---

ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

---

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Γουότς Ρόναλντ και Άλλοι ν. Γιάννη Λαούρη και Άλλων (2014) 1 ΑΑΔ 1401, ECLI:CY:AD:2014:A474

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή

---

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

---

public Λιάτσος, Αντώνης Οικονόμου, Τεύκρος Θ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Τάσια Κ.Χ΄Ιωάννου, για τους Εφεσείοντες Χρ.Δημητριάδης, για τον Εφεσίβλητο CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2018-01-17 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ ν. ΛΟΪΖΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ, Πολιτική Εφεση Αρ. 343/2012, 17/1/2018 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2018:A27

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική Εφεση Αρ. 343/2012)

 

17 Iανουαρίου, 2018

 

[ΛΙΑΤΣΟΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ,  Δ/ΣΤΕΣ]

 

ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ

Εφεσειόντων,

και

ΛΟΪΖΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Εφεσιβλήτου

_ _ _ _ _ _

Κ.Χ΄Ιωάννου,  για τους Εφεσείοντες

Χρ.Δημητριάδης, για τον Εφεσίβλητο

_ _ _ _ _ _

ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

θα δοθεί από την Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.

­­­_ _ _ _ _ _

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Τα γεγονότα τα οποία συνθέτουν τη διαφορά ήσαν παραδεκτά.  Ο εφεσίβλητος-εναγόμενος μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, προσέκρουσε σε πάσσαλο των εφεσειόντων-εναγόντων.  Ο εφεσίβλητος ανέλαβε ευθύνη για το δυστύχημα.  Οι εφεσείοντες εξέδωσαν τιμολόγιο για το συνολικό ποσό των ΛΚ3,082,41 προς το εφεσίβλητο, ο οποίος και το πλήρωσε πλην ένα μέρος του.  Συγκεκριμένα πλήρωσε το ποσό των ΛΚ2.465.93 σεντ, ενώ θεώρησε ότι δεν έπρεπε να πληρώσει το ποσό των ΛΚ.616,48 το οποίο οι εφεσείοντες χαρακτήρισαν «τμηματικά ή γενικά έξοδα».

 

Οι εφεσείοντες, οδήγησαν την υπόθεση στο Δικαστήριο, προωθώντας την αγωγή τους με τη μαρτυρία της ΜΕ Ιωάννας Χ΄Βασιλείου υπαλλήλου της Αρχής, η οποία κατάθεσε το εν λόγω τιμολόγιο - τεκμ.1 - επιχειρώντας με γενικό ομολογουμένως τρόπο να εξηγήσει το ειδικό κονδύλι των ΛΚ616,48.

 

Αυτή ήταν και η μόνη μαρτυρία που το Δικαστήριο άκουσε για την υπόθεση, ενώ οι ευπαίδευτοι συνήγοροι επιχειρηματολόγησαν επί του ειδικού αυτού θέματος, αν δηλαδή στοιχειοθετείτο η αξίωση του συγκεκριμένου αυτού ποσού.

 

Το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε -  ακολουθώντας παλαιότερη νομολογία επί του θέματος - ότι πρόκειτο για κονδύλι ειδικών ζημιών και συνεπώς έπρεπε να αποδεικνύεται με αυστηρό τρόπο.  Πρόκειτο για την υπόθεση Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ν. Medcon Constructions Ltd (2000) 1B A.A.Δ. 945 όπου η αξίωση της Αρχής ήταν ανάλογη με παρούσα.  Προχώρησε δε να απορρίψει την αγωγή επί τω ότι οι εφεσείοντες δεν απέδειξαν την αξίωση τους.

 

Oι εφεσείοντες παραπονούνται με 3 λόγους έφεσης για την απόρριψη της αγωγής, έχοντας ως κοινή συνισταμένη ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε ότι δεν αποδείχθηκαν τα εν λόγω τμηματικά έξοδα. 

 

Οι εφεσείοντες επικαλέστηκαν, τον Καν.13(6) των περί Υπηρεσίας Τηλεπικοινωνιών (Τηλεφωνικοί) Κανονισμών[1] για να δικαιολογήσουν το κονδύλι, αφού το ποσό των ΛΚ616.48 αποτελεί το 25% του ποσού του τιμολογίου.

 

Δεν μας βρίσκει σύμφωνους η θεώρηση των εφεσειόντων.  Ο Καν.13 έχει τον τίτλο «Δαπάναι κατασκευής κυρίων τηλεφωνικών συνδέσεων». Αφού παραθέτει το είδος των τηλεφωνικών συνδέσεων σε κύριες, συνήθεις, ασύνηθεις κ.λπ και τις αντίστοιχες δαπάνες συντήρησης από τους συνδρομητές των ανάλογων κατηγοριών, καθορίζει τις πραγματικές δαπάνες σε αξία των υλικών, αμοιβή, δαπάνη μεταφοράς ή οποιαδήποτε άλλη σχετική δαπάνη. Στην υποπαράγραφο 13(6) καταλήγει  ότι: «Αι ως άνω πραγματικαί δαπάναι προσαυξάνονται κατά ποσοστό μέχρις 25% δια γενικά έξοδα της Αρχής».  Είναι αυτή την παράγραφο που επικαλούνται οι εφεσείοντες.  Όμως σαφώς ο Κανονισμός αφορά συνδρομητή της Αρχής και συνεπώς προϋποθέτει συμφωνία της Αρχής και του εκάστοτε συνδρομητή της.

 

Δεν έχει σκοπό - θα ήταν άλλωστε και παράλογο - να καλύψει ζημιά από αδικοπραξία ή πράξη μη συνδρομητή. 

Eπ΄ουδενί δεν δημιουργείται δικαίωμα αξίωσης αυθαίρετης επιβολής 25% επί της αξίας της αποκατασταθείσας ζημιάς έναντι τρίτου και ο κανόνας που επιβάλλει την αυστηρή απόδειξη τέτοιας ζημιάς δεν κάμπτεται, όπως εισηγήθηκε ο κ.Χ΄Ιωάννου.

 

Ακόμη και να μην ήταν έτσι τα πράγματα, η αντίκριση των ομοίων περιστάσεων από την υπόθεση Μedcon (ανωτέρω), μας δεσμεύει αφού σαφώς αναφέρεται σε ανάγκη απόδειξης των ούτω καλουμένων γενικών εξόδων, στο 25%.  Σίγουρα δε ο κ.Χ΄Ιωάννου δεν επικαλέστηκε τις προϋποθέσεις που θέτει η νομολογία για απόκλιση από δικαστικό προηγούμενο λόγω εσφαλμένης αρχής δικαίου στη Medcon[2].  Περαιτέρω, αυτό που γενικά και αόριστα ανέφερε η Μ.Ε. Ιωάννα Χ΄Βασιλείου στη μαρτυρία της, καθόλου δεν προσομοιάζει με αυστηρή απόδειξη ειδικών ζημιών, όπως ορθά παρατηρεί το πρωτόδικο Δικαστήριο.

 

 

 

Συνεπώς, η έφεση κρίνεται απορριπτέα και απορρίπτεται με έξοδα €2,500 εναντίον των εφεσειόντων.

 

                                                          ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.

 

                                                          ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Δ.

 

                                                          ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.