|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D22
(2016) 1 ΑΑΔ 122
19 Ιανουαρίου, 2016
[ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στής]
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 30.3(Β) (Γ) ΚΑΙ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
Kαι
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11.2, 11.3 ΚΑΙ 30.2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 18(1) ΚΑΙ 19(1) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ.155 ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 8 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΥ 97/70,
Και
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ SVETLANA BEZPIATAIA VLADIMIROVNA, ΓΝΩΣΤΗΣ ΚΑΙ ΩΣ SVETLANA BEZPYATAYA,
ΓΝΩΣΤΗΣ ΚΑΙ ΩΣ SVITLANA BEZPIATA, ΓΙΑ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΟΥ ΥΠ.ΑΡ. 6/15, ΗΜΕΡ. 31.12.2015, ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI ΚΑΙ/Η PROHIBITION,
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Η ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΗΜΕΡ. 31/12/15 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ SVETLANA BEZPIATAIA VLADIMIROVNA, ΓΝΩΣΤΗΣ ΚΑΙ ΩΣ SVETLANA BEZPYATAYA, ΓΝΩΣΤΗΣ ΚΑΙ ΩΣ SVITLANA BEZPIATA ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΟΥ ΥΠ' ΑΡ.6/15 ΗΜΕΡ.31.12.2015 ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΥ ΥΠ' ΑΡΙΘ.97/1970.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 7/2016)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για παραχώρηση άδειας καταχώρησης αίτησης για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων Certiorari και/ή Prohibition με τα οποία να απαγορευόταν στις Αστυνομικές Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκτελέσουν προσωρινό ένταλμα που εκδόθηκε από Επαρχιακό Δικαστήριο εναντίον της αιτήτριας στο πλαίσιο Αίτησης Φυγόδικου, ως επίσης και για την έκδοση αντίστοιχων προνομιακών ενταλμάτων για την ακύρωση του εν λόγω εντάλματος ― Απουσία προϋποθέσεων που θα ενεργούσαν τη διαδικασία έκδοσης προνομιακού εντάλματος ― Απορριπτική κατάληξη.
Φυγόδικοι ― Εφαρμοστέες αρχές ― Η μαρτυρία για την έκδοση φυγοδίκου εξετάζεται με αναφορά στα εγκλήματα τα οποία προσδιορίζονται στην εξουσιοδότηση, τα οποία, δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν στα τυπικά τους στοιχεία με εκείνα τα οποία αναγράφονται στο ένταλμα σύλληψης ― Kαθοριστικό για την έκδοση φυγοδίκου είναι το δίκαιο της χώρας από την οποία επιζητείται η έκδοσή του, σε συσχετισμό με τα εγκλήματα που στοιχειοθετεί η μαρτυρία ― H έρευνα επικεντρώνεται στην αποτίμηση της μαρτυρίας με στόχο τη διαπίστωση αν στοιχειοθετούνται τα αδικήματα που περιέχει η εξουσιοδότηση.
Η αιτήτρια αιτήθηκε άδειας για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων της φύσεως Certiorari και/ή Prohibition με τα οποία να απαγορευόταν στις Αστυνομικές Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκτελέσουν προσωρινό ένταλμα που εκδόθηκε από Επαρχιακό Δικαστήριο εναντίον της αιτήτριας στο πλαίσιο Αίτησης Φυγόδικου, ως επίσης και για την έκδοση αντίστοιχων προνομιακών ενταλμάτων για την ακύρωση του εν λόγω εντάλματος.
Η αίτηση στηριζόταν σε έκθεση γεγονότων και συναφή ένορκη δήλωση δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπούσε την αιτήτρια.
Προέκυπτε από τα συνημμένα τεκμήρια, ότι η Αστυνομία προσέφυγε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού με αίτημα που αφορούσε στην έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης εναντίον της αιτήτριας κυρίως στη βάση του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970, Ν.97/70 όπως τροποποιήθηκε και ειδικότερα τη διάταξη του Άρθρου 8(1)(β) και 8(2).
Το Δικαστήριο εξέδωσε στις 31.12.2015 προσωρινό ένταλμα σύλληψης εναντίον της αιτήτριας επί τω ότι υπήρχαν, όπως κατέγραψε στην απόφαση του επαρκή αποδεικτικά στοιχεία ότι η αιτήτρια καταζητείτο από τις ρωσικές αρχές καθότι εκκρεμεί εναντίον της ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε την 21.10.2015 από συγκεκριμένο Δικαστήριο στη Ρωσία σχετικά με διάπραξη αδικημάτων απάτης σε μεγάλη κλίμακα και εμπορίου ανηλίκων που διαπράχθηκαν μεταξύ 08/08/14-Μάιο του 2015 στη ρωσική ομοσπονδία τα οποία συνιστούν παράβαση των νόμων της ρηθείσας χώρας και συγκεκριμένα της διάταξης 4 του Άρθρου 159 (απάτη σε μεγάλη κλίμακα και της διάταξης 2 Άρθρο 127.1 (εμπόριο ανηλίκου) του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας).
Η πιο πάνω νομοθεσία σύμφωνα με το σχετικό πρακτικό του Δικαστηρίου συνιστά παράβαση και συγκεκριμένων άρθρων του κυπριακού Ποινικού Δικαίου ως αυτά συγκεκριμένα παρατίθενται στο σχετικό προσωρινό ένταλμα ημερ. 31.12.2015 μεταξύ άλλων του Άρθρου 371 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154 συνομωσία προς διάπραξη κακουργήματος απάτης που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 5 ετών και του Άρθρου 185 του ιδίου Κώδικα για κλοπή παιδιού που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 7 ετών. Πλήρης αναφορά στην αντίστοιχη κυπριακή νομοθεσία γινόταν στο σχετικό ένταλμα.
