public Παναγή, Περσεφόνη Οικονόμου, Τεύκρος Θ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Τάσια Μ. Ηλιάδης, για την εφεσείουσα. Χ. Καραπατάκης,για τον εφεσίβλητο. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2015-02-24 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο FABER HOIST CHEMICALS LTD ν. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ, Πολιτική Έφεση Αρ. 190/2010, 24/2/2015 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2015:A126

(2015) 1 ΑΑΔ 359

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική Έφεση Αρ. 190/2010)

 

 

24 Φεβρουαρίου 2015

 

 

[Π. ΠΑΝΑΓΗ, T.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δικαστών]

 

 

FABER HOIST CHEMICALS LTD

Εφεσείουσα

ν.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Εφεσίβλητου

_________

 

 

 

Μ. Ηλιάδης, για την εφεσείουσα.

Χ. Καραπατάκης,για τον εφεσίβλητο.

_________________

 

 

ΠΑΝΑΓΗ, Δ.:  Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Τ.Θ. Οικονόμου.

 

____________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

 

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ:   Ο εφεσίβλητος ήταν υπάλληλος των εφεσειόντων μέχρι τον Μάϊο 2007 οπότε και σταμάτησε.  Επικαλούμενος παράνομη απόλυση προσέφυγε στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών αξιώνοντας αποζημιώσεις.  Το επίδικο θέμα ήταν κατά πόσο απολύθηκε, ως η εκδοχή του, ή παραιτήθηκε οικειοθελώς, ως η εκδοχή των εφεσειόντων.

 

Το Δικαστήριο άκουσε τον εφεσίβλητο αφενός και δύο μάρτυρες εκ μέρους των εφεσειόντων, αφετέρου, και αξιολογώντας την εκατέρωθεν μαρτυρία αποδέχθηκε, για τους λόγους που εξήγησε, την εκδοχή του εφεσίβλητου.

 

Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται ευθέως η αξιολόγηση της μαρτυρίας από το πρωτόδικο δικαστήριο.

 

Όμως, αναθεώρηση απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών είναι παραδεκτή μόνο για το λόγο που συνεπάγεται νομικό σημείο[1] και όπως ελέχθη στην υπόθεση Αντέννα Λιμιτεδ ν. Κωνσταντίνου (2010) 1 Α.Α.Δ. 392:

 

«. λόγος έφεσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι επί νομικού σημείου όταν στρέφεται κατά των ευρημάτων του Δικαστηρίου ως προς τα γεγονότα που περιβάλλουν τον τερματισμό της απασχόλησης και όπου η αιτιολογία η οποία παρέχεται προς υποστήριξη λόγου έφεσης απολήγει σε αμφισβήτηση των ευρημάτων του Δικαστηρίου αναφορικά με τις περιβάλλουσες τον τερματισμό συνθήκης .»

 

 

 

Εν προκειμένω, ως άνω, ό,τι αμφισβητείται είναι η κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου ως προς την αξιοπιστία της μαρτυρίας.

 

Δεν παραβλέπουμε ότι ο λόγος έφεσης αρ. 4 αναφέρει ότι λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο έλαβε υπ΄οψιν του τον περί Ενημέρωσης του Εργοδοτουμένου από τον Εργοδότη για τους Όρους που διέπουν τη Σύμβαση ή Σχέση Εργασίας Νόμο, Ν. 100(Ι)/2000.  Η αναφορά όμως αυτή δεν άπτεται νομικού σημείου.  Το τι έπραξε το δικαστήριο αναφερόμενο στο Νόμο εκείνο ήταν ότι,  στα πλαίσια της αξιολόγησης της μαρτυρίας του διευθυντή της εφεσείουσας εταιρείας και σε συνάρτηση με τη διαπίστωση του ότι η εταιρεία δεν τηρούσε τις σωστές διαδικασίες όσον αφορά το προσωπικό, σημείωσε το γεγονός ότι ένας διευθυντής και σύμβουλος επιχειρήσεων, ως ο μάρτυρας, δεν έδιδε στους εργοδοτούμενους τούς όρους εργοδότησης, κατά παράβαση του εν λόγω Νόμου.

 

Η έφεση κρίνεται απαράδεκτη και απορρίπτεται με €1500 έξοδα πλέον ΦΠΑ υπέρ του εφεσίβλητου.

 

 

 

Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.

 

 

 

 

Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.

 

 

 

 

                                                                       Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.                                                                            

 

 

 

 

 

 

 

 

/ΚΧ¨Π