|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 2483
4 Δεκεμβρίου, 2013
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 4 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) PUSHETA LTD,
(2) ΜΑΡΙΑ ΣΙΟΥΦΤΑ, (3) OLYNTHOS ENTERPRISES LTD,
(4) KIRILL MODYLEVSKIY ΚΑΙ (5) LIMITED LIABILITY
COMPANY "LYUKSORI SMART", ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ 1, 2, 3, 4
ΚΑΙ 5 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 7575/2013, ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
KAI/´H PROHIBITION ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4
ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ,
ΚΑΙ
ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΙΣ 25/11/2013 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 7575/2013 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΕΠΙΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΑΙΤΗΤΕΣ ΤΗΝ 26/11/2013,
ΕΧ PARTE ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) PUSHETA LTD, (2) ΜΑΡΙΑ ΣΙΟΥΦΤΑ, (3) OLYNTHOS ENTERPRISES LTD, (4) KIRILL MODYLEVSKIY ΚΑΙ (5) LIMITED LIABILITY COMPANY
"LYUKSORI SMART" - AITHTΩN.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 207/2013)
Προνομιακά εντάλματα ― Τύπος ― Σύμφωνα με τη νομολογία, επειδή η άδεια για καταχώρηση αίτησης για Certiorari στηρίζεται σε νομικούς όρους και παρανομίες που είναι εμφανείς στο πρακτικό του Δικαστηρίου, ορισμένες φορές, η απαιτούμενη ένορκη δήλωση μπορεί να μην είναι απαραίτητη ― Όμως κατά κανόνα η αίτηση θα πρέπει να συνοδεύεται από ένορκη δήλωση, η οποία να είναι επιβεβαιωτική των γεγονότων στην Έκθεση, τα οποία αποτελούν το υπόβαθρο για τα νομικά επιχειρήματα που προβάλλονται.
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Η διαπίστωση εκ πρώτης όψεως συζητήσιμης υπόθεσης δεν είναι αρκετή. Όπου φαίνεται να υπάρχει εναλλακτικό ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, δεν δίδεται άδεια για καταχώρηση αίτησης, εκτός αν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν παρέκκλιση από τον γενικό κανόνα.
Οι Αιτητές αιτήθηκαν την παραχώρηση άδειας για την καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως, που θα στόχευε στην έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσης Certiorari και Prohibition για την ακύρωση προσωρινού διατάγματος, το οποίο εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στα πλαίσια της Αγωγής 7575/13. Αντίστοιχο αίτημα προώθησαν και με την Πολιτική Αίτηση 208/13.
Αιτητές στην παρούσα ήταν πέντε πρόσωπα, τα οποία στην πιο πάνω Αγωγή εμφανίζονταν ως Εναγόμενοι 1, 2, 3, 4 και 5.
Η Αίτηση στηρίχθηκε μεταξύ άλλων στους κάτωθι λόγους:
(1) Δυνάμει σχετικής Διμερούς Συμφωνίας, τα Ουκρανικά δικαστήρια έχουν δικαιοδοσία για την επίδικη συμβατική διαφορά μεταξύ των μερών.
(2) Κατά την έκδοση του επίδικου διατάγματος, η εξουσία που δόθηκε στον Ενδιάμεσο Παραλήπτη για να αντικαθιστά τα Διοικητικά Συμβούλια των διαφόρων εταιρειών, εμπόδιζε τις εμπλεκόμενες εταιρείες να καταχωρήσουν δυνάμει της Δ.48 ένσταση στην οριστικοποίηση του διατάγματος.
(3) Υπήρξε κατάχρηση της διαδικασίας κατά τη διαδικασία έκδοσης του επίδικου διατάγματος, καθότι η Ενάγουσα Τράπεζα πριν καταχωρήσει την επίδικη Αγωγή 7575/13 είχε καταχωρήσει την Αγωγή 4831/13 την οποία καταχρηστικά διέκοψε, με μοναδικό σκοπό να παρακάμψει τις ενστάσεις της Εναγομένης 5, αναφορικά με τη δικαιοδοσία των Κυπριακών Δικαστηρίων.
(4) Απουσίαζε παντελώς ο δικαιοδοτικός όρος του επείγοντος.
