|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:D850
(2015) 1 ΑΑΔ 2868
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική αίτηση αρ.166/15
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ]
18 Δεκεμβρίου, 2015
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤA ΑΡΘΡA 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
KΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TOY ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΑΛΛΗ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ TO ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Δ.Ι.ΚΙΤΣΙΟΣ, Α.Ε.Δ.) ΗΜΕΡ. 30/03/2015 ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΤΡΑΠΗΚΕ Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΑ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ
---------------------
Αντ.Δημητρίου, για Δημητρίου & Δημητρίου Δ.Ε.Π.Ε.: για τον αιτητή
------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 30.3.15 Ανώτερος Επαρχιακός Δικαστής Λεμεσού εξέδωσε Διάταγμα πρόσβασης στα τηλεπικοινωνιακά δεδομένα του Αιτητή.
Οκτώ περίπου μήνες μετά, στις 23.11.15, ο Αιτητής καταχώρισε στο Ανώτατο Δικαστήριο αίτηση «για άδεια για την καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος τύπου Certiorari» με το οποίο να ακυρώνεται και/ή παραμερίζεται το διάταγμα της 30.3.15 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού.
Η αίτηση του ημερ. 23.11.15 στηρίζετο σε επτά νομικούς λόγους. Η Δικαστής Ψαρά-Μιλτιάδου που εξέτασε την αίτηση, με απόφαση της ημερ. 1.12.15 την απέρριψε για διάφορους λόγους. Ένας εξ αυτών είναι και η παρατηρηθείσα καθυστέρηση καταχώρισης της αίτησης. Το σχετικό μέρος της απόφασης έχει ως ακολούθως:
«Πρόσθετα θα πρέπει να αναφέρω ότι καθόλου δεν έχω ικανοποιηθεί ότι ο αιτητής έχει αποσείσει το βάρος να πείσει το Δικαστήριο ότι η αίτηση του δεν είναι καθυστερημένη. Υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης κατά τις οποίες το Διάταγμα φέρει ημερομηνία 30.3.2015 η μόνη δικαιολογία που δίδεται για την καθυστέρηση είναι γενικής και αορίστου υφής εφόσον εκείνο που αναφέρεται είναι ότι κατά ή περί τον Μάϊο του 2015 καταχωρήθηκε εναντίον του αιτητή η ποινική υπόθεση αρ. 7327/15 ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λεμεσού και ήταν ορισμένη για ακρόαση 24 και 27 Νοεμβρίου 2015 για να καταλήξει ως εξής:
«3(δ) Ο λόγος που καταχωρείται η παρούσα αίτηση στο παρόν στάδιο είναι καθότι το επίδικο Διάταγμα παραλήφθηκε από το δικηγορικό μας γραφείο ως μέρος του μαρτυρικού υλικού της ανωτέρω ποινικής υπόθεσης το οποίο μας παραδόθηκε σταδιακά και προσφάτως μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες και επιστολές προς τη Νομική Υπηρεσία».
Η συνάρτηση με την ποινική υπόθεση και την ημερομηνία εκδίκασης της καθώς και η μη συγκεκριμενοποίηση χρονικά στο πότε ελήφθη το συγκεκριμένο μαρτυρικό υλικό παραμένει μια σκιώδης εξήγηση που δεν παρέχει στο Δικαστήριο ακριβή στοιχεία γιατί δεν ελήφθη προηγουμένως το μαρτυρικό υλικό έχοντας μάλιστα υπόψη ότι η υπόθεση καταχωρήθηκε από τον Μάιο του 2015 και ούτε δικαιολογεί γιατί ο αιτητής δεν απευθύνθηκε στο Δικαστήριο προηγουμένως. Το προνομιακό ένταλμα συνιστά εξαιρετικό μέτρο και η αίτηση για χορήγηση του εξετάζεται με φειδώ. Καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης αποτελεί λόγο άρνησης έκδοσης του (βλ. Ερμής Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ κ.α. (1995) 1 Α.Α.Δ. 811). Κάθε καθυστέρηση δε πρέπει να αιτιολογείται και όσο μεγαλύτερη είναι η καθυστέρηση τόσο πιο ενδελεχής αιτιολογία είναι απαραίτητη. Όπως είναι γνωστό στην Αγγλία υπάρχει χρονικό όριο εντός του οποίου μπορεί να αναζητηθεί σχετική θεραπεία (στην αρχή 6 μήνες και αργότερα 3 μήνες) και μετά την πάροδο αυτής της προθεσμίας δεν εξετάζεται η αίτηση. Όμως αίτηση μπορεί να απορριφθεί λόγω αδικαιολόγητης καθυστέρησης ακόμη και όταν καταχωρείται εντός της επιτρεπτής προθεσμίας. Στην κρινόμενη περίπτωση η παρουσιαζόμενη ως εξήγηση δεν πείθει έχοντας ιδιαίτερα υπόψη ότι έχουν παρέλθει περίπου 8 μήνες από την έκδοση του εν λόγω διατάγματος του Δικαστηρίου.»
