|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:B35
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση αρ. 164/2017)
22 Ιανουαρίου, 2018
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.Δ.]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 221/2010
ΜΕΤΑΞΥ:
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΧΩΜΑΤΕΝΟΥ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΗΣ ΕΛΕΓΚΩΣ ΚΥΠΡΟΥ ΧΩΜΑΤΕΝΟΥ ΕΞ ΑΘΗΑΙΝΟΥ,
Ενάγοντα
και
1. ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
2. ΚΩΣΤΑ Χ΄΄ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ,
3. ΑΝΤΩΝΑΚΗ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
4. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΟΥΖΟΥΡΟΥ,
5. ΑΝΔΡΕΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΡΟΥΣΟΥ,
6. ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΙΟΜΗΔΗ,
7. ΑΝΔΡΟΥΛΛΑΣ ΙΩΑΝΝΗ ΔΙΟΜΗΔΗ,
8. ΑΝΔΡΕΑ Χ΄΄ ΚΩΣΤΑ ΚΟΛΙΟΥ,
9. ΕΛΕΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΛΙΟΥ,
10. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ,
Εναγομένων.
-----------------------
Α. Δημητρίου για Α. Μαθηκολώνη, για τον Αιτητή.
-----------------------
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Π.
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Με μονομερή αίτησή του, ο αιτητής-ενάγων ζητά άδεια για άσκηση έφεσης ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας με την οποία εγκρίθηκε ο υπολογισμός των εξόδων υπέρ εκάστου εναγομένου-καθ΄ ου η αίτηση. Ζητά επίσης παράταση της προθεσμίας για άσκηση έφεσης.
Η αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στη Δ.35 θ.20 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του ενάγοντα-αιτητή. Ο ενάγων-αιτητής, ο οποίος είναι διαχειριστής της περιουσίας της αποβιωσάσης Ελέγκως Κύπρου Χωματένου, αναφέρει στην ένορκη δήλωση του, μεταξύ άλλων, ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στην απόφαση του, ημερ. 30.6.2017, στην Αγωγή 221/10, διέταξε όπως τα έξοδα είναι υπέρ των εναγομένων-καθ΄ ων η αίτηση. Ο ενάγων-αιτητής έλαβε γνώση του υπολογισμού των εξόδων περί την 7.11.2017. Συγκεκριμένα το δικαστήριο φαίνεται να ενέκρινε τον υπολογισμό των εξόδων υπέρ των εναγομένων-καθ΄ ων η αίτηση, σε διάφορες ημερομηνίες, από 6.7.2017 μέχρι 11.9.2017. Ο ενάγων-αιτητής καταχώρισε την παρούσα αίτηση στις 17.11.2017.
Στις παραγράφους 8, 9 και 12 της ενόρκου δηλώσεως του, μεταξύ άλλων, ο αιτητής ισχυρίζεται ότι ο Πρωτοκολλητής υπολόγισε τα έξοδα παραγνωρίζοντας τις ρητές πρόνοιες των Θεσμών 14, 15 και 16 της Δ.59. Παραγνώρισε επίσης και την Δ.35 θ.20 καθότι, στην προκείμενη περίπτωση, έγινε καταστρατήγηση των ρητών προνοιών της Δ.59 θ.16 για υπολογισμό των εξόδων, κατά τρόπο εύλογο και για κατάληξη σε ορθό και λογικό ποσό εξόδων, λαμβανομένων υπόψιν όλων των δεδομένων της υπόθεσης. Σύμφωνα με τον αιτητή, κατά τον υπολογισμό και την έγκριση των εξόδων δεν εφαρμόστηκε η Δ.59 θ.16 και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι τα ποσά των εξόδων, όπως υπολογίστηκαν και εγκρίθηκαν, δεν είναι, εξ αντικειμένου, εύλογα λαμβανομένης υπόψιν της κλίμακας και της φύσης της αγωγής. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τον αιτητή, οι καθ΄ ων η αίτηση προκάλεσαν αχρείαστα έξοδα με την κλήτευση μαρτύρων που δεν ήταν απαραίτητοι. Ακόμα ο αιτητής καταλογίζει στους καθ΄ ων η αίτηση-εναγόμενους συμπεριφορά η οποία άσκοπα αύξησε τις εμφανίσεις και τα έξοδα.
Οι αρχές με βάση τις οποίες αποφασίζεται το ζήτημα της παροχής άδειας για καταχώριση έφεσης σε σχέση με διαταγή του δικαστηρίου ως προς τα έξοδα, δυνάμει της Δ.35 θ.20, είναι θεμελιωμένες. Οι προϋποθέσεις για παραχώρηση τέτοιας άδειας είναι οι εξής:
(α) Ότι η διαταγή είναι αντίθετη με τις πρόνοιες οιουδήποτε νόμου ή κανονισμού, ή ότι
(β) βασίζεται σε παρανόηση γεγονότων, ή ότι
(γ) διατάσσει οποιοδήποτε διάδικο να πληρώσει έξοδα που προέκυψαν ή προκλήθηκαν από άλλο διάδικο, χωρίς επαρκή αιτία.
(Δέστε: Φιλίππου ν. Φιλίππου (1990) 1 ΑΑΔ, 890, Χατζηϊωάννου ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας κ.α. (2000) 1Γ ΑΑΔ, 1451 και Χατζηνικολάου ν. Παναγιώτου κ.α. (2003) 1 ΑΑΔ, 97).
Αν δεν πληρούνται οι προαναφερόμενες διαζευκτικές προϋποθέσεις η Δ.35 θ.20 ρητώς προνοεί ότι άδεια για έφεση δεν πρέπει να παραχωρείται.
Στην προκείμενη περίπτωση γίνονται ισχυρισμοί, από τον ενάγοντα-αιτητή, ότι υπήρξε παράβαση προνοιών των κανόνων της πολιτικής δικονομίας και επομένως η υπόθεση εμπίπτει στις περιπτώσεις για τις οποίες το Εφετείο, ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, δυνάμει της Δ.35 θ.20, δικαιούται να παραχωρήσει άδεια για έφεση.
Από όλα τα ενώπιον μας στοιχεία, περιλαμβανομένου και του στοιχείου της έλλειψης καθυστέρησης εκ μέρους του αιτητή, από την ημερομηνία που ισχυρίζεται ότι έλαβε γνώση, θεωρούμε ορθό και δίκαιο να παραχωρήσουμε τη ζητηθείσα άδεια για καταχώριση έφεσης εναντίον της πρωτόδικης απόφασης, η οποία να αφορά μόνο την έγκριση των εξόδων υπέρ των εναγομένων-καθ΄ ων η αίτηση, όπως υπολογίστηκαν.
Ενόψει των προαναφερθέντων εγκρίνεται η αίτηση ως η παράγραφος (α) του παρακλητικού και δίδεται παράταση της προθεσμίας για άσκηση έφεσης, 15 ημερών από τη σύνταξη της παρούσας απόφασης. Εφόσον η αίτηση είναι μονομερής δεν τίθεται θέμα διαταγής για έξοδα.
Π.
Δ.
Δ.
/ΕΑΠ.