|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:A83
(2016) 1 ΑΑΔ 388
10 Φεβρουαρίου, 2016
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
(Πoλιτική Έφεση Αρ. E163/2013)
ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Εφεσείων-Ενάγων,
v.
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ δια και εκ
μEρουΣ του ΔιευθυντΗ ΤμΗματοΣ ΚτηματολοΓΙου και ΧωρομετρΙΑΣ,
Εφεσιβλήτου-Εναγομένου.
(Πoλιτική Έφεση Αρ. E177/2013)
ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Εφεσείων-Ενάγων,
v.
ΓΕΝΙΚΟY ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ δια και εκ
μΕρουΣ του ΔιευθυντΗ ΤμΗματοΣ ΚτηματολογΙου και ΧωρομετρΙΑΣ,
Εφεσιβλήτου-Εναγομένου.
(Πολιτικές Εφέσεις Αρ. E163/2013, E177/2013)
Έφεση ― Αίτηση παράτασης του χρόνου καταχώρισης περιγράμματος Αγόρευσης ― Κανονισμοί 5, 10, 12 και 13 του περί Εφέσεων [Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία δια την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων] Διαδικαστικός Κανονισμός του 1996 ― Επιτρεπτική κατάληξη επί τω ότι δεν πλήττετο η ανάγκη για διεκπεραίωση της δίκης σε εύλογο χρόνο.
Έφεση ― Αίτηση παράτασης του χρόνου καταχώρισης περιγράμματος Αγόρευσης ― Τα συμφέροντα του αντιδίκου του διαδίκου που εξαιτείται την παράταση, λαμβάνονται υπόψη, ιδιαιτέρως δε, ο πιθανός επηρεασμός των ουσιαστικών, καθώς και των δικονομικών του δικαιωμάτων ― Η τήρηση των διαδικαστικών κανόνων δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά το μέσο για την επίτευξη δικαίας δίκης ― Εφόσον παρέκκλιση από τα θέσμια δεν αναιρεί το σκοπό, αυτή αντιμετωπίζεται θετικά.
Ο Γενικός Εισαγγελέας επιδίωξε με τις παρούσες αιτήσεις, παράταση του χρόνου καταχώρισης των περιγραμμάτων αγόρευσης του εφεσίβλητου/εναγομένου και/ή οδηγίες καθορισμού του χρόνου καταχώρισης για περίοδο 20 ημερών από την έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων.
Στις σχετικές υποστηρικτικές της αίτησης ένορκες δηλώσεις, γινόταν μεταξύ άλλων αναφορά, στο φόρτο εργασίας και την υποστελέχωση της Νομικής Υπηρεσίας, η οποία οδήγησε στην εν λόγω αναγκαιότητα παράτασης, ως επίσης και σε άρνηση αρχικής συγκατάθεσης για παράταση που είχε δώσει, σύμφωνα με την ενόρκως δηλούσα, η πλευρά του δικηγόρου του εφεσείοντα.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Τίθεται πάντοτε το ερώτημα κατά πόσο η αίτηση είναι δικαιολογημένη. Το δε έργο του Δικαστηρίου είναι να συνεκτιμήσει και αποτιμήσει το σύνολο των γεγονότων υπό το πρίσμα πάντα των συμφερόντων της δικαιοσύνης.
2. Έχοντας υπόψη τα δεδομένα της παρούσης υπόθεσης με βάση τις νομολογημένες αρχές που εφαρμόζονται στην προκειμένη, διαπιστωνόταν ότι ο εφεσίβλητος δεν επέδειξε αδιαφορία αλλά το ενδιαφέρον του να ακουστεί παρέμενε, παρά το γεγονός ότι υπήρξε αυτή η πολύ μικρή καθυστέρηση στην καταχώρηση των περιγραμμάτων της πλευράς του.
3. Επρόκειτο για ολιγοήμερη παράταση. Δεν μπορούσε να παραγνωριστεί ότι ακριβώς ο εφεσίβλητος δεν εγκατέλειψε με οποιονδήποτε τρόπο το ενδιαφέρον του να αντιταχθεί στην έφεση και κυρίως ότι η έφεση δεν είχε καν ακόμη οριστεί, για λόγους που σίγουρα δεν οφείλονταν στον εφεσίβλητο.
4. Παρά το ότι οι δικαιολογίες που τέθηκαν δεν ήταν ισχυρώς πειστικές, δεν διαπιστωνόταν οποιαδήποτε καθυστέρηση που μπορούσε να βλάψει με οποιονδήποτε τρόπο την πλευρά του εφεσείοντα. Η εν γένει καθυστέρηση που επικαλείτο ο εφεσείων στην αγωγή, δεν συναρτάτο άμεσα με το παρόν αίτημα.
5. Στη βάση της σχετικής νομολογίας, με δεδομένο τη μικρή παρέλευση χρονικού διαστήματος κατά παράβαση της ταχθείσας προθεσμίας, σε συνάρτηση με τους λοιπούς παράγοντες, προείχε η διασφάλιση της δίκαιης δίκης έκφανση της οποίας ήταν το δικαίωμα εκατέρου των διαδίκων να ακουστεί στην υπόθεση του, χωρίς να παραγνωρίζεται η διεκπεραίωση της δίκης σε εύλογο χρόνο.
6. Ακριβώς επειδή δεν πλήττετo το δεύτερο αυτό σκέλος εν προκειμένω, το αίτημα θα έπρεπε να αντικριστεί θετικά.
Οι αιτήσεις επιτράπηκαν με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Μαυρογένης v. Βουλής των Αντιπροσώπων (Αρ. 1) (1966) 1 Α.Α.Δ. 49,
Δήμος Στροβόλου v. Γιασεμίδου κ.ά. (1997) 3 Α.Α.Δ. 104,
Κολλάτου v. Παναγιώτου (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 895,
Ζωγράφου κ.ά. v. Drosoneri Farm Ltd (2015) 1 Α.Α.Δ. 1119, ECLI:CY:AD:2015:A362,
Μαυρονικόλα v. Ανδρέου κ.ά. (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2455,
Ταμείο Προνοίας των Πιλότων και Ιπτάμενων Μηχανικών της Εταιρείας Κυπριακών Αερογραμμών Λτδ v. Suphire Holdings Public Ltd κ.ά. (2015) 1 Α.Α.Δ. 919, ECLI:CY:AD:2015:A290.
Εφέσεις-Αιτήσεις.
Αιτήσεις για παράταση του χρόνου καταχώρησης του περιγράμματος αγόρευσης του εφεσιβλήτου στα πλαίσια των Εφέσεων από τον ενάγοντα εναντίον της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Στυλιανίδης, Α.Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 1482/11), ημερομηνίας 19/7/2013.
Ι. Τσιντίδου, για τον Εφεσίβλητο-Αιτητή.
Χρ. Ιωσηφίδης, για τον Εφεσείοντα-Καθ' ου η αίτηση.
Εx tempore
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τη Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ..
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Με τις αιτήσεις αυτές ο Γενικός Εισαγγελέας επιδιώκει παράταση του χρόνου καταχώρισης των περιγραμμάτων αγόρευσης του εφεσίβλητου/εναγομένου και/ή οδηγίες καθορισμού του χρόνου καταχώρισης για περίοδο 20 ημερών από την έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων. Οι αιτήσεις βασίζονται στους Κανονισμούς 5, 10, 12 και 13 του περί Εφέσεων {Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία δια την Απόρριψην Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων} Διαδικαστικός Κανονισμός 1996, ως έχει τροποποιηθεί καθώς και στους συναφείς Θεσμούς της Πολιτικής Δικονομίας. Στηρίζονται δε σε ένορκη δήλωση της κας. Νεοφύτου, γραμματειακού λειτουργού στη Νομική Υπηρεσία η οποία ως εκ της ιδιότητας της και έχουσα εξουσιοδότηση από τη δικηγόρο που τη χειρίζεται, αναφέρει ότι στις 13.10.2015 δόθηκαν οδηγίες από το Δικαστήριο για καταχώριση των περιγραμμάτων αγορεύσεων σύμφωνα με τους Κανονισμούς. Ο εφεσείων καταχώρησε το περίγραμμα του και η Νομική Υπηρεσία, (Τμήμα Λεμεσού) το παρέλαβε στις 2.12.2015 ενώ είχε επιδοθεί στον εφεσίβλητο στις 26.11.2015. Ο φόρτος εργασίας και η υποστελέχωση της Νομικής Υπηρεσίας, ειδικά του Επαρχιακού Γραφείου Λεμεσού οδήγησε στην αναγκαιότητα παράτασης του χρόνου με σχετική αίτηση. Επίσης γίνεται αναφορά στο ότι η δικηγόρος που χειρίζεται την υπόθεση είχε επικοινωνήσει κατά ή περί τις 11.1.2016 με το δικηγόρο του εφεσείοντα για να λάβει τη συγκατάθεση του. Ενώ ο τελευταίος συγκατατέθηκε αρχικά, ακολούθως αρνήθηκε την αιτούμενη παράταση. Η κατάληξη της ενόρκως δηλούσας είναι ότι η αιτούμενη παράταση είναι μόνο για λίγες ημέρες και δεν θα επηρεάσει τη δίκαιη δίκη με οποιονδήποτε τρόπο. Κατατίθεται επίσης ως τεκμήριο το περίγραμμα αγόρευσης εκ μέρους του κ. Ιωσηφίδη όπου φαίνεται ότι καταχωρήθηκε το Νιόβρη του 2015, χωρίς όμως αναγραφή συγκεκριμένης ημερομηνίας.
Οι ενστάσεις έχουν ταυτόσημη νομική βάση και στηρίζονται σε ένορκη δήλωση του εφεσείοντα. Παρά το γεγονός ότι στο σώμα τους οι ενστάσεις δεν περιγράφουν το λόγο ή τους λόγους που τις στηρίζουν ως είναι επιβεβλημένο από τη νέα Δ.48, θ.4, θα προχωρήσουμε να τις εξετάσουμε. Στην ένορκη δήλωση που τις συνοδεύει γίνεται αναφορά στις σαφείς οδηγίες του εφεσείοντα να υπάρξει ένσταση στο αίτημα. Επίσης γίνεται αναφορά στο ότι η λήξη της κανονικής προθεσμίας για τις αγορεύσεις του εφεσίβλητου ήταν η 11.1.2016 και η αίτηση γίνεται στις 13.1.2016 (ενώ ο εφεσίβλητος λέει ότι είναι η 9.1.2016). Γίνεται επίσης αναφορά στο λόγο που ενώ αρχικά ο δικηγόρος του εφεσείοντα έδωσε τη συγκατάθεση του, στη συνέχεια, την ήρε κατόπιν οδηγιών του πελάτη του. Ως προς την ουσία του αιτήματος η θέση του είναι ότι γίνεται επιβάρυνση στην ήδη μακρά δικαστική διαδικασία που αφορά στην αγωγή 1482/11 και ζητείται όπως το αίτημα απορριφθεί.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι ανάλυσαν τα πιο πάνω σε προφορικές αγορεύσεις τους.
Ο Κ.13(γ) του περί Εφέσεων (Προδικασία) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996 προβλέπει ότι σε περίπτωση παράλειψης του εφεσίβλητου να καταχωρήσει περίγραμμα αγόρευσης, η έφεση ορίζεται για ακρόαση και ο εφεσίβλητος δεν δικαιούται να ακουστεί κατά την ακρόαση της έφεσης.
Ο Κ.12, ως άνω, παρέχει τη δυνατότητα στο Εφετείο να παρατείνει την προθεσμία για την υποβολή περιγραμμάτων αγορεύσεων «εφόσον κρίνεται ότι το επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης». Πρόκειται βεβαίως για ευρεία εξουσία. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η τήρηση των προθεσμιών που θέτουν οι θεσμοί έχει μεγάλη σημασία για την άσκηση της δικαστικής λειτουργίας (βλ. Μαυρογένης v. Βουλής των Αντιπροσώπων (Αρ. 1) (1966) 1 Α.Α.Δ. 49). Οι προθεσμίες όμως μπορούν να παραταθούν, εφόσον διαπιστώνεται ότι δεν υπονομεύεται η απονομή της δικαιοσύνης (βλ. Δήμος Στροβόλου v. Γιασεμίδου κ.ά. (1997) 3 Α.Α.Δ. 104). Βασικό κριτήριο λοιπόν είναι το συμφέρον της δικαιοσύνης. Έχει νομολογηθεί ότι η δυνατότητα παράτασης του χρόνου παρέχεται ακόμα και μετά την εκπνοή της ταχθείσας προθεσμίας (βλ. Δήμος Στροβόλου v. Γιασεμίδου κ.ά. (ανωτέρω).
Τίθεται πάντοτε το ερώτημα κατά πόσο η αίτηση είναι δικαιολογημένη. Το δε έργο του Δικαστηρίου είναι να συνεκτιμήσει και αποτιμήσει το σύνολο των γεγονότων υπό το πρίσμα πάντα των συμφερόντων της δικαιοσύνης. Στην Κολλάτου v. Παναγιώτου (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 895 τονίστηκε ότι:
«Στην αποτίμηση των συμφερόντων της δικαιοσύνης, προέχει η διασφάλιση δικαίας δίκης, η οποία συναρτάται τόσο με το δικαίωμα εκατέρου των διαδίκων να ακουστεί στην υπόθεσή του, όσο και με τη διεκπεραίωση της δίκης μέσα σε εύλογο χρόνο. Οι Θεσμοί έχουν ως κύριο αντικείμενο την καθιέρωση του θεσμικού πλαισίου για τη διασφάλιση δικαίας δίκης. Κάθε απόκλιση από αυτούς πρέπει να δικαιολογείται γίνεται δεκτή, εφόσον δεν αντιστρατεύεται τα θέσμια της δίκαιης δίκης, ως η περίπτωση της ηθελημένης αδιαφορίας για την τήρησή τους. Τα συμφέροντα του αντιδίκου, του διαδίκου που εξαιτείται την παράταση, λαμβάνονται υπόψη, όλως ιδιαίτερα, ο πιθανός επηρεασμός των ουσιαστικών, καθώς και των δικονομικών του δικαιωμάτων. Η τήρηση των διαδικαστικών κανόνων δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά το μέσο για την επίτευξη δικαίας δίκης. Εφόσον παρέκκλιση από τα θέσμια δεν αναιρεί το σκοπό, αυτή αντιμετωπίζεται θετικά. Αντιμετωπίζεται αρνητικά, όταν αντιστρατεύεται τη διασφάλιση δικαίας δίκης, που εξυπακούει και την προστασία των δικαιωμάτων του αντιδίκου.»
Έχοντας υπόψη τα δεδομένα της παρούσης υπόθεσης διαπιστώνεται ότι ο εφεσίβλητος δεν έδειξε αδιαφορία αλλά το ενδιαφέρον του να ακουστεί παραμένει, παρά το γεγονός ότι υπήρξε αυτή η πολύ μικρή καθυστέρηση στην καταχώρηση των περιγραμμάτων της πλευράς του. Πρόκειται για ολιγοήμερη παράταση. Δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι ακριβώς ο εφεσίβλητος δεν εγκατέλειψε με οποιονδήποτε τρόπο το ενδιαφέρον του να αντιταχθεί στην έφεση και κυρίως δεν μπορεί να παραγνωριστεί το γεγονός ότι η έφεση δεν έχει καν ακόμη οριστεί, για λόγους που σίγουρα δεν οφείλονται στον εφεσίβλητο. Παρά το ότι οι δικαιολογίες που τίθενται δεν είναι ισχυρώς πειστικές, δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε καθυστέρηση που μπορεί να βλάψει με οποιονδήποτε τρόπο την πλευρά του εφεσείοντα. Η εν γένει καθυστέρηση που επικαλείται ο εφεσείων στην αγωγή, δεν συναρτάται άμεσα με το παρόν αίτημα. Στη βάση λοιπόν της σχετικής νομολογίας όπως την παραθέσαμε, κρίνομε ότι με δεδομένο τη μικρή παρέλευση χρονικού διαστήματος κατά παράβαση της ταχθείσας προθεσμίας, σε συνάρτηση με τους λοιπούς παράγοντες, όπως ελέχθη στη Κολλάτου (ανωτέρω), προέχει η διασφάλιση της δίκαιης δίκης έκφανση της οποίας είναι το δικαίωμα εκατέρου των διαδίκων να ακουστεί στην υπόθεση του, χωρίς να παραγνωρίζεται η διεκπεραίωση της δίκης σε εύλογο χρόνο. Ακριβώς επειδή δεν πλήττεται το δεύτερο αυτό σκέλος εν προκειμένω, αντικρίζουμε το αίτημα θετικά, έχοντας κατά νου ότι η όποια δυσχέρεια της πλευράς του εφεσείοντα μπορεί να θεραπευθεί με κατάλληλη διαταγή εξόδων. (Βλ. επίσης Ζωγράφου κ.ά. v. Drosoneri Farm Ltd (2015) 1 Α.Α.Δ. 1119, ECLI:CY:AD:2015:A362, Μαυρονικόλα v. Ανδρέου κ.ά. (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2455 και Ταμείο Προνοίας των Πιλότων και Ιπτάμενων Μηχανικών της Εταιρείας Κυπριακών Αερογραμμών Λτδ v. Suphire Holdings Public Ltd κ.ά. (2015) 1 Α.Α.Δ. 919, ECLI:CY:AD:2015:A290).
Με βάση τα πιο πάνω το αίτημα εγκρίνεται, σε πέντε μέρες από σήμερα να καταχωρηθεί το περίγραμμα του εφεσίβλητου. Ενόψει του ότι η αναγκαιότητα της αίτησης προέκυψε από την πλευρά του εφεσίβλητου, έξοδα της παρούσης (τα αρχικά έξοδα) επιδικάζονται εναντίον του εφεσίβλητου και υπέρ του εφεσείοντα, πληρωτέα στο τέλος της έφεσης.
Οι αιτήσεις επιτρέπονται με έξοδα.