Στη συνέχεια γινόταν εκτενής αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης τα οποία αναγράφονταν στο μήνυμα των Αρχών της Ρωσικής Ομοσπονδίας και στα σχετικά έγγραφα που παρελήφθησαν.
Η αιτήτρια με βάση τα πιο πάνω γεγονότα συνήψε συμφωνία παρένθετης μητρότητας με την Ο.Minimskaya με βάση την οποία η αιτήτρια είχε την υποχρέωση να κυοφορήσει και να γεννήσει το παιδί της. Ενώ η αιτήτρια ήταν έγκυος και πήρε τα χρήματα, δεν παρουσιάστηκε στην κλινική που σύμφωνα με τη συμφωνία έπρεπε να γεννήσει. Αντιθέτως γέννησε κορίτσι σε άλλο νοσοκομείο της Μόσχας συντάσσοντας πιστοποιητικό γέννησης με το όνομα της ιδίας ως μητέρας και του συζύγου της ως πατέρα. Στη συνέχεια έλαβαν διαβατήριο για το παιδί στη βάση αυτών των στοιχείων και μετακόμισαν στην Κύπρο. Σύμφωνα πάντα με τα δοθέντα στοιχεία η αιτήτρια «πώλησε» το παιδί στο Smirnof N.A. για €11.554.
Περαιτέρω γινόταν αναφορά και σε απόφαση πολιτικού Δικαστηρίου στη Ρωσία σε σχέση με την αμφισβήτηση της μητρότητας της παρένθετης μητέρας με την οποία φαινόταν να καθορίζεται η μητρότητα στη βιολογική μητέρα και όχι στην αιτήτρια και διατασσόταν η τροποποίηση της σχετικής ληξιαρχικής πράξης γέννησης του παιδιού.
Εναντίον της αιτήτριας καταχωρήθηκε στη Ρωσία ποινική υπόθεση και εξεδόθη εναντίον της στις 22.10.2015 εθνικό ένταλμα σύλληψης. Επισυναπτόταν δε το σχετικό κατηγορητήριο της πιο πάνω ποινικής υπόθεσης καθώς και η απόφαση του εφετείου της αστικής υπόθεσης με την οποία δικαιωνόταν η προαναφερόμενη Minimskaya έναντι των ισχυρισμών της αιτήτριας.
Η αίτηση για παραχώρηση άδειας καταχώρησης προνομιακού εντάλματος στηρίχθηκε στους κάτωθι λόγους:
α) Προσκόμιση παραπλανητικών ή ελλιπών στοιχείων στοιχείων από την Αστυνομία:
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η κύρια θέση της πλευράς της αιτήτριας επ' αυτού του λόγου συνίστατο στο ότι ένα από τα παραρτήματα και συγκεκριμένα στο παράρτημα (Γ) το οποίο παρουσίασε η Αστυνομία ως μέρος των τεκμηρίων για την έκδοση του εντάλματος σύλληψης αφορούσε εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από το πρόσωπο της αιτήτριας και συγκεκριμένα κάποιο Dimitry F. Kotliarenko (Kotlyarenko).
2. Tο τεκμ.7 στο οποίο εντάσσεται και το παράρτημα (Γ) αποτελείται από μεγάλο αριθμό εγγράφων και είναι γεγονός ότι στο τεκμ.(Γ) γινόταν αναφορά σε αυτό το πρόσωπο.
3. Από την προσεκτική ανάγνωση του τεκμηρίου 7 προέκυπτε ότι το υπόβαθρο που έπρεπε να παρουσιαστεί στο πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν ικανοποιητικό και περιείχε όλα τα γεγονότα τα οποία προαναφέρθησαν.
4. Στο παράρτημα (Γ) στο οποίο γινόταν αναφορά στο συγκεκριμένο πρόσωπο που φαινόταν ξένος με τις διαδικασίες επισυνάπτεται το ίδιο το Άρθρο 159 του ρωσικού Ποινικού Κώδικα και υπ' αυτή την έννοια ενδεχομένως να θεωρείτο σχετικό. Με βάση το σύνολο των δεδομένων και ειδικά του παραρτήματος (Ε) δεν ήταν βάσιμος ο προβαλλόμενος λόγος για να παραχωρείτο άδεια στο αίτημα.
β) Παράλειψη παροχής προς το Δικαστήριο ουσιώδους μαρτυρίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν ήταν ουσιώδης η παράλειψη της αστυνομίας να περιλάβει τους ισχυρισμούς της αιτήτριας σχετικά με το γεγονός πως η Minimskaya υπέβαλε στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού αίτηση για αναγνώριση δικαστικής απόφασης που εξεδόθη από ρωσικό Δικαστήριο υπέρ της και ότι οι αστυνομικές αρχές δεν ανέμεναν την έκβαση της αίτησης αυτής πριν να ζητήσουν την έκδοση προσωρινού εντάλματος.
2. Ήταν σημαντικό στο αίτημα της Αστυνομίας να προβληθούν εκείνα τα στοιχεία τα οποία θα ενεργοποιούσαν το Νόμο για την έκδοση φυγοδίκου.
