|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:A10
(2014) 1 ΑΑΔ 55
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτικές Εφέσεις Αρ. 104/2013 και 124/2013)
10 Ιανουαρίου, 2014
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ,
ΠΑΝΑΓΗ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στές]
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 104/2013)
ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 198/12
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3, 4 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ
ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ (Ν. 33/1964) ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) ERIN RESOURCES S.A., ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΜΑ, (2) ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΚΑΙ (3) ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ, ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ 2, 3 ΚΑΙ 4 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 5346/2012 Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Αιτητών-Εφεσιβλήτων
ΚΑΙ
PRIME INTERNATIONAL ALLIANCE INC.
Καθ' ης η Αίτηση-Εφεσείουσας
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΙΣ 23.11.2012 (ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΧΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 30.11.2012) ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 5346/2012 Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥΣ 3 ΚΑΙ 4 ΤΗΝ 3.12.2012
_________________________
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 124/2013)
ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 198/12
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3, 4 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ
ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ (Ν. 33/1964) ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) ERIN RESOURCES S.A., ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΜΑ, (2) ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΚΑΙ (3) ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ, ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ 2, 3 ΚΑΙ 4 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 5346/2012 Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Αιτητών-Εφεσιβλήτων
ΚΑΙ
1. ΜΑΡΙΑΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ,
2. ΧΡΥΣΩΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ,
3. MERITSERVUS SECRETARIES LTD,
Καθ' ων η Αίτηση-Εφεσειόντων
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΙΣ 23.11.2012 (ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΧΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 30.11.2012) ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 5346/2012 Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥΣ 3 ΚΑΙ 4 ΤΗΝ 3.12.2012
_________________________
Κάτια Κακουλλή (κα), για Χρύση Δημητριάδη και Α. Μιχαηλίδης, για Μιχαηλίδη και Μιχαηλίδη, για την Εφεσείουσα στην Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 104/13.
Χρύσανθος Χριστοφόρου, για Αντρέα Νεοκλέους και Μάριος Παναγίδης, για Αντρέα Χαβιαρά, για τους Εφεσίβλητους στην Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 104/13.
Ι. Σαμάρα (κα), για Πατρίκιο Παύλου και Συνεργάτες, για τους Εφεσείοντες στην Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 124/13.
Χρύσανθος Χριστοφόρου, για Αντρέα Νεοκλέους, και Μάριος Παναγίδης, για Αντρέα Χαβιαρά, για τους Εφεσίβλητους στην Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 124/13.
________________________
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει
η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Αντικείμενο των υπό εκδίκαση εφέσεων είναι η απόφαση αδελφού Δικαστή ημερομηνίας 22/3/2013, με την οποία, στα πλαίσια αίτησης της φύσεως certiorari, ακυρώθηκε Προσωρινό Διάταγμα, το οποίο εκδόθηκε στις 23/11/2012, στην Αγωγή Αρ. 5346/12, Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, μετά από μονομερή αίτηση των εναγόντων εναντίον των εναγομένων, (το «Διάταγμα»).
Το Διάταγμα, το οποίο ορίστηκε επιστρεπτέο στις 4/12/2012, ουσιαστικά, απαγόρευε στους Κυριάκο Χριστοφίδη και Βικτώρια Δημητριάδου - εναγομένους 3 και 4 - εφεσίβλητους 2 και 3 - όπως, υπό την ιδιότητα των Διευθυντών της Rayhill Ltd. - εναγομένης 1 - (η "Rayhill"), χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση της Prime International Alliance Inc - ενάγουσας 1 - εφεσείουσας στην Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 104/13 - (η "Prime") - και της Erin Resources S.A. - εναγομένης 2 - εφεσίβλητης 1 - (η "Erin"), προβαίνουν στη λήψη οποιασδήποτε απόφασης και/ή ενέργειας και/ή στην αποξένωση και/ή στη διάθεση και/ή στην επιβάρυνση οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου της Rayhill και/ή στην αποδοχή/έγκριση μεταβίβασης μετοχών της Erin στη Rayhill και/ή σε οποιοδήποτε τρίτο πρόσωπο και/ή στην εγγραφή οποιουδήποτε νέου μετόχου στη Rayhill μέχρι την εκδίκαση και την έκδοση τελικής απόφασης στην Αγωγή Αρ. 5346/12.
