|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2016:D453
(2016) 1 ΑΑΔ 2257
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 99/2016)
29 Σεπτεμβρίου, 2016
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ
9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33 ΤΟΥ 1964,
ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ
1. ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ
2. ΣΤΕΦΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ,
ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ
ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ - ΠΑΦΟΥ,
ΤΜΗΜΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ (ΧΡ. ΡΑΓΟΥΖΑΙΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ), ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΗΝ 25.02.2016
ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. Κ23/2015
________________________
Γεώργιος Παπαθεοδώρου, για τις Αιτήτριες.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Στις 25.2.2016, το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Πάφου εξέδωσε απόφαση εναντίον των καθ' ων στην αίτηση Κ23/2015, (οι «καθ' ων η αίτηση»), ερήμην τους, παρά το γεγονός ότι αυτοί είχαν καταχωρίσει απάντηση στην εν λόγω αίτηση από τις 29.10.2015. Η απόφαση εκδόθηκε, κυρίως, για συγκεκριμένο ποσό, το οποίο φέρει τόκους, καθώς και για έξοδα.
Δεν κατέστη γνωστό για ποιο λόγο οι αιτητές στην αίτηση Κ23/2015 είχαν λάβει το διάβημα που οδήγησε στην έκδοση της πιο πάνω απόφασης, ούτε έγινε γνωστό πώς συνέβη το Δικαστήριο να μη λάβει υπόψη του την καταχωρηθείσα απάντηση των καθ' ων η αίτηση. Ασφαλώς, με δεδομένη την ύπαρξη στο φάκελο της υπόθεσης του εν λόγω δικογράφου, έπρεπε κάθε νέο διάβημα σε αυτή, οπωσδήποτε, να κοινοποιείτο, ώστε να λάμβαναν γνώση και οι δύο πλευρές. Προφανώς, δε συνέβη αυτό στην πιο πάνω διαδικασία, με αποτέλεσμα την έκδοση εναντίον των καθ' ων η αίτηση της προαναφερθείσας απόφασης.
Οι καθ' ων η αίτηση έλαβαν γνώση της έκδοσης της εν λόγω απόφασης τυχαία, στις 2.6.2016, όπως αναφέρουν, και, στις 13.6.2016, καταχώρισαν αίτηση για παραμερισμό της. Στις 7.7.2016, αντικατέστησαν την πιο πάνω αίτηση με άλλη, η οποία ήταν η ενδεδειγμένη από δικονομικής άποψης. Αυτή βρίσκεται σε πορεία εξέτασης. Συγχρόνως, καταχώρισαν μονομερή αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της εκδοθείσας ως άνω απόφασης, η οποία, όμως, διατάχθηκε να επιδοθεί στην άλλη πλευρά. Μετά την καταχώριση ένστασης στη μονομερή αίτηση, οι δύο αιτήσεις, προφανώς, προχωρούν συγχρόνως∙ ήταν ορισμένες για οδηγίες στις 15.9.2016. Από τα προλεχθέντα, είναι φανερό ότι οι καθ' ων η αίτηση έλαβαν εγκαίρως τα αναγκαία μέτρα, προς το σκοπό επιδίωξης παραμερισμού της απόφασης η οποία είχε εκδοθεί εναντίον τους, ερήμην, στις 25.2.2016, όπως εδικαιούντο να πράξουν, με βάση τη δικονομία.
Παρά την ύπαρξη της πιο πάνω ενδεδειγμένης, υπό τις περιστάσεις, διαδικασίας, οι καθ' ων η αίτηση, ως αιτήτριες, πλέον, καταχώρισαν την παρούσα αίτηση. Με αυτή, ζητούν την παραχώρηση άδειας, προκειμένου να καταχωρίσουν, στη συνέχεια, αίτηση για έκδοση εντάλματος certiorari, με την οποία θα ζητήσουν την ακύρωση της απόφασης στην αίτηση Κ23/2015, ημερομηνίας 25.2.2016. Προς το σκοπό στήριξης τέτοιου αιτήματος, θα επικαλεστούν παραβίαση του κανόνα φυσικής δικαιοσύνης και, δη, του δικαιώματός τους να ακουστούν στη διαδικασία που κατέληξε με την έκδοση της εν λόγω απόφασης. Συναφώς, ισχυρίζονται ότι παραβιάστηκε η Δ.30(1)(α) των Κανόνων Πολιτικής Δικονομίας, για το λόγο ότι οι αιτητές στην αίτηση Κ23/2015, μετά την καταχώριση της απάντησής τους, δεν ενήργησαν ώστε αυτή να οριζόταν για οδηγίες, οπότε θα λάμβαναν και οι ίδιοι γνώση της περαιτέρω προώθησής της. Η θέση, όμως, αυτή δεν εγείρει θέμα παραβίασης, από το κατώτερο Δικαστήριο, της δικαιοδοσίας του, παρά μόνο εξηγεί πώς παραβιάστηκε ο προαναφερθείς κανόνας φυσικής δικαιοσύνης.
Η αποκάλυψη συζητήσιμης υπόθεσης, στη βάση παραβίασης του πιο πάνω κανόνα φυσικής δικαιοσύνης, είναι νομολογιακά αναγνωρισμένο ότι αποτελεί μια από τις περιπτώσεις, για τις οποίες το Ανώτατο Δικαστήριο δύναται να παραχωρήσει άδεια, ως η αιτούμενη, με προοπτική την επιδίωξη έκδοσης, σύμφωνα με το ΄Αρθρο 155.4 του Συντάγματος, εντάλματος certiorari για ακύρωση της σχετικής απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου. Δε θεωρείται, όμως, ότι καταδεικνύεται συζητήσιμη υπόθεση, όταν, για την επιδίωξη του ίδιου πιο πάνω σκοπού, παρέχεται ευχερώς στον αιτητή και κάποιο εναλλακτικό ένδικο μέσο. Τέτοιο, συνήθως, είναι η έφεση, (βλ. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 Α.Α.Δ. 878). Δεν αποκλείεται, όμως, αυτό να μπορεί να γίνει με κάποια άλλη διαδικασία, η οποία είναι δυνατό να αναληφθεί, προς επιδίωξη του ίδιου σκοπού, ενώπιον του εκδώσαντος την υπό αναθεώρηση απόφαση κατώτερου δικαστηρίου, (βλ. Base Metal Trading Ltd v. Fastact Development Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535). Παρέκκλιση από τον πιο πάνω κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο, δε θεωρείται ότι αποδεικνύεται συζητήσιμη υπόθεση, επιτρέπεται, αν ο αιτητής στην αίτηση για άδεια καταδεικνύει την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, οι οποίες δικαιολογούν την προσφυγή στην προαναφερθείσα δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Η εξέταση των θεμάτων που αναφέρονται πιο πάνω προϋποθέτει, βέβαια, ότι ο αιτητής δεν έχει, ήδη, καταφύγει στο μέτρο που μπορεί, άλλως πως, να χαρακτηριστεί ως εναλλακτικό, όπως εξηγείται προηγουμένως. Αν συμβαίνει αυτό, τότε η θέση του αιτητή είναι ακόμα πιο δυσχερής, προς απόδειξη συζητήσιμης υπόθεσης. Τούτο δε, αφού η καταχώριση, συγχρόνως, ή στη συνέχεια, και αίτησης για άδεια, όπως στην προκειμένη περίπτωση, δημιουργεί κατάσταση ύπαρξης, ταυτόχρονα, πολλαπλών διαδικασιών για τον ίδιο σκοπό, γεγονός που αποτελεί κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας, υποκείμενου του δεύτερου, πιο πάνω, δικονομικού μέτρου σε απόρριψη, για το λόγο αυτό και μόνο, (βλ. Beogradska D.D. (1996) 1 Α.Α.Δ. 911).
Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό, ακριβώς, είναι που έχει συμβεί, εξαιτίας της καταχώρισης της υπό εξέταση αίτησης, ενώ έχει, ήδη, καταχωριστεί και βρίσκεται σε εξέλιξη ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Πάφου η αίτηση για παραμερισμό της απόφασης που αναφέρεται πιο πάνω, που, υπό τις περιστάσεις, είναι και το πλέον ενδεδειγμένο δικονομικό μέτρο. Το εν λόγω Δικαστήριο οφείλει να εξετάσει την ενώπιόν του διαδικασία, με τη σπουδή που επιβάλλουν οι περιστάσεις της υπόθεσης, προκειμένου να διασφαλιστεί η απονομή δικαιοσύνης μεταξύ των διαδίκων μερών.
Για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω, η αίτηση απορρίπτεται.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