|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2013) 1 ΑΑΔ 508
25 Φεβρουαρίου, 2013
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΠΑΝΑΓΗ, Δ/στές]
1. MIB MARIAKO LTD,
2. ΜΑΡΩ ΒΑΣΟΥ ΣΚΟΥΡΗ,
Εφεσείοντες,
v.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΥΡΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 184/2009)
Έξοδα ― Κατά πόσον ορθά έκρινε το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων ότι εφόσον στερείτο δικαιοδοσίας επί Αιτήσεως, δεν είχε δικαιοδοσία να διατάξει ούτε ως προς τα έξοδα ― Έφεση εναντίον απόφασης του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων με την οποία δεν επιδικάστηκαν έξοδα υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση σε διαδικασία η οποία ανεστάλη από το Δικαστήριο, κατόπιν αιτήματος του Αιτητή/Εφεσίβλητου για απόσυρση της Εναρκτήριας Αίτησης λόγω εγερθέντος ζητήματος έλλειψης δικαιοδοσίας ― Επέμβαση Εφετείου και επιδίκαση ενός κατ' αποκοπήν ποσού εξόδων ― Θα έπρεπε, αν δεν υπήρχε καλός λόγος περί του αντιθέτου, να επιδικαστούν έξοδα στους Εφεσείοντες.
Έξοδα ― Τα έξοδα δεν είναι θέμα δικαιοδοσίας με την έννοια που γίνεται αντιληπτή ως προς τη δυνατότητα του Δικαστηρίου να επιληφθεί της ουσίας.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων, η απόφαση διαβάζεται ως έχει]
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους Εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Ελέγχου Ενοικιάσεως Λευκωσίας (Καμμίτση, Π.Δ.Ε.Ε.), (Αίτηση Αρ. Ε119/08), ημερομ. 14/4/2009.
Στ. Παπαθεοδώρου για Γ. Παπαθεοδώρου, για τους Εφεσείοντες.
Γ. Κυριάκου για Ρ. Ερωτοκρίτου, για τον Εφεσίβλητο.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ�: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου δίδεται από το Δικαστή Χατζηχαμπή.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο Εφεσίβλητος κατεχώρησε Αίτηση στο Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων και οι Εφεσείοντες καταχώρησαν την Απάντηση τους. Σε αυτή δεν ηγέρθη θέμα δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, αλλά, από την περιορισμένη πληροφόρηση που έχουμε από τα ενώπιον μας πρακτικά, φαίνεται ότι στις 14.4.2009 είχε προκύψει με κάποιο τρόπο το θέμα με αναφορά στην ηλικία του κτιρίου, ώστε να έπρεπε να εξεταστεί κατά πόσο ενέπιπτε στα προστατευμένα κτίρια.
Αναφέρεται στα πρακτικά εκείνης της ημέρας δήλωση του δικηγόρου που εμφανίστηκε για τον Εφεσίβλητο ότι: «Πράγματι το κτίριο είναι μεταγενέστερο της 31.12.1999. Ζητώ άδεια όπως αποσύρω την Αίτηση άνευ βλάβης.» Ο δικηγόρος που εμφανίστηκε για τους Εφεσείοντες δήλωσε: «Ζητώ έξοδα, όπως θα υπολογιστούν.» Το Δικαστήριο ανέφερε τα ακόλουθα: «Εφόσον το Δικαστήριο στερείται καθ' ύλην αρμοδιότητος να εκδικάσει την παρούσα υπόθεση, ακολουθώντας τη νομολογία, δεν απορρίπτω την Αίτηση, αλλά την αναστέλλω. Το Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να εκδώσει οιανδήποτε διαταγή, περιλαμβανομένης διαταγής αφορώσας τα έξοδα. Ούτως ή άλλως, το θέμα της δικαιοδοσίας ηγέρθη αυτεπάγγελτα και όχι από τους εναγομένους στην Απάντηση τους.».
Οι Εφεσείοντες κατεχώρησαν την έφεση που είναι ενώπιον μας με μόνο ένα λόγο έφεσης που αφορά τη μη επιδίκαση εξόδων προς όφελος τους, παραπέμποντας στο ότι ουσιαστικά ήσαν οι επιτυχόντες διάδικοι, εφόσον η Αίτηση εναντίον τους εζητήθη να αποσυρθεί. Η απόφαση να μην επιδικαστούν έξοδα αποκαλύπτει, κατά τους Εφεσειόντες, λανθασμένη άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου, αφού δεν αποκαλύπτεται λόγος που να δικαιολογεί την κατάληξή του να αποστερήσει τους Εφεσείοντες των εξόδων τους.
Η παρούσα είναι περίπτωση που η διαδικασία αποσύρεται με άδεια του Δικαστηρίου, η οποία προφανώς εδόθη, έστω και αν το Δικαστήριο θεώρησε ότι θα έπρεπε, αντί να απορρίψει την Αίτηση, να την αναστείλει, θέμα που δεν είναι επίδικο στους λόγους έφεσης.
Επίδικο θέμα, όπως υποδείξαμε, είναι μόνο το θέμα των εξόδων και επ' αυτού ελέγχεται όντως ως λανθασμένη η κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι, εφόσον εστερείτο δικαιοδοσίας επί της Αιτήσεως, δεν είχε ούτε δικαιοδοσία να διατάξει ως προς τα έξοδα. Τα έξοδα δεν είναι θέμα δικαιοδοσίας με την έννοια που γίνεται αντιληπτή ως προς τη δυνατότητα του δικαστηρίου να επιληφθεί της ουσίας της Αιτήσεως, αλλά προωθούνται με αναφορά στην οποιαδήποτε έκβαση της Αιτήσεως ως διαδικασίας ενώπιον του δικαστηρίου. Το δικαστήριο ανέφερε στο πρακτικό του ότι αυτεπαγγέλτως εν πάση περιπτώσει είχε εγερθεί θέμα δικαιοδοσίας και όχι από τους Εφεσείοντες στην Αίτηση τους.
Δεν έχουμε ενώπιον μας πρακτικά που να δείχνουν πως ηγέρθη το θέμα αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο, αλλά και αν το εκλάβουμε ως δεδομένο, εφόσον το μόνο πρακτικό που είναι ενώπιον μας λέγει έτσι, τούτος θα ήταν λόγος που θα λαμβάνετο υπόψη στη στάθμιση των εξόδων και όχι ως προς την όλη δυνατότητα του δικαστηρίου να διατάξει την καταβολή εξόδων ή όχι.
Εφόσον, λοιπόν, θεωρούμε ότι το δικαστήριο κακώς δεν άσκησε τη διακριτική ευχέρεια που είχε ως προς τα έξοδα, απομένει στο Εφετείο, ασκώντας τις δικές του εξουσίες, να ασκήσει την εξουσία αυτή και να κρίνει επί του θέματος των εξόδων.
Η δική μας θεώρηση είναι ότι όντως, και εφόσον υπήρχε πρόθεση απόσυρσης της Αιτήσεως η οποία στην ουσία απερρίφθη με άδεια του δικαστηρίου, θα έπρεπε, αν δεν υπήρχε καλός λόγος περί του αντιθέτου, να επιδικαστούν έξοδα στους Εφεσείοντες, λαμβανομένου όμως υπόψη και του γεγονότος ότι το θέμα δεν είχε εγερθεί από τους ίδιους τους Εφεσείοντες στην Αίτηση τους, αλλά αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο.
Θα επιδικάσουμε ένα κατ' αποκοπή ποσό εξόδων, υπό τις συνθήκες, όσον αφορά τόσο την πρωτόδικη διαδικασία όσο και την έφεση, καθοδηγούμενοι από τον κατάλογο του Πρωτοκολλητείου.
Να παρατηρήσουμε ότι τα μόνα δικόγραφα που καταχωρήθησαν ήσαν η Αίτηση και η Απάντηση.
Έχοντας αναφερθεί σε όλα τα δεδομένα που αφορούν τον υπολογισμό των εξόδων, επιδικάζουμε €200 έξοδα πρωτοδίκως και €500 έξοδα της έφεσης.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.