|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D268
(2014) 1 ΑΑΔ 829
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 70/2014)
16 Απριλίου 2014
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΑΒΕΛΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΒΒΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ (WRIT OF POSSESSION) ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 27/3/2014 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΤΙΜΟ ΔΙΚΑΣΤΗ
Κ. ΜΑΥΡΟΝΙΚΟΛΑ ΣΤΗΝ ΥΠ. ΑΡ. ΑΓΩΓΗ 3969/2013 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ
- ΚΑΙ -
ΔΗΛΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΤΟΥΤΟΥ ΩΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΝ. 3 ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ (ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ 1960)
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΑΒΕΛΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΒΒΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ
---------------------------------------
Χρ. Χατζηστερκώτης, για την Αιτήτρια.
------------------------------------------
ΑΠΟΦΑΣΗ (EX TEMPORE)
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Επιδιώκεται με την αίτηση αυτή η λήψη άδειας για καταχώρηση αιτήσεως με κλήση για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων certiorari και prohibition, το μεν certiorari προς ακύρωση του εντάλματος ανάκτησης κατοχής που εκδόθηκε στις 27.3.2014 στην αγωγή αρ. 3969/2013 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, το δε prohibition που να απαγορεύει στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού από του να προχωρεί, να συνεχίζει, να εκδικάζει ή να αποφασίζει οποιαδήποτε διαδικασία σχετικά με το πιο πάνω ένταλμα ανάκτησης κατοχής ή και γενικά την περαιτέρω προώθηση της ίδιας της αγωγής αρ. 3969/2013.
Η αίτηση συνοδεύεται από τη νενομισμένη έκθεση καθώς και από σχετική ένορκη δήλωση της ίδιας της αιτήτριας. Συνοπτικά να αναφερθεί ότι εκδόθηκε στην προαναφερθείσα αγωγή στις 18.10.2013 απόφαση υπέρ των εναγόντων και εναντίον της εναγομένης και τώρα αιτήτριας όπως καταβάλει τα διάφορα ποσά που εκεί αναφέρονται, ενώ διατάχθηκε και η ανάκτηση της κατοχής της ενοικιαζόμενης από την αιτήτρια κατοικίας. Εκδόθηκε επίσης διάταγμα για την καταβολή ενδιάμεσων οφειλών μέχρι την εκκένωση και παράδοση της ελεύθερης κατοχής του υποστατικού.
Η απόφαση που είναι Τεκμήριο 1 στην ένορκη δήλωση πιστοποιεί ότι η αιτήτρια παρόλο ότι της επεδόθη δεόντως πιστόν αντίγραφο της αγωγής δεν είχε εμφανισθεί με αποτέλεσμα να εκδοθεί η απόφαση ερήμην της. Στη συνέχεια η απόφαση και το διάταγμα επιδόθηκαν στην εναγόμενη-αιτήτρια προσωπικά στις 16.2.2014. Οι ενάγοντες στις 14.3.2014 εξασφάλισαν ένταλμα ανάκτησης κατοχής του υποστατικού μετά από αίτηση χωρίς ειδοποίηση που έγινε ενώπιον του Δικαστηρίου και σχετικό είναι το Τεκμήριο 2 στην ένορκη δήλωση.
Με αυτά τα συνοπτικά δεδομένα, η αιτήτρια τώρα παραπονείται ότι υπήρξε υπέρβαση δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου που εξέδωσε το ένταλμα ανάκτησης κατοχής διότι αυτό δεν συμμορφώνεται με την απαίτηση ως προς τον προσδιορισμό του χρόνου που απαιτείται από τη Δ.34 θ.5 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας που καθορίζει ότι πρέπει να αναφέρεται ρητά ο χρόνος εντός του οποίου θα πρέπει να εκτελεσθεί μια πράξη. Περαιτέρω αναφέρεται ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις στην υπόθεση όπως προσδιορίζονται στην παρ. 15 της ένορκης δήλωσης της αιτήτριας ότι θα προκληθεί ανεπανόρθωτη ζημιά σε αυτή με την έξωση της από την επίδικη κατοικία όπου διαμένει από το 2010 με το ανήλικο τέκνο της.
Είναι γνωστό με βάση πάγια νομολογία ότι τα προνομιακά εντάλματα χορηγούνται κατ΄ εξαίρεση εφόσον ακριβώς αποτελούν προνόμιο και αντλούν την υπόσταση τους από το κατάλοιπο της εξουσίας για έλεγχο των κατωτέρων Δικαστηρίων, εκεί όπου από το πρακτικό της σχετικής απόφασης διαπιστώνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το νόμο, προκατάληψη ή συμφέρον, δόλος ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Τα προνομιακά εντάλματα δεν είχαν ποτέ και ούτε έχουν σκοπό να υποκαταστήσουν το ένδικο μέσο της έφεσης, (Αναφορικά με την αίτηση της Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 Α.Α.Δ. 464).
Περαιτέρω, ακόμη και αν υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, η άδεια δεν δίδεται όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία εκτός και αν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον κανόνα, (δέστε σχετικά τις υποθέσεις Αναφορικά με τον Genaro Perella (1995) 1 Α.Α.Δ. 692, Αίτηση του Αλέκου Κωνσταντινίδη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298, Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535, Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965 και Σ. Μαρκίδης (2004) 1 Α.Α.Δ. 552.). Η πάροδος δε μεγάλου χρονικού διαστήματος ή η ύπαρξη αλλότριου σκοπού στην επιδίωξη λήψης άδειας, αποτελούν πρόσθετους λόγους για μη χορήγηση της άδειας, (δέστε Αναφορικά με την Αίτηση Νικήτα Μικρού για Certiorari (1997) 1 Α.Α.Δ. 609).
Εδώ, η απόφαση εναντίον της αιτήτριας με την οποία διατάχθηκε να καταβάλει διάφορα ποσά στους ενάγοντες καθώς και το διάταγμα παράδοσης της κατοχής του υποστατικού εκδόθηκε ερήμην της, όπως έχει προαναφερθεί, εφόσον από τα στοιχεία που έχει καταθέσει η ίδια, η αγωγή της είχε επιδοθεί δεόντως πλην όμως δεν είχε εμφανισθεί. Επομένως, η απόφαση εκδόθηκε νομοτύπως και καθηκόντως. Μετέπειτα, το ένταλμα ανάκτησης κατοχής εκδόθηκε και πάλιν νομότυπα στη βάση της Δ.43Α των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η οποία επιτρέπει τη σχετική αίτηση να καταχωρηθεί σε μονομερή βάση. Επομένως, παρουσιάζεται νομότυπη η έκδοση και του Τεκμηρίου 2, του εντάλματος δηλαδή ανάκτησης κατοχής του υποστατικού.
Το ένταλμα ανάκτησης κατοχής που επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 3 στην ένορκη δήλωση της αιτήτριας παρουσιάζεται και αυτό να είναι νομότυπο καθότι συμμορφώνεται πλήρως με τον Τύπο που αναφέρεται στη Δ.43Α που είναι ο Τύπος 39 D. Σε αυτό τον Τύπο καθορίζεται ότι η παράδοση θα πρέπει να γίνει χωρίς καθυστέρηση. Στο Αγγλικό πρωτότυπο του Τύπου 39 D, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι:
«And whereas the defendant has not obeyed the said judgment (or order);
This is therefore to authorise and require you without delay to give possession of the said property to the plaintiff;»
Το ένταλμα ανάκτησης κατοχής είναι συνακόλουθο της αίτησης που είχε γίνει προς αυτό τον σκοπό από τους ενάγοντες. Εκτός από τα προαναφερθέντα που δείχνουν ότι δεν υπάρχει εκ πρώτης όψεως παρατυπία στην έκδοση είτε της απόφασης, είτε του εντάλματος ανάκτησης κατοχής, σημειώνεται ότι οι αποφάσεις στις οποίες παρέπεμψε το Δικαστήριο ο κ. Χατζηστερκώτης αναφορικά με τον συνδυασμό του τύπου ανάκτησης κατοχής με τη Δ.34 θ. 5, δεν επιβεβαιώνουν τη θέση του. Στην υπόθεση Έλλη Νικολαΐδου ν. Νίκου Αττίπα κ.ά. (1999) 1 Α.Α.Δ. 1620, που είναι η πρώτη των αποφάσεων που μνημόνευσε ο συνήγορος, τα γεγονότα ήταν πολύ διαφορετικά. Υπήρχε απόφαση με αναστολή εκτέλεσης και στη λήξη της αναστολής εκδόθηκε ένταλμα κατοχής χωρίς περαιτέρω προσδιορισμό χρόνου. Αναφέρθησαν μάλιστα οι Αγγλικές αποφάσεις επί της ερμηνείας του αντίστοιχου με τη Δ.43Α, Order 41 rule 5, Thomas v. Nokes (1868) LR 6 Eq 521, Halford v. Hardy (1900) 81 L.T. 721 και Lowe v. Fox (1885) 15 Q.B.D. 667, ότι η άμεση εκτέλεση διατάγματος («forthwith»), αποτελούσε από μόνη της φρασεολογία επαρκούς προσδιορισμού χρόνου. Η ουσία της απόφασης ήταν ότι με τη λήξη της αναστολής λόγω μη τήρησης των όρων που τίθονταν για αναστολή, υπήρχε απόφαση προς άμεση εκτέλεση χωρίς προσδιορισμό χρόνου. Εδώ το διάταγμα ανάκτησης κατοχής, όπως και όλη η απόφαση, ήταν άμεσα εκτελεστό με την ίδια την έκδοση της απόφασης. Περαιτέρω και σημαντικό για την τύχη της παρούσας αίτησης, στη Νικολαΐδου ν. Αττίπα κ.ά. - ανωτέρω - θεωρήθηκε ορθή η χρήση της Δ.48(8)(4) προς επανεξέταση θέματος που ρυθμίστηκε ex parte από επηρεαζόμενο άτομο που επιθυμεί την ακύρωση ή διαφοροποίηση διατάγματος που περιλαμβάνει και την έκδοση εντάλματος κατοχής δυνάμει της Δ.43Α. Και επί της έκβασης αίτησης παραμερισμού στο Επαρχιακό Δικαστήριο, χωρεί έφεση όπως ακριβώς ήταν και η περίπτωση στην Νικολαΐδου ν. Αττίπα κ.ά. - ανωτέρω -. Δεν ήταν υπόθεση προνομιακού εντάλματος. Η έτερη απόφαση, η Αναφορικά με την Αίτηση του Γεώργιου Μάρτη για Certiorari και Prohibition (2007) 1 Α.Α.Δ. 92, όπου πράγματι δόθηκε άδεια σε προνομιακή διαδικασία, ακολούθησε την Νικολαΐδου ν. Αττίπα κ.ά. και πρέπει συνεπώς να διαβάζεται υπό το φως του σκεπτικού της, ενώ και πάλι η απόφαση για την εκεί ανάκτηση της κατοχής του περιπτέρου αναστελλόταν εφόσον πληρώνονταν συγκεκριμένα ποσά σε καθορισμένες ημερομηνίες. Μη τηρηθέντων των όρων το διάταγμα κατέστη εκτελεστό, χωρίς όμως περαιτέρω καθορισμό χρόνου.
Τη δυνατότητα εισαγωγής αίτησης με βάση τη Δ.48(8)(4) ως εναλλακτικού ένδικου μέσου αναγνωρίζει και η ίδια η αιτήτρια στην παρ. 13 της ένορκης δήλωσης της, πλην όμως θεωρεί ότι ο χρόνος εκδίκασης δεν θα ήταν βοηθητικός λόγω της επικείμενης, όπως ισχυρίζεται, εκδίωξης της από την οικία από τον επιδότη. Όμως αυτή η δυνατότητα δεν παύει να αποτελεί ένα εναλλακτικό ένδικο μέσο, όπως αναγνωρίστηκε και πιο πρόσφατα στην Αίτηση της Ανδρέας Ελευθερίου Επιχειρήσεις Λτδ, Πολ. Αίτηση αρ. 105/2013, ημερ. 18.6.2013. Η δυνατότητα αυτή δεν ατονεί ή παύει να υφίσταται επειδή η αιτήτρια θεωρεί ότι ο χρόνος δεν θα ήταν βοηθητικός προς αυτή, ζήτημα που όπως έχει κατ΄ επανάληψη αποφασιστεί σε σχέση με το ένδικο μέσο της έφεσης, δεν θεωρείται εξαιρετική περίσταση για να δικαιολογήσει τη χορήγηση προνομιακού εντάλματος, (Αίτηση της Ανδρούλλας Λάντου για Certioratri (2007) 1 Α.Α.Δ. 1017 και Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469). Ενώ υπάρχει και η πρόσθετη δυνατότητα της επιδίωξης προσωρινής αναστολής της ισχύος του εντάλματος αναστολής, που όπως θα αναφερθεί αργότερα, η αιτήτρια χρησιμοποίησε, αλλά στη συνέχεια απέσυρε.
Πέραν των ανωτέρω η αιτήτρια προχώρησε να λάβει ένα έτερο δικονομικό διάβημα που φανερώνει την ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου και και αυτό είναι η αίτηση διά κλήσεως που είναι το Τεκμήριο 4 στην ένορκη της δήλωση για ακύρωση και παραμερισμό της εκδοθείσας απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην αγωγή περιλαμβανομένης και της απόφασης για το διάταγμα ανάκτησης κατοχής του ακινήτου. Αυτή η αίτηση είναι ορισμένη, όπως αναφέρθηκε, στις 16.5.2014. Επομένως, προσφέρεται αναμφίβολα άλλο ένδικο μέσο και δεν χωρεί λόγος για παροχή άδειας είτε για την καταχώρηση αιτήματος για certiorari, είτε για prohibition, εφόσον η όλη διαδικασία η οποία έχει προηγηθεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού παρουσιάζεται ως απόλυτα νομότυπη.
Μετέπειτα και πιο σημαντικό, στην παράγραφο 15 της ένορκης δήλωσης της αιτήτριας, αναφέρεται (γεγονός που ουσιαστικά συνιστά παραδοχή), ότι μαζί με την αίτηση παραμερισμού καταχωρήθηκε και αίτηση αναστολής της απόφασης, πλην όμως λόγω της «αρνητικής τοποθέτησης του Δικαστηρίου», που εξέδωσε την απόφαση, όπως αναφέρεται, οι δικηγόροι της έκριναν αναγκαίο να την αποσύρουν άνευ βλάβης. Αυτό φανερώνει έτι περαιτέρω ότι υπάρχει διαθέσιμο το εναλλακτικό ένδικο μέσο της διαδικασίας προώθησης αναστολής, την οποία επέλεξε η αιτήτρια να αποσύρει, ενώ ήταν βέβαια δικαίωμα της να την προχωρήσει μέχρι τέλους. Δεν υπάρχουν συνεπώς εξαιρετικές περιστάσεις στην υπόθεση διότι προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο και διαδικασία που η ίδια μπορούσε να προχωρήσει, πέραν της υπάρχουσας ήδη αίτησης παραμερισμού. Η αιτήτρια δεν μπορεί σήμερα να επικαλείται δικές της παραλείψεις για να θεμελιώσει εξαιρετικές περιστάσεις. Η προσφερόμενη διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που ήδη υφίσταται, καθώς και οποιαδήποτε άλλη που μπορεί να λάβει στο μεταξύ για αναστολή του εντάλματος ανάκτησης κατοχής, δεν παρέχει στο Δικαστήριο αυτό τη δυνατότητα να ασκήσει την προνομιακή του δικαιοδοσία. Αυτό δεν αφορά μόνο τη λήψη άδειας για certiorari, αλλά και το prohibition το οποίο ο συνήγορος εισηγήθηκε ότι εκδίδεται αυτοδικαίως διότι δεν χωρεί οποιαδήποτε εναλλακτική θεραπεία και αυτό από μόνο του αποτελεί εξαιρετική περίσταση. Αυτό όμως δικαιολογείται μόνο όπου η έλλειψη αρμοδιότητας ή άλλο ελάττωμα στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου είναι ολοφάνερη από το φάκελο της υπόθεσης, άλλως υπεισέρχεται στη κρίση του Δικαστηρίου διακριτική εξουσία και ευχέρεια (Αντρέας Τρύφωνος (1991) 1 Α.Α.Δ. 455 και Πέτρου Αρτέμη: «Προνομιακά Εντάλματα» σελ. 224-225, παρ. 5.10). Όπως λέχθηκε και στην Αναφορικά με την Αίτηση του Νίκου Α. Χατζηρούσου για prohibition (2011) 1 Α.Α.Δ. 1703, το προνομιακό ένταλμα prohibition εκδίδεται για να εμποδιστεί κατώτερο Δικαστήριο από του να ενεργεί χωρίς δικαιοδοσία ή καθ΄ υπέρβαση της ώστε να μην συνεχίζονται διαδικασίες άνευ δικαιοδοσίας ή κατά παράβαση της φυσικής δικαιοσύνης. Συνδυάζεται συνήθως με το ένταλμα certiorari το οποίο στοχεύει στη διόρθωση λαθών επί του νόμου ή και επί απόφασης ληφθείσας καθ΄ υπέρβαση δικαιοδοσίας, ενώ το prohibition απαγορεύει σε Δικαστήριο από του να συνεχίζει διαδικασία χωρίς δικαιοδοσία. Εδώ δεν υπάρχει τέτοια εμφανής υπέρβαση δικαιοδοσίας.
Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αίτηση αναφέρεται σε απόφαση του έντιμου Μ. Μαυρονικόλα Α.Ε.Δ. ημερ. 27.3.2014. Τέτοια απόφαση όμως δεν υπάρχει ή τουλάχιστον δεν παρουσιάστηκε, ως ήταν υποχρέωση της αιτήτριας, με την αίτηση της, ενώ η παρουσίαση του πρακτικού ή της απόφασης εναντίον της οποίας επιδιώκεται η έκδοση προνομιακού εντάλματος αποκαλύπτει ότι το ένταλμα εκδόθηκε από τον Έντιμο Κ. Κωνσταντίνου Ε.Δ. στις 14.3.2014, συντάχθηκε δε στις 24.3.2014. Το ίδιο το ένταλμα συμπληρώθηκε και χρονολογήθηκε στις 2.4.2014. Ο Έντιμος Μ. Μαυρονικόλας Α.Ε.Δ. έχει εκδώσει την καθαυτό απόφαση επί της αγωγής αρ. 3969/2013, στις 18.10.2013, συνταχθείσα στις 7.1.2014. Δεν υπάρχει απόφαση ή διάταγμα ημερ. 27.3.2014.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