|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:D101
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 42/2017)
23 Μαρτίου, 2017
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ SFO "CONCEPT AG" ΕΚ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Η PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 3400/16 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 14/12/2016 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ GRIZNA HOLDINGS LTD, ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ, DENIAN LTD, ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 14/09/2016 ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΓΩΓΗΣ
----------
Ν. Κυπραίος με Α. Αντωνιάδου (κα) για Λ. Παπαφιλίππου και Σία ΔΕΠΕ,
για την Αιτήτρια.
----------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα ζητείται άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για παραπομπή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου προς ακύρωση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στην Αγωγή υπ΄ αριθμό 3400/2016, ημερομηνίας 14.12.2016, που εκδόθηκε υπέρ της Crizna Holdings Ltd, ενάγουσας, και εναντίον της Denian Ltd, εναγόμενης, κατόπιν αίτησης για συνοπτική απόφαση ημερομηνίας 14.9.2016, καθώς και αναστολή εκτέλεσης της εν λόγω απόφασης και όλων των διαδικασιών αναφορικά με την εκτέλεσή της, μέχρι νεότερης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα που συνθέτουν την υπόθεση τέθηκαν ενώπιόν μου, τόσο με την έκθεση όσο και την ένορκη δήλωση του Ευστάθιου Χριστοφίδη, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο Λ. Παπαφιλίππου και Σία ΔΕΠΕ, που εκπροσωπεί την αιτήτρια, η οποία είναι εταιρεία που ιδρύθηκε και εδρεύει στην Ελβετία. Τα παραθέτω συνοπτικά:
Η Crizna Holdings Ltd, ενάγουσα στην Αγωγή 3400/2016 (στο εξής «η ενάγουσα») και η Denian Ltd εναγόμενη στην ίδια αγωγή (στο εξής «η εναγόμενη») είναι συνδεδεμένες εταιρείες, οι οποίες συνδέονται με τον Όμιλο Εταιρειών της Otkritie Bank και Otkritie Capital, που συμπεριλαμβάνει Τράπεζα που δραστηριοποιείται στη Ρωσία και εταιρείες επενδυτικών υπηρεσιών, οι οποίες δραστηριοποιούνται, μεταξύ άλλων, στη Ρωσία, Βρετανία και Κύπρο (Όμιλος Otkritie). Η ενάγουσα και η εναγόμενη ελέγχονται από το ίδιο φυσικό πρόσωπο, τον κ. Boris Minz.
Κατά τον ουσιώδη χρόνο, η αιτήτρια ενεργούσε ως διαμεσολαβητής (introducer) και σύστηνε πελάτες στον Όμιλο Otkritie. Για το σκοπό αυτό συνομολογήθηκε στις 15.5.2012 και στις 5.9.2014 συμφωνία με τίτλο «Equity Finance Commission Sharing Agreement», με την οποία συμφωνήθηκε η πληρωμή προμήθειας προς την αιτήτρια αναφορικά με τη σύσταση πελατών (Τεκμ. 1 και 2). Στα πλαίσια αυτών των συμφωνιών η αιτήτρια έλαβε διάφορα ποσά ως προμήθεια κατά τα έτη 2012 μέχρι 2015.
Κατά τους πρώτους μήνες του 2015 έγινε εισήγηση εκ μέρους της Otkritie όπως οι πληρωμές προμήθειας γίνονται μέσω των εταιρειών Crizna Holdings Ltd (ενάγουσας) και Rafinha Holding Ltd, και οι δύο Κυπριακές εταιρείες. Για λογιστικούς σκοπούς η πληρωμή της προμήθειας θα γινόταν μέσω δανείου από τις δύο αυτές εταιρείες και, ακολούθως, τα δάνεια αυτά θα εκχωρούνταν σε άλλη συνδεδεμένη με τον Όμιλο Otkritie εταιρεία, τη Denian Ltd (εναγόμενη), από τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, της οποίας όμως ο Διευθυντής και Γραμματέας είναι εγκατεστημένοι στην Κυπριακή Δημοκρατία. Στο τέλος, η εναγόμενη θα έκανε συμβιβασμό με την αιτήτρια μέσω της διαγραφής των εν λόγω δανείων.
