|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Τζεννάρο Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 ΑΑΔ 692
Ερμής Ασφ. Εταιρεία Λτδ κ.ά. (1995) 1 ΑΑΔ 811
Επί τοις Αφορώσι την αίτηση της HellengerTrading Ltd (2000) 1 ΑΑΔ 1965
Κωνσταντινίδης Αλέκος (2003) 1 ΑΑΔ 1298
"Μαρκίδης Σοφοκλής και Άλλες (2004) 1 ΑΑΔ 552
Base Metal Trading Ltd ν. Fastact Developments Ltd και Άλλη (2004) 1 ΑΑΔ 1535
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2014:D33
(2014) 1 ΑΑΔ 185
17 Ιανουαρίου, 2014
[ΠAΝΑΓΗ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ KAI TA ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ
ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΝΑ ΑΙΤΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ MANDAMUS
ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Ε.Δ.
Γ. Κ. ΒΛΑΜΗ ΛΕΜΕΣΟΣ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 29/11/2013,
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 380/2007,
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΣΠΥΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
2. ΜΑΡΙΟΥ ΧΑΡΤΖΙΩΤΗ,
(ωΣ ΔιαχειριστΩν τηΣ ΠεριουσΙΑΣ του
αΠοβιΩσαντα ΣωτΗρη ΣωτηρΙου),
Εναγόντων,
και
INTERREX DEVELOPMENTS,
Εναγομένης.
ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ δυνΑμει ΔιατΑγματοΣ
ΔικαστηρΙου ημερομηνΙΑΣ 21.05.08
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΣΠΥΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
2. ΜΑΡΙΟΥ ΧΑΡΤΖΙΩΤΗ,
(ωΣ ΔιαχειριστΩν τηΣ ΠεριουσΙΑΣ του
αΠΟΒΙΩσαντα ΣωτΗρη ΣωτηρΙου),
Εναγόντων,
ΚΑΙ
1. INTERREX DEVELOPMENTS LTD,
2. ΕΦΟΡΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ INTEREX DEVELOPMENTS LTD,
Εναγομένων,
Και ΟΠΩΣ τροΠοΠοιΗθηκε δυνΑμει ΔιατΑγματοΣ
ΔικαστηρΙου ημερομηνΙαΣ 28.05.12
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΣΠΥΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,
2. ΜΑΡΙΟΥ ΧΑΡΤΖΙΩΤΗ,
Εναγόντων,
ΚΑΙ
1. INTERREX DEVELOPMENTS LTD,
2. ΕΦΟΡΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ INTERREX DEVELOPMENTS LTD,
Εναγομένων,
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 7/2014)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari και Mandamus ― Αίτηση για παραχώρηση άδειας καταχώρησης αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari με το οποίο να ακυρωνόταν απόφαση Επαρχιακού Δικαστηρίου σε αγωγή, στην έκταση που αποφασίστηκε σε βάρος του Αιτητή, ο οποίος δεν ήταν διάδικος, ότι δεν επηρεάζονται τα δικαιώματα του από την έκδοση διατάγματος για ειδική εκτέλεση σύμβασης σε ακίνητο στο οποίο ο αιτητής διατηρούσε εμπράγματο βάρος προς όφελος του ― Απορρίφθηκε λόγω απουσίας παραγόντων που θα ενεργοποιούσαν την εξαιρετική διαδικασία των προνομιακών ενταλμάτων και καθυστέρησης στην προώθηση αίτησης για άδεια.
Προνομιακά εντάλματα ― Εφαρμοστέες αρχές ― Ακόμη και αν υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, η άδεια δεν δίδεται όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία εκτός και αν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα.
Με την αίτηση επιδιώχθηκε η παραχώρηση άδειας καταχώρησης αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari με το οποίο να ακυρωνόταν απόφαση Επαρχιακού Δικαστηρίου σε αγωγή, στην έκταση που αποφασίστηκε σε βάρος του Αιτητή, ο οποίος δεν ήταν διάδικος, ότι δεν επηρεάζονται τα δικαιώματα του από την έκδοση δικαστικού διατάγματος για ειδική εκτέλεση της σύμβασης μεταξύ των εκεί εναγόντων και εναγομένης εταιρείας, παρόλο που ο αιτητής είχε από το 1993 εμπράγματο βάρος επί του κτήματος αυτού (memo) προς όφελος του.
Ζητήθηκε επίσης με την αίτηση, η έκδοση διατάγματος Mandamus «για την επανεξέταση του αποφασισθέντος σε βάρος των νομίμων συμφερόντων του Αιτητή, εν λόγω θέματος.
Με βάση τα εκτεθέντα γεγονότα στην αίτηση για άδεια, ο αιτητής δεν ήταν διάδικος στην εν λόγω αγωγή αλλά κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης. Στις 29.11.2013, ενώ το Δικαστήριο γνώριζε για την ύπαρξη του εμπράγματου βάρους προς όφελος του, εξέδωσε το ζητούμενο με την αγωγή διάταγμα, διατάσσοντας τους εναγομένους όπως προβούν στη μεταβίβαση του ακινήτου εντός δύο μηνών από την ημερομηνία της απόφασης.
Κατά τον αιτητή, το Επαρχιακό Δικαστήριο αποφάσισε εναντίον του δικαιώματος διατήρησης του εμπράγματου βάρους προς όφελος του αιτητή, επί του ακινήτου, ο οποίος δεν ήταν διάδικος και συνεπώς χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία να υπερασπιστεί για το θέμα αυτό.
Η αίτηση στηρίχθηκε στους κάτωθι λόγους:
α) Ο αιτητής ως μη διάδικος αποστερήθηκε τη δυνατότητα να υπερασπίσει την υπόθεση για τη διατήρηση του εν λόγω εμπράγματου βάρους.
β) Υπήρξε νομικό λάθος και υπέρβαση εξουσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου, αφού αποφάνθηκε για τα δικαιώματα τρίτων προσώπων που δεν ήταν διάδικοι, καθώς και παραβίαση του κανόνα της φυσικής δικαιοσύνης διότι στέρησε από τον αιτητή τη δυνατότητα να υπερασπιστεί και να ακουστεί επί του εν λόγω θέματος ως διάδικος.
γ) Προκλήθηκε σύγκρουση της δικαστικής απόφασης με το εμπράγματο δικαίωμα του αιτητή και εάν αυτή δεν ακυρωθεί, θα πλήξει καίρια το εν λόγω εμπράγματο βάρος.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το δικαίωμα του αιτητή που αποκτάται με τη δημιουργία προς όφελος του εμπράγματου βάρους (memo) δεν είναι προσωπαγές δικαίωμα, αλλά δικαίωμα in rem. Συνεπώς, συνυπάρχει με το ακίνητο. Επομένως δεν εγείρεται καν θέμα προς συζήτηση, ώστε να δικαιολογείται η χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
2. Περαιτέρω, στην κρινόμενη περίπτωση η αίτηση καταχωρήθηκε με καθυστέρηση περίπου 6 εβδομάδων. Η απόφαση με την οποία διατάχθηκε η ειδική εκτέλεση της σύμβασης εκδόθηκε στις 29.11.13, ενώ η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε στις 13.1.2014. Καμία δικαιολογία δεν δόθηκε γι' αυτή την καθυστέρηση. Αυτό από μόνο του, συνιστά λόγο για απόρριψη της παρούσας αίτησης.
3. Επιπλέον, η αίτηση θα έπρεπε να απορριφθεί και για τον εξής λόγο: Η έκδοση διατάγματος ειδικής εκτέλεσης προς όφελος των εναγόντων ήταν, από την καταχώριση της αγωγής τους, ένα ενδεχόμενο το οποίο ο αιτητής γνώριζε. Κατάθεσε στα πλαίσια της ακροαματικής διαδικασίας ως μοναδικός μάρτυρας για την εναγόμενη εταιρεία.
4. Μολονότι γνώριζε για την εκκρεμούσα εναντίον της εταιρείας αγωγή και τις αξιώσεις των εναγόντων, μεταξύ των οποίων την έκδοση διατάγματος του Δικαστηρίου με το οποίο να διατασσόταν η εταιρεία να μεταβιβάσει στους ενάγοντες το επίδικο διαμέρισμα, δεν επεδίωξε να καταστεί διάδικος στην αγωγή έτσι ώστε να υπερασπίσει τα οποιαδήποτε δικαιώματα του, που κατά τη γνώμη του, θα επηρεάζονταν, ούτε αναζήτησε οποιαδήποτε θεραπεία προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά αδράνησε για χρόνια.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Περέλλα (Αρ. 2) (1995)1 Α.Α.Δ.692,
Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298
Base Metal Trading Ltd ν. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535,
Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965,
Μαρκίδης (2004) 1 Α.Α.Δ. 552,
Μελανθίου ν. Μελανθίου (2011) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2342,
Ερμής Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ κ.ά (1995) 1 Α.Α.Δ. 811,
Αναφορικά με το Ένταλμα Έρευνας που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ημερ. 13.10.2000 (2002) 1 Α.Α.Δ. 571.
Αίτηση.
Λ. Λουκαΐδης με Λ. Πατσαλίδου (κα), για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Επιδιώκεται με την παρούσα αίτηση η έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσης certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ημερομηνίας 29.11.2013, στην αγωγή 380/2007 «στην έκταση που το δικαστήριο αποφάσισε σε βάρος του Αιτητή ο οποίος δεν ήταν διάδικος ότι δεν επηρεάζονται τα δικαιώματα του από την έκδοση δικαστικού διατάγματος για ειδική εκτέλεση» της σύμβασης μεταξύ των εκεί εναγόντων και εναγομένης εταιρείας, ημερομηνίας 25.7.1987, ενώ συγχρόνως διατασσόταν η εναγόμενη εταιρεία όπως εντός δύο μηνών μεταβιβάσει στους ενάγοντες το διαμέρισμα, αντικείμενο της εν λόγω σύμβασης, παρόλο που ο αιτητής είχε από το 1993 εμπράγματο βάρος επί του κτήματος αυτού (memo) προς όφελος του και ως μη διάδικος αποστερήθηκε τη δυνατότητα να υπερασπίσει την υπόθεση για τη διατήρηση του εν λόγω εμπράγματου βάρους. Ζητείται επίσης η έκδοση διατάγματος mandamus «για την επανεξέταση του αποφασισθέντος σε βάρος των νομίμων συμφερόντων του Αιτητή εν λόγω θέματος.»
Τα γεγονότα, όπως απορρέουν από τη σχετική έκθεση που έχει καταχωρηθεί και την ένορκη δήλωση του αιτητή είναι ουσιαστικά τα ακόλουθα: Προς όφελος του αιτητή υπάρχει επί του πιο πάνω ακινήτου, εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια του οποίου είναι η εταιρεία InteRex Developments Ltd (στο εξής «η εταιρεία»), εμπράγματο βάρος (memo) το οποίο δημιουργήθηκε με την εγγραφή στο Κτηματολόγιο το 1993 δικαστικής απόφασης υπέρ του αιτητή και εναντίον της εταιρείας. Στις 3.10.2007 καταχωρήθηκε η υπ' αρ. 380/2007 αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού από τους διαχειριστές της περιουσίας του αποβιώσαντος Σωτήρη Σωτηρίου, με την οποία διεκδικούσαν εναντίον της εταιρείας, δια του Εφόρου Εταιρειών και Επίσημου Παραλήπτη, προσωρινού εκκαθαριστή της εταιρείας, διάταγμα του δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται η εταιρεία να μεταβιβάσει το εν λόγω ακίνητο (διαμέρισμα) στους ενάγοντες και/ή σε οποιοδήποτε πρόσωπο υποδείξουν, σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης ημερομηνίας 25.7.1987. Ο αιτητής δεν ήταν διάδικος στην εν λόγω αγωγή αλλά κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης. Στις 29.11.2013, ενώ το δικαστήριο γνώριζε για την ύπαρξη του εμπράγματου βάρους προς όφελος του αιτητή, εξέδωσε το ζητούμενο με την αγωγή διάταγμα, διατάσσοντας τους εναγόμενους όπως προβούν στη μεταβίβαση του ακινήτου εντός δύο μηνών από τις 29.11.2013, αποφασίζοντας δηλαδή εναντίον του δικαιώματος διατήρησης του εμπράγματου βάρους προς όφελος του αιτητή επί του ακινήτου, ο οποίος δεν ήταν διάδικος και συνεπώς χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία να «υπερασπιστεί για το θέμα αυτό». Το δικαστήριο αποφάνθηκε δε ότι δεν επηρεάζονται δικαιώματα τρίτων προσώπων και συγκεκριμένα αυτά του αιτητή από την έκδοση του δικαστικού διατάγματος για ειδική εκτέλεση της σύμβασης.
Είναι η θέση του αιτητή ότι προκύπτει σαφώς από το κείμενο της εν λόγω απόφασης πως υπήρξε υπέρβαση εξουσίας του δικαστηρίου αφού αποφάνθηκε για τα δικαιώματα τρίτων προσώπων που δεν ήταν διάδικοι, καθώς και παραβίαση του κανόνα της φυσικής δικαιοσύνης διότι στέρησε από τον αιτητή τη δυνατότητα να υπερασπιστεί και να ακουστεί επί του εν λόγω θέματος ως διάδικος. Αποτέλεσμα δε είναι η δημιουργία σύγκρουσης της δικαστικής απόφασης με το εμπράγματο δικαίωμα του αιτητή, η οποία απόφαση εφόσον δεν ακυρωθεί θα πλήξει καίρια το εν λόγω εμπράγματο βάρος.
Ο συνήγορος του αιτητή εστίασε την επιχειρηματολογία του ενώπιον μου στους εξής άξονες: νομικό λάθος και υπέρβαση δικαιοδοσίας. Ισχυρίστηκε πως με την απόφαση του ότι δεν επηρεάζονται τα δικαιώματα του αιτητή από την έκδοση του διατάγματος για ειδική εκτέλεση της σύμβασης το Επαρχιακό Δικαστήριο «εξέτασε, εκδίκασε και αποφάνθηκε για δικαιώματα τρίτου ατόμου που δεν ήταν διάδικος». Σε σχετική ερώτηση του Δικαστηρίου πώς επηρεάζονται τα δικαιώματα που είχαν δημιουργηθεί προς όφελος του αιτητή με το εμπράγματο βάρος, εισηγήθηκε ότι «η ασφάλεια του πάει, χάνεται. Αν πάρουν το κτήμα τώρα, δεν έχει άλλη ασφάλεια».
Όπως είναι καλά γνωστό η αίτηση για χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος αποτελεί ένα εξαιρετικό μέτρο που χορηγείται κατ' εξαίρεση και εξετάζεται πάντοτε με φειδώ. Ο αιτητής θα πρέπει να ικανοποιήσει το δικαστήριο για την ύπαρξη «εκ πρώτης όψεως υπόθεσης» ή τουλάχιστον την ύπαρξη «συζητήσιμης υπόθεσης» που να δικαιολογεί επαρκώς την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Περαιτέρω, αίτηση για χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης προς έκδοση προνομιακών ενταλμάτων δεν επιτυγχάνει όταν δεν φαίνεται από το πρακτικό του Δικαστηρίου, έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το νόμο, προκατάληψη ή συμφέρον από το πρόσωπο που έλαβε την απόφαση, δόλος η ψευδορκία στη λήψη της απόφασης ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης (βλ. μεταξύ άλλων, Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692, Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298 και Base Metal Trading Ltd ν. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535). Σύμφωνα δε με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ακόμη και αν υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, η άδεια δεν δίδεται όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία εκτός και αν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα, (βλ. Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965 και Μαρκίδης (2004) 1 Α.Α.Δ. 552).
