|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.2
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.35
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.48
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.9
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2016:A411
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πoλιτική ΄Εφεση αρ. 214/2012)
6 Σεπτεμβρίου, 2016
Γ.ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Μ.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στες
1. ΔΗ.ΜΑ.ΡΩ. ΛΤΔ
2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΓΟΣ
3. ΗΡΩ ΡΩΣΣΙΔΟΥ
4. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Εφεσείοντες/Kαθ΄ων η αίτηση
και
LAKIS GEORGIOU CONSTRUCTION LTD
Εφεσίβλητοι/Αιτητές
- - - - - - - - -
Aίτηση ημερ.24.3.14 για τροποποίηση
του τίτλου της έφεσης
A.Mάγος προσωπικά ως Αιτητής-Εφεσείων 2 και για τους λοιπούς Αιτητές-Εφεσείοντες με Λ.Βραχίμη
Αγ.Γεωργιάδης με Κολακίδου (κα), για τους Καθ΄ων η αίτηση-Εφεσίβλητους
- - - - - - - - - -
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ: Η απόφαση δεν είναι ομόφωνη. Την απόφαση της πλειοψηφίας θα δώσει η Δικαστής Τ.Ψαρά-Μιλτιάδου, με την οποία συμφωνεί και ο Δικαστής Μ.Χριστοδούλου. Η απόφαση της μειοψηφίας θα δοθεί από εμένα.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Ενώ η υπό κρίση αίτηση και το παρακλητικό αυτής είναι ιδιαίτερα απλό, η όλη εξέλιξη της διαδικασίας και οι θέσεις των πλευρών έχουν φανερώσει μια πολύπλοκη κατάσταση πραγμάτων, η οποία μας αναγκάζει να αναφερθούμε εκτενώς στο ιστορικό της όλης διαφοράς η οποία ανάγεται διαδικαστικά στο 2005. Μεταξύ των εφεσιβλήτων και της εταιρείας ΔΗΜΑΡΩ ΛΤΔ υπήρχε διαιτητική διαδικασία και στις 14.12.2005 και 13.4.2006 εξεδόθη σχετική διαιτητική απόφαση με την οποία η ΔΗΜΑΡΩ ΛΤΔ διατάχθηκε να πληρώσει στους καθ΄ων η αίτηση/εφεσίβλητους συγκεκριμένα ποσά. Ακολούθησε Γενική Αίτηση με αριθμ.103/07 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου για εγγραφή της εν λόγω διαιτητικής απόφασης. Στις 19.9.2007 στην εν λόγω Γενική Αίτηση εξεδόθη απόφαση με την οποία επικυρώθηκε η Διαιτητική Απόφαση εκτός σε σημείο που αφορούσε τους τόκους. Καταχωρήθηκε σχετική Πολιτική έφεση εναντίον της ως άνω απόφασης, η οποία έφεση είχε ως αποτέλεσμα την επικύρωση της πρωτόδικης κρίσης στις 19.2.2010. Σύμφωνα δε με την απόφαση το εξ αποφάσεως χρέος είναι €58,160.28 πλέον τόκους και έξοδα. Μεσολάβησε ακόμη η καταχώρηση άλλης Γενικής Αίτησης με αρίθμηση 209/06 Ε.Δ. Πάφου η οποία είναι και η επίδικη πρωτόδικη διαδικασία που αφορά την υπό κρίση αίτηση, αφού είναι στα πλαίσια της που εξεδόθη η εκκαλούμενη απόφαση δυνάμει αίτησης ημερ. 30.4.2010 που καταχωρήθηκε από τους εφεσίβλητους/αιτητές στην πρωτόδικη διαδικασία με την οποία ζητείτο μεταξύ άλλων εξέταση των εξ αποφάσεως οφειλετών αναφορικά με δωρεάν που έγινε από τη ΔΗΜΑΡΩ δυνάμει φακέλου του Επαρχιακού Κτηματολογίου Πάφου 22.11.2006 ακινήτου ιδιοκτησίας αυτής στους Α.Μάγο, Χ.Δημητρίου και Η.Ρωσσίδου κατά 1/3 μερίδιο. Η αίτηση στρεφόταν εναντίον όλων των εφεσειόντων. Ζητείτο επίσης ακύρωση της δωρεάς αυτής ως πράξη καταδολίευσης των εξ αποφάσεων πιστωτών, δηλαδή των εφεσιβλήτων. Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου αφού άκουσε την υπόθεση εξέδωσε την εκκαλούμενη απόφαση στις 30.4.2012 με την οποία η δωρεά κηρύσσετο άκυρη και διατάσσετο επανεγγραφή του ακινήτου στο όνομα της ΔΗΜΑΡΩ. Να σημειωθεί ότι κατά την εκκρεμοδικία της Αίτησης αυτής στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας καταχωρήθηκε από τους εφεσίβλητους/πιστωτές αίτηση για διάλυση της ΔΗΜΑΡΩ. Διάταγμα εκκαθάρισης της εταιρείας αυτής εξεδόθη στις 2.2.2011 και ο Επίσημος Παραλήπτης διορίστηκε ως προσωρινός εκκαθαριστής της. Μετά την έκδοση του διατάγματος εκκαθάρισης οι εφεσίβλητοι εξασφάλισαν άδεια για συνέχιση της διαδικασίας της Αίτησης ημερ. 30.4.2010. Εξασφαλίστηκε επίσης διάταγμα τροποποίησης του τίτλου της Γενικής Αίτησης αριθμ. 209/06. Επί της απόφασης 30.4.2012 καταχωρήθηκε στις 17.5.2012 η παρούσα έφεση.
Δια της ενώπιον μας αίτησης ζητείται διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο να επιτρέπει την τροποποίηση του τίτλου της έφεσης με την προσθήκη των λέξεων στην εφεσείουσα «1. ΔΗΜΑΡΩ ΛΤΔ (Σε εκκαθάριση) Η.Ε. 106855», 2. ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΓΟ, 3. ΗΡΩ ΡΩΣΣΙΔΟΥ, 4. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.
Η αίτηση βασίζεται επί των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών Δ.9 θ.11, Δ.35 θ.4, Δ.48 θ.1-3 και 64 ως επίσης και τη σύμφυτη εξουσία του Δικαστηρίου. Σύμφωνα δε με την ένορκη δήλωση του εφεσείοντα 2 που στηρίζει την αίτηση απλώς δηλώνεται ότι εκ παραδρομής και ή αβλεψίας δεν προστέθηκαν οι λέξεις «σε εκκαθάριση ΗΕ106855». Δια της ένστασης οι εφεσίβλητοι/καθ΄ων η αίτηση προβάλλουν τη θέση ότι η έφεση είναι εκπρόθεσμη διότι ο Επίσημος Παραλήπτης δεν καταχώρησε έφεση στην απόφαση 30.4.2012. Η παρούσα έφεση καταχωρήθηκε χωρίς να συνοδεύεται από διοριστήριο εκ μέρους του Επίσημου Παραλήπτη. Τονίζεται επίσης ότι ο τελευταίος δεν εκπροσωπήθηκε ούτε στην ακρόαση της αίτησης ημερ. 30.4.2010, ενώ οι εφεσίβλητοι 2-4 εκπροσωπήθηκαν ως καθ΄ων η αίτηση 2-4 στην εν λόγω ακρόαση. Η έφεση καταχωρήθηκε από τους συγκεκριμένους δικηγόρους και ο Επίσημος Παραλήπτης δεν συμπεριλήφθηκε στην ειδοποίησης έφεσης.
Από τη διαδικασία που ακολούθησε ενώπιον μας σε διάφορες δικασίμους έγινε προσπάθεια να διευκρινιστεί το θέμα της εκπροσώπησης της ΔΗΜΑΡΩ και ή της ύπαρξης εξουσιοδότησης αυτής για τους συγκεκριμένους δικηγόρους που εμφανίζονται ενώπιον μας. Να σημειωθεί ότι η παρούσα αίτηση συνοδεύεται με διοριστήριο με το οποίο ο Επίσημος Παραλήπτης διορίζει τους συγκεκριμένους δικηγόρους. Εν πάση περιπτώσει κατά την εξέλιξη της διαδικασίας κλήθηκε να δώσει σχετικές διευκρινίσεις και ο ίδιος ο Επίσημος Παραλήπτης, στην προσπάθεια μας να εξακριβώσουμε τα γεγονότα. Εμφανίστηκε εκ μέρους του η κα.Γ.Γεωργίου η οποία στις 16.6.2016 δήλωσε τα ακόλουθα:
«΄Εχω μελετήσει αυτά για τα οποία ζήτησα χρόνο. Ο συνάδελφος είχε πει ότι δεν μπορεί ο Επίσημος Παραλήπτης να καταστεί διάδικος και ότι δεν μπορεί να εξουσιοδοτήσει αυτούς οι οποίοι κατηγορούνται ότι έχουν καταδολιεύσει την εταιρεία. Από έρευνα που έχω κάμει στο φάκελο μου φάνηκε ότι σαν Επίσημος Παραλήπτη είχαμε εξουσιοδοτήσει από 14.3.14 το γραφείο της κ.Βραχίμη για να εκπροσωπήσει τον Επίσημο Παραλήπτη ως εκκαθαριστή της ΔΗ.ΜΑ.ΡΩ. Δεν ξέρω γιατί μέχρι τώρα δεν φαίνετο αυτό το διοριστήριο στο φάκελο του Δικαστηρίου. Εμείς πάντως το είχαμε δώσει στο γραφείο της. κ.Βραχίμη. Και πιστεύουμε ότι εμείς έχουμε δώσει αποκλειστικά για την υπό εκκαθάριση εταιρεία ΔΗΜΑΡΩ και όχι για τους υπόλοιπους αξιωματούχους και πιστεύουμε ότι έχει το δικαίωμα η εταιρεία να εκπροσωπηθεί από δικηγόρο. Και εξάλλου η κα.Βραχίμη δεν είναι οι αξιωματούχοι της εταιρείας. Δεν μπορούσαμε να στερήσουμε αυτό το δικαίωμα εφόσον είχε επιλεχθεί να αντιπροσωπεύσει την υπό εκκαθάριση εταιρεία.»
Παρά την πιο πάνω δήλωση, ο κ.Γεωργιάδης εμφανιζόμενος για τους εφεσίβλητους/καθ΄ων η αίτηση επέμεινε επί των θέσεων που εξέφρασε και στην ένσταση με αποτέλεσμα η αίτηση να καταλήξει σε ακρόαση επί των αμφισβητουμένων θεμάτων.
Ο κ.Βραχίμης στην αγόρευση του έθεσε κυρίως ότι το θέμα ήταν τυπικό και ότι η εξουσιοδότηση - εφόσον πλέον υπάρχει εντός του φακέλου - μπορεί να θεραπεύσει τα πράγματα.
Ο κ.Γεωργιάδης στην αντίπερα πλευρά θεωρεί ότι υπάρχει ουσιαστική αδυναμία της ΔΗΜΑΡΩ να εμφανιστεί ως «εφεσείων 1» καθότι ούτε στην πρωτόδικη διαδικασία όπως φαίνεται στην απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 30.4.2012 δεν εμφανίστηκε. Εάν επιτραπεί η τροποποίηση στην πραγματικότητα, συνεχίζει ο κ.Γεωργιάδης, θα προστεθεί ένας διάδικος ο οποίος εμπρόθεσμα δεν κινήθηκε για καταχώρηση έφεσης και εκ των πραγμάτων, όπως διατείνεται, δεν θα μπορούσε να έχει την ιδιότητα του εφεσείοντα, αλλά του εφεσίβλητου. Η ύπαρξη του διοριστηρίου το οποίο εκ των υστέρων εμφανίζεται να συνοδεύει την παρούσα αίτηση η οποία καταχωρήθηκε το 2014 δεν μπορεί να δώσει αναδρομική ισχύ ούτε στην εξουσιοδότηση ούτε στην ύπαρξη έφεσης εκ μέρους της υπό εκκαθάριση ΔΗΜΑΡΩ.
Μετά την παράθεση σε σύνοψη του ογκώδους ιστορικού της υπόθεσης, όπως διαμορφώθηκαν εν τέλει οι θέσεις των πλευρών, εκείνο που πρέπει να αποφασίσουμε είναι η ύπαρξη ή μη, ως διάδικου στη διαδικασία της έφεσης, της υπό εκκαθάριση ΔΗΜΑΡΩ ΛΤΔ. Γι΄αυτό το σκοπό σημασία έχει κατά την κρίση μας η ουσία των πραγμάτων εφόσον η εκκαλούμενη απόφαση αφορά ακύρωση δωρεάς στην οποία εμφανιζόμενος ως δωρητής είναι η εταιρεία ΔΗΜΑΡΩ. Ως εκ τούτου είναι φανερό ότι τα δικαιώματα της εταιρείας, είτε είναι υπό εκκαθάριση είτε όχι, επηρεάζονται αφού είναι η ιδιοκτήτρια του ακινήτου το οποίο εκρίθη ότι δόλια μεταβιβάστηκε, και είναι αυτή η κρίση που τίθεται υπό αμφισβήτηση με την παρούσα έφεση. ΄Αλλωστε και οι ίδιοι οι εφεσίβλητοι την συμπεριέλαβαν ως διάδικο στην πρωτόδικη διαδικασία.
Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι το εφετήριο δεν συνοδευόταν με εξουσιοδότηση (retainer) της υπό εκκαθάριση ΔΗΜΑΡΩ, μέσω του μόνου που μπορούσε να την εκπροσωπήσει, δηλαδή του Επίσημου Παραλήπτη. Ωστόσο ο Επίσημος Παραλήπτης, δια του εκπροσώπου του, αλλά και με την ίδια την ύπαρξη του σχετικού retainer, έστω και μεταγενέστερα δοσμένο, δήλωσε την επιθυμία του να εκπροσωπηθεί στην έφεση.
Συνεπώς το ερώτημα παραμένει αν θα μπορούσε η παρατηρούμενη πλημμέλεια ή η μη συμμόρφωση στους θεσμούς που επιτάσσουν την ταυτόχρονη καταχώρηση σχετικού retainer να θεραπευθεί. Oι ίδιοι οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Ο.35 r.31 προνοούν τη δυνατότητα καταχώρησης έφεσης χωρίς να συνοδεύεται από τύπο διορισμού δικηγόρου, εάν όμως τούτο ζητηθεί με μονομερή αίτηση και καταδεικνύεται καλός λόγος ο οποίος και καταγράφεται περί της μη ταυτόχρονης ύπαρξης τύπου διορισμού δικηγόρου. Παρατηρείται λοιπόν η δυνατότητα επίλυσης θέματος μη ύπαρξης τύπου διορισμού δικηγόρου από την ίδια τη δικονομία, έστω και αν τούτο κατ΄αρχήν θα έπρεπε να γίνει με την καταχώρηση της έφεσης.
Ερχόμενοι στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης και έχοντας υπόψη ότι η ουσία της υπόθεσης αφορά σε κάθε περίπτωση την ΔΗΜΑΡΩ υπό εκκαθάριση και ότι ο τίτλος της έφεσης την περιλάμβανε ευθύς εξ αρχής, έστω και χωρίς τη λέξη «υπό εκκαθάριση», θεωρούμε ότι η παρατηρούμενη πλημμέλεια είναι παρατυπία και μπορεί να διορθωθεί σύμφωνα με την πιο σύγχρονη αντίκριση προβλημάτων που αφορούν τον τύπο. (Βλ. Φαλέκκου ν. Χριστοφίδη, πολ.έφ.63/10, ημερ. 17.12.2013).
Βρίσκουμε ότι εν προκειμένω έχει πεδίο εφαρμογής η απόφαση Danish Mercantile Co Ltd a.o. v. Beaumont a.a. (1951) 1 All.E.R. 925 η οποία αφορούσε αγωγή καταχωρηθείσα χωρίς εξουσιοδότηση από την ενάγουσα εταιρεία. Εκρίθη ότι η μεταγενέστερη έγκριση της καταχώρησης της από τους εκκαθαριστές της εταιρείας είχε θεραπεύσει την παρατυπία. Σημειώνουμε ότι για την καταχώρηση αγωγής ισχύει η Δ.2 θ.14 των Θεσμών η οποία έχει παρόμοιο περιεχόμενο με τη Δ.35 θ.31 (ανωτέρω). (Βλ. επίσης Reynolds a.a. v. Howell (1873) L.R. 8 Q.B.399).
Θα προσθέταμε ότι αφ΄ης στιγμής η ισχύς ή μη της πιο πάνω δωρεάς επηρεάζει άμεσα τα συμφέροντα της εταιρείας θα ήταν άτοπο να μη δοθεί δυνατότητα στον Επίσημο Παραλήπτη, ως εκκαθαριστή αυτής, να εκπροσωπηθεί. Και δεν μπορούμε, ούτε εμείς ως Δικαστήριο ούτε οι εφεσίβλητοι ως αντίδικοι, να επιβάλουμε στον Επίσημο Παραλήπτη, με ποία ιδιότητα θέλει να εκπροσωπηθεί, ως η εισήγηση του κ.Γεωργιάδη, ο οποίος ανέφερε ότι μόνο υπό την ιδιότητα του ως εφεσίβλητου «μπορεί να νοηθεί η παρουσία του στην έφεση».
Έφεση, σύμφωνα με τη νομολογία, μπορεί να ασκηθεί μόνο από τα μέρη στην πρωτόδικη διαδικασία, δηλαδή διάδικοι και ενδιαφερόμενα πρόσωπα, θεσμικά ενταγμένα στην υπόθεση και όχι από πρόσωπα έξω από αυτήν (βλ. Καλακούτας ν. Παναγιώτου (2005) 1 Α.Α.Δ. 1293). Οπότε η ΔΗΜΑΡΩ δύναται να θεωρηθεί διάδικος σε έφεση.
Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι η αίτηση μπορεί να επιτύχει και εγκρίνεται ως το «Α» της Αίτησης. Ο τύπος διορισμού δικηγόρου που συνοδεύει την αίτηση να θεωρηθεί ως τύπος διορισμού δικηγόρου που αφορά όλη τη διαδικασία της έφεσης σε σχέση με την εκπροσώπηση της εν λόγω υπό εκκαθάριση εταιρείας. Η τροποποιημένη έφεση να καταχωρηθεί εντός 20 ημερών από σήμερα. Κατά τα λοιπά οι θεσμοί να ακολουθηθούν.
Ως προς τα έξοδα θεωρούμε ότι η πλευρά των εφεσιβλήτων δεν έχει οποιαδήποτε ευθύνη για το λάθος και την ανάγκη τροποποίησης, και συνεπώς έστω και αν απέτυχε στις θέσεις της δικαιούται τα έξοδα της αίτησης. (βλ. Χ΄Ιωάννου ν. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας (2001) 1 Α.Α.Δ. 1457). Ως εκ τούτου τα έξοδα της παρούσας αίτησης επιδικάζονται υπέρ των εφεσιβλήτων/καθ΄ων η αίτηση ως θα υπολογιστούν από τον πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, πληρωτέα στο τέλος της έφεσης.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 214/2012)
6 Σεπτεμβρίου, 2016
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
1. ΔΗ.ΜΑ.ΡΩ. ΛΤΔ,
2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΓΟΣ,
3. ΗΡΩ ΡΩΣΣΙΔΟΥ,
4. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Εφεσείοντες/Αιτητές,
v.
LAKIS GEORGIOU CONSTRUCTION LTD,
Εφεσιβλήτων/Καθ' ων η αίτηση.
