|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:A708
(2014) 1 ΑΑΔ 2080
24 Σεπτεμβρίου, 2014
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
1. ΛΟΪΖΟΣ ΧΑΡΑΚΗΣ,
2. ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΛΟΤΥΧΟΥ,
3. ANIL YENDLURI,
4. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ,
5. HANNAH EL FAKIR,
6. ISSAM AL-FAKIR,
7. DENNIS BALLARD,
8. ANDRI BALLARD,
9. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Χ"ΣΩΤΗΡΙΟΥ,
10. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ,
11. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,
12. ΛΑΡΙΣΣΑ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,
13. ΞΕΝΗΣ ΚΡΑΣΟΥ,
14. ΑΝΤΡΕΑΣ ΓΑΛΩΝΙΤΗΣ,
15. CHRIS WALKER,
16. ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΟΥΤΡΟΥΚΙΔΗΣ,
Εφεσείοντες,
v.
1. ΚΩΣΤΑ ΛΟΥΚΑ,
2. ΑΧΙΛΛΕΑ ΙΩΑΝΝΟΥ (ΑΛΛΩΣ ΛΟΥΗ ΡΑΣΤΑ),
3. ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
4. ΔΗΜΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
5. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
6. ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΛΕΜΕΣΟΥ,
7. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
8. ΑΕΛ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΛΤΔ,
9. ΣΥΦΑΕΛ (ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ),
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. E122/2013)
Έφεση ― Αίτηση επαναφοράς έφεσης ― Ο διάδικος δεν μπορεί, κατά κανόνα, να προβάλλει το λάθος, αμέλεια ή παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει την παράταση προθεσμιών ή την αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών ― Μόνο όπου λόγοι πέραν της θελήσεως του διαδίκου εμποδίζουν την άσκηση του δικαιώματος αυτού, εγείρεται θέμα επαναφοράς της έφεσης.
Έφεση ― Προδικασία ― Παράλειψη εμφάνισης του εφεσείοντος κατά την προδικασία ― Συνεπάγεται την απόρριψη της έφεσης, εκτός αν το Εφετείο κρίνει ότι το συμφέρον της δικαιοσύνης επιτρέπει την αναβολή της προδικασίας σε μελλοντική ημερομηνία ― Κανονισμός 11 ( β) ― Οι περί Εφέσεων Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 1996.
Οι αιτητές αιτήθηκαν την έκδοση διατάγματος του Δικαστηρίου για επαναφορά έφεσης που είχαν προωθήσει με αρ. Ε122/2013, η οποία ήταν ορισμένη στις 20.2.2014, ECLI:CY:AD:2014:A708 για προδικασία και απορρίφθηκε λόγω μη εμφάνισης των δικηγόρων των εφεσειόντων/αιτητών.
Η αίτηση συνοδεύτηκε από ένορκη δήλωση της δικηγόρου, η οποία εργάζεται στο δικηγορικό γραφείο των αιτητών/ εφεσειόντων.
Σε αυτή αναφερόταν ότι στις 10.2.2014 η δικηγόρος είχε οδηγίες να εμφανιστεί στο Δικαστήριο για την έφεση Ε200/2013 η οποία είναι συναφής με την έφεση Ε122/2013 και λόγω λανθασμένης καταγραφής του αριθμού της έφεσης στο ημερολόγιό της που είχε ως αποτέλεσμα να μην την εντοπίσει στο πινάκιο των εφέσεων, ναι μεν εμφανίστηκε στο Δικαστήριο κατά την ημερομηνία της προδικασίας της έφεσης, αλλά, λόγω του λάθους, δεν εμφανίστηκε ενώπιον του Εφετείου, το οποίο επιλαμβανόταν της έφεσης Ε122/2013.
Στην παρούσα διαδικασία καταχώρησαν ένσταση οι εφεσίβλητοι 1, 2, 8 και 9.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το ζήτημα διέπεται από τους περί Εφέσεων Διαδικαστικούς Κανονισμούς του 1996 και συγκεκριμένα τον Κανονισμό 11(β).
2. Κατόπιν εξέτασης των όσων προβλήθηκαν με την αίτηση και συμφώνως των νομολογημένων αρχών, δεν δικαιολογείτο,στην προκείμενη περίπτωση, η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Εφετείου υπέρ των αιτητών.
3. Δεν παραγνωριζόταν ότι η αίτηση επαναφοράς καταχωρήθηκε μια μόνο ημέρα μετά την απόρριψη της έφεσης, στο στάδιο της προδικασίας, λόγω μη εμφάνισης των εφεσειόντων και του δικηγόρου τους.
4. Όμως το μόνο ζήτημα το οποίο επικαλέστηκαν οι αιτητές για επαναφορά της έφεσης ήταν εκείνο της παραδρομής, δηλαδή λάθους ή αμέλειας.
5. Τέτοιο λάθος του διαδίκου ή του δικηγόρου του, σύμφωνα με τη νομολογία, γενικά, δεν δίδει δικαίωμα επαναφοράς.
6. Δεν προβλήθηκε οποιοσδήποτε άλλος λόγος εκτός από το καλόπιστο λάθος της δικηγόρου των εφεσειόντων.
7. Η απόφαση, η οποία εφεσιβλήθηκε με την πολιτική έφεση Ε122/2013, δεν είναι απόφαση επί της ουσίας της αγωγής, αλλά είναι απόφαση σε ενδιάμεση αίτηση για παρεμπίπτον διάταγμα. Επομένως τα δικαιώματα των εφεσειόντων - αιτητών αναφορικά με την ουσία της αγωγής τους, δεν επηρεάζονται από την απόρριψη της έφεσης τους για παρεμπίπτον διάταγμα.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Βαρδιάνος ν. Richards (1998) 1 Α.Α.Δ. 698,
Cyprus Import Corp. Ltd v. Σενέκης (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 1108.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Εφραίμ, Α.Ε.Δ.??), (Αίτηση Αρ. 2314/12), ημερομηνίας 26/4/2012.
Λ. Λουκαΐδης, για τους Εφεσείοντες-Αιτητές.
Α. Χαραλάμπους και για Ρ. Ιάσωνος, για τους Εφεσίβλητους - Καθ' ων η Αίτηση 1, 2 και 9.
Καμιά εμφάνιση, για τους Εφεσίβλητους - Καθ' ων η αίτηση 3 και 4.
Ε. Φλωρέντζου, για τους Εφεσίβλητους - Καθ' ων η αίτηση 5, 6 και 7.
Α. Χατζηχαραλάμπους για Α. Σοφοκλέους, για τους Εφεσίβλητους - Καθ' ων η αίτηση 8.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Νικολάτο, Π.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Με την υπό εξέταση αίτηση ζητείται διάταγμα του Δικαστηρίου για επαναφορά της έφεσης των αιτητών με αρ. Ε122/2013, η οποία ήταν ορισμένη στις 20.2.2014, ECLI:CY:AD:2014:A708 για προδικασία και απορρίφθηκε λόγω μη εμφάνισης των δικηγόρων των εφεσειόντων - αιτητών. Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση της κας Λ. Πατσαλίδου, δικηγόρου, η οποία εργάζεται στο δικηγορικό γραφείο των κ. Λ. Γ. Λουκαΐδη & Σία. Στην ένορκη δήλωση της η κα Πατσαλίδου αναφέρει ότι στις 10.2.2014 είχε οδηγίες να εμφανιστεί στο Δικαστήριο για την έφεση Ε200/2013 η οποία είναι συναφής με την έφεση Ε122/2013. Το λάθος οφειλόταν σε λανθασμένη καταγραφή στο ημερολόγιό της. Όταν στις 10.2.2014 η κα Πατσαλίδου δεν εντόπισε στο πινάκιο των εφέσεων την Ε200/2013, δεν προχώρησε να εξετάσει κατά πόσο ήταν ορισμένη εκείνη την ημέρα και η Ε122/2013 και ως εκ τούτου δεν εμφανίστηκε ενώπιον του εκδικάζοντος Εφετείου. Το Εφετείο εκείνη την ημέρα απέρριψε την έφεση, στο στάδιο της προδικασίας, λόγω μη εμφάνισης των δικηγόρων των εφεσειόντων ή των ιδίων των εφεσειόντων.
Στην παρούσα διαδικασία καταχώρησαν ένσταση οι εφεσίβλητοι 1, 2, 8 και 9 και δεν καταχώρησαν ένσταση οι εφεσίβλητοι 3, 4, 5, 6 και 7. Αναφορικά με τους εφεσίβλητους 8, το πρωτόδικο Δικαστήριο διέταξε τη διαγραφή της απαίτησης εναντίον τους, όμως, εναντίον εκείνης της απόφασης εκκρεμεί έφεση.
Το ζήτημα διέπεται από τους περί Εφέσεων Διαδικαστικούς Κανονισμούς του 1996 και συγκεκριμένα τον Κανονισμό 11. Στον Κανονισμό 11(β) προνοείται ότι:
«Παράλειψη εμφάνισης του εφεσείοντος κατά την προδικασία, συνεπάγεται την απόρριψη της έφεσης, εκτός αν το Εφετείο κρίνει ότι το συμφέρον της δικαιοσύνης επιβάλλει την αναβολή της προδικασίας σε μελλοντική ημερομηνία.»
Ο Κανονισμός 11(δ) προνοεί ότι:
«Εφεση ή αντέφεση, η οποία απορρίπτεται λόγω παράλειψης διαδίκου να εμφανιστεί κατά την προδικασία, βάσει του (α), (β) ή (γ) ανωτέρω μπορεί να επαναφερθεί μετά από αίτηση διά κλήσεως, εάν το Δικαστήριο το κρίνει πρέπον.»
Επομένως το ζήτημα επαφίεται αποκλειστικά στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία, όπως είναι θεμελιωμένο, θα πρέπει να ασκείται πάντοτε δικαστικά και με γνώμονα το συμφέρον της ορθής απονομής της δικαιοσύνης.
