|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2017:D271
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Aίτηση Αρ. 105/2017)
21 Αυγούστου, 2017
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ
DMITRY GERASIMENKO ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ,
ΑΙΤΗΤΗ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠ' ΑΡ. 9/2017
Ε.Δ. ΛΑΡΝΑΚΑΣ, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Ή PROHIBITION ΔΥΝΑΜΕΙ
ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 30.06.2017 ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ
ΥΠ' ΑΡ. 9/2017
_______________________
Αλέξανδρος Κληρίδης, για τον Αιτητή.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η υπόθεση αυτή άρχισε με αφορμή ένα, μάλλον, ασυνήθιστο δικονομικό διάβημα, το οποίο ο αιτητής έλαβε στις 7.2.2017, με γενική αίτηση, όπως την αποκαλεί, ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας. Με αυτή, ζητούσε την ακύρωση εντάλματος σύλληψής του, το οποίο είχε εκδοθεί στις 27.12.2016, δυνάμει του άρθρου 8(1)(α)[1] του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970, (Ν. 97/1970), προς το σκοπό προώθησης διαδικασίας έκδοσής του στη Ρωσική Ομοσπονδία, καθώς, επίσης, την απόρριψη της διαδικασίας αυτής.
Της γενικής αίτησης, ανωτέρω, είχε προηγηθεί η καταχώριση στο προαναφερθέν Δικαστήριο της, υπ' αρ. 6/2016, διαδικασίας έκδοσης του αιτητή στην πιο πάνω χώρα. Στις 27.12.2016, όμως, η εν λόγω διαδικασία διακόπηκε, με πρωτοβουλία της εκπροσώπου του Γενικού Εισαγγελέα, για λόγο που δεν ενδιαφέρει εδώ. Μετά δε και την εξέλιξη αυτή, εκδόθηκε, την ίδια ημέρα, το προαναφερθέν ένταλμα σύλληψης, το οποίο, όμως, μέχρι σήμερα, δεν κατέστη δυνατό να εκτελεστεί. Ο λόγος γι' αυτό, όπως ο αιτητής ισχυρίζεται, είναι επειδή ο ίδιος δε βρίσκεται, πλέον, στην Κύπρο, έχοντας μεταβεί στην Ελβετία, όπου διαμένει μονίμως. Είναι, βασικά, την απουσία του αυτή από τη δικαιοδοσία των Κυπριακών Δικαστηρίων, που προβάλλει, με τη γενική αίτησή του, ανωτέρω, ως λόγο για την ακύρωση του προαναφερθέντος εντάλματος σύλληψής του, θεωρώντας την παραμονή του σε ισχύ καταχρηστική, όπως και την παραμονή σε εκκρεμότητα της συναφούς διαδικασίας έκδοσής του.
Η πιο πάνω γενική αίτηση, αφού επιδόθηκε στο Γενικό Εισαγγελέα, ως καθ' ου η αίτηση, ορίστηκε στις 5.5.2017 για ακρόαση, με οδηγίες να καταχωριστεί, στο μεταξύ, ένσταση. Κανένα, όμως, από αυτά δε συνέβη. Στις 5.5.2017, λόγω και της απουσίας της εκπροσώπου του Γενικού Εισαγγελέα, οι συνήγοροι του αιτητή ζήτησαν και έλαβαν απόφαση, ως οι θεραπείες που έχουν προαναφερθεί. Ακολούθησε, στις 16.5.2017, αίτηση από μέρους του Γενικού Εισαγγελέα για παραμερισμό της πιο πάνω απόφασης, η οποία, παρά την ένσταση που υποβλήθηκε, στο μεταξύ, από μέρους του αιτητή, είχε θετική κατάληξη, όπως διαπιστώνεται από τη σχετική απόφαση του εκδικάσαντος την υπό αναφορά αίτηση Δικαστηρίου, ημερομηνίας 30.6.2017. Παραμερίστηκε, έτσι, η απόφαση ημερομηνίας 5.5.2017 και, συνακόλουθα, η γενική αίτηση του αιτητή ορίστηκε για ακρόαση, ενώ, συγχρόνως, δόθηκε άδεια στο Γενικό Εισαγγελέα να προβάλει τις θέσεις του έναντι αυτής, προς υποστήριξη της ένστασής του.
Το εκδικάσαν την προαναφερθείσα ενδιάμεση αίτηση Δικαστήριο οδηγήθηκε στην εν λόγω απόφασή του, ασκώντας την εξουσία που του παρέχει η Δ.33, Κ. 5[2] των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, στη βάση των κριτηρίων που καθιέρωσε η νομολογία στις παρόμοιας φύσεως πρόνοιες της Δ.17, Κ. 10 και της Δ.26, Κ. 14 των πιο πάνω Κανονισμών. Στο πλαίσιο, ανωτέρω, αποφάσισε ότι ο καθ' ου η αίτηση Γενικός Εισαγγελέας απέδειξε εκ πρώτης όψεως υπόθεση επί της ουσίας, έναντι της γενικής αίτησης του αιτητή, γεγονός που δικαιολογούσε να του επιτραπεί να προβάλει την ένστασή του σε αυτή. Της απόφασης του εκδικάσαντος Δικαστηρίου σε σχέση με την πιο πάνω πτυχή, προηγήθηκε η διαπίστωσή του ότι η παράλειψη της εκπροσώπου του Γενικού Εισαγγελέα να εμφανιστεί στις 5.5.2017 ενώπιόν του, όταν η γενική αίτηση του αιτητή ήταν ορισμένη για ακρόαση, δε συνιστούσε περιφρόνηση του Δικαστηρίου.
Ο αιτητής, με την παρούσα μονομερή αίτηση, ζητά άδεια για καταχώριση διά κλήσεως αίτησης. Με αυτή, θα επιδιώξει, κατ' επίκληση της εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του ΄Αρθρου 155.4 του Συντάγματος, την έκδοση εντάλματος certiorari, για ακύρωση της προαναφερθείσας απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, ημερομηνίας 30.6.2017. Δεδομένων των ανωτέρω και, ειδικά, της συγκεκριμένης αιτιολογίας της υπό αναφορά απόφασης, η οποία εμφαίνεται σε αυτή, ο αιτητής πρέπει να αποδείξει, στο βαθμό συζητήσιμης υπόθεσης, από ποια άποψη ή και σε σχέση με ποια πτυχή της, το εκδικάσαν Δικαστήριο σφάλλει ως προς το νόμο και σε τι, ακριβώς, αφορά το σφάλμα του αυτό. Τα στοιχεία δε αυτά συναποτελούν το λόγο για τον οποίο δυνατό να εκδοθεί ένταλμα certiorari, στις συγκεκριμένες, βέβαια, περιπτώσεις που έχει διαχρονικά καθορίσει η σχετική νομολογία. Σημειώνεται, επίσης, πως, σε κάθε περίπτωση, η άσκηση της εν λόγω εξουσίας δυνάμει του ΄Αρθρου 155.4 επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το οποίο έχει, πάντοτε, κατά νου, μεταξύ άλλων, ότι αυτή ασκείται με φειδώ, σε σχέση με συγκεκριμένο νομικό λόγο, (βλ. Γεωργιάδης (1992) 1 Α.Α.Δ. 298), και στη βάση συγκεκριμένων αδιαμφισβήτητων γεγονότων. Αυτά δε, κατά κανόνα, εμφαίνονται στο σχετικό πρακτικό του κατώτερου δικαστηρίου, που, ως συνήθως, είναι η τελική ή η ενδιάμεση απόφασή του σε μια υπόθεση.
Οι λόγοι τους οποίους ο αιτητής επικαλείται, συναφώς, αναφέρονται στην έκθεση γεγονότων που συνοδεύει την αίτησή του και έχουν ως εξής:-
«Οι λόγοι για τους οποίους επιζητείται η ακύρωση της Απόφασης ημερομηνίας 30.06.2017, περιληπτικά είναι ότι η εν λόγω Απόφαση εκδόθηκε:
• Στη βάση υπέρβασης εξουσίας και/ή δικαιοδοσίας και/ή αρμοδιότητας προφανούς νομικού σφάλματος ως προς το νομικό καθεστώς και τις αρχές που επιτρέπουν την έκδοση προσώπων υποκειμένων σε έκδοση από την Κύπρο και/ή τη διατήρηση ενός προσωρινού εντάλματος σύλληψης στο πλαίσιο σκοπούμενης έκδοσης προσώπου ή και φυγόδικου στο εξωτερικό και/ή γενικότερα τη διατήρηση και/ή συνέχιση της διαδικασίας έκδοσης του Αιτητή από την Κύπρο, δοθέντος ότι ο Αιτητής δεν ευρίσκεται πλέον στην Κύπρο και δη εντός της δικαιοδοσίας των Κυπριακών Δικαστηρίων.»
