|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:A435
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 324/2011
05 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, 2017
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΜΑΡΟΥΛΛΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ
2. ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΒΡΑΞΙΔΗ
3. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΛΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΩΝ/ΚΑΘ΄ ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ
ΚΑΙ
1. ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΟΥΚΟΥΝΙΔΗ
2. ΕΛΕΝΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΚΟΥΡΤΕΛΛΑΡΗ
3. ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΕΤΡΟΥ ΚΟΥΡΤΕΛΛΑΡΗ
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ/ ΑΙΤΗΤΩΝ
--------------------
Τ. Άνιφτου, (κα) για Εφεσείοντες/Καθ΄ ων η Αίτηση
Π. Πιερίδης, για Εφεσίβλητους/Αιτητές
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π. Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Παρπαρίνος Δ.
----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Οι Εφεσείοντες, ως ιδιοκτήτες των τεμαχίων 63, 377 και 378 που ευρίσκονται στο χωριό Εργάτες, υπέβαλαν αντίστοιχα στις 11.9.2003, 11.9.2003 και 14.10.2003 αιτήσεις προς το Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας με τις οποίες απαιτούσαν δικαίωμα διόδου διαμέσου των ακινήτων των Εφεσίβλητων σύμφωνα με το Άρθρο 11Α του περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, ΚΕΦ. 224 και Κανονισμούς 3 και 4 5 των Περί Ακινήτων Ιδιοκτησίας (Παροχή Διόδου) Κανονισμών. Ο Διευθυντής συνεξέτασε τις τρεις (3) αιτήσεις κατόπιν συγκατάθεσης των τριών Εφεσειόντων/Αιτητών. Στις 7.12.2005 εξέδωσε την απόφαση του, ενέκρινε το αίτημα και καθόρισε την κατεύθυνση της διόδου, την έκταση την προς χρήση αυτού του δικαιώματος του αποκτώντος μέρους και της υπ΄ αυτού καταβλητέας αποζημίωσης. Αυτή καθορίστηκε σε €1.452 (£850) προς όφελος των ιδιοκτητών του Τεμαχίου 481 και σε €5.126 (£3.000) προς όφελος των ιδιοκτητών του Τεμαχίου 482. Ακολούθως γνωστοποίησε νομότυπα την απόφαση του προς όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Η παραχωρηθείσα δίοδος επηρέασε και τα Τεμάχια 481 και 482. Ιδιοκτήτριες του Τεμαχίου 481 (δουλεύον κτήμα) ήταν καθ΄ όλους τους ουσιώδεις χρόνους κατά ½ έκαστη οι Εφεσίβλητες 1 και 2. Ιδιοκτήτες του έτερου δουλεύοντος κτήματος (Τεμάχιο 482) κατά τους ίδιους χρόνους, ήταν κατά 1/75 η Εφεσίβλητη 2, κατά 14/75 & 1/75 η Εφεσίβλητη 3 και ανά 1/75 οι Μαρούλλα, Κύπρος και Κώστας Πέτρου Κουρτελλάρη.
Οι Εφεσίβλητες καταχώρισαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου Αίτηση/Έφεση εναντίον της απόφασης του Διευθυντή ημερ. 7.12.2005 και ζήτησαν την ακύρωση της. Μετά από ακροαματική διαδικασία, το πρωτόδικο Δικαστήριο με απόφαση του ημερ. 6.7.2011 ανέτρεψε την απόφαση του Διευθυντή του Κτηματολογίου ημερ. 7.12.2005 και ως αποτέλεσμα την ακύρωσε. Επίσης ανέτρεψε την απόφαση του Διευθυντή και κατά το μέρος που αφορά την καταβλητέα αποζημίωση και καθόρισε αυτή σε €2.050 (£1.200) αναφορικά με το Τεμάχιο 481 και σε €7.176 (£4.200) αναφορικά με το Τεμάχιο 482.
