ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Απόκρυψη Αναφορών (Noteup off) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:



ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

ECLI:CY:AD:2014:A162

(2014) 1 ΑΑΔ 512

5 Μαρτίου, 2014

 

[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π., ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,

ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ/στές]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ

ΤΑ ΑΡΘΡA 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

(ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ FILGATE CREDIT

ENTERPRISES LIMITED ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI

ΚΑΙ/Ή PROHIBITION,

 

Εφεσείουσας-Αιτήτριας,

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Ή ΔΙΑΤΑΓΗ ΚΑΙ/Ή ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (ΤΕΥΚΡΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ) ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΤΗΝ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013, ΚΑΙ ΩΣ ΣΥΝΕΤΑΧΘΗ ΤΗΝ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΙΤΗΤΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013 ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΡ. 6573/2013 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ.

 

(Πολιτική Έφεση Αρ. 7/2014)

 

 

Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari και Prohibition ― Έφεση με την οποία αμφισβητήθηκε η ορθότητα πρωτοβάθμιας απορριπτικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σε αίτηση παραχώρησης άδειας  προς καταχώρηση αίτησης προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari  και Prohibition, για ακύρωση διατάγματος Επαρχιακού Δικαστηρίου το οποίο εκδόθηκε μονομερώς ― Κρίθηκε ότι η άρνηση ήταν εσφαλμένη και παραχωρήθηκε άδεια κατ' έφεση.

 

Με την έφεση αμφισβητήθηκε η ορθότητα απορριπτικής απόφασης η οποία εκδόθηκε σε πρώτο βαθμό αναφορικά με αίτηση παραχώρησης άδειας για καταχώρηση αίτησης προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari και Prohibition που στόχευε στην ακύρωση διατάγματος Επαρχιακού Δικαστηρίου το οποίο εκδόθηκε μονομερώς.

 

Το διάταγμα προωθήθηκε στο πλαίσιο ενδιάμεσης μονομερούς αίτησης που έγινε δεκτή από Επαρχιακό Δικαστήριο και με την έκδοση του διατάχθηκε, όπως δάνειο ύψους $100.000.000, σε σχέση με το οποίο η εφεσείουσα - εναγόμενη 3 είχε δικαιώματα, ετίθετο υπό την επίβλεψη του διορισθέντος ως προσωρινού διαχειριστή της εναγόμενης 3. Με βάση τις πρόνοιες, άλλου διατάγματος, ετίθεντο επίσης υπό τον έλεγχο και την επίβλεψη του ιδίου διαχειριστή, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις της  τελευταίας.

 

Στο πλαίσιο της ίδιας αγωγής εξεδόθη προηγουμένως από το ίδιο  Επαρχιακό Δικαστήριο, εξ πάρτε διάταγμα με το οποίο διοριζόταν ο προσωρινός διαχειριστής των περιουσιακών στοιχείων της εφεσείουσας - εναγόμενης 3.

 

Η εφεσείουσα αιτήθηκε άδεια για καταχώρηση προνομιακού εντάλματος η οποία έτυχε της εφεσιβληθείσας απορριπτικής κατάληξης.

 

Προέβαλε κατά κύριο λόγο την παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι, ενώ το δεύτερο εξ πάρτε διάταγμα ουσιαστικά τροποποιούσε και επέκτεινε, εν πάση περιπτώσει, το πρώτο, συναρτώμενο άμεσα προς την εμβέλεια εκείνου, εξεδόθη μονομερώς χωρίς να δοθεί η ευκαιρία στην εφεσείουσα, η οποία είχε ήδη δηλώσει την πρόθεση της να εμπλακεί στην περαιτέρω πορεία του πρώτου διατάγματος και να ακουστεί.

 

Εκρίθη σε πρώτο βαθμό ότι επρόκειτο για νέα, εντελώς αυτοτελή αίτηση, την οποία το Δικαστήριο είχε εξουσία να αποφασίζει μονομερώς στα πλαίσια των εξουσιών του και πως το γεγονός ότι εκκρεμούσε άλλη αίτηση που αφορούσε επιπρόσθετα διατάγματα, και στην οποία εμφανίζονται όλες οι ενδιαφερόμενες πλευρές, δεν παρείχε δικαίωμα εμφάνισης στην Αιτήτρια στη νέα μονομερή αίτηση και, συνακόλουθα, δεν οδηγούσε σε στοιχειοθέτηση παραβίασης των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης.