(5) Μετά την έκδοση των διαταγμάτων (Θ), (Ι) και (Κ), δεν συνέτρεχε κανένας απολύτως λόγος για έκδοση των υπολοίπων διαταγμάτων (Α)-(Η), αφού με την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης του Ουκρανικού δικαστηρίου, δεν υπήρχε πλέον δυνατότητα πρόκλησης ζημιάς στην Ενάγουσα.
(6) Δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για έκδοση διαταγμάτων Norwich Pharmacal και
(7) Υπήρξε έκδοση προσωρινού διατάγματος χωρίς περιορισμό ως προς την αξία της περιουσίας που δεσμεύθηκε και σε συσχετισμό με την απώλεια των €300.000.000 που ισχυριζόταν η Ενάγουσα Τράπεζα ότι θα υπόκειτο.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Εκείνο που είχε σημασία ήταν η διαπίστωση ότι στην προκειμένη περίπτωση υπήρχε άλλο ένδικο μέσο. Οι Αιτητές μπορούσαν να καταχωρήσουν ένσταση ή να ζητούσαν παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης ή ακόμα και να την προσέβαλλαν με έφεση.
2. Από τα όσα τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου δεν εντοπιζόταν οτιδήποτε που θα μπορούσε να ισοδυναμεί με εξαιρετική περίπτωση, ώστε να παραχωρείτο η αιτούμενη άδεια κατά παρέκκλιση.
3. Τα περισσότερα από τα επιχειρήματα του δικηγόρου των Αιτητών, αφορούσαν στην ορθότητα της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου ή των τυχόν ελλείψεων που υπήρχαν σ' αυτήν ή στην ορθότητα του τρόπου άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου.
4. Τα δε επιχειρήματα που άπτονταν θεμάτων δικαιοδοσίας, θα έπρεπε να τεθούν ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου, το οποίο και είναι το πλέον αρμόδιο να τους επιληφθεί, στα πλαίσια των πιο πάνω ένδικων μέσων.
5. Μόνο αν δεν υπήρχε άλλο ένδικο μέσο ή αν διαπιστωνόταν ότι υπήρχαν εξαιρετικές περιστάσεις, θα μπορούσε να γίνει καταφυγή στο κατάλοιπο εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος.
6. Οι Αιτητές είχαν στη διάθεσή τους διάφορα ένδικα μέσα, με τα οποία μπορούν να αμφισβητήσουν την ορθότητα του επίδικου προσωρινού διατάγματος και στην απουσία εξαιρετικών περιστάσεων, η αίτηση ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Firtash (2013) 1 Α.Α.Δ. 2491,
Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 Α.Α.Δ. 878,
Άνθιμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41,
Μεστάνα (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469,
Hellenger Trading Ltd (2000) 1(Γ) A.A.Δ. 1965,
Base Metal Trading Ltd ν. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535.
Αίτηση.
Α. Χαβιαράς, για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο φάκελος της υπόθεσης, καθώς και εκείνος της Πολιτικής Αίτησης 208/13, τέθηκαν ενώπιον μου μετά από εξαίρεση αδελφού Δικαστή. Οι δύο ευπαίδευτοι δικηγόροι που εκπροσωπούσαν τους Αιτητές, ζήτησαν, λόγω της φύσης των γεγονότων, όπως ακουστούν αυθημερόν, αίτημα το οποίο έγινε δεκτό. Αν και οι υποθέσεις αφορούν στο ίδιο προσωρινό διάταγμα, εντούτοις οι συνήγοροι ζήτησαν όπως οι υποθέσεις εξεταστούν ξεχωριστά, λόγω των διαφορετικών περιστάσεων των προσώπων που εμπλέκονταν στην κάθε μια.
Όπως και στην Πολιτική Αίτηση 208/13, έτσι και εδώ οι Αιτητές ζητούν άδεια για να καταχωρήσουν αίτηση διά κλήσεως, με την οποία να ζητούν την έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσης Certiorari και Prohibition. Στόχος, μεταξύ άλλων, είναι η ακύρωση του προσωρινού διατάγματος, ημερ. 25.11.2013, το οποίο εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στα πλαίσια της Αγωγής 7575/13.
Αιτητές εδώ είναι πέντε πρόσωπα, στα οποία θα αναφέρομαι ως «οι Εναγόμενοι», αφού στην πιο πάνω Αγωγή εμφανίζονταν ως Εναγόμενοι 1, 2, 3, 4 και 5.
Η Αίτηση συνοδεύεται από Έκθεση, αλλά τα γεγονότα που εκτίθενται σε αυτήν δεν επιβεβαιώνονται, αφού δεν καταχωρήθηκε ένορκη δήλωση. Σύμφωνα με τη νομολογία, επειδή η άδεια για καταχώρηση αίτησης για Certiorari στηρίζεται σε νομικούς όρους και παρανομίες που είναι εμφανείς στο πρακτικό του Δικαστηρίου, ορισμένες φορές, όπως η παρούσα, η ένορκη δήλωση μπορεί να μην είναι απαραίτητη. Όμως κατά κανόνα η αίτηση θα πρέπει να συνοδεύεται από ένορκη δήλωση, η οποία να είναι επιβεβαιωτική των γεγονότων στην Έκθεση, τα οποία αποτελούν το υπόβαθρο για τα νομικά επιχειρήματα που προβάλλονται.
Τα γεγονότα τα οποία περιβάλλουν την Αίτηση, τα έχω συνοψίσει στη Firtash (2013) 1 Α.Α.Δ. 2491 και τα επαναλαμβάνω εδώ για σκοπούς ευκολίας:-.
«Στην αγωγή 7575/13 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, υπήρχαν 8 εναγόμενοι. Στη συνέχεια θα αναφέρομαι στα διάφορα εμπλεκόμενα μέρη με την ιδιότητα που εμφανίζονται στην πιο πάνω αγωγή. Η Εναγόμενη 1 εταιρεία διατηρούσε καταθετικό λογαριασμό με την Ενάγουσα Τράπεζα, με πιστωτικό υπόλοιπο €11.169.456,28. Μετά την παγοποίηση των λογαριασμών της, ως αποτέλεσμα των περιοριστικών μέτρων που τέθηκαν από τις κυπριακές τράπεζες, η Εναγόμενη 1 εταιρεία εκχώρησε γραπτώς τα δικαιώματά της επί του λογαριασμού στην Εναγόμενη 5 εταιρεία, η οποία κατέστη η δικαιούχος του καταθετικού λογαριασμού. Η Εναγόμενη 5 στη συνέχεια αποτάθηκε στο Εμπορικό Δικαστήριο του Κιέβου (Υποθ. Αρ. 910-8874/13), το οποίο στις 30.7.2013 εξέδωσε απόφαση με την οποία επιδικάστηκε ποσό €11.169.456,28 προς όφελος της Εναγόμενης 5 και εναντίον της κυπριακής τράπεζας, η οποία ήταν η Ενάγουσα στην πιο πάνω αγωγή. Η διαφορά οδηγήθηκε ενώπιον Ουκρανικού Εφετείου, το οποίο με απόφαση ημερ. 26.9.2013 επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση του Εμπορικού Δικαστηρίου του Κιέβου.
Η απόφαση του Ουκρανικού Εφετείου αποτέλεσε το έναυσμα για την καταχώρηση της επίδικης αγωγής στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, με την οποία η Ενάγουσα Τράπεζα ενήγαγε 8 φυσικά και νομικά πρόσωπα.»
Αιτητές στην παρούσα διαδικασία είναι οι Εναγόμενοι 1-5.
Οι λόγοι για τους οποίους ζητείται η άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση Certiorari, είναι πιο περίπλοκοι από αυτούς που επικαλέστηκε ο Αιτητής-Εναγόμενος 7 στη Firtash (ανωτέρω). Όμως αυτό, όπως θα διαφανεί στη συνέχεια, δεν διαφοροποιεί ουσιωδώς τα πράγματα, αφού η αίτηση κρίνεται επί άλλων σημείων. Εν πάση περιπτώσει, οι Αιτητές ισχυρίζονται ότι υπάρχει προφανές σφάλμα και καταφανής παρανομία στο φάκελο της διαδικασίας καθότι:-
(1) Τρία από τα διατάγματα (Θ, Ι και Κ) αφορούν την Ουκρανία η οποία είναι χώρα με την οποία η Κύπρος έχει συνάψει Διμερή Συμφωνία Νομικής Συνεργασίας σε Αστικά Θέματα η οποία κυρώθηκε με το Ν. 8(ΙΙΙ)/2005 και ως εκ τούτου δεν μπορούν να αναπτύσσονται επιχειρήματα για διαφθορά των δικαστικών αρχών της Ουκρανίας, όταν η Κύπρος αναγνώρισε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για κατάρτιση τέτοιας Συμφωνίας μαζί με τη συγκεκριμένη χώρα. Μεταξύ άλλων, προβάλλουν επίσης ότι δυνάμει της Διμερούς Συμφωνίας, είναι τα Ουκρανικά δικαστήρια που έχουν δικαιοδοσία για την επίδικη συμβατική διαφορά μεταξύ των μερών.
(2) Κατά την έκδοση του επίδικου διατάγματος, η εξουσία που δόθηκε στον Ενδιάμεσο Παραλήπτη για να αντικαθιστά τα Διοικητικά Συμβούλια των διαφόρων εταιρειών, εμπόδιζε τις εμπλεκόμενες εταιρείες να καταχωρήσουν δυνάμει της Δ.48 ένσταση στην οριστικοποίηση του διατάγματος.
(3) Υπήρξε κατάχρηση της διαδικασίας κατά τη διαδικασία έκδοσης του επίδικου διατάγματος, καθότι η Ενάγουσα Τράπεζα πριν καταχωρήσει την επίδικη Αγωγή 7575/13 είχε καταχωρήσει την Αγωγή 4831/13 την οποία καταχρηστικά διέκοψε, με μοναδικό σκοπό να παρακάμψει τις ενστάσεις της Εναγομένης 5, αναφορικά με τη δικαιοδοσία των Κυπριακών δικαστηρίων. Προβάλλεται επίσης ο ισχυρισμός ότι ενδεχομένως οι δύο διαδικασίες να συνυπήρχαν σε κάποιο στάδιο, με αποτέλεσμα να δημιουργείται κατάχρηση της διαδικασίας.
(4) Ελλείπει παντελώς ο δικαιοδοτικός όρος του επείγοντος, με αποτέλεσμα το κατώτερο δικαστήριο να μην δικαιολογείτο να εξετάσει την αίτηση μονομερώς, καθότι τα γεγονότα ανάγονται στον Ιούλιο του 2013, όταν καταχωρήθηκε η Αγωγή 4831/13.
(5) Μετά την έκδοση των διαταγμάτων (Θ), (Ι) και (Κ), δεν συνέτρεχε κανένας απολύτως λόγος για έκδοση των υπολοίπων διαταγμάτων (Α)-(Η), αφού με την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης του Ουκρανικού δικαστηρίου, δεν υπήρχε πλέον δυνατότητα πρόκλησης ζημιάς στην Ενάγουσα.
(6) Δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για έκδοση διαταγμάτων Norwich Pharmacal, και
(7) Υπήρξε έκδοση προσωρινού διατάγματος χωρίς περιορισμό ως προς την αξία της περιουσίας που δεσμεύθηκε και σε συσχετισμό με την απώλεια των €300.000.000 που ισχυρίζεται η Ενάγουσα Τράπεζα ότι θα υποστεί.
Σύμφωνα με τη νομολογία όπως την έχω συνοψίσει στην απόφασή μου στη Firtash (ανωτέρω), την οποία εξέδωσα σήμερα, για να χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσης Certiorari, ο Αιτητής θα πρέπει να αποδείξει ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση για ύπαρξη, μεταξύ άλλων, έλλειψης ή υπέρβασης δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το νόμο, δόλος, προκατάληψη και παράβαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης.
Όμως η διαπίστωση εκ πρώτης όψεως συζητήσιμης υπόθεσης δεν είναι αρκετή. Όπου φαίνεται να υπάρχει εναλλακτικό ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, δεν δίδεται άδεια για καταχώρηση αίτησης, εκτός αν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν παρέκκλιση από τον γενικό κανόνα. Κατά καιρούς υπήρξαν διάφορες νομολογιακές προσεγγίσεις ως προς την αναγκαιότητα ύπαρξης εξαιρετικών περιστάσεων όταν τίθεται δικαιοδοτικό θέμα. Η Ολομέλεια στην Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 Α.Α.Δ. 878, κατά πλειοψηφία απέρριψε εισήγηση ότι όταν τίθεται δικαιοδοτικό θέμα δεν είναι ανάγκη να διακριβώνονται εξαιρετικές περιστάσεις και επιβεβαίωσε την αυστηρότερη άποψη της νομολογίας όπως αυτή εκφράστηκε στις υποθέσεις Άνθιμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Μεστάνα (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469, Hellenger Trading Ltd (2000) 1(Γ) A.A.Δ.1965, Base Metal Trading Ltd ν. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535. Αντί περαιτέρω ανάλυσης, υιοθετώ τα όσα ανέφερα επί του θέματος στη Firtash (ανωτέρω).
Oι Αιτητές εγείρουν διάφορα νομικά θέματα, συμπεριλαμβανομένων και θεμάτων που άπτονται της δικαιοδοσίας του κατώτερου δικαστηρίου. Όμως εκείνο που έχει σημασία είναι η διαπίστωση ότι στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει άλλο ένδικο μέσο. Οι Αιτητές μπορούν να καταχωρήσουν ένσταση ή να ζητήσουν παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης ή ακόμα και να την προσβάλουν με έφεση. Από τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου, δεν έχω εντοπίσει οτιδήποτε που θα μπορούσε να ισοδυναμεί με εξαιρετική περίπτωση, ώστε να παραχωρηθεί η αιτούμενη άδεια κατά παρέκκλιση. Εκείνο που διαπιστώνεται, είναι ότι τα περισσότερα από τα επιχειρήματα του δικηγόρου των Αιτητών, αφορούν στην ορθότητα της απόφασης του κατώτερου δικαστηρίου ή των τυχόν ελλείψεων που υπάρχουν σ' αυτήν ή στην ορθότητα του τρόπου άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Ακόμη και εκείνα τα επιχειρήματα που άπτονται θεμάτων δικαιοδοσίας, θα πρέπει να τεθούν ενώπιον του κατώτερου δικαστηρίου, το οποίο και είναι το πλέον αρμόδιο να τους επιληφθεί, στα πλαίσια των πιο πάνω ένδικων μέσων. Μόνο αν δεν υπήρχε άλλο ένδικο μέσο ή αν διαπιστώνετο ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις, θα μπορούσε να γίνει καταφυγή στο κατάλοιπο εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος.
Ο μόνος από τους λόγους που προβάλλουν οι Αιτητές που χρήζει ειδικής συζήτησης, είναι ο δεύτερος, με τον οποίο ισχυρίζονται ότι με την εξουσία που δόθηκε στον Ενδιάμεσο Παραλήπτη να αντικαθιστά τα Διοικητικά Συμβούλια των 23 εταιρειών, εμποδίζονται οι συγκεκριμένες εταιρείες από του να κάνουν χρήση της δικονομικής ευχέρειας που παρέχει η Δ.48 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών για παρέμβαση στη διαδικασία με σκοπό την ακύρωση του διατάγματος.
Κατ' αρχάς, δεν έχει τεθεί ενώπιον μου οτιδήποτε που να δείχνει ότι οι Αιτητές παρεμποδίστηκαν να εκμεταλλευθούν τις πρόνοιες της Δ.48 ή ότι τους αφαιρέθηκε αυτό το δικαίωμα. Όποιες και να είναι οι μελλοντικές ενέργειες του Ενδιάμεσου Παραλήπτη, με κανένα τρόπο οι Αιτητές μπορούν να εμποδιστούν από του να αποταθούν στο Δικαστήριο για προστασία των δικαιωμάτων τους ή σε περίπτωση οποιουδήποτε δικονομικού κωλύματος από του να ζητήσουν άδεια για παρέμβαση στη διαδικασία ως ενδιαφερόμενα ή επηρεαζόμενα πρόσωπα. Απόδειξη ότι είναι ελεύθεροι να προχωρήσουν με άλλα ένδικα μέσα, είναι και η καταχώρηση της παρούσας αίτησης για διεκδίκηση άδειας για έκδοση προνομιακού εντάλματος.
Κατά την κρίση μου οι Αιτητές έχουν στη διάθεσή τους διάφορα ένδικα μέσα, με τα οποία μπορούν να αμφισβητήσουν την ορθότητα του επίδικου προσωρινού διατάγματος και στην απουσία εξαιρετικών περιστάσεων, η αίτηση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Λόγω του εύρους του επίδικου προσωρινού διατάγματος και των επιπτώσεων στους Εναγόμενους, αναμένεται ότι το δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί, θα μεριμνήσει ώστε αυτό να οδηγηθεί το συντομότερο δυνατό σε ακρόαση.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.