|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D553
(2016) 1 ΑΑΔ 2868
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 147/2016)
15 Δεκεμβρίου, 2016
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡO 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ RUSLAN BORISOVICH ROSTOVTSEV ΕΚ ΡΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI KAI/H PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Η TO ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 6310/15 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ALEXANDER FILIPPOVICH SHCHUKIN ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18.12.15 ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΓΩΓΗΣ.
_ _ _ _ _ _
Γ. Χριστοδούλου και Μ. Φιλίππου, για τον Αιτητή.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ex tempore
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Με την υπό κρίση Αίτηση, επιζητείται η παροχή άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari, προς παραπομπή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για ακύρωση, διαταγής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, που εκδόθηκε στις 30.11.2016.
Πιο συγκεκριμένα και όπως έχει περιοριστεί πλέον το αίτημα από τον ευπαίδευτο συνήγορο του Αιτητή, το ζήτημα αφορά διάταγμα φίμωσης (gagging order), το οποίο εκδόθηκε στα πλαίσια αίτησης διά κλήσεως, η οποία, αρχικά, καταχωρήθηκε μονομερώς, αλλά, στη συνέχεια, δόθηκαν οδηγίες για επίδοσή της. Το πρωτόδικο δικαστήριο εξέδωσε σειρά διαταγμάτων, μεταξύ των οποίων και το διάταγμα φίμωσης, το οποίο αφορούσε διάδικο, άλλον από τον Αιτητή, την εναγόμενη 2 εταιρεία στην αγωγή 6310/2015.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή δεν αμφισβήτησε ότι υπάρχει ευχέρεια καταχώρησης έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να στοιχειοθετηθούν, κατά πάγια νομολογία, εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν την άσκηση της προνομιακής εξουσίας του δικαστηρίου προς παροχή άδειας για έκδοση διατάγματος Certiorari.
Κατ΄ αρχάς, βεβαίως, πρέπει να λεχθεί ότι η πλευρά του Αιτητή υποχρεούται να υπερπηδήσει το πρώτο εμπόδιο, της έλλειψης ή υπέρβασης δικαιοδοσίας ή της έκδηλης πλάνης περί το νόμο και με δεδομένο ότι στα πλαίσια της προνομιακής αυτής διαδικασίας δεν ελέγχεται η ορθότητα αλλά η νομιμότητα μιας απόφασης.
Αναμφίβολα, το πρωτόδικο δικαστήριο είχε εξουσία έκδοσης διατάγματος φίμωσης. Εάν ορθά ή λανθασμένα το εξέδωσε, δεν αφορά αυτή τη διαδικασία. Η πλευρά του Αιτητή θέτει ότι, δεδομένου ότι τελικά η διαδικασία στο πρωτόδικο δικαστήριο προχώρησε κατόπιν επίδοσης της μονομερούς αίτησης και στην παρουσία όλων των πλευρών, δεν είχε νόημα η έκδοση διατάγματος φίμωσης, αφού αυτό πλέον δεν εξυπηρετούσε. Αυτό είναι ορθό. Το διάταγμα φίμωσης εκδίδεται στην απουσία ενός εκ των μερών, ακριβώς για να μην υπάρχει ευχέρεια επηρεασμού του αντικειμένου της αγωγής, μέσω της αποκάλυψης εκ μέρους τρίτων, της λήψης νομικών μέτρων, στο διάδικο μέρος που έχει την ευχέρεια επηρεασμού της αποτελεσματικής διεκπεραίωσης της δικαστικής διαμάχης. Αφ΄ ης στιγμής όμως ο ενδιαφερόμενος διάδικος, που ήταν ο Αιτητής στην παρούσα περίπτωση, εμφανίστηκε στο πρωτόδικο δικαστήριο - ακριβώς διότι η διαδικασία έλαβε χώραν στα πλαίσια διά κλήσεως αίτησης - δεν είχε κανένα νόημα η έκδοση διατάγματος φίμωσης άλλου προσώπου με σκοπό να μην πληροφορήσει τον Αιτητή, που ήδη εμφανίστηκε, για τη διαδικασία. Συνεπώς, το εκδοθέν διάταγμα φίμωσης, στην πράξη δεν έχει καμία ουσία. Πέραν τούτου, από το ίδιο το λεκτικό του εκδοθέντος διατάγματος, όπως βρίσκεται ενώπιόν μου, εντοπίζεται ότι ο περιορισμός (η φίμωση) τίθεται με χρονικό ορίζοντα την επίδοση του διατάγματος που θα είχε εκδοθεί, εάν εκδίδετο μονομερώς, στον Αιτητή. Συνεπώς, η έκδοση δια κλήσεως όλων των διαταγμάτων, στην παρουσία του Αιτητή, καθιστούσε αχρείαστη και χωρίς νόημα την έκδοση του επίδικου διατάγματος φίμωσης.
Πέραν των πιο πάνω όμως, όπως ήδη λέχθηκε, υπάρχει η ευχέρεια λήψης άλλων ένδικων μέσων, ήτοι της καταχώρησης έφεσης. Και δεν έχουν καταδειχθεί εξαιρετικές περιστάσεις ούτως ώστε, αν είχε διαπιστωθεί εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, να παρείχετο άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari.
Εχει κατ΄ επανάληψη νομολογηθεί ότι η έκδοση προνομιακών ενταλμάτων δεν λειτουργεί ως υποκατάστατο της έφεσης ή άλλων ένδικων μέσων, ούτε είναι λόγος χρησιμοποίησης της εφεδρείας της δικαιοδοσίας αυτής του Ανωτάτου Δικαστηρίου ο τυχόν σημαντικός χρόνος που απαιτείται για διεκπεραίωση εναλλακτικών διαδικασιών, συμπεριλαμβανομένης της έφεσης (Χρίστου (2011) 1 ΑΑΔ 2085). Εάν υπάρχει κάτι το εξαιρετικά επείγον, παρέχεται πάντοτε η ευχέρεια αναζήτησης γρηγορότερης εκδίκασης των εφέσεων, μετά από σχετικό αίτημα.
Εχει επίσης νομολογηθεί ότι η αρχή των εξαιρετικών περιστάσεων ισχύει γενικά, ανεξάρτητα δηλαδή εάν ο λόγος που επιδιώκεται η ακύρωση ενός διατάγματος σχετίζεται με έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας (Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.α. (2012) 1 ΑΑΔ 878).
Με βάση τα πιο πάνω, είναι η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι δεν έχουν τεκμηριωθεί οι προϋποθέσεις, όπως έχουν νομολογιακά τεθεί, που να δικαιολογούν παροχή άδειας προς αναζήτηση θεραπείας προνομιακού εντάλματος, με βάση το κατάλοιπο εξουσίας του Δικαστηρίου.
Η αίτηση απορρίπτεται ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.