|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D565
(2016) 1 ΑΑΔ 2880
21 Δεκεμβρίου, 2016
[ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στής]
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
Kαι
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡ. 23/6/2010 ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΟΥ Ρ. ΛΙΜΝΑΤΙΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 6802/2004 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ THN ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ
ΠΙΟ ΠAΝΩ ΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
CERTIORARI ΚΑΙ/Ή PROHIBITION.
(Πολιτική Aίτηση Aρ. 151/2016)
Προνομιακά εντάλματα ― Αίτηση χορήγησης άδειας για καταχώρηση αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari και/ή Prohibition προς ακύρωση εντάλματος ανακτήσεως κατοχής οικίας ― Απορριπτική κατάληξη ― Ύπαρξη διαθέσιμου εναλλακτικού ένδικου μέσου και απουσία εξαιρετικών περιστάσεων ― Το ένταλμα ανάκτησης κατοχής κατόπιν μονομερούς αίτησης, υπάγεται στη δυνατότητα εισαγωγής αίτησης με βάση τη Δ.48.θ.8(4) ως ένδικου μέσου για ακύρωση και ανατροπή αυτού, αν οι προϋποθέσεις του Νόμου και της Διαταγής δεν εφαρμόσθηκαν.
Οι αιτητές αιτήθηκαν άδειας καταχώρησης αίτησης δια κλήσεως για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari και/ή Prohibition, προς ακύρωση εντάλματος ανακτήσεως κατοχής (writ of possession) οικίας στον Άγιο Τύχωνα στη Λεμεσό.
Τα δύο κατονομαζόμενα άτομα, κ. Ανδρέας Παπαργυρού, ο οποίος υπήρξε ο εναγόμενος και εναντίον του οποίου εξεδόθη απόφαση στην πιο πάνω αγωγή, καθώς και ο Σάββας Χρυσάνθου παρουσιάζονται στην αίτηση ως ενοικιαστές του πιο πάνω ακινήτου. Επί της έκθεσης γεγονότων και των ενόρκων δηλώσεων του Κρατίνου Παπαργυρού, αντιπροσώπου του αιτητή 1 καθώς και του ίδιου του αιτητή 2, γίνεται αναφορά στο ιστορικό της αγωγής η οποία αφορούσε το επίδικο ακίνητο.
Είναι στα πλαίσια αυτής της αγωγής που εξεδόθη απόφαση υπέρ του ενάγοντα Νίκου Μιχαηλίδη και εναντίον του αιτητή 1, η οποία εκτός από το χρηματικό μέρος περιλάμβανε και διάταγμα ανάκτησης κατοχής του συγκεκριμένου ως άνω ακινήτου.
Η απόφαση εφεσιβλήθη υπό του αιτητή 1 και εξεδόθη απόφαση του Εφετείου η οποία επικύρωσε την πρωτόδικη κρίση στις 27.9.2016. Η αγωγή είχε ως έρεισμα σύμβαση πώλησης του πιο πάνω ακινήτου και ο εν λόγω Νίκος Μιχαηλίδης, ως ιδιοκτήτης και πωλητής, ενήγαγε τον αιτητή 1 σε συνάρτηση με την εν λόγω συμφωνία.
Με την απόφαση αναγνωρίστηκε η νομιμότητα του τερματισμού της συμφωνίας πώλησης από τον ιδιοκτήτη και διατάχθηκε η παράδοση ελεύθερης κατοχής αυτής. Ο εν λόγω Νίκος Μιχαηλίδης, μέσω ένορκης δήλωσης αντιπροσώπου του, προσέφυγε στο Επαρχιακό Δικαστήριο αιτούμενος έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής, writ of possession, το οποίο και εξεδόθη στις 22.11.2016.
Είναι αυτό το ένταλμα κατοχής το οποίο αποτέλεσε το έναυσμα της παρούσας διαδικασίας, αφού, όπως παρουσιάζεται στην έκθεση γεγονότων, ο εντεταλμένος με την εκτέλεση του επιδότης Παναγιώτης Ορφανίδης υπέπεσε σε σφάλματα και παραλείψεις που κατά την άποψη των αιτητών θα έπρεπε να οδηγήσουν το Δικαστήριο σε χορήγηση των αιτημάτων ειδικά στη βάση του ότι και οι δύο αιτητές επικαλούνται ιδιότητα ενοικιαστών ως περιγράφουν, η οποία ιδιότητα κοινοποιήθηκε στον εν λόγω επιδότη, πλην όμως δεν υπήρξε αποτέλεσμα.
Σημειώθηκε ότι ενώ εκ της παρούσας αίτησης προκύπτει «ως μεμπτή» η ίδια η έκδοση του εντάλματος ανάκτησης κατοχής, στο σώμα της έκθεσης γεγονότων αναφέρεται ότι «οι αιτητές δεν παραπονούνται για οποιοδήποτε μέρος της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστή ή του Εφετείου αλλά για τον τρόπο εκτέλεσης του εντάλματος ανακτήσεως ακινήτου από τον επιδότη.
Εκτός του πιο πάνω, παρουσιάζονταν ως τεκμήρια επί της αίτησης όχι η δικογραφία του εντάλματος ανάκτησης κατοχής πριν την έκδοση του, αλλά άλλες δικογραφίες οι οποίες είναι σχετικές με το ακίνητο και τους διάδικους.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Είναι φανερό από τα πιο πάνω ότι η Διαταγή που ενδιαφέρει είναι η Δ.43Α των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
2. H πιο πάνω Διαταγή αφορά στην όλη διαδικασία για έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής και την εκτέλεση του, πράξη η οποία βεβαίως είναι δικαστικής φύσεως.
3. Ο συνήγορος των αιτητών επιχειρηματολόγησε και προφορικά ενώπιον του Δικαστηρίου ότι είναι την εκτέλεση του εντάλματος που επιχειρεί να πλήξει. Στην πραγματικότητα όμως η υποχρέωση εκτέλεσης του εντάλματος από τον επιδότη είναι δεδομένη αν το ένταλμα παραμείνει σε ισχύ, οπότε είναι προφανές ότι οι αιτητές είναι το ένταλμα ανάκτησης κατοχής που επιχειρούν να πλήξουν και όχι μόνο τον τρόπο εκτέλεσης του.
4. Εξάλλου οι εκ του παρακλητικού αιτούμενες θεραπείες, αυτό το σκοπό έχουν.
5. Είναι γνωστό από την πάγια νομολογία ότι άδειες για καταχώρηση προνομιακών ενταλμάτων χορηγούνται εξαιρετικά εφόσον ακριβώς αποτελούν προνόμιο και είναι κατάλοιπο της εξουσίας για έλεγχο των κατωτέρων Δικαστηρίων όταν από το πρακτικό διαπιστώνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το Νόμο, δόλος, προκατάληψη και ιδιαίτερα παράβαση των Κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.
6. Όταν προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο πολύ σπάνια και σε εξαιρετικές περιπτώσεις η εξουσία του Δικαστηρίου ασκείται θετικά.
7. Στην κρινόμενη περίπτωση όχι μόνο προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο αλλά δύο διαδικασίες που παρουσιάζονταν στην έκθεση γεγονότων ως εκκρεμείς είχαν ενεργοποιηθεί από τον αιτητή 1 για να προσβληθεί ή να ανασταλεί το εν λόγω ένταλμα ανάκτησης κατοχής.
8. Αυτό από μόνο του, ήταν αρκετό για να οδηγήσει την παρούσα αίτηση σε αποτυχία. Το γεγονός ότι, όπως αναφέρθηκε κατά την ακρόασης της αίτησης για άδεια, ότι, οι πιο πάνω ex parte αιτήσεις δεν έχουν επιτύχει πρωτοδίκως, δεν αλλοίωνε τα πράγματα.
9. Εν πάση περιπτώσει, δεν σημειώνονταν και δεν προβάλλονταν οποιεσδήποτε εξαιρετικές περιστάσεις. Ακριβώς η επιδίωξη του ιδίου σκοπού με τις πρωτόδικες διαδικασίες αποδεικνύει ότι η όποια εξουσία του Δικαστηρίου, ακόμη και αν υπήρχε συζητήσιμη υπόθεση, δεν έπρεπε να ασκηθεί υπέρ των αιτητών.
