|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Αργυρού ή Ευαγγέλου (1992) 1 ΑΑΔ 727
Base Metal Trading Ltd ν. Fastact Developments Ltd και Άλλη (2004) 1 ΑΑΔ 1535
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.35
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2014:D921
(2014) 1 ΑΑΔ 2729
4 Δεκεμβρίου 2014
[ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡ. 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ILYA ZELMANOV
ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 5/11/2014 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΤΙΜΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ Μ. ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 488/2010.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 200/2014)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για παραχώρηση άδειας καταχώρησης αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari, το οποίο θα στόχευε στην ακύρωση απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε αίτημα του ενάγοντα για αναβολή της Ακρόασης και στη συνέχεια απορρίφθηκε η αγωγή λόγω μη προώθησης της ― Απορριπτική κατάληξη επί τω ότι, η έγκριση ή η απόρριψη αιτήματος για αναβολή Ακρόασης εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου η άσκηση της οποίας δεν υπόκειται σε αναθεωρητικό έλεγχο μέσω προνομιακών ενταλμάτων ― Η έφεση αποτελούσε στην προκειμένη, το μοναδικό προσφερόμενο ένδικο μέσο.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Smith v. Paphos Stone C. Estate Ltd κ.ά. (1989) 1 Α.Α.Δ. 499,
In Αργυρού ή Ευαγγέλου (1992) 1 Α.Α.Δ. 727,
Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535,
Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (2012) 1 Α.Α.Δ. 878.
Αίτηση.
Χρ. Θωμά (κα) με Ολ. Λάμπρου (κα), για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Στις 5.11.2014, στα πλαίσια συνεχιζόμενης ακρόασης στην αγωγή 488/2010, Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, υπεβλήθη από πλευράς ενάγοντος, στο στάδιο που παρουσίαζε την υπόθεσή του, αίτημα για αναβολή της ακρόασης. Ένας από τους λόγους αναβολής αφορούσε τον ισχυρισμό του ενάγοντα ότι δεν μπόρεσε εκείνη την ημέρα να έχει μεταφραστή ώστε να ήταν σε θέση, ρωσσόφωνος ων, να παρακολουθήσει τη δικαστική διαδικασία.
Ο ευπαίδευτος Πρόεδρος ενώπιον του οποίου διεξαγόταν η ακρόαση, απέρριψε το αίτημα και στη συνέχεια, κρίνοντας ότι η αγωγή δεν προωθήθηκε, την απέρριψε με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα.
Ακολούθησε η παρούσα μονομερής αίτηση με την οποία ζητείται εκ μέρους του τότε ενάγοντα άδεια να καταχωρίσει αίτηση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari δια του οποίου να ακυρωθεί η εν λόγω απόφαση.
Προβάλλεται η θέση ότι εσφαλμένα και κατά παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης και της αρχής της δίκαιης δίκης το Δικαστήριο δεν επέτρεψε την αναβολή και, ειδικότερα ότι δεν έλαβε υπόψη το «διαδικαστικό κώλυμα» ως εκ της απουσίας μεταφραστή.
Η ευπαίδευτη δικηγόρος του αιτητή, εισηγήθηκε ότι η κατ' ισχυρισμόν παράβαση συνταγματικών δικαιωμάτων παρέχει τη δυνατότητα παρέμβασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου με διάταγμα certiorari. Εισηγήθηκε περαιτέρω ότι δεν παρέχεται η δυνατότητα έφεσης, εφόσον κατά τη Δ.35, κ.3 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών όλες οι εφέσεις «shall be by way of rehearing». Εν προκειμένω, συνέχισε, δεν θα μπορούσε να γίνει επανακρόαση (rehearing) εφόσον δεν είχε προλάβει να γίνει ακρόαση, υπό την έννοια να ακουστούν μάρτυρες και συνεπώς δεν μπορούσε να γίνει έφεση.
Η έγκριση ή η απόρριψη του αιτήματος για την αναβολή ενέπιπτε στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Η άσκηση δε, διακριτικής ευχέρειας δεν υπόκειται σε αναθεωρητικό έλεγχο μέσω προνομιακών διαταγμάτων. Μπορεί να αναθεωρηθεί μόνο στα πλαίσια έφεσης (Smith v. Paphos Stone C. Estate Ltd κ.ά. (1989) 1 Α.Α.Δ. 499, In Re Αργυρού ή Ευαγγέλου (1992) 1 Α.Α.Δ. 727).
Η προαναφερθείσα πρόνοια της Δ.35 κ.3 δεν έχει την έννοια που της αποδόθηκε από την ευπαίδευτη δικηγόρο του αιτητή ο οποίος συνεπώς μπορούσε να ασκήσει έφεση. Τούτου δοθέντος, εάν η έφεση θα αποτελούσε διαζευκτική θεραπεία, θα έπρεπε να είχαν καταδειχθεί εξαιρετικές περιστάσεις που να καθιστούσαν, παρά ταύτα, θεμιτή την προσφυγή σε προνομιακό ένταλμα, στο κατάλοιπο, αυτό της εξουσίας του Δικαστηρίου (Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535, Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (2012) 1 Α.Α.Δ. 878). Εν πάση όμως περιπτώσει, εν προκειμένω η έφεση αποτελούσε, ως άνω, το μοναδικό προσφερόμενο ένδικο μέσο.
Ως εκ των άνω, ο αιτητής απέτυχε να καταδείξει συζητήσιμο ζήτημα ώστε να μπορούσε να δοθεί άδεια για καταχώριση αίτησης Certiorari.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.