|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D485
(2014) 1 ΑΑΔ 1510
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 105/14)
8 Ιουλίου, 2014
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ HUSSAIN ΜOBUSHAR ΥΠΗΚΟΟΥ ΠΑΚΙΣΤΑΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΝΟΓΕΙΑΣ, ΛΑΡΝΑΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΗABEAS CORPUS
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ TΟ 18ΠΣΤ (5) (6) (7) ΚΑΙ (8) ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 3 ΤΟΥ 153 (Ι) ΤΟΥ 2011 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ 1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ 2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ 3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ TMHMATOΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ.
κ Χρίστος Χριστοδουλίδης, για τον Αιτητή
κ Μάριος Στυλιανού, δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση
O Αιτητής παρών
Παρούσα είναι η μεταφράστρια κα Χριστιάνα Τζώρτζη, η οποία μεταφράζει από τα ελληνικά στα αγγλικά και αντιστρόφως.
ΑΠΟΦΑΣΗ (EX-TEMPORE)
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Συνοπτική καταγραφή του ιστορικού που καλύπτει την υπό κρίση περίπτωση θα διαφωτίσει τις ουσιαστικές πτυχές της παρούσας διαδικασίας, η οποία αφορά αίτημα για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus, το οποίο απευθύνεται προς τους Καθ΄ων η Αίτηση προς το σκοπό, βεβαίως, άμεσης απελευθέρωσης του Αιτητή.
Ο Αιτητής, όπως προκύπτει ως αδιαμφισβήτητο γεγονός, αφίχθηκε στην Κύπρο παράνομα το έτος 2005. Προχώρησε στην καταχώρηση αίτησης για παροχή πολιτικού ασύλου, η οποία και απορρίφθηκε σε όλα τα στάδια. Ακολούθησε ανάλογη προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο. Στις 2/11/2013, συνελήφθηκε ως παράνομος μετανάστης βάσει διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, και έκτοτε κρατείται στα αστυνομικά κρατητήρια της Μενόγειας. Στις 7/4/2014 καταχώρησε παρόμοια με την παρούσα αίτηση, προβάλλοντας ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, κατά παράβαση των νομικών του υποχρεώσεων, δυνάμει του άρθρου 18ΠΣΤ(4), δεν προέβη αυτεπάγγελτα ανά δίμηνο σε επανεξέταση της απόφασής του για κράτηση και απέλαση. Ήταν, επίσης, θέση του ότι δεν υπήρχε λογική πιθανότητα απέλασης του στο Πακιστάν και, αφού τέτοια προοπτική δεν υπήρχε, και δεδομένου ότι η οικογένεια του βρίσκεται στην Κύπρο, θα έπρεπε να είχε αφεθεί ελεύθερος. Το Δικαστήριο στην απόφασή του, που εξέδωσε στις 6/6/2014 στην Πολιτική Αίτηση αρ. 67/2014, κάνοντας αναδρομή στις ενέργειες των Αρμοδίων Αρχών, ήτοι του Υπουργού Εσωτερικών και της Διευθύντριας του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης (η Διευθύντρια), κατέληξε ότι δεν μπορεί να εντοπίσει οποιανδήποτε παρανομία στην κράτηση του Αιτητή από 2/11/2013 μέχρι 7/4/2014, ημερομηνία κατά την οποία καταχωρήθηκε η προαναφερθείσα Αίτηση αρ. 67/2014. Κατά συνέπεια, απέρριψε την Αίτηση με έξοδα σε βάρος του Αιτητή.
Στις 10/6/2014 ο Αιτητής επανήλθε με την υπό κρίση Αίτηση. Όπως ο ίδιος θέτει στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση, στην παράγραφο 11:
«11. Ως με συμβουλεύει ο δικηγόρος μου δυνάμει του άρθρου 18ΠΣΤ(8) του Ν.3 του 153(Ι) του 2011 δεν είναι δυνατό να παραταθεί το χρονικό διάστημα της κράτησης μου που ρυθμίζεται ως εξάμηνη από το εδάφιο 7 παρά μόνο με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών για τους λόγους που παρατίθενται και για περίοδο όχι πέραν των δώδεκα μηνών, πράγμα που δεν έγινε στην περίπτωση μου.»
Με βάση αυτόν τον ισχυρισμό είναι που καταχωρήθηκε η παρούσα Αίτηση για έκδοση Habeas Corpus, με αντικείμενο την εξέταση της νομιμότητας της διάρκειας της κράτησης του Αιτητή. Είναι η θέση του Αιτητή ότι η περίοδος κράτησης των έξι μηνών είχε λήξει στις 2/5/2014, και δεν υπάρχει απόφαση παράτασης του Υπουργού Εσωτερικών και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερος αμέσως. Αυτή είναι η ουσία της Αίτησης, και επί αυτών των ισχυρισμών θα εξεταστεί.
Οι Καθ΄ων η Αίτηση προβάλλουν ότι η κράτηση του Αιτητή είναι καθόλα νόμιμη, δεδομένης της ύπαρξης διαταγμάτων κράτησης και απέλασης. Εισηγούνται, περαιτέρω, ότι η περίοδος κράτησης είναι απόλυτα δικαιολογημένη, και παρατάθηκε νόμιμα με απόφαση της Διευθύντριας ημερομηνίας 30/4/2014, η οποία εκδόθηκε δυνάμει των εξουσιών που παρέχονται στον Υπουργό Εσωτερικών, και οι οποίες εκχωρήθηκαν στην ίδια.
Η νομική διάσταση του άρθρου 18ΠΣΤ αναλύθηκε σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Σύνοψη των σχετικών αρχών μπορεί να εντοπιστεί στην πολύ πρόσφατη απόφαση ZORAC TODOROVIC, Πολιτική Αίτηση αρ. 197/2013, ημερομηνίας 19/12/2013. Διαβάζω σχετικό απόσπασμα:
«Με τον τροποποιητικό Νόμο 153(Ι)/11, εισήχθη το άρθρο 18ΠΣΤ, ώστε να εναρμονιστεί η κυπριακή νομοθεσία με το άρθρο 15 της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ. Με τις νέες εναρμονιστικές πρόνοιες, τέθηκαν, μεταξύ άλλων, περιορισμοί αναφορικά με τη διάρκεια της κράτησης υπηκόου τρίτης χώρας υποκείμενου σε διαδικασίες επιστροφής. Σύμφωνα με το εδάφιο (7) του άρθρου 18ΠΣΤ του Νόμου, η κράτηση για σκοπούς απομάκρυνσης δεν πρέπει να υπερβαίνει τους έξι μήνες. Βάσει του εδαφίου (8) του πιο πάνω άρθρου, ο Υπουργός Εσωτερικών δεν δύναται να παρατείνει το διάστημα των έξι μηνών, παρά μόνο για περιορισμένο χρόνο που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες, στις περιπτώσεις που ¨παρ΄όλες τις εύλογες προσπάθειες, η επιχείρηση απομάκρυνσης είναι πιθανόν να διαρκέσει περισσότερο επειδή (α) ο συγκεκριμένος υπήκοος της τρίτης χώρας αρνείται να συνεργαστεί ή (β) καθυστερεί η λήψη αναγκαίων εγγράφων από τρίτες χώρες.¨»
Καταρχάς, εξετάζοντας το ζήτημα που θέτει ως ουσιαστικό η πλευρά του Αιτητή, ότι δηλαδή η περίοδος της κράτησης των έξι μηνών έληξε και δεν υπάρχει σχετική απόφαση για παράταση, παραπέμπω στο τεκμήριο 27 της ένστασης, όπου ξεκάθαρα εντοπίζεται ότι αυτή η θέση στερείται βάσης. Όπως καταγράφεται στο εν λόγω τεκμήριο, αφού η Διευθύντρια εξέτασε το ιστορικό της περίπτωσης του Αιτητή - που παρατίθεται − και, σημειώνοντας ότι οι έξι μήνες κράτησης συμπληρώνονταν στις 2/5/2014, ασκώντας τις εξουσίες που παρέχονται στον αρμόδιο Υπουργό Εσωτερικών και οι οποίες εκχωρήθηκαν στην ίδια, αποφάσισε την παράταση της κράτησης του Αιτητή για περαιτέρω περίοδο έξι μηνών, έχοντας ικανοποιηθεί ότι η απέλασή του δεν ήταν δυνατή εξ υπαιτιότητάς του. Συνεπώς, καταρρέει η βάση επί της οποίας στηρίχθηκε η παρούσα Αίτηση.
Πάρα ταύτα, το Δικαστήριο θα προχωρήσει στην εξέταση των θέσεων που προέβαλε ο ευπαίδευτος συνήγορος κατά την αγόρευσή του, οι οποίες, όμως, επαναλαμβάνω, δεν περιλαμβάνονται στην ένορκη δήλωση που αποτελεί τη βάση γεγονότων, επί των οποίων εδράζεται η Αίτηση. Εισηγήθηκε ο κ. Χριστοδουλίδης ότι η απόφαση για παράταση της κράτησης δεν κοινοποιήθηκε έγκαιρα στον Αιτητή. Είναι γεγονός ότι, ενώ η απόφαση εκδόθηκε στις 30/4/2014, η κοινοποίηση της έλαβε χώρα στις 16/5/2014. Αυτό δεν διαφοροποιεί το όλο ζήτημα, δεδομένου ότι η απόφαση εκδόθηκε προτού λήξει η κράτηση των πρώτων έξι μηνών, και κοινοποιήθηκε πολύ πριν καταχωρηθεί η υπό κρίση Αίτηση. Η παράληψη της Διοίκησης να κοινοποιήσει προηγουμένως την απόφαση δεν επενεργεί υπέρ του Αιτητή, η δε καθυστέρηση στην εξωτερίκευση της παράτασης δεν επηρέασε, με οποιονδήποτε τρόπο, αρνητικά τα δικαιώματα του Αιτητή, υπό το φως των δεδομένων της υπόθεσης. Τελικά, η παράταση δεν παρέμεινε internum της Διοίκησης, αλλά εξωτερικεύθηκε. Είναι αυτά τα γεγονότα που διαφοροποιούν την περίπτωση από τις αυθεντίες που έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου ο κ.Χριστοδουλίδης μέσω της αγόρευσής του και στις οποίες είτε η παράταση δόθηκε μετά την εκπνοή των πρώτων έξι μηνών, είτε μετά την καταχώρηση ανάλογης αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus. Περαιτέρω, δεν έχει διαφοροποιηθεί τίποτε σε σχέση με τα όσα προϋπήρχαν, και καλύπτονται από την προηγούμενη απόφαση στην αίτηση 67/2014. Επιπρόσθετα, μετά τη χρονολογία που κάλυπτε η πιο πάνω απόφαση, δηλαδή μετά τις 7/4/2014, όπως εντοπίζεται και στο τεκμήριο 27, ακολούθησε, στις 24/4/2014, συνέντευξη και πάλι με τον Αιτητή, ο οποίος είχε την ίδια αρνητική στάση για συνεργασία με σκοπό τον επαναπατρισμό του. Δεν μπορεί δε να μη σημειωθεί ότι - όπως αναγνωρίζεται και στην πιο πάνω απόφαση − οι Αρμόδιες Αρχές της Δημοκρατίας έχουν αποταθεί στην Πρεσβεία του Πακιστάν στο Λίβανο, αναμένοντας την έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων για σκοπούς απέλασης του Αιτητή. Εισηγείται ο κ. Χριστοδουλίδης ότι δεν έγιναν οποιεσδήποτε περαιτέρω ενέργειες. Δεν παρήλθε όμως παρά μικρό χρονικό διάστημα κάποιων μηνών από τις τελευταίες ενέργειες των Αρμοδίων Αρχών και τις παραστάσεις προς την εν λόγω Πρεσβεία, από την οποία εξαρτάται πλέον και η έκδοση των σχετικών ταξιδιωτικών εγγράφων. Θα πρέπει να σημειωθεί, τέλος, ότι, όπως εντοπίζεται από τον αδελφό Δικαστή Νικολάτο, και στην προαναφερθείσα απόφαση στην Πολιτική Αίτηση αρ. 67/2014:
«Θα πρέπει να παρατηρήσω ότι σε κάποια έγγραφα αναγράφεται ότι ο Αιτητής γεννήθηκε στην Σρι Λάνκα ενώ σε άλλα αναγράφεται ότι κατάγεται από το Πακιστάν. Φαίνεται όμως ότι έχει υπηκοότητα του Πακιστάν και ότι η εξασφάλιση ταξιδιωτικού εγγράφου, γι΄αυτόν, επιχειρείται να γίνει μέσω της Πρεσβείας του Πακιστάν στο Λίβανο.»
Συνάγεται από τα πιο πάνω η δυσκολία στην εξέταση του όλου θέματος και στην έκδοση των σχετικών ταξιδιωτικών εγγράφων. Υπό αυτές τις συνθήκες, το μικρό διάστημα των μερικών μηνών που παρήλθε από τις τελευταίες παραστάσεις των Αρμοδίων Αρχών της Δημοκρατίας, δεν είναι τέτοιο που να δικαιολογεί τις θέσεις του Αιτητή ότι δεν γίνονται εύλογες προσπάθειες για απομάκρυνσή του. Η κράτηση, βεβαίως, δεν είναι αυτοσκοπός. Συνδέεται με την αντικειμενική επιδίωξη απομάκρυνσης του αλλοδαπού το συντομότερο δυνατό. Όπου, όμως, είναι αναγκαία, εξακολουθεί να ισχύει και είναι καθόλα νόμιμη σε όλη την έκταση κατά την οποία πληρούνται οι προϋποθέσεις του εδαφίου (1) του άρθρου 18ΠΣΤ του Κεφ. 105.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, κρίνω ότι η κράτηση του Αιτητή είναι καθόλα νόμιμη και, επομένως, δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος έκδοσης του ζητούμενου προνομιακού εντάλματος. Ως αποτέλεσμα, η Αίτηση απορρίπτεται.
Δικαστήριο
Ως προς τα έξοδα κ. Στυλιανού;
κ. Στυλιανού
Θα ακολουθήσω την προηγούμενη απόφαση, θα ζητήσω €600.
κ. Χριστοδουλίδης
Εγώ θα ζητήσω να υπολογιστούν.
κ. Στυλιανού
Δεν φέρω ένσταση.
Δικαστήριο
Η Αίτηση απορρίπτεται. Τα έξοδα θα βαρύνουν τον Αιτητή, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. Τα έξοδα της μεταφράστριας να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.
Α. Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
/ΜΣ