Πριν αναφερθούμε στις αρχές της νομολογίας, με βάση τις οποίες ασκείται η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου σύμφωνα με τον Κανονισμό 11(δ), θεωρούμε ορθό να υπογραμμίσουμε ότι η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου υπάρχει, είτε ο καθ' ου η αίτηση καταχωρήσει ένσταση, είτε δηλώσει τη μη ύπαρξη ενστάσεως εκ μέρους του. Η επαναφορά μιας απορριφθείσας έφεσης είναι ζήτημα που αφορά το ίδιο το Δικαστήριο, εφόσον είναι επιθυμητό να υπάρχει τελεσιδικία στη διεκπεραίωση των υποθέσεων, εκτός αν το συμφέρον της δικαιοσύνης επιβάλλει διαφορετικά.
Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφορικά με τον τρόπο άσκησης της διακριτικής του ευχέρειας, δυνάμει του προαναφερόμενου Κανονισμού 11(δ), είναι καθοδηγητική και σαφής. Το Δικαστήριο θα πρέπει να διασφαλίσει στους διαδίκους την κατοχύρωση του δικαιώματος της δίκαιης δίκης το οποίο προνοείται στο Άρθρο 30 του Συντάγματος και με το οποίο διασφαλίζεται, μεταξύ άλλων, η ευκαιρία στους διαδίκους να προβάλουν τους ισχυρισμούς τους ενώπιον του Δικαστηρίου.
Στην υπόθεση Βαρδιάνος ν. Richards (1998) 1 Α.Α.Δ. 698 τονίστηκε ότι:
«Ο διάδικος δεν μπορεί, κατά κανόνα, να προβάλλει το λάθος, αμέλεια ή παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει την παράταση προθεσμιών ή την αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών. Θα αποτελούσε ένα εύσχημο τρόπο υπερφαλάγγισης των δικονομικών διατάξεων. Από τη συμμόρφωση προς τα χρονοδιαγράμματα αυτά εξαρτάται η απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης και συνακόλουθα το κύρος της.»
Στην υπόθεση Cyprus Import Corp. Ltd v. Σενέκης (1998) 1(Β) Α.Α.Δ. 1108 τονίστηκε ότι:
«Μόνο όπου λόγοι πέραν της θελήσεως του διαδίκου εμποδίζουν την άσκηση του δικαιώματος αυτού, εγείρεται θέμα επαναφοράς της έφεσης, γιατί, σ' εκείνη την περίπτωση, τεκμαίρεται ότι ο διάδικος στερήθηκε της ευκαιρίας να παρουσιάσει την υπόθεση του. Αυτό δεν συμβαίνει εκεί όπου η μη άσκηση του δικαιώματος οφείλεται σε αδιαφορία, αμέλεια ή σφάλμα του.»
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν δικαιολογείται, στην προκείμενη περίπτωση, η άσκηση της διακριτικής μας ευχέρειας υπέρ των αιτητών. Δεν παραγνωρίζουμε βέβαια ότι η αίτηση επαναφοράς καταχωρήθηκε μια μόνο ημέρα μετά την απόρριψη της έφεσης, στο στάδιο της προδικασίας, λόγω μη εμφάνισης των εφεσειόντων και του δικηγόρου τους. Όμως το μόνο ζήτημα το οποίο επικαλούνται οι αιτητές για επαναφορά της έφεσης είναι αυτό της παραδρομής, δηλαδή λάθους ή αμέλειας. Τέτοιο λάθος του διαδίκου ή του δικηγόρου του, σύμφωνα με τη νομολογία μας, γενικά, δεν δίδει δικαίωμα επαναφοράς. Δεν προβλήθηκε οποιοσδήποτε άλλος λόγος εκτός από το καλόπιστο λάθος της δικηγόρου των εφεσειόντων, η οποία εμφανίστηκε στο Δικαστήριο κατά την ημερομηνία της προδικασίας της έφεσης, αλλά, λόγω του λάθους στο ημερολόγιο της, δεν εμφανίστηκε ενώπιον του Εφετείου, το οποίο επιλαμβανόταν της έφεσης Ε122/2013.
Δεν μας διαφεύγει ακόμα ότι η απόφαση, η οποία εφεσιβλήθηκε με την πολιτική έφεση Ε122/2013, δεν είναι απόφαση επί της ουσίας της αγωγής, αλλά είναι απόφαση σε ενδιάμεση αίτηση για παρεμπίπτον διάταγμα. Επομένως τα δικαιώματα των εφεσειόντων - αιτητών αναφορικά με την ουσία της αγωγής τους δεν επηρεάζονται από την απόρριψη της έφεσης τους για παρεμπίπτον διάταγμα.
Για τους λόγους που προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε θεωρούμε ορθό και δίκαιο να απορρίψουμε την αίτηση.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση - εφεσιβλήτων 1, 2, 8 και 9 και εις βάρος των αιτητών - εφεσειόντων, να υπολογισθούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και να υποβληθούν για έγκριση από το Δικαστήριο. Καμιά άλλη διαταγή για έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.