Από το πιο πάνω κείμενο, ομολογουμένως, δεν είναι εύκολο να διαπιστωθούν ο λόγος ή οι λόγοι για τους οποίους ζητείται να δοθεί άδεια, προκειμένου να επιδιωχθεί η ακύρωση της υπό αναφορά απόφασης. Το θέμα που φαίνεται να κυριαρχεί σε αυτό είναι η ύπαρξη, στην εν λόγω απόφαση, «προφανούς» νομικού σφάλματος, όσον αφορά την ερμηνεία κάποιων νομοθετικών προνοιών σχετικών με την έκδοση και τη διατήρηση εντάλματος σύλληψης φυγοδίκου σε ισχύ, προς το σκοπό προώθησης διαδικασίας έκδοσής του, ειδικά, καθ' ον χρόνο αυτός βρίσκεται στο εξωτερικό, εκτός της δικαιοδοσίας των Κυπριακών Δικαστηρίων. ΄Ισως, πάλι, να θεωρείται πως το εν λόγω «προφανές» νομικό σφάλμα συνίσταται σε υπέρβαση, από το κατώτερο Δικαστήριο, της δικαιοδοσίας του στον εν λόγω τομέα. Καμιά, όμως, περίπτωση δεν είναι, αρκούντως, σαφής, όπως θα έπρεπε να είναι, ειδικά, δεδομένης της εξαιρετικότητας του ληφθέντος διαβήματος και της θεραπείας που ζητείται με αυτό.
Για την ακρίβεια, στο πιο πάνω κείμενο, δεν αναφέρεται το συγκεκριμένο «νομικό καθεστώς», το οποίο, κατ' ισχυρισμό, το εκδικάσαν Δικαστήριο εφάρμοσε, σε ποιο τομέα ή πτυχή της υπόθεσης αυτό αφορά και σε τι έγκειται το νομικό σφάλμα του Δικαστηρίου, ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του. Πασιφανώς, δε φαίνεται να απασχολεί τον αιτητή η ενασχόληση του εκδικάσαντος Δικαστηρίου με τις σχετικές αρχές για τον παραμερισμό απόφασης η οποία εκδίδεται ερήμην και, δη, αυτής της συγκεκριμένης ημερομηνίας 5.5.2017. Αν δε, πάλι, αυτό που ο αιτητής έχει υπόψη του ως «νομικό καθεστώς» είναι κάποιες πρόνοιες του Ν. 97/1970, ο ίδιος δεν αναφέρει ποιες είναι αυτές και σε τι συνίσταται το σφάλμα του εν λόγω Δικαστηρίου, από την εφαρμογή τους, σε σχέση με τον παραμερισμό της προαναφερθείσας απόφασής του.
Ως αποτέλεσμα των ελλείψεων και ασαφειών, οι οποίες διαπιστώνεται, ως ανωτέρω, να υπάρχουν σε σχέση με το λόγο ή τους λόγους για τους οποίους ζητείται η προαναφερθείσα άδεια, η εξέταση της παρούσας αίτησης δεν είναι δυνατό να προχωρήσει περαιτέρω, που σημαίνει, βέβαια, ότι ο αιτητής δεν έχει αποδείξει την ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης. Δεδομένης δε της κατάληξης αυτής, δε χρειάζεται να εξεταστούν θέματα που αφορούν στην εφαρμογή προνοιών του Ν. 97/1970, με τα οποία ασχολήθηκε στην υπό αναφορά απόφασή του το εκδικάσαν Δικαστήριο, αφού αυτά πιθανώς να αποτελέσουν αντικείμενο εξέτασης κατά την ακρόαση της γενικής αίτησης του αιτητή.
Για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω, η αίτηση απορρίπτεται.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ
[1] «8. - (1) Δύναται να εκδοθή ένταλμα συλλήψεως προσώπου διωκομένου δι' αδίκημα, δι' ο δύναται να χωρήση έκδοσις, ή προσώπου καταζητουμένου προς έκτισιν ποινής επιβληθείσης αυτώ μετά καταδίκην αυτού διά τοιούτον αδίκημα -
(α) άμα τη λήψει εξουσιοδοτήσεως διά την έναρξιν της διαδικασίας της εκδόσεως, υπό δικαστού του Επαρχιακού Δικαστηρίου, εν τη δικαιοδοσία του οποίου ευρίσκεται ή πιστεύεται ότι ευρίσκεται το ως άνω πρόσωπον∙»
[2] "5. Any judgment obtained where one party does not appear at the trial may in a proper case be set aside by the Court upon such terms as may seem fit, upon an application made within fifteen days after the trial."