Στις 4.12.2015 ο Αιτητής κατεχώρισε την υπό εξέταση αίτηση, για άδεια προς καταχώριση αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari. Οι αιτούμενες θεραπείες είναι, η πρώτη πανομοιότυπη με την θεραπεία που ζητείτο με την προηγούμενη αίτηση του αιτητή ημερ. 23.11.15 και οι δύο επόμενες αφορούν την έκδοση διατάγματος με το οποίο να απαγορεύεται η κατάθεση και/ή χρήση οιωνδήποτε τηλεπικοινωνιακών δεδομένων τα οποία εξασφαλίστηκαν δυνάμει του διατάγματος ημερ. 30.3.2015, στα πλαίσια και/ή κατά την εκδίκαση της υπόθεσης του Κακουργιοδικείου Λεμεσού που αντιμετωπίζει ο Αιτητής, με αρ. 7327/2015, μέχρι την τελική εκδίκαση της υπό εξέτασης αίτησης (Β θεραπεία) και μέχρι τελικής εκδίκασης της κυρίως αιτήσεως (Γ θεραπεία).
Είναι βεβαίως ξεκάθαρο ότι ο πυρήνας επί των οποίων στηρίζονται οι θεραπείες υπό Β και Γ είναι η πρώτη αιτούμενη θεραπεία.
Οι λόγοι επί των οποίων στηρίζεται η αίτηση εξειδικεύονται στην έκθεση που συνοδεύει την αίτηση. Απλή ανάγνωσή τους, βεβαιοί ότι πρόκειται ουσιαστικά για τους ίδιους λόγους που προβλήθηκαν στην προηγούμενη διαδικασία με κάποια διάνθιση αλλά και την πρόσθεση ενός ακόμη λόγου. Ο πυρήνας βεβαίως παραμένει ο ίδιος και είναι η ισχυριζόμενη παραβίαση των Άρθρων 15 και 17 του Συντάγματος, Άρθρου 4 του περί Διατηρήσεως Τηλεπικοινωνιακών Δεδομένων με Σκοπό τη Διερεύνηση Σοβαρών Ποινικών Αδικημάτων Νόμου του 2007 (Ν.183(Ι)/2007) και Άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Θεμελιωδών Ανθρωπίνων Ελευθεριών.
Με την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας έθεσα, στον ευπαίδευτο συνήγορο του Αιτητή, τι άλλαξε αναφορικά με την παρατηρηθείσα καθυστέρηση καταχώρισης της προηγούμενης αιτήσεως και της απόφασης της Δικαστού κ. Ψαρά-Μιλτιάδου επί του θέματος μέχρι την καταχώριση της υπό εξέταση αίτησης και η απάντηση που έλαβα ήταν ότι δεν δικαιολογήθηκε επαρκώς στην πρώτη αίτηση, τώρα δικαιολογείται, αλλά το θέμα είναι αλλού και αφορά την ουσία της υπόθεσης.
Η άνω απάντηση, δίνει το στίγμα, ότι ο Αιτητής έχει το δικαίωμα να καταχωρεί νέα αίτηση πάνω στα ίδια γεγονότα κάθε φορά που αίτησή του για έκδοση προνομιακού Διατάγματος απορρίπτεται απλά και μόνο με τη διόρθωση των σημείων ή θεμάτων για τα οποία απερρίφθη η προηγούμενη αίτηση του. Η ορθή διάσταση όμως δεν είναι αυτή. Όπως έχει νομολογηθεί (βλ. Carter David Lee (Αρ.3) (1996) 1 Α.Α.Δ 403) δεν υπάρχει δικαίωμα καταχώρισης διαδοχικών αιτήσεων για τον ίδιο σκοπό προβάλλοντας την ίδια ιστορική βάση. Όπως λέχθηκε στην πιο πάνω απόφαση:
«Δεν παρέχεται δυνατότητα ανάληψης δικαιοδοσίας από άλλους Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου πάνω στο ίδιο θέμα επί των ίδιων γεγονότων.»