Οι εφεσίβλητοι, στις 19/12/2012, μετά από μονομερή αίτηση, εξασφάλισαν άδεια για καταχώριση αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari, γιατί το Διάταγμα:-
1. Παραβίαζε τον Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αρ. 765/2006 της 18ης Μαΐου, 2006, σχετικά με περιοριστικά μέτρα σε βάρος του Προέδρου Lukashenko και ορισμένων Αξιωματούχων της Λευκορωσίας, (όπως τροποποιήθηκε), (ο «Κανονισμός»).
2. Βρισκόταν σε αντίθεση με Διάταγμα του ιδίου Επαρχιακού Δικαστηρίου ημερομηνίας 4/10/2012, το οποίο εκδόθηκε στα πλαίσια άλλης αγωγής· και
3. Απέκλειε τη Rayhill από τη δυνατότητα νομικής εκπροσώπησης σε οποιαδήποτε δικαστική διαδικασία.
Για να γίνουν τα ζητήματα που θα εξεταστούν στη συνέχεια πιο εύκολα αντιληπτά, θεωρούμε χρήσιμο να παραθέσουμε, σε συντομία, το πλαίσιο της διαφοράς και τη σχέση μεταξύ των διαδίκων, όπως αυτά προκύπτουν από τα ενώπιόν μας τεθέντα. Η Prime, εταιρεία εγγεγραμμένη στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους, οι οποίες δεν είναι μέρος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, κατέχει ποσοστό 40% του μετοχικού κεφαλαίου της Rayhill, εταιρείας εγγεγραμμένης στην Κύπρο. Το υπόλοιπο 60% του μετοχικού κεφαλαίου της Rayhill κατέχεται από την Erin. Οι σχέσεις της Prime και της Erin διέπονται από Συμφωνία Μετόχων ημερομηνίας 28/4/2005, (η «Συμφωνία Μετόχων»), η οποία προβλέπει ότι, για όλα τα ζητήματα της Rayhill, οι αποφάσεις λαμβάνονται ομόφωνα. Η συμφωνία αυτή τερματίστηκε από την Erin, η δε εγκυρότητα του τερματισμού της αποτελεί αντικείμενο εξέτασης ενώπιον του London Court of International Arbitration. Είναι κοινά αποδεκτό ότι δικαιούχος των μετοχών της Prime και το πρόσωπο που την ελέγχει είναι ο κ. Anatoly Ternavskiy, (ο "Ternavskiy"), τα περιουσιακά στοιχεία του οποίου έχουν υπαχθεί σε περιοριστικά μέτρα, σύμφωνα με τον Κανονισμό. Η Rayhill, εταιρεία επενδύσεων, κατέχει το 50% του μετοχικού κεφαλαίου της Glidefern Ltd., εταιρείας εγγεγραμμένης στην Κύπρο, (η "Glidefern"). Το υπόλοιπο 50% του μετοχικού κεφαλαίου της Glidefern κατέχεται από την Pencilia Holdings Ltd, (η "Pencilia"). Η Glidefern είναι κάτοχος ολόκληρου του μετοχικού κεφαλαίου της ρωσικής εταιρείας Closed Joint Stock Company Naftatrans, (η "Naftatrans"). Συνεπώς, η Pencilia και η Rayhill, μέσω της Glidefern, ελέγχουν τη Naftatrans.
Η Erin, στις 2/10/2012, καταχώρισε την Αγωγή Αρ. 4403/2012, στα πλαίσια της οποίας εξασφάλισε, στις 4/10/2012, Προσωρινό Διάταγμα εναντίον των πρώην Αξιωματούχων της Rayhill - εφεσειόντων στην Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 124/13. Με αυτό, τους απαγορευόταν, μεταξύ άλλων, όπως, χωρίς την προηγούμενη έγκριση των μετόχων της Rayhill, συμμετέχουν σε οποιαδήποτε συνεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου της, λαμβάνουν και/ή εφαρμόζουν και/ή εκτελούν οποιαδήποτε απόφασή της, υπογράφουν οποιοδήποτε έγγραφο εκ μέρους ή/και για λογαριασμό της και προβαίνουν σε οποιαδήποτε ενέργεια, η οποία θα είχε ως σκοπό τη μη διεξαγωγή και/ή την αναβολή της Ετήσιας Γενικής Συνέλευσής των μετόχων της, που θα λάμβανε χώρα στις 12/10/2012.
Στις 5/10/2012, η Prime, στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης Αρ. 799/12, εξασφάλισε Προσωρινό Διάταγμα εναντίον της Erin και της Rayhill, το οποίο, μεταξύ άλλων, αφορούσε την προγραμματισθείσα Γενική Συνέλευση της 12/10/2012. Το εν λόγω Διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο στις 11/10/2012. Εκείνην την ημέρα, με τη σύμφωνη γνώμη των δικηγόρων των μερών, η υπόθεση αναβλήθηκε για τις 12/10/2012, ημερομηνία κατά την οποία, με συμφωνία των μερών, η Ετήσια Γενική Συνέλευση των μετόχων της Rayhill, προγραμματίστηκε εκ νέου για την τέταρτη εργάσιμη ημέρα μετά είτε την οριστικοποίηση είτε την παύση της ισχύος του εκδοθέντος Διατάγματος της 5/10/2012 από το Δικαστήριο.
Στις 29/10/2012, μετά από αίτηση της Erin, στα πλαίσια αίτησης της φύσεως certiorari, η ισχύς του Διατάγματος της 5/10/2012 ανεστάλη, με αποτέλεσμα, στις 2/11/2012, να γίνει Γενική Συνέλευση των Μετόχων της Rayhill, όπου αποφασίστηκε η παύση των εφεσειουσών 1 και 2 στην Πολιτική Έφεση Αρ. 124/13 από τη θέση των Διευθυντών της εταιρείας και η αντικατάστασή τους από τους εφεσίβλητους 2 και 3. Στη Γενική Συνέλευση, ούτε η Prime ούτε οι εφεσείουσες 1 και 2 στην Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 124/13 έλαβαν μέρος, οι οποίες, μαζί με την εφεσείουσα 3 στην Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 124/13, καταχώρισαν την Αγωγή Αρ. 5346/2012 εναντίον της Rayhill και των εφεσιβλήτων, στα πλαίσια της οποίας εξασφάλισαν το Διάταγμα, η ακύρωση του οποίου αποτελεί το αντικείμενο των υπό εκδίκαση εφέσεων.
Ο αδελφός Δικαστής, ο οποίος εκδίκασε πρωτόδικα την αίτηση για έκδοση εντάλματος certiorari, αφού αναφέρθηκε στη νομολογία σε σχέση με τα ζητήματα που εξετάζονται σε περιπτώσεις τέτοιων αιτήσεων μετά την παραχώρηση άδειας για την καταχώρισή τους, τα οποία είναι μόνο εκείνα για τα οποία δίδεται η άδεια, έκρινε ότι οι εφεσείοντες, με την καταχώριση της Αγωγής Αρ. 5346/12, στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε το Διάταγμα, παραβίασαν τον Κανονισμό, σύμφωνα με τον οποίο τα περιουσιακά στοιχεία του Προέδρου Lukashenko και ορισμένων Αξιωματούχων της Λευκορωσίας, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ternavskiy, υπόκεινται σε σειρά περιοριστικών μέτρων, σε βαθμό που αυτοί δεν μπορούν να καταχωρίσουν αγωγή. Η Prime, κατέληξε:-
«... είναι ένα περιουσιακό στοιχείο του Anatoly Ternavskiy το οποίο ο τελευταίος το χρησιμοποιεί στο έδαφος της ΕΕ (Κυπριακή Δημοκρατία) αναφορικά με άλλα περιουσιακά στοιχεία του και συγκεκριμένα το 40% της Rayhill Ltd. (Κυπριακής εταιρείας) του οποίου είναι ο τελικός δικαιούχος. Πιστεύω ότι τα πιο πάνω καλύπτονται από την απαγόρευση του άρθρου 2(2) του Κανονισμού που αναφέρει:
«2(2) No funds or economic resources shall be made available directly or indirectly, to or for the benefit of the natural or legal persons, entities or bodies listed in Annex .......»
«2. Κανένα κεφάλαιο ή οικονομικοί πόροι δεν διατίθενται, άμεσα ή έμμεσα, στα φυσικά ή νομικά πρόσωπα, οντότητες ή φορείς που περιλαμβάνονται στο παράρτημα ...... ή προς όφελος τους.»
Έκρινε, επίσης, ο αδελφός Δικαστής ότι το Διάταγμα έπρεπε να ακυρωθεί και για το λόγο ότι, από το λεκτικό του, ήταν ξεκάθαρο ότι η Rayhill δεν ήταν δυνατό να εκπροσωπηθεί στις δικαστικές διαδικασίες που εκκρεμούσαν, εφόσον οι Αξιωματούχοι της - εφεσίβλητοι - εμποδίζονταν να λάβουν οποιαδήποτε απόφαση σε σχέση με αυτή. Απέρριψε, περαιτέρω, και τη θέση των εφεσειόντων ότι, με το Διάταγμα, διατηρείτο η ισχύουσα κατάσταση, εφόσον ο όρος του σε σχέση με την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση της Prime και της Erin συνάδει με όσα προβλέπει η Συμφωνία Μετόχων - ότι, δηλαδή, για όλα τα θέματα που αφορούν τη λειτουργία της Rayhill, οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους μετόχους, από κοινού. Η υιοθέτηση, σημείωσε, τέτοιας λογικής θα άφηνε «... διαδίκους ενώπιον του δικαστηρίου έρμαιο των επιδιώξεων των αντιδίκων τους, ...». Ούτε το γεγονός ότι η Rayhill δεν ήταν αιτήτρια διαφοροποιούσε την κατάσταση, αφού αυτή δεν μπορούσε, μετά την έκδοση του Διατάγματος, να εξουσιοδοτήσει οποιοδήποτε δικηγόρο, για να την εκπροσωπεί.
Τόσο η Prime όσο και οι πρώην Αξιωματούχοι της Rayhill αμφισβητούν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Οι λόγοι έφεσης και στις δύο εφέσεις, στην ουσία, ταυτίζονται. Υποστηρίζουν οι εφεσείοντες ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα, αναιτιολόγητα και χωρίς να εξετάσει αν συνέτρεχαν εξαιρετικές περιστάσεις, που θα δικαιολογούσαν απόκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον παρέχεται εναλλακτική θεραπεία, δεν εκδίδεται προνομιακό ένταλμα, προχώρησε στην ακύρωση του Διατάγματος. Εσφαλμένα, επίσης, και αναιτιολόγητα κατέληξε ότι ο Κανονισμός θέτει περιορισμό στην πρόσβαση στη Δικαιοσύνη. Αποδεχόμενοι οι εφεσείοντες ότι η Prime αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του Ternavskiy, το οποίο καλύπτεται από τους περιορισμούς του Κανονισμού, υπέβαλαν ότι, σ' αυτόν, δεν υπάρχει οποιαδήποτε πρόνοια για περιορισμό του δικαιώματος πρόσβασης των επηρεαζομένων στη Δικαιοσύνη, εφόσον τα περιουσιακά στοιχεία του Ternavskiy έχουν μόνο δεσμευθεί και όχι δημευθεί. Από δε τα ΄Αρθρα 1, 2 και 3 του Κανονισμού, στα οποία παραπέμπει το πρωτόδικο Δικαστήριο, δε συνάγεται η διαπίστωση για εσφαλμένη εφαρμογή του, την οποία, εν πάση περιπτώσει, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αιτιολογεί καθ' οιονδήποτε τρόπο. Ούτε το εύρημα ότι απαιτείτο άδεια της αρμόδιας αρχής προτού καταχωρηθεί αγωγή προκύπτει από τον Κανονισμό, ο οποίος προβλέπει, περιοριστικά, τις περιπτώσεις για τις οποίες απαιτείται άδεια σε σχέση με τα δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία. Εν πάση περιπτώσει, καταλήγουν οι εφεσείοντες, το ζήτημα της αναγκαιότητας εξασφάλισης προηγούμενης άδειας δεν τέθηκε από τους εφεσίβλητους με την αίτησή τους για την έκδοση εντάλματος certiorari για ακύρωση του Διατάγματος, με αποτέλεσμα να μην τους δοθεί η ευκαιρία να τοποθετηθούν. Η πλάνη νόμου, για την οποία, επίσης, ακυρώθηκε το Διάταγμα, αποτελεί λόγο έφεσης και όχι λόγο ακύρωσης διατάγματος με προνομιακό ένταλμα, εκτός εάν αυτή προκύπτει εμφανώς από το πρακτικό, κάτι το οποίο δε συμβαίνει εδώ.
Οι εφεσίβλητοι υποστήριξαν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Η αδυναμία εκπροσώπησης της Rayhill, υπέβαλαν, δικαιολογημένα οδήγησε στην ακύρωση του Διατάγματος.
΄Οπως αναφέρεται στο σύγγραμμα «Προνομιακά Εντάλματα, Αρχές και Υποθέσεις», του Π. Αρτέμη, Πρώτη ΄Εκδοση 2004, σελ. 111 - 112, τα προνομιακά εντάλματα έχουν εισαχθεί στη νομική μας τάξη από την Αγγλία. Μέσω του εντάλματος certiorari, το Ανώτατο Δικαστήριο εποπτεύει και ελέγχει τα κατώτερα δικαστήρια, ακυρώνοντας οποιεσδήποτε αποφάσεις, διαταγές ή διαδικασίες ενώπιόν τους, ποινικής ή αστικής φύσεως, οι οποίες λαμβάνονται ή ασκούνται καθ' υπέρβαση της δικαιοδοσίας τους. Είναι θεμελιωμένο ότι η διαδικασία για την έκδοση εντάλματος certiorari δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας των αποφάσεων κατώτερων δικαστηρίων, η οποία αποτελεί αντικείμενο της Δευτεροβάθμιας Δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Το Ανώτατο Δικαστήριο, εφόσον στοιχειοθετούνται οι προϋποθέσεις για την ανάληψη και άσκηση δικαιοδοσίας από το επαρχιακό δικαστήριο, δεν υπεισέρχεται στην αναθεώρηση της άσκησης των δικαιοδοσιών του, εκτός εάν αποκαλύπτεται νομικό σφάλμα, καταφανές στο πρακτικό του - (βλ. Μπάντσιου (1994) 1 Α.Α.Δ. 634). Το πρακτικό της απόφασης του κατώτερου δικαστηρίου εξετάζεται και τότε μόνο η απόφασή του ακυρώνεται, εάν προκύπτει έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη νόμου, προκατάληψη ή συμφέρον, δόλος ή ψευδορκία στη λήψη της ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Η δικαιοδοσία έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων δεν αποτελεί υποκατάστατο της Δευτεροβάθμιας Δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται το ένταλμα certiorari είτε ως έφεση, υπό μεταμφίεση, είτε ως μέσο επανακρόασης του ζητήματος που εγείρεται. Αντικείμενο της διαδικασίας για την έκδοση εντάλματος certiorari είναι ο έλεγχος της νομιμότητας μιας απόφασης και όχι της ορθότητάς της - (βλ. Marewave Shipping & Trading Co Ltd (1992) 1 Α.Α.Δ. 116 και Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 Α.Α.Δ. 464).
΄Αδεια για καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι, στην ουσία, υπάρχει συζητήσιμο ζήτημα και, στην περίπτωση που προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, οι οποίες καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δε θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα - (βλ., μεταξύ άλλων, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41· Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469· Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535 και Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965).
