|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D791
(2014) 1 ΑΑΔ 2247
17 Οκτωβρίου, 2014
[ΠAΝΑΓΗ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 155.4, 30.3 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3, 9 ΚΑΙ 11 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΕΝΟΙΚΙΟΣΤΑΣΙΩΝ ΝΟΜΟΥΣ 1983-2013 - ΒΑΣΙΚΟ ΝΟΜΟ 23/1983 ΩΣ ΕΧΕΙ ΕΚΤΟΤΕ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ: 1) LA LENIA SHOPS LTD, ΑΠΟ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ, 2) ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ3) ΠΑΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ Ε16/2013 ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ/ΛΑΡΝΑΚΑΣ/ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ, ΤΜΗΜΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩN ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ/ΛΑΡΝΑΚΑΣ/ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ, ΤΜΗΜΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ
ΤΗΝ 31/10/2013 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ
ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ Ε16/2013,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 6/02/2014 ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΤΗΝ 31/10/2013 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ Ε16/2013 ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΑΡΝΑΚΑΣ-ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ, ΤΜΗΜΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ.
ΜΕΤΑΞΥ:
ΠΕΛΑΓΙΤΣΑ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ, ΔΙΑΜΕΣΟΥ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΥ ΚΑΙ/Η ΠΛΕΡΕΞΟΥΣΙΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ, ΤΕΩΣ ΕΞ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ,
Αιτήτριας,
ΚΑΙ
1. LA LENIA SHOPS LTD,
2. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
3. ΠΑΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση 1, 2 & 3.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 48/2014)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― O τρόπος με τον οποίο ασκείται η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και η ορθότητα μιας απόφασης μπορεί να αναθεωρηθεί μόνο στο πλαίσιο έφεσης και όχι με ένταλμα Certiorari ― Oύτε είναι επιτρεπτό να εκδίδεται ένταλμα Certiorari, προκειμένου να υπαγορευθεί στο Δικαστήριο ο τρόπος με τον οποίο θα ασκήσει τη διακριτική του εξουσία ή ως όργανο εποπτείας της διαδικασίας ή της πρακτικής η οποία ακολουθείται από τα κατώτερα Δικαστήρια.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Η παροχή θεραπείας μέσω προνομιακών ενταλμάτων προς έλεγχο της νομιμότητας μιας απόφασης ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία, κατά κανόνα, ασκείται μόνο στις περιπτώσεις όπου δεν παρέχεται άλλο ένδικο μέσο ― Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει να συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, οι οποίες να καθιστούν απολύτως δικαιολογημένη την παρέμβαση.
Οι αιτητές, αιτήθηκαν κατόπιν αδείας του Δικαστηρίου, την έκδοση εντάλματος της φύσεως Certiorari για την ακύρωση των επί μονομερούς αιτήσεως εκδοθέντων από το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Αμμοχώστου προσωρινών διαταγμάτων με τα οποία, μεταξύ άλλων, απαγορεύθηκε στον αιτητή 2 να αποξενωθεί συγκεκριμένης ακίνητης περιουσίας του και σε όλους τους αιτητές από του να υπενοικιάσουν και/ή παραχωρήσουν την κατοχή και/ή τη χρήση των καταστημάτων, αντικείμενο της κυρίως αίτησης, ιδιοκτησίας της καθ' ης η αίτηση στην παρούσα διαδικασία. Επιδιώχθηκε επίσης η ακύρωση ενδιάμεσης απόφασης του ιδίου Δικαστηρίου, ημερομηνίας 6.2.2014.
Όπως προέκυπτε από τα ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου στοιχεία, τα προαναφερόμενα προσωρινά διατάγματα ορίστηκαν επιστρεπτέα στις 14.11.2013. Την ημέρα εκείνη, οι αιτητές εμφανίστηκαν δια του δικηγόρου τους και έφεραν ένσταση. Ακολούθως, στις 4.12.13 καταχώρισαν γραπτή ένσταση, καθώς και τη γραπτή τους απάντηση στην κυρίως αίτηση. Στις 16.1.2014, η ιδιοκτήτρια καταχώρισε δύο αιτήσεις, για παρακοή των προσωρινών διαταγμάτων και για αντεξέταση του ενόρκως δηλούντος στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την ένσταση στα προσωρινά διατάγματα αντίστοιχα, οι οποίες ορίστηκαν για επίδοση στις 6.2.2014. Σύμφωνα πάντα με τους αιτητές, την ημέρα εκείνη, μετά από συζήτηση εκτός πρακτικών, στην παρουσία των δικηγόρων των δύο πλευρών, το Δικαστήριο - πιο συγκεκριμένα η Πρόεδρος του Δικαστηρίου - ανέφερε ότι κακώς εξεδόθηκαν τα προσωρινά διατάγματα ημερομηνίας 31.10.2013, κατά την έκδοση των οποίων η ίδια βρισκόταν στη Λευκωσία και δεν της είχαν αποσταλεί από τη Λάρνακα με το fax τα τεκμήρια που επισυνάπτονται στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει τη σχετική μονομερή αίτηση, με αποτέλεσμα να στηριχθεί, για την έκδοση τους αποκλειστικά και μόνο στην εν λόγω ένορκη δήλωση. Περαιτέρω, αν είχε στα χέρια της ή περιέρχονταν τότε στην αντίληψη της τα εν λόγω τεκμήρια, δεν θα εξέδιδε τα επίδικα διατάγματα.
Η εκτός πρακτικών δήλωση που αποδόθηκε στο Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων από τους αιτητές, προκάλεσε την αντίδραση του δικηγόρου τους, ο οποίος υπέβαλε προφορικό αίτημα, το οποίο καταγράφεται στο τηρηθέν πρακτικό της διαδικασίας ημερομηνίας 6.2.2014, όπως τα προσωρινά διατάγματα ακυρωθούν αμέσως, αίτημα το οποίο δεν έγινε αποδεκτό από το Δικαστήριο για τους λόγους που καταγράφονται στο εν λόγω πρακτικό. Η απόφαση αυτή, είναι επίσης αντικείμενο της υπό κρίση αίτησης.
Οι λόγοι για τους οποίους οι αιτητές επιδίωξαν την έκδοση εντάλματος Certiorari ήταν, σε αδρές γραμμές, ότι το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων έκδηλα ενήργησε καθ' υπέρβαση των εξουσιών του ή και κάτω από νομική πλάνη ή/και νομικό σφάλμα ή/και έκδηλα λανθασμένα ή/και κατά παράβαση των αρχών της δίκαιης δίκης και της φυσικής δικαιοσύνης, όπως φαινόταν στο πρακτικό ημερομηνίας 6.2.2014. Παράλληλα επεσήμαναν ότι το εν λόγω Δικαστήριο δεν αρνήθηκε τη δήλωση του δικηγόρου τους αναφορικά με όσα ειπώθηκαν εκτός πρακτικών.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Όπως προέκυπτε από το τηρηθέν πρακτικό της διαδικασίας, ημερομηνίας 6.2.2014, το Δικαστήριο όρισε τις αιτήσεις για ακρόαση στις 13.3.2014, μεταθέτοντας στην ημερομηνία εκείνη και την αίτηση για τα προσωρινά διατάγματα, για το λόγο, όπως καταγραφόταν, της επικείμενης έναρξης της προαφυπηρετικής άδειας της Προέδρου του Δικαστηρίου, γεγονός που καθιστούσε αδύνατη την εκδίκαση οποιασδήποτε αίτησης εντός του εναπομείναντος χρόνου, αλλά και την έκδοση απόφασης σε οποιαδήποτε από τις αιτήσεις.
2. Αναδυόταν από το εν λόγω πρακτικό, ότι όντως είχε προηγηθεί κάποια συζήτηση, το περιεχόμενο της οποίας όμως ήταν αμφισβητούμενο, αφού η καθ΄ ης η αίτηση ισχυρίστηκε πως το Δικαστήριο ουδέποτε προέβη στις δηλώσεις που του απέδιδαν οι αιτητές.
3. Ούτε αποδέχθηκε το Δικαστήριο ή επιβεβαίωσε με οποιοδήποτε τρόπο τα αποδιδόμενα σε αυτό, εκτός πρακτικών, λεχθέντα.
4. Ως εκ τούτου, εφόσον το υπόβαθρο γεγονότων της υπό κρίση αίτησης για τα όσα λέχθηκαν και δεν καταγράφηκαν στο πρακτικό δεν αποτελούσε κοινό τόπο μεταξύ των διαδίκων, ούτε ήταν αντικειμενικά διαπιστώσιμο, δεν μπορούσε να αποτελέσει βάση για την εξαγωγή οποιωνδήποτε ασφαλών συμπερασμάτων από το Ανώτατο Δικαστήριο.
5. Το όλο θέμα φαίνεται να αναγόταν πλέον στον τρόπο που το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων χειρίστηκε την ενώπιον του διαδικασία κατά την 6.2.2014 και πιο συγκεκριμένα το αίτημα του ευπαίδευτου συνηγόρου των αιτητών όπως ακυρώνονταν αμέσως τα προσωρινά διατάγματα.
6. Ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, το Δικαστήριο, για τους λόγους που εξήγησε και παρατίθενται πιο πάνω, έκρινε ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα να επιληφθεί αμέσως του αιτήματος και πως η διαδικασία αυτή θα έπρεπε να διεξαχθεί σε άλλη ημερομηνία, ήτοι την 13.3.2014, και ενώπιον άλλου Δικαστή, ενώ σημείωσε παράλληλα ότι αν οι διάδικοι επιθυμούσαν να ορισθεί η υπόθεση συντομότερα θα έπρεπε να υποβάλουν σχετική αίτηση ώστε να αχθεί ενωρίτερα ενώπιον του άλλου Δικαστή.
7. Τίποτε μεμπτό δεν υπήρχε στο υπό αναφορά πρακτικό. Δεν αποκαλυπτόνταν οποιοδήποτε νομικό σφάλμα που να διάβρωνε τις προσβαλλόμενες αποφάσεις του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων και να καθιστούσε παραδεκτή την επίκληση της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου κάτω από το Άρθρο 155.4 του Συντάγματος.
8. Ούτε ήταν τέτοια η παρούσα υπόθεση που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υπήρχε έκδηλη πλάνη νόμου ή νομικό σφάλμα προφανές στην όψη του πρακτικού, ενώ ο χειρισμός του όλου θέματος από το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων, φαίνεται να κινήθηκε μέσα στα όρια της δικαιοδοσίας του.
9. Η ορθότητα του χειρισμού στον οποίο προέβη το Δικαστήριο δεν θα κρινόταν στο πλαίσιο της παρούσας δικαιοδοσίας. Όπως έχει επανειλημμένα διακηρυχθεί, ο τρόπος με τον οποίο ασκείται η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και η ορθότητα μιας απόφασης μπορεί να αναθεωρηθεί μόνο στα πλαίσια έφεσης και όχι με ένταλμα Certiorari.
10. Η δε παροχή θεραπείας μέσω προνομιακών ενταλμάτων προς έλεγχο της νομιμότητας μιας απόφασης ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία, κατά κανόνα, ασκείται μόνο στις περιπτώσεις όπου δεν παρέχεται άλλο ένδικο μέσο. Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις, το Ανώτατο Δικαστήριο σπάνια παρεμβαίνει, εκτός εάν διαπιστωθεί ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις.
11. Oι αιτητές είχαν ήδη καταχωρίσει ένσταση στην αίτηση της ιδιοκτήτριας για προσωρινά διατάγματα, με την οποία ήγειραν πολυάριθμους λόγους ένστασης προκειμένου να εξετάζονταν στο πλαίσιο αναθεώρησης των προσωρινών διαταγμάτων.
12. Στο πλαίσιο εκείνης της αίτησης, το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων, ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, θα ήταν σε θέση να αποφασίσει περί της οριστικοποίησης ή μη των προσωρινών διαταγμάτων.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Smith v. Paphos Stone C. Estates Ltd a.o. (1989) 1(E) A.A.Δ.499,
In Re Πογιατζή (Αρ. 1) (1995)1 Α.Α.Δ. 574,
Re Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 A.A.Δ. 116,
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442.
Αίτηση.
Γ. Κουκούνης, για τους Αιτητές.
Φ. Νικολάου (κα), για την Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Οι αιτητές, κατόπιν αδείας του παρόντος Δικαστηρίου, με την παρούσα αίτηση τους ζητούν την έκδοση εντάλματος certiorari για την ακύρωση των επί μονομερούς αιτήσεως εκδοθέντων από το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Αμμοχώστου προσωρινών διαταγμάτων ημερομηνίας 31.10.2013 στην Αίτηση Αρ.: Ε16/2013 (στο εξής «η κυρίως αίτηση»), με τα οποία, μεταξύ άλλων, απαγορεύθηκε στον αιτητή 2 να αποξενωθεί συγκεκριμένης ακίνητης περιουσίας του και σε όλους τους αιτητές από του να υπενοικιάσουν και/ή παραχωρήσουν την κατοχή και/ή τη χρήση των καταστημάτων, αντικείμενο της κυρίως αίτησης, ιδιοκτησίας της καθ' ης η αίτηση στην παρούσα διαδικασία (στο εξής «η ιδιοκτήτρια»). Επιδιώκεται επίσης η ακύρωση ενδιάμεσης απόφασης του ιδίου Δικαστηρίου, ημερομηνίας 6.2.2014.
Όπως προκύπτει από το ενώπιον μου υλικό, τα προαναφερόμενα προσωρινά διατάγματα ορίστηκαν επιστρεπτέα στις 14.11.2013. Την ημέρα εκείνη, οι αιτητές εμφανίστηκαν δια του δικηγόρου τους και έφεραν ένσταση. Ακολούθως, στις 4.12.13 καταχώρισαν γραπτή ένσταση, καθώς και τη γραπτή τους απάντηση στην κυρίως αίτηση. Στις 16.1.2014, η ιδιοκτήτρια καταχώρισε δύο αιτήσεις, για παρακοή των προσωρινών διαταγμάτων και για αντεξέταση του ενόρκως δηλούντος στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την ένσταση στα προσωρινά διατάγματα αντίστοιχα, οι οποίες ορίστηκαν για επίδοση στις 6.2.2014. Σύμφωνα πάντα με τους αιτητές, την ημέρα εκείνη, μετά από συζήτηση εκτός πρακτικών, στην παρουσία των δικηγόρων των δύο πλευρών, το Δικαστήριο - πιο συγκεκριμένα η Πρόεδρος του Δικαστηρίου - ανέφερε ότι κακώς εξεδόθηκαν τα προσωρινά διατάγματα ημερομηνίας 31.10.2013, κατά την έκδοση των οποίων η ίδια βρισκόταν στη Λευκωσία και δεν της είχαν αποσταλεί από τη Λάρνακα με το fax τα τεκμήρια που επισυνάπτονται στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει τη σχετική μονομερή αίτηση, με αποτέλεσμα να στηριχθεί, για την έκδοση τους αποκλειστικά και μόνο στην εν λόγω ένορκη δήλωση. Περαιτέρω, αν είχε στα χέρια της ή περιέρχονταν τότε στην αντίληψη της τα εν λόγω τεκμήρια, δεν θα εξέδιδε τα επίδικα διατάγματα.
Η εκτός πρακτικών δήλωση που αποδίδεται στο Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων από τους αιτητές προκάλεσε την αντίδραση του δικηγόρου τους, ο οποίος υπέβαλε προφορικό αίτημα, το οποίο καταγράφεται στο τηρηθέν πρακτικό της διαδικασίας ημερομηνίας 6.2.2014, όπως τα προσωρινά διατάγματα ακυρωθούν αμέσως, αίτημα το οποίο δεν έγινε αποδεκτό από το Δικαστήριο για τους λόγους που καταγράφονται στο εν λόγω πρακτικό. Η απόφαση αυτή, όπως έχει ήδη σημειωθεί πιο πάνω, είναι επίσης αντικείμενο της υπό κρίση αίτησης.
Οι λόγοι για τους οποίους οι αιτητές επιδιώκουν την έκδοση εντάλματος certiorari είναι, σε αδρές γραμμές, ότι το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων έκδηλα ενήργησε καθ' υπέρβαση των εξουσιών του ή και κάτω από νομική πλάνη ή/και νομικό σφάλμα ή/και έκδηλα λανθασμένα ή/και κατά παράβαση των αρχών της δίκαιης δίκης και της φυσικής δικαιοσύνης, όπως φαίνεται στο πρακτικό ημερομηνίας 6.2.2014. Παράλληλα επισημαίνουν ότι το εν λόγω Δικαστήριο δεν αρνήθηκε τη δήλωση του δικηγόρου τους αναφορικά με όσα ειπώθηκαν εκτός πρακτικών.
Ενιστάμενη στην παρούσα αίτηση, η καθ' ης η αίτηση ιδιοκτήτρια προβάλλει αριθμό λόγων γιατί, κατά την άποψή της, η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει. Βασική της θέση είναι ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος που να δικαιολογεί την παραχώρηση της αιτούμενης θεραπείας. Ειδικότερα για το πρακτικό ημερομηνίας 6.2.2014 του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων, προβάλλεται ότι δεν αποκαλύπτει οποιαδήποτε παρανομία ή λάθος που να επιτρέπει την επέμβαση του παρόντος Δικαστηρίου. Στην υποστηρικτική ένορκη δήλωση της θυγατέρας και πληρεξούσιας αντιπροσώπου της ιδιοκτήτριας, υποστηρίζεται συναφώς πως οι ισχυρισμοί των αιτητών, με αναφορά στο στάδιο έκδοσης των προσωρινών διαταγμάτων, και οι δηλώσεις που αποδίδονται από τους αιτητές στο Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων περί μη έκδοσης των επίδικων διαταγμάτων, αν είχε ενώπιον του όλα τα τεκμήρια, είναι αυθαίρετοι και υποκινούμενοι από εσφαλμένη εντύπωση του δικηγόρου των αιτητών, ενώ δεν υποστηρίζονται από τα αληθινά γεγονότα της υπόθεσης.
Εδώ θεωρώ σκόπιμο, ώστε να γίνουν καλύτερα κατανοητά τα όσα θα συζητηθούν στη συνέχεια, να παραθέσω αυτούσιο το πρακτικό ημερομηνίας 6.2.2014, στο βαθμό που ενδιαφέρει για τους σκοπούς της παρούσας απόφασης:
«............................................................................................................
κ. Γ. Κουκούνης:
Η δική μας η πλευρά, των Καθ΄ ων η Αίτηση, από την αρχή έχει εκφράσει έντονα τη θέση της, ότι, ενίσταται στα εκδοθέντα προσωρινά διατάγματα, και ότι, εσφαλμένα ή παραπλανητικά έχουν εκδοθεί, ή αδικαιολόγητα. Το Σεβαστό Δικαστήριο μόλις προ ολίγου ανέφερε ότι δεν είχε υπόψη του τα τεκμήρια και θεώρησε ότι δεν υπήρχαν αυτά και στη βάση της ενόρκου δηλώσεως εξέδωσε το προσωρινό διάταγμα ή προσωρινά διατάγματα.
Διαφορετικά, αν είχε υπόψη του το Δικαστήριο, τα τεκμήρια, δεν θα εξέδιδε τα διατάγματα.
Θεωρούμε πλέον, ότι, είναι δίκαιο, να ακυρωθούν άμεσα, τα διατάγματα, και καλώ το Δικαστήριο σας να τα ακυρώσει, διότι, είναι άδικο προς τη δική μας πλευρά, όταν το ίδιο το Δικαστήριο πείσθηκε και ανέφερε στους διαδίκους ότι δεν θα εξέδιδε αυτά τα διατάγματα, και ότι παραπλανήθηκε ...
Είναι οι περιστάσεις τέτοιες, που επιβάλλεται, όπως, αυτά, τα διατάγματα που επηρεάζουν τους πελάτες μου, ακυρωθούν πάραυτα και αυτό είναι το αίτημα μου προς το Δικαστήριο.
κα Νικολάου:
Δεν έχω αντιληφθεί να έχει τοποθετηθεί το Δικαστήριο στις Οδηγίες που έδωσε.
Βεβαίως, υπάρχει αντίδραση, στους ισχυρισμούς του συναδέλφου, σε ότι αφορά την παραπλάνηση του Δικαστηρίου, και θα πρέπει να ακουστεί η υπόθεση, και πέραν τούτου, οι πελάτες, όσον αφορά το ερώτημα που τίθεται κατά πόσο οι πελάτες είναι παρόντες, σε ότι αφορά το αίτημα για παρακοή διαταγμάτων, θα μπορούσαν να τοποθετηθούν και οι ίδιοι, και υπάρχει τέτοιος ισχυρισμός, σοβαρός, γεγονότων. Δεν ξέρω κατά πόσο έχουν φωναχθεί.
Δικαστήριο:
Δεν έχει φωναχθεί κανένας.
Το Δικαστήριο στα πλαίσια εκτός πρακτικών, προσπάθειας του, για διευθέτηση αυτής της υπόθεσης, είχε αναφέρει κάποια πράγματα, τα οποία, λυπούμαι να παρατηρήσω, ο κ. Κουκούνης, εκμεταλλεύτηκε, προσπαθώντας να πείσει και πιέσει το Δικαστήριο, να έχει ακούσει οποιαδήποτε επιχειρήματα, είτε αυτά είναι από την πλευρά των Αιτητών είτε από την πλευρά των Καθ΄ ων η Αίτηση. Σήμερα, το Δικαστήριο, δεν έχει ενώπιν του προς εκδίκαση, για οποιοδήποτε σκοπό, είτε την Αίτηση για Συντηρητικό Διάταγμα είτε την Αίτηση για προσκόμιση συμπληρωματικής μαρτυρίας, παρά μόνο, τις δύο Αιτήσεις, Θέματα 1 και 2, πιο πάνω. Αυτό, το αίτημα του κου Κουκούνη και, ο παραμερισμός ή όχι, του εκδοθέντος διατάγματος, θα πρέπει να λάβει χώρα, αφού προηγουμένως, το Δικαστήριο θα έχει ακούσει ισχυρισμούς και επιχειρήματα και, όχι στη βάση τγων όσων έχουν αναφερθεί στα πλαίσια μιας προσπάθειας εξώδικης διευθέτησης αυτής της υπόθεσης. Λυπούμαι για τον τρόπο χειρισμού της υπόθεσης ως προς το συγκεκριμένο σημείο. Ακόμα και εάν το Δικαστήριο έχει, αναφέρει οτιδήποτε στα πιο πάνω πλαίσια, της προσπάθειας διευθέτησης, δεν παύει, από του να υφίσταται η υποχρέωση του Δικαστηρίου να ακούσει επιχειρήματα, προτού αποφασίσει το θέμα, και τούτο, είτε καλώς είτε κακώς έχει εκδώσει τα σχετικά διατάγματα.
Εν πάση περιπτώσει η προαφυπηρετική μου άδεια αρχίζει 21.2.2014 και, δεν μπορώ ελλείψει χρόνου, προς τούτο, ούτε να ακούσω ούτε και να εκδώσω μέχρι τότε οποιαδήποτε απόφαση. Η υπόθεση θα πρέπει δυστυχώς να εκδικαστεί από άλλο Δικαστή. ......»
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών, στη γραπτή του αγόρευση, υποστηρίζει ότι λανθασμένα έκρινε το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων ότι δεν μπορούσε να επιληφθεί του αιτήματος για ακύρωση των προσωρινών διαταγμάτων γιατί έπρεπε να ακούσει επιπλέον επιχειρήματα και ισχυρισμούς, αφού το ίδιο το Δικαστήριο έφερε εις γνώση των διαδίκων το παράτυπο της έκδοσης των εν λόγω διαταγμάτων και το γεγονός ότι δεν θα τα εξέδιδε εάν είχε στην κατοχή του τα τεκμήρια.
Από την άλλη πλευρά, η ευπαίδευτη συνήγορος της καθ΄ ης η αίτηση υποστηρίζει ότι το Δικαστήριο απέρριψε τα όσα πρόβαλε ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών, όπως διαφαίνεται από το ίδιο το πρακτικό, ενώ προγραμμάτισε την αίτηση για τα προσωρινά διατάγματα, καθώς και τις άλλες ενδιάμεσες αιτήσεις που εκκρεμούσαν ενώπιον του, ως είχε δικαίωμα και εξουσία να πράξει, καθοδηγούμενο από τις δυνατότητες που του παρείχε το ημερολόγιο του, ενόψει της επερχόμενης αφυπηρέτησης της Προέδρου του Δικαστηρίου.
Όπως προκύπτει από το τηρηθέν πρακτικό της διαδικασίας, ημερομηνίας 6.2.2014, εκείνη την ημέρα ήταν ορισμένες ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων δύο αιτήσεις της ιδιοκτήτριας, ημερομηνίας 16.1.2014, για αντεξέταση μάρτυρα και παρακοή διατάγματος αντίστοιχα. Στις αιτήσεις αυτές έφερε ένσταση ο συνήγορος των αιτητών, ζητώντας παράλληλα από το Δικαστήριο χρόνο για την καταχώριση γραπτής ένστασης και όπως οριστούν για ακρόαση την ίδια ημερομηνία που ήταν ορισμένη η αίτηση για τα προσωρινά διατάγματα, ήτοι στις 13.2.2014. Ωστόσο, το Δικαστήριο όρισε τις αιτήσεις για ακρόαση στις 13.3.2014, μεταθέτοντας στην ημερομηνία εκείνη και την αίτηση για τα προσωρινά διατάγματα, για το λόγο, όπως καταγράφεται στο υπό αναφορά πρακτικό, της επικείμενης έναρξης της προαφυπηρετικής άδειας της Προέδρου του Δικαστηρίου, γεγονός που καθιστούσε αδύνατη την εκδίκαση οποιασδήποτε αίτησης εντός του εναπομείναντος χρόνου, αλλά και την έκδοση απόφασης σε οποιαδήποτε από τις αιτήσεις.
Αναδύεται από το εν λόγω πρακτικό ότι όντως είχε προηγηθεί κάποια συζήτηση, το περιεχόμενο της οποίας όμως είναι αμφισβητούμενο, αφού η καθ΄ ης η αίτηση ισχυρίζεται πως το Δικαστήριο ουδέποτε προέβη στις δηλώσεις που του αποδίδουν οι αιτητές. Ούτε αποδέχθηκε το Δικαστήριο ή επιβεβαίωσε με οποιοδήποτε τρόπο τα αποδιδόμενα σε αυτό εκτός πρακτικών λεχθέντα. Ως εκ τούτου, εφόσον το υπόβαθρο γεγονότων της υπό κρίση αίτησης για τα όσα λέχθηκαν και δεν καταγράφηκαν στο πρακτικό δεν αποτελεί κοινό τόπο μεταξύ των διαδίκων, ούτε είναι αντικειμενικά διαπιστώσιμο, κρίνω ότι δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για την εξαγωγή οποιωνδήποτε ασφαλών συμπερασμάτων από το παρόν Δικαστήριο. Ό,τι απομένει λοιπόν είναι να εξετασθεί η αίτηση με αναφορά στο ίδιο το πρακτικό αφού το όλο θέμα φαίνεται να ανάγεται πλέον στον τρόπο που το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων χειρίστηκε την ενώπιον του διαδικασία κατά την 6.2.2014 και πιο συγκεκριμένα το αίτημα του ευπαίδευτου συνηγόρου των αιτητών όπως ακυρώνονταν αμέσως τα προσωρινά διατάγματα.
Ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, το Δικαστήριο, για τους λόγους που εξήγησε και παρατίθενται πιο πάνω, έκρινε ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα να επιληφθεί αμέσως του αιτήματος και πως η διαδικασία αυτή θα έπρεπε να διεξαχθεί σε άλλη ημερομηνία, ήτοι την 13.3.2014, και ενώπιον άλλου Δικαστή, ενώ σημείωσε παράλληλα ότι αν οι διάδικοι επιθυμούσαν να ορισθεί η υπόθεση συντομότερα θα έπρεπε να υποβάλουν σχετική αίτηση ώστε να αχθεί ενωρίτερα ενώπιον του άλλου Δικαστή. Τίποτε μεμπτό δεν υπάρχει στο υπό αναφορά πρακτικό. Δεν αποκαλύπτεται οποιοδήποτε νομικό σφάλμα που να διαβρώνει τις προσβαλλόμενες αποφάσεις του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων και να καθιστά παραδεκτή την επίκληση της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου κάτω από το Άρθρο 155.4 του Συντάγματος. Ούτε είναι τέτοια η παρούσα υπόθεση που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υπάρχει έκδηλη πλάνη νόμου ή νομικό σφάλμα προφανές στην όψη του πρακτικού (error of law apparent on the face of the record), ενώ ο χειρισμός του όλου θέματος από το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων, φαίνεται να κινήθηκε μέσα στα όρια της δικαιοδοσίας του.
Η ορθότητα του χειρισμού στον οποίο προέβη το Δικαστήριο δεν θα κριθεί εδώ. Όπως έχει επανειλημμένα διακηρυχθεί, ο τρόπος με τον οποίο ασκείται η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και η ορθότητα μιας απόφασης μπορεί να αναθεωρηθεί μόνο στα πλαίσια έφεσης και όχι με ένταλμα Certiorari (Smith v. Paphos Stone C. Estates Ltd a.o. (1989) 1(E) A.A.Δ.499 και In Re Πογιατζή (Αρ. 1) (1995)1 Α.Α.Δ. 574). Oύτε είναι επιτρεπτό να εκδίδεται ένταλμα Certiorari, προκειμένου να υπαγορευθεί στο Δικαστήριο ο τρόπος με τον οποίο να ασκήσει τη διακριτική του εξουσία (Re Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 A.A.Δ. 116), ή ως όργανο εποπτείας της διαδικασίας ή της πρακτικής η οποία ακολουθείται από τα κατώτερα δικαστήρια (Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442).
Η δε παροχή θεραπείας μέσω προνομιακών ενταλμάτων προς έλεγχο της νομιμότητας μιας απόφασης ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία, κατά κανόνα, ασκείται μόνο στις περιπτώσεις όπου δεν παρέχεται άλλο ένδικο μέσο. Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις, το Ανώτατο Δικαστήριο σπάνια παρεμβαίνει, εκτός εάν διαπιστωθεί ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, οι οποίες καθιστούν απολύτως δικαιολογημένη την παρέμβαση.
Σημειωτέον ότι οι εδώ αιτητές έχουν ήδη καταχωρίσει ένσταση στην αίτηση της ιδιοκτήτριας για προσωρινά διατάγματα, με την οποία εγείρουν πολυάριθμους λόγους ένστασης προκειμένου να εξεταστούν στα πλαίσια αναθεώρησης των προσωρινών διαταγμάτων. Στα πλαίσια εκείνης της αίτησης, το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων, ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, θα είναι σε θέση να αποφασίσει περί της οριστικοποίησης ή μη των προσωρινών διαταγμάτων.
Για τους πιο πάνω λόγους, κρίνω ότι η αίτηση δεν μπορεί να έχει επιτυχή κατάληξη.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της καθ' ης η αίτηση και σε βάρος των αιτητών, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.