Η αιτήτρια συμφώνησε με την πρόταση της Otkritie και προχώρησε στη συνομολόγηση τριών συμφωνιών με την ενάγουσα: (α) συμφωνία δανείου, ημερομηνίας 1.6.2015, για ποσό Δολ. ΗΠΑ 7.500.000, όπου η ενάγουσα είναι δανειστής και η αιτήτρια δανειζόμενη. (β) συμφωνία εκχώρησης του δανείου από την ενάγουσα στην εναγόμενη, ημερομηνίας 27.10.2015, και, (γ) συμφωνία απαλλαγής χρέους, ημερομηνίας 30.11.2015, μεταξύ της αιτήτριας και της εναγόμενης, με την οποία απαλλάσσεται η αιτήτρια από το δάνειο, το οποίο στην ουσία ήταν η πληρωμή των προμηθειών της (Τεκμ. 4-6 αντίστοιχα). Ανάλογες συμφωνίες συνομολογήθηκαν και με τη Rafinha Holding Ltd, για ποσό ύψους Δολ. ΗΠΑ 3.500.000 (Τεκμ. 7-9 αντίστοιχα). Οι συμφωνίες ήταν πανομοιότυπες και, παρά το ότι φέρουν διαφορετικές ημερομηνίες, υπογράφηκαν στις 10.12.2015. Στόχος όλων των εμπλεκομένων μερών ήταν η άμεση απαλλαγή της αιτήτριας από οποιαδήποτε υποχρέωση αποπληρωμής των εν λόγω δανείων.
Μετά την πληρωμή της προμήθειας της αιτήτριας με τον πιο πάνω τρόπο, η ενάγουσα απαίτησε με επιστολή της, ημερομηνίας 21.12.2015, την αποπληρωμή του «δανείου» των Δολ. ΗΠΑ 7.500.000. Η αιτήτρια αγνόησε την απαίτηση αυτή, αφού δεν επρόκειτο περί πραγματικού δανείου, αλλά πληρωμή αμοιβής μέσω μηχανισμού που ζήτησε η ίδια η Otkritie. Επιπλέον, η ενάγουσα είχε εκχωρήσει τα δικαιώματά της και δεν είχε δικαίωμα να απαιτεί εξόφληση του δανείου, ενώ το δάνειο είχε συμβιβαστεί με την εναγόμενη και η αιτήτρια είχε απαλλαγεί από την υποχρέωση αποπληρωμής του δανείου.
Στις 8.7.2016 η ενάγουσα καταχώρησε, εν αγνοία της αιτήτριας, την πιο πάνω αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εναντίον της εναγόμενης, με την οποία ζητούσε διάταγμα ότι η συμφωνία εκχώρησης ημερομηνίας 27.10.2015 καταστεί άκυρη εξ υπαρχής και διάταγμα ότι η ενάγουσα είναι ο αποκλειστικός δικαιούχος των δικαιωμάτων που απορρέουν από τη συμφωνία δανείου ημερομηνίας 1.6.2015. Προς τούτο, επισυνάπτεται δέσμη εγγράφων που καταχωρήθηκε στα πλαίσια της αγωγής (Τεκμ. 11), καθώς και η αιτιολογημένη απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 14.12.2016 (Τεκμ. 12) και η συνταχθείσα απόφαση (Τεκμ. 12Α).
Παράλληλα, η ενάγουσα καταχώρησε, περί τα μέσα Ιουλίου του 2016, αγωγή εναντίον της αιτήτριας στη Ρωσία για ανάκτηση του ποσού του δανείου των Δολ. ΗΠΑ 7.500.000, πλέον τόκο. Στα πλαίσια αυτής της αγωγής η ενάγουσα πέτυχε στις 25.7.2016 την έκδοση απαγορευτικού διατάγματος κατά της LLC "SFO Concept Consulting", εναγόμενης στην εν λόγω αγωγή.
Όταν η αιτήτρια έλαβε τα έγγραφα που αφορούν στην αγωγή στη Ρωσία, διαπίστωσε για πρώτη φορά τον ισχυρισμό της ενάγουσας ότι την ίδια ημέρα που υπεγράφη η συμφωνία εκχώρησης, ημερομηνίας 27.12.2015, υπεγράφη κατ΄ ισχυρισμό και τροποποιητική συμφωνία, με την οποία τροποποιούντο οι όροι της συμφωνίας εκχώρησης, ούτως ώστε να προνοείται ότι το τίμημα εκχώρησης θα ήταν πληρωτέο στις 27.10.2015, αντί 31.12.2015 που προνοείτο στη συμφωνία εκχώρησης, ότι η συμφωνία εκχώρησης θα διέπεται από το Κυπριακό Δίκαιο και το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας θα έχει αποκλειστική δικαιοδοσία για την εκδίκαση οποιουδήποτε θέματος, τροποποιώντας με αυτό τον τρόπο τις πρόνοιες της συμφωνίας ότι θα διέπεται από Αγγλικό Δίκαιο και οποιαδήποτε διαφορά θα εκδικάζετο ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου Διαιτησίας του Λονδίνου.
Η αιτήτρια θεωρεί ότι η εν λόγω τροποποιητική συμφωνία αποτελεί ετεροχρονισμένο έγγραφο που καταρτίστηκε σε μεταγενέστερη ημερομηνία.
Στις 18.8.2016 η αιτήτρια απέστειλε επιστολή στην ενάγουσα (Τεκμ. 14) με την οποία την ενημέρωνε ότι υπήρξε συμβιβασμός και απαλλαγή της αιτήτριας από το δάνειο, με αποτέλεσμα να μην υφίσταται οποιοδήποτε χρέος έναντί της και, περαιτέρω, την προειδοποίησε ότι έχει αποκρύψει γεγονότα από το Δικαστήριο στη Ρωσία και παρουσίασε ψευδή γεγονότα, με αποτέλεσμα να εκδοθεί το απαγορευτικό διάταγμα.
Από τα πιο πάνω στοιχεία προκύπτει ότι η αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας καταχωρήθηκε με σκοπό να ακυρωθεί εξ υπαρχής η εκχώρηση του δανείου και με τον τρόπο αυτό να καταστεί άκυρη η συμφωνία απαλλαγής χρέους, ημερομηνίας 30.11.2015, και να νομιμοποιηθεί η καταχώρηση της αγωγής στη Ρωσία από την ενάγουσα.
Παρά το γεγονός ότι η συμφωνία απαλλαγής χρέους που συνομολογήθηκε μεταξύ της αιτήτριας και της εναγόμενης ήταν σε γνώση της ενάγουσας, καμία αναφορά δεν γίνεται περί τούτου στην έκθεση απαίτησης της αγωγής που καταχωρήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Ούτε γίνεται αναφορά σ΄ αυτό το στοιχείο στην υπεράσπιση που καταχώρησε η εναγόμενη στην ίδια αγωγή.
Προβάλλεται η θέση ότι η ενάγουσα και η εναγόμενη είναι συνδεδεμένες εταιρείες, οι οποίες συνεργάστηκαν και συνωμότησαν για να πετύχουν την έκδοση της απόφασης στα πλαίσια της αγωγής. Ακόμα ένα γεγονός ενδεικτικό της συνεργασίας και συνωμοσίας των διαδίκων που προβάλλει η αιτήτρια είναι και το ότι δεν ζητήθηκαν από την ενάγουσα αποζημιώσεις για την παράβαση της συμφωνίας εκχώρησης. Σημειώνεται, επίσης, ότι στην αίτηση για συνοπτική απόφαση που καταχωρίστηκε στα πλαίσια της αγωγής, η εναγόμενη περιορίστηκε στην ένστασή της να αναφέρει το γεγονός ότι καταχώρησε την υπεράσπισή της και θα πρέπει να της επιτραπεί να την προωθήσει.
