|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:A492
(2016) 1 ΑΑΔ 2430
21 Οκτωβρίου, 2016
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/στές]
1. CH. ARESTI ESTATES LIMITED,
2. ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΡΕΣΤΗ,
3. ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΕΣΤΗ,
Εφεσείοντες,
v.
LOUCAS KYPRIANOU & CO ENTERPRISES LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 68/2011)
Πολιτική Δικονομία ― Συνοπτική απόφαση ― Διάταξη 18 ― Επικύρωση πρωτόδικης συνοπτικής απόφασης με την οποία εκρίθη μεταξύ άλλων ότι δεν δίδονταν επαρκείς λεπτομέρειες προς υπεράσπιση ― Δεν αμφισβητείτο η οφειλή των ενοικίων, η δε θέση περί μη αδειούχων υποστατικών δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει ακυρότητα στη συμφωνία, και οι εφεσείοντες χρησιμοποιούσαν και παρέμεναν στα διαμερίσματα χωρίς ποτέ να είχαν τερματίσει τη συμφωνία, καταβάλλοντας τα ενοίκια μέχρι και το Μάρτιο του 2010 ― Η όποια ενδεχόμενη απαίτηση των ιδίων των εφεσειόντων θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο ανταπαίτησης, ή χωριστής αγωγής, αλλά δεν επηρέαζαν το δικαίωμα των εναγόντων σε συνοπτική απόφαση.
Πολιτική Δικονομία ― Συνοπτική απόφαση ― Διάταξη 18 ― Εφαρμοστέες αρχές ― Σύμφωνα με τις καθιερωμένες νομολογιακές αρχές ένας εναγόμενος θα πρέπει να δώσει επαρκείς λεπτομέρειες για να λάβει άδεια προς υπεράσπιση, έχοντας πάντοτε υπόψη ότι η εξουσία του Δικαστηρίου να χρησιμοποιεί την ταχεία διαδικασία που προβλέπεται από τη Δ.18, πρέπει να ασκείται με φειδώ όπου τα όσα προτείνονται από την ένσταση δεν αφήνουν περιθώρια νόμιμης υπεράσπισης ― Είναι αναγκαία η παράθεση λεπτομερειών σε λογική έκταση ώστε να μην εξασφαλίζεται άδεια υπεράσπισης με γενικούς και αόριστους ισχυρισμούς.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Μάρκος Νικολάου Λτδ v. Adamko Constructions Ltd (2005) 1 A.Α.Δ. 376,
N.V. Caterchef Ltd v. P.C.P. Electronics Ltd (1999) 1 Α.Α.Δ. 1912,
Sigma Radio T.V. Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2005) 1 Α.Α.Δ. 408,
Κυριάκου v. Αναστασίου (2013) 1 Α.Α.Δ. 148.
Έφεση.
Έφεση από τους Εναγόμενους εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Κίτσιου, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 2661/2010), ημερομηνίας 20/1/2011.
Δ. Κυνηγοπούλου για Α. Χουβαρτά, για Εφεσείοντες.
Χρ. Παύλου, για Εφεσιβλήτους.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Τα δεδομένα της έφεσης έχουν εξεταστεί υπό το φως των λόγων έφεσης και των σχετικών περιγραμμάτων τα οποία και υιοθετήθηκαν σήμερα από τους συνηγόρους. Αφορούν συνοπτική απόφαση που εκδόθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο μετά από σχετικό αίτημα των εναγόντων-αιτητών στη βάση της Δ.18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στα δεδομένα της υπόθεσης και τη νομική πτυχή έκρινε ότι ικανοποιούνταν όλες οι προϋποθέσεις της Δ.18, πράγμα το οποίο σήμαινε ότι το βάρος για να καταδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπεράσπιση για να δοθεί άδεια μεταφερόταν στους ώμους των εναγομένων, τώρα εφεσειόντων, βάσιμη, νοείται, υπεράσπιση για να δοθεί άδεια προς υπεράσπιση με ή χωρίς όρους.
Η αγωγή αφορούσε σε οφειλόμενα ενοίκια τα οποία είχαν προκύψει ως αποτέλεσμα συμφωνίας ενοικίασης τουριστικών διαμερισμάτων στην Πάφο για περίοδο οκτώ ετών μαζί με όλο τον εξοπλισμό, επίπλωση, εγκαταστάσεις και προσαρτήματα. Οι εφεσείοντες 1 ήταν ο ενοικιαστής των υποστατικών με τους εναγομένους 2 και 3, να είχαν εγγυηθεί την πιστή εκτέλεση της συμφωνίας. Η συμφωνία τροποποιήθηκε σε κάποιο στάδιο εκ συμφώνου, αλλά παρά ταύτα οι εφεσείοντες παρέλειψαν να καταβάλουν τα ενοίκια για τους μήνες Απρίλιο-Ιούλιο 2010, ανερχόμενα σε €39.865 πλέον τόκους.
Το Δικαστήριο εξέτασε την υπεράσπιση που προτεινόταν από την πλευρά των εφεσειόντων δυνάμει της ένστασης και της ένορκης δήλωσης η οποία βασικά αφορούσε το δεδομένο ότι οι εφεσίβλητοι δεν ήταν αδειούχοι για να ενοικιάζουν τα υποστατικά, τα οποία συνεπώς, τα λειτουργούσαν παράνομα, έτσι ώστε να προέκυπτε μειωμένη δυναμικότητα προκαλώντας στους εφεσείοντες ζημιές, ενώ διάφορες εργασίες ανακαίνισης σε μέρος των ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων τις οποίες οι εφεσίβλητοι ανέλαβαν να καλύψουν, δημιούργησαν πρόσθετα έξοδα, τα οποία επίσης θα ζητηθούν ανταπαιτητικώς.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι αυτό δεν μπορούσε να εμποδίσει την καταβολή των ενοικίων που οφείλονταν παραδεκτά από τους εφεσείοντες και εξέδωσε τη συνοπτική απόφαση.
Οι λόγοι έφεσης που προτείνονται με το εφετήριο και το περίγραμμα αγόρευσης των εφεσειόντων δεν ανατρέπουν αυτή την ορθή απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η οποία είναι τεκμηριωμένη στη βάση όλων των αρχών που αφορούν τα θέματα των συνοπτικών αποφάσεων και ούτε και εγείρεται θέμα αξιοπιστίας σε βαθμό που να επηρεάσει την κρίση του Εφετείου ώστε να υπάρχει ανάγκη επέμβασης στην πρωτόδικη απόφαση.
Σύμφωνα με τις καθιερωμένες νομολογιακές αρχές ένας εναγόμενος θα πρέπει να δώσει επαρκείς λεπτομέρειες για να λάβει άδεια προς υπεράσπιση, έχοντας βεβαίως πάντοτε υπόψη ότι η εξουσία του Δικαστηρίου να χρησιμοποιεί την ταχεία διαδικασία που προβλέπεται από τη Δ.18, πρέπει να ασκείται με φειδώ όπου τα όσα προτείνονται από την ένσταση δεν αφήνουν περιθώρια νόμιμης υπεράσπισης (Μάρκος Νικολάου Λτδ v. Adamko Constructions Ltd (2005) 1 A.Α.Δ. 376). Είναι αναγκαία η παράθεση λεπτομερειών σε λογική έκταση ώστε να μην εξασφαλίζεται άδεια υπεράσπισης με γενικούς και αόριστους ισχυρισμούς (Ν.V. Caterchef Ltd v. P.C.P. Electronics Ltd (1999) 1 Α.Α.Δ. 1912, Sigma Radio T.V. Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2005) 1 Α.Α.Δ. 408 και Κυριάκου v\. Αναστασίου (2013) 1 Α.Α.Δ. 148).
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι δεν δίδονταν επαρκείς λεπτομέρειες προς υπεράσπιση. Δεν αμφισβητείτο η οφειλή των ενοικίων, η θέση περί μη αδειούχων υποστατικών δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει εν πάση περιπτώσει ακυρότητα στη συμφωνία, οι δε εφεσείοντες χρησιμοποιούσαν και παρέμεναν στα διαμερίσματα χωρίς ποτέ να είχαν τερματίσει τη συμφωνία, καταβάλλοντας τα ενοίκια μέχρι και το Μάρτιο του 2010. Η όποια ενδεχόμενη απαίτηση των ιδίων των εφεσειόντων θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο ανταπαίτησης, ή χωριστής αγωγής, αλλά δεν επηρέαζαν το δικαίωμα των εναγόντων σε συνοπτική απόφαση.
Τα επισημανθέντα πρωτοδίκως είναι βάσιμα στο σύνολο των τεθέντων ενώπιον του δεδομένων, ορθά αποτιμούμενα υπό το φως της νομολογίας.
Συνεπώς η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων και υπέρ των εφεσιβλήτων όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.