Επανερχόμαστε στα γεγονότα που αφορούν τις υπό εκδίκαση εφέσεις. ΄Εχουμε μελετήσει την απόφαση με την οποία δόθηκε άδεια για την καταχώριση της αίτησης και διαπιστώνουμε ότι, καίτοι ο αδελφός Δικαστής εντόπισε ότι οι εφεσίβλητοι δεν είχαν στοιχειοθετήσει το στοιχείο του επείγοντος ή άλλης ιδιαίτερης περίστασης σε σχέση με έναν από τους λόγους για τους οποίους αυτοί ζητούσαν άδεια για καταχώριση αίτησης certiorari, απαραίτητης προϋπόθεσης για την ανάληψη εξουσίας παραχώρησης άδειας και έκδοσης διατάγματος certiorari - ανέφερε, χαρακτηριστικά, ότι το ζήτημα του Διατάγματος ήταν ακόμη ζωντανό ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου και ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, η έκδοση εντάλματος certiorari δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο της έφεσης - προχώρησε στην παραχώρηση άδειας για τρεις άλλους λόγους, χωρίς, όμως, να στρέψει την προσοχή του στο ζήτημα των εξαιρετικών περιστάσεων. Αρκέστηκε στη διαπίστωση ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμο ζήτημα, το οποίο, όμως, δεν είναι αρκετό, όταν υπάρχει άλλη θεραπεία διαθέσιμη.
΄Εχοντας εξετάσει με προσοχή όλα όσα τέθηκαν ενώπιόν μας, κρίνουμε ότι, κατά την παραχώρηση της άδειας αλλά και κατά την έκδοση του εντάλματος certiorari, ο αδελφός Δικαστής, καίτοι καθοδηγήθηκε ορθά από τη νομολογία, δεν την εφάρμοσε στα γεγονότα της υπόθεσης, ούτε έστρεψε την προσοχή του στη θέση των εφεσειόντων ότι το Διάταγμα εκδόθηκε στα πλαίσια παράγωγου αγωγής, η οποία καταχωρήθηκε προς όφελος και της Rayhill, ώστε το ζήτημα της εκπροσώπησής της να μην είναι ουσιαστικής σημασίας. Από τα ενώπιόν μας τεθέντα, προκύπτει ότι, στους εφεσίβλητους, προσφερόταν άλλη θεραπεία. Αυτοί είχαν τη δυνατότητα να καταχωρίσουν είτε ένσταση στο εκδοθέν Διάταγμα, είτε αίτηση παραμερισμού, δυνάμει της Δ.48, θ. 8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, και να προβάλουν όλα όσα πρόβαλαν στα πλαίσια της αίτησης για παραχώρηση εντάλματος certiorari, όπως είχαν και τη δυνατότητα καταχώρισης έφεσης, σε περίπτωση που η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου δεν τους ικανοποιούσε. Οι εφεσίβλητοι δεν κατέδειξαν την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, που να δικαιολογούσε παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δε θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα, ώστε να δικαιούται προνομιακό ένταλμα. ΄Οπως υποδείχθηκε στη Hellenger Trading Ltd, (πιο πάνω), ο εν λόγω κανόνας ισχύει γενικά και ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το προνομιακό ένταλμα. Σε περίπτωση δε που παραχωρηθεί άδεια για καταχώριση αίτησης για certiorari χωρίς να υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις, αυτό συνιστά a fortiori λόγο απόρριψης της αίτησης - (βλ. Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά., (πιο πάνω)).
΄Εχοντας υπόψη την επιτυχία του λόγου έφεσης σε σχέση με τα πιο πάνω, θεωρούμε αχρείαστη την ενασχόλησή μας με τους υπόλοιπους λόγους έφεσης, οι οποίοι αφορούν την ουσία της αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari, με το οποίο ακυρώθηκε το Διάταγμα.
Οι εφέσεις επιτυγχάνουν. Η απόφαση του αδελφού Δικαστή ημερομηνίας 22/3/2013 παραμερίζεται.
Τα έξοδα και στις δύο εφέσεις, πρωτόδικα και κατ' έφεση, πλέον Φ.Π.Α., όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ των εφεσειόντων.
Ε. Παπαδοπούλου, Δ.
Μ. Νικολάτος, Δ.
Στ. Ναθαναήλ, Δ.
Π. Παναγή, Δ.
Αντ. Λιάτσος, Δ.
/ΜΠ