10. Το ένταλμα ανάκτησης κατοχής ως εκ της φύσης και της έκδοσης του μετά από μονομερή αίτηση υπάγεται στη δυνατότητα εισαγωγής αίτησης με βάση τη Δ.48.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ως ένδικου μέσου για ακύρωση και ανατροπή αυτού, αν οι προϋποθέσεις του Νόμου και της Διαταγής δεν εφαρμόσθηκαν.
11. Ως εκ της Διαταγής 43Α(2) των Θεσμών ανωτέρω, ο έχων την πραγματική κατοχή ενός ακινήτου προβλέπεται ότι έχει τη δυνατότητα θεραπείας στο πρωτόδικο Δικαστήριο.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Christofi a.o. v. Iacovidou (1986) 1 C.L.R. 236,
Δίσπυρου (1990) 1 Α.Α.Δ. 365,
Σάββα (2014) 1 Α.Α.Δ. 829, ECLI:CY:AD:2014:D268,
Μ. Α. Κτήμα Μακένζυ Λτδ (2016) 1 Α.Α.Δ. 2674, ECLI:CY:AD:2016:B528.
Αίτηση.
Π. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Ex tempore
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Οι αιτητές με την παρούσα ζητούν άδεια για καταχώρηση αίτηση δια κλήσεως για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari και/ή prohibition για παραπομπή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου προς ακύρωση εντάλματος ανακτήσεως κατοχής (writ of possession) της οικίας στην οδό Σωκράτους 9, Άγιος Τύχωνας, Λεμεσός. Και διάταγμα όπως όλες οι διαδικασίες περιλαμβανομένης και της διαδικασίας εκτέλεσης αποφάσεως που έχουν σχέση με την απόφαση 23.6.2010 της κας. Λιμνατίτου, ΑΕΔ, στην υπόθεση Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού 6802/2004. Επιπρόσθετα ζητείται διάταγμα που να απαγορεύει στη δικαστή από του να εκδώσει νέο ένταλμα ανακτήσεως κατοχής και/ή να επιληφθεί οποιουδήποτε θέματος εκκρεμεί ή εγερθεί στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής.
Η νομική βάση της αίτησης παρουσιάζεται να είναι κυρίως τα Άρθρα 30.2 και 155.4 του Συντάγματος και άλλα επιμέρους άρθρα ως ειδικά καταγράφονται στην σελ. 2 της παρούσας αίτησης.
Τα δύο κατονομαζόμενα άτομα, δηλαδή ο κ. Ανδρέας Παπαργυρού, ο οποίος υπήρξε ο εναγόμενος και εναντίον του οποίου εξεδόθη απόφαση στην πιο πάνω αγωγή, καθώς και ο Σάββας Χρυσάνθου παρουσιάζονται στην αίτηση ως ενοικιαστές του πιο πάνω ακινήτου. Επί της έκθεσης γεγονότων και των ενόρκων δηλώσεων του Κρατίνου Παπαργυρού, αντιπροσώπου του αιτητή 1 καθώς και του ίδιου του αιτητή 2, γίνεται αναφορά στο ιστορικό της πιο πάνω αγωγής η οποία αφορούσε το επίδικο ακίνητο. Είναι στα πλαίσια αυτής της αγωγής που εξεδόθη απόφαση υπέρ του ενάγοντα Νίκου Μιχαηλίδη και εναντίον του αιτητή 1, η οποία εκτός από το χρηματικό μέρος περιλάμβανε και διάταγμα ανάκτησης κατοχής του συγκεκριμένου ως άνω ακινήτου.
Η απόφαση εφεσιβλήθη υπό του αιτητή 1 και εξεδόθη απόφαση του Εφετείου η οποία επικύρωσε την πρωτόδικη κρίση στις 27.9.2016. Να σημειωθεί επίσης ότι η αγωγή είχε ως έρεισμα σύμβαση πώλησης του πιο πάνω ακινήτου και ο εν λόγω Νίκος Μιχαηλίδης, ως ιδιοκτήτης και πωλητής, ενήγαγε τον αιτητή 1 σε συνάρτηση με την εν λόγω συμφωνία. Με την απόφαση αναγνωρίστηκε η νομιμότητα του τερματισμού της συμφωνίας πώλησης από τον ιδιοκτήτη και διατάχθηκε η παράδοση ελεύθερης κατοχής αυτής. Ο εν λόγω Νίκος Μιχαηλίδης, μέσω ένορκης δήλωσης αντιπροσώπου του, προσέφυγε στο Επαρχιακό Δικαστήριο αιτούμενος έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής, writ of possession, το οποίο και εξεδόθη στις 22.11.2016. Είναι αυτό το ένταλμα κατοχής το οποίο αποτέλεσε το έναυσμα της παρούσας διαδικασίας, αφού, όπως παρουσιάζεται στην έκθεση γεγονότων, ο εντεταλμένος με την εκτέλεση του επιδότης Παναγιώτης Ορφανίδης υπέπεσε σε σφάλματα και παραλείψεις που κατά την άποψη των αιτητών θα έπρεπε να οδηγήσουν το Δικαστήριο σε χορήγηση των αιτημάτων ειδικά στη βάση του ότι και οι δύο αιτητές επικαλούνται ιδιότητα ενοικιαστών ως περιγράφουν, η οποία ιδιότητα κοινοποιήθηκε στον εν λόγω επιδότη, πλην όμως δεν υπήρξε αποτέλεσμα, αφού ο επιδότης με συνοδεία αστυνομίας προέβη «σε σπάσιμο θυρών της κατοικίας» χωρίς όμως τελικά να υλοποιήσουν το ένταλμα κατοχής, με σκοπό, όπως αναφέρουν οι αιτητές απλώς να τους εκδιώξουν. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση το ακίνητο φρουρείται από τότε (δηλαδή από τις 5.12.2016 από ιδιώτη ο οποίος δεν αποκαλύπτει τα στοιχεία του, ούτε από ποίον έλαβε εντολή για φρούρηση του ακινήτου). Επίσης τίθεται ότι στην πρώτη φάση των γεγονότων ο αιτητής 1 έλαβε ειδοποίηση από τον εν λόγω επιδότη στις 22.11.2016 με λανθασμένο αριθμό υπόθεσης (6802/2014 αντί 6802/2004) και λανθασμένο Δικαστήριο (το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων αντί το Επαρχιακό Δικαστήριο). Αυτό το λάθος φαίνεται να διορθώθηκε από τον επιδότη ενώπιον του Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με επίδοση διορθωμένης ειδοποίησης στον αιτητή 1 με ημερομηνία εκτέλεσης την 5.12.2016.
Ενώ εκ της παρούσας αίτησης προκύπτει «ως μεμπτή» η ίδια η έκδοση του εντάλματος ανάκτησης κατοχής, στο σώμα της έκθεσης γεγονότων αναφέρεται ότι «οι αιτητές δεν παραπονούνται για οποιοδήποτε μέρος της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστή ή του Εφετείου αλλά για τον τρόπο εκτέλεσης του εντάλματος ανακτήσεως ακινήτου από τον ανώτερο επιδότη κ.Παναγιώτη Ορφανίδη».
Εκτός του πιο πάνω, παρουσιάζονται ως τεκμήρια επί της αίτησης όχι η δικογραφία του εντάλματος ανάκτησης κατοχής πριν την έκδοση του, αλλά άλλες δικογραφίες οι οποίες είναι σχετικές με το ακίνητο και τους διάδικους τις οποίες θα επιχειρήσω να αποδώσω.
