|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D317
(2015) 1 ΑΑΔ 996
8 Μαΐου, 2015
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ [ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ] ΝΟΜΟΥ 1964, ΤΑ
ΑΡΘΡΑ 2, 3, 18, 23, 29 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ,
ΤΟ ΑΡΘΡΟ 5 ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 1, 2
ΚΑΙ 3 ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 12, 30
ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ
ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 47 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ
ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ (ΑΡ. 2) ΚΥΠΡΙΟΥ ΠΟΛΙΤΗ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΕΡΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ, ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΚΑΤ' ΙΣΧΥΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤ' ΕΝΤΟΛΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΓΓΛΟ ΥΠΗΚΟΟ ΟΝΟΜΑΤΙ R. Η. NAQVI, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΦΕΤΕΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΟΣΦΙΖΕΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΩΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΣΤΗΝ
ΚΥΠΡΟ ΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ
ΩΣ «ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ» ΣΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑ-
ΝΕΙ ΧΩΡΑ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ, ΣΕ ΚΤΙΡΙΟ ΥΠΟ ΤΟΝ
ΤΙΤΛΟ "COURT" ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ «ΚΥΡΙ-
ΑΡΧΩΝ ΒΡΕΤΑΝΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΔΕΚΕΛΕΙΑΣ» ΚΑΙ Ο
ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΕΡΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΧΩΡΟ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΩΝ «ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΒΡΕΤΑΝΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΔΕΚΕΛΕΙΑΣ» ΓΙΑ
ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ QUO WARRANTO,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΛΟ ΥΠΗΚΟΟ R. Η. NAQVI Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΦΕΤΕΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΟΣΦΙΖΕΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ
ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΕΝΕΡΓΕΙ ΑΠΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΘΕΣΗ (SUBSTANTIVE IN CHARACTER), ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΚΑΤ' ΙΣΧΥΡΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΣΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
(HE IS AN ENGLISH JUDGE SECONDED TO THE POST
FROM THE MINISTRY OF JUSTICE IN THE UNITED KINGDOM) ΩΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ, ΣΕ ΚΤΙΡΙΟ ΥΠΟ
ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ "COURT" ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ
«ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΒΡΕΤΑΝΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΔΕΚΕΛΕΙΑΣ», ΜΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥ ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΕΡΙΠΛΟΚΕΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ( DEALS WITH THE MAJORITY OF
CRIMINAL CASES AND THE LESS COMPLEX CIVIL CASES) ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ TON ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΠΟΥ ΖΕΙ Ή ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ Ή ΠΕΡΝΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ «ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΕΚΕΛΕΙΑΣ» ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΗΦΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟ-
ΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ (THE COURTS SERVE
ALL THE POPULATION LIVING OR WORKING IN , OR
TRANSITING THROUGH THE SOVEREIGN BASES OF AKROTIRI AND DHEKELIA, WHICH ARE THOSE PORTIONS
OF THE ISLAND OF CYPRUS THAT WERE NOT INCLUDED
IN THE REPUBLIC OF CYPRUS AT INDEPENDENCE) ΚΑΙ
ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΟΥΤΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΝΟΜΟ ΟΥΤΕ
ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΕΝΟ ΝΟΜΟ ΤΩΝ «ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΒΑΣΕΩΝ» ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ'
ΙΣΧΥΡΙΣΜΟ ΣΤΕΝΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ
ΙΣΧΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (THE COURTS APPLY NEITHER MILITARY LAW NOR ENGLISH LAW; THEY
APPLY SOVEREIGN BASE AREA LAW, WHICH IS CLOSELY ALIGNED WITH, AND IN SOME CASES IDENTICAL TO, THE LAWS OPERATING WITHIN THE REPUBLIC OF CYPRUS.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 41/2015)
Προνομιακά εντάλματα ― Quo Warranto ― Αίτηση για παραχώρηση άδειας καταχώρησης αιτήσεως προς έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Quo Warranto, δια του οποίου να καλείτο άγγλος υπήκοος να δείξει υπό ποια εξουσία κατέχει και/ή ασκεί δημόσια το αξίωμα του Δικαστή στην Κύπρο σε δημόσιο χώρο, σε κτίριο υπό τον τίτλο «Court» που βρίσκεται εντός των Κυρίαρχων Βρετανικών Βάσεων Δεκέλειας ― Απορριπτική κατάληξη λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας Ανωτάτου Δικαστηρίου ― Οι Κυρίαρχες Περιοχές των Βρετανικών Βάσεων, ναι μεν δεν είναι κράτος ούτε αποικία, αλλά δυνάμει της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης, δεν αποτελούν μέρος της Επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Προνομιακά εντάλματα ― Quo Warranto ― Εφαρμοστέες αρχές ― Πρόκειται για θεσμό που στα 55 χρόνια ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας χρησιμοποιήθηκε ανεπιτυχώς μόνο σε τρεις περιπτώσεις.
Προνομιακά εντάλματα ― Quo Warranto ― Αφορά στον κάτοχο δημόσιας θέσης ή αξιώματος ή δικαιώματος ή προνομίου ― Σημαίνει «με ποιά εξουσία;» και αποβλέπει στον έλεγχο της εξουσίας με βάση την οποία αυτός, διεκδικεί τη θέση ή τα άλλα ― Αυτό, με στόχο την αποβολή ή την εκδίωξή του από τη θέση ή το αξίωμα ή τα άλλα, στην κατάλληλη περίπτωση ή ακόμα και την έκδοση διατάγματος απαγορευτικού της άσκησης των αρμοδιοτήτων που αυτά συνεπάγονται ― Ο σκοπός είναι δημόσιος και αφορά στο δικαίωμα του φερόμενου ως σφετεριστή να κατέχει τη θέση ― Δεν συναρτάται προς κάποιας φύσης ιδιαίτερο δικαίωμα του αιτητή.
Συνταγματικό Δίκαιο ― Συνθήκη Εγκαθίδρυσης ― Βρετανικές Βάσεις ― Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου όχι μόνο δεν αμφισβήτησε τη νομιμότητα της λειτουργίας Δικαστηρίων στις Βρετανικές Βάσεις, αλλά (per curiam) διαπίστωσε και ανωμαλία στην ανυπαρξία τρόπου αμοιβαιότητας στην εκτέλεση των αποφάσεων των Δικαστηρίων της Δημοκρατίας και αυτών των Βρετανικών Βάσεων ― Επεσήμανε δε, ότι οι κυβερνήσεις των δύο χωρών θα πρέπει να εξεύρουν λύση για την αμοιβαία εκτέλεση των αποφάσεων των εκατέρωθεν Δικαστηρίων.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Η αίτηση απορρίφθηκε λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Preece v. «Estias» (1991) 1 Α.Α.Δ. 568,
Μαυρογένης ν. Βουλής των Αντιπροσώπων κ.ά. (Αρ. 2) 1995 1 Α.Α.Δ. 1034,
Σάββα (2011) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2001,
Χατζηπέτρου κ.ά. (2014) 1 Α.Α.Δ. 2891, ECLI:CY:AD:2014:D995.
Αίτηση.
Μ. Παρασκευά, για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Όπως σημειώνεται στην ενδιάμεση απόφαση ημερ. 23.4.15, ο αιτητής αμφισβητεί τη νομιμότητα των οργάνων των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο και θεωρώντας το ζήτημα εξαιρετικά σοβαρό απηύθυνε, μέσω του συνηγόρου του, πολυσέλιδες επιστολές σε θεσμικά όργανα της Πολιτείας, ζητώντας την παρέμβαση τους προς άρση της κατ' ισχυρισμό παρανομίας. Χωρίς όμως αποτέλεσμα, γεγονός που τον ώθησε να καταχωρίσει στις 6.3.15 στο Ανώτατο Δικαστήριο αίτηση για:
«Άδεια για την καταχώρηση αιτήσεως διά έκδοση Προνομιακού Εντάλματος QUO WARRANTO δια του οποίου να καλείται ο κ. R. H. Naqvi, άγγλος υπήκοος να δείξει υπό ποια εξουσία και/ή ποια νομοθεσία και/ή ποιο νομοθετικό έρεισμα και/ή νομικό έρεισμα έχει βάσει του οποίου κατέχει και/ή ασκεί δημόσια το αξίωμα του Δικαστή στην Κύπρο σε δημόσιο χώρο, σε κτίριο υπό τον τίτλο «Court» που βρίσκεται εντός των Κυρίαρχων Βρετανικών Βάσεων Δεκέλειας».
Η αίτηση ορίστηκε για ακρόαση στις 12.3.15 αλλά έκτοτε αναβλήθηκε δύο φορές, μετά από αίτημα του συνηγόρου του ότι «λόγω της σοβαρότητας και σπουδαιότητας του ζητήματος», η αίτηση θα πρέπει να εκδικαστεί από την Πλήρη Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Όμως στις 6.5.15 δήλωσε ετοιμότητα να αναπτύξει τις θέσεις του ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, όπως και έγινε. Κλήθηκε συναφώς να επιχειρηματολογήσει κατά πόσο το Ανώτατο Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία ελέγχου των προσώπων που ασκούν εξουσία στις δύο Κυρίαρχες Βρετανικές Βάσεις της Κύπρου - εδώ της Δεκέλειας - ζήτημα για το οποίο προετράπη να εξετάσει και με την προαναφερθείσα ενδιάμεση απόφαση.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή ναι μεν αναγνώρισε ότι το ζήτημα είναι πολιτικό, αλλά πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι τα δικαιώματα του πελάτη του καταπατούνται από τις αρχές της Βάσης Δεκέλειας και μόνο το Ανώτατο Δικαστήριο μπορεί να τον προστατεύσει αφού τα διαβήματα του προς τα θεσμικά όργανα της Πολιτείας δεν απέδωσαν.
Σ' ότι δε αφορά το ζήτημα της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου να εκδώσει το αιτούμενο προνομιακό ένταλμα παρέπεμψε στη Preece v. «Estias» (1991) 1 Α.Α.Δ. 568 όπου, μεταξύ άλλων, λέχθηκε πως οι περιοχές των βάσεων δεν είναι ούτε κράτος ούτε αποικία, «. αλλά περιοχές της νήσου Κύπρου στις οποίες το Ηνωμένο Βασίλειο, κατά το χρόνο εγκαθίδρυσης της Δημοκρατίας της Κύπρου, μόνο για στρατιωτικούς και αμυντικούς σκοπούς διατήρησε την επικυριαρχία κάτω από τους περιορισμούς και προσδιορισμούς που αναφέρονται στα διεθνή και διμερή έγγραφα». Ενόψει τούτου, υποστήριξε, τα ούτω καλούμενα Δικαστήρια των Βρετανικών Βάσεων είναι παράνομα και το Ανώτατο Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της αίτησης.
Η εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για έκδοση του προνομιακού εντάλματος quo warranto απορρέει από το Άρθρο 155.4 του Συντάγματος. Πρόκειται, όπως αναφέρεται και στην ενδιάμεση απόφαση ημερ. 23.4.15, για θεσμό που στα 55 χρόνια ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας χρησιμοποιήθηκε - ανεπιτυχώς - μόνο σε τρεις περιπτώσεις. Στις Μαυρογένης ν. Βουλής των Αντιπροσώπων κ.ά. (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 1034, Σάββα (2011) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2001 και Χατζηπέτρου κ.ά. (2014) 1 Α.Α.Δ. 2891, ECLI:CY:AD:2014:D995. Όπως δε επισημάνθηκε στις δύο τελευταίες Αιτήσεις - οι οποίες αφορούσαν αιτήσεις των Μ. Σάββα και Γλ. Χ"Πέτρου - «Το ένταλμα της φύσης Quo Warranto αφορά στον κάτοχο δημόσιας θέσης ή αξιώματος ή δικαιώματος ή προνομίου (office, franchise,liberty or privilege). Σημαίνει «με ποιά εξουσία;» («by what authority») και αποβλέπει στον έλεγχο της εξουσίας με βάση την οποία αυτός ο κάτοχος διεκδικεί τη θέση ή τα άλλα. Αυτό, με στόχο την αποβολή ή την εκδίωξή του από τη θέση ή το αξίωμα ή τα άλλα στην κατάλληλη περίπτωση ή ακόμα και την έκδοση διατάγματος απαγορευτικού της άσκησης των αρμοδιοτήτων που αυτά συνεπάγονται. Ο σκοπός είναι δημόσιος. Δεν συναρτάται προς κάποιας φύσης ιδιαίτερο δικαίωμα του αιτητή. Ό,τι συνιστά το αντικείμενο της διαδικασίας, είναι το δικαίωμα του φερόμενου ως σφετεριστή να κατέχει τη θέση.»
Αντικείμενο λοιπόν της διαδικασίας είναι το δικαίωμα του κατ' ισχυρισμό σφετεριστή να κατέχει τη θέση. Με αυτονόητη την επισήμανση ότι το Ανώτατο Δικαστήριο έχει εξουσία έκδοσης του αιτούμενου εντάλματος όποτε ένα πρόσωπο σφετερίζεται θέση εντός της Επικράτειας της Δημοκρατίας. Οι Κυρίαρχες Περιοχές των Βρετανικών Βάσεων, όμως, ναι μεν δεν είναι κράτος ούτε αποικία, αλλά δυνάμει της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης δεν αποτελούν μέρος της Επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό αποφάσισε και η Preece v. «Estias (ανωτέρω), επί της οποίας στηρίζεται ο αιτητής και κατά συνέπεια το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί του αιτήματος. Είναι γι' αυτό το λόγο που στην ενδιάμεση απόφαση ημερ. 23.4.05, το Δικαστήριο είχε προτρέψει την πλευρά του αιτητή - μάταια όπως διαφάνηκε - να προβεί σε μια δεύτερη μελέτη τόσο της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης όσο και της εν λόγω αυθεντίας. Αν το έπραττε, επιπρόσθετα της πιο πάνω επισήμανσης, ενδεχομένως να μην διελάνθανε της προσοχής του ότι το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπό αναφορά αυθεντία, όχι μόνο δεν αμφισβήτησε τη νομιμότητα της λειτουργίας Δικαστηρίων στις Βρετανικές Βάσεις, αλλά (per curiam) διαπίστωσε και ανωμαλία στην ανυπαρξία τρόπου αμοιβαιότητας στην εκτέλεση των αποφάσεων των Δικαστηρίων της Δημοκρατίας και αυτών των Βρετανικών Βάσεων. Διατύπωσε δε συναφώς και τη θέση ότι οι κυβερνήσεις των δύο χωρών θα πρέπει να εξεύρουν λύση για την αμοιβαία εκτέλεση των αποφάσεων των εκατέρωθεν Δικαστηρίων.
Για όλα τα πιο πάνω το Ανώτατο Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να επιληφθεί του αιτήματος και η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας.