|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D180
(2014) 1 ΑΑΔ 586
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 41/2014)
11 Mαρτίου, 2014
[ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, Ν. 33/64 ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
- ΚΑΙ -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ FBME CARD SERVICES LTD ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣHΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
- KAI -
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 4/3/2014 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 495/2013
- KAI -
ΜΕΤΑΞΥ:
FBME CARD SERVICES LTD
ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ
ΚΑΙ
1. EPS ELECTRONIC PAYMENT SERVICES LTD (HE 255921)
2. ΑPRONOR LIMITED (HE 284170)
3. AGYMELO LIMITED (HE 284573)
4. KROTHON LIMITED (HE 280075)
5. MEROTUS LTD (HE 287760)
6. VIPROLA LTD (HE 281234)
7. CORORUS LTD (HE 284575)
8. ANTΩΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ (ΑΡ. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ 671964)
ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΙ
____________
Γ. Ζ. Γεωργίου με Κ. Οικονόμου (κα) και Σ. Ηλιάδη, για τους Αιτητές.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση επιδιώκεται η παραχώρηση άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσης Certiorari για ακύρωση και/ή παραμερισμό της απόφασης και/ή του προσωρινού διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 4.3.2014, και αναστολή της ισχύος και/ή ακύρωση του ενδιαμέσου διατάγματος μέχρι τελικής αποπεράτωσης της αίτησης ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου και έκδοση όλων των αναγκαίων οδηγιών.
Στις 18.1.2013 η ενάγουσα-αιτήτρια καταχώρισε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας την αγωγή με αρ. 495/13, με την οποία αξίωνε τελειωτική απόφαση που να της επιτρέπει να κρατήσει το ποσό κατακράτησης «holdback amount» και αποζημιώσεις για παράβαση σύμβασης, απάτη και ζημιά που έχει υποστεί η ενάγουσα λόγω των πράξεων των εναγομένων. Η έκθεση απαιτήσεως καταχωρίστηκε στις 19.9.2013 και τροποποιήθηκε με διάταγμα του Δικαστηρίου στις 21.11.2013. Οι εναγόμενοι δεν έχουν καταχωρίσει μέχρι σήμερα υπεράσπιση, ανταπαίτηση ή ανταγωγή εναντίον της ενάγουσας-αιτήτριας, παρά το γεγονός ότι το Δικαστήριο έδωσε σχετικές οδηγίες προς τούτο σε επανειλημμένες ημερομηνίες, 21.11.2013, 23.1.2014, 27.2.2014. Στις 27.8.2013 επιδόθηκε στην ενάγουσα-αιτήτρια απαγορευτικό διάταγμα το οποίο εκδόθηκε μονομερώς στη βάση αιτήσεως του δικηγόρου των εναγομένων 1-7, με το οποίο η ενάγουσα αιτήτρια εμποδίζεται από το να χρησιμοποιεί και ή δεσμεύει και ή μεταφέρει και ή αποσύρει και ή άλλως πως διαθέσει, αποξενώσει οποιαδήποτε ποσά ή ποσά ύψους €5,931,631.88, καθώς και άλλα ποσά τα οποία η αιτήτρια κατακρατεί σε οποιοδήποτε λογαριασμό ή λογαριασμούς της, σε βάρος των εναγομένων ή οποιουδήποτε από αυτούς μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της αγωγής. Το διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο στις 30.8.2013.
Στις 6.9.2013 καταχωρίστηκε εκ μέρους των εναγομένων 2-4 αίτηση για ακύρωση και παραμερισμό του διατάγματος του Δικαστηρίου, με την επίκληση ότι το γραφείο το οποίο ενήργησε εκ μέρους των εναγομένων ενήργησε χωρίς οποιαδήποτε εξουσιοδότηση εκ μέρους τους. Η αίτηση αυτή αποσύρθηκε στις 23.1.2014. Στη συνέχεια κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας το διάταγμα ημερομηνίας 27.8.2013 κατέστη απόλυτο, με απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 17.9.2013. Στις 20.9.2013 η ενάγουσα καταχώρισε αίτηση για άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari η οποία ορίστηκε για ακρόαση στις 26.9.2013. Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του ημερομηνίας 2.10.2013 απέρριψε την αίτηση. Ακολούθησε καταχώριση ειδοποίησης έφεσης εκ μέρους της ενάγουσας-αιτήτριας στις 2.10.2013, κατά της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου ημερομηνίας 17.9.2013, η οποία πήρε τον αριθμό Π.Ε. 175/13 και μέχρι σήμερα δεν έχει οριστεί προδικασία.
Στις 12.12.2013 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξέδωσε εκ συμφώνου απόφαση υπέρ της ενάγουσας και εναντίον των εναγομένων 2-4, διατάσσοντας όπως η ενάγουσα κατακρατήσει και ή συμψηφίσει το ποσό κατακράτησης ως μέρος δίκαιης αποζημίωσης για ζημιές και απώλειες που υπέστη η ενάγουσα λόγω της παράβασης των συμφωνιών μεταξύ της ενάγουσας και των εναγομένων 2-4, διατάσσοντας περαιτέρω όπως το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 27.8.2013, το οποίο και είχε οριστικοποιηθεί σε σχέση με τους εν λόγω εναγομένους 2-4, και σε σχέση με τα ποσά τα οποία δεσμεύτηκαν, ακυρωθεί.
Στις 4.3.2014 εκδόθηκε και επιδόθηκε στην αιτήτρια νέο μονομερές διάταγμα, βάσει αιτήσεως των εναγομένων 1, 5, 6 και 7 με το οποίο διατάσσεται η ενάγουσα να ανοίξει κοινό λογαριασμό τύπου «escrow» με άλλο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα εντός 7 ημερών από την έκδοση του διατάγματος, λογαριασμό τον οποίο θα υποδείξουν οι εναγόμενοι στην ενάγουσα-αιτήτρια, για την κατάθεση των ανωτέρω ποσών τα οποία ευρίσκονται δεσμευμένα επ΄ ονόματι των εναγομένων σε λογαριασμό της ενάγουσας, δυνάμει του διατάγματος του Δικαστηρίου ημερ. 27.8.2013 μέχρι πλήρους αποπεράτωσης της αγωγής. Το διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο στις 13.3.2014.
Προβάλλεται εκ μέρους της αιτήτριας ως λόγος παροχής θεραπείας ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο υπερέβηκε καθαρά τα ακραία όρια εξουσίας του και παρέβη τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης τελώντας υπό καθεστώς νομικής πλάνης: παραγνώρισε ότι στις 12.12.2013 το ίδιο Δικαστήριο εξέδωσε τελική απόφαση σε σχέση με τους εναγομένους 2-4 εκδίδοντας ταυτοχρόνως διαταγή κατακράτησης ή συμψηφισμού των σχετικών ποσών ως δίκαιης αποζημίωσης λόγω παράβασης των συμφωνιών μεταξύ ενάγουσας και των εναγομένων 2-4 και ταυτόχρονη ακύρωση του διατάγματος 27.8.2013 το οποίο είχε οριστικοποιηθεί στις 17.9.2013 σε σχέση με τους εναγομένους 2-4 και σε σχέση με τα ποσά τα οποία αναφέρθηκαν ανωτέρω. Προχώρησε στην έκδοση στη βάση και πάλι μονομερούς αίτησης, νέου ενδιαμέσου προσωρινού διατάγματος αναφορικά με τους εναγομένους, κάτι που οδηγεί σε συγκρουόμενα ή αντιφατικά διατάγματα εφόσον το διάταγμα ημερ. 27.8.2013 διατάττει και ή εμποδίζει την αποξένωση και ή απόσυρση ποσών ύψους €5,931,631.88, ενώ το διάταγμα ημερομηνίας 4.3.2014 διατάσσει την κατάθεση των πιο πάνω ποσών σε άλλο λογαριασμό ή σε άλλο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα.
Έκρινε ακόμη το Δικαστήριο ότι η εναγόμενοι 1-7 δικαιούνται να ζητήσουν παρεμπίπτον διάταγμα πριν την καταχώριση ανταπαίτησης εφόσον η θεραπεία που ζητείται δεν πηγάζει από την αγωγή της ενάγουσας και χωρίς οι εναγόμενοι να προσκομίσουν ουσιαστικά καμιά μαρτυρία. Με δεδομένο ότι η αιτήτρια δεν έχει οποιαδήποτε εναλλακτική θεραπεία ή άλλη θεραπεία ή ένδικο μέσο εφόσον η έγκριση της αίτησης τη θέτει σε κίνδυνο αυτόματης περιφρόνησης του Δικαστηρίου, επιζητείται η έκδοση διατάγματος Certiorari.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν την έκδοση των δύο διαταγμάτων, η φύση και το περιεχόμενο τους, με οδηγούν στην κατάληξη ότι πρόκειται για κατάλληλη περίπτωση για χορήγηση άδειας: έχει αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση που δικαιολογεί την περαιτέρω προώθηση της διαδικασίας. Εκ πρώτης όψεως πάντοτε προκύπτει ότι τα δύο διατάγματα και συγκεκριμένα το υπό κρίση το οποίο εκδόθηκε μονομερώς, ενώ ήδη είχε εκδοθεί και οριστικοποιηθεί το πρώτο, δημιουργεί αν όχι αντίφαση με το πρώτο, αβεβαιότητα και ασάφεια και αδυναμία ή δυσκολία των αιτητών να συμμορφωθούν στο δεύτερο διάταγμα, λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος ότι εν τω μεταξύ εκδόθηκε η εκ συμφώνου απόφαση υπέρ των εναγόντων και εναντίον των εναγομένων 2-4 και ότι το διάταγμα ημερ. 27.8.2013 ακυρώθηκε σε σχέση με τους εν λόγω εναγομένους (Γεώργιος Χατζηαλεξάνδρου (Αρ.2) (2000) 1 Α.Α.Δ. 1366, Αναφορικά με την Αίτηση των Russell Ritchie κ.α. (2008) 1 Α.Α.Δ. 639). To Δικαστήριο είναι ευαίσθητο σε περιπτώσεις όπου υπάρχει σύγκρουση ή αντιφατικότητα μεταξύ αποφάσεων ισότιμων Δικαστηρίων που αποτελεί κάποιας μορφής παρέμβαση εξουσίας που εξουδετερώνει την αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης. Πρόκειται εκ πρώτης όψεως για περίπτωση που δημιουργεί αντινομία δικαίου.
Κατά δεύτερο, το γεγονός ότι οι εναγόμενοι αποτάθηκαν με μονομερή αίτηση για να εξασφαλίσουν δεύτερο διάταγμα που τροποποιεί ή επεμβαίνει στις πρόνοιες του πρώτου που οριστικοποιήθηκε, επέλεξαν ενσυνείδητα να προωθήσουν το αίτημα τους χωρίς να ακουστεί η άλλη πλευρά, θέτοντας τους αιτητές ενώπιον διλήμματος και αντιμέτωπους με τυχόν συνέπειες για παρακοή διατάγματος.
Ενισχύεται ακόμα το επιχείρημα υπέρ της παραχώρησης άδειας για το λόγο ότι μέχρι σήμερα δεν έχει καταχωριστεί ανταπαίτηση παρά τις επανειλημμένες ημερομηνίες που δόθηκαν από το Δικαστήριο προς τούτο. Έστω και αν με την τροποποίηση του άρθρου 32 του Νόμου 14/60 με το Νόμο 17(Ι)/2004 οι εναγόμενοι είχαν δικαίωμα να ζητήσουν παρεμπίπτον διάταγμα, οι εναγόμενοι είχαν υποχρέωση να καταχωρίσουν την ανταπαίτηση τους μέχρι σήμερα, πράγμα που δεν έπραξαν. Προσωρινό διάταγμα που εξασφαλίζεται ως αυτοσκοπός αυτοδικαίως ακυρώνεται λόγω κατάχρησης της διαδικασίας (Capman Holdings Limited v. Ismatov Andrey Sayniyevich, Πολιτική Έφεση Αρ. 136/2011, ημερ. 28.5.2013).
Δεν παραβλέπω ότι το διάταγμα είναι ορισμένο ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου ως επιστρεπτέο και ότι η αιτήτρια έχει τη δυνατότητα να ακουστεί ή ακόμα είχε τη δυνατότητα στη βάση της Δ.48 θ.8(4) να αιτηθεί τον παραμερισμό ή την τροποποίηση του μονομερώς εκδοθέντος διατάγματος. Αυτό όμως δεν μπορεί να διαγράψει το γεγονός ότι η όλη διαμορφωθείσα κατάσταση και οι περιστάσεις της υπόθεσης δικαιολογούν την παραχώρηση άδειας για καταχώριση αίτησης Certiorari. Κρίνω υπό τις περιστάσεις ότι έχει καταδειχθεί συζητήσιμο θέμα το οποίο επιτρέπει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο θέμα.
Το προσωρινό διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερομηνίας 4.3.2014, στην αίτηση ημερομηνίας 27.2.2014, στην αγωγή αρ. 495/2013, αναστέλλεται μέχρι τελικής εκδίκασης της αίτησης Certiorari. Η αίτηση να καταχωριστεί σε 11 μέρες από σήμερα και να επιδοθεί σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ο Πρωτοκολλητής στη συνέχεια να τη θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου για περαιτέρω οδηγίες.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/ΦΚ