Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέας Ευριπίδη Διογένους Λτδ (2015) 1 ΑΑΔ 1818

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΤΔ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION,

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 20/2/2014 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 4780/08 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΜΕΤΑΞΥ 1. V.I.K.A.S HOMES LTD

2. ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΤΔ ΚΑΙ 1. ΒΟΤΤΡΟΥ ΜΙΚΑΕΛ ΜΠΑΡΜΠΑΡΑΣ

2. ΧΡΥΣΤΑΛΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗ,

ΚΑΙ

ΔΗΛΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΤΟΥΤΟΥ ΩΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΝ. 3 ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ (ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΤΟΥ 1960.

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 112/2015)

Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση παραχώρησης άδειας καταχώρησης αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari, προς ακύρωση απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου με την οποία οι αιτητές διατάχθηκαν στην καταβολή διαφόρων ποσών στο πλαίσιο αγωγής για τερματισμό αγοραπωλητηρίων εγγράφων ― Απορριπτική κατάληξη ― Επιδίωξη ελέγχου της ορθότητας της απόφασης, απουσία προϋποθέσεων ενεργοποίησης της δικαιοδοσίας προνομιακών ενταλμάτων και καθυστέρηση στην προώθηση της αίτησης.

Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Εφαρμοστέες αρχές ― Ακόμα και σε περιπτώσεις όπου υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, η άδεια δεν δίδεται όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία εκτός και αν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα ― Αντικείμενο της διαδικασίας για έκδοση διαταγμάτων Certiorari δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας μίας απόφασης αλλά της νομιμότητάς της.

Με την αίτηση επιδιώχθηκε η παραχώρηση άδειας για την καταχώρηση αίτησης με κλήση, για την έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari, προς ακύρωση απόφασης που εξεδόθη εναντίον των αιτητών στο πλαίσιο ανταπαίτησης σε αγωγή ακύρωσης αγοραπωλητηρίων εγγράφων, που είχαν οι ίδιοι προωθήσει και με την οποία διατάχθηκαν να καταβάλουν διάφορα ποσά, ως επίσης και Prohibition για απαγόρευση συνέχισης της σχετικής διαδικασίας μέτρων εκτέλεσης αυτής.

Σύμφωνα με τα εκτεθέντα γεγονότα, οι αιτητές καταχώρησαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού αγωγή μετά τον τερματισμό δύο αγοραπωλητηρίων εγγράφων που είχαν συνάψει για την αγορά ακινήτου που ανήκε ανά εν δεύτερο μερίδιο στους εναγομένους. Η αιτήτρια ισχυρίστηκε, ότι στο αγοραπωλητήριο έγγραφο επισυναπτόταν αντίγραφο πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση οικιστικών μονάδων γι΄ αυτό άλλωστε είχε προβεί στην αγορά του εν λόγω ακινήτου.

Πληρώθηκε η προκαταβολή και η πληρωμή του υπολοίπου ποσού θα γινόταν με τη μεταβίβαση του ακινήτου. Μετά όμως την υπογραφή του συμβολαίου, η διαδικασία για έκδοση της πολεοδομικής άδειας δεν προχώρησε λόγω της αρχαιολογικής σημασίας που είχε η περιοχή που βρισκόταν το ακίνητο, με τους εναγόμενους να ισχυρίζονται ότι δεν είχαν ευθύνη για την ανεύρεση αρχαιοτήτων και δεν αποδέχθηκαν να επιστρέψουν τα χρήματα που έλαβαν ως προκαταβολή.

Οι ενάγοντες τότε προχώρησαν σε τερματισμό της σύμβασης και κίνησαν την πιο πάνω αγωγή αξιώνοντας επιστροφή του ποσού της προκαταβολής, απώλεια κερδών, αποζημιώσεις και αναγνωριστικό διάταγμα ότι ο τερματισμός της σύμβασης ήταν αποτέλεσμα της συμπεριφοράς των εναγομένων. Στα πλαίσια της αγωγής είχε καταχωρηθεί και ανταπαίτηση με την οποία αξιωνόταν το υπόλοιπο ποσό της σύμβασης για τους λόγους που εκτίθενται στο δικόγραφο της υπεράσπισης και ανταπαίτησης.

