. 278, Γιάννης Γερολέμου (2002) 1 Α.Α.Δ. 491).
Η αίτηση όμως παρουσιάζει ακόμη μία παράλειψη. Τα επισυνημμένα σ' αυτήν τεκμήρια και που είναι, φωτοστατικό του εντάλματος έρευνας (Τεκμ. 1) όπως και η προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 1.3.2018, δεν είναι πιστοποιημένα αντίγραφα. Στην Τσιβίκου (άνω) απασχόλησε το ίδιο θέμα και λέχθηκαν τα ακόλουθα:
"Υπάρχει και δεύτερος λόγος για τον οποίο η αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Αυτός σχετίζεται με την παράλειψη καταχώρισης πιστοποιημένου αντιγράφου του επίδικου εντάλματος ερεύνης. Μια τέτοια παράλειψη οδηγεί στην απόρριψη της αίτησης. Αυτό βεβαιώνεται από τη Νομολογία. Στη Γιάννης Γερολέμου, (2002) 1 Α.Α.Δ. 491 ο Αρτέμης, Δ., έθεσε το θέμα ως εξής:
«Υπάρχει όμως και ακόμη ένας λόγος που πρέπει να οδηγήσει σε απόρριψη της αίτησης. Σύμφωνα με τους Αγγλικούς Κανονισμούς που ακολουθούνται στην Κύπρο και σύμφωνα με την Κυπριακή νομολογία, στην αίτηση πρέπει να επισυνάπτονται όλα τα σχετικά έγγραφα και, συγκεκριμένα, η απόφαση ή το διάταγμα ή το ένταλμα του οποίου επιδιώκεται η ακύρωση. Όπως αποφασίστηκε στην In re Aeroporos & Others (1988) 1 C.L.R. 302, η επισύναψη πιστοποιημένων αντιγράφων των ενταλμάτων ερεύνης αποτελούσε απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της αίτησης. Η Ο.59 r. 8 των Αγγλικών Θεσμών αναφέρει ότι πριν την ακρόαση της αίτησης για ακύρωση απόφασης πρέπει να έχει καταχωρηθεί "a copy thereof verified by affidavit" και όπως λέχθηκε και στην In re Aeroporos & Others (πιο πάνω) "the production of the judicial warrants and their verification is a prerequisite for the valid exercise of the powers vested in the Court to review judicial acts by way of Certiorari".
Στην παρούσα περίπτωση το τί έχει επισυναφθεί στην αίτηση είναι ένα, όπως φαίνεται, φωτοστατικό αντίγραφο του εντάλματος έρευνας καθώς και της ένορκης δήλωσης του αστυφύλακα βάσει της οποίας εκδόθηκε το ένταλμα. Τα φωτοστατικά αυτά αντίγραφα δεν ικανοποιούν την αναγκαιότητα ύπαρξης πιστοποιημένων αντιγράφων και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε και γι' αυτό το λόγο να δοθεί η αιτούμενη άδεια.»
Όπως και στη Γερολέμου (πιο πάνω) στην παρούσα υπόθεση έχει επισυναφθεί φωτοστατικό αντίγραφο του εντάλματος έρευνας καθώς και της ένορκης δήλωσης του αστυνομικού λοχία βάσει της οποίας εκδόθηκε το ένταλμα.
Όπως λέχθηκε στη Γερολέμου (πιο πάνω) αυτά τα έγγραφα δεν ικανοποιούν την αναγκαιότητα ύπαρξης πιστοποιημένων αντιγράφων και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε και γι' αυτό το λόγο να δοθεί η αιτούμενη άδεια."
Συνεπώς και εδώ για τον ίδιο πιο πάνω λόγο η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει.
Όλα τα πιο πάνω επενεργούν καταλυτικά αναφορικά με την τύχη της Αίτησης η οποία θα πρέπει να απορριφθεί χωρίς την αναγκαιότητα εξέτασης της ουσίας.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
/γκ