|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.60
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2015:A273
(2015) 1 ΑΑΔ 856
20 Aπριλίου, 2015
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
ΧΑΡΗΣ ΚΩΣΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Εφεσείων - Ενάγων,
ν.
ΧΑΡΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Εφεσιβλήτου - Εναγομένου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 181/2012)
Πολιτική Δικονομία ― Αίτηση για ασφάλεια εξόδων ― Διάταξη 60 θ.1 ― Απορριπτική απόφαση Εφετείου σε αίτηση παροχής ασφάλειας εξόδων σε έφεση, εναντίον εφεσείοντα/καθ' ου η αίτηση ο οποίος είναι μόνιμος κάτοικος Κύπρου ― Η Δ.60 θ.1, ξεκάθαρα καθορίζει ότι διάταγμα για ασφάλεια εξόδων δεν εκδίδεται εάν ο ενάγων/εφεσείων είναι κάτοικος Κύπρου ή Κράτους/Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πολιτική Δικονομία ― Αίτηση για ασφάλεια εξόδων ― Παρ' όλον ότι ο θ. 1 της Δ.60 αναφέρεται σε ενάγοντα, έχει καθιερωθεί, από την αγγλική νομολογία, ότι εξασφάλιση για τα έξοδα μπορεί να διαταχθεί και εναντίον εφεσείοντα, ανεξαρτήτως του αν πρωτοδίκως ήταν ενάγων ή εναγόμενος, ενώ εξασφάλιση εξόδων συνήθως διατάσσεται όταν ο εφεσείων βρίσκεται εκτός της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Η αίτηση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Κυριάκου ν. Μιχαήλ (2007) 1 Α.Α.Δ. 933.
Έφεση - Αίτηση.
Αίτηση από τον εφεσίβλητο για έκδοση διατάγματος για παροχή ασφάλειας για τα έξοδα και για αναστολή κάθε διαδικασίας στην έφεση μέχρι την κατάθεση του ποσού της ασφάλειας στα πλαίσια της Έφεσης από τον Ενάγοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Καπετάνιου, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 7643/2006), ημερομ. 15/3/2012.
Λ. Ιωαννίδης, για τον Αιτητή - Εφεσίβλητο.
Γ. Τεουλίδης με Κ. Δαμιανό για τον Καθ' ου η αίτηση - Εφεσείοντα.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Παρπαρίνος, Δ..
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Ο αιτητής/εφεσίβλητος με την αίτηση του ημερ. 4/6/14 αιτείται (α) διατάγματος για παροχή ασφάλειας για τα έξοδα του ύψους €15.650 και (β) διατάγματος αναστολής κάθε διαδικασίας στην έφεση μέχρι την κατάθεση του ποσού της ασφάλειας που ήθελε διαταχθεί από το Δικαστήριο και σε περίπτωση εκπνοής της προθεσμίας εντός της οποίας θα έπρεπε να κατατεθεί αυτή, η έφεση να θεωρείται ως εγκαταληφθείσα και απορριφθείσα με έξοδα.
Τα περιβάλλοντα την αίτηση γεγονότα, ως αυτά αποκαλύπτονται στην ένορκη δήλωση του αιτητή και τα οποία υποστηρίζουν την αίτηση είναι απλά. Στις 15/3/12 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας απέρριψε την αγωγή υπ' αρ. 7643/06 με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντα/ενάγοντα. Τα έξοδα εγκρίθηκαν από το πρωτόδικο Δικαστήριο και είναι €4.079,92 πλέον τόκοι, πλέον ΦΠΑ ύψους €672,26 και €49 έξοδα του διατάγματος.
Ο εφεσείων/καθ' ου η αίτηση καταχώρησε ακολούθως την υπό των άνω αριθμό και τίτλο έφεση ενώ ο εφεσίβλητος/αιτητής καταχώρησε αντέφεση. Η υπόθεση επιβαρύνθηκε με περισσότερα έξοδα, που υπολογίζονται σε €1.818,84, λόγω απόρριψης από το πρωτόδικο Δικαστήριο αίτησης του εφεσείοντα/καθ' ου η αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης. Επίσης θα πρέπει να προστεθεί το ποσό των €217 έξοδα εντάλματος κινητής περιουσίας που καταχώρησε ο αιτητής/εφεσίβλητος και το οποίο δεν απέδωσε οτιδήποτε. Ο αιτητής υπολογίζει ακόμη τα έξοδα της παρούσας αίτησης σε €317,73 συνολικά, όπως και τα έξοδα της έφεσης τα οποία υπολόγισε μαζί με το ΦΠΑ σε €5.355.
Είναι η θέση του περαιτέρω και μετά από συμβουλή που έλαβε από το δικηγόρο του, ότι η έφεση του καθ' ου η αίτηση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία καθ' ότι με αυτήν επιχειρείται η ανατροπή των ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου, τα οποία κατά την άποψη του αιτούντος, είναι πλήρως αιτιολογημένα και αποτέλεσμα ορθής εφαρμογής των αρχών που καθιερώθηκαν από τη νομολογία και νομοθεσία. Γίνεται δε εκτενής ανάλυση των σημείων που κατά τη γνώμη του η έφεση του καθ' ου η αίτηση δεν δύναται να επιτύχει.
Με δεδομένα τα πιο πάνω αλλά και την προθυμία του καθ' ου η αίτηση, να παράσχει εγγύηση όπως αυτή δηλώθηκε στα πλαίσια αίτησης του στο πρωτόδικο Δικαστήριο για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, ο αιτητής πιστεύει ότι δικαιούται στο αιτούμενο διάταγμα.
Αντίθετη είναι η άποψη του καθ' ου η αίτηση όπως αυτή καταγράφεται στην ένσταση του. Προβάλλει με αυτήν συνολικά δέκα (10) λόγους ένστασης. Μεταξύ αυτών είναι ότι εν' όψει του ότι είναι μόνιμος κάτοικος Κύπρου δεν παρέχεται η δυνατότητα γι' έκδοση της αιτούμενης διαταγής γι' ασφάλεια εξόδων.
Στην ένορκη δήλωση του που συνοδεύει την ένσταση δηλώνει ότι είναι μόνιμος κάτοικος της Κύπρου, είναι συνταξιούχος χωρίς κινητή περιουσία και εισοδήματα πλην της σύνταξης γήρατος ύψους €934,87 και κυβερνητικού επιδόματος ύψους €150. Με αυτά συντηρείται ο ίδιος και η άνευ εισοδημάτων σύζυγος του. Είναι η θέση του ότι έχει αντικειμενική δυσκολία να παράσχει την αιτούμενη εγγύηση εξόδων και σε περίπτωση που διαταχθεί κάτι τέτοιο, λόγω της αδυναμίας του, η έφεση του θ' απορριφθεί, με συνεπακόλουθο την προσβολή του Συνταγματικού του δικαιώματος για ελεύθερη πρόσβαση στη δικαιοσύνη.
Πρόσθετα με τα πιο πάνω αναφέρει λόγους περί του λανθασμένου της πρωτόδικης απόφασης που δίδει έρεισμα επιτυχίας της έφεσης του. Επίσης ότι ο υπολογισμός των εξόδων της έφεσης είναι αδικαιολόγητα διογκωμένος.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι με τις ικανές αγορεύσεις τους υποστήριξαν τις εκατέρωθεν θέσεις των διαδίκων ανάλογα με την εκπροσώπηση. Δε χρειάζεται να επεκταθούμε σ' αυτές.
Στην Κυριάκου ν. Μιχαήλ (2007) 1 Α.Α.Δ. 933, λέχθηκαν τ' ακόλουθα:
«Η Δ.60 θ. 1 των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας προβλέπει ότι ενάγων, ο οποίος συνήθως διαμένει εκτός Κύπρου ή εκτός κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί σε οποιοδήποτε στάδιο της αγωγής να διαταχθεί να παράσχει εξασφάλιση εξόδων, άνκαι προσωρινά μπορεί να διαμένει στην Κύπρο ή σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παρ' όλον ότι ο θ. 1 της Δ.60 αναφέρεται σε ενάγοντα, έχει καθιερωθεί, από την αγγλική νομολογία, ότι εξασφάλιση για τα έξοδα μπορεί να διαταχθεί και εναντίον εφεσείοντα, ανεξαρτήτως του αν πρωτοδίκως ήταν ενάγων ή εναγόμενος (βλέπε Dence v. Mason [1879] WN 31), ενώ εξασφάλιση εξόδων συνήθως διατάσσεται όταν ο εφεσείων βρίσκεται εκτός της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου (Grant v. Banque Franco-Egyptienne [1877] 2 C.P.D. 430).»
Σύμφωνα με τα στοιχεία ενώπιον μας ο εφεσείων/καθ' ου η αίτηση είναι μόνιμος κάτοικος Κύπρου. Ο αιτητής/εφεσίβλητος δεν αμφισβητεί το στοιχείο αυτό. Η Δ.60 θ.1 ξεκάθαρα καθορίζει ότι διάταγμα για ασφάλεια εξόδων δεν εκδίδεται εάν ο ενάγων/εφεσείων είναι κάτοικος Κύπρου ή Κράτους/Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αίτηση, ως αποτέλεσμα, απορρίπτεται αλλά κρίνουμε ότι οι περιστάσεις της υπόθεσης δεν δικαιολογούν την επιδίκαση εξόδων υπέρ του καθ' ου η αίτηση/εφεσείοντα. Ως εκ τούτου ουδεμία διαταγή για έξοδα εκδίδεται.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.