|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:D456
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ Αρ. 169/17
12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017
(Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΡΝΑΚΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 27.11.2017 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 683/2015 ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ VOLKSWAGEN BANK GMBH ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΜΙΧΑΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ
---------------------
Φ. Φανή, για Αιτητές
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Με την υπό εξέταση αίτηση ημερ. 29.11.2017, οι Αιτητές αιτούνται Άδειας για καταχώρηση Αίτησης για έκδοση Προνομιακού Εντάλματος τύπου Certiorari για παραπομπή στο Ανώτατο Δικαστήριο προς ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης ημερ. 27.11.2017 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας.
Οι λόγοι επί των οποίων στηρίζεται η αίτηση είναι οι ακόλουθοι:
"4. (α) Στα πλαίσια της διαδικασίας ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου, καταχωρήθηκε Μονομερής αίτηση ημερομηνίας 08/04/2016 για απόφαση από τους ενάγοντες λόγω παράλειψης καταχώρησης Σημειώματος Εμφάνισης την οποία οι εναγόμενοι - αιτητές δεν γνώριζαν ή/και δεν έλαβαν γνώση ενώ υπήρχε στον φάκελο της διαδικασίας καταχωρημένο σημείωμα εμφάνισης από την 01/07/2015.
(β) Το Ανώτατο Δικαστήριο εκδίδει ένταλμα της φύσης certiorari, μεταξύ άλλων, σε περιπτώσεις όπου υπάρχει έκδηλη παρανομία (error of law on the face of the record) ή υπέρβαση ή έλλειψη εξουσίας (excess or want of jurisdiction) έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το νόμο, προκατάληψη, δόλος, παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης κ.α.
(γ) Εν προκειμένω, υπάρχει προφανές νομικό λάθος στη διαδικασία το οποίο καθιστούσε και καθιστά την έκδοση της προσβαλλόμενης ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας λανθασμένη αφού υπήρχε και υπάρχει προφανές λάθος που προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης και από τον φάκελο της διαδικασίας (an error of law on the face of the proceedings).
(δ) Η προσβαλλόμενη απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου παραγκωνίζει τα συνταγματικός κατοχυρωμένα δικαιώματα των ενανομένων - αιτητών ή/και των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης που αφορούν :
i. Το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης.
ii. Της δίκαιης δίκης
iii. Το δικαίωμα των εναγομένων να ακουσθούν.
Τέλος σε ότι αφορά την ίδια την καταχώρηση του σημειώματος εμφάνισης από τους εναγόμενους 1 και 2 - αιτητές, το δικαστήριο κατ' ουσία αμφισβητεί την ιδία την καταχώρηση του η οποία βρίσκεται στον φάκελο της διαδικασίας και υπήρχε εντός του φακέλου καθ' ον χρόνο εκδόθηκε απόφαση εναντίον των εναγόμενων στην απουσία τους (σελίδες 19 καί 20 της απόφασης)."
Σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζεται ο Αιτητής αρ. 2 στην Ένορκη Δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση, στις 30.6.2016 το πρωτόδικο Δικαστήριο, εξέδωσε εναντίον των παρόντων Αιτητών-Εναγομένων στην αγωγή αρ. 683/2015, απόφαση κατόπιν μονομερούς αίτησης των Εναγόντων ημερ. 8.4.2016 για το λόγο ότι δεν κατεχώρισαν εμφάνιση ενώ από την 1.7.2015 κατεχώρισαν διά δικηγόρου σημείωμα εμφανίσεως.
Ακολούθησε αίτηση των Αιτητών ημερ. 2.3.2017 για παραμερισμό της απόφασης ημερ. 30.6.2016 την οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε με απόφαση του ημερ. 1.7.2015.
Στην απόφαση ημερ. 1.7.2015, η οποία ευρίσκεται ενώπιον μου, παρατηρώ τα ακόλουθα:
Ø Η πρωτόδικος Δικαστής ορθά διακρίνει ότι η νομολογία καθόρισε δύο περιπτώσεις που είναι δυνατή η ακύρωση απόφασης ληφθείσας λόγω παράλειψης καταχώρησης εμφάνισης και συγκεκριμένα:
I. Όπου η ερήμην απόφαση εκδόθηκε παράνομα δηλαδή κατά παράβαση ουσιώδους τύπου ή διαδικασίας τότε και η απόφαση παραμερίζεται ex debito justitiae και
II. Όπου η απόφαση είναι μεν νομότυπη, αλλά ο αιτούμενος τον παραμερισμό της παρουσιάζει με ένορκη δήλωση, εκ πρώτης όψεως καλή υπεράσπιση ενώ επεξηγεί ταυτόχρονα το λόγο για τον οποίο δεν καταχώρισε εμφάνιση εμπρόθεσμα και αφέθηκε η υπόθεση να προχωρήσει χωρίς αυτόν και να εκδοθεί απόφαση εναντίον του.
Ø Ενώ ορθά προέβηκε στην πιο πάνω διάκριση, εν συνεχεία όλως ακατανόητα, δεν την εφάρμοσε αλλά προχώρησε ενώ είχε ενώπιον της στο φάκελο του Δικαστηρίου το σημείωμα εμφάνισης των Αιτητών-Εναγομένων πιστοποιημένο και υπογραμμένο από τον Πρωτοκολλητή με ημερομηνία καταχώρησης την 1.7.2015, σε διάφορες εικασίες και αστήρικτους συλλογισμούς για να καταλήξει ότι "παραμένουν αβέβαιες οι συνθήκες σε ό,τι αφορά στην καταχώρηση του Σημειώματος Εμφάνισης στο φάκελο του Δικαστηρίου".
Ø Εν συνεχεία δε προχώρησε και εξέτασε την αίτηση των Αιτητών-Εναγομένων ως να επρόκειτο για περίπτωση που υπάγεται στη δεύτερη διάκριση (άνω), ήτοι ότι δηλαδή δεν καταχωρήθηκε ποτέ σημείωμα εμφάνισης. Αφού κατελόγησε στους Αιτητές ασύγνωστη αμέλεια και περιφρόνηση για την τύχη της εναντίον τους δικαστικής διαδικασίας και ότι δεν απεκάλυψαν εκ πρώτης όψεως καλόπιστη και καλή υπεράσπιση, απέρριψε την αίτηση παραμερισμού των Αιτητών ημερ. 2.3.2017.
Από τα πιο πάνω φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι η πρωτόδικος Δικαστής προέβη σε σοβαρά ολισθήματα ήτοι πρώτα να αμφισβητήσει στα στενά πλαίσια της αίτησης αυτής και εν τη απουσία της μαρτυρίας του Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας το καθόλα νομότυπο σημείωμα εμφάνισης των Αιτητών/Εναγομένων ημερ. 1.7.2015 το οποίο κατά τεκμήριο ήταν καταχωρημένο στο φάκελο του Δικαστηρίου και κατά δεύτερο να μην αντιληφθεί ότι η ύπαρξη σημειώματος εμφανίσεως, αναιρούσε και το ίδιο το βάθρο της επί της αίτησης εκδοθείσας απόφασης η οποία εβασίζετο στο ανύπαρκτο δεδομένο της μη καταχώρησης εμφάνισης. Η ορθή εκτίμηση των δύο αυτών παραγόντων θα την οδηγούσε, άνευ άλλου, στον παραμερισμό της εκδοθείσας απόφασης ex debito justitiae ανεξαρτήτως από οτιδήποτε άλλο παράγοντα, που αναφέρεται στην πρωτόδικη απόφαση. Η αντικανονικότητα, ως φαίνεται, ήταν θεμελιώδης αφού προήρχετο από την έκδοση απόφασης κατόπιν αίτησης για απόφαση λόγω παράλειψης καταχώρισης εμφάνισης όταν υπήρχε ήδη καταχωρημένη εμφάνιση (βλ. Ευθυμίου ν. Χαραλάμπους (2004) 1 Α.Α.Δ. 700).
Από τα πιο πάνω είμαι της γνώμης ότι έχει καταδειχθεί από τους Αιτητές η ύπαρξης συζητήσιμου θέματος στην ουσία, έστω και αν στους λόγους που προβάλλονται από τους αιτητές διαφαίνεται ότι ενυπάρχει κάποια σύγχυση αναφορικά με ποια από τις δύο αποφάσεις προσβάλλεται με την παρούσα αίτηση.
Οι αρχές βάσει των οποίων παρέχεται άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος είναι καλά θεμελιωμένες. Στην Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ. ν. Παντελίδου, (2012) 1 Α.Α.Δ. 878 λέχθηκαν τ' ακόλουθα σχετικά:
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State (1986) 1 All E.R. 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλιδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή «ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα». Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ. επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.α. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»
(βλ. Base Metal Trading Ltd. v. Fastact Developments Ltd. κ.α. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535, ERIN RESOURCES S.A. κ.α. ν. Prime Int. Alliance Inc., Πολ. Έφεση 104/2013 και 124/2013, ημερ. 10/1/14).
Περαιτέρω σύμφωνα με τη νομολογία, βλ. Αναφορικά με την Αίτηση της Marewave Shipping & Trading Company Ltd. (1992) 1 A.A.Δ. 116, αντικείμενο της διαδικασίας όπως η παρούσα δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου αλλά της νομιμότητας της. Εκεί όπου εκ πρώτης όψεως προκύπτει ότι το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία και ότι η διαδικασία εξελίχθηκε κανονικά το Ανώτατο Δικαστήριο δεν προχωρεί στην έκδοση προνομιακού διατάγματος επειδή ενδεχομένως το πρωτόδικο δικαστήριο αντιλήφθηκε λανθασμένα ένα νομικό σημείο (βλ. Αναφορικά με το Μάριο Χρίστου (1996) 1 Α.Α.Δ. 398). Το ίδιο συμβαίνει εκεί όπου το πρωτόδικο Δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσίας, δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι έχει υπερβεί ή ότι καταχράστηκε τη δικαιοδοσία του απλώς και μόνο επειδή ερμήνευσε λανθασμένα ένα νομοθέτημα. Δεν τίθεται θέμα αντικατάστασης, της κρίσης που διαμόρφωσε κατώτερο δικαστήριο αναφορικά με ζήτημα που αποφάσισε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του, με την κρίση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στο σύγγραμμα «Προνομιακά Εντάλματα» του Πέτρου Αρτέμη, σελ. 127-128, αναφέρεται ότι ο έλεγχος των κατωτέρων Δικαστηρίων με εντάλματα της φύσεως certiorari ή mandamus δεν περιλαμβάνει νομικά εσφαλμένες αποφάσεις ή λανθασμένη ερμηνεία νόμου.
Στην παρούσα αίτηση, ενόψει του ότι στη διάθεση των Αιτητών υπάρχει άλλο ένδικο μέσο, αυτός της Έφεσης, δεν τέθησαν αλλά ούτε και προωθήθηκε αυτή επί τη βάσει της ύπαρξης εξαιρετικών περιστάσεων ώστε να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα (βλ. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (άνω)). Η απέλπιδα προσπάθεια του ευπαίδευτου συνήγορου των Αιτητών με την αγόρευση του να καταδείξει ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις διότι σύμφωνα με την εκδοθείσα απόφαση ημερ. 30.6.2016 θα πρέπει οι Αιτητές να παραδώσουν το αναφερόμενο σ' αυτήν όχημα, δεν μπορεί να επιτύχει. Το θέμα αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια της Έφεσης με το κατάλληλο δικονομικό μέτρο.
Η αίτηση απορρίπτεται. Καμία διαταγή για έξοδα.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
/γκ