Οι Εφεσείοντες με 11 λόγους Έφεσης προσβάλλουν την πρωτόδικη απόφαση ως εσφαλμένη. Δεν θα επεκταθούμε σ΄ αυτούς, δεν κρίνεται αναγκαίο. Κατά το στάδιο της ακροάσεως θέσαμε στους ευπαίδευτους συνήγορους κατά πόσο η Έφεση είναι θνησιγενής ενόψει του ότι καταχωρήθηκε σε χρόνο πέραν των 14 ημερών, ως προβλέπει ο Κανονισμός 13 του Περί Ακινήτων Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Κανονισμού του 1956.
Η ευπαίδευτος συνήγορος για τους Εφεσείοντες δέκτηκε ότι πράγματι η Έφεση καταχωρήθηκε εκτός του χρόνου που προβλέπεται από τον άνω Κανονισμό. Συγκεκριμένα η προσβαλλόμενη πρωτόδικη απόφαση δόθηκε στις 6.7.2011 και η Έφεση καταχωρήθηκε στις 4.8.2011. Παρόλα ταύτα, εισηγήθηκε ότι πρόκειται περί καλόπιστου λάθους και ως παρατυπία που είναι δυνατό να διορθωθεί δυνάμει της Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Αντίθετα, ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον Εφεσίβλητο εισηγήθηκε ότι η παρούσα Έφεση καταχωρήθηκε εκπρόθεσμα και ως αποτέλεσμα θα πρέπει να απορριφθεί.
Δεν χρειάζεται να λεχθούν πολλά. Το θέμα απασχόλησε σε δύο πρόσφατες αποφάσεις το Ανώτατο Δικαστήριο, (βλ. Βασιλείου ν. Αντωνίου Π.Ε. Αρ. 6/2014 ημερ. 20.9.2017, ECLI:CY:AD:2017:A307 και Κατερίνα Οικονόμου κ.α. ν. Φίλιππου Φιλίππου Π.Ε. Αρ. 366/2011 ημερ. 6.11.2017), ECLI:CY:AD:2017:A388 και κρίθηκε ότι "Έφεση από απόφαση Επαρχιακού Δικαστηρίου επί αιτήσεως-εφέσεως εναντίον απόφασης του Διευθυντή του Κτηματολογίου, πρέπει να καταχωρείται εντός της άνω προθεσμίας (14 ημερών) ενώ διαπιστώθηκε ότι δεν τίθεται βάσιμο ζήτημα αντισυνταγματικότητας των Κανονισμών ή ειδικά του Κανονισμού 13.".
Εκείνο που θα προσθέταμε στα πιο πάνω είναι ότι εκπρόθεσμη Έφεση δεν μπορεί να διασωθεί από τη Δ.64 θ.θ. 1 και 2 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών (βλ. Μιχαηλίδη ν. Χρίστου (1996) 1 Α.Α.Δ. 1190, Κώστουλλου κ.α ν. Λοΐζου (2004) 1 Α.Α.Δ. 697). Ορθό δικονομικό μέτρο είναι η αίτηση για παράταση της προθεσμίας (βλ. Δ.35 θ.2). Οι τασσόμενες προθεσμίες συναρτώνται άμεσα και καθοριστικά με το δημόσιο συμφέρον για την τελεσιδικία των αποφάσεων και συνακόλουθα με τα εκατέρωθεν δικαιώματα των διαδίκων. Μόνο με την αυστηρή τήρηση των προθεσμιών διασφαλίζεται η απρόσκοπτη και αποτελεσματική εξυπηρέτηση των συμφερόντων της δικαιοσύνης και αποφεύγονται οι κίνδυνοι δημιουργίας επικίνδυνων ρηγμάτων στην απονομή της. Παρέκκλιση από τις πιο πάνω αρχές επιτρέπεται εκεί όπου το επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης. (βλ. Κωμοδρόμου ν. Αλεξάνδρου Πολ. Αίτηση (2012) 1 Α.Α.Δ. 125)
Η Έφεση κρίνεται θνησιγενής και απορρίπτεται.
Λαμβάνοντας όμως υπόψιν ότι, το ζήτημα επί του οποίου κρίθηκε η Έφεση εγέρθηκε από το Δικαστήριο και όχι από τους Εφεσίβλητους, επεδικάζονται υπέρ τους και εναντίον των Εφεσειόντων το 1/3 των εξόδων όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Μ.Μ.ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
/γκ