public Πασχαλίδης, Ανδρέας Λούκα Α. Ποιητής με Χρ. Ζήκου (κα) για τον Ενάγοντα. Χρ. Μαυρονικόλα (κα), για τους Εναγομένους. Ενώ για τον ενάγοντα κατέθεσε μόνο ο ίδιος, για τους εναγομένους κατέθεσαν δύο μάρτυρες. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2014-10-24 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ κ.α. ν. C. ATALIOTIS NICHE ADVERTISING LTD., Αρ. Αγωγής Ευρεσιτεχνίας 2/2011, 24/10/2014 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2014:D810

(2014) 1 ΑΑΔ 2359

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Αρ. Αγωγής Ευρεσιτεχνίας 2/2011)

 

 

24 Οκτωβρίου, 2014

 

[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

 

 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ,

                                                           

                                                                                          Ενάγοντας,

ν.

 

C. ATALIOTIS NICHE ADVERTISING LTD.,

 

                    Εναγομένων.

------------------------------------

 

Α. Ποιητής με Χρ. Ζήκου (κα) για τον Ενάγοντα.

Χρ. Μαυρονικόλα (κα), για τους Εναγομένους.

-----------------------------------

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Στο επίκεντρο των αιτούμενων με την παρούσα αγωγή θεραπειών, βρίσκονται οι αξιώσεις του ενάγοντα για:

 

"(α) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι οι εναγόμενοι δεν δικαιούνται προσωπικά ή/και δια των αντιπροσώπων τους ή/και δια των υπηρετών τους να αντιγράφουν τα προϊόντα ή/και να μιμούνται τα προϊόντα του ενάγοντος είτε να παρουσιάζουν προϊόντα δικά τους ότι προέρχονται εκ του ενάγοντος προκειμένου να επεμβαίνουν στο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας του ενάγοντος και

 

(β) Διάταγμα του Δικαστηρίου απαγορεύον την τοιαύτη επέμβαση."

 

 

Παράλληλα, ο ενάγων αξιώνει αποζημιώσεις για ζημιές που, όπως ισχυρίζεται, υπέστη και εξακολουθεί να υφίσταται, όπως και απόδοση από πλευράς εναγομένων λογαριασμών για τα κέρδη που αυτοί αποκόμισαν επεμβαίνοντας στο δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του.

 

Η εκδοχή του ενάγοντα είναι απλή. Συγκεκριμένα, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι, τουλάχιστον από το 2008, οι εναγόμενοι παράνομα, αυθαίρετα και χωρίς τη συγκατάθεση του χρησιμοποιούν πινακίδες, οι οποίες, δεν διαφέρουν καθόλου ή τουλάχιστον μοιάζουν απόλυτα στα πιο κύρια σημεία τους με τη δική του πινακίδα, έτσι ώστε, αφενός μεν να επεμβαίνουν παράνομα στο δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του, αφετέρου δε να εκλαμβάνονται ότι πρόκειται για τις δικές του πινακίδες. Ο ενάγων ανεβάζει το σύνολο των οβάλ πινακίδων που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούν ανά την Κύπρο, σε 24.

 

Αναφορικά με τη ζημιά, που όπως ισχυρίζεται υπέστη και εξακολουθεί να υφίσταται από τη συμπεριφορά των εναγομένων, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι αυτή ανέρχεται στο 15% του ετήσιου ενοικίου για κάθε πινακίδα, από το 2008 και εντεύθεν. Ως ετήσιο ενοίκιο για κάθε πινακίδα, ο ενάγων καθόρισε το ποσό των Λ.Κ.1.500.

 

Η εκδοχή των εναγομένων είναι εξίσου απλή. Τις πινακίδες που χρησιμοποιούν για σκοπούς των εργασιών τους, τις αγοράζουν κυρίως από το εξωτερικό, από διαφορετικούς κατασκευαστές, εξ' ου και αυτές διαφέρουν μεταξύ τους τόσο ως προς το σχήμα και τις διαστάσεις, όσο και ως προς τον τρόπο στήριξης τους στο έδαφος και λειτουργίας τους. Οι περισσότερες είναι πινακίδες δύο όψεων. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και ένας μικρός            αριθμός σχήματος οβάλ. Όλες οι πινακίδες που χρησιμοποιούν, περιλαμβανομένων και των οβάλ πινακίδων, οι οποίες το μόνο κοινό χαρακτηριστικό που έχουν με την πινακίδα του ενάγοντα είναι το οβάλ σχήμα, διαφέρουν ουσιωδώς από την πινακίδα του ενάγοντα σε πληθώρα τεχνικών σημείων.

 

Όπως προκύπτει από τη γραπτή, αλλά και την προφορική μαρτυρία, το συντριπτικό μέρος των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση, συνιστά κοινό και για τις δύο πλευρές έδαφος. Συγκεκριμένα, στα πλαίσια Ειδοποίησης Παραδοχής Γεγονότων που καταχωρήθηκε από τον ενάγοντα, δυνάμει της Δ.24, κ. 15, οι εναγόμενοι αποδέχθηκαν το γεγονός ότι ο ενάγων είναι ιδιοκτήτης του υπ' αρ. Δ.Ε.CY2447 Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας, το οποίο εκδόθηκε στο όνομα του, στις 3/6/2005 και το οποίο αφορά την εφεύρεση του υπό τον τίτλο «ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΟΒΑΛ ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΜΕ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΧΑΜΗΛΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΤΡΟΠΟ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΑΜΑ». Αποδέχθηκαν επίσης ότι το δικαίωμα του ενάγοντα, όπως αυτό απορρέει από το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας του, καλύπτει την κατασκευή πινακίδας, όπως αυτή που περιγράφεται στο Δίπλωμα. Στο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας η εφεύρεση περιγράφεται ως εξής:

 

"Πρόκειται για μια μεταλλική ταμπέλλα η οποία αποτελείται από 1 στύλο ο οποίος στερεώνεται στο έδαφος και ένα ορθογώνιο πρίσμα του οποίου η επιφάνεια επί της οποίας τοποθετείται η διαφήμιση είναι τοξοειδής δηλαδή δεν είναι επίπεδη, και χρησιμοποιείται ώστε επ' αυτού να τοποθετείται διαφημιστικό υλικό. Αυτή η ταμπέλλα κατασκευάζεται σε οποιεσδήποτε διαστάσεις αλλά η διαφορά αυτού από τις συνηθισμένες ταμπέλλες έγκειται στο ότι αυτό δεν είναι απλώς ένα επίπεδο αλλά:                (α) Υπάρχουν δύο επιφάνειες, ένθεν και ένθεν για τοποθέτηση διαφημίσεων. Η επιφάνεια και από τις δύο πλευρές όπου τοποθετείται η διαφήμιση είναι οβάλ ήτοι εξογκωμένη στη μέση εις τρόπον ώστε οι επιφάνειες επί των οποίων τοποθετούνται οι διαφημίσεις να έχουν μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ τους στη μέση και μικρότερη απόσταση μεταξύ τους στις δύο άκρες. Η οβάλ επιφάνεια δεν δημιουργεί τόσο μεγάλη αντίσταση στον αέρα όσο οι ταμπέλλες που έχουν γωνιές με αποτέλεσμα να είναι λιγότερο επιρρεπείς σε βλάβες και ζημιές λόγω καιρικών συνθηκών. (β) Το ειδικό σχήμα των επιφανειών επιτρέπει την τοποθέτηση πολύ λεπτού φύλλου λαμαρίνας γαλβανιζέ η οποία συγκρατείται με ειδική κόλλα χωρίς να χρειάζεται να κολληθεί με οξυγονοκόλληση. Αυτό επιτρέπει το φύλλο να είναι πολύ λεπτό και η ταμπέλλα πολύ ελαφριά και έτσι να έχει μεγάλες διαστάσεις. (γ) Λόγω ακριβώς του σχήματος του η πινακίδα έχει 2 επιφάνειες και έτσι μπορούν να τοποθετηθούν 2 διαφημίσεις μία από τη μια και μια από την άλλη πλευρά, με αποτέλεσμα με την ίδια ταμπέλλα να γίνεται διαφήμιση διπλάσιας επιφάνειας ή και απευθυνόμενη προς διπλάσιο πληθυσμό ο οποίος διακινείται και από τις δύο πλευρές με το ίδιο κόστος. Οι συνηθισμένες ταμπέλλες δεν μπορούν να είναι διπλές όταν έχουν μεγάλη επιφάνεια λόγω ακριβώς του σχήματος και της αντίστασης στις καιρικές συνθήκες οι οποίες δημιουργούν ζημιά στην ταμπέλλα. Αντίθετα το οβάλ σχήμα της ταμπέλλας επιτρέπει να γίνει διπλή ταμπέλλα, ήτοι και στις 2 πλευρές. (δ) Επιπρόσθετα, με την ταμπέλλα αυτή μπορεί ο διαφημιζόμενος να τοποθετήσει διαφήμιση μόνο από τη μια πλευρά χωρίς να είναι υποχρεωμένος να τοποθετήσει διαφήμιση και από τις δύο πλευρές. Ταυτόχρονα υπάρχει ένας πρωτότυπος τρόπος στήριξης του τυπωμένου μουσαμά ο οποίος χωρίς προσπάθεια και χωρίς κόλλημα τοποθετείται επί της πινακίδος. Ο μουσαμάς σαν να πηγαίνει μόνος του στη θέση του όπου και τοποθετείται, ενώ στις άλλες ταμπέλλες χρειάζεται μεγάλος κόπος και διαδικασία. Ο τρόπος αυτός επιτυγχάνεται διότι λόγω της κατασκευής της ταμπέλλας μπορεί ο διαφημιστής να περάσει δύο συρματόσχοινα μέσα από τις άκριες του μουσαμά και εις τρόπον ώστε τα συρματόσχοινα να ξεκινούν από τη μια άκρη της ταμπέλλας και να φθάνουν στην άλλη από κάτω και από πάνω κάθε πλευράς. Μετά ο μουσαμάς τεντώνεται με ειδικό χειροκίνητο περιστροφικό βίντζι, κάτι που διευκολύνει την τοποθέτηση του εντός λεπτών και χωρίς να αναλίσκει χρόνο όπως συμβαίνει με τις άλλες πινακίδες. Με αυτό τον τρόπο, όσο δυνατός και αν είναι ο αέρας, δεν επηρεάζει την τοποθέτηση ή τη θέση που έχει λάβει ο μουσαμάς. Ο μουσαμάς στις διαφημίσεις εισέρχεται και παραμένει τελικά σε ειδικές υποδοχές όπου παραμένει στερεωμένος. Συγκεκριμένα:

(α) Η εφεύρεση αναφέρεται στο τεχνικό πεδίο της μηχανικής.

(β) Η μέχρι σήμερα στάθμη τεχνικής δεν χρησιμοποιούσε οβάλ πινακίδες με αποτέλεσμα ο αέρας να μετακινεί τον μουσαμά και πολλές φορές οι τεχνικοί αναγκάζονται να τρυπούν τον μουσαμά για να μην τον παίρνει ο αέρας. Επιπροσθέτως η ανάρτηση δεν εγίνετο με τον γρήγορο αυτό τρόπο.

(γ) Με τον τρόπο αυτό ο αέρας δεν μπορεί να παρασύρει τον μουσαμά και ο μουσαμάς τοποθετείται πολύ εύκολα επί της πινακίδος.

(δ) Με τα πιο πάνω φαίνονται τα πλεονεκτήματα της ταμπέλας.

Το επισυνημμένο σχέδιο 3 δείχνει την πινακίδα και το στύλο της ενώ το σχέδιο αρ. 1 δείχνει την πινακίδα όπως φαίνεται το σχήμα της και είναι από πάνω. Η εκτέλεση της εφεύρεσης φαίνεται όπως ακριβώς λέχθηκε πιο πάνω. Η πινακίδα αυτή είναι πολύ εύκολο πλέον να χρησιμοποιηθεί καθημερινά και σε μεγάλα μεγέθη ώστε η διαφήμιση να φαίνεται από πολύ μακριά."

 

 

Επίσης στο Δίπλωμα, κάτω από την επικεφαλίδα «Περίληψη», περιγράφονται τα πλεονεκτήματα της εφεύρεσης, τα οποία επίσης έγιναν αποδεκτά από τους εναγομένους. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:

 

"Το πλεονέκτημα της εφεύρεσης έγκειται:

(α) στην δυνατότητα διαφήμισης σε πινακίδα η οποία είναι μεγάλων διαστάσεων,

(β)  μπορεί η διαφήμιση να γίνει και στις δύο όψεις και

(γ)  ο μουσαμάς επί του οποίου ζωγραφίζεται η διαφήμιση τοποθετείται στην πινακίδα ευκολότερα. Στα σχέδια φαίνεται σαφώς η πινακίδα, το ωοειδές πρίσμα που σχηματίζουν οι δύο όψεις της ενωμένες, το μέρος όπου τοποθετείται ο διαφημιστικός μουσαμάς και περιγράφεται ο τρόπος της τοποθέτησης του. Το πεδίο στο οποίο ανήκει η εφεύρεση είναι το πεδίο μηχανικής και τεχνικής και το τεχνικό πρόβλημα που επιλύεται είναι το πιο πάνω αναφερόμενο."

 

 

Για όλα τα πιο πάνω κάμνω ανάλογα ευρήματα. Βρίσκω επίσης, κι' αυτό με βάση γεγονότα που επίσης αποτελούν κοινό και για τις δύο πλευρές έδαφος, ότι οι εναγόμενοι δραστηριοποιούνται σε ολόκληρη την Κύπρο, στον τομέα της προβολής διαφημίσεων, έναντι αμοιβής. Για σκοπούς των εργασιών τους χρησιμοποιούν πινακίδες διαφόρων σχημάτων. Μεταξύ των πινακίδων που χρησιμοποιούν είναι και πινακίδες δύο όψεων σχήματος οβάλ. Οι ένθεν και ένθεν επιφάνειες της οβάλ πινακίδας είναι τοξοειδείς, ήτοι, η πινακίδα είναι εξογκωμένη στη μέση εις τρόπον ώστε η απόσταση που χωρίζει τις δύο επιφάνειες να είναι μεγαλύτερη στη μέση της πινακίδας και μικρότερη στις δύο άκρες. Πινακίδες του συγκεκριμένου σχήματος, οι εναγόμενοι χρησιμοποιούν από το 2008. Βρίσκω επίσης ότι, λόγω του οβάλ σχήματος, η πίεση του αέρα που δέχονται οι τοξοειδείς επιφάνειες της οβάλ πινακίδας, είναι μικρότερη από την πίεση που δέχονται οι αντίστοιχες επίπεδες επιφάνειες των πινακίδων με ορθογώνιο ή τετράγωνο σχήμα, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος η διαφήμιση να σχισθεί από τον αέρα και να καταστραφεί, να μειώνεται σημαντικά. Τέλος, με βάση τα γεγονότα που αποτελούν κοινό και για τις δυο πλευρές έδαφος, βρίσκω ότι οι εναγόμενοι χρησιμοποιούν τις πινακίδες του συγκεκριμένου οβάλ σχήματος, χωρίς την άδεια ή συγκατάθεση του ενάγοντα.

 

Ενώ για τον ενάγοντα κατέθεσε μόνο ο ίδιος, για τους εναγομένους κατέθεσαν δύο μάρτυρες.

 

Αναφορικά με τη μαρτυρία του ενάγοντα, θα περιοριστώ στην επισήμανση ότι η ουσία του μεγαλύτερου μέρους των ισχυρισμών του καλύπτεται από τα παραδεχθέντα γεγονότα, τα οποία αποτέλεσαν και το υπόβαθρο για τα ευρήματα στα οποία έχω ήδη προβεί. Οι υπόλοιποι ισχυρισμοί του και συγκεκριμένα ο ισχυρισμός του ότι οι πινακίδες οβάλ που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούν ανέρχεται σε 24 και αυτές παραβιάζουν το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του, όπως και ο ισχυρισμός του ότι ως εκ της υπό των εναγομένων χρήσης των εν λόγω πινακίδων τους, αυτός υφίσταται ζημιές, συνιστούν τα κύρια επίδικα θέματα στην παρούσα διαδικασία.

 

Για τους εναγομένους, όπως έχω ήδη αναφέρει, κατέθεσαν δύο μάρτυρες. Ο Παύλος Αυλωνίτης, υπάλληλος των εναγομένων, ο οποίος είναι υπεύθυνος συντονισμού των συνεργείων που τοποθετούν τις διαφημίσεις επί των πινακίδων (Μ.Υ.1) και ο Πέτρος Κρόνης, Μηχανολόγος Μηχανικός και Δομικός Μηχανικός (Μ.Υ.2), με εξειδικευμένη, όπως ανέφερε, πείρα στο σχεδιασμό, κατασκευή και ανέγερση μεταλλικών κτιρίων και κατασκευών, όπως  γεφυρών, πολυόροφων κτιρίων, ηλεκτροπαραγωγικών σταθμών, υπόστεγων, βιομηχανικών κτιρίων, κατασκευών και πινακίδων διαφήμισης.

 

Όπως και στην περίπτωση της μαρτυρίας του ενάγοντα, έτσι και στην περίπτωση του Μ.Υ.1, η ουσία της μαρτυρίας του εν λόγω μάρτυρα καλύπτεται από γεγονότα που αποτελούν κοινό και για τις δύο πλευρές έδαφος και τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για κάποια από τα ευρήματα στα οποία έχω ήδη προβεί. Συγκεκριμένα, ο εν λόγω μάρτυρας δέχθηκε ότι        μεταξύ των πινακίδων που οι εναγόμενοι εργοδότες του χρησιμοποιούν, περιλαμβάνονται και πινακίδες του συγκεκριμένου οβάλ σχήματος, αναφορικά με το οποίο έχω ήδη καταλήξει σε εύρημα, όπως και ότι πινακίδες του εν λόγω σχήματος, οι τελευταίοι χρησιμοποιούν από το 2008, που υπενθυμίζω είναι η αφετηρία της περιόδου για την οποία ο ενάγων αξιώνει αποζημιώσεις. Σ' αυτό το στάδιο θεωρώ σκόπιμο να επισημάνω επίσης ότι ο εν λόγω μάρτυρας δεν απέκλεισε την πιθανότητα μεταξύ των προμηθευτών των εναγομένων σε οβάλ πινακίδες να βρίσκεται και συγκεκριμένη κυπριακή εταιρεία, με την οποία ο ενάγων είχε στο παρελθόν αντιδικία παρόμοιας φύσης με αυτή που έχει με τους εργοδότες του. Αναφορικά με τον αριθμό των οβάλ πινακίδων που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούν, ο Μ.Υ.1 ανέφερε ότι κατά το χρόνο που εργοδοτήθηκε από τους τελευταίους, δηλαδή το 2008, ο αριθμός των εν λόγω πινακίδων ήταν 4-5, ενώ για τα υπόλοιπα χρόνια ο μάρτυς ανέφερε ότι δεν γνώριζε.

 

Αναφορικά με τη μαρτυρία του Μ.Υ.2, παρατηρώ τα εξής. Σύμφωνα με τον εν λόγω μάρτυρα, ο οποίος κατόπιν που του ανατέθηκε από τους εναγομένους, μελέτησε τα επισυναπτόμενα στο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας σχετικά με την πινακίδα του ενάγοντα σχέδια και προέβη σε σύγκριση των πινακίδων που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούν στην εργασία τους, με αυτή του ενάγοντα, οι πινακίδες των εναγομένων «διαφέρουν» από αυτή του ενάγοντα σε αρκετά τεχνικά, σύμφωνα με το μάρτυρα, σημεία. Συγκεκριμένα διαφέρουν στα εξής:

 

"Όσον αφορά τον τρόπο παραλαβής των φορτίων, ο μεταλλικός σκελετός των πινακίδων των Εναγομένων καταπονείται από φορτία ανεμοπίεσης, μόνιμα φορτία όπως το βάρος της πινακίδας και το ίδιον βάρος του σκελετού. Στα σχέδια του Ενάγοντα χρησιμοποιείται επέκταση του κεντρικού υποστυλώματος στο ύψος της πινακίδας με δευτερεύοντα μεταλλικά μέλη πάνω στα οποία εφαρμόζεται η λεπτή λαμαρίνα με κόλλα. Από την περιγραφή συμπεραίνεται ότι η λαμαρίνα υπόκειται σε τάσεις εφελκυσμού και θλίψης. Η φιλοσοφία της πινακίδας των Εναγομένων είναι διαφορετική. Το υποστύλωμα δεν επεκτείνεται στο εσωτερικό της πινακίδας. Τα φορτία της ανεμοπίεσης παραλαμβάνονται από κάθετα δικτυώματα ενώ τα κάθετα φορτία από οριζόντια δοκό στο κάτω μέρος της πινακίδας η οποία βιδώνεται στο πάνω μέρος του υποστυλώματος. Η δοκός είναι συνδεδεμένη με ένα σύστημα χιαστών συνδέσμων. Η λαμαρίνα είναι πιο χοντρή και συγκολλημένη στον σκελετό με ηλεκτροκόλληση. Δεν χρησιμοποιούνται μηχανισμοί ανάρτησης. Επίσης, για να είναι εφικτή η ηλεκτροκόλληση της λαμαρίνας το φύλλο είναι αρκετά χοντρό και δεν γίνεται χρήση κόλλας όπως φαίνεται στην περιγραφή της εφεύρεσης του Ενάγοντα.

 

Όσον αφορά τη γεωμετρία, οι πινακίδες των Εναγομένων που έχω εξετάσει έχουν διαφορετικές ακτίνες καμπύλης μεταξύ τους, έχουν διάφορες διαστάσεις ως προς το ύψος, τη διατομή υποστυλώματος, το πλάτος, το μήκος, το ύψος και την καμπυλότητα των πινακίδων. 

 

Όσον αφορά τη δομή του σκελετού, αυτή παρουσιάζει τις εξής διαφορές.  Στα σχέδια του Ενάγοντα εκτός από το κάθετο υποστύλωμα χρησιμοποιείται η μέθοδος Box ή Semi monocoque. Δηλαδή, το υποστύλωμα επεκτείνεται στο εσωτερικό της πινακίδας και η υπόλοιπη δομή αποτελείται από ένα κέλυφος με νεύρα και λαμαρίνα. Η πινακίδα των Εναγομένων χρησιμοποιεί δικτυώματα και δοκούς, ενώ το υποστύλωμα δεν επεκτείνεται στο εσωτερικό της πινακίδας. Οι δύο πινακίδες χρησιμοποιούν διαφορετική δομή, τα μεταλλικά μέλη είναι διαφορετικών διατομών. Επίσης, στα σχέδια του ο Ενάγοντας χρησιμοποιεί δύο απλούς χιαστί συνδέσμους ενώ η πινακίδα των Εναγομένων χρησιμοποιεί σύστημα πολλαπλών συνδέσμων. Τα οριζόντια και κάθετα μεταλλικά μέλη τοποθετούνται σε διαφορετικά σημεία και σε διαφορετικές αποστάσεις μεταξύ των μελών."

 

 

Η μαρτυρία του Μ.Υ.2 και ειδικότερα τα συμπεράσματα στα οποία ο μάρτυς κατέληξε, αμφισβητήθηκαν έντονα από τον ενάγοντα. Κατ' αρχάς θα πρέπει να λεχθεί πως ο εν λόγω μάρτυρας κατέθεσε στο Δικαστήριο ως εμπειρογνώμονας. Συνεπώς, η μαρτυρία του θα προσεγγιστεί ανάλογα.

 

Είναι καλά γνωστή η νομολογιακή αρχή ότι το καθήκον του εμπειρογνώμονα «... είναι να εφοδιάσει το δικαστήριο με όλες τις απαραίτητες για σκοπούς ελέγχου της ορθότητας των συμπερασμάτων του, επιστημονικές πληροφορίες, έτσι ώστε το δικαστήριο να είναι σε θέση, εφαρμόζοντας αυτές τις πληροφορίες στα γεγονότα της ενώπιον του υπόθεσης που έχουν αποδειχθεί, να σχηματίσει τη δική του κρίση». (Κοινοτικό Συμβούλιο Ομόδους ν. Άννας Κονναρή (2011) 1 Α.Α.Δ. 2298). Κατά τα άλλα, οι ίδιοι κανόνες που ισχύουν για σκοπούς αξιολόγησης της μαρτυρίας κάθε                 άλλου μάρτυρα, ισχύουν και για σκοπούς αξιολόγησης της μαρτυρίας εμπειρογνωμόνων.

 

Διεξήλθα προσεκτικά τη μαρτυρία του Μ.Υ.2, τον οποίο και παρακολούθησα ενώ κατέθετε. Η εντύπωση που αποκόμισα είναι πως πρόκειται για μάρτυρα αλήθειας. Πέραν του ότι ήταν σαφής στις απαντήσεις του, δεν δίσταζε να συμφωνήσει και με θέσεις που δεν εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των εναγομένων. Ιδιαίτερα δεν δίστασε να συμφωνήσει με τη βασική θέση του ενάγοντα, θέση την οποία έχω αποδεχθεί και έχω ήδη προβεί σε σχετικό εύρημα, ότι η επιφάνεια των οβάλ πινακίδων, λόγω του σχήματος της πινακίδας, δέχεται λιγότερη πίεση από τον αέρα από αυτή που δέχεται η επίπεδη επιφάνεια των πινακίδων με τετράγωνο ή ορθογώνιο σχήμα, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος ο μουσαμάς να σχισθεί και η διαφήμιση να καταστραφεί, να μειώνεται σημαντικά.

 

Ως αποτέλεσμα της πιο πάνω αξιολόγησης, δέχομαι τη μαρτυρία του Μ.Υ.2. Βρίσκω ότι, οι οβάλ πινακίδες των εναγομένων, συγκρινόμενες με την πινακίδα που καλύπτεται από το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας του ενάγοντα, στα τεχνικά σημεία παρουσιάζουν τις διαφορές που ο Μ.Υ.2 εντόπισε.

 

Επομένως, το ζήτημα που εγείρεται περιορίζεται στο κατά πόσο με βάση την ενώπιον μου μαρτυρία, ο ενάγων ο οποίος φέρει και το βάρος απόδειξης της υπόθεσης έχει καταδείξει, στο βαθμό βέβαια και την έκταση που απαιτείται σε υποθέσεις όπως η παρούσα, ότι οι πινακίδες οβάλ σχήματος που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούσαν από το 2008 και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν, παραβιάζει το καλυπτόμενο από το συγκεκριμένο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας, δικαίωμα του ενάγοντα.

 

Όμως, προτού ασχοληθώ με την ουσία του πιο πάνω ζητήματος, θεωρώ σκόπιμο να ασχοληθώ με συγκεκριμένες άλλες θέσεις των εναγομένων, οι οποίες εγείρονται, είτε με τη μορφή προδικαστικής ένστασης, είτε με τη  μορφή επικουρικών προς τη βασική τους θέση ότι δεν παραβιάζουν το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του ενάγοντα, θέσεων.

 

(1) Οι εναγόμενοι ισχυρίζονται, και αυτό με τη μορφή προδικαστικής ένστασης, ότι, ο ενάγων κωλύεται από του να προωθεί την αγωγή του, λόγω  παράλειψης του να αποκαλύψει στο δικόγραφο του τη νομική υπόσταση τους, δηλαδή ότι οι εναγόμενοι είναι εταιρεία και ιδιαίτερα ότι το εγγεγραμμένο γραφείο της βρίσκεται στην Κύπρο, με αποτέλεσμα, αποδοχή της απαίτησης, να οδηγήσει σε έκδοση απόφασης εναντίον ανύπαρκτου διάδικου, πράγμα που εξισώνεται με την άσκηση της επί του προκειμένου δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στο κενό.

 

Στον αντίποδα, ο ενάγων, παραπέμποντας στις υποθέσεις Αλωνεύτης ν. Alpha Bank (2003) 1 Α.Α.Δ. 990, Sartas Importers-Distributors v. Ανδρέα Μαρουλλή (2003) 1 Α.Α.Δ. 1446, Konj v. Ioannoy (1996) 1 Α.Α.Δ. 689, Loufis v. Μιχάλη Ανδρονίκου (1996) 1 Α.Α.Δ. 773), υποστήριξε ότι η παράλειψη των εναγομένων να καταχωρίσουν αίτηση δυνάμει της Δ.27, θ. 3, για ακύρωση του κλητηρίου εντάλματος, με τον ισχυρισμό ότι είναι ανύπαρκτοι, αναπόφευκτα οδηγεί σε απόρριψη της συγκεκριμένης θέσης.

                      

Η θέση των εναγομένων δεν με βρίσκει σύμφωνο, όχι όμως για τους λόγους που ο ενάγων προβάλλει, αλλά για τους πιο κάτω λόγους.

 

Κατ' αρχάς θα πρέπει να λεχθεί ότι η νομολογία στην οποία ο ευπαίδευτος συνήγορος του ενάγοντα με παρέπεμψε, δεν τυγχάνει εφαρμογής στην παρούσα περίπτωση. Είναι πιστεύω αρκετό να επισημάνω ότι σε όλες τις υποθέσεις που ο κ. Ποιητής με έχει παραπέμψει, εκείνο που αμφισβητήθηκε ήταν η νομική υπόσταση του ενάγοντα, η οποία είχε καταστεί επίδικο θέμα λόγω απόρριψης από πλευράς του εναγομένου του περί τούτου προβαλλόμενου ρητά στην έκθεση απαίτησης, σχετικού ισχυρισμού του ενάγοντα. Αντίθετα, στην προκείμενη περίπτωση εκείνο που οι εναγόμενοι ισχυρίζονται, είναι ότι η παράλειψη του ενάγοντα να περιλάβει στο δικόγραφο του ρητή αναφορά περί της δικής τους νομικής υπόστασης, τους καθιστά πρόσωπα ανύπαρκτα.

 

Το περιεχόμενο της έκθεσης απαίτησης πρέπει να περιορίζεται σε μια συνοπτικής μορφής έκθεση των ουσιωδών γεγονότων που στηρίζουν την απαίτηση. Γεγονότα μη αναγκαία για σκοπούς διαμόρφωσης της αιτίας αγωγής κατά ολοκληρωμένο τρόπο δεν έχουν θέση στην έκθεση απαίτησης. Στην κρινόμενη περίπτωση, ούτε η νομική υπόσταση των εναγομένων, ούτε και η διεύθυνση του εγγεγραμμένου γραφείου τους, συνιστούν γεγονότα που στηρίζουν την απαίτηση, έτσι ώστε να επιβάλλεται η δικογράφηση τους. Η νομική υπόσταση των διαδίκων, στη συγκεκριμένη περίπτωση των εναγομένων, προσδιορίζεται στον τίτλο της αγωγής, η δε διεύθυνση του εγγεγραμμένου γραφείου τους καταγράφεται λεπτομερώς στο κύριο σώμα του κλητηρίου εντάλματος. Εξάλλου, εκεί έγινε και η επίδοση της αγωγής. Αυτό είναι κατά την κρίση μου αρκετό για σκοπούς προσδιορισμού της νομικής υπόστασης των εναγομένων.

 

Ως αποτέλεσμα, η συγκεκριμένη θέση των εναγομένων απορρίπτεται.

 

(2) Οι εναγόμενοι με τη γραπτή αγόρευση των συνηγόρων τους, παραπέμποντας στο άρθρο 26(3) του Νόμου, σύμφωνα με τις πρόνοιες του οποίου η διατήρηση της ισχύος του Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας εξαρτάται από την καταβολή των καθορισμένων τελών ανανέωσης, όπως και στον Κανονισμό 42 των περί Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας, Τέλη και Δικαιώματα, Κανονισμών του 1999, Κ.Δ.Π. 46/99[1], προβάλλουν τη θέση ότι ο ενάγων απέτυχε να αποδείξει ότι το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας του έχει ανανεωθεί και βρίσκεται σε ισχύ.

 

Η πιο πάνω θέση δεν δικογραφείται. Για πρώτη φορά τέθηκε με τη γραπτή αγόρευση των συνηγόρων των εναγομένων. Παράλειψη δικογράφησης της, σφραγίζει κατά τη γνώμη μου και τη μοίρα της, εφόσον η συγκεκριμένη θέση εξισούται στην ουσία με ισχυρισμό παραγραφής του αγώγιμου δικαιώματος, ισχυρισμό ο οποίος, όντας ισχυρισμός που αφορά νομικό σημείο, θα έπρεπε, για να δύναται να καταστεί επίδικο θέμα, να είχε δικογραφηθεί. (Βλ. White Book, 1960, σελ. 471). Επομένως, και αυτή η θέση των εναγομένων απορρίπτεται.

 

Στρέφομαι τώρα στην ουσία του ζητήματος το οποίο εγείρεται και στο οποίο έχω αναφερθεί πιο πάνω.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 5(1) του σχετικού Νόμου (ο περί Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας Νόμος του 1998 (Ν. 16(Ι)/98), «Μια εφεύρεση δεν μπορεί να είναι επιδεκτική διπλώματος ευρεσιτεχνίας, εκτός αν είναι νέα, περιλαμβάνει εφευρετική δραστηριότητα και είναι επιδεκτική βιομηχανικής εφαρμογής».

 

Σύμφωνα με το εδάφιο (1) του άρθρου 6 του ίδιου Νόμου, «Μια εφεύρεση θεωρείται νέα, αν δεν αποτελεί μέρος της προηγούμενης τεχνικής», ενώ σύμφωνα με το εδάφιο (2) του ίδιου άρθρου, «Προηγούμενη τεχνική σημαίνει οτιδήποτε το οποίο, πριν από την ημερομηνία καταχώρησης ή πριν από την ημερομηνία προτεραιότητας στην περίπτωση που διεκδικείται προτεραιότητα της αίτησης για χορήγηση της εφεύρεσης, έχει τεθεί στη διάθεση του κοινού με γραπτή ή οποιαδήποτε άλλη γραφολογική μορφή, με προφορική περιγραφή ή με τη χρησιμοποίηση της ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο οπουδήποτε στον κόσμο».

 

Επομένως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η εγγραφή της εφεύρεσης του ενάγοντα και η χορήγηση από τον Έφορο του Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας, όχι μόνο καταδεικνύει την πρωτοτυπία της εφεύρεσης και συνάμα ότι πρόκειται για εφεύρεση νέα, αλλά και θέτει τέρμα, τελεσίδικα και οριστικά, στην οποιαδήποτε αμφισβήτηση ότι η εφεύρεση δεν ήταν επιδεκτική Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας, θέση την οποία οι εναγόμενοι επίσης προωθούν. Αν οι εναγόμενοι επιθυμούσαν να αμφισβητήσουν την επιδεκτικότητα της εφεύρεσης, Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας, θα έπρεπε να είχαν προβάλει τις θέσεις τους και εγείρει τη σχετική ένσταση τους νωρίτερα και στο κατάλληλο στάδιο, που εν πάση περιπτώσει δεν είναι το παρόν στάδιο.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 29(1) του Νόμου, «Η έκταση της προστασίας που παρέχεται από δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ή από αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας καθορίζεται από τις αξιώσεις, λαμβάνοντας συγχρόνως υπόψη την περιγραφή για τα σχέδια». Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι αξιώσεις, όπως αυτές καταγράφονται στο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω κατατέθηκε μαζί με τα σχέδια που υποβλήθηκαν με την αίτηση για εγγραφή ως τεκμήριο 1, είναι:

 

"(α) Την προστασία του εφευρέτη όσον αφορά το σχήμα της ταπέλας που βοηθεί για τους πιο πάνω λόγους.

 (β)  Είναι η προστασία του εφευρέτη όσον αφορά τον τρόπο ανάρτησης ή και τοποθέτηση του μουσαμά επί του οποίου γίνεται η διαφήμιση."

 

 

Σημειώνεται επίσης ότι ομοίωμα σε μικρογραφία της κατοχυρωμένης, δυνάμει του Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας, πινακίδας του ενάγοντα επίσης κατατέθηκε ενώπιον μου ως τεκμήριο 2.

 

Με δεδομένο ότι η εφεύρεση του ενάγοντα κρίθηκε ως επιδεκτική Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας, ούτε η πρωτοτυπία της μπορεί, όπως έχει ήδη επισημανθεί πιο πάνω, να αμφισβητηθεί, αλλά ούτε και ότι η προηγούμενη τεχνική που ακολουθείτο πριν την έναρξη της προστασίας της εφεύρεσης του ενάγοντα, δεν περιλάμβανε τη χρήση «διαφημιστικής οβάλ πινακίδας με δύο όψεις και με χαμηλή αντίσταση στον αέρα και πρωτότυπο τρόπο ανάρτησης και στήριξης του μουσαμά», μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αμφισβήτησης.

 

Επομένως, με το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας, τεκμήριο 1, εκείνο που προστατεύεται είναι ουσιαστικά το οβάλ σχήμα της πινακίδας, το οποίο μειώνει την πίεση που η τοξοειδής επιφάνεια της δέχεται από τον αέρα, με φυσικό επακόλουθο η αντοχή του μουσαμά να αυξάνεται. Ο τρόπος υποστυλώματος δεν αποτελεί μέρος της εφεύρεσης. Εξάλλου, ούτε και ο ενάγων ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Συνεπώς, στην απουσία οποιασδήποτε από τις υπερασπίσεις που οι πρόνοιες του εδαφίου (3) του άρθρου 27[2] του Νόμου προσφέρουν, η άνευ άδειας ή συγκατάθεσης του ενάγοντα χρήση ή κατασκευή τέτοιων πινακίδων και γενικά πινακίδων που εμπίπτουν σε οποιοδήποτε από τους πιο πάνω δύο άξονες του Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας του ενάγοντα, συνιστά παραβίαση των κατοχυρωμένων, δυνάμει του εν λόγω  Διπλώματος, δικαιωμάτων του.

 

Στην παρούσα υπόθεση, οι εναγόμενοι από το 2008, χρησιμοποιούν, σύμφωνα με τα ευρήματα του Δικαστηρίου, πινακίδες δύο όψεων, σχήματος οβάλ, για σκοπούς των εργασιών τους, χωρίς την άδεια ή συγκατάθεση του ενάγοντα και δεν έχουν επικαλεσθεί οποιαδήποτε από τις υπερασπίσεις που προνοούνται από το άρθρο 23(3). Συνεπώς παραβιάζουν, κατά την κρίση μου, το συγκεκριμένο δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του ενάγοντα.

 

Έχοντας καταλήξει ως πιο πάνω, προχωρώ να εξετάσω το θέμα των αποζημιώσεων στις οποίες ο ενάγων δικαιούται. Πρόκειται για ειδικές αποζημιώσεις και ως τέτοιες θα πρέπει όχι μόνο να εξειδικεύονται στην απαίτηση, αλλά και να αποδεικνύονται με αυστηρότητα. (Αλεξάνδρου ν. Ιωάννου (1996) 1 Α.Α.Δ. 1157, Α.ΤΗ.Κ. ν. Medcon Construction Ltd. (2000) 1 Α.Α.Δ. 945 και Πίριλλου ν. Κονναρή (2000) 1 Α.Α.Δ. 1153).

 

Στην παρούσα υπόθεση ο ενάγων ισχυρίζεται ότι η ζημιά που υπέστη και εξακολουθεί να υφίσταται από τη συμπεριφορά των εναγομένων, ανέρχεται στο 15% του ετήσιου ενοικίου για κάθε πινακίδα από το 2008 και εντεύθεν. Ως ετήσιο ενοίκιο για κάθε πινακίδα ο ενάγων στην έκθεση απαίτησης του καθορίζει το ποσό των Λ.Κ. 1.500.

 

Είναι πρόδηλο ότι για σκοπούς ορθού υπολογισμού των αποζημιώσεων στις οποίες ο ενάγων δικαιούται απαιτείται ακριβής αριθμός των οβάλ πινακίδων που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούσαν κατ' έτος, καθόλη τη διάρκεια της περιόδου για την οποία αξιώνονται αποζημιώσεις, όπως και απόδειξη του ισχυρισμού ότι το ετήσιο ενοίκιο για κάθε πινακίδα ανέρχεται στο ύψος που ο ενάγων καθόρισε στην απαίτηση του.

 

Αναφορικά με τον αριθμό των πινακίδων που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούσαν, σχετικές είναι οι μαρτυρίες του ενάγοντα και του Μ.Υ.1. Σύμφωνα με τον πρώτο, ο αριθμός των οβάλ πινακίδων που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούσαν κατά το χρόνο ακρόασης της υπόθεσης, ήταν 25. Δεν μπορούσε όμως να καθορίσει κατά τρόπο ικανοποιητικό, στην ουσία δεν γνώριζε, τον αριθμό των πινακίδων που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούσαν τα προηγούμενα χρόνια. Σύμφωνα με το δεύτερο, οι εναγόμενοι το 2008 χρησιμοποιούσαν 4-5 πινακίδες οβάλ σχήματος, ενώ δεν γνώριζε τον αριθμό των πινακίδων που οι τελευταίοι χρησιμοποιούσαν τα επόμενα χρόνια.

 

Δέχομαι τη μαρτυρία του ενάγοντα αναφορικά με τον αριθμό των πινακίδων που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούσαν το τρέχον έτος και βρίσκω ότι οι τελευταίοι το 2014 χρησιμοποιούσαν 25 οβάλ πινακίδες, οι οποίες παραβίαζαν το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του. Αναφορικά με τον αριθμό των πινακίδων που οι εναγόμενοι χρησιμοποιούσαν το 2008, δέχομαι τη μαρτυρία του Μ.Υ.1 και βρίσκω ότι οι τελευταίοι το 2008 χρησιμοποιούσαν πέντε οβάλ πινακίδες, οι οποίες επίσης παραβίαζαν το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του ενάγοντα.

 

Αναφορικά με το ύψος του ετήσιου ενοικίου για κάθε πινακίδα, στη βάση του οποίου ο ενάγων ζητά όπως υπολογιστούν οι αποζημιώσεις του, καμιά σχετική μαρτυρία, πέραν από αυτή του ενάγοντα, δεν έχει τεθεί ενώπιον μου. Και η επί του προκειμένου μαρτυρία του ενάγοντα περιορίζεται αποκλειστικά σε μια γενική αναφορά στο ποσό των Λ.Κ.1.500, χωρίς οποιαδήποτε εξειδίκευση ως προς το υπόβαθρο επί του οποίου αυτή στηρίζεται. Κοντολογίς, ο ενάγων δεν έθεσε οτιδήποτε ενώπιον μου που να δικαιολογεί ότι το συγκεκριμένο ποσό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υπόβαθρο για την εξαγωγή ασφαλούς συμπεράσματος. Το γεγονός ότι οι εναγόμενοι δεν αμφισβήτησαν απ' ευθείας τον επί του προκειμένου ισχυρισμό του ενάγοντα, δεν οδηγεί κατ' ανάγκη στο συμπέρασμα ότι έχουν αποδεχθεί ότι το ετήσιο ενοίκιο για κάθε πινακίδα ήταν οι Λ.Κ.1.500. Προσεκτική εξέταση της αντεξέτασης του ενάγοντα, καταδεικνύει το αντίθετο.

 

Ενόψει όλων των πιο πάνω, βρίσκω ότι στον ενάγοντα μόνο ονομαστικές αποζημιώσεις μπορούν να επιδικαστούν. Ο ενάγων όμως, δικαιούται στην έκδοση του υπό στοιχείο (β) πιο πάνω αιτούμενου διατάγματος.

 

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, εκδίδεται διάταγμα με το οποίο απαγορεύεται στους εναγομένους να επεμβαίνουν στο δικαίωμα ευρεσιτεχνίας του ενάγοντα, με το να χρησιμοποιούν πινακίδες του σχήματος που καλύπτεται από το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας του ενάγοντα.

 

Στον ενάγοντα επιδικάζονται ονομαστικές αποζημιώσεις ύψους €10.

 

Στον ενάγοντα επιδικάζονται επίσης τα έξοδα της παρούσας αγωγής, τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή στην κλίμακα της αγωγής και να εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

 

                                              Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,

                                                        Δ.