Α. Διαδικασία στο Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων. Χωρίς να εξηγείται επ' ακριβώς στο περιεχόμενο της έκθεσης γεγονότων πώς προέκυψε η εν λόγω διαδικασία παρουσιάζεται ως τεκμήριο 1 Τύπος Αίτησης Ενοικιοστασίου με την οποία αιτούμενη θεραπεία είναι η αναγνώριση της ιδιότητας του αιτητή 1 ως θέσμιου ενοικιαστή του υποστατικού στο εν λόγω ακίνητο. Η αίτηση έχει ημερομηνία 1.12.2016. Την ίδια ημέρα καταχωρείται στο ίδιο Δικαστήριο ex parte αίτηση εκ μέρους του ιδίου με το οποίο ζητείται διάταγμα που να διατάσσει τον καθ' ου η αίτηση Νίκο Μιχαηλίδη «προσωπικά και ή τους αντιπροσώπους του, περιλαμβανομένων και των επιδοτών Ε.Δ. Λεμεσού όπως μη παρενοχλούν τον αιτητή εις την απόλαυση κατοχής του ακινήτου». Η εν λόγω ενδιάμεση αίτηση ως φαίνεται από τη φωτοτυπία που επισυνάφθηκε ήταν ορισμένη για ακρόαση στις 14.12.2016.
Β. Διαδικασία του εναγόμενου αιτητή 1 στα πλαίσια της αγωγής 6802/2004 (μεταγενέστερη της έκδοσης του εντάλματος ανάκτησης κατοχής). Επ' αυτής της διαδικασίας παρουσιάζονται ως τεκμήρια ex parte αίτηση εκ μέρους του αιτητή 1 με την οποία ζητείται «όπως η εκτέλεση του εντάλματος εξώσεως ημερ. 22.11.2016 και/ή εντάλματος ημερ. 22.11.2016 το οποίο εξεδόθη, ανασταλεί ..». Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση γίνεται αναφορά στην έκδοση του εντάλματος και δίδεται έμφαση στο λανθασμένο αριθμό και στη λανθασμένη περιγραφή του Δικαστηρίου. Όμως επιπρόσθετα τίθεται και το θέμα της ενοικίασης και του δικαιώματος του αιτητή που απορρέει από αυτή. Επί της δικογραφίας φαίνεται ως ημερομηνία εκδίκασης της αίτησης αυτής η 28.11.2016. Ομοίως επισυνάπτεται ειδοποίηση πρόθεσης ένστασης του ενάγοντα η οποία και αναφέρεται μεταξύ άλλων, στη μη επαρκή δικαιολόγηση του αιτήματος της αναστολής της εκτέλεσης του εντάλματος ανάκτησης κατοχής. Επιπρόσθετα καταχωρείται ως τεκμήριο και δεύτερη ενδιάμεση αίτηση του αιτητή 1 στο ΕΔ Λεμεσού με αίτημα παραχώρησης αδείας για συμπληρωματική ένορκη δήλωση στην πιο πάνω κύρια αίτηση για αναστολή εκτέλεσης.
Επιπρόσθετες λεπτομέρειες που δίδονται δεν θα μας απασχολήσουν καθότι δεν είναι σχετικές με τις επιδιωκόμενες, στην παρούσα διαδικασία, θεραπείες.
Είναι φανερό από τα πιο πάνω ότι η Διαταγή που ενδιαφέρει είναι η Δ.43Α των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η οποία έχει ως εξής:
"ORDER 43A : WRIT OF POSSESSION
1. (1) Where a judgment or order of a Court for the recovery or delivery of possession of any immovable property is sought to be enforced by a writ of possession, the writ may be issued by leave of the Court or a Judge obtained on an ex parte application by the plaintiff supported by an affidavit. The affidavit shall be in Form 39C and the writ in Form 39D.
(2) Such leave shall not be given unless it is shown that all persons in actual possession of the whole or any part of the property have received such notice of the proceedings as may be considered sufficient to enable them to apply to the Court for relief or otherwise.
2. Upon any judgment or order for the recovery of any property and costs, there may be either one writ or separate writs of execution for the recovery of possession and for the costs at the option of the successful party.
3. Every writ of possession shall be passed to a bailiff for execution, and, where costs are to be recovered under the same writ, the provisions of Order 44 shall be observed in so far as they are applicable except that every writ of possession issued shall be entered in a separate register."
H πιο πάνω Διαταγή αφορά την όλη διαδικασία για έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής και την εκτέλεση του, πράξη η οποία βεβαίως είναι δικαστικής φύσεως. (βλ. Christofi a.o. v. Iacovidou (1986) 1 C.L.R. 236). Ο κ. Αγγελίδης επιχειρηματολόγησε και προφορικά ενώπιον μου ότι είναι την εκτέλεση του εντάλματος που επιχειρεί να πλήξει. Στην πραγματικότητα όμως η υποχρέωση εκτέλεσης του εντάλματος από τον επιδότη είναι δεδομένη αν το ένταλμα παραμείνει σε ισχύ, οπότε είναι προφανές ότι οι αιτητές είναι το ένταλμα ανάκτησης κατοχής που επιχειρούν να πλήξουν και όχι μόνο τον τρόπο εκτέλεσης του. Και από τις αυθεντίες που ο κ. Αγγελίδης παρέθεσε επ' αυτού του σημείου (Christofi ανωτέρω και η Δίσπυρου (1990)1 Α.Α.Δ. 365), το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει. Εξάλλου οι εκ του παρακλητικού αιτούμενες θεραπείες, αυτό το σκοπό έχουν.
Είναι γνωστό από την πάγια νομολογία ότι άδειες για καταχώρηση προνομιακών ενταλμάτων χορηγούνται εξαιρετικά εφόσον ακριβώς αποτελούν προνόμιο και είναι κατάλοιπο της εξουσίας για έλεγχο των κατωτέρων Δικαστηρίων όταν από το πρακτικό διαπιστώνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το Νόμο, δόλος, προκατάληψη και ιδιαίτερα παράβαση των Κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Όταν προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο πολύ σπάνια και σε εξαιρετικές περιπτώσεις η εξουσία του Δικαστηρίου ασκείται θετικά.
Στην κρινόμενη περίπτωση όχι μόνο προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο αλλά δύο διαδικασίες που παρουσιάζονται στην έκθεση γεγονότων ως εκκρεμείς έχουν ενεργοποιηθεί από τον αιτητή 1 για να προσβληθεί ή να ανασταλεί το εν λόγω ένταλμα ανάκτησης κατοχής. Αυτό από μόνο του, κατά την κρίση μου, είναι αρκετό για να οδηγήσει την παρούσα αίτηση σε αποτυχία. Το γεγονός ότι, όπως σήμερα ενημερώθηκε το Δικαστήριο, οι πιο πάνω ex parte αιτήσεις δεν έχουν επιτύχει πρωτοδίκως, δεν αλλοιώνει τα πράγματα. Εν πάση περιπτώσει, δεν σημειώνονται και δεν προβάλλονται οποιεσδήποτε εξαιρετικές περιστάσεις. Ακριβώς η επιδίωξη του ιδίου σκοπού με τις πρωτόδικες διαδικασίες αποδεικνύει ότι η όποια εξουσία του Δικαστηρίου, ακόμη και αν υπήρχε συζητήσιμη υπόθεση, δεν πρέπει να ασκηθεί υπέρ των αιτητών. Το ένταλμα ανάκτησης κατοχής ως εκ της φύσης και της έκδοσης του μετά από μονομερή αίτηση υπάγεται στη δυνατότητα εισαγωγής αίτησης με βάση τη Δ.48., θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ως ένδικου μέσου για ακύρωση και ανατροπή αυτού, αν οι προϋποθέσεις του Νόμου και της Διαταγής δεν εφαρμόσθηκαν. Ως εκ της Διαταγής 43Α(2) των Θεσμών ανωτέρω, ο έχων την πραγματική κατοχή ενός ακινήτου προβλέπεται ότι έχει τη δυνατότητα θεραπείας στο πρωτόδικο Δικαστήριο. (βλ. Σάββα (2014) 1 Α.Α.Δ. 829, ECLI:CY:AD:2014:D268 και Μ. Α. Κτήμα Μακένζυ Λτδ (2016) 1 , ECLI:CY:AD:2016:B528Α.Α.Δ. 2674).
Ως εκ των πιο πάνω δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά η απόρριψη της αίτησης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.