Για ποιους λόγους, το Δικαστήριο στην πρώτη Αίτηση, ημερ. 23.11.15, έκρινε με την απόφαση του ημερ. 1.12.2015, ότι η αίτηση είναι καθυστερημένη και χωρίς επαρκή δικαιολόγηση της καθυστέρησης έχουν αναφερθεί πιο πάνω. Με την νέα αίτηση του ο Αιτητής και συγκεκριμένα στην ένορκη δήλωση της κ. Ελπινίκης Αντωνίου προβάλλεται ότι ο λόγος που καταχωρήθηκε τώρα η αίτηση, κατά το θέμα που ενδιαφέρει, είναι διότι:
(α) Παρελήφθησαν τα τηλεπικοινωνιακά δεδομένα περί τα μέσα Σεπτεμβρίου μετά από αλλεπάλληλες επιστολές των δικηγόρων του Αιτητή.
(β) Το δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Αιτητή αποτελείται από 12 δικηγόρους, ασχολείται με τεράστιο όγκο υποθέσεων και ο δικηγόρος που χειρίζεται την υπόθεση κ. Αντώνης Δημητρίου, μεταξύ άλλων υποθέσεων κατά την αναφερόμενη χρονική περίοδο, χειριζόταν και χειρίζεται αρκετές άλλες υποθέσεις ενώπιον Κακουργιοδικείου.
(γ) Αφού γίνεται αναφορά στην εξέλιξη της εκδίκασης της υπόθεσης ενώπιον του Κακουργιοδικείου σε συσχετισμό με τους συγκατηγορούμενους του Αιτητή, προβάλλεται ότι η μελέτη του μαρτυρικού υλικού για έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας έγινε το Νοέμβριο του 2015.
(δ) Κατά το στάδιο της μελέτης εντοπίστηκαν από τον δικηγόρο που χειρίζεται την υπόθεση κ. Αντώνη Δημητρίου, κατά την άποψή του, νομικοί λόγοι για την καταχώριση της παρούσας αίτησης.
Η ενόρκως δηλούσα καταλήγει με τα ακόλουθα:
«Ως εκ των ανωτέρω, θεωρούμε ότι δεν υπήρξε καθυστέρηση στην καταχώρηση της παρούσας αίτησης και εν πάση περιπτώσει, η οποιαδήποτε καθυστέρηση, με όλο το σεβασμό, θεωρούμε ότι δικαιολογείται από τα πιο πάνω αναφερόμενα γεγονότα.»
Είναι ξεκάθαρο από τα πιο πάνω ότι διαφεύγει του Αιτητή η δημιουργία δεδικασμένου όχι μόνο σε σχέση με όσα προβλήθηκαν στην πρώτη διαδικασία αλλά και σε σχέση με εκείνα που θα μπορούσαν να είχαν προβληθεί ως ενταγμένα στο πλαίσιο του αντικειμένου της αλλά δεν προβλήθησαν. (Βλ. Theori and Another v. Djoni and Another (1984) 1 C.L.R. 296, Προνομιακά Εντάλματα, Πέτρου Αρτέμη σελ. 106,107). Θα μπορούσε ενδεχομένως ο Αιτητής να υποβάλει νέα αίτηση για τους ίδιους λόγους μόνο στην περίπτωση προσαγωγής νέας μαρτυρίας προς υποστήριξη της. Η νέα μαρτυρία θα πρέπει να είναι μαρτυρία την οποία ο αιτητής δεν μπορούσε να προσάξει κατά την πρώτη αίτηση ή την οποία δεν μπορούσε ευλόγως να αναμένεται ότι θα προσήγαγε και όχι επιπρόσθετη ή διαφορετική από την ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την πρώτη αίτηση, όπως έγινε και στην υπό εξέταση αίτηση.
Όπως φαίνεται από το υλικό που παρέθεσε ο Αιτητής και αναφέρθη πιο πάνω είναι ξεκάθαρο ότι η μαρτυρία που εισάγει τώρα ήταν εύλογα διαθέσιμη σ΄ αυτόν κατά την εξέταση της πρώτης αίτησης και συνεπώς θα μπορούσε να τεθεί και κριθεί στα πλαίσια εκείνης. Η επανέγερση τους συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας.
Στη Level Tachexcavs Ltd (Aρ.2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 1105 αποφασίστηκαν τα ακόλουθα στις σελ. 1111-1113:
«Ως προς τα προνομιακά εντάλματα είναι χαρακτηριστικές οι σελίδες 246,247 και 541 στο σύγγραμμα του Wade όπως και οι υποθέσεις Re Hastings (No. 2) [1959] 1 Q.B. 358 και Reg. v. Governor Pentonville Ex. P. Tarling [1979] 1 W.L.R. 1417, στις οποίες παραπέμπουν. Αναφέρονται στην εξουσία για άρνηση εκ νέου εξέτασης θεμάτων που εκδικάστηκαν ή που θα μπορούσαν να είχαν εκδικαστεί σε προγενέστερη διαδικασία εφόσον η επανέγερσή τους θα συνιστούσε κατάχρηση της διαδικασίας και, ακόμα, στην ανατροπή της αντίληψης πως στην περίπτωση των προνομιακών ενταλμάτων δεν εκδίδονται "αποφάσεις" ώστε να τίθεται ζήτημα δεδικασμένου, [βλ. επίσης Spencer - Bower and Turner, The Doctrine of Res Judicata, 2η έκδοση, σελ. 54 και 215].
...............................
Το θέμα του κωλύματος σε σχέση με επίδικο θέμα αναλύεται στον Spencer - Bower and Turner (ανωτέρω) σελ. 149 κ.επ. (βλ. επίσης Παναγιώτης Παμπορίδης ν. Κτηματικής Τραπέζης Κύπρου Λτδ (1995) 1 Α.Α.Δ. 670). Αποτελεί κλασσική περίπτωση ύπαρξης τέτοιου κωλύματος όταν ήδη εκδόθηκε απόφαση η οποία εμπεριέχει ως στοιχείο της αιτιολογικής της βάσης δικαστική κρίση αναφορικά με όσα επιχειρείται να επανασυζητηθούν σε νέα διαδικασία μεταξύ των ίδιων διαδίκων. Στην Αγγλία έχει αναγνωριστεί πως δικαιολογείται η επανασυζήτηση τέτοιου θέματος μόνο όπου εξαιρετικές περιστάσεις δείχνουν ότι η άκαμπτη εφαρμογή του κανόνα θα οδηγούσε σε αδικία ενώ, αντιστρόφως, η παράκαμψή του δεν θα απέληγε σε κατάχρηση της διαδικασίας, [βλ. Arnold ν. Natwest Bank PLC [1991] 2 AC. 93 και The "Indian Grace" [1994] 2 Lloyd's Rep. 331].
Έχει εκδοθεί απόφαση κατά ενάσκηση της δικαιοδοσίας που παρέχει το άρθρο 155 του Συντάγματος. Κρίθηκε πως ο κ. Π. Καλλής εξακολουθεί να είναι Πρόεδρος Επαρχιακού Δικαστηρίου και απορρίφθηκαν οι λόγοι που προτάθηκαν προς έκδοση εντάλματος prohibition. Οι αιτητές επιζητούν άδεια για καταχώριση αίτησης για διαφορετικά προνομιακά εντάλματα όχι επειδή προτείνουν κάποια νομική βάση διαφορετική στην περίπτωσή τους ή γιάτι συντρέχουν οποιουδήποτε άλλοι λόγοι αλλά γιατί εξακολουθούν να διατηρούν την άποψη ότι ο κ. Π. Καλλής ήδη κατέστη δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Επιδιώκουν την επανεκδίκαση ακριβώς των ίδιων θεμάτων προς έκδοση αντίθετης απόφασης. Δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα. Όλα όσα συνιστούν τους λόγους για τους οποίους ζητούνται οι τωρινές θεραπείες καλύπτονται από δεσμευτική δικαστική απόφαση και οι αιτητές κωλύονται να τα επαναφέρουν.»
Τα πιο πάνω ισχύουν πλήρως και εις την υπό εξέταση αίτηση και δεν έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου οτιδήποτε διά μη εφαρμογή του άνω κανόνα.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
/γκ