Το Επαρχιακό Δικαστήριο πραγματεύεται του ερωτήματος κατά πόσο οι ενάγοντες δικαιούνται σε ειδική εκτέλεση της σύμβασης ημερομηνίας 25.7.1987, στις σελίδες 42 - 47 της απόφασης του. Στη σελίδα 46 εξετάζει κατά πόσο από την έκδοση του διατάγματος για ειδική εκτέλεση της σύμβασης - η οποία είχε κατατεθεί στο Κτηματολόγιο δυνάμει δικαστικού διατάγματος - επηρεάζονται τα δικαιώματα τρίτων προσώπων, θεωρώντας προφανώς ότι τέτοιο ζήτημα τίθετο προς εξέταση ενόψει των προνοιών του Άρθρου 6(2) του Ν. 81(ι)/2011 στις οποίες και κάνει ρητή αναφορά. Κατέληξε πως «υπό τις περιστάσεις, δεν επηρεάζονται δικαιώματα τρίτων προσώπων και συγκεκριμένα του ΜΥ1 [του αιτητή] από την έκδοση δικαστικού διατάγματος για ειδική εκτέλεση της σύμβασης».
Κατ' αρχάς θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι το δικαίωμα του αιτητή που αποκτάται με τη δημιουργία προς όφελος του εμπράγματου βάρους (memo) δεν είναι προσωπαγές δικαίωμα, αλλά δικαίωμα in rem (Βλ. Προκόπης Μελανθίου υπό την ιδιότητα του ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος του Γεώργιου Μελανθίου ν. Μελάνθης Μελανθίου (2011) 1 Α.Α.Δ. 2342). Συνεπώς, συνυπάρχει με το ακίνητο. Επομένως δεν εγείρεται καν θέμα προς συζήτηση ώστε να δικαιολογείται η χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Περαιτέρω, στην κρινόμενη περίπτωση η αίτηση καταχωρήθηκε με καθυστέρηση περίπου 6 εβδομάδων. Η απόφαση με την οποία διατάχθηκε η ειδική εκτέλεση της σύμβασης εκδόθηκε στις 29.11.13, ενώ η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε στις 13.1.2014. Καμία δικαιολογία δεν δόθηκε γι' αυτή την καθυστέρηση. Αυτό από μόνο του συνιστά λόγο για απόρριψη της παρούσας αίτησης (Βλ. Ερμής Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ κ.ά (1995) 1 Α.Α.Δ. 811 και Αναφορικά με το Ένταλμα Έρευνας που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ημερ. 13.10.2000 (2002) 1 Α.Α.Δ. 571).
Επιπλέον, η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί και για τον εξής λόγο: Η έκδοση διατάγματος ειδικής εκτέλεσης προς όφελος των εναγόντων ήταν, από την καταχώριση της αγωγής τους, ένα ενδεχόμενο το οποίο ο αιτητής γνώριζε. Κατάθεσε στα πλαίσια της ακροαματικής διαδικασίας ως μοναδικός μάρτυρας για την εναγόμενη εταιρεία, δηλώνοντας, μεταξύ άλλων, όπως αναφέρεται στην απόφαση του δικαστηρίου, ότι ανέλαβε την εξ' ολοκλήρου διαχείριση της εταιρείας από το 1989, ότι το επίδικο ακίνητο βαρύνεται από το 1993 με προσωπική επιβάρυνση του συνεπεία δανειοδότησης του στην εταιρεία και πως είχε ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον για την έκβαση της αγωγής επειδή η εταιρεία του οφείλει χρήματα. Μολονότι γνώριζε για την εκκρεμούσα εναντίον της εταιρείας αγωγή και τις αξιώσεις των εναγόντων, μεταξύ των οποίων την έκδοση διατάγματος του δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται η εταιρεία να μεταβιβάσει στους ενάγοντες το επίδικο διαμέρισμα, δεν επεδίωξε να καταστεί διάδικος στην αγωγή έτσι ώστε να υπερασπίσει τα οποιαδήποτε δικαιώματα του που, κατά τη γνώμη του, θα επηρεάζοντο ή στην αναζήτηση οποιασδήποτε θεραπείας προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά αδράνησε για χρόνια.
Για τους πιο πάνω λόγους, η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.