|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Στυλιανίδης Στέλιος (2014) 1 ΑΑΔ 185, ECLI:CY:AD:2014:D33
Filgate Credit Enterprises Ltd (2014) 1 ΑΑΔ 512, ECLI:CY:AD:2014:A162
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.40
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2017:D386
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 156/2017)
3 Νοεμβρίου, 2017
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΖΑΧΑΡΟΥΛΑΣ ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΣΤΙΣ 23/10/2017 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ: 2928/2017
Μεταξύ:
1. ΜΙΧΑΛΗ ΛΟΪΖΙΔΗ, ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΚΑΙ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ Κ. Χ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ ΛΙΜΙΤΕΔ,
2. Κ. Χ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ ΛΙΜΙΤΕΔ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΜΙΧΑΛΗ ΛΟΪΖΙΔΗ,
Εναγόντων,
ΚΑΙ
1. ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ,
2. ΖΑΧΑΡΟΥΛΑΣ ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ,
Εναγομένων.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΡΘΡΟ 30, ΑΡΘΡΑ 31, 32 ΤΟΥ Ν. 14/60, ΕΠΙ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΔΙΑΤΑΓΗ 48, ΘΕΣΜΟΙ 2-4 ΚΑΙ 8 ΚΑΙ 9,
Δ.40 ΘΘ. 7, 11 ΚΑΙ 15 ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 6, ΑΡΘΡΟ 9(1), 9(2), 9(3), ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΔΙΚΑΙΟΥ, ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ 1883 ΔΙΑΤΑΓΗ 59, 4(2) 5, 9, 18(1) ΚΑΙ 19(2) (3), ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
________________________
Αλέξης Μελάς, για Κώστας Μελάς & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα μονομερή αίτηση, οι αιτητές, διευθυντές και μέτοχοι της Κ. Χ. Περατικός Λίμιτεδ, (η «εταιρεία»), ζητούν να τους παραχωρηθεί άδεια, προκειμένου να προωθήσουν διαδικασία έκδοσης εντάλματος certiorari. Επιδίωξή τους θα είναι η ακύρωση του προσωρινού διατάγματος που εξέδωσε, στις 23.10.2017, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, στο πλαίσιο της αγωγής αρ. 2928/2017.
Η αίτηση συνοδεύεται από έκθεση και υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση ενός των αιτητών. ΄Οπως προκύπτει, ιδιαίτερα από την έκθεση, οι αιτητές θα εισηγηθούν ότι το υπό αναφορά προσωρινό διάταγμα εκδόθηκε κατά παράβαση του κανόνα φυσικής δικαιοσύνης που ορίζει ότι ένα Δικαστήριο αποφασίζει σε σχέση με ενώπιόν του διαφορά, αφού ακούσει, πρώτα, και τις δύο πλευρές. Υποστηρίζουν, συγκεκριμένα, ότι το εν λόγω διάταγμα «συνιστά ανεπίτρεπτη και/ή παράνομη επέκταση και/ή τροποποίηση της εμβέλειας του διατάγματος που εκδόθηκε στις 16/10/17 στο οποίο οι αιτητές με την καταχώρηση σημειώματος εμφάνισης και διά των ενεργειών τους εξεδήλωσαν την ξεκάθαρη πρόθεση τους να ενστούν στη συνέχιση της ισχύος του», ώστε δικαιολογείτο η παροχή προς αυτούς της ευκαιρίας να ακουστούν, συναφώς, και όχι η έκδοσή του, όπως συνέβη, μονομερώς.
Από το μαρτυρικό υλικό[1], το οποίο οι αιτητές έθεσαν ενώπιον του Δικαστηρίου στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, προκύπτει ότι, στις 12.10.2017, η εταιρεία τέθηκε υπό διαχείριση. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα ενεργειών της Τράπεζας Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ., ληφθεισών στη βάση των προνοιών δύο χρεωστικών ομολόγων, τα οποία η εταιρεία είχε εκδώσει προς όφελος της εν λόγω Τράπεζας και τα οποία εγγυήθηκε με ισάριθμες κυμαινόμενες επιβαρύνσεις επί ολόκληρης της επιχείρησής της και της κάθε μορφής περιουσίας της. Ως παραλήπτης, διαχειριστής, διορίστηκε ο κ. Μιχάλης Λοϊζίδης, ο οποίος, ενεργώντας στο πλαίσιο των προνοιών των προαναφερθεισών συμφωνιών και του Μέρους VI του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, φέρεται να έπραξε τα δέοντα για νομιμοποίηση και ενεργοποίηση του διορισμού του. Παρά, όμως, τις προσπάθειές του να αναλάβει και στην πράξη τη διαχείριση της εταιρείας, βρήκε ανυπέρβλητο εμπόδιο την αντίσταση των αιτητών, οι οποίοι δεν του επέτρεψαν να ενεργήσει ως ανωτέρω.
