|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D67
(2014) 1 ΑΑΔ 266
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 183/13)
28 Ιανουαρίου, 2014
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ
NASHAT MONER LOFTY MATRY
Aιτητή
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ΄ων η Αίτηση
Νικολέττα Χαραλαμπίδου (κα), για τον Αιτητή
Λουίζα Χριστοδουλίδου-Ζανέττου (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Καταγραφή του εκτεταμένου ιστορικού που καλύπτει την υπό κρίση περίπτωση θα διαφωτίσει τις ουσιαστικές πτυχές της παρούσας διαδικασίας, η οποία αφορά αίτημα για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus, το οποίο απευθύνεται προς τον Αρχηγό Αστυνομίας και τον Υπουργό Εσωτερικών προς το σκοπό άμεσης απελευθέρωσης του Αιτητή:
Ο Αιτητής είναι υπήκοος Αιγύπτου και γεννήθηκε το 1963. Αφίχθηκε για πρώτη φορά στην Κύπρο στις 8/9/1991 και του παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής ως επισκέπτης, μέχρι τις 22/9/1991. Μετά την εκπνοή της, παρέμεινε παράνομα στη Δημοκρατία. Στις 21/3/1993, μετά την πάροδο, δηλαδή, δεκαεπτά μηνών παράνομης παραμονής, αναχώρησε για τη χώρα του. Τα στοιχεία του καταχωρήθηκαν στη λίστα απαγορεύσεως (stop list) ως απαγορευμένος μετανάστης. Έναν μήνα αργότερα, στις 23/4/1993, ελληνοκύπρια πολίτης υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση θεώρησης εισόδου στον Αιτητή, με σκοπό την τέλεση μεταξύ τους γάμου. Η εν λόγω αίτηση απορρίφθηκε. Λίγους μήνες μετά, το ίδιο πρόσωπο, αιτήθηκε επανεξέτασης της προαναφερθείσας αίτησης για παραχώρηση θεώρησης εισόδου. Εν τω μεταξύ, όπως διαπιστώθηκε μεταγενέστερα, ο Αιτητής είχε ήδη αφιχθεί στη Δημοκρατία στις 29/7/1993 χρησιμοποιώντας διαβατήριο με διαφοροποιημένα στοιχεία, συγκεκριμένα, με το όνομα Nashat Monir LOTFY. Στις 25/9/1993 ο Αιτητής τέλεσε θρησκευτικό γάμο με την προαναφερθείσα κύπρια και στις 29/10/1993 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση άδειας προσωρινής παραμονής και εργασίας ως σύζυγος κύπριας υπηκόου, η οποία και του παραχωρήθηκε μέχρι τις 30/12/1994. Στη συνέχεια, η εν λόγω άδεια ανανεωνόταν μέχρι τις 23/8/2002. Στις 19/2/2002 ο Αιτητής ενεγράφη ως κύπριος πολίτης δυνάμει του άρθρου 110(2) του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002, λόγω του γάμου του με την ελληνοκύπρια. Στις 16/8/2005 ο Αιτητής μετέβηκε στην Αίγυπτο όπου τέλεσε πολιτικό γάμο με ομοεθνή του. Λίγες μέρες προηγουμένως, την 11/8/2005, είχε μεταβεί στην πρεσβεία της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Κάϊρο και ζήτησε όπως παραχωρηθεί θεώρηση εισόδου στην πιο πάνω ομοεθνή του, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε, καθότι υπέβαλε έγγραφα τέλεσης γάμου με ψευδή στοιχεία. Μετά το γεγονός αυτό, ο Αιτητής, στις 21/9/2005 υπέβαλε αίτηση για να εξασφαλίσει βεβαίωση από το Ληξίαρχο Γάμων σύμφωνα με τον περί Γάμων Νόμο 104(1)/2003, προς το σκοπό τέλεσης γάμου με την προαναφερθείσα αιγύπτια. Από την εξέταση της Αίτησης διαπιστώθηκε ότι ο Αιτητής πέτυχε την εγγραφή του ως κύπριος πολίτης, προβαίνοντας σε ψευδείς παραστάσεις και αποκρύπτοντας ουσιώδη γεγονότα. Με βάση αυτές τις διαπιστώσεις ο Υπουργός Εσωτερικών παρουσίασε, περί τα τέλη Σεπτεμβρίου 2006, πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο, ζητώντας όπως εγκριθεί η έκδοση διατάγματος, με το οποίο να στερείται στον Αιτητή η ιδιότητα του πολίτη της Δημοκρατίας. Στις 4/10/2006 το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε να εγκρίνει το υπό αναφορά διάταγμα. Σχετικά ενημερώθηκε ο Αιτητής, ο οποίος, με επιστολή του στα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, υπέβαλε ένσταση. Το Υπουργικό Συμβούλιο σε συνεδρία του ημερομηνίας 18/7/2007 επιβεβαίωσε την έκδοση του εν λόγω διατάγματος, εξουσιοδοτώντας τον αρμόδιο Υπουργό Εσωτερικών να προβεί στην έκδοσή του και να εφοδιάσει τον Αιτητή με όλα τα σχετικά έγγραφα. Τελικά, στις 8/10/2007 ο Υπουργός Εσωτερικών εξέδωσε διάταγμα για στέρηση της υπηκοότητας από τον Αιτητή, κατ΄ακολουθία του άρθρου 113 των περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμων του 2002 - 2004. Σύμφωνα με το διάταγμα, ζητήθηκε από τον Αιτητή να παραδώσει το κυπριακό διαβατήριο και την κυπριακή του ταυτότητα. Παρέδωσε μόνο το διαβατήριο, το οποίο και ακυρώθηκε. Ο Αιτητής καταχώρησε την προσφυγή υπ΄αριθμό 536/2008, προσβάλλοντας την απόφαση στέρησης της υπηκοότητάς του, η οποία και απορρίφθηκε στις 20/9/2011. Ακολούθησε έφεση, η οποία εκκρεμεί. Στις 16/6/2012 ο Αιτητής εντοπίστηκε στον παλαιό δρόμο Αλάμπρας-Μοσφιλωτή και, αφού διαπιστώθηκε ότι διαμένει παράνομα στη Δημοκρατία, συνελήφθηκε. Λίγες μέρες αργότερα απελάθηκε. Επανήλθε εκ νέου παράνομα στην Κύπρο, σε άγνωστο χρόνο και από άγνωστο σημείο, και εντοπίστηκε στις 10/2/2013 ως συνεπιβάτης σε όχημα, το οποίο ανακόπηκε για έλεγχο. Συνελήφθηκε και στις 11/2/2013 εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης. Η έκδοση των εν λόγω διαταγμάτων γνωστοποιήθηκε στον Αιτητή με επιστολή της ίδιας ημερομηνίας, η οποία του επιδόθηκε στις 22/2/2013 από αστυνομικό. Ο ίδιος αρνήθηκε να την παραλάβει και να υπογράψει. Στις 11/7/2013 ο Αιτητής καταχώρησε την υπ΄αριθμό 139/2013 αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus. Το Δικαστήριο − στη βάση και μόνο των γεγονότων που παρουσιάστηκαν μέσω της ένορκης δήλωσης που συνόδευε την αίτηση, αφού η Καθ΄ης η αίτηση/Δημοκρατία, για λόγους που δεν αφορούν, παρέλειψε να καταχωρήσει σχετική ένσταση - εξέδωσε, στις 30/7/2013, ένταλμα, με το οποίο διατάχθηκε η άμεση απόλυση του Αιτητή. Την ίδια μέρα η Καθ΄ης η αίτηση 3 έδωσε οδηγίες ακύρωσης των προηγούμενων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης και έκδοσης νέων, δεδομένου ότι ο Αιτητής, ως απαγορευμένος μετανάστης, δεν είχε δικαίωμα παραμονής στη Δημοκρατία. Στις 8/8/2013 ο Αιτητής καταχώρησε την υπ΄αριθμό 5848/13 προσφυγή, αξιώνοντας την ακύρωση της απόφασης των Καθ΄ων η αίτηση ημερομηνίας 30/7/2013, με την οποία διατάσσετο η κράτηση και απέλασή του. Παράλληλα, καταχώρησε και μονομερή αίτηση για αναστολή των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης. Η Αίτηση αυτή για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων απορρίφθηκε στις 7/11/2013 και ως αποτέλεσμα, ο Αιτητής εξακολουθεί να παραμένει υπό κράτηση. Εν τω μεταξύ, η Καθ΄ης η αίτηση 3 ανέστειλε στις 12/8/2013 την εκτέλεση του διατάγματος απέλασης, λόγω φόβου που εξέφραζε ο Αιτητής για δίωξή του στην Αίγυπτο. Στις 4/10/2013, όμως, ακύρωσε τις πιο πάνω οδηγίες για αναστολή, αφού ο Αιτητής δεν υπέβαλε μέχρι τότε αίτηση για παροχή ασύλου, δίδοντας, ταυτόχρονα, οδηγίες όπως η απέλαση προωθηθεί μόλις εξασφαλιζόταν ταξιδιωτικό έγγραφο του Αιτητή από την πρεσβεία του.
Ο κύκλος των δεδομένων που καλύπτει την υπό κρίση περίπτωση θα ολοκληρωθεί στην πορεία της απόφασης, με την παράθεση περαιτέρω γεγονότων, ουσιαστικών για σκοπούς κατάληξης.
Προτού υπεισέλθει το Δικαστήριο στην ουσία, ορθό είναι να εξεταστούν τα προδικαστικά θέματα, όπως τέθηκαν από την ευπαίδευτη συνήγορο των Καθ΄ων η αίτηση.
Η ύπαρξη της διαδικασίας που καλύπτει η προσφυγή 5848/2013 με την οποία προσβάλλονται τα διατάγματα κράτησης και απέλασης, αποτέλεσε το υπόβαθρο στήριξης προδικαστικής ένστασης περί κατάχρησης. Ένσταση, η οποία τελικά εγκαταλείφθηκε, αφού, εν τω μεταξύ, εκδόθηκε η ενδιάμεση απόφαση στην αίτηση για θεραπείες προσωρινής φύσης, η οποία καταχωρήθηκε στα πλαίσια της πιο πάνω προσφυγής.
Οι υπόλοιπες προδικαστικές ενστάσεις κινούνται γύρω από τις θέσεις ότι η παρούσα Αίτηση είναι πρόωρη − εν όψει του ότι για να κριθεί η νομιμότητα της περιόδου κράτησης θα πρέπει πρώτα να κριθεί η νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, που αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής 5848/13 - και ότι ο Αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον προώθησης της παρούσας αίτησης, αφού ο ίδιος ευθύνεται για τη διάρκεια της κράτησής του: Αφενός, λόγω μη συνεργασίας του με τις αρχές για απέλασή του και, αφετέρου, καθότι παραμένει υπό κράτηση μετά την αναστολή του διατάγματος κράτησής του από το Δικαστήριο στις 14/8/2013, επειδή δεν τήρησε τους όρους απόλυσης του. Συγκεκριμένα, δεν υπέγραψε εγγυητική ύψους Ευρώ 10.000, με έναν εγγυητή, ενώπιον του αρμοδίου Πρωτοκολλητή.
Οι προβαλλόμενες προδικαστικές ενστάσεις είναι, με όλο τον σεβασμό, αβάσιμες. Σταθερή γραμμή της Νομολογίας επιβεβαιώνει ότι μόνο με αίτηση Habeas Corpus μπορεί να ελεγχθεί η νομιμότητα της κράτησης αλλοδαπού από πλευράς διάρκειάς της, όπως διαλαμβάνεται και από το εδάφιο (5)(α) του άρθρου 18ΠΣΤ του Κεφ. 105. Ούτε τίθεται, βεβαίως, και ζήτημα έννομου συμφέροντος στη βάση που θέτουν οι Καθ΄ων η αίτηση. Ο Αιτητής παραμένει υπό κράτηση στα πλαίσια της πορείας απέλασης του και, συνακόλουθα, περιβάλλεται με όλα τα δικαιώματα που του παρέχονται από το άρθρο 18ΠΣΤ, μεταξύ των οποίων και η προσβολή της νομιμότητας της κράτησής του από απόψεως διάρκειας. Τέλος, το ζήτημα της αδυναμίας του Αιτητή να τηρήσει τους όρους απόλυσης του με την υπογραφή της καθορισθείσας εγγύησης, έχει ξεπεραστεί από τα γεγονότα. Η αναστολή του διατάγματος κράτησης του υπό όρους δεν ισχύει πλέον, δεδομένης της έκδοσης της ενδιάμεσης απόφασης του Δικαστηρίου, με βάση την οποία η αναζήτηση ενδιάμεσης θεραπείας αναστολής της απέλασης και κράτησής του έχει αποτύχει. Πέραν τούτου, είναι ορθή η θέση της ευπαίδευτης συνηγόρου για τον Αιτητή, σύμφωνα με την οποία, όπως και οι Καθ΄ων η αίτηση δέχονται, από τις 4/10/2013 οι διαδικασίες απέλασης επανεκκίνησαν. Υπό αυτές τις συνθήκες, έστω και αν γινόταν αποδεκτό ότι ο Αιτητής νόμιμα παρέμενε ως κάποιο χρονικό σημείο υπό κράτηση, είναι πλέον ανοικτό προς εξέταση, στα πλαίσια διαδικασίας Habeas Corpus, το ενδεχόμενο παράνομα συνεχιζόμενης κράτησης.
Η αποτυχία των προδικαστικών ενστάσεων οδηγεί στην εξέταση της ουσίας της Αίτησης.
Εισηγείται η πλευρά του Αιτητή ότι η υπό κρίση Αίτηση εισήχθη και αφορά στον έλεγχο της νομιμότητας της κράτησης του Αιτητή από απόψεως διάρκειας και σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 18ΠΣΤτου περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ.105.
Οι Καθ΄ων η αίτηση προβάλλουν ότι η κράτηση του Αιτητή είναι καθόλα νόμιμη, δεδομένης της ύπαρξης διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, τα οποία εκδόθηκαν λόγω της παράνομης διαμονής του στη Δημοκρατία. Εισηγούνται, περαιτέρω, ότι η περίοδος κράτησης είναι απόλυτα δικαιολογημένη και παρατάθηκε νόμιμα με δύο αποφάσεις του Υπουργού Εσωτερικών (ο Υπουργός) ημερομηνίας 19/6/2013 και 19/9/2013 και ως αποτέλεσμα άρνησης του Αιτητή να συνεργαστεί με τις αρμόδιες αρχές ώστε να καταστεί εφικτή η επιστροφή του στην Αίγυπτο.
Η νομική διάσταση του πιο πάνω άρθρου αναλύθηκε σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Σύνοψη των σχετικών αρχών εντοπίζεται στην πολύ πρόσφατη απόφαση του αδελφού Δικαστή Ερωτοκρίτου, Πολιτική Αίτηση Αρ. 197/2013, αναφορικά με την αίτηση του ZΟRAC TODOROVIC, ημερομηνίας 19/12/2013:
«Η αίτηση αφορά τη διάρκεια της κράτησης του Αιτητή. Το νομικό πλαίσιο έχει πρόσφατα διαφοροποιηθεί. Το έχω συνοψίσει στην Re Ahmed Yousef, Πολιτική Αίτηση Αρ. 183/12, ημερ. 17.1.2013 και το επαναλαμβάνω. Με τον τροποποιητικό Νόμο 153(Ι)/11, εισήχθη το άρθρο 18ΠΣΤ, ώστε να εναρμονιστεί η κυπριακή νομοθεσία με το άρθρο 15 της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ. Με τις νέες εναρμονιστικές πρόνοιες, τέθηκαν, μεταξύ άλλων, περιορισμοί αναφορικά με τη διάρκεια της κράτησης υπηκόου τρίτης χώρας υποκείμενου σε διαδικασίες επιστροφής. Σύμφωνα με το εδάφιο (7) του άρθρου 18ΠΣΤ του Νόμου, η κράτηση για σκοπούς απομάκρυνσης δεν πρέπει να υπερβαίνει τους έξι μήνες. Βάσει του εδαφίου (8) του πιο πάνω άρθρου, ο Υπουργός Εσωτερικών δεν δύναται να παρατείνει το διάστημα των έξι μηνών, παρά μόνο για περιορισμένο χρόνο που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες, στις περιπτώσεις που «παρ΄όλες τις εύλογες προσπάθειες, η επιχείρηση απομάκρυνσης είναι πιθανόν να διαρκέσει περισσότερο επειδή (α) ο συγκεκριμένος υπήκοος της τρίτης χώρας αρνείται να συνεργαστεί ή (β) καθυστερεί η λήψη αναγκαίων εγγράφων από τρίτες χώρες.» (βλ. Shuying v. Δημοκρατίας, Πολιτική Έφεση 351/2012, ημερ. 10/12/2012).»
Η κράτηση του Αιτητή αρχίζει από τις 11/2/2013, οπόταν και εκδόθηκαν τα πρώτα διατάγματα κράτησης και απέλασής του. Η απελευθέρωσή του στις 30/7/2013, κατ΄ ακολουθία του εκδοθέντος εντάλματος Habeas Corpus, ιδίας ημερομηνίας, δεν διαγράφει την προηγούμενη περίοδο κράτησης και δεν επιδρά στην ολική διάρκειά της, δεδομένου ότι ο Αιτητής παραμένει υπό κράτηση για τους ίδιους σκοπούς. Μεσολάβησε η επανεξέταση της διάρκειας κράτησής του στις 19/6/2013, οπόταν ο Υπουργός ενέκρινε παράταση για ακόμη έξι μήνες. Μετά την έκδοση νέων ενταλμάτων σύλληψης, στις 30/7/2013, ακολούθησε, όπως προαναφέρθηκε, στις 19/9/2013 η έγκριση από τον Υπουργό περαιτέρω παράτασης της κράτησης του Αιτητή, γεγονός το οποίο γνωστοποιήθηκε στον ίδιο λίγες μέρες αργότερα, στις 25/9/2013.
Είναι η θέση του Αιτητή, όπως προωθήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο του, ότι η κράτηση του είναι παράνομη επειδή δεν έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και δεν γίνονται εύλογες προσπάθειες για απομάκρυνσή του.
Όπως έχει κατ΄επανάληψη λεχθεί, η κράτηση δεν είναι αυτοσκοπός. Συνδέεται με την αντικειμενική επιδίωξη απομάκρυνσης του αλλοδαπού το συντομότερο δυνατό. Όπου, όμως, είναι αναγκαία, εξακολουθεί να ισχύει και να είναι καθόλα νόμιμη σε όλη την έκταση κατά την οποία πληρούνται οι προϋποθέσεις του εδαφίου (1) του άρθρου 18ΠΣΤ του Κεφ. 105. Προϋποθέσεις που συναρτώνται με τον κίνδυνο διαφυγής ή την παρεμπόδιση ή αποφυγή της προετοιμασίας επιστροφής από τον ίδιο τον αλλοδαπό.
Στην υπό κρίση περίπτωση, παραμένουν αδιαμφισβήτητες οι συνεχείς προσπάθειες της Αρμόδιας Αρχής προς εξασφάλιση ταξιδιωτικών εγγράφων στο όνομα του Αιτητή. Προσπάθειες που έλαβαν τη μορφή επαφών με τον Αιτητή και, ταυτόχρονα, επαφών μεταξύ της Καθ΄ης η αίτηση 3 και της πρεσβείας της Αιγύπτου. Η έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων από την πρεσβεία καθυστερεί, λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στην Αίγυπτο. Ο ίδιος ο Αιτητής αρνείται να συνεργαστεί. Σταθερή θέση του είναι ότι πρέπει να απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα κύπριου πολίτη. Παραβλέπει, όμως, ότι δεν έχει αυτήν την ιδιότητα πλέον, για τους λόγους που έχουν ήδη εκτεθεί. Η άρνηση του να συνεργαστεί εύκολα μπορεί να εντοπιστεί και από την όλη προηγούμενη συμπεριφορά του. Καθότι, παρά τις προηγηθείσες απελάσεις του, εξακολουθεί να επανέρχεται, παράνομα, στη Δημοκρατία. Συμπεριφορά που επιβεβαιώνει, βεβαίως, και τον κίνδυνο διαφυγής του.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν την παρούσα περίπτωση, όπως έχουν ήδη εκτεθεί, την διαφοροποιούν από σειρά αποφάσεων που επικαλέστηκε η ευπαίδευτη συνήγορος για τον Αιτητή, προκειμένου να στοιχειοθετήσει την εξεταζόμενη εισήγηση της. Στις υποθέσεις αυτές εντοπίζεται παράταση κράτησης εκτός του νομοθετικού πλαισίου, εξέταση από τον αρμόδιο υπουργό κατά διαφορετικό, μεμπτό, τρόπο, παράλειψη παρουσίασης στο Δικαστήριο ουσιαστικών στοιχείων περί της αναγκαιότητας της κράτησης και της απουσίας συνεργασίας εκ μέρους του Αιτητή, καθώς επίσης και απουσία οποιουδήποτε διαβήματος προς την κατεύθυνση απέλασης.
Χωρίς περιθώρια επιτυχίας είναι και η προσέγγιση του Αιτητή, σύμφωνα με την οποία, η διάρκεια της κράτησης του είναι παράνομη, αφού έχει ξεπεράσει τους έξι μήνες χωρίς αυτή να παραταθεί νόμιμα. Επεξηγώντας αυτήν τη θέση, η ευπαίδευτη συνήγορος του Αιτητή εισηγήθηκε ότι η κράτηση του Αιτητή, από τις 10/8/2013 και μέχρι σήμερα, έχει καταστεί παράνομη γιατί ουδεμία απόφαση παράτασης της κράτησης έχει εκδοθεί κατά την εκπνοή στις 10/8/2013, της μέγιστης, κατά κανόνα, περιόδου κράτησης διάρκειας έξι μηνών.
Η περίοδος κράτησης του Αιτητή είναι καθόλα νόμιμη, δεδομένων των παρατάσεων που δόθηκαν από τον Υπουργό, ημερομηνίας 19/6/2013 και 19/9/2013. Οι παρατάσεις αυτές δόθηκαν για δικαιολογημένους λόγους, οι οποίοι τέθηκαν ενώπιον του Υπουργού, και ο οποίος, αφού ικανοποιήθηκε για την άρνηση του Αιτητή να συνεργαστεί προκειμένου να καταστεί εφικτή η επιστροφή του στη χώρα του, ενέκρινε τη συνέχιση της κράτησης του. Είναι, συναφώς, χωρίς τεκμηρίωση και η εισήγηση της πλευράς του Αιτητή περί παρανομίας στην κράτησή του, αφού, κατά τη θέση του, δεν διαπιστώνεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι αυτή αποφασίστηκε από τον Υπουργό. Από τα σχετικά τεκμήρια που επισυνάπτονται στην Ένσταση, τεκμήρια 34 και 46, επιβεβαιώνεται ότι οι επισυνημμένες εκθέσεις για έγκριση παράτασης απευθύνονται προς τον Υπουργό Εσωτερικών, ο οποίος με σαφήνεια καταγράφει πως για τους λόγους που εμφαίνονται στα εν λόγω σημειώματα, συμφωνεί και αποφασίζει τη συνέχιση της κράτησης του αναφερόμενου προσώπου, ήτοι του Αιτητή.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, κρίνω ότι η κράτηση του Αιτητή είναι καθόλα νόμιμη και, επομένως δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος έκδοσης του ζητούμενου προνομιακού εντάλματος.
Παρεμβάλλω μόνο ότι το σύνολο των αδιαμφισβήτητων γεγονότων επιμαρτυρεί μία άκρως ετσιθελική συμπεριφορά του Αιτητή. Εξασφάλισε με δόλιο τρόπο την κυπριακή υπηκοότητα, η οποία και του αφαιρέθηκε μετά τη διαπίστωση των πραγματικών γεγονότων, πράξη που επικροτήθηκε από το Δικαστήριο στην υπόθεση 536/2008. Χωρίς κανένα σεβασμό στους νόμους της χώρας μας, και γνωρίζοντας ότι είναι απαγορευμένος μετανάστης, επανήλθε παράνομα στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, άγνωστο πως, όπου και συνελήφθηκε επανειλημμένα. Ο Αιτητής δεν κέκτηται, βεβαίως, αυτοδίκαια δικαίωμα εισόδου και παραμονής στο έδαφος της Δημοκρατίας και οι όλες ενέργειες των Αρμοδίων Αρχών - όπως έχουν μέχρι σήμερα επιβεβαιωθεί από ανάλογες δικαστικές αποφάσεις - είναι απόλυτα συμβατές με το κυριαρχικό δικαίωμα του Κράτους να ρυθμίζει τα σχετικά με την είσοδο των αλλοδαπών στο έδαφός του.
Η Αίτηση απορρίπτεται με €500 έξοδα εις βάρος του Αιτητή.
Α. Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
/ΜΣ