Η αιτήτρια έλαβε γνώση της πιο πάνω απόφασης περί τα τέλη Ιανουαρίου του 2017 στα πλαίσια της αγωγής στη Ρωσία, όταν κατατέθηκε από την ενάγουσα η απόφαση μαζί με σχετικές γνωματεύσεις των δικηγόρων της. Από τις γνωματεύσεις καθίσταται φανερό ότι η ενάγουσα γνώριζε ότι στις 30.11.2015 η εναγόμενη συνομολόγησε τη συμφωνία απαλλαγής χρέους με την αιτήτρια, γεγονός που απέκρυψε κακόπιστα από το Δικαστήριο. Παράλληλα, η εναγόμενη απέκρυψε το ουσιώδες αυτό γεγονός από την υπεράσπιση.
Στις 13.3.2017 η ενάγουσα καταχώρησε γραπτή δήλωση προς απόδειξη της αγωγής στη Ρωσία, στην οποία, μεταξύ άλλων, επισυνάπτει την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 14.12.2016, καθώς και νομική γνωμάτευση των δικηγόρων της στην Κύπρο και δικηγόρου αναφορικά με το Αγγλικό Δίκαιο, καταλήγοντας ότι, επειδή η συμφωνία εκχώρησης 27.10.2015 είναι άκυρη, αυτόματα ακυρώνεται και η συμφωνία απαλλαγής χρέους και η ενάγουσα έχει όλα τα δικαιώματα έναντι της αιτήτριας, δυνάμει της συμφωνίας δανείου ημερομηνίας 1.6.2015. Η πιο πάνω θέση της ενάγουσας, εισηγείται η αιτήτρια, αποδεικνύει ότι η αγωγή χρησιμοποιήθηκε για να ληφθεί απόφαση η οποία επηρεάζει τα δικαιώματα της αιτήτριας, χωρίς αυτή να ακουστεί επί των θεμάτων που την αφορούν. Η αγωγή είναι ορισμένη στις 24.3.2017 για ακρόαση, γεγονός που καθιστά την αίτηση εξαιρετικά επείγουσα.
Όπως ενδεικτικά αναφέρεται στην παράγραφο 38 της ένορκης δήλωσης, «Ως αποτέλεσμα των ενεργειών της Ενάγουσας και της Εναγομένης στην Αγωγή, υπήρξε παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, αφού εκδόθηκε απόφαση που επηρεάζει τα δικαιώματα της Αιτήτριας, χωρίς να δοθεί το δικαίωμα στην Αιτήτρια να ακουστεί. Για τη παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης δεν ευθύνεται το Δικαστήριο αλλά οι διάδικοι στην Αγωγή οι οποίοι απέκρυψαν ουσιώδη γεγονότα με αποτέλεσμα η εκδοθείσα απόφαση να είναι προϊόν δόλιας παραπλάνησης.»
Αποτελεί θέση της αιτήτριας ότι η απόφαση στην επίδικη αγωγή εκδόθηκε κατά παράβαση των αρχών της δίκαιης δίκης και των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, αφού επηρεάζει τα δικαιώματά της, χωρίς αυτή να έχει καταστεί διάδικος και να έχει ακουστεί στην υπόθεση. Περαιτέρω, η απόφαση εκδόθηκε κατόπιν δόλιας παραπλάνησης του Δικαστηρίου από τους διάδικους στην αγωγή, οι οποίοι παρέλειψαν να φέρουν εις γνώση του Δικαστηρίου ουσιώδη έγγραφα και γεγονότα.
Η αιτήτρια επικαλείται ειδικές περιστάσεις και το στοιχείο του κατεπείγοντος αναφέροντας ότι δεν ήταν διάδικος στην αγωγή και, συνεπώς, δεν έχει δικαίωμα έφεσης, ούτε μπορεί να παρέμβει στην αγωγή αφού ήδη έχει εκδοθεί τελική απόφαση. Περαιτέρω, ως μη διάδικος, δεν έχει δικαίωμα με βάση τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, είτε να ζητήσει παραμερισμό της απόφασης, είτε αναστολή εκτέλεσής της.