Ο κ. Λοϊζίδης, προκειμένου να προχωρήσει, ως ο ίδιος θεωρούσε ότι του επέβαλλε το πιο πάνω καθήκον του, εξασφάλισε, στις 16.10.2017, στο πλαίσιο της αγωγής αρ. 2928/2017, προσωρινό διάταγμα εναντίον των αιτητών, αποτελούμενο από διάφορα μέρη. Με αυτό, ουσιαστικά, εμποδίζονται οι αιτητές να προβάλλουν οποιαδήποτε εμπόδια στην ανάληψη, από τον ίδιο, της επιχείρησης της εταιρείας. Το εν λόγω διάταγμα, το οποίο ορίστηκε επιστρεπτέο στις 30.10.2017, επιδόθηκε στους αιτητές, προφανώς, σε σύντομο χρόνο μετά, όπως και το κλητήριο ένταλμα και, στις 18.10.2017, αυτοί καταχώρισαν σημείωμα εμφάνισης μέσω δικηγόρου. Περαιτέρω, οι αιτητές, όπως οι ίδιοι ομολογούν στην ένορκη δήλωση η οποία υποστηρίζει την υπό εξέταση αίτηση, αρνήθηκαν να παραδώσουν στον κ. Λοϊζίδη τη διαχείριση της εταιρείας. Σύμφωνα δε με τον τελευταίο, αυτοί συνεχίζουν να ασκούν, προσωπικά ή μέσω υπαλλήλων τους, την επιχείρηση της εταιρείας, προβαίνοντας σε πωλήσεις εμπορευμάτων και εκδίδοντας τιμολόγια, στα οποία παραλείπουν να αναγράψουν ότι η εταιρεία βρίσκεται υπό διαχείριση.
Επιπρόσθετα, ο κ. Λοϊζίδης ισχυρίζεται ότι, λόγω της παρεμπόδισής του να εισέλθει στα υποστατικά της εταιρείας, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος απώλειας ή παραποίησης των διαφόρων εγγράφων της. Στη βάση δε των ισχυρισμών αυτών, στις 23.10.2017, αιτήθηκε και εξασφάλισε, πάλι μονομερώς, δεύτερο προσωρινό διάταγμα, το οποίο απαγορεύει, ουσιαστικά, στους αιτητές να εμποδίζουν την είσοδό του στα υποστατικά της εταιρείας και την πρόσβασή του στα διάφορα έγγραφα που αυτή τηρεί, σε συμβατική ή και ηλεκτρονική μορφή. Προφανώς, έτσι εξασφαλίζεται, έτι περαιτέρω, η επιχείρηση της εταιρείας και η παρεμπόδιση ματαίωσης του διορισμού του ως παραλήπτη, διαχειριστή της.
Τέλος, σημειώνεται πως το δεύτερο διάταγμα ακολούθησε την πορεία του πρώτου, οριζόμενο και αυτό επιστρεπτέο στις 30.10.2017. Σε κάποιο ενδιάμεσο, μάλλον, χρόνο, οι αιτητές καταχώρισαν ένσταση σε σχέση και με τα δύο διατάγματα, τα οποία, στη συνέχεια, ορίστηκαν για αναθεώρηση στις 7.11.2017. Κατά το στάδιο εκείνο, οι αιτητές θα έχουν την ευκαιρία να προβάλουν και να αναπτύξουν τις ενστάσεις τους, προκειμένου να πείσουν το εκδώσαν αυτά Δικαστήριο να τα τροποποιήσει, ή, ακόμα, και να τα ακυρώσει. Τούτη είναι, οπωσδήποτε, η ενδεδειγμένη από το νόμο διαδικασία σε τέτοιες περιπτώσεις.
Επισημαίνεται, ειδικά, πως, στην προκειμένη περίπτωση, ο κ. Λοϊζίδης φέρεται να διορίστηκε ως παραλήπτης, διαχειριστής της εταιρείας, κατ' εφαρμογή των προνοιών δύο χρεωστικών ομολόγων, οι οποίες καθορίζουν τις συμβατικές σχέσεις μεταξύ της προαναφερθείσας τράπεζας και της εταιρείας, και, συνακόλουθα, των σχετικών προνοιών του Κεφ. 113. Σημειώνεται, σχετικά, πως ο διορισμός του κ. Λοϊζίδη, υπό την πιο πάνω ιδιότητα, δεν αναφέρθηκε να έχει προσβληθεί δικαστικά, κατά οποιοδήποτε τρόπο και, γενικά, ότι αμφισβητείται.