 

Αποφασίστηκε ότι:

 

1.  Πρόδηλο ήταν ότι επρόκειτο για αίτηση εντασσόμενη στα πλαίσια των ίδιων επιδιώξεων, δηλαδή της ανάθεσης της προσωρινής διαχείρισης, με καθοριζόμενες εξουσίες, ώστε να μην μπορούσε, να λεχθεί ότι υπήρχε νέα, αυτοτελής αίτηση μη συνδεόμενη με την προηγούμενη.

2.      Η όλη θέση των διαδίκων είχε ήδη καθοριστεί με την εμφάνιση και την εκδήλωση πρόθεσης ένστασης στην ανάθεση της διαχείρισης στο εν λόγω πρόσωπο και η επέκταση των εξουσιών του, όχι μόνο συνιστούσε επέκταση του πρώτου διατάγματος αλλά και εντασσόταν στο ίδιο πλαίσιο του διορισμού του ως προσωρινού διαχειριστή.

 

3.  Υπήρχε εκ πρώτης όψεως παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης που δικαιολογούσε υπό τις συνθήκες, την παραχώρηση άδειας.

 

Η έφεση επιτράπηκε.

 

Αναφερόμενη Υπόθεση:

 

Τράπεζα Κύπρου (Αρ. 2) (2005) 1 Α.Α.Δ. 1178.

 

Έφεση.

 

Έφεση από την αιτήτρια εναντίον της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Λιάτσος, Δ.), (Αγωγή Αρ. 220/13), ημερομηνίας 30/12/2013.

 

Α. Χαβιαράς, προσωπικά και εκ μέρους του Α. Νεοκλέους, για την Εφεσείουσα.

 

Ex tempore

 

ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Π.: Στα πλαίσια αγωγής στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, εξεδόθη εξ πάρτε διάταγμα στις 24/10/2013 επί μονομερούς αίτησης ημερομηνίας 16/10/2013. Με αυτό, ο Σταύρος Ιωάννου, συνέταιρος σε λογιστικό οίκο, διορίζετο ως προσωρινός διαχειριστής των περιουσιακών στοιχείων της εναγόμενης 3 (Εφεσείουσας), με εξουσίες όπως λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα και όλα τα αναγκαία διαβήματα ώστε να έχει πλήρη πρόσβαση στα βιβλία, μητρώα και οποιαδήποτε άλλα έγγραφα και πληροφορίες που σχετίζονται με τα περιουσιακά στοιχεία, χρέη, υποχρεώσεις και ζητήματα που αφορούν την εναγόμενη 3. Υπήρχε περαιτέρω διαταγή απαγορεύουσα στην εναγόμενη 3 να μεταβιβάσει, αποξενώσει ή άλλως πως επιβαρύνει περιουσία της μέχρι ποσού €40.000.000. Το διάταγμα αυτό ορίσθη επιστρεπτέο στις 31/10/2013 και ακολούθως στις 8/11/2013, στα πλαίσια δε του ορισμού εκείνου υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους της εναγόμενης 3, με την οποία εδηλώθη η πρόθεση όπως ενστεί στη συνέχιση του διατάγματος. Ως εκ τούτου, επομένως, ορίσθη στη συνέχεια στις 13/1/2014 για οδηγίες, με συναφείς οδηγίες ως προς την ένσταση.

 

Πριν από την ημερομηνία εκείνη και συγκεκριμένα στις 13/12/2013, κατεχωρήθη άλλη αίτηση με την οποία ζητείτο μονομερώς η έκδοση περαιτέρω διαταγμάτων. Στη βάση αυτής της αίτησης, η οποία δεν κοινοποιήθηκε στην εφεσείουσα, εκδόθησαν διατάγματα με τα οποία δάνειο $100.000.000, σε σχέση με το οποίο η εναγόμενη 3 είχε δικαιώματα, ετέθη υπό την επίβλεψη του εν λόγω Σταύρου Ιωάννου, διορισθέντος ως προσωρινού διαχειριστή της εναγόμενης 3, και άλλο διάταγμα με το οποίο δικαιώματα και υποχρεώσεις της εναγόμενης 3 που σχετίζονται με την εταιρεία Prisma Beta LLC, ενάγουσα 3, και την εταιρεία Assofit Holdings Limited, ενάγουσα 2, όπως και με το αποκαλούμενο Sky Mall, τεθούν επίσης υπό τον έλεγχο και την επίβλεψη του εν λόγω Σταύρου Ιωάννου, διορισθέντος ως προσωρινού διαχειριστή της εναγόμενης 3.

 

Η εφεσείουσα αντέδρασε στην έκδοση του δεύτερου διατάγματος με αίτηση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για παραχώρηση άδειας για καταχώριση αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari και Prohibition, προς το σκοπό ακύρωσης του δεύτερου εξ πάρτε διατάγματος της 16/12/2013.  Με ουσιαστικό παράπονο την παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι, ενώ το δεύτερο εξ πάρτε διάταγμα ουσιαστικά τροποποιούσε και επέκτεινε, εν πάση περιπτώσει, το πρώτο, συναρτώμενο άμεσα προς την εμβέλεια εκείνου, εξεδόθη μονομερώς χωρίς να δοθεί η ευκαιρία στην εφεσείουσα, η οποία είχε ήδη δηλώσει την πρόθεση της να εμπλακεί στην περαιτέρω πορεία του πρώτου διατάγματος, να ακουστεί.

 

Ο αδελφός μας Δικαστής, ο οποίος επελήφθη της αίτησης για άδεια, την απέρριψε, θεωρώντας ότι επρόκειτο για νέα, εντελώς αυτοτελή αίτηση, όπως το έθεσε, την οποία το Δικαστήριο είχε εξουσία να αποφασίζει μονομερώς στα πλαίσια των εξουσιών του και,

 

"Το γεγονός ότι εκκρεμούσε άλλη αίτηση που αφορά επιπρόσθετα διατάγματα, και στην οποία εμφανίζονται όλες οι ενδιαφερόμενες πλευρές, δεν παρείχε δικαίωμα εμφάνισης στην Αιτήτρια στη νέα μονομερή αίτηση και, συνακόλουθα, δεν οδηγεί σε στοιχειοθέτηση παραβίασης των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, ούτως ώστε να τεκμηριώνονται και εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν παροχή της αιτούμενης άδειας."

 

Διέκρινε δε την ενώπιον του υπόθεση από την υπόθεση Τράπεζα Κύπρου (Αρ. 2) (2005) 1 Α.Α.Δ. 1178, στη βάση ότι δεν συνδέετο, όπως εκεί, το πρώτο διάταγμα με το δεύτερο.

 

Έχουμε δει τα διατάγματα και έχουμε ακούσει τον κ. Χαβιαρά σε στήριξη της έφεσης του και αδυνατούμε να συμφωνήσουμε, με όλο το σέβας, με την κατάληξη του αδελφού μας Δικαστή, ότι επρόκειτο για νέα και εντελώς αυτοτελή αίτηση. Πρόδηλο είναι ότι επρόκειτο για αίτηση εντασσόμενη στα πλαίσια των ίδιων επιδιώξεων, δηλαδή της ανάθεσης της προσωρινής διαχείρισης στον εν λόγω Σταύρο Ιωάννου, με καθοριζόμενες εξουσίες, οι οποίες είχαν οριστεί στο πρώτο διάταγμα και οι οποίες τώρα επεκτείνοντο ως προς άλλα περιουσιακά στοιχεία, εις τρόπον ώστε να μην μπορεί, αντικειμενικώς εξετάζοντας το θέμα, να λέγεται ότι υπήρχε νέα, αυτοτελής αίτηση μη συνδεόμενη με την προηγούμενη. Η όλη θέση των διαδίκων είχε ήδη καθοριστεί με την εμφάνιση και την εκδήλωση πρόθεσης ένστασης στην ανάθεση της διαχείρισης στον εν λόγω Σταύρο Ιωάννου και η επέκταση των εξουσιών του όχι μόνο συνιστούσε επέκταση του πρώτου διατάγματος αλλά και εντάσσετο στα ίδια πλαίσια του διορισμού του ως προσωρινού διαχειριστή.

 

Θεωρώντας ότι υπήρχε εκ πρώτης όψεως παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης που δικαιολογούσε υπό τις συνθήκες την παραχώρηση άδειας, αυτή, παραμεριζόμενης της εφεσιβαλλόμενης απόφασης, παραχωρείται. Θα την χειριστεί, επομένως, περαιτέρω ο Δικαστής ο οποίος είχε την υπόθεση ενώπιον του.

 

Η έφεση επιτρέπεται.

 

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο