|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D519
(2014) 1 ΑΑΔ 1596
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 121/14)
11 Ιουλίου, 2014
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤO ΑΡΘΡO 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ BANK OF CYPRUS PUBLIC COMPANY LTD ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI ΚΑΙ/Η MANDAMUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ THN EΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Η ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 01/07/2014 ΔΟΘΕΙΣΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 2052/2013
ΑΙΤΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ: BANK OF CYPRUS PUBLIC COMPANY LTD, ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
ΑΙΤΗΤΩΝ
κ Σωτήρης Φλουρέντζος, για τους Αιτητές
ΑΠΟΦΑΣΗ (EX-TEMPORE)
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Με την παρούσα Αίτηση οι Αιτητές αξιώνουν τη χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης προς έκδοση προνομιακών ενταλμάτων της φύσεως certiorari και mandamus, στη βάση που φαίνεται στο αιτητικό ΄Α΄ της υπό κρίση Αίτησης.
Οι λόγοι για του οποίους ζητούν την έκδοση των πιο πάνω διαταγμάτων, μπορούν να συνοψιστούν στη θέση ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, με ενδιάμεση απόφαση και/ή διάταγμά του ημερομηνίας 1/7/2014, ανέστειλε επ΄αόριστον την εκδίκαση της Αγωγής 2052/2013 και άλλη συνακόλουθη αίτηση διαδίκων, ημερομηνίας 24/3/2014, χωρίς προηγουμένως να ακούσει τις ενδιαφερόμενες πλευρές επί του θέματος και χωρίς να δώσει την ευκαιρία στους δικηγόρους των Αιτητών να ακουστούν και να επιχειρηματολογήσουν. Η αναστολή δόθηκε μέχρις ότου εκδικαστεί σειρά σχετικών πολιτικών εφέσεων και μέχρις ότου εκδοθεί απόφαση επί προδικαστικού ζητήματος από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εισηγείται ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους Αιτητές ότι παραβιάστηκαν κανόνες φυσικής δικαιοσύνης και αιτείται ως η Αίτηση.
Είναι, βεβαίως, καλά γνωστές οι αρχές που διέπουν το ζήτημα παροχής των αιτούμενων θεραπειών, και σύνοψή τους μπορεί να εντοπιστεί στη σχετικά πρόσφατη απόφαση στην Πολιτική Αίτηση Αρ. 165/2013, Χαρίλαος Αποστολίδης Λτδ, ημερομηνίας 13/11/2013.
Συνοπτικά, η παροχή άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, το οποίο, εξετάζοντας κατά πόσο θα πρέπει να χορηγηθεί τέτοια άδεια, δεν υπεισέρχεται στην ορθότητα της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου. Ο έλεγχος στοχεύει στην εξέταση της νομιμότητας και μόνο. Ακόμη και αν το Δικαστήριο ικανοποιηθεί ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, εάν προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο, και ειδικά έφεση, πολύ σπάνια, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, παρέχει άδεια για καταχώρηση προνομιακού εντάλματος, καθότι η διαδικασία έκδοσης προνομιακού εντάλματος δεν συνιστά υποκατάστατο του ένδικου μέσου της έφεσης. Όπως έχει αποκρυσταλλωθεί από τη Νομολογία μας στην υπόθεση Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.α., Πολ. Εφ. 2/2009, ημερ. 14/5/2012, η αρχή για αναζήτηση εξαιρετικών περιστάσεων σε περιπτώσεις ύπαρξης άλλου ένδικου μέσου, δεν χαλαρώνει ούτε στις περιπτώσεις που η παρανομία σχετίζεται με έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. Υιοθετήθηκε, σχετικά, το πιο κάτω απόσπασμα της απόφασης της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.α. (2004) 1 ΑΑΔ 1535:
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ. μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State (1986) 1 All E.R. 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 A.A.Δ 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή «ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποία επιδιώκεται το διάταγμα». Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ. επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.α. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»
Έστω, λοιπόν, και αν γίνει αποδεκτό ότι υπάρχει έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας ή παραβιάστηκαν κανόνες φυσικής δικαιοσύνης στη βάση που θέτει ο ευπαίδευτος συνήγορος, ή ακόμα και έκδηλη νομική πλάνη, αναμφίβολα στην υπό κρίση περίπτωση εντοπίζεται − όπως δεν αμφισβήτησε και βάσιμα ο κ. Φλουρέντζος − άλλο ένδικο μέσο διαθέσιμο στην πλευρά των Αιτητών. Είναι αυτό της Έφεσης.
Υπό αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει να διαπιστωθεί, προκειμένου να ικανοποιηθεί αίτημα για παροχή άδειας, η συνδρομή εξαιρετικών περιστάσεων. Εισηγήθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος των Αιτητών ως τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις την ανάγκη για είσπραξη μη εξυπηρετούμενων δανείων, και το επείγον προκειμένου να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία, επιβίωση και κεφαλαιακή επάρκεια των Αιτητών. Με βάση αυτά, έθεσε ότι η επ΄αόριστον αναστολή της υπόθεσης από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου θα έχει δραστικές και ανεπανόρθωτες συνέπειες. Τα στοιχεία αυτά, όμως, δεν εμπίπτουν στα όρια, ούτε, βεβαίως, στο νοηματικό εύρος του όρου «εξαιρετικές περιστάσεις». Άλλωστε, όπως έχει κατ΄επανάληψη λεχθεί, η έκδοση προνομιακού εντάλματος δεν καθίσταται υποκατάστατο της έφεσης ή άλλων ένδικων μέσων, και ο, πιθανώς, μεγάλος χρόνος που απαιτείται για εκδίκαση μιας έφεσης δεν συνιστά εξαιρετική περίσταση αφού, αν, βεβαίως, υπάρχει καλός λόγος, παραμένει ανοικτό το περιθώριο επίσπευσης της ακρόασής της. Σχετική είναι η απόφαση Ευάγγελος Χρίστου (2011) 1 Α.Α.Δ. 2085.
Ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω, δεν έχει τεκμηριωθεί η συνδρομή των προϋποθέσεων παροχής θεραπείας της φύσεως προνομιακού εντάλματος. Η Αίτηση, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να εγκριθεί και αναπόδραστα απορρίπτεται.
Α. Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
/ΜΣ