Σε κάποιο στάδιο της διαδικασίας της αγωγής ζητήθηκε και δόθηκε άδεια απόσυρσης των δικηγόρων των εναγόντων και η υπόθεση ορίστηκε σε άλλη ημερομηνία για οδηγίες, έτσι ώστε να δινόταν η ευκαιρία στους ενάγοντες να διορίσουν νέο δικηγόρο. Κατά τη νέα ημερομηνία δεν υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους των εναγόντων και η αγωγή απορρίφθηκε λόγω μη προώθησής της, μετά από σχετικό αίτημα του συνηγόρου των εναγομένων και ορίστηκε για απόδειξη της ανταπαίτησης στις 20.2.2014, ημερομηνία κατά την οποία εκδόθηκε η επίδικη απόφαση. Η εν λόγω απόφαση κοινοποιήθηκε στους ενάγοντες στις 13.5.2014, οι οποίοι ζήτησαν με σχετική αίτηση τον παραμερισμό της, αίτηση που απορρίφθηκε από το Δικαστήριο, λόγω επίκλησης λανθασμένου νομικού υποβάθρου.

Στη συνέχεια ο δικηγόρος των εναγομένων 1 και 2 απέστειλε στην αιτήτρια επιστολή ζητώντας την καταβολή του ποσού της επίδικης απόφασης αναφέροντας παράλληλα ότι σε περίπτωση που δεν καταβληθεί το εν λόγω ποσό, τότε θα θεωρηθεί ότι η αιτήτρια είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της και θα υπόκειται σε εκκαθάριση.

Η αίτηση για παροχή άδειας στηρίχθηκε στους κάτωθι λόγους:

α) Το πρωτόδικο Δικαστήριο με την επίδικη απόφαση υπερέβη τη δικαιοδοσία του και ενήργησε υπό νομική πλάνη εμφανή στο πρακτικό του και παραβίασε τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης. Συγκεκριμένα, εκδόθηκε η εν λόγω απόφαση για καταβολή των επίδικων ποσών, χωρίς να διαταχθεί τουλάχιστον ταυτόχρονα η μεταβίβαση του επίδικου ακινήτου στο όνομα των εναγόντων. Στο δε ποσό αυτό θα έπρεπε να προστεθεί και το ποσό των €85.430,07 που είχαν δώσει οι ενάγοντες ως προκαταβολή για τη σύναψη των επιδίκων αγοραπωλητηρίων εγγράφων.

β) Υπήρχαν στην προκειμένη εξαιρετικές περιστάσεις, ήτοι η δραστική διαδικασία εκκαθάρισης της αιτήτριας εταιρείας.

γ) Η αιτήτρια δεν έχει υπαλλακτική θεραπεία με δεδομένο ότι η αίτηση παραμερισμού της απόφασης που καταχώρησε απορρίφθηκε από το Δικαστήριο για το λόγο ότι αυτή στηρίχθηκε στις πρόνοιες της Δ.33 θ.5 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Στην προκείμενη, δεν αμφισβητήθηκε ότι η επίδικη απόφαση εκδόθηκε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να αποφασίσει για την υπόθεση. Αυτό που ουσιαστικά αμφισβητείτο ήταν η ορθότητα της απόφασής του.

2. Όπως ανέφερε ο συνήγορος της αιτήτριας, δεν είχε το Δικαστήριο την εξουσία να εκδώσει απόφαση για το ποσό που εξέδωσε χωρίς να διατάξει τουλάχιστον την μεταβίβαση του κτήματος στην αιτήτρια, με βάση τα γεγονότα της υπόθεσης.

3. Ουσιαστικά, αυτό που επιδιωκόταν με την παρούσα αίτηση, ήταν η πρωτογενής ανάμειξη του Ανωτάτου Δικαστηρίου στο κατά πόσο δικαιολογημένα εκδόθηκε η επίδικη απόφαση στη βάση των στοιχείων που παρέθεσε η αιτήτρια στα πλαίσια της παρούσας αίτησης.

4. Κάτι τέτοιο όμως θα σήμαινε τη χρησιμοποίηση της διαδικασίας για την έκδοση διατάγματος Certiorari για σκοπούς επανεξέτασης, υπό μορφή έφεσης, της υπόθεσης.

5. Προς τούτο, δεν θεμελιωνόταν εκ πρώτης όψεως υπόθεση, έτσι ώστε να δικαιολογείτο η παραχώρηση της αιτούμενης άδειας.

6. Περαιτέρω, ακόμα και σε περίπτωση που υπήρχε εκ πρώτης όψεως υπόθεση ή συζητήσιμο θέμα, η αιτούμενη άδεια δε θα μπορούσε να χορηγηθεί λόγω της ύπαρξης άλλων ένδικων μέσων και της απουσίας εξαιρετικών περιστάσεων.

7. Υπήρχε το ένδικο μέσο της έφεσης και της αίτησης για παραμερισμό της απόφασης και η διαδικασία του Certiorari δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υποκαταστήσει την έφεση ή ενδεχόμενα για να διορθώσει τα λάθη της αιτήτριας.

8. Περαιτέρω, η αίτηση δε θα μπορούσε να επιτύχει και λόγω υπέρμετρης καθυστέρησης στην υποβολή της.

9. Η αιτήτρια έλαβε γνώση της επίδικης απόφασης, σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, δεκαπέντε μήνες πριν από την προώθηση της διαδικασίας προνομιακού εντάλματος.

10. Όπως έχει νομολογηθεί, καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης για έλεγχο με προνομιακό ένταλμα Certiorari αποτελεί λόγο άρνησης έκδοσης. Το γεγονός ότι ελήφθη άλλο διαδικαστικό διάβημα το οποίο απορρίφθηκε, δε διαφοροποιούσε την κατάσταση.

Η αίτηση απορρίφθηκε.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Κουλέρμου (2010) 1 Α.Α.Δ. 2005,

Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298,

Περρέλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692,

Hellenger Trading Ltd (2001) 1 Α.Α.Δ. 1965,

Μαρκίδης (2004) 1 Α.Α.Δ. 552,

Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535,

Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 Α.Α.Δ. 116,

Χρίστου (1996) 1 Α.Α.Δ. 398,

Πιττάκη (1994) 1 Α.Α.Δ. 297.

Αίτηση.

Χρ. Χατζηστερκώτης με Α. Προδρόμου, για την Αιτήτρια.

Cur. adv. vult.

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση ζητείται η άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώρηση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων Certiorari και Prohibition ως ακολούθως:

«Α) Διάταγμα CERTIORARI για μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο για τον σκοπό ακύρωσης της απόφασης που εκδόθηκε στις 20/2/2014 στην αγωγή 4780/2008 Επαρχιακού δικαστηρίου Λεμεσού μεταξύ 1. V.I.K.A.S HOMES LTD 2. ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΤΔ ΚΑΙ 1. ΒΟΥΤΤΡΟΥ ΜΙΚΑΕΛ ΜΠΑΡΜΠΑΡΑ 2. ΧΡΥΣΤΑΛΛΑ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ με την οποία η Αιτήτρια και η Εταιρεία V.I.K.A.S HOMES LTD διατάσσονται να πληρώσουν ως ακολούθως:

1. Να πληρώσουν αλληλεγγύως και ή κεχωρισμένως στην Εναγόμενη 1 το ποσό των €286.425,00 με τόκο προς 8% ετησίως επ' αυτού από 11/9/2007 μέχρι εξοφλήσεως.

2. Οι ενάγοντες 1 και 2 να πληρώσουν αλληλεγγύως και ή κεχωρισμένως στην Εναγόμενη 2 το ποσό των €286.425,00 με τόκο προς 8% ετησίως επ' αυτού από 11/9/2007 μέχρι εξοφλήσεως.

3. Οι ενάγοντες αρ. 1 και 2 να πληρώσουν αλληλεγγύως και ή κεχωρισμένως στην Εναγόμενη 1 το ποσό των €59,00 έξοδα εκδόσεως πλέον έξοδα ως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

Β) Διάταγμα PROHIBITION που να απαγορεύει στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού από του να προωθήσει, να συνεχίσει να προωθεί, να εκδικάζει και να αποφασίζει και/ή να προωθεί μέτρα εκτέλεσης αναφορικά με την ρηθείσα απόφαση.»

Σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιόν μου, η αιτήτρια και η εταιρεία V.I.K.A.S HOMES LTD καταχώρησαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού την αγωγή 4780/2008 μετά τον τερματισμό δύο αγοραπωλητηρίων εγγράφων που είχαν συνάψει για την αγορά ακινήτου που ανήκε ανά εν δεύτερο μερίδιο στους εναγομένους. Η αιτήτρια ισχυρίζεται, τόσο στην έκθεση γεγονότων και ένορκη δήλωση που συνοδεύει την παρούσα αίτηση, όσο και στην έκθεση απαίτησης που καταχωρίστηκε στην αγωγή, και επισυνάπτεται στην αίτηση, ότι στο αγοραπωλητήριο έγγραφο επισυναπτόταν αντίγραφο πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση οικιστικών μονάδων γι' αυτό άλλωστε είχε προβεί στην αγορά του εν λόγω ακινήτου. Πληρώθηκε η προκαταβολή και η πληρωμή του υπολοίπου ποσού θα γινόταν με τη μεταβίβαση του ακινήτου. Μετά όμως την υπογραφή του συμβολαίου, η διαδικασία για έκδοση της πολεοδομικής άδειας δεν προχώρησε λόγω της αρχαιολογικής σημασίας που είχε η περιοχή που βρισκόταν το ακίνητο, με τους εναγόμενους να ισχυρίζονται ότι δεν είχαν ευθύνη για την ανεύρεση αρχαιοτήτων και δεν αποδέχθηκαν να επιστρέψουν τα χρήματα που έλαβαν ως προκαταβολή. Οι ενάγοντες τότε προχώρησαν σε τερματισμό της σύμβασης και κίνησαν την πιο πάνω αγωγή αξιώνοντας επιστροφή του ποσού της προκαταβολής, απώλεια κερδών, αποζημιώσεις και αναγνωριστικό διάταγμα ότι ο τερματισμός της σύμβασης ήταν αποτέλεσμα της συμπεριφοράς των εναγομένων. Στα πλαίσια της αγωγής είχε καταχωρηθεί και ανταπαίτηση με την οποία αξιωνόταν το υπόλοιπο ποσό της σύμβασης για τους λόγους που εκτίθενται στο δικόγραφο της υπεράσπισης και ανταπαίτησης.

Σε κάποιο στάδιο της διαδικασίας της αγωγής ζητήθηκε και δόθηκε άδεια απόσυρσης των δικηγόρων των εναγόντων και η υπόθεση ορίστηκε σε άλλη ημερομηνία για οδηγίες, έτσι ώστε να δοθεί η ευκαιρία στους ενάγοντες να διορίσουν νέο δικηγόρο. Κατά τη νέα ημερομηνία δεν υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους των εναγόντων και η αγωγή απορρίφθηκε λόγω μη προώθησής της, μετά από σχετικό αίτημα του συνηγόρου των εναγομένων και ορίστηκε για απόδειξη της ανταπαίτησης στις 20.2.2014, ημερομηνία κατά την οποία εκδόθηκε η επίδικη απόφαση. Η εν λόγω απόφαση κοινοποιήθηκε στους ενάγοντες στις 13.5.2014, οι οποίοι ζήτησαν με σχετική αίτηση τον παραμερισμό της, αίτηση που απορρίφθηκε από το Δικαστήριο, λόγω επίκλησης λανθασμένου νομικού υποβάθρου.

Στις 19.6.2015 ο δικηγόρος των εναγομένων 1 και 2 απέστειλε στην αιτήτρια επιστολή ζητώντας την καταβολή του ποσού της επίδικης απόφασης αναφέροντας παράλληλα ότι σε περίπτωση που δεν καταβληθεί το εν λόγω ποσό, τότε θα θεωρηθεί ότι η αιτήτρια είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της και θα υπόκειται σε εκκαθάριση.

Αποτελεί θέση της αιτήτριας ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο με την επίδικη απόφαση υπερέβη τη δικαιοδοσία του και ενήργησε υπό νομική πλάνη εμφανή στο πρακτικό του και παραβίασε τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης. Συγκεκριμένα, η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι εκδόθηκε απόφαση για το ποσό των €286.425 για κάθε εναγόμενο, ήτοι το συνολικό ποσό των €572.850, με τόκο 8% από 11.9.2007 μέχρι εξοφλήσεως, χωρίς να διαταχθεί τουλάχιστον ταυτόχρονα η μεταβίβαση του επίδικου ακινήτου στο όνομα των εναγόντων. Στο δε ποσό αυτό θα πρέπει να προστεθεί και το ποσό των €85.430,07 που είχαν δώσει οι ενάγοντες ως προκαταβολή για τη σύναψη των επιδίκων αγοραπωλητηρίων εγγράφων.

Περαιτέρω, αποτελεί θέση της αιτήτριας πως, αν και δεν υφίσταται το ένδικο μέσο της έφεσης στην προκείμενη περίπτωση, υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις, ήτοι η δραστική διαδικασία εκκαθάρισης της αιτήτριας εταιρείας που άρχισε με την επιστολή ημερομηνίας 19.6.2015, η οποία θα επιφέρει «τόσο σαρωτικές συνέπειες, διότι εκτός των άλλων διεκδικεί και ή έχει εκδοθεί απόφαση, υπέρ της για μεγάλη κτηματική περιουσία (αντίγραφο της οποίας επισυνάπτεται ως τεκμήριο 9) η οποία και έχει εφεσιβληθεί και σε περίπτωση εκκαθάρισης της θα απολέσει την ως άνω μεγάλης αξίας κτηματική περιουσία.»

Ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας στην αγόρευσή του υποστήριξε τις θέσεις της αιτήτριας εισηγούμενος, μεταξύ άλλων, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, ενώ είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί της υπόθεσης, υπερέβη την εξουσία του όταν εξέδωσε απόφαση για τα συγκεκριμένα ποσά, έχοντας υπόψη τα γεγονότα της υπόθεσης, ιδιαίτερα ότι το ακίνητο παρέμεινε ιδιοκτησία των εναγομένων και μέρος του ακινήτου τελικά απαλλοτριώθηκε. Εισηγήθηκε, περαιτέρω, ότι η αιτήτρια δεν έχει υπαλλακτική θεραπεία με δεδομένο ότι η αίτηση παραμερισμού της απόφασης που καταχώρησε απορρίφθηκε από το Δικαστήριο για το λόγο ότι αυτή στηρίχθηκε στις πρόνοιες της Δ.33 θ.5 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας που αποτελούσε λανθασμένο νομικό υπόβαθρο, ενώ η αιτήτρια αντιμετωπίζει διαδικασία διάλυσής της με σαρωτικές συνέπειες γι' αυτή. Ο συνήγορος παρέπεμψε προς υποστήριξη των θέσεών του στην απόφαση στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Νίκου Κουλέρμου (2010) 1 Α.Α.Δ. 2005.

Άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari παρέχεται εκεί όπου αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και διαφαίνεται υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, νομικό σφάλμα εμφανές στο πρακτικό, προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης (Κωνσταντινίδης (2003) 1 ΑΑΔ 1298, Περρέλα (Αρ. 2) (1995) 1 ΑΑΔ 692).

Περαιτέρω, ακόμα και σε περιπτώσεις όπου υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση η άδεια δεν δίδεται όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία εκτός και αν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα (Hellenger Trading Ltd (2001) 1 Α.Α.Δ. 1965, Μαρκίδης (2004) 1 Α.Α.Δ. 552, Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535).

Είναι νομολογημένο ότι αντικείμενο της διαδικασίας για έκδοση διαταγμάτων Certiorari δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας μίας απόφασης αλλά της νομιμότητάς της (Αναφορικά με την Αίτηση της Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 Α.Α.Δ. 116). Εκεί όπου εκ πρώτης όψεως προκύπτει ότι το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία και ότι η διαδικασία εξελίχθηκε κανονικά, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν προχωρεί στην έκδοση προνομιακού διατάγματος επειδή ενδεχομένως το κατώτερο Δικαστήριο αντιλήφθηκε λανθασμένα ένα νομικό σημείο (Αναφορικά με το Μάριο Χρίστου (1996) 1 Α.Α.Δ. 398). Εκεί όπου το Δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσίας, δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι έχει υπερβεί ή ότι καταχράστηκε τη δικαιοδοσία του απλώς και μόνο επειδή ερμήνευσε λανθασμένα ένα νομοθέτημα ή ακόμα αποδέχθηκε παράνομη μαρτυρία (Χρίστου, ανωτέρω), ή τέλος αν παραπλανήθηκε ως προς τα γεγονότα. Σε κάθε περίπτωση το ένταλμα τύπου certiorari δεν στοχεύει στη διόρθωση λανθασμένης απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Δεν τίθεται ζήτημα αντικατάστασης της κρίσης που διαμόρφωσε το κατώτερο Δικαστήριο αναφορικά με ζήτημα που αποφάσισε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του, με την κρίση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Στην προκείμενη περίπτωση δεν αμφισβητείται ότι η επίδικη απόφαση εκδόθηκε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να αποφασίσει για την υπόθεση. Αυτό που ουσιαστικά αμφισβητείται είναι η ορθότητα της απόφασής του. Όπως ανέφερε ο συνήγορος της αιτήτριας, δεν είχε το Δικαστήριο την εξουσία να εκδώσει απόφαση για το ποσό που εξέδωσε χωρίς να διατάξει τουλάχιστον την μεταβίβαση του κτήματος στην αιτήτρια, με βάση τα γεγονότα της υπόθεσης. Ουσιαστικά, αυτό που επιδιώκεται με την παρούσα αίτηση είναι η πρωτογενής ανάμειξη του Ανωτάτου Δικαστηρίου στο κατά πόσο δικαιολογημένα εκδόθηκε η επίδικη απόφαση στη βάση των στοιχείων που παρέθεσε η αιτήτρια στα πλαίσια της παρούσας αίτησης. Κάτι τέτοιο όμως θα σήμαινε τη χρησιμοποίηση της διαδικασίας για την έκδοση διατάγματος Certiorari για σκοπούς επανεξέτασης, υπό μορφή έφεσης, της υπόθεσης. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση της Marewave Shipping & Trading Company Ltd (πιο πάνω):

«Όμως, αντικείμενο της διαδικασίας για την έκδοση διατάγματος certiorari δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας μιας απόφασης αλλά της νομιμότητάς της. Δε τίθεται ζήτημα αντικατάστασης της άποψης που διαμόρφωσε το κατώτερο Δικαστήριο αναφορικά με ζήτημα που αποφάσισε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του με εκείνη του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Οπως χαρακτηριστικά λέχθηκε, δεν εκδίδεται διάταγμα certiorari ως μανδύας μεταμφιεσμένης έφεσης. Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται η διαδικασία για την έκδοση διατάγματος certiorari προκειμένου να γίνει επανακρόαση του ζητήματος που εγέρθηκε. (Βλ. Rex ν. Northumberland Compensation Appeal Tribunal The Ex parte Shaw (1952) 1 K.B. 338(C.A.), The Attorney-General v. Panayiotis Christou (ανωτέρω) Αναφορικά με την αίτηση του Graham Hartman, Αίτηση 112/90 της 19.7.90, Αναφορικά με την αίτηση του Chr. Karaolis Developments Ltd Αίτηση 149/90 της 28 Νοεμβρίου 1990, Bazu 5η έκδοση, Τόμος 3, σελ. 583 και 659.) Δεν είναι ακόμα επιτρεπτό να εκδίδεται διάταγμα certiorari προκειμένου να υπαγορευθεί σε Δικαστήριο ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να αποφασιστεί ζήτημα που εμπίπτει στη δικαιοδοσία του ή ακόμα ο τρόπος με τον οποίο θα ασκήσει τη διακριτική του εξουσία. (Βλ. In Re Andreas Constantinou (1983) 1(A) CLR 410, In Re Aeroporos and others (1988) 1 CLR 302, Αφρικάνα Δισκοθήκη Ατό (1991) 1 Α.Α.Δ. 901.»

Για τους πιο πάνω λόγους, δεν έχω ικανοποιηθεί ότι θεμελιώθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση, έτσι ώστε να δικαιολογείται η παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Η υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Νίκου Κουλέρμου (2010) 1 Α.Α.Δ. 2005, που με παρέπεμψε ο κ. Χατζηστερκώτης, διαφοροποιείται ως προς τα γεγονότα.

Περαιτέρω, ακόμα και σε περίπτωση που υπήρχε εκ πρώτης όψεως υπόθεση ή συζητήσιμο θέμα, η αιτούμενη άδεια δε θα μπορούσε να χορηγηθεί λόγω της ύπαρξης άλλων ένδικων μέσων και της απουσίας εξαιρετικών περιστάσεων. Υπήρχε το ένδικο μέσο της έφεσης και της αίτησης για παραμερισμό της απόφασης και η διαδικασία του certiorari δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υποκαταστήσει την έφεση ή ενδεχόμενα για να διορθώσει τα λάθη της αιτήτριας.

Περαιτέρω, η αίτηση δε θα μπορούσε να επιτύχει και λόγω υπέρμετρης καθυστέρησης στην υποβολή της.

Η αιτήτρια έλαβε γνώση της επίδικης απόφασης, σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιόν μου, στις 13.5.2014, δηλαδή πριν από περίπου 15 μήνες. Όπως έχει νομολογηθεί, καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης για έλεγχο με προνομιακό ένταλμα Certiorari αποτελεί λόγο άρνησης έκδοσης (βλ. Πιττάκη (1994) 1 Α.Α.Δ. 297). Το γεγονός ότι έλαβε άλλο διαδικαστικό διάβημα το οποίο απορρίφθηκε, δε διαφοροποιεί την κατάσταση.

Για τους πιο πάνω λόγους, η αίτηση απορρίπτεται.

Η αίτηση απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία