|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:A290
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 511/2012
11 Σεπτεμβρίου, 2017
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.Δ.]
ΜΕΤΑΞΥ:
PITSIAKOS HOLDINGS LTD
Εφεσείουσας
και
1. TERENCE CHRISTOFOLI
2. CYNTHIA CHRISTOFOLI
Εφεσίβλητων
--------------------
Μ. Γαβριηλίδης, για τους Εφεσείοντες
Στ. Στυλιανού, για τους Εφεσίβλητους
-------------------------------------
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο κ. Παρπαρίνος Δ.
------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Με την παρούσα Έφεση η Εφεσείουσα εταιρεία επιζητεί την ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης ημερ. 19.7.2012 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου για τρεις λόγους. Προτού αναφερθούμε σ' αυτούς, θα αναφέρουμε τις ουσιώδεις πτυχές της υπόθεσης για καλύτερη αντίληψη της.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο με την απόφαση του δικαίωσε τους Εφεσίβλητους και επιδίκασε υπέρ τους το ποσό των Λ.Κ.52.500 το οποίο η Εφεσείουσα, σύμφωνα με την πρωτόδικη Απόφαση, εισέπραξε για λογαριασμό τους μετά την πώληση σε τρίτο πρόσωπο διαμερίσματος το οποίο αρχικά αγόρασαν από την Εφεσείουσα. Σύμφωνα με τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με έγγραφη συμφωνία ημερ. 14.6.2004 η Εφεσείουσα πώλησε στους Εφεσίβλητους το επίδικο διαμέρισμα για το ποσό των Λ.Κ.48.500 το οποίο, ως είναι παραδεκτό, πληρώθηκε με την υπογραφή της συμφωνίας. Στις 20.7.2006 υπεγράφη νέα συμφωνία μεταξύ των μερών (Τεκμήριο 5) με την οποία ακύρωσαν την πρώτη συμφωνία τους ημερ. 14.6.2004. Η κατοχή του διαμερίσματος παρεδόθη στην Εφεσείουσα και η συμφωνία πωλήσεως ημερ. 14.6.2004 απεσύρθη από το Κτηματολόγιο όπου είχε κατατεθεί αμέσως μετά τη σύναψη της. Σύμφωνα με νέα συμφωνία τους, η κατοχή του επίδικου διαμερίσματος θα επιστρέφετο στην Εφεσείουσα και η τελευταία θα πλήρωνε το ποσό των Λ.Κ.70.000 στους Εφεσίβλητους. Με έγγραφη συμφωνία της ίδιας ημερομηνίας ως άνω, 20.7.2006 (Τεκμήριο 6), η Εφεσείουσα πώλησε το επίδικο διαμέρισμα σε τρίτο πρόσωπο (Denise Catherine Derrin) για το ποσό των Λ.Κ.70.000 το οποίο πληρώθηκε με την υπογραφή της συμφωνίας. Η κατοχή του διαμερίσματος δόθηκε στη νέα αγοράστρια και η συμφωνία πώλησης κατετέθη στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Πάφου στις 7.9.2006. Από το ποσό των Λ.Κ.70.000 οι Εφεσίβλητοι αναγνώρισαν πληρωμή ποσού Λ.Κ. 17.500 με αποτέλεσμα το υπόλοιπο οφειλόμενο ποσό ν΄ ανέρχετο σε Λ.Κ.52.500. Επανερχόμαστε τώρα στους λόγους Έφεσης.
Ο πρώτος λόγος δεν αφορά την ουσία/ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, αλλά σύμφωνα με αυτόν η Εφεσείουσα υπέστη ουσιαστική αδικία από τον χειρισμό της υπόθεσης εκ μέρους του δικηγόρου της και/ή υπήρξε πλημμελής απονομή της δικαιοσύνης λόγω του χειρισμού της υποθέσεως υπό του δικηγόρου της. Ειδικότερα στην αιτιολογία του λόγου Εφέσεως αναφέρονται τα ακόλουθα:
«1. Ο δικηγόρος που εκπροσωπούσε τους εναγόμενους στην υπό εκδίκαση αγωγή, είχε λειτουργήσει στο παρελθόν και ως αντιπρόσωπος των εναγόντων αλλά και του τρίτου προσώπου στο οποίο πωλήθηκε το επίδικο διαμέρισμα.
2. Ο δικηγόρος απέκρυψε ουσιώδη στοιχεία από τους εφεσείοντες-εναγόμενους οι οποίοι αν είχαν εις γνώση τους την πραγματικότητα δεν θα προέβαιναν στο διορισμό του εν λόγω δικηγόρου. Περιήλθαν εις γνώση τους μόλις κατά την ακροαματική διαδικασία όταν ο διευθυντής τους κλήθηκε από τον τότε δικηγόρο του να δώσει μαρτυρία. Ως εκ τούτου δεν ήταν δυνατή η παύση και/ή αλλαγή του δικηγόρου τους κατά το τελικό στάδιο της απόφασης.»
Με τους δεύτερο και τρίτο λόγους Έφεσης προσβάλλεται η πρωτόδικη απόφαση ως εσφαλμένη καθότι το πρωτόδικο Δικαστήριο αξιολογώντας την ενώπιον του μαρτυρία, λανθασμένα απέρριψε τη θέση της Εφεσείουσας και έκανε αποδεκτούς τους ισχυρισμούς των Εφεσιβλήτων.
Αναφορικά με τον πρώτο λόγο Έφεσης ο ευπαίδευτος συνήγορος της Εφεσείουσας υπεστήριξε ότι η πρωτόδικη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί και/ή να διαταχθεί η επανεκδίκαση της υπόθεσης για το λόγο ότι η Εφεσείουσα υπέστη ουσιαστική αδικία από το χειρισμό της υπόθεσης υπό του δικηγόρου της στη πρωτόδικη διαδικασία διότι δεν της απεκάλυψε ότι τα έγγραφα που κατατέθησαν ως Τεκμήρια υπ' αριθμό 2, 4, 5 και 6 είχαν υπογραφεί από τον ίδιο ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος των Εφεσιβλήτων αλλά και τρίτου προσώπου στο οποίο πωλήθηκε το διαμέρισμα. Το γεγονός αυτό απεκρύβη από την Εφεσείουσα η οποία αν το γνώριζε δεν θα διόριζε τον άνω δικηγόρο ως συνήγορο της. Το πληροφορήθηκε κατά την πρωτόδικη διαδικασία στο στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας και όταν αντεξετάζετο ο Διευθυντής της Εφεσείουσας, όπως και κατά το χρόνο που κατέθετε ο Εφεσίβλητος 1. Περαιτέρω οι άνω συμφωνίες έγιναν στην αγγλική γλώσσα, την οποία αγνοεί ο Διευθυντής της Εφεσείουσας και υπέγραψε σ' αυτές έχοντας πλήρως εμπιστοσύνη στο δικηγόρο της.
Αντίθετη είναι η εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου των Εφεσιβλήτων και με την οποία απορρίπτονται οι θέσεις της άλλης πλευράς ως γενικές και ασαφείς και εν πάση περιπτώσει ως αβάσιμες.
Εξετάσαμε με προσοχή τα όσα τέθησαν ενώπιον μας όπως επίσης ανατρέξαμε στην δοθείσα μαρτυρία προκειμένου να διαπιστώσουμε κατά πόσο τα όσα ισχυρίζεται η Εφεσείουσα, έστω και στη γενικότητα τους, επηρέασαν την τελική κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τα ευρήματα του. Είναι η κρίση μας ότι τα όσα ισχυρίζεται η Εφεσείουσα δεν τεκμηριώνουν παράβαση των κανόνων της δίκαιης δίκης ή ότι αποστέρησαν την Εφεσείουσα από οποιοδήποτε από τα δικαιώματα της. Αντίθετα, εάν κάποιος θα έπρεπε να είχε παράπονο ενδεχομένως αυτοί να είναι οι Εφεσίβλητοι οι οποίοι προηγουμένως ανέθεσαν στον συγκεκριμένο δικηγόρο όπως δια λογαριασμό τους, ολοκληρώσει την αγορά του επίδικου διαμερίσματος και εν συνεχεία να την ακυρώσει με ενδεχόμενο αυτός να έγινε κάτοχος εμπιστευτικών πληροφοριών και ακολούθως αυτός παρείχε υπηρεσίες στην Εφεσείουσα τόσο εκτός Δικαστηρίου αλλά και μετά την καταχώρηση της αγωγής, ότε ανέλαβε την υπεράσπιση της. Αυτός, ίσως, είναι λόγος να λάβει μέτρα εναντίον του δικηγόρου του, αλλά όχι βάσιμος λόγος Έφεσης.
Περαιτέρω, η κατάληξη του Δικαστηρίου, όπως φαίνεται από την απόφαση του αλλά και το ίδιο, τονίζει στη σελ. 7, ήταν το αποτέλεσμα της μαρτυρίας του ανεξάρτητου μάρτυρα Μ.Ε.3 Νεόφυτου Νεοφύτου, υπεύθυνου στο Τμήμα Επιβαρύνσεων στο Κτηματολόγιο Πάφου και στην επίσημη εγγραφή του σχετικού φακέλου στο Κτηματολόγιο Πάφου.
Περαιτέρω, και εκ του περισσού, αναφέρεται ότι οι συμφωνίες ημερ. 14.6.2004 (Τεκμήριο 2) και 20.7.2006 (Τεκμήριο 5) για τις οποίες τώρα παραπονείται μέσω του Διευθυντή της (Μ.Υ.1) η Εφεσείουσα, υπεγράφησαν από την Εφεσείουσα κατά τη σύναψη τους και συνεπώς γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει ότι ο συγκεκριμένος δικηγόρος υπέγραψε αυτό ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος των Εφεσίβλητων. Συνεπώς ο όψιμος ισχυρισμός που προβάλλει τώρα περί άγνοιας του γεγονότος αυτου είναι αβάσιμος και απορριπτέος.
Ο πρώτος λόγος Έφεσης απορρίπτεται.
Οι λόγοι Έφεσης 2 και 3 είναι αλληλένδετοι και αφορούν την αξιολόγηση της δοθείσας μαρτυρίας υπό του Δικαστηρίου και αποδοχής της εκδοχής η οποία παρουσιάστηκε από τους Εφεσίβλητους αντ' αυτής που δόθηκε από τον Μ.Υ.1, Διευθυντή της Εφεσείουσας. Ειδικώτερα, η Εφεσείουσα τονίζει ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο παρόλο που προβληματίστηκε ότι η Εφεσείουσα δεν μπορούσε να υπογράψει δύο συμφωνίες για το ίδιο διαμέρισμα και να έχει εισπράξει δύο φορές το τίμημα πώλησης, εντούτοις απέρριψε τη θέση της Εφεσείουσας και απεδέχθη την θέση των Εφεσίβλητων. Επίσης, τονίζεται ότι τα χρηματικά ποσά που διεκδικούν οι Εφεσίβλητοι με την αγωγή τους δεν συνάδουν με τη μαρτυρία και τα συμπεράσματα του Δικαστηρίου.
Αμφότεροι οι λόγοι Έφεσης θα πρέπει να απορριφθούν ως στερημένοι ερείσματος. Η νομολογία μας έχει θέσει τις αρχές στη βάση των οποίων το Εφετείο επεμβαίνει και ανατρέπει τα ευρήματα αξιοπιστίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Στην παρούσα υπόθεση δεν διακρίνουμε οτιδήποτε μεμπτό στην πρωτόδικη απόφαση. Δεν υπάρχει οτιδήποτε στη μαρτυρία που να καταδεικνύει έστω και κατ' ελάχιστον, ότι τα ευρήματα ήταν λανθασμένα ή αυθαίρετα. Η όλη μαρτυρία εξετάστηκε και αναλύθηκε στο σύνολο της και ακολούθησαν βάσει αυτής, τα ευρήματα τόσο αξιοπιστίας όσο και γεγονότων της υπόθεσης. Δόθηκε επαρκής αιτιολογία αναφορικά με τους λόγους που το πρωτόδικο Δικαστήριο απεδέχθη την εκδοχή των Εφεσίβλητων, που στηρίζεται κυρίως σε ανεξάρτητη μαρτυρία (Μ.Ε.3), αλλά και σε έγγραφη μαρτυρία η οποία έφερε την υπογραφή του Διευθυντή της Εφεσείουσας και την σφραγίδα της (Τεκμήριο 6). Περαιτέρω παρατηρούμε ότι κατά την ακροαματική διαδικασία δεν έγινε άρνηση υπογραφής της έγγραφης συμφωνίας, Τεκμήριο 6, ημερ. 20.7.2006 στην οποία γίνεται παραδεκτή η είσπραξη υπό της Εφεσείουσας του ποσό των Λ.Κ.70.000. Εκείνο που αμφισβητήθηκε ήταν ότι αυτή έγινε για άλλο σκοπό ήτοι για «διευκόλυνση της αγοράς και για να πάρουν δάνειο» οι Εφεσίβλητοι, ισχυρισμός, που πολύ ορθά, απερρίφθη από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Στη σελ. 9 της πρωτόδικης απόφασης αναφέρονται:
«Η ερμηνεία που ο Μ.Υ.1 δίνει και οι ισχυρισμοί που προβάλλει δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτοί, τόσο γιατί δεν συνάδουν με το περιεχόμενο της έκθεσης υπεράσπισης αλλά επίσης γιατί διαψεύδονται και από τα ίδια τα τεκμήρια. Όπως ήδη έχω αναφέρει η συμφωνία (Τεκμήριο 6) όχι μόνο δεν ακυρώθηκε αλλά είναι και η μοναδική που εξακολουθεί να βρίσκεται κατατεθειμένη στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Πάφου.»
Επίσης για την είσπραξη του ποσού των Λ.Κ.70.000 από την Εφεσείουσα, η συμφωνία ημερ. 20.7.2006, Τεκμήριο 6 δεν αφήνει κανένα περιθώριο αποδοχής των θέσεων της Εφεσείουσας. Το σχετικό μέρος έχει ως ακολούθως:
"PURCHASE PRICE & TERMS OF PAYMENTS:
The price has been agreed for the sum of CYP 70.000 (seventy thousand Cyprus Pounds) amount already paid."
Με βάση τα πιο πάνω δεν θεωρούμε ότι υπάρχει λόγος επέμβασης μας. Αμφότεροι οι λόγοι Έφεσης 2 και 3 απορρίπτονται.
Η Έφεση απορρίπτεται. Τα έξοδα να είναι εις βάρος της Εφεσείουσας όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Α. Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
/γκ