|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:D264
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
[Πολιτική Αίτηση Αρ. 104/17]
19 Ιουλίου, 2017
[Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΟΡΦΑΝΙΔΗ, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΕΡΕΥΝΑΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 10.05.2017 ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΤΡΑΠΗΚΕ Η ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 3, ΔΙΑΜ.201 ΚΑΙΜΑΚΛΙ
---------
Σ. Αργυρού, για τον Αιτητή.
---------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(δοθείσα αυθημερόν)
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής επιδιώκει με την υπό κρίση αίτηση να του δοθεί άδεια «για την καταχώρηση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari που να ακυρώνει ή/και να παραμερίζει την απόφαση ή/και ένταλμα έρευνας του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερομηνίας 10.5.2017 δια της οποίας εκδόθηκε ένταλμα έρευνας ή/και επιτράπηκε η έρευνα στην κατοικία ή/και υποστατικά και/ή οχημάτων με αρ. εγγρ. KQF 365 και MBY 185 που βρίσκεται στην οδό Ηρακλείου 3, Διαμ.201 στο Καϊμακλί, Λευκωσία το οποίο εκτελέστηκε στις 11.05.17.»
Είναι καθοριστικό να καταγραφούν οι λόγοι τους οποίους ο Αιτητής προβάλλει αιτούμενος την ως άνω θεραπεία. Θεωρώ ορθότερο να μεταφέρω αυτούσιους τους λόγους όπως καταγράφονται στην αίτηση του:
«1. Στις 10/5/17 ο Αστ. 209 Δ. Χατζηχριστοφή της ΥΚΑΝ Λ/σίας «εξέδωσε» (ζήτησε) μετά από πληροφορία ένταλμα έρευνας για την οικία και υποστατικά καθώς και τα οχήματα KQF 3265 και MBY 185 που βρίσκεται στην οδό Ηρακλείου 3, Διαμ.201 στο Καϊμακλί, Λευκωσία το οποίο εκτελέστηκε στις 11.05.17. Η πληροφορία ανέφερε ότι τα πιο πάνω οχήματα ανήκουν στον Χρίστο Ορφανίδη ενώ η οικία είναι η οικία στην οποία διαμένει. (Ένταλμα Έρευνας με το σχετικό όρκο επισυνάπτεται ως Παράρτημα 1).
2. Στις 11/5/17 μετά από παρακολούθηση ανεκόπη έξω από το πιο πάνω Διαμέρισμα ο Αιτητής ενώ αναχωρούσε για να μεταβεί στην εργασία του. Ο Αιτητής ανεκόπη εντός του οχήματος MBY 185 και παρέδωσε μισοκαπνισμένο τσιγάρο με κάνναβη το οποίο κρατούσε. Πιστοποιητικό εγγραφής του πιο πάνω οχήματος το οποίο είναι εγγεγραμμένο σε τρίτο πρόσωπο επισυνάπτεται ως Παράρτημα 2.
3. Μετά από έρευνα στο Διαμέρισμα 201 στην οδό Ηρακλείου 3 διεπιστώθει ότι σε αυτό κοιμόταν η Άντρια Χριστοφόρου η οποία είναι η φίλη του αιτητή και ενοικιάστρια του διαμερίσματος. Στο σαλόνι του διαμερίσματος υπήρχαν μικροποσότητες ναρκωτικών ουσιών τις οποίες ο Αιτητής ανέφερε ότι κατείχε για δική του χρήση τις υπέδειξε και τις παρέδωσε στην Αστυνομία. Ενοικιαστήριο στο οποίο διαφαίνεται ότι ενοικιάστρια του Διαμερίσματος είναι η Άντρια Χριστοδούλου και ιδιοκτήτρια τρίτο πρόσωπο επισυνάπτεται ως Παράρτημα 3. Επίσης περαιτέρω επισυνάπτονται οι λογαριασμοί ΜΤΝ και ΑΗΚ ως Παράρτημα 4.
4. Δεν επιδείχθηκε ποτέ στον Αιτητή ή στην κάτοχο του διαμερίσματος οποιοδήποτε Ένταλμα Έρευνας ή αντίγραφο αυτού. Ο Αιτητής έλαβε αντίγραφο του Εντάλματος Έρευνας αρχές Ιουλίου όταν έλαβε και τις καταθέσεις για τον ποινικό φάκελο που σχηματίστηκε και καταχωρίστηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με αρ. 8822/17. Η πιο πάνω ποινική υπόθεση ορίστηκε στις 21/9/17 για απάντηση.
5. Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στην απόφαση και/ή πρακτικό του, πάσχει από πλάνη περί τον Νόμο και λήφθηκε κατά παράβαση ή/και καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και συνακόλουθα καθ΄ υπέρβαση των άρθρων 15, 16 και 23 του Συντάγματος και των άρθρων 27, 28 και 29 της Ποινικής Δικονομίας Κεφ. 155 και εσφαλμένα και κατά έκδηλη υπέρβαση του Νόμου, εξέδωσε το ένταλμα έρευνας ημερ. 10.5.17 χωρίς να εξάξει ή να αναφέρει ή να δικαιολογήσει ή να συμπεράνει ότι υπήρχε οποιαδήποτε μαρτυρία και/ή στοιχείο ότι η εν λόγω κατοικία ή/και υποστατικά καθώς και τα οχήματα KQF 365 και ΜΒΥ 185 ανήκουν στον αιτητή.
6. Το Επαρχιακό Δικαστήριο όφειλε και δεν το έπραξε να αναφέρει ή/και να προβεί το ίδιο σε διαπίστωση ή/και να τεκμηριώσει ότι ικανοποιήθηκε από την ενώπιον του μαρτυρία περί εύλογης αιτίας ή/και υποψίας ή/και υπόνοιας ότι το εν λόγω Διαμέρισμα και/ή υποστατικό και οχήματα ανήκουν στον Αιτητή. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε πολύ εύκολα να το διαπιστώσει μέσω της Αστυνομίας εάν το ζητούσε η οποία και θα το έθετε ενώπιον του Δικαστηρίου. Κάτι τέτοιο είναι πολύ εύκολο αφού ουσιαστικά θα προέβαινε η Αστυνομία με οδηγίες του Δικαστηρίου σε ένα απλό έλεγχο στους Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές όπου τηρούν τα αρχεία τους καθώς και στους Ηλεκτρονικού Υπολογιστές που είναι συνδεδεμένοι με το Τμήμα Οδικών Μεταφορών (ΤΟΜ) για τον ιδιοκτήτη των οχημάτων KQF 365 και ΜΒΥ 185.
7. Το όχημα KQF 365 ανήκει σε φίλη του αοιτητή οποία έχει μετακομίσει στο εξωτερικό και του το έχει αφήσει για να το πουλήσει. Σχετικό αντίγραφο τίτλου ιδιοκτησίας και διαφήμιση που έχει αναρτήσει ο Αιτητής σε μέσο κοινωνικής Δικτύωσης για πώληση του οχήματος επισυνάπτεται ως Παράρτημα 5 και 6).
8. Άρα ο Αστ. 209 Δ. Χατζηχριστοφή δεν αποκάλυψε όλα τα πραγματικά γεγονότα στην ένορκη του δήλωση προς υποστήριξη του αιτήματος έκδοσης του εντάλματος έρευνας και συγκεκριμένα δεν ανάφερε ότι η οικία και υποστατικά που εκδόθηκε το ένταλμα έρευνας δεν είναι ιδιοκτησίας ή/και κατοχής του Αιτητή αλλά σε αυτό διαμένει η φίλη του Αιτητή και το υποστατικό είναι ενοικιασμένο από την ίδια και ο ίδιος διαμένει στην οδό Αγίου Νικολάου αρ. 20, Διαμ. 402, 1040 στην Λευκωσία στην μητέρα του. Ο Αιτητής δεν είναι ούτε ιδιοκτήτης των 2 οχημάτων. (Λογαριασμός ΑΗΚ αιτητή που υποστηρίζει το που διαμένει επισυνάπτεται ως Παράρτημ α7).
9. Η απόφαση του Δικαστηρίου και το ένταλμα έρευνας παραβιάζουν το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή και περιουσία όπως προστατεύεται από το άρθρο 15 και 16 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
10. Η απόφαση του Δικαστηρίου και το ένταλμα έρευνας παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του αιτητή.
11. Η απόφαση και/ή πρακτικό του Δικαστηρίου παραβιάζει την αρχή της φυσικής δικαιοσύνης.»
Παρά το εκτενές της καταγραφής λόγων με τους οποίους επιδιώκεται θεραπεία, εξ όσων έχω αντιληφθεί, το κυριότερο παράπονο του αιτητή είναι ότι ενώ δεν είναι ιδιοκτήτης της πιο πάνω οικίας (αλλά και ούτε έχει ενοικιαστήριο επ΄ ονόματι του) και ενώ δεν είναι ιδιοκτήτης των πιο πάνω οχημάτων, το Δικαστήριο χωρίς να ελέγξει και να διαπιστώσει τα της ιδιοκτησίας εξέδωσε το εν λόγω ένταλμα έρευνας. Συνάμα ο Αιτητής επικαλείται παραβίαση της ιδιωτικής ζωής, της περιουσίας, της αρχής της αναλογικότητας, καθώς και της αρχής της φυσικής δικαιοσύνης.
Επί των πιο πάνω ως υποστηρικτικά προβάλλονται τα εξής γεγονότα.
Το πιο πάνω ακίνητο, σύμφωνα πάντα με τον αιτητή, ανήκει σε πρόσωπο που κατανομάζεται το οποίο το ενοικίασε στην Άντρια Χριστοδούλου από την 1.11.2016. Η τελευταία είναι φιλικό πρόσωπο του αιτητή. Ο ίδιος διαμένει σε άλλο υποστατικό μαζί με τη μητέρα του. Και επί των προφορικών αγορεύσεων ο κ. Αργυρού δέχθηκε ότι ο Αιτητής «διαμένει περιοδικά στην εν λόγω οικία». Αναφορικά δε με τα οχήματα η θέση του είναι ότι το όχημα KQF 365 ανήκει και πάλι σε κάποια φίλη του «η οποία μετακόμισε στο εξωτερικό και του είχε αναθέσει να το πωλήσει». Δέχεται όμως ότι το οδήγησε μερικές φορές «αλλά δεν είναι δικό του». Αναφορικά δε με το όχημα MBY 185 είναι η θέση του ότι ανήκει στην μητέρα της φίλης του Άντριας Χριστοδούλου το οποίο είχε δανεισθεί την συγκεκριμένη ημέρα για να μεταβεί στην εργασία του, αλλά τον σταμάτησε η Αστυνομία.
Στη βάση των πιο πάνω ισχυρισμών ο Αιτητής καταλήγει στη διατύπωση θέσεως ότι δεν υπάρχει πρακτικό του Δικαστηρίου που να επεξηγεί για ποιο λόγο ικανοποιήθηκε και εξέδωσε το επίδικο ένταλμα. Πόσο μάλλον εφόσον λανθασμένα αναφέρεται στην Ένορκη Δήλωση του Αστυνομικού ότι πρόκειται για την οικία που διαμένει ο Αιτητής καθώς και το όχημα του.
Είναι γνωστές οι αρχές με τις οποίες το Ανώτατο Δικαστήριο μπορεί να επέμβει με έκδοση προνομιακών ενταλμάτων. Η διαδικασία αυτής της φύσης δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης και ούτε μπορεί να λειτουργήσει ως υποκατάστατο της Εφετειακής εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Έχει ως αντικείμενο τον έλεγχο της νομιμότητας της απόφασης. (βλ. Λυσιώτης (1996) 1Β Α.Α.Δ. 739, Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 Α.Α.Δ. 464 και το Σύγγραμμα «Προνομιακά Εντάλματα», Π. Αρτέμη)
Ερχόμενη στις παραμέτρους της παρούσας αίτησης θα πρέπει να σημειώσω ότι πρώτα απ' όλα ο Αιτητής θα πρέπει να πείσει σε σχέση με το χρόνο που επέλεξε να καταχωρίσει την αίτηση. Το ένταλμα έρευνας εκτελέστηκε στις 11.5.17. Η παρούσα αίτηση καταχωρείται στις 18.7.17. Έχουν περάσει, δηλαδή, 10 περίπου βδομάδες από το χρονικό σημείο που λαμβάνει γνώση της ύπαρξης του εντάλματος έρευνας εφόσον αυτό εκτελείται όταν ο ίδιος ανακόπτεται οδηγώντας το πιο πάνω όχημα αφού εξέρχεται της εν λόγω οικίας.
Είναι γνωστό και εδραιωμένο από τη νομολογία ότι ο Αιτητής που επιδιώκει θεραπεία προνομιακού εντάλματος θα πρέπει να πείσει για τυχόν καθυστέρηση επί της αίτησης του.
Πρόσφατα σε απόφαση μας στην υπόθεση ODYSSEY RETRIEVER INC, Π.Ε. 59/16 ημερ. 3.5.17 η οποία είχε ως αντικείμενο πρωτόδικη απόφαση για την εγκυρότητα εντάλματος έρευνας, αναφέραμε τα εξής σε σχέση με την καθυστέρηση:
"Ως προς τον 1ο λόγο που αφορά την καθυστέρηση στην υποβολή της αιτήσεως για άδεια certiorari έχουμε εξετάσει τις σχετικές θέσεις του ευπαιδεύτου συνηγόρου της εφεσείουσας καθώς και τη νομολογία που μας εδόθη σε συνάρτηση με το χρόνο που θεωρήθη ότι συνιστά καθυστέρηση στη νομολογιακή διαδρομή του Ανωτάτου Δικαστηρίου αλλά και αγγλικών υποθέσεων. (Βλ. Aeroporos (1988) 1 C.L.R. 202, In re Antonios Mouskos (1977) 1 C.L.R. 100,In re Christofis (1985) 1 C.L.R. 692, In re Charalambous (1985) 1 C.L.R. 746, In re Ellinas (1988) 1 C.L.R. 371, Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438, Τρύφωνος (1991) 1 Α.Α.Δ. 1124, Μιχαήλ (1992) 1 Α.Α.Δ. 472, Laertis Shipping Ent. (1992) 1 A.A.Δ. 686, Καλοπαίδη (1993) 1 Α.Α.Δ. 114, Πιττάκης κ.ά. (1994) 1 Α.Α.Δ. 297, Beogradska Banka D.D. (1995) 1 A.A.Δ. 737, Ερμής Ασφαλ. Εταιρεία Λτδ. κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 811, Σωτηρούλλα Κωνσταντινίδου (1995) 1 Α.Α.Δ. 827 και Αναφορικά με το ένταλμα έρευνας Ε.Δ. Λεμεσού ημερ. (2002) 1 Α.Α.Δ. 571).
Δεν θα παραθέσουμε ολόκληρο τον κατάλογο των σχετικών αυθεντιών διότι είναι αρκετά μεγάλος. Θα αρκεστούμε να πούμε ότι όντως από την παράθεση αυτών των υποθέσεων προκύπτουν τα εξής χαρακτηριστικά:
(α) Καθυστέρηση στην υποβολή αιτήσεων για έλεγχο με προνομιακό ένταλμα certiorari αποτελεί λόγο άρνησης έκδοσης του. Το Δικαστήριο στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας λαμβάνει σοβαρά υπόψη την καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης. (Ηalsbury's Laws of England, 4η έκδοση, Τόμος 1(1), παράγρ.170).
(β) Το θέμα του χρόνου αντιμετωπίζεται στο γενικότερο πλαίσιο της μακράς και αδικαιολόγητης καθυστέρησης χωρίς να καθορίζονται a priori αυστηρά χρονικά πλαίσια. Στην Αγγλία ισχύει η προθεσμία των 3 μηνών για την καταχώρηση αιτήσεων για προνομιακά εντάλματα (βλ. Διαταγή 53.4 (1) των Αγγλικών Διαδικαστικών Κανονισμών), πλην όμως αποτελεί απλώς το ανώτατο επιτρεπτό όριο και αίτηση μπορεί να απορριφθεί λόγω αδικαιολόγητης καθυστέρησης ακόμη και αν καταχωρηθεί εντός της επιτρεπομένης προθεσμίας. Στην Κύπρο δεν έχουν θεσπιστεί κανονισμοί ως προς τη διαδικασία έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων και καθορισμού προθεσμίας. ΄Εχει όμως νομολογηθεί ότι ο χρόνος μέσα στον οποίο υποβάλλεται η αίτηση αποτελεί ουσιώδη παράγοντα για την ανάληψη και άσκηση δικαιοδοσίας.
(γ) Η καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης πρέπει να αιτιολογείται. ΄Οσο μεγαλύτερη είναι η καθυστέρηση ανάλογη είναι και η υποχρέωση για αιτιολόγηση της καθυστέρησης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε αρχικά ότι αντικειμενικά η παρέλευση των 5 εβδομάδων δεν συνιστούσε άνευ ετέρου καθυστέρηση. Ωστόσο η παρέλευση του χρόνου σε συσχετισμό με τα γεγονότα της υπόθεσης και ιδιαίτερα με την παντελή έλλειψη αιτιολόγησης ως προς την καθυστέρηση αξιολογήθηκε εν τέλει από τον πρωτόδικο Δικαστή ότι τω όντι οδηγούσε σε εύρημα καθυστέρησης, καταλήγοντας ως εξής:
«.... λαμβάνοντας υπόψιν ότι υπήρχε δυνατότητα της αιτήτριας από 24.12.15 να αναζητήσει θεραπεία όπως αυτή που τώρα επιζητεί και δεν το έπραξε παρά μόνο στις 2.2.16, ήτοι μετά πάροδο 5 περίπου βδομάδων χωρίς απολύτως καμία δικαιολόγηση. Η αναφορά του συνηγόρου της περί των εορτών δεν μπορεί να έχει καμία τύχη λόγω του ότι δεν προβάλλεται, ως θα έπρεπε, στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, αλλά και διότι κρίνεται ως αβάσιμος. Διαφορετική θεώρηση θα εξουδετέρωνε τις πιο πάνω αρχές που έχουν αναφερθεί. Διά το λόγο αυτό θα απέρριπτα την αίτηση».
Προκύπτει από τη νομολογία ότι εφόσον η άδεια για καταχώρηση αίτησης χορηγείται κατά διακριτική ευχέρεια (βλ. Supreme Court Practice 1999, σελ.908) η επέμβαση του Εφετείου χωρεί σε συγκεκριμένα πλαίσια. Τα πλαίσια αυτά έχουν συνοψιστεί στην υπόθεση Μαρκιτανή (2000)1 Α.Α.Δ. 923ως εξής:
«(α) Όπου διαπιστώνεται ότι η διακριτική ευχέρεια ασκήθηκε έξω από το πλαίσιο που παρέχεται από το Νόμο, όπως όταν διαπιστώνεται ότι υπεισήλθαν στην άσκηση της εξωγενείς παράγοντες.
(β) Όπου η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας οδηγεί σε πασιφανή αδικία, όπως είναι η περίπτωση στην οποία δε θα μπορούσε να προέλθει κανένα δικαστήριο (Αρέστη ν. Ηλία (1991) 1 Α.Α.Δ. 984, 988, 989, Σιακόλας ν. Federal Bank of Lebanon (1992) 1 Α.Α.Δ. 710).
(γ) Όπου υπάρχει πλάνη ως προς τα γεγονότα, σφάλμα νόμου, εφαρμογή λανθασμένων αρχών δικαίου, λήψη υπόψη άσχετων στοιχείων, μη λήψη υπόψη σχετικών στοιχείων (Νεάρχου ν. Χαραλάμπους (1991) 1 Α.Α.Δ. 954, Donald Campbell & Co. Ltd v. Pollak [1927] A.C. 732, Evans v. Bartlam [1937] A.C. 473, Young v. Thomas [1892] 2 Ch. 234 και Egerton v. Jones[1939] 3 All E.R. 892)».
Με βάση τα πιο πάνω πλαίσια δεν είναι ορθό το Εφετείο απλώς να επαναξιολογήσει τα γεγονότα για να κρίνει το ίδιο αν υπήρξε καθυστέρηση στο διάβημα. Θα εξετάσει μόνο αν συντρέχει λόγος επέμβασης στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου σε συνάρτηση με τους πιο πάνω λόγους. Δεν έχουμε διαπιστώσει ότι υπάρχει δυνατότητα επέμβασης μας αφού κανένας από τους πιο πάνω λόγους δεν έχει στοιχειοθετεθεί από την εφεσείουσα. ΄Επεται ότι και ο λόγος 1 απορρίπτεται."
Ενώ στην Odyssey (άνω), ο Αιτητής προσήλθε επιδιώκοντας θεραπεία προνομιακού εντάλματος σε χρόνο 5 βδομάδων από την εκτέλεση του εντάλματος, στην παρούσα ομιλούμε για το διπλάσιο χρόνο. Ο Αιτητής, βεβαίως, επιχειρεί εμμέσως να δικαιολογήσει την ανενέργεια του λέγοντας ότι δεν του εδόθη αντίγραφο του εντάλματος έρευνας και ότι μόνο προσφάτως το λαμβάνει ως μέρος των καταθέσεων της ποινικής δίκης. Με όλο το σεβασμό, αυτό δεν είναι αρκετό και σίγουρα τα πιο πάνω δεν μπορούν να κριθούν ως επαρκή αιτιολόγηση, εφόσον από το Μάϊο θα ήταν δυνατό να ζητηθεί το αντίγραφο του εντάλματος και να δοθεί από τις αρμόδιες αρχές. Εξάλλου, δεν προεβλήθη θέση ότι ο Αιτητής το ζήτησε και δεν του εδόθη.
Με βάση τα πιο πάνω θεωρώ ότι ισχύουν πλήρως τα λεχθέντα στην Odyssey (άνω) και θα απέρριπτα την αίτηση στη βάση της καθυστερημένης προσφυγής στο Δικαστήριο.
Πέραν όμως αυτού του θέματος, που φυσικά είναι και θεμελιώδους σημασίας, η αίτηση θα έπρεπε να απορριφθεί και για το λόγο της μη στοιχειοθέτησης υπόθεσης επί της ουσίας ώστε να ενεργοποιείτο η εξαιρετική εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων. Είναι προφανές ότι ο Αιτητής θωρακιζόμενος επί της μη ύπαρξης ιδιοκτησίας επί του χώρου και των οχημάτων που εν τέλει ανευρέθησαν ναρκωτικά, αναφέρει για παράνομη έκδοση του εντάλματος έρευνας και θεμελιακή ακυρότητα του. Όμως εκ του ίδιου του άρθρου 27 της Ποινικής Δικονομίας ΚΕΦ. 155 αλλά και ως θέμα κοινής λογικής, σημασία έχει ο συσχετισμός αντικειμένων που πιθανόν να ανευρεθούν σε σχέση με αδίκημα με υποστατικό και/ή οχήματα με τα οποία ο Αιτητής έχει κάποια σχέση, βάσει μαρτυρίας. Εν προκειμένω η σχέση, είτε περιστασιακή είτε όχι, καταδεικνύεται και από αυτά που ο ίδιος ο Αιτητής προβάλλει ώστε το υπόβαθρο κατοχής ως προς τα υποστατικά και/ή τα οχήματα να έχει τεθεί. Συνεπώς, εφόσον στην Ένορκη Δήλωση γίνεται αναφορά «σε οικία που διαμένει» ή «όχημα του», δεν παρατηρείται ούτε παραπλάνηση ούτε πρόκειται για θεμελιακό ζήτημα το οποίο θα έπληττε με οποιοδήποτε τρόπο το ένταλμα ώστε να ενεργοποιήσει την εξουσία του Δικαστηρίου σε σχέση με προνομιακά εντάλματα παρέχοντας άδεια ακόμη και αν ο Αιτητής μπορούσε να ξεπεράσει τον σκόπελο της καθυστέρησης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.