Οι αιτητές, προς υποστήριξη του αιτήματός τους, βασίστηκαν, αποκλειστικά, στη Fligate Credit Enterprises Limited, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 7/2014, 5.3.2014. Στην υπόθεση εκείνη, κατά την έκδοση του δεύτερου προσωρινού διατάγματος, το Δικαστήριο γνώριζε περί της ένστασης των εφεσειόντων, αιτητών, στο διορισμό, δυνάμει του πρώτου προσωρινού διατάγματος, παραλήπτη μέρους της περιουσίας τους. Η έκδοση του δευτέρου είχε ως αποτέλεσμα να θέσει υπό τον παραλήπτη και άλλη περιουσία τους. Εκδόθηκε δε, παρά την, ήδη, εκδηλωθείσα, ως άνω, ένστασή τους. Βέβαια, τα πιο πάνω γεγονότα αποκαλύπτουν ότι τα προσωρινά διατάγματα εκεί και τα εδώ προσωρινά διατάγματα διαφέρουν ως προς τη φύση τους. Σε εκείνην την περίπτωση, ο διορισμός του παραλήπτη είχε επιτευχθεί με την έκδοση του πρώτου διατάγματος. Πρόκειται για πολύ πιο δραστικό μέτρο, σε αντίθεση με τον υπό αναφορά διορισμό του κ. Λοϊζίδη στην παρούσα περίπτωση, ο οποίος φέρεται να επιτεύχθηκε στο πλαίσιο υλοποίησης συμφωνίας των μερών και κατ' εφαρμογή των σχετικών προνοιών του Κεφ. 113, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε αμφισβήτηση περί τούτου. Επομένως, η πιο πάνω υπόθεση διαφέρει από την παρούσα και ουδόλως βοηθά την υπόθεση των αιτητών.
Στην προκειμένη περίπτωση, σκοπός τόσο του πρώτου όσο και του δεύτερου απαγορευτικού διατάγματος ήταν και εξακολουθεί να είναι η διασφάλιση, από τον κ. Λοϊζίδη, της εκτέλεσης των προαναφερθέντων καθηκόντων του, προς συμμόρφωση με το νόμιμο, προφανώς, διορισμό του στη θέση παραλήπτη, διαχειριστή της εταιρείας. Είναι, βέβαια, επίσης, ορθό ότι το δεύτερο διάταγμα είναι συμπληρωματικό του πρώτου και εκδόθηκε προς εξυπηρέτηση του ιδίου, πιο πάνω, σκοπού. Η έκδοσή του δε, μάλιστα μονομερώς, ήταν επιτρεπτή από τις σχετικές πρόνοιες του άρθρου 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, και του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, (Ν. 14/1960), στις οποίες η σχετική αίτηση είχε βασιστεί. Το Επαρχιακό Δικαστήριο προχώρησε στην έκδοσή του, ασκώντας, προς τούτο, τη διακριτική του εξουσία, η ορθότητα της οποίας θα είναι το αντικείμενο της ακρόασης που θα διεξαχθεί στις 7.11.2017. Το παρόν Δικαστήριο δεν έχει εξουσία να το ελέγξει στον πιο πάνω τομέα. Επομένως, για το λόγο αυτό, διαπιστώνεται ότι δεν έχει καταδειχθεί η ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης.
Παρεμπιπτόντως και μόνο, σημειώνεται, επίσης, πως η διαδικασία η οποία έχει καθοριστεί και βρίσκεται σε εξέλιξη είναι και η μόνη η οποία παρέχει τη δυνατότητα για αναθεώρηση της νομιμότητας του υπό αναφορά διατάγματος και έλεγχο της κρίσης, συναφώς, του εκδώσαντος αυτό Δικαστηρίου. Οι περιστάσεις δε που αφορούν στο διορισμό του κ. Λοϊζίδη ως παραλήπτη, διαχειριστή της εταιρείας δεν παρουσιάζουν οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα, αφού, όταν σταθεροποιείται μια κυμαινόμενη επιβάρυνση επί της επιχείρησης μιας εταιρείας, ένας τέτοιος διορισμός είναι σύνηθες φαινόμενο.
Για τον πιο πάνω λόγο, η αίτηση απορρίπτεται.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ
[1] Περιέχεται, κυρίως, στις δύο αιτήσεις και στις ένορκες δηλώσεις που τις υποστηρίζουν του Μιχάλη Λοϊζίδη, ενάγοντος 1 στην προαναφερθείσα αγωγή αρ. 2928/2017, δυνάμει των οποίων εκδόθηκαν τα προσωρινά διατάγματα με ημερομηνίες 16.10.2017 και 23.10.2017, αντίστοιχα.