γ) Παράλειψη παρουσίασης προς το Δικαστήριο στοιχείων που να αποδείκνυαν ότι τα ποινικά αδικήματα στη Ρωσία είναι ταυτόχρονα και ποινικά αδικήματα στην Κύπρο.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ισχυρισμοί που προβλήθηκαν για να προωθηθεί η θέση της αιτήτριας ότι δεν υπάρχουν αδικήματα σύμφωνα με το κυπριακό δίκαιο γιατί δεν υπήρχε τον ουσιώδη χρόνο το δικαίωμα να γίνει σύμβαση παρένθετης μητρότητας εφόσον ο σχετικός νόμος τέθηκε σε εφαρμογή στις 15.5.2015, δεν επιδρούσαν επί των ιδίων των αδικημάτων αυτών καθ' εαυτών, εφόσον είναι θέμα πραγματικό, μάλλον, η στοιχειοθέτηση ή μη δικαιώματος της μητρότητας η οποία ως μαρτυρία δυνατόν να αγγίζει και αλλοδαπό δίκαιο.
2. Εν προκειμένω, όλα τα ουσιώδη γεγονότα σε συνάρτηση με το αίτημα της Αστυνομίας αποδίδονταν και οι προβαλλόμενες ως παραλείψεις δεν αφορούσαν ουσιώδη για το αίτημα γεγονότα τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν στην κρίση του Δικαστηρίου.
3. Το θέμα που πρώτιστα αναφυόταν ήταν αν, εκ πρώτης όψεως ως άνω, η αιτήτρια είχε τεκμηριώσει την αίτηση της με βάση τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για ενεργοποίηση της δικαιοδοσίας προνομιακών ενταλμάτων.
4. Στην κρινόμενη περίπτωση το πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε στα πλαίσια του Άρθ.8(1)(β) και 2 του Ν.97/70 ανωτέρω.
5. Η διαδικασία έκδοσης φυγοδίκου έχει ως αφετηρία την έκδοση εντάλματος σύλληψης και δεν στοιχειοθετείτο ο,τιδήποτε το μεμπτό το οποίο να καταδεικνύει συζητήσιμη υπόθεση για έναρξη διαδικασίας ως τα αιτήματα.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Konovalova (2015) 1 Α.Α.Δ. 2052, ECLI:CY:AD:2015:D639,
Yevgeniy Suray (2011)1 A.A.Δ. 453,
H.J.Hachem (1991) 1 Α.Α.Δ. 723,
Government of Denmark v. Nielsen [1984] 2 All E.R. 81,
Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2010) 1 Α.Α.Δ. 181,
Demstar v. Ζim Israel Navigation (1996) 1 A.A.Δ. 597,
Interpartemental Concern "Uralmetrom" v. Besuno Ltd (2004) 1 A.A.Δ. 557,
Λυσιώτης (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 739,
Marewave Shipping & Trading Co Ltd IT (1992) 1 Α.Α.Δ. 116,
Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 Α.Α.Δ. 464,
Περέλλα ( Αρ.2) (1996)1(Β) Α.Α.Δ. 1009.
Αίτηση.
Α. Κυπρίζογλου και Λ. Κολατσής, για την Αιτήτρια.
Cur. adv. vult.
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ. Δ.: Η αιτήτρια με την παρούσα αίτηση, αιτείται άδειας για καταχώρηση Αίτησης δια Κλήσεως για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων τύπου Certiorari και/ή Prohibition για:
(Α) Άδεια του Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Prohibition το οποίο να απαγορεύει στις Αστυνομικές Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκτελέσουν το προσωρινό ένταλμα που εκδόθηκε στις 31.12.2015 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, (τεκμ.8 επί της αίτησης) εναντίον της Svetlana Bezpiataia Vladimirovna, γνωστής και ως Svetlana Bezpyataya, γνωστής και ως Svitlana Bezpiata εκ Ρωσίας και τώρα στη Λεμεσό το οποίο εκδόθηκε στα πλαίσια της Αίτησης Φυγόδικου υπ΄αρ. 6/15, που καταχωρήθηκε εναντίον της στις 31.12.2015 στη βάση του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου υπ' αρ.97/1970 (τεκμ.7).
(Β) Διάταγμα για να δοθούν όλες οι αναγκαίες και συνακόλουθες οδηγίες σε σχέση με την αιτούμενη θεραπεία (Α).
(Γ) Άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου για καταχώριση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος φύσεως Certiorari δια του οποίου θα ζητηθεί η ακύρωση του Διατάγματος και/ή της απόφασης που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στις 31.12.2015, εναντίον της Svetlana Bezpiataia Vladimirovna, γνωστής και ως Svetlana Bezpyataya, γνωστής και ως Svitlana Bezpiata εκ Ρωσίας και τώρα στη Λεμεσό, στη βάση της οποίας εκδόθηκε προσωρινό ένταλμα σύλληψης της τελευταίας, στις 31.12.2015, στα πλαίσια της Αίτησης Φυγοδίκου υπ' αρ.6/15, που καταχωρήθηκε εναντίον της στις 31.12.2015, στη βάση του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου υπ΄αρ. 97/1970.
(Δ) Διάταγμα για να δοθούν όλες οι αναγκαίες και συνακόλουθες οδηγίες σε σχέση με την αιτούμενη υπό (Γ) θεραπεία.
Περαιτέρω ζητείται οποιαδήποτε άλλη θεραπεία κριθεί σκόπιμη υπό τις περιστάσεις.
Η αίτηση στηρίζεται σε έκθεση γεγονότων και συναφή ένορκη δήλωση της κας.Χρύσως Χαραλάμπους, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί την αιτήτρια.
Με βάση την έκθεση γεγονότων και την ένορκη δήλωση η πλευρά της αιτήτριας ισχυρίζεται διάφορα γεγονότα τα οποία ανάγονται σε προγενέστερο της έκδοσης του εντάλματος χρόνο και έχουν διαδραματιστεί εν πολλοίς στη Ρωσία. Πριν να γίνει αναφορά εν εκτάσει σε αυτά τα γεγονότα θα πρέπει να τεθούν τα θεμελιακά γεγονότα που αφορούν τα παρακλητικά των αιτουμένων θεραπειών.
Προκύπτει από τα επισυνημμένα έγγραφα, ειδικά τα τεκμήρια 7 και 8 ανωτέρω ότι η Αστυνομία προσέφυγε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού με αίτημα που αφορά την έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης εναντίον της αιτήτριας κυρίως στη βάση του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970, Ν.97/70 όπως τροποποιήθηκε και ειδικότερα τη διάταξη του Άρθρου 8(1)(β) και 8(2). Παρά το ότι στην ένορκη δήλωση και στην έκθεση γεγονότων γίνεται αναφορά σε αίτηση φυγοδίκου υπ' αριθμ.6/15 πρέπει να αναφέρω ότι στα επισυνημμένα τεκμήρια και ειδικά στα τεκμήρια 7 και 8 δεν έχω εντοπίσει την αρίθμηση αυτή. Με βάση το προσφερόμενο υπό της Αστυνομίας υλικό το Δικαστήριο εξέδωσε στις 31.12.2015 προσωρινό ένταλμα σύλληψης εναντίον της αιτήτριας αναφέροντας ότι επειδή υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία ότι (... αναφέρεται το όνομα και τα στοιχεία της αιτήτριας) καταζητείται από τις ρωσικές αρχές καθότι εκκρεμεί εναντίον της ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε την 21.10.2015 από συγκεκριμένο Δικαστήριο στη Ρωσία σχετικά με διάπραξη αδικημάτων απάτης σε μεγάλη κλίμακα και εμπορίου ανηλίκων που διαπράχθηκαν μεταξύ 08/08/14-Μάιο του 2015 στη ρωσική ομοσπονδία τα οποία συνιστούν παράβαση των νόμων της ρηθείσας χώρας και συγκεκριμένα της διάταξης 4 του Άρθρου 159 (απάτη σε μεγάλη κλίμακα και της διάταξης 2 Άρθρο 127.1 (εμπόριο ανηλίκου) του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας).
Η πιο πάνω νομοθεσία σύμφωνα με το σχετικό πρακτικό του Δικαστηρίου συνιστά παράβαση και συγκεκριμένων άρθρων του κυπριακού Ποινικού Δικαίου ως αυτά συγκεκριμένα παρατίθενται στο σχετικό προσωρινό ένταλμα ημερ. 31.12.2015 από το οποίο επισημαίνω κυρίως το Άρθρο 371 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154 συνομωσία προς διάπραξη κακουργήματος απάτης που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 5 ετών και του Άρθρου 185 του ιδίου Κώδικα για κλοπή παιδιού που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης 7 ετών. Πλήρης αναφορά στην αντίστοιχη κυπριακή νομοθεσία γίνεται στην αρίθμηση 1-12 του σχετικού εντάλματος.
Η κατάληξη του Δικαστηρίου αφού διαπιστώνεται η πλήρωση των προϋποθέσεων της σχετικής νομοθεσίας, ειδικά του 8(1)(β) και 8(2) του Νόμου 97/70 είναι ότι υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που δικαιολογούν την έκδοση εντάλματος σύλληψης της αιτήτριας και επειδή το πιο πάνω πρόσωπο βρίσκεται στην Δημοκρατία διατάσσεται η σύλληψη και προσαγωγή του ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού.
Σκόπιμο είναι να εξεταστεί και η ένορκη δήλωση του αστυνομικού 34/98 Φ. Οντέτση του ΤΑΕ Λεμεσού η οποία αποτελεί μέρος του τεκμ.7 και αποτέλεσε το βάθρο εξέτασης των δεδομένων κατά την έκδοση του προσωρινού εντάλματος σύλληψης. Ο εν λόγω αστυνομικός αναφέρεται σε μήνυμα diffusion που λήφθηκε από την Interpol Μόσχας ότι η εν λόγω αιτήτρια καταζητείται από τις ρωσικές αρχές καθότι εναντίον της εκκρεμεί ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε στις 21.10.2015 από συγκεκριμένο ρωσικό δικαστήριο για τα πιο πάνω αναφερθέντα αδικήματα. Γίνεται επίσης αναφορά σε προηγούμενο αίτημα της Αστυνομίας για σκοπό έκδοσης προσωρινού εντάλματος σύλληψης το οποίο και απερρίφθη από το Δικαστήριο στη βάση ότι δεν εντοπίστηκε συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα με βάση τον κυπριακό Ποινικό Κώδικα.
Στη συνέχεια γίνεται εκτενής αναφορά στα γεγονότα της υπόθεση τα οποία αναγράφονται στο μήνυμα των Αρχών της Ρωσικής Ομοσπονδίας και στα σχετικά έγγραφα που παρελήφθησαν.
Η αιτήτρια με βάση τα πιο πάνω γεγονότα συνήψε συμφωνία παρένθετης μητρότητας με την Ο.Minimskaya (εν τοις εφεξής καλούμενη O.M.) με βάση την οποία η αιτήτρια είχε την υποχρέωση να κυοφορήσει και να γεννήσει το παιδί της. Η αξία του συμβολαίου ήταν €14,308. Ενώ η αιτήτρια ήταν έγκυος και πήρε τα χρήματα δεν παρουσιάστηκε στην κλινική που σύμφωνα με τη συμφωνία έπρεπε να γεννήσει. Αντιθέτως γέννησε κορίτσι σε άλλο νοσοκομείο της Μόσχας συντάσσοντας πιστοποιητικό γέννησης με το όνομα της ιδίας ως μητέρας και του συζύγου της ως πατέρα. Στη συνέχεια έλαβαν διαβατήριο για το παιδί στη βάση αυτών των στοιχείων και μετακόμισαν στην Κύπρο. Σύμφωνα πάντα με τα δοθέντα στοιχεία η αιτήτρια «πώλησε» το παιδί στο Smirnof N.A. για €11.554.
Σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα που δόθησαν στη Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας οι πιο πάνω πράξεις συνιστούν παράβαση της πιο πάνω νομοθεσίας με την αντιστοιχία της κυπριακής νομοθεσίας που αναφέρθηκε πιο πάνω.
Περαιτέρω αναφέρονται και σε απόφαση πολιτικού Δικαστηρίου στη Ρωσία σε σχέση με την αμφισβήτηση της μητρότητας της παρένθετης μητέρας με την οποία φαίνεται να καθορίζεται η μητρότητα στη βιολογική μητέρα και όχι στην αιτήτρια και να διατάσσεται η τροποποίηση της σχετικής ληξιαρχικής πράξης γέννησης του παιδιού.
Εναντίον της αιτήτριας καταχωρήθηκε στη Ρωσία η ποινική υπόθεση αρ.90764 και εξεδόθη εναντίον της στις 22.10.2015 εθνικό ένταλμα σύλληψης, αφού γίνεται αναφορά στα σχετικά γεγονότα. Επισυνάπτεται δε το σχετικό κατηγορητήριο της πιο πάνω ποινικής υπόθεσης καθώς και η απόφαση του εφετείου της αστικής υπόθεσης με την οποία δικαιώνεται η Ο.Μ. έναντι των ισχυρισμών της αιτήτριας.
Στη συνέχεια θα παραθέσω τους λόγους που προβάλλονται ως προς την αναγκαιότητα έκδοσης των αιτημάτων από την πλευρά της αιτήτριας. Παρά το εκτενές των σχετικών λόγων θα γίνει προσπάθεια απόδοσης τους με συνοπτικό τρόπο. Σύμφωνα με τις αιτιολογίες που προβάλλονται μπορεί να γίνει η εξής κατάταξη:
(Α) Προσκόμιση παραπλανητικών ή ελλιπών στοιχείων στοιχείων από την Αστυνομία. Η κύρια θέση της πλευράς της αιτήτριας επ΄αυτού του λόγου αφορά στο ότι ένα από τα παραρτήματα και συγκεκριμένα στο παράρτημα (Γ) το οποίο παρουσίασε η Αστυνομία ως μέρος των τεκμηρίων για την έκδοση του εντάλματος σύλληψης αφορούσε εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από το πρόσωπο της αιτήτριας και συγκεκριμένα κάποιο Dimitry F. Kotliarenko (Kotlyarenko). Tο τεκμ.7 στο οποίο εντάσσεται και το παράρτημα (Γ) αποτελείται από μεγάλο αριθμό εγγράφων και είναι γεγονός ότι στο τεκμ.(Γ) γίνεται αναφορά σε αυτό το πρόσωπο. Έχω αναγνώσει προσεκτικά όλες τις σελίδες του τεκμ.7 και θεωρώ ότι το υπόβαθρο που έπρεπε να παρουσιαστεί στο πρωτόδικο Δικαστήριο είναι ικανοποιητικό καθότι εκ του παραρτήματος (Ε) προκύπτει σαφώς η ύπαρξη απόφασης του ρωσικού Δικαστηρίου για επιβολή του περιοριστικού μέτρου σε μορφή προσωρινής κράτησης όπως τιτλοφορείται, ημερ. 22.10.2015. Στην απόφαση αυτή γίνεται αναφορά τόσο στα γεγονότα που αφορούσαν την παρένθετη μητρότητα με τα πιο πάνω εμπλεκόμενα πρόσωπα, στην έρευνα που διενεργήθηκε, στη γέννηση που έλαβε χώρα σε άλλη κλινική από την κατ' ισχυρισμό συμφωνηθείσα. Τη ληξιαρχική εγγραφή που ακολούθησε και την αναχώρηση της αιτήτριας από τη Ρωσία με τις συνθήκες που οι ρωσικές αρχές θεώρησαν ύποπτες. Εκ της απόφασης αυτής προκύπτει ότι η αιτήτρια κηρύχθηκε διεθνώς καταζητούμενη, ότι κατηγορείται για διάπραξη δύο βαρέων εγκλημάτων για τα οποία προβλέπεται ποινή στερητική της ελευθερίας μέχρι 10 έτη (στη συνέχεια γίνεται ειδική αναφορά στην απόφαση στα Άρθρα 159 και 127(1) του ρωσικού Ποινικού Κώδικα). Και στη βάση αυτή εξεδόθη το προβαλλόμενο ένταλμα. Προσθέτως γίνεται αναφορά στο μήνυμα της Interpol και στις αστικές διαδικασίες που έλαβαν χώρα για την αναγνώριση της μητρότητας επ' ωφελεία της Ο.Μ. Το παράρτημα (Γ) στο οποίο γίνεται αναφορά στο συγκεκριμένο πρόσωπο που φαίνεται ξένος με τις διαδικασίες επισυνάπτεται το ίδιο το Άρθρο 159 του ρωσικού Ποινικού Κώδικα και υπ' αυτή την έννοια ενδεχομένως να θεωρείτο σχετικό. Επαναλαμβάνω ότι με βάση το σύνολο των δεδομένων και ειδικά του παραρτήματος (Ε) κρίνεται ότι δεν είναι βάσιμος ο προβαλλόμενος λόγος για να παραχωρηθεί το αίτημα.
(Β) Παράλειψη παροχής προς το Δικαστήριο ουσιώδους μαρτυρίας.
Υποβάλλεται ισχυρισμός ότι το γεγονός πως η O.Μ. υπέβαλε στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού αίτηση για αναγνώριση δικαστικής απόφασης που εξεδόθη από ρωσικό Δικαστήριο υπέρ της δεν αποκαλύφθηκε και δεν ανέμεναν οι αστυνομικές αρχές την έκβαση της αίτησης αυτής πριν να ζητήσουν την έκδοση προσωρινού εντάλματος, δεδομένου μάλιστα ότι στις 5.1.2016 οι δικηγόροι της αιτήτριας καταχώρισαν ένσταση στην εν λόγω αίτηση προβάλλοντας τη μη τελεσιδικία των δικαστικών διαδικασιών στη ρωσική ομοσπονδία μεταξύ της παραπονουμένης και της αιτήτριας για τη διεκδίκηση της μητρότητας της ανήλικης.
Δεν θεωρώ ουσιώδη παράλειψη της Αστυνομίας τη μη συμπερίληψη του πιο πάνω ισχυρισμού, ως προβάλλει η πλευρά της αιτήτριας. Ήταν σημαντικό στο αίτημα της Αστυνομίας να προβληθούν εκείνα τα στοιχεία τα οποία θα ενεργοποιούσαν το Νόμο για την έκδοση φυγοδίκου. Σε αυτά τα πλαίσια μπορώ να αντιληφθώ την υποχρέωση της Αστυνομίας να αποδώσει όσα περιστατικά ήσαν αναγκαία γι' αυτό το σκοπό, πράγμα που έπραξε.
(Γ) Παράλειψη παρουσίασης προς το Δικαστήριο στοιχείων που να αποδεικνύουν ότι τα ποινικά αδικήματα στη Ρωσία είναι ταυτόχρονα και ποινικά αδικήματα στην Κύπρο. Η θέση αυτή της αιτήτριας συναρτάται όχι με την ύπαρξη των αδικημάτων αυτών καθ' εαυτών αλλά με τη νομιμότητα ή μη της παρένθετης μητρότητας στην Κυπριακή Δημοκρατία. Δηλαδή το Δικαστήριο παράβλεψε ότι με βάση τον περί της Εφαρμογής της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής Νόμος του 2015, Ν.69(Ι)/2015 που τέθηκε σε ισχύ στις 15.5.2015 σε σχέση με τη δυνατότητα παρένθετης μητρότητας στην Κύπρο, έχοντας υπόψη ότι η ανήλικη γεννήθηκε από την αιτήτρια στις 14.5.2015, δεν στοιχειοθετούνται τα ποινικά αδικήματα για τα οποία η Αστυνομία στήριξε το αίτημα της για έκδοση εντάλματος σύλληψης και το Δικαστήριο στη συνέχεια το εξέδωσε. Στα πλαίσια του ιδίου λόγου διατυπώνονται και άλλα επιχειρήματα σε συνάρτηση με την προβαλλόμενη νομοθεσία και τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης. Να αναφέρω ότι δεν θεωρώ ότι ο λόγος αυτός είναι βάσιμος. Η συλλογιστική του εδράζεται σε λάθος δεδομένα. Η γέννηση του παιδιού μπορεί να προσδιορίζεται στις 14.5.2015 αλλά και σύμφωνα με το Παράρτημα Ε στο οποίο εμπεριέχεται η ρωσική δικαστική απόφαση για κράτηση γίνεται αναφορά σε αδικήματα τα οποία έλαβαν χώρα και μετά τις 14.5.2015, εφόσον και στις 18.5.2015 η αιτήτρια σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς παρέλαβε τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του παιδιού δηλώνοντας τον εαυτό της ως μητέρα του παιδιού. Και στις 21.5.2015 με την ίδια βάση δηλώσεων λαμβάνει διαβατήριο για το παιδί. Πέραν αυτού και αν ακόμα η συλλογιστική των ευπαιδεύτων δικηγόρων ήταν σωστή ως προς τα χρονικά δεδομένα και πάλι δεν θα ήμουν σύμφωνη με τη θεώρηση τους. Πρόκειται για υποκειμενικές αξιολογήσεις γεγονότων που δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν εκ πρώτης όψεως βάσιμο λόγο για να αποδοθεί η αιτούμενη θεραπεία. Ανεξάρτητα από αυτά που ήδη σημείωσα, οι πιο πάνω ισχυρισμοί για να προωθηθεί η θέση της αιτήτριας ότι δεν υπάρχουν αδικήματα σύμφωνα με το κυπριακό δίκαιο γιατί δεν υπήρχε τον ουσιώδη χρόνο το δικαίωμα να γίνει σύμβαση παρένθετης μητρότητας εφόσον ο σχετικός νόμος τέθηκε σε εφαρμογή στις 15.5.2015, κρίνω ότι δεν επιδρούν επί των ιδίων των αδικημάτων αυτών καθ' εαυτών εφόσον είναι θέμα πραγματικό, μάλλον, η στοιχειοθέτηση ή μη δικαιώματος της μητρότητας η οποία ως μαρτυρία δυνατόν να αγγίζει και αλλοδαπό δίκαιο. (βλ. ειδικά επί του θέματος της αμφίπλευρης ή διπλής εγκληματικότητας τις υποθέσεις Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Αναφορικά με την αίτηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας για την έκδοση της Νatalias Konovalova (2015) 1 , ECLI:CY:AD:2015:D639Α.Α.Δ. 2052 και Αναφορικά με την αίτηση του Yevgeniy Suray (2011) 1 A.A.Δ. 453). Στην υπόθεση επί τοις αφορώσι την αίτηση του H.J.Hachem δι' έκδοσιν διατάγματος Habeas Corpus (1991) 1 Α.Α.Δ. 723, λέχθηκαν από Πική, Δ, τα ακόλουθα:
"Η μαρτυρία για την έκδοση φυγοδίκου εξετάζεται με αναφορά στα εγκλήματα τα οποία προσδιορίζονται στην εξουσιοδότηση, τα οποία, αντίθετα με την εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή, δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν στα τυπικά τους στοιχεία με εκείνα τα οποία αναγράφονται στο ένταλμα σύλληψης (βλ. μεταξύ άλλων, In re Arton [1896] 1 Q.B.D.108 βλ.επίσης R. v. Governor of Pentonville Prison, [1980] 1 All E.R.81 και US Government v. Bowe, [1989] 3 All E.R. 315 στις οποίες έκαμε αναφορά δικηγόρος της Δημοκρατίας). Όπως επισημαίνεται στην απόφαση Jennings v. United States, [1982] 3 All E.R. 104 (HL) καθοριστικό για την έκδοση φυγοδίκου είναι το δίκαιο της χώρας από την οποία επιζητείται η έκδοσή του, σε συσχετισμό με τα εγκλήματα που στοιχειοθετεί η μαρτυρία. Στον ίδιο το νόμο, άλλωστε, διευκρινίζεται με τις διατάξεις του Άρθρ. 9(5), ότι η έρευνα επικεντρώνεται στην αποτίμηση της μαρτυρίας με στόχο τη διαπίστωση αν στοιχειοθετούνται τα αδικήματα που περιέχει η εξουσιοδότηση".
(Βλ. επίσης την υπόθεση Government of Denmark v. Nielsen [1984] 2 All E.R. 81).
Περαιτέρω πρέπει να αναφέρω ότι το γεγονός πως το κράτος έρχεται να θεσμοθετήσει για πρώτη φορά νομικά διαδικασίες σε σχέση με θέματα παρένθετης μητρότητας σε μια κατάσταση πραγμάτων που προϋπήρχε, τουλάχιστον εκτός συνόρων, δεν λειτουργεί, όπως εισηγείται η αιτήτρια, ως δηλαδή ανασταλτικό για τους σκοπούς της παρούσης πλήρωσης της προϋπόθεσης της διάπραξης αδικημάτων, όπως θα έπρεπε να αντικρισθεί το θέμα από το πρωτόδικο Δικαστήριο κατά το χρόνο έκδοσης του επίδικου εντάλματος. Ειδικά έχοντας υπόψη ότι η Αστυνομία παρουσίασε ένταλμα σύλληψης της αιτήτριας και συσχέτισε τις δύο νομοθεσίες με επαρκή τρόπο για σκοπούς της συγκεκριμένης διαδικασίας.
H θέση που εκφράστηκε ως ενισχυτική της μη ύπαρξης αδικημάτων στην Κύπρο σε σχέση με προηγούμενες ανεπιτυχείς προσπάθειες της Αστυνομίας να επιτύχει έκδοση εντάλματος δεν με βρίσκει σύμφωνη. Δεν είναι έργο του παρόντος Δικαστηρίου να κρίνει άλλες πράξεις του Δικαστηρίου από αυτή που του ζητείται να ελέγξει με το παρόν αίτημα. Πρόσθετα, ως ήδη κατέστη φανερό από τις αγορεύσεις, το θέμα της εύλογης υποψίας που έχει τεθεί, συσχετίζεται με την εισήγηση για τη μη διάπραξη των αδικημάτων και δεν έχει τεθεί ως αυτόνομο ζήτημα προς εξέταση.
Είναι εδραιωμένο ότι σε μονομερείς αιτήσεις (όπως η κρινόμενη για την έκδοση εντάλματος σύλληψης) ισχύει η αρχή ότι πρέπει να γίνεται αποκάλυψη όλων των ουσιωδών γεγονότων (βλ. Αναφορικά με Αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2010) 1 Α.Α.Δ. 181). Τέτοια γεγονότα είναι αυτά που αν τα είχε υπόψη του ο πρωτόδικος Δικαστής δυνατόν να επηρέαζαν την απόφαση του εάν θα εκδώσει ή όχι διάταγμα ή ένταλμα.
Ακριβώς αποτελεί διαπίστωση μου ότι εν προκειμένω όλα τα ουσιώδη γεγονότα σε συνάρτηση με το αίτημα της Αστυνομίας αποδίδονται και οι προβαλλόμενες ως παραλείψεις δεν αφορούν ουσιώδη για το αίτημα γεγονότα τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν στην κρίση του Δικαστηρίου. (βλ. Demstar ν. Ζim Israel Navigation (1996) 1 A.A.Δ. 597 και Interpartemental Concern "Uralmetrom" v. Besuno Ltd (2004) 1 A.A.Δ. 557).
Στο σύστημα δικαίου μας το προνομιακό ένταλμα, όπως το certiorari, ή το prohibition είναι εξαιρετικό μέτρο· και η απόδοσή του ασκείται πάντοτε με φειδώ στα πλαίσια των νομολογημένων από παλαιά αρχών.
Σίγουρα πρέπει η αιτήτρια να ικανοποιήσει το Δικαστήριο για την ύπαρξη εκ πρώτης όψεως υπόθεσης και ή συζητήσιμης υπόθεσης που να δικαιολογεί επαρκώς την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας.
Η διαδικασία αυτής της φύσης δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης και ούτε μπορεί να λειτουργήσει ως υποκατάστατο της εφετειακής λειτουργίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Μπορεί και πρέπει να έχει αντικείμενο αυτής τον έλεγχο της νομιμότητας της απόφασης (βλ. Λυσιώτης (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 739, και Αναφορικά με την αίτηση της Marewave Shipping & Trading Co Ltd IT (1992) 1 Α.Α.Δ. 116).
Το θέμα λοιπόν που πρώτιστα αναφύεται είναι αν, εκ πρώτης όψεως ως άνω, η αιτήτρια έχει τεκμηριώσει την αίτηση της. Τα προνομιακά εντάλματα παραχωρούνται κατ' εξαίρεση όταν από το ίδιο το πρακτικό διαπιστώνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας ή έκδηλη πλάνη περί το Νόμο ή παραβίαση Κανόνων φυσικής δικαιοσύνης (βλ. Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 Α.Α.Δ. 464).
Στην κρινόμενη περίπτωση το πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε στα πλαίσια του αρθ.8(1)(β) και 2 του Ν.97/70 ανωτέρω*. Η διαδικασία έκδοσης φυγοδίκου έχει ως αφετηρία την έκδοση εντάλματος σύλληψης (βλ. Αναφορικά με την αίτηση του Περέλλα (Αρ. 2) για άδεια να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση διατάγματος Certiorari (1996)1(Β) Α.Α.Δ. 1009) και δεν στοιχειοθετείται ο,τιδήποτε το μεμπτό το οποίο να καταδεικνύει συζητήσιμη υπόθεση για έναρξη διαδικασίας ως τα αιτήματα.
Όπως διαφαίνεται ήδη, δεν έχω ικανοποιηθεί ότι η αιτήτρια παρουσίασε συζητήσιμη υπόθεση ώστε να της παραχωρηθεί σχετική άδεια. Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.
* 8.-(1) Δύvαται vα εκδoθή έvταλμα συλλήψεως πρoσώπoυ διωκoμέvoυ δι' αδίκημα, δι' o δύvαται vα χωρήση έκδoσις, ή πρoσώπoυ καταζητoυμέvoυ πρoς έκτισιv πoιvής επιβληθείσης αυτώ μετά καταδίκηv αυτoύ διά τoιoύτov αδίκημα-
(α) ......
(β) άvευ τoιαύτης εξoυσιoδoτήσεως, υπό τoυ Πρoέδρoυ τoιoύτoυ Επαρχιακoύ Δικαστηρίoυ, άμα ως ήθελε ληφθή καταγγελία ότι τo ως είρηται πρόσωπov ευρίσκεται εv τη Δημoκρατία ή πιστεύεται ότι ευρίσκεται εv τη Δημoκρατία ή καθ' oδόv πρoς τηv Δημoκρατίαv, έvταλμα δε εκδoθέv δυvάμει της παραγράφoυ (β) αvωτέρω, εv τω παρόvτι Νόμω αvαφέρεται ως πρoσωριvόv έvταλμα.
(2) Δύvαται vα εκδoθή έvταλμα συλλήψεως δυvάμει τoυ παρόvτoς άρθρoυ επί τη πρoσκoμίσει τoιoύτωv απoδεικτικώv στoιχείωv, ως κατά τηv κρίσιv τoυ δικαστoύ ή τoυ Πρoέδρoυ τoυ Επαρχιακoύ Δικαστηρίoυ, θα εδικαιoλόγoυv τηv έκδoσιv εvτάλματoς συλλήψεως πρoσώπoυ διωκoμέvoυ διά τηv διάπραξιv αvαλόγoυ αδικήματoς ή, αvαλόγως της περιπτώσεως, πρoσώπoυ καταζητoυμέvoυ δι' έκτισιv πoιvής, μετά καταδίκηv αυτoύ δι' αδίκημα τι, εvτός της δικαιoδoσίας τoυ δικαστoύ ή τoυ Πρoέδρoυ τoυ Επαρχιακoύ Δικαστηρίoυ.