Ο κ. Κυπραίος στην ικανή του αγόρευση προς υποστήριξη της αίτησης τόνισε τα στοιχεία τα οποία οι διάδικοι απέκρυψαν από το Δικαστήριο, με αποτέλεσμα την έκδοση απόφασης η οποία επηρεάζει άμεσα την αιτήτρια, χωρίς αυτή να ακουστεί. Το γεγονός ότι υπήρξε συμφωνία απαλλαγής χρέους ήταν ιδιαίτερα σημαντικό και βρισκόταν εν γνώσει τόσο της ενάγουσας όσο και της εναγομένης. Η συντονισμένη δράση των διαδίκων, η οποία εξάγεται από τις πράξεις και παραλείψεις τους, φανερώνει τη δόλια παραπλάνηση του Δικαστηρίου στην έκδοση της απόφασης, κάτι που συνιστά λόγο για τον οποίο πρόσωπο που υφίσταται τις συνέπειες δύναται να ζητήσει ακύρωσή της με Certiorari. Ακόμη, όμως, και σε περίπτωση, εισηγήθηκε ο συνήγορος, που η παράλειψη αναφοράς ουσιωδών γεγονότων και στοιχείων, όπως καθορίζονται στην έκθεση και την ένορκη δήλωση, έγινε εκ παραδρομής, τότε η μη παροχή στην αιτήτρια ως επηρεαζόμενο πρόσωπο της ευκαιρίας να ακουστεί, αποτελεί κλασική περίπτωση παραβίασης των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης. Τόνισε, επίσης, ότι η αιτήτρια δεν έχει εναλλακτική θεραπεία. Δεν είναι διάδικος στη διαδικασία και δεν μπορούσε να καταχωρήσει έφεση και, μετά από ερώτηση του Δικαστηρίου κατά πόσο ως μη διάδικος θα μπορούσε να ζητήσει άδεια για καταχώρηση έφεσης, ο ευπαίδευτος συνήγορος διευκρίνισε ότι δεν παρείχετο ο χρόνος για τέτοιο διάβημα. Ούτε δυνατότητα παραμερισμού της απόφασης με άλλη διαδικασία που προνοείται από τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας δε θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην παρούσα περίπτωση. Το θέμα, δε, είναι επείγον καθότι επηρεάζει την αγωγή που αντιμετωπίζει η αιτήτρια στη Ρωσία.
Άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari παρέχεται εκεί όπου αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και διαφαίνεται υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, νομικό σφάλμα εμφανές στο πρακτικό, προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης (Αίτηση του Αλέκου Κωνσταντινίδης (2003) 1 ΑΑΔ 1298, Τζεννάρο Περρέλα (Αρ. 2) (1995) 1 ΑΑΔ 692).
Περαιτέρω, ακόμα και σε περιπτώσεις όπου υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, η άδεια δεν δίδεται όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, εκτός και αν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα. Σχετικό είναι το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 ΑΑΔ 1535:
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή "ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα". Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ., επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»
Έχει καταστεί σαφές, τόσο από τη δικογραφία, όσο και από την αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου, ότι η αιτήτρια δεν επικαλείται οποιοδήποτε σφάλμα του Δικαστηρίου. Το Δικαστήριο ενήργησε εντός της δικαιοδοσίας του και δεν υπέπεσε σε οποιαδήποτε πλάνη επί του πρακτικού. Εκείνο που εγείρεται στην παρούσα περίπτωση είναι ότι υπήρξε δόλια παραπλάνηση του Δικαστηρίου για την έκδοση της απόφασης και παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης από τη στιγμή που η αιτήτρια δεν υπήρξε διάδικος στη διαδικασία, ενώ τα δικαιώματά της επηρεάζονται άμεσα.
Και οι δύο λόγοι που επικαλείται η αιτήτρια αποτελούν λόγους για τους οποίους μπορεί να ζητηθεί ακύρωση απόφασης με ένταλμα Certiorari. Αναφορικά με τη δόλια παραπλάνηση του Δικαστηρίου, η απάτη θα πρέπει να είναι σαφής και ολοφάνερη και να προκύπτει από το ίδιο το πρακτικό της διαδικασίας (βλ. In re Charalambous (1985) 1 ΑΑΔ 746 και το Σύγγραμμα του Πέτρου Αρτέμη «Προνομιακά Διατάγματα», σελίδες 130-136, παράγραφοι 4.35 - 4.36). Αναφορικά με την παράβαση των αρχών φυσικής δικαιοσύνης σχετικές είναι οι σελίδες 136-139 του πιο πάνω Συγγράμματος.
Στην παρούσα περίπτωση δεν προκύπτει ούτε από τα δικόγραφα της αγωγής, ούτε από την απόφαση του Δικαστηρίου, η ανάγκη για συνένωση της αιτήτριας ως διαδίκου. Η παρουσία της αιτήτριας στη διαδικασία καθίστατο αναγκαία, λόγω των γεγονότων που η ίδια επικαλείται, κυρίως λόγω της ύπαρξης της συμφωνίας απαλλαγής.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι κατ΄ ισχυρισμό παραπλάνηση δεν προκύπτει από το πρακτικό. Μπορεί κάποιος ενδεχομένως να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα εφόσον βεβαίως γίνουν αποδεκτοί οι ισχυρισμοί της αιτήτριας, οι οποίοι αναδύονται τόσο από τα έγγραφα που επισυνάπτονται, όσο και από τα γεγονότα που επικαλείται.
Πέραν των πιο πάνω, θεωρώ ότι στην παρούσα περίπτωση υπάρχει εναλλακτική θεραπεία για την αιτήτρια. Κατ΄ αρχάς, παρέχεται η δυνατότητα να ζητήσει άδεια για άσκηση έφεσης εναντίον της επίδικης απόφασης, έστω και αν δεν ήταν διάδικος μέρος στη διαδικασία. Σχετικές είναι οι αποφάσεις στις υποθέσεις Cyprus Asbestos Mines Co Ltd (1990) 1 AAΔ 49, Κουή ν. Χριστοδούλου (2010) 1 ΑΑΔ 401 και Raymond Riza v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Πολιτική Αίτηση Αρ. 37/2016, ημερομηνίας 18.11.2016, ECLI:CY:AD:2016:B528. Το γεγονός που προβάλλει η αιτήτρια ότι, όταν έλαβε γνώση της απόφασης, η περίοδος των 42 ημερών είχε εκπνεύσει, θα μπορούσε να υπερπηδηθεί με την κατάλληλη διαδικασία παράτασης του χρόνου.
Περαιτέρω, και με δεδομένο ότι η αιτήτρια ισχυρίζεται δόλια παραπλάνηση του Δικαστηρίου, μπορεί να προβεί σε διαδικαστικό διάβημα με βάση τη Δ.33 θ.15 όπου ενδεχομένως θα μπορούσε να αιτηθεί ενδιάμεση θεραπεία. Ακριβώς, λόγω της φύσης της υπόθεσης, όπου οι παραβάσεις που επικαλείται η αιτήτρια δεν είναι έκδηλες από το πρακτικό της διαδικασίας, αλλά συνάγονται από έγγραφα και γεγονότα που παραθέτει στην αίτησή της, δεν θα ήταν ορθό υπό τις περιστάσεις η υπόθεση να μεταφερθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο για επίλυση των εγειρομένων ζητημάτων. Τα ζητήματα αυτά μπορούν να αποφασιστούν και η αιτήτρια να επιτύχει την επιδιωκόμενη θεραπεία με άλλη διαδικασία η οποία της προσφέρεται, όπως προαναφέρθηκε.
Οι ειδικές περιστάσεις που επικαλείται η αιτήτρια περιορίζονται στο ότι δεν έχει υπαλλακτική θεραπεία, κάτι που δεν ευσταθεί, όπως ήδη εξηγήθηκε, και στο κατεπείγον, λόγω της εκκρεμούσας διαδικασίας στη Ρωσία. Η ύπαρξη όμως της αγωγής αυτής, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν δικαιολογεί παρέκκλιση από το γενικό κανόνα, κάτω από τα δοσμένα γεγονότα της παρούσας περίπτωσης, ως έχουν αναλυθεί.
Για τους πιο πάνω λόγους θεωρώ ότι δεν μπορεί να επιτύχει.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Κ. Σταματίου,
Δ.
/ΧΤΘ