Αίτηση ημερ. 24.3.2014 για τροποποίηση του τίτλου της έφεσης
Α. Μάγος προσωπικά ως Αιτητής-Εφεσείων 2 και για τους Αιτητές-Εφεσείοντες 1, 3 και 4, μαζί με κ. Λ. Βραχίμη.
Αγ. Γεωργιάδης με Κολακίδου (κα), για τους Καθ'ων η αίτηση- Εφεσίβλητους.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Διιστάμενη)
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Με κάθε σεβασμό στην απόφαση της πλειοψηφίας, διαφωνώ ότι η αίτηση θα πρέπει να εγκριθεί. Επειδή η απόφαση της πλειοψηφίας είναι αυτή που καθορίζει και το αποτέλεσμα, δεν προτίθεμαι να επεκταθώ στη νομική πτυχή, καθότι θα ήταν εντελώς ακαδημαϊκή άσκηση. Γι' αυτό θα περιοριστώ στο να διατυπώσω απλώς τη διαφορετική μου άποψη.
Το πρώτο θέμα που εγείρεται, είναι αν η ΔΗ.ΜΑ.ΡΩ. που ήταν υπό εκκαθάριση κατά τον ουσιώδη χρόνο, εφεσίβαλε την πρωτόδικη απόφαση. Η απάντηση κατά την άποψή μου είναι αρνητική. Η επιφύλαξη της Δ.35 θ.31, όπως αυτή τροποποιήθηκε, προβλέπει ότι:-«Καμιά έφεση .. δεν θα καταχωρείται από δικηγόρο εκτός εάν συνοδεύεται από τύπο διορισμού δικηγόρου. ..».
Η πρόνοια αυτή είναι άκρως σημαντική γιατί χωρίς τη συγκατάθεση ή την εντολή του πελάτη του δικηγόρου μπορεί να προκύψουν σοβαρότατα ζητήματα όπως το θέμα της καταβολής εξόδων τόσο του δικηγόρου, όσο και των αντιδίκων σε περίπτωση αποτυχίας, θέματα δεσμευτικότητας και δεδικασμένου κ.α..
Στην προκειμένη περίπτωση η έφεση που καταχωρήθηκε συμπεριέλαβε και τη ΔΗ.ΜΑ.ΡΩ., η οποία ήταν υπό εκκαθάριση χωρίς να συνοδεύεται από τύπο διορισμού δικηγόρου από τον Επίσημο Παραλήπτη, ο οποίος ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να το δώσει. Υπό αυτές τις περιστάσεις η έφεση σε ό,τι αφορά τη ΔΗ.ΜΑ.ΡΩ. είναι κατά την άποψή μου παράτυπη και ως τέτοια ανύπαρκτη.
Η έφεση βέβαια θα μπορούσε να καταχωρηθεί εμπρόθεσμα χωρίς διοριστήριο, με τον τρόπο που επιτάσσει η δεύτερη επιφύλαξη της Δ.35 θ.31, η οποία προβλέπει ότι:- «Με την άδεια του Εφετείου, που χορηγείται με μονομερή αίτηση όταν καταδεικνύεται καλός λόγος ο οποίος και καταγράφεται, μπορεί να καταχωρηθεί από δικηγόρο οποιαδήποτε τέτοια έφεση χωρίς να συνοδεύεται από τύπο διορισμού δικηγόρου».
Από τη στιγμή που δεν τηρήθηκαν οι ρητές πρόνοιες της πιο πάνω Διάταξης, με κάθε σεβασμό, δεν είναι δυνατό να συμφωνήσω με τη λύση που δίδεται με την απόφαση της πλειοψηφίας. Κατά την άποψή μου, η εκ των υστέρων παραχώρηση συγκατάθεσης από τον Επίσημο Παραλήπτη, πέραν του ότι παραβιάζει τη Δ.35 θ.2 και τα σχετικά χρονικά όρια για καταχώρηση έφεσης, είναι και άνευ σημασίας και αδύνατη να αναβιώσει την έφεση ή αίτημα και να την θεραπεύσει, ενόψει των ρητών προνοιών της Δ.35 θ.31.
Όμως αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Ο κ. Γεωργιάδης εκ μέρους των Εφεσιβλήτων, εισηγήθηκε ότι υπάρχει ουσιαστική αδυναμία εκ μέρους της ΔΗ.ΜΑ.ΡΩ. να εμφανιστεί ως Εφεσείων 1 και εξίσου σοβαρό πρόβλημα για τον Επίσημο Παραλήπτη να δώσει τη συγκατάθεσή του στους ίδιους δικηγόρους που εκπροσωπούν τους υπόλοιπους Εφεσείοντες-Διευθυντές της εταιρείας.
Συμφωνώ με την εισήγηση του κ. Γεωργιάδη. Στην προκειμένη περίπτωση, εξ όσων αντιλαμβάνομαι από τα στοιχεία του φακέλου, η αίτηση για εκκαθάριση της εταιρείας προήλθε από τους πιστωτές, που είναι οι Εφεσίβλητοι. Η αίτηση φαίνεται να είχε επιτυχή κατάληξη, με αποτέλεσμα να διοριστεί ο Επίσημος Παραλήπτης ως εκκαθαριστής της εταιρείας. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο πρωταρχικός στόχος του είναι, μεταξύ άλλων, να διασφαλίσει τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας, να εξετάσει αν υπάρχουν δόλιες μεταβιβάσεις ή άλλη απώλεια περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας ένεκα δόλιων ενεργειών των Διευθυντών ή προσωπικού της εταιρείας, να φροντίσει όπως επαναφερθούν περιουσιακά στοιχεία που παρανόμως αποξενώθηκαν στην εταιρεία, ώστε να διανεμηθούν στους πιστωτές και αν προκύψει περίσσευμα να δοθεί στους μετόχους.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Επίσημος Παραλήπτης με εξέπληξε που είναι διατεθειμένος εκ μέρους της εταιρείας να πάρει μέρος στις διαφορές μεταξύ των πιστωτών και των Διευθυντών και μετόχων της εταιρείας. Κατά την άποψή μου η διαφορά θα έπρεπε να αφεθεί να επιλυθεί μεταξύ των Διευθυντών/Εφεσειόντων 2-4 που φαίνεται να ήταν και τα πρόσωπα μέσω των οποίων ενήργησε η εταιρεία για να μεταβιβάσει κτήμα της εταιρείας σ' αυτούς. Η εταιρεία μέσω του Επίσημου Παραλήπτη όφειλε πρωτίστως να ενεργήσει κατά τρόπο που να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των πιστωτών της εταιρείας. Με αυτό ως στόχο ο Επίσημος Παραλήπτης θα έπρεπε, κατά την άποψή μου, είτε να διεκδικήσει εκ μέρους της εταιρείας το περιουσιακό στοιχείο, είτε να αποστασιοποιηθεί από την όλη διαφορά, αναμένοντας τη δικαστική ετυμηγορία. Δεν προτίθεμαι να υπεισέλθω στη νομική πτυχή των θεμάτων που εγείρονται, καθότι θα χρειαστεί να παραθέσω περίπλοκη νομολογία, κυρίως αγγλική, που αφορά στη διάκριση μεταξύ προσωπικών δικαιωμάτων και εταιρικών δικαιωμάτων (βλ. Foss v. Harbottle (1843) 2 Hare 461), καθώς και νομολογία που αφορά τα δικαιώματα των εμπλεκομένων μερών και δει των πιστωτών σε διαδικασίες εκκαθάρισης εταιρειών και στο ρόλο και καθήκοντα του Επίσημου Παραλήπτη. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν εντελώς ακαδημαϊκό, δεδομένης της απόφασης της πλειοψηφίας.
Ενόψει των πιο πάνω, δεν θα ενέκρινα την αίτηση και θα καταδίκαζα τόσο τον Επίσημο Παραλήπτη, όσο και τους Εφεσείοντες 2-4 στα έξοδα, ενώ δεν θα καταδίκαζα την εταιρεία σε οποιαδήποτε έξοδα.
